ทรายล้อมเพชร: สะมะเรีย (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เมื่อรจนาอย่างนางรำ ‘เพชรไพลิน’ เสี่ยงพวงมาลัยดอกรักออกไป คนรับหาใช่เจ้าเงาะป่าไม่ แต่กลับเป็นถึง ‘ชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามาน อัลซาบาฮัท’ ผู้ปกครองรัฐรามาน
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: โรมานซ์ ชีค นางรำ พาฝัน ดราม่า ริษยา
ตอน: บทที่ 6 -100%
เพชรไพลินกลับมาที่ห้องแต่งตัวภายในบ้านเรือนไทยทรุดตัวลงนั่ง แล้วเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข แค่ได้เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของคนที่เธอรัก เธอก็มีความสุขแล้ว รอยยิ้มของท่านชีคและถ้อยคำหวานจากคนรักทำให้เธอนอนฝันดีทุกค่ำคืน หญิงสาวหยัดกายยืนขึ้นแล้วสาวเท้าเดินออกไปที่หน้าต่าง ชะเง้อมองหาชีคมุซตาฮ์ซานแต่กลับไม่พบ
“ท่านชีคไปไหนนะ” หญิงสาวพึมพำกับตนเอง
“ฉันอยู่นี่”
เสียงทุ้มจากทางด้านหลังทำให้เจ้าของร่างบางสะดุ้งจนสุดตัว แล้วเมื่อเธอหมุนตัวกลับไปก็พบว่าตนเองตกอยู่ภายในอ้อมกอดของชีคหนุ่มเรียบร้อยแล้ว
“ฉันมารับของขวัญวันเกิดของฉัน”
ชีคมุซตาฮ์ซานทวงของขวัญในขณะที่โอบกอดหญิงสาวจนปลายเท้าไม่ติดพื้น
“เพชรรำอวยพรให้ท่านชีคเป็นของขวัญวันเกิดแล้วนี่คะ” หญิงสาวประท้วง แต่ไม่เป็นผลเพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเป็นอิสระแม้แต่น้อย
“ของขวัญของฉันก็คือเธอต่างหากล่ะเพชรไพลิน ฉันรักเธอ” ดวงตาสีน้ำตาลหรี่แสงอ่อนจนกลายเป็นสีน้ำผึ้งหวานยามทอดสายตามองใบหน้าแดงระเรื่อของหญิงสาว
“ว่ายังไงล่ะเพชรไพลินเธอรักฉันหรือเปล่า” เขาทวงถามอย่างคน ใจร้อน
เพชรไพลินสบตาคมหวานคู่นั้นเนิ่นนาน ก่อนจะค่อยเอื้อนเอ่ยคำรักแผ่วเบา “เพชรรักท่านชีคค่ะ”
ทว่าถ้อยคำนั้นมันกลับดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวใจของเจ้าทะเลทรายหนุ่มราวกับไม่มีวันสิ้นสุด ชีคหนุ่มจึงมอบรางวัลให้แก่หญิงสาวด้วยการปิดเรียวปากสีกุหลาบอย่างรวดเร็ว
หัวใจเจ้ากรรมของสาวน้อยถึงกับร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า เมื่อรสจูบดุดันในครั้งนี้แตกต่างจากจูบครั้งก่อนที่เพียงแค่สัมผัสที่ริมฝีปากเท่านั้น ยิ่งเมื่อปลายลิ้นร้อนแทรกเข้าไปควานหาความหอมหวานในกลีบปากเย้ายวน หัวใจที่ร่วงหล่นก็กระโจนกลับขึ้นมา ทั้งยังสั่นระรัวหวิวไหว จนแทบทรงตัวยืนไม่อยู่
“เพชรไพลิน...” เขาเรียกชื่อเธอจังหวะที่ถอนริมฝีปากออกช้าๆ ขบเม้มที่ริมฝีปากล่างอย่างหยอกเย้า ก่อนที่หญิงสาวจะร้องประท้วง เขาก็ประกบริมฝีปากดูดดื่มความหวานจากกลีบกุหลาบอีกครั้งและอีกครั้งอย่างมิรู้หน่าย
