ตุ๊กตาแฝงแค้น - จบ
สาวน้อยน้ำทิพมีตุ๊กตาหมีอยู่หนึ่งตัว แต่ตุ๊กตาหมีตัวนี้มีบางอย่างซ่อนอยู่ ทุกครั้งที่น้ำทิพพูดคุย หรือต้องการสิ่งใด มักจะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ แต่ผลพลอยได้กลับหนักหนา
Tags: ตุ๊กตา ตุ๊กตาหมี ความหวัง ความรัก แรงปรารถนา ความแค้น
ตอน: เลิกกับแฟน
สาวน้อยน้ำทิพ เธอมีตุ๊กตาหมีขนปุยอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งได้มาจากเพื่อนสมัยประถม ได้ให้เธอในวันเกิดครบอายุ 10 ปี ก่อนที่เพื่อนของเธอจะย้ายโรงเรียนตามบิดาและมารดา ที่ต้องไปทำงานในต่างจังหวัด
ปัจจุบันนี้เธออายุ 13 ปี และได้เข้าเรียนโรงเรียนมัธยมใกล้บ้าน ซึ่งเป็นการเปิดโลกใหม่สำหรับเธอ เพราะต้องพบเจอคนจำนวนมาก และโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสห จึงต้องเรียนร่วมกับผู้ชาย ซึ่งเธอเคยเรียนแต่โรงเรียนหญิงล้วนและเป็นโรงเรียนประจำ จึงไม่เคยมีเพื่อนหรือพูดคุยกับผู้ชายมาก่อน
"ฮือ ฮือ" น้ำทิพกอดตุ๊กตาตัวโปรด พร้อมกับร้องไห้จนน้ำตาเป็นสาย ภายในห้องนอนของเธอ
"แกรู้ไหมลูซ ฉันนะรักเขามากขนาดไหน ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉันได้" เธอบ่นและกระชับตุ๊กตาแน่นขึ้น
"มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไม่บอกกันนะ ฮือ ฮือ"
น้ำทิพเหมือนคนเสียสติ เธอร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้ เรื่องที่ถูกรุ่นพี่มอ 2 หลอกจีบเธอ และตกลงคบกันมาหลายเดือน ผลสุดท้ายเธอเป็นคนที่ผิด โดนตราหน้าว่าไปแย่งแฟนคนอื่น
เธอร้องไห้แล้วร้องไห้อีก พูดบ่นทุกอย่างกับเจ้าตุ๊กตาหมีที่ชื่อ "ลูซ" โดยเธอไม่รู้เลยว่าการบ่นเรื่องแบบนี้กับตุ๊กตาหมีตัวโปรด จะทำให้ชีวิตของเธอและคนอื่นเปลี่ยนไป
"แกรู้ไหมว่าแฟนของเขา ตามมาราวีฉันถึงโรงเรียนเลยนะ" น้ำทิพบ่นไปกระชับตุ๊กตาในอ้อมกอดแน่นขึ้น
"ฉันก็บอกเธอคนนั้นแล้วว่าไม่รู้เรื่อง แล้วพี่เขาก็บอกกับฉันว่าไม่มีใคร ฮือ ฮือ ฉันโดนหลอก...เจ้าลูซ แล้วแบบนี้ฉันจะต้องทำยังไง" เธอร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อคิดถึงเรื่องในวันนี้อีกครั้ง พรุ่งนี้เธอต้องไปโรงเรียนเสียด้วย เป็นแบบนี้จะเจอหน้าใครได้ คงแพร่ข่าวออกไปกันหมดแล้วแน่
"ดูสิ ฉันโดนตบเป็นรอยเลย แล้วแบบนี้จะไปโรงเรียนได้ยังไง ฮือ แง้" เธอบ่นอีกครั้งแล้วร้องไห้อย่างต่อเนื่อง พร้อมกับชี้มายังแก้มที่มีรอยฝ่ามือประทับอยู่ ให้เจ้าลูซตุ๊กตาหมีแสนน่ารักของเธอดู
หลังจากที่เธอถูกดักที่ซอกตึกในโรงเรียน เธอก็ถูกจับล็อกและโดนตบหน้าหนึ่งฉากโดยแฟนสาวของรุ่นพี่ โชคดีที่มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา จึงร้องเรียกคนอื่นมาช่วยเธอได้ทัน ก่อนที่เธอจะโดนบาทา เธอจึงรอดตายหนีออกมาได้
"ฮือ ฮือ แหมะ แหมะ ฮือ" น้ำทิพร้องไห้ออกมาเสียงดัง น้ำตาทุกหยดร่วงหล่นมายังตัวตุ๊กตาหมีน้อย จนเธอเหนื่อยแล้วเผลอหลับไป
"ฉันจะช่วยเธอเอง" เสียงทุ้มและแผ่วเบาออกมาจากตัวตุ๊กตาที่น้ำทิพกอดอยู่ ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นรอยยิ้มเหยียดออกมาอย่างน่ากลัว
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ครืด ครืดด" เสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือเครื่องโปรด บนโต๊ะหนังสือของน้ำทิพดังขึ้น ซึ่งไปปลุกเธอให้ตื่นนอน
"ว่าไงเมย์"
"ห๊ะ!"
