คืนหลอนในวันหยุด - จบ
กลางคืนใช่ว่าจะมีเพียงแต่เรา อาจมีสิ่งที่มองไม่เห็นวนเวียนอยู่รอบกาย ถึงคุณจะมองไม่เห็น ใช่ว่าเขาจะไม่เห็นคุณ เตรียมพบกับสิ่งลี้ลับที่ไม่สามารถมองหรือสัมผัสได้จากเรื่องนี้
Tags: คินวันหยุด วิญญาณ ขนหัวลุก
ตอน: ใครตามมา
สาวน้อยนามว่าน้ำหนึ่งกำลังเดินกลับห้องพัก หลังจากทำงานที่แล็บในโรงพยาบาลเสร็จอย่างเช่นทุกวัน
"แต็ก แต็ก" เสียงฝีเท้าของสาวน้อยกำลังเดินไปตามตอกซอยที่มืดสลัวในย่านกรุงเทพแห่งหนึ่ง
"เหมียว" แมวน้อยที่กำลังคุ้ยขยะอยู่ข้างทาง เมื่อเห็นน้ำหนึ่งกำลังเดินผ่านเธอจึงมองมาที่น้ำหนึ่ง
"..." น้ำหนึ่งหันไปมองแมวสีดำตัวนั้นที่หยุดการคุ้ยขยะเพื่อมองเธอ
"เมี้ยวว" แมวดำกระโดดตัวลอยแล้วหันหลังหนีเธอไปในทันที
"..." เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบจนถึงปลายเท้า จะไม่ให้รู้สึกอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อแมวดำตัวนั้น ไม่ได้มองเธอโดยตรงแต่สายตาที่มองนั้นมองเลยไปด้านหลังของเธอ แล้วยังทำท่าทางแบบนั้นอีก เธอจึงรีบเร่งฝีเท้ากลับห้องพักด้วยความรวดเร็ว
"ซ่า ซ่า" เธออาบน้ำด้วยความหวาดระแวงหลัง กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นจะตามเธอมาในห้องน้ำ
"คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" เธอเริ่มปลอบใจตนเองเมื่อย่างกรายเข้ามาในห้องนอนเพื่อแต่งตัว
"แซก แซก" เสียงปริศนาที่ดังขึ้นในห้องที่เงียบสงบ
"..." น้ำหนึ่งหันกลับไปมองในห้องที่เปิดไฟสว่างจนเห็นทุกซอกมุมของห้องแต่ไม่เห็นสิ่งใดที่ผิดปกติ
เธอรีบคลุมตัวนอนทันทีอดทนอีกนิดพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว ทั้งคืนน้ำหนึ่งได้ยินแต่เสียงเหมือนฝีเท้าคนเดินไปเดินมาในห้องจนเธอต้องเปิดไฟไว้ด้วยความกลัว
เช้าวันต่อมาน้ำหนึ่งต้องตื่นไปทำงานตามปกติ งานของเธอคือตรวจวิเคราะห์ชิ้นส่วนจากคนที่เสียชีวิตแล้ว เธอมาทำงานด้วยขอบตาที่ดำคล้ำจนพี่ที่ทำงานได้ทักขึ้น
"น้ำเป็นอะไร เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ"
"นิดหน่อยค่ะ"
"แล้วงานที่พี่ให้ทำเสร็จหรือยัง"
"เสร็จแล้วค่ะ" น้ำหนึ่งได้ยื่นรายละเอียดให้คนตรงหน้า เธอรับชิ้นส่วนของผู้หญิงที่โดนรถชนเมื่อวานนี้มาเพื่อตรวจวิเคราะห์หาสาเหตุการตาย เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่มีชื่อ ที่อยู่รวมถึงไม่มีญาติและพึ่งโดนรถชนตายคาที่
"ซูด ซูด ได้กลิ่นอะไรไหม"
"อะไรคะ" น้ำหนึ่งหลบหน้าของรุ่นพี่ที่ทำจมูกฟุดฟิดข้างตัว
"กลิ่นเหม็นๆ เหมือนอะไรตาย แต่ชั่งเถอะ" พอเธอพูดจบได้เดินจากไปในทันทีทิ้งให้น้ำหนึ่งกลืนน้ำลายอึกโต
น้ำหนึ่งสำรวจรอบตัวและพยายามดมกลิ่นไปด้วยว่ามีกลิ่นที่ว่าไหม แต่กลับไม่มีอะไร เธอจึงตัดสินใจทำงานตรงหน้าต่อ เมื่อน้ำหนึ่งกลับมาถึงบ้านโดยมีคุณพ่อมารับปากคลองเมื่อเธอเข้ามาในรถคุณแม่ได้ทักขึ้น
"น้ำพาใครมาหรือเปล่า" เธอรู้สึกเหมือนรถมันยวบไปหลังจากน้ำหนึ่งขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว
"ไม่มีนี่ค่ะ" เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามของคุณแม่เธอพอสิ้นคำตอบของสาวน้อย ทั้งพ่อและแม่ไม่ได้พูดอะไรอีกจนกระทั่งกลับมาถึงบ้าน
"บะฮู้ บะฮู้" เสียงสุนัขในบ้านหอนกันเป็นแถว ทำเอาคนกลับมาบ้านรวมถึงพี่สาวที่อยู่ในบ้านขนลุกกันเป็นแถว และตลอดทั้งคืนจะได้ยินแต่เสียงสุนัขหอนประสานเสียงกันจนคนในบ้านไม่สามารถนอนหลับได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่สาวของเธอได้ถามบางอย่างทำให้น้ำหนึ่งต้องกลับไปคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองอีกครั้งและคงต้องทำบุญให้กับเธอผู้นั้นเสียแล้ว