“ท่านชีค หยุดเถอะค่ะ” เสียงเครือร้องประท้วงเมื่อริมฝีปากดุดันเลื่อนไปยังซอกคอขาว ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างโอบกระหวัดเอวบางและสะโพกผายเอาไว้อย่างถนัดถนี่
แต่ดูเหมือนคำปฏิเสธของเธอจะเบาเกินกว่าที่จะดับไฟร้อนในใจของชีคหนุ่มได้ เขาจึงปิดเรียวปากเธอเอาไว้อีกครั้ง แล้วดันร่างบอบบางชิดกับผนังห้อง สติสุดท้ายของหญิงสาวบอกเธอว่าต้องหยุดตั้งแต่ตอนนี้ เพราะถ้าไม่หยุดตอนนี้เธอจะไม่มีโอกาสได้หยุดเขาอีกต่อไป เธอจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่พอเหลืออยู่เฮือกสุดท้าย ผลักหน้าอกหนาสุดแรง
นั่นล่ะคนตัวโตถึงได้สติ เขาหันหลังให้กับหญิงสาวเมื่อสไบสีทองหลุดจนเห็นเนินอกอวบขาว ผมที่เกล้าสูงหลุดรุ่ยลงมาเคลียไหล่นวลเนียน เธอเซ็กซี่จนเขากลัวว่าตนเองจะกระโจนเข้าขย้ำหญิงสาวราวกับหมาป่าผู้หิวกระหาย
“เอ่อ ท่านชีคออกจากห้องไปก่อนได้ไหมคะ เพชรจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” เพชรไพลินหมดปัญญาที่จะจัดชุดไทยให้เข้าที่เข้าทางเมื่อผ้าถุงที่พันทบไว้อย่างดีหลุดออกจากตัวเรือนเข็มขัดมาส่วนหนึ่ง สไบที่ห่มและกลัดเข็มกลัดไว้อย่างแน่นหนาก็กลับไม่เป็นทรง ทั้งยังทำท่าจะเปิดเปลือยทรวงอกให้เธอได้ขายหน้าเสียอีก
“ได้สิ ฉันจะลงไปรอที่งานข้างล่าง ถ้าเธอแต่งตัวเสร็จแล้วค่อยตามลงไปแล้วกัน” ชีคหนุ่มสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่อิดออด
ทันทีที่บานประตูถูกปิดลงร่างบางก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น ยกมือขึ้นสัมผัสที่ริมฝีปากอย่างเผลอไผล
“จูบ...” นี่สินะถึงเรียกว่าจูบแรก จูบที่เรียกว่าจูบจริงๆ อย่างที่คู่รักมักแสดงความรักต่อกัน เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ผสานมือทั้งสองข้างไว้บนหน้าตักบีบแน่น เมื่อความตื่นเต้นค่อยจางหาย ดวงตาคู่สวยก็เชื่อมหวาน
‘ของขวัญของฉันก็คือเธอต่างหากล่ะเพชรไพลิน ฉันรักเธอ’
“ท่านชีคบอกรักเรา ไม่อยากจะเชื่อเลย” หญิงสาวกุมแก้มตนเองเอาไว้ เพราะมันเห่อร้อนจนกลัวว่ามันจะระเบิดเสียก่อน เธอรู้ว่าท่านชีคชอบและสนใจเธอ แต่ไม่คิดว่าชายสูงศักดิ์อย่างชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามานอัลซาบาฮัท ชีคผู้ดูแลรัฐรามาน รัฐใหม่ที่เพิ่งแยกตัวออกจากรัฐกัลซาร์และ รัฐมาห์จาแห่งประเทศฟาอิกสถานจะบอกรักเธอ
เธอคิดมาตลอดว่าเขาคงจีบเธอเล่นๆ เหมือนที่เขาเคยทำกับผู้หญิงคนก่อน แต่ในเมื่อเขาบอกรักเธอ ฉะนั้นแล้วเธอมีสิทธิ์หวังที่จะได้กุมหัวใจของเขาเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว...
“ไม่นะเพชร เธอต้องไม่ประมาท ขึ้นชื่อว่าผู้ชายจะไว้ใจได้สักกี่มากน้อยกัน” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา แล้วรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดไทยเป็นชุดเดรสสีขาวตัดกับผ้าต่วนผูกเอวสีเลือดหมูเพื่อไม่ให้ชุดดูเรียบจนเกินไป เกล้าผมขึ้นมัดเป็นหางม้าด้านหลัง จัดแจงเช็ดเครื่องสำอางออกจนหมดจด แล้วลงแป้งพับและลิปสติกสีพีชที่เธอโปรดปราน
“มาแล้วหรือเพชร หิวไหม อยากทานอะไรหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ค่ะ ท้องร้องเลย มัวแต่เตรียมตัวเลยไม่ได้ทานอะไรเข้าไปตั้งแต่เที่ยง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมท้องตัวเอง เมื่อเดินลงมาภายในงานเลี้ยง กลิ่นอาหารเย้ายวนก็ทำให้ท้องเจ้ากรรมร้องประท้วงทันที
“ถ้าอย่างนั้นนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันไปเอามาให้”
ความจริงเขาจะเลือกใช้ใครก็ได้ แต่ชายหนุ่มอยากจะเป็นคนบริการคนรักด้วยตนเอง ให้สมกับที่เธออุตสาห์ทำเซอร์ไพรส์เขาด้วยการร่ายรำแสนอ่อนหวาน
เพชรไพลินมองตามชายหนุ่มไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้จะยังเขินกับรสจูบเมื่อสักครู่ แต่คนรักกันหากจะกอดจูบเธอก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน ขอแค่ไม่เลยเถิดชิงสุกก่อนห่ามเท่านั้นก็พอ
“นี่เธอ”
เพชรไพลินหันซ้ายหันขวาด้วยไม่แน่ใจว่าหญิงวัยกลางคนท่าทางไฮโซตรงหน้าเรียกเธอหรือเปล่า เพราะเธอมั่นใจว่าไม่รู้จักผู้หญิงท่าทางวางมาดคนนี้
“เธอนั่นแหละแม่นางรำ” กมลาจิกเรียกเสียงห้วน โดยมีกมลทิพย์ยืนด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
“ดิฉันหรือคะคุณ” หญิงสาวชี้ตัวเอง
“ใช่ เธอนั่นแหละ ไปทำอีท่าไหนถึงดูสนิทกับท่านชีคจัง หรือว่าได้กันแล้ว” กมลาจีบปากถามด้วยความใคร่รู้
ทว่าเพชรไพลินกลับหน้าแดงก่ำ รู้สึกร้อนไปทั้งใบหน้าเมื่อโดนดูถูกแบบนั้น
“ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด ขอตัวค่ะ” เพชรไพลินลุกขึ้นยืน ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายกับคนที่มีจิตใจสกปรกคิดแต่เรื่องใต้สะดือ
“แหม ทำเป็นหยิ่ง ก็แค่นางรำมันจะต่างจากพวกโคโยตี้สักเท่าไหร่เชียว ลองให้หอมแก้มต่อหน้าผู้คน ลับตาก็คงล้วงกันถึงไหนต่อไหน” กมลาด่ากระทบอย่างไม่พอใจทั้งที่เพชรไพลินไม่คิดโต้ตอบเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังหันไปพูดกับบุตรสาวอีกว่า
“จำไว้นะหนูทิพย์ การจะเอาชนะใจท่านชีค มันต้องที่ความสามารถและความดี อย่างลูกทั้งการศึกษาดี ชาติตระกูลดี ท่านชีคต้องชอบหนูแน่ๆ ส่วนพวกผู้หญิงหิ้วขึ้นเตียง เดี๋ยวเดียวก็เบื่อ เชื่อแม่สิ”
เพชรไพลินหันกลับมามองกมลาอย่างไม่ชอบใจ ทั้งที่ไม่รู้จักมักจี่ แต่เหตุใดคนเราจึงได้ว่าร้ายกันได้ถึงเพียงนี้ หญิงสาวไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“อ้าว คุณกมลาคุยกับเพชรไพลินอยู่เหรอครับ”
ชีคหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมจานอาหารในมือ เขาวางอาหารลงบนโต๊ะแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง
“ทานเสียสิเพชร ทานผิดเวลาเดี๋ยวปวดท้องจะแย่ไปกันใหญ่”
เพชรไพลินยิ้มแห้ง ความรู้สึกหิวเมื่อสักครู่แทนที่ด้วยความโกรธ แต่ก็ได้แต่ระงับอารมณ์เอาไว้ “ขอบคุณมากค่ะท่านชีค”
“ชื่อเพชรไพลินหรือคะ แหมชื่อเพราะนะคะเนี่ย กำลังชมเลยค่ะว่าแม่หนูคนนี้รำสวยมาก แขกเหรื่อชมกันใหญ่ โดยเฉพาะลูกทิพย์ค่ะ แกอยากเรียนรำบ้าง เลยว่าจะมาถามหนูเพชรไพลิน ว่าไปเรียนรำที่ไหนถึงได้รำได้ออกมาอ่อนหวานแบบนี้”
กมลาเปลี่ยนท่าทีได้อย่างรวดเร็วจนเพชรไพลินได้แต่ถือช้อนค้างกลางอากาศ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
นี่หรือเปล่านะที่เรียกว่าตีสองหน้า
หญิงสาวได้แต่คิดในใจ แล้วยิ้มออกไปอย่างเสียไม่ได้ เลือกที่จะไม่ตอบเพราะดูก็รู้แล้วว่าหญิงไฮโซคนนี้ต้องการคุยกับท่านชีคไม่ใช่เธอ
“ที่บ้านเพชรเขาสอนรำไทย ว่างๆ เชิญคุณทิพย์ไปลองเรียนดูสิครับ เพชรเขาสอนเองเลยนะครับ เขามีพรสวรรค์ทางด้านนี้” ชีคหนุ่มเอ่ยชมด้วยความภูมิใจ
กมลทิพย์จากที่ไม่สนใจเพชรไพลิน จึงต้องเหลือบมองอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าหน้าตาสะสวย ก็รู้สึกริษยาอย่างบอกไม่ถูก
“ทิพย์ก็คิดว่าจะไปเรียนค่ะ แต่ต้องหลังจากเรียนรู้การเป็นเลขาท่านชีคให้เรียบร้อยก่อน ท่านชีคจะได้ไม่ดุทิพย์” หญิงสาวที่ดูขี้อายในตอนแรกที่เขาเจอนั้น ยามจะเอื้อนเอ่ยกลับมีจริตจะก้านน่ามอง
เพชรไพลินวางช้อน คอแข็งทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น ความไม่พอใจแล่นปราด เธอเหลือบมองกมลทิพย์เช่นกัน
“เพชรขอตัวนะคะท่านชีค อยากกลับบ้านแล้ว” หญิงสาวจิบน้ำส้มไปค่อนแก้วก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินผ่านกมลาและกมลทิพย์โดยไม่คิดทักทาย
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอจ๊ะหนู ถ้าอย่างนั้นท่านชีคไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะดีไหมคะ คุณดิเรกอยากคุยด้วยอยู่พอดี” กมลาสบโอกาสจึงเอ่ยชวนทันที
“วันนี้ผมคงต้องขอตัวครับ ไม่ว่างจริงๆ” ชีคมุซตาฮ์ซานปฏิเสธอย่างสุภาพ ก่อนจะรีบสาวเท้าตามเพชรไพลินไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่ว่าง! ไม่ว่างเพราะต้องไปตามง้อนังนั่นสินะ ไม่เห็นว่ามันจะมีดีตรงไหน ก็แค่รำสวย หน้าตาก็พอดูได้เท่านั้น” กมลามองตามไปอย่างไม่ชอบใจ
“คุณแม่คะ”
“ว่ายังไงยายทิพย์” กมลาสะบัดหน้ามาทางลูกสาวเพียงแวบเดียว แล้วออกเดินกลับไปที่โต๊ะโดยไม่หยุดฟังสิ่งที่บุตรสาวพูดแม้แต่น้อย
“ทิพย์อยากได้ท่านชีคค่ะ คุณแม่วางใจได้เลยค่ะ ลูกเขยของคุณแม่ต้องเป็นชีคจากรัฐรามานแน่นอน”
“เมื่อกี้หนูว่าอะไรนะ แม่หูฝาดไปหรือเปล่า” ผู้เป็นแม่หันขวับแล้วถามซ้ำอย่างไม่เชื่อหู
“ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ทิพย์เริ่มรู้สึกชอบท่านชีคแล้วสิ สุภาพบุรุษแบบนี้เสียดายแย่ถ้าตกเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ทิพย์”
กมลทิพย์ยิ้มอย่างหมายมั่น พลางกอดอกอย่างมั่นใจในเสน่ห์และมารยาของตนเอง ยิ่งมีคู่แข่งเธอยิ่งชอบ เพราะมันท้าทาย ทั้งยังได้วัดเสน่ห์ของตัวเองไปด้วยในตัว หากท่านชีคชอบเรียบร้อย ดูใสซื่อละก็ เธอนี่ล่ะจะทำให้เขาลืมนางรำนั่นเอง!