"ฉันเปล่าทำนะ"
"จริงดิ"
"เออๆ"
หลังจากวางสายการสนทนากับเพื่อนสาวในห้องเรียน เธอมีรอยยิ้มฉายอยู่บนใบหน้าและหันมาหาตุ๊กตาหมีสุดรักของเธอ
"แกรู้ไหม สองคนนั้นโดนรุมกระทืบหล่ะ" น้ำทิพยกตุ๊กตาหมีขึ้นมา กอดอย่างดีใจกับสิ่งที่รับรู้มา
"พวกมันสองคนมีกิ๊ก และกิ๊กของพวกมันมาเจอกัน แล้วรวมตัว มารุมกระทืบพวกมันซะหน้ายับเลย สะใจเป็นบ้าเลยหล่ะ เนอะเจ้าลูซ ฮ่า ฮ่า" สีหน้าแห่งความสะใจเผยออกมาบนใบหน้าของสาวน้อย
พวกนั้นสมควรโดนแล้ว อยากหลอกคนอื่นดีนัก เป็นยังไงล่ะ เมื่อต่างคนต่างหลอกกัน จนความจริงเปิดเผย แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับการสูญเสียความรู้สึกที่ดีกับคนที่หลอกลวง
ภายในห้องนอนมีแต่เสียงหัวเราะของน้ำทิพ เธอหัวเราะสะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และยิ้มดีใจกับตุ๊กตาสุดที่รักของเธอ เมื่อเธอวางตุ๊กตาลงบนเตียงที่เดิม แล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปโรงเรียน ด้วยอารมณ์ที่ดีเกินคาด โดยไม่ได้กลับมาดูในห้องอีกครั้ง
"ดีแล้ว"
"ฉันจะแก้แค้นแทนเธอเอง"
"หึหึ หึหึ"
เสียงที่หลอนดังก้องในห้องนอนที่เงียบเชียบ ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เหมือนเป็นการบอกและย้ำเตือนว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกิดจากสิ่งใด
ปัจจุบันนี้เธออายุ 13 ปี และได้เข้าเรียนโรงเรียนมัธยมใกล้บ้าน ซึ่งเป็นการเปิดโลกใหม่สำหรับเธอ เพราะต้องพบเจอคนจำนวนมาก และโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสห จึงต้องเรียนร่วมกับผู้ชาย ซึ่งเธอเคยเรียนแต่โรงเรียนหญิงล้วนและเป็นโรงเรียนประจำ จึงไม่เคยมีเพื่อนหรือพูดคุยกับผู้ชายมาก่อน
"ฮือ ฮือ" น้ำทิพกอดตุ๊กตาตัวโปรด พร้อมกับร้องไห้จนน้ำตาเป็นสาย ภายในห้องนอนของเธอ
"แกรู้ไหมลูซ ฉันนะรักเขามากขนาดไหน ทำไมถึงทำแบบนี้กับฉันได้" เธอบ่นและกระชับตุ๊กตาแน่นขึ้น
"มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไม่บอกกันนะ ฮือ ฮือ"
น้ำทิพเหมือนคนเสียสติ เธอร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้ เรื่องที่ถูกรุ่นพี่มอ 2 หลอกจีบเธอ และตกลงคบกันมาหลายเดือน ผลสุดท้ายเธอเป็นคนที่ผิด โดนตราหน้าว่าไปแย่งแฟนคนอื่น
เธอร้องไห้แล้วร้องไห้อีก พูดบ่นทุกอย่างกับเจ้าตุ๊กตาหมีที่ชื่อ "ลูซ" โดยเธอไม่รู้เลยว่าการบ่นเรื่องแบบนี้กับตุ๊กตาหมีตัวโปรด จะทำให้ชีวิตของเธอและคนอื่นเปลี่ยนไป
"แกรู้ไหมว่าแฟนของเขา ตามมาราวีฉันถึงโรงเรียนเลยนะ" น้ำทิพบ่นไปกระชับตุ๊กตาในอ้อมกอดแน่นขึ้น
"ฉันก็บอกเธอคนนั้นแล้วว่าไม่รู้เรื่อง แล้วพี่เขาก็บอกกับฉันว่าไม่มีใคร ฮือ ฮือ ฉันโดนหลอก...เจ้าลูซ แล้วแบบนี้ฉันจะต้องทำยังไง" เธอร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อคิดถึงเรื่องในวันนี้อีกครั้ง พรุ่งนี้เธอต้องไปโรงเรียนเสียด้วย เป็นแบบนี้จะเจอหน้าใครได้ คงแพร่ข่าวออกไปกันหมดแล้วแน่