"น้ำพี่ว่าพี่เห็นคนตามน้ำมานะ เป็นผู้หญิงหน้าขาวตัวเล็ก"
"แต็ก แต็ก" เสียงฝีเท้าของสาวน้อยกำลังเดินไปตามตอกซอยที่มืดสลัวในย่านกรุงเทพแห่งหนึ่ง
"เหมียว" แมวน้อยที่กำลังคุ้ยขยะอยู่ข้างทาง เมื่อเห็นน้ำหนึ่งกำลังเดินผ่านเธอจึงมองมาที่น้ำหนึ่ง
"..." น้ำหนึ่งหันไปมองแมวสีดำตัวนั้นที่หยุดการคุ้ยขยะเพื่อมองเธอ
"เมี้ยวว" แมวดำกระโดดตัวลอยแล้วหันหลังหนีเธอไปในทันที
"..." เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบจนถึงปลายเท้า จะไม่ให้รู้สึกอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อแมวดำตัวนั้น ไม่ได้มองเธอโดยตรงแต่สายตาที่มองนั้นมองเลยไปด้านหลังของเธอ แล้วยังทำท่าทางแบบนั้นอีก เธอจึงรีบเร่งฝีเท้ากลับห้องพักด้วยความรวดเร็ว
"ซ่า ซ่า" เธออาบน้ำด้วยความหวาดระแวงหลัง กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นจะตามเธอมาในห้องน้ำ
"คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" เธอเริ่มปลอบใจตนเองเมื่อย่างกรายเข้ามาในห้องนอนเพื่อแต่งตัว
"แซก แซก" เสียงปริศนาที่ดังขึ้นในห้องที่เงียบสงบ
"..." น้ำหนึ่งหันกลับไปมองในห้องที่เปิดไฟสว่างจนเห็นทุกซอกมุมของห้องแต่ไม่เห็นสิ่งใดที่ผิดปกติ
เธอรีบคลุมตัวนอนทันทีอดทนอีกนิดพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว ทั้งคืนน้ำหนึ่งได้ยินแต่เสียงเหมือนฝีเท้าคนเดินไปเดินมาในห้องจนเธอต้องเปิดไฟไว้ด้วยความกลัว
เช้าวันต่อมาน้ำหนึ่งต้องตื่นไปทำงานตามปกติ งานของเธอคือตรวจวิเคราะห์ชิ้นส่วนจากคนที่เสียชีวิตแล้ว เธอมาทำงานด้วยขอบตาที่ดำคล้ำจนพี่ที่ทำงานได้ทักขึ้น
"น้ำเป็นอะไร เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ"
"นิดหน่อยค่ะ"
"แล้วงานที่พี่ให้ทำเสร็จหรือยัง"
"เสร็จแล้วค่ะ" น้ำหนึ่งได้ยื่นรายละเอียดให้คนตรงหน้า เธอรับชิ้นส่วนของผู้หญิงที่โดนรถชนเมื่อวานนี้มาเพื่อตรวจวิเคราะห์หาสาเหตุการตาย เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่มีชื่อ ที่อยู่รวมถึงไม่มีญาติและพึ่งโดนรถชนตายคาที่
"ซูด ซูด ได้กลิ่นอะไรไหม"
"อะไรคะ" น้ำหนึ่งหลบหน้าของรุ่นพี่ที่ทำจมูกฟุดฟิดข้างตัว
"กลิ่นเหม็นๆ เหมือนอะไรตาย แต่ชั่งเถอะ" พอเธอพูดจบได้เดินจากไปในทันทีทิ้งให้น้ำหนึ่งกลืนน้ำลายอึกโต
น้ำหนึ่งสำรวจรอบตัวและพยายามดมกลิ่นไปด้วยว่ามีกลิ่นที่ว่าไหม แต่กลับไม่มีอะไร เธอจึงตัดสินใจทำงานตรงหน้าต่อ เมื่อน้ำหนึ่งกลับมาถึงบ้านโดยมีคุณพ่อมารับปากคลองเมื่อเธอเข้ามาในรถคุณแม่ได้ทักขึ้น
"น้ำพาใครมาหรือเปล่า" เธอรู้สึกเหมือนรถมันยวบไปหลังจากน้ำหนึ่งขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว
"ไม่มีนี่ค่ะ" เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามของคุณแม่เธอพอสิ้นคำตอบของสาวน้อย ทั้งพ่อและแม่ไม่ได้พูดอะไรอีกจนกระทั่งกลับมาถึงบ้าน
"บะฮู้ บะฮู้" เสียงสุนัขในบ้านหอนกันเป็นแถว ทำเอาคนกลับมาบ้านรวมถึงพี่สาวที่อยู่ในบ้านขนลุกกันเป็นแถว และตลอดทั้งคืนจะได้ยินแต่เสียงสุนัขหอนประสานเสียงกันจนคนในบ้านไม่สามารถนอนหลับได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่สาวของเธอได้ถามบางอย่างทำให้น้ำหนึ่งต้องกลับไปคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองอีกครั้งและคงต้องทำบุญให้กับเธอผู้นั้นเสียแล้ว
"น้ำพี่ว่าพี่เห็นคนตามน้ำมานะ เป็นผู้หญิงหน้าขาวตัวเล็ก"
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 เม.ย. 2561, 22:02:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 เม.ย. 2561, 22:02:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 594
| << ใต้เสาไฟฟ้า | แม่น้ำติดป่าช้า >> |