“ดีแล้วลูก บ้านเราจะได้สบายสักที หนี้สินที่อีรุงตุงนังอยู่ตอนนี้มันจะได้หมดๆ ไป” กมลายิ้มกว้างทั้งโอบทั้งกอดบุตรสาวอย่างเอาใจ แตกต่างจากตอนที่ดุด่าอย่างสิ้นเชิง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
“ท่านชีคไปไหนนะ” หญิงสาวพึมพำกับตนเอง
“ฉันอยู่นี่”
เสียงทุ้มจากทางด้านหลังทำให้เจ้าของร่างบางสะดุ้งจนสุดตัว แล้วเมื่อเธอหมุนตัวกลับไปก็พบว่าตนเองตกอยู่ภายในอ้อมกอดของชีคหนุ่มเรียบร้อยแล้ว
“ฉันมารับของขวัญวันเกิดของฉัน”
ชีคมุซตาฮ์ซานทวงของขวัญในขณะที่โอบกอดหญิงสาวจนปลายเท้าไม่ติดพื้น
“เพชรรำอวยพรให้ท่านชีคเป็นของขวัญวันเกิดแล้วนี่คะ” หญิงสาวประท้วง แต่ไม่เป็นผลเพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเป็นอิสระแม้แต่น้อย
“ของขวัญของฉันก็คือเธอต่างหากล่ะเพชรไพลิน ฉันรักเธอ” ดวงตาสีน้ำตาลหรี่แสงอ่อนจนกลายเป็นสีน้ำผึ้งหวานยามทอดสายตามองใบหน้าแดงระเรื่อของหญิงสาว
“ว่ายังไงล่ะเพชรไพลินเธอรักฉันหรือเปล่า” เขาทวงถามอย่างคน ใจร้อน
เพชรไพลินสบตาคมหวานคู่นั้นเนิ่นนาน ก่อนจะค่อยเอื้อนเอ่ยคำรักแผ่วเบา “เพชรรักท่านชีคค่ะ”
ทว่าถ้อยคำนั้นมันกลับดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวใจของเจ้าทะเลทรายหนุ่มราวกับไม่มีวันสิ้นสุด ชีคหนุ่มจึงมอบรางวัลให้แก่หญิงสาวด้วยการปิดเรียวปากสีกุหลาบอย่างรวดเร็ว
หัวใจเจ้ากรรมของสาวน้อยถึงกับร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า เมื่อรสจูบดุดันในครั้งนี้แตกต่างจากจูบครั้งก่อนที่เพียงแค่สัมผัสที่ริมฝีปากเท่านั้น ยิ่งเมื่อปลายลิ้นร้อนแทรกเข้าไปควานหาความหอมหวานในกลีบปากเย้ายวน หัวใจที่ร่วงหล่นก็กระโจนกลับขึ้นมา ทั้งยังสั่นระรัวหวิวไหว จนแทบทรงตัวยืนไม่อยู่
“เพชรไพลิน...” เขาเรียกชื่อเธอจังหวะที่ถอนริมฝีปากออกช้าๆ ขบเม้มที่ริมฝีปากล่างอย่างหยอกเย้า ก่อนที่หญิงสาวจะร้องประท้วง เขาก็ประกบริมฝีปากดูดดื่มความหวานจากกลีบกุหลาบอีกครั้งและอีกครั้งอย่างมิรู้หน่าย
“ท่านชีค หยุดเถอะค่ะ” เสียงเครือร้องประท้วงเมื่อริมฝีปากดุดันเลื่อนไปยังซอกคอขาว ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างโอบกระหวัดเอวบางและสะโพกผายเอาไว้อย่างถนัดถนี่
แต่ดูเหมือนคำปฏิเสธของเธอจะเบาเกินกว่าที่จะดับไฟร้อนในใจของชีคหนุ่มได้ เขาจึงปิดเรียวปากเธอเอาไว้อีกครั้ง แล้วดันร่างบอบบางชิดกับผนังห้อง สติสุดท้ายของหญิงสาวบอกเธอว่าต้องหยุดตั้งแต่ตอนนี้ เพราะถ้าไม่หยุดตอนนี้เธอจะไม่มีโอกาสได้หยุดเขาอีกต่อไป เธอจึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่พอเหลืออยู่เฮือกสุดท้าย ผลักหน้าอกหนาสุดแรง
นั่นล่ะคนตัวโตถึงได้สติ เขาหันหลังให้กับหญิงสาวเมื่อสไบสีทองหลุดจนเห็นเนินอกอวบขาว ผมที่เกล้าสูงหลุดรุ่ยลงมาเคลียไหล่นวลเนียน เธอเซ็กซี่จนเขากลัวว่าตนเองจะกระโจนเข้าขย้ำหญิงสาวราวกับหมาป่าผู้หิวกระหาย
“เอ่อ ท่านชีคออกจากห้องไปก่อนได้ไหมคะ เพชรจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” เพชรไพลินหมดปัญญาที่จะจัดชุดไทยให้เข้าที่เข้าทางเมื่อผ้าถุงที่พันทบไว้อย่างดีหลุดออกจากตัวเรือนเข็มขัดมาส่วนหนึ่ง สไบที่ห่มและกลัดเข็มกลัดไว้อย่างแน่นหนาก็กลับไม่เป็นทรง ทั้งยังทำท่าจะเปิดเปลือยทรวงอกให้เธอได้ขายหน้าเสียอีก
“ได้สิ ฉันจะลงไปรอที่งานข้างล่าง ถ้าเธอแต่งตัวเสร็จแล้วค่อยตามลงไปแล้วกัน” ชีคหนุ่มสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่อิดออด
ทันทีที่บานประตูถูกปิดลงร่างบางก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น ยกมือขึ้นสัมผัสที่ริมฝีปากอย่างเผลอไผล
“จูบ...” นี่สินะถึงเรียกว่าจูบแรก จูบที่เรียกว่าจูบจริงๆ อย่างที่คู่รักมักแสดงความรักต่อกัน เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ผสานมือทั้งสองข้างไว้บนหน้าตักบีบแน่น เมื่อความตื่นเต้นค่อยจางหาย ดวงตาคู่สวยก็เชื่อมหวาน
‘ของขวัญของฉันก็คือเธอต่างหากล่ะเพชรไพลิน ฉันรักเธอ’
“ท่านชีคบอกรักเรา ไม่อยากจะเชื่อเลย” หญิงสาวกุมแก้มตนเองเอาไว้ เพราะมันเห่อร้อนจนกลัวว่ามันจะระเบิดเสียก่อน เธอรู้ว่าท่านชีคชอบและสนใจเธอ แต่ไม่คิดว่าชายสูงศักดิ์อย่างชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามานอัลซาบาฮัท ชีคผู้ดูแลรัฐรามาน รัฐใหม่ที่เพิ่งแยกตัวออกจากรัฐกัลซาร์และ รัฐมาห์จาแห่งประเทศฟาอิกสถานจะบอกรักเธอ
เธอคิดมาตลอดว่าเขาคงจีบเธอเล่นๆ เหมือนที่เขาเคยทำกับผู้หญิงคนก่อน แต่ในเมื่อเขาบอกรักเธอ ฉะนั้นแล้วเธอมีสิทธิ์หวังที่จะได้กุมหัวใจของเขาเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว...
“ไม่นะเพชร เธอต้องไม่ประมาท ขึ้นชื่อว่าผู้ชายจะไว้ใจได้สักกี่มากน้อยกัน” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา แล้วรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดไทยเป็นชุดเดรสสีขาวตัดกับผ้าต่วนผูกเอวสีเลือดหมูเพื่อไม่ให้ชุดดูเรียบจนเกินไป เกล้าผมขึ้นมัดเป็นหางม้าด้านหลัง จัดแจงเช็ดเครื่องสำอางออกจนหมดจด แล้วลงแป้งพับและลิปสติกสีพีชที่เธอโปรดปราน
“มาแล้วหรือเพชร หิวไหม อยากทานอะไรหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ค่ะ ท้องร้องเลย มัวแต่เตรียมตัวเลยไม่ได้ทานอะไรเข้าไปตั้งแต่เที่ยง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมท้องตัวเอง เมื่อเดินลงมาภายในงานเลี้ยง กลิ่นอาหารเย้ายวนก็ทำให้ท้