"ดูสิ ฉันโดนตบเป็นรอยเลย แล้วแบบนี้จะไปโรงเรียนได้ยังไง ฮือ แง้" เธอบ่นอีกครั้งแล้วร้องไห้อย่างต่อเนื่อง พร้อมกับชี้มายังแก้มที่มีรอยฝ่ามือประทับอยู่ ให้เจ้าลูซตุ๊กตาหมีแสนน่ารักของเธอดู
หลังจากที่เธอถูกดักที่ซอกตึกในโรงเรียน เธอก็ถูกจับล็อกและโดนตบหน้าหนึ่งฉากโดยแฟนสาวของรุ่นพี่ โชคดีที่มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา จึงร้องเรียกคนอื่นมาช่วยเธอได้ทัน ก่อนที่เธอจะโดนบาทา เธอจึงรอดตายหนีออกมาได้
"ฮือ ฮือ แหมะ แหมะ ฮือ" น้ำทิพร้องไห้ออกมาเสียงดัง น้ำตาทุกหยดร่วงหล่นมายังตัวตุ๊กตาหมีน้อย จนเธอเหนื่อยแล้วเผลอหลับไป
"ฉันจะช่วยเธอเอง" เสียงทุ้มและแผ่วเบาออกมาจากตัวตุ๊กตาที่น้ำทิพกอดอยู่ ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นรอยยิ้มเหยียดออกมาอย่างน่ากลัว
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ครืด ครืดด" เสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือเครื่องโปรด บนโต๊ะหนังสือของน้ำทิพดังขึ้น ซึ่งไปปลุกเธอให้ตื่นนอน
"ว่าไงเมย์"
"ห๊ะ!"
"ฉันเปล่าทำนะ"
"จริงดิ"
"เออๆ"
หลังจากวางสายการสนทนากับเพื่อนสาวในห้องเรียน เธอมีรอยยิ้มฉายอยู่บนใบหน้าและหันมาหาตุ๊กตาหมีสุดรักของเธอ
"แกรู้ไหม สองคนนั้นโดนรุมกระทืบหล่ะ" น้ำทิพยกตุ๊กตาหมีขึ้นมา กอดอย่างดีใจกับสิ่งที่รับรู้มา
"พวกมันสองคนมีกิ๊ก และกิ๊กของพวกมันมาเจอกัน แล้วรวมตัว มารุมกระทืบพวกมันซะหน้ายับเลย สะใจเป็นบ้าเลยหล่ะ เนอะเจ้าลูซ ฮ่า ฮ่า" สีหน้าแห่งความสะใจเผยออกมาบนใบหน้าของสาวน้อย
พวกนั้นสมควรโดนแล้ว อยากหลอกคนอื่นดีนัก เป็นยังไงล่ะ เมื่อต่างคนต่างหลอกกัน จนความจริงเปิดเผย แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับการสูญเสียความรู้สึกที่ดีกับคนที่หลอกลวง
ภายในห้องนอนมีแต่เสียงหัวเราะของน้ำทิพ เธอหัวเราะสะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และยิ้มดีใจกับตุ๊กตาสุดที่รักของเธอ เมื่อเธอวางตุ๊กตาลงบนเตียงที่เดิม แล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปโรงเรียน ด้วยอารมณ์ที่ดีเกินคาด โดยไม่ได้กลับมาดูในห้องอีกครั้ง
"ดีแล้ว"
"ฉันจะแก้แค้นแทนเธอเอง"
"หึหึ หึหึ"
เสียงที่หลอนดังก้องในห้องนอนที่เงียบเชียบ ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เหมือนเป็นการบอกและย้ำเตือนว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกิดจากสิ่งใด
HM06
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มี.ค. 2561, 07:54:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มี.ค. 2561, 07:54:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 821
โดนโกงเงิน >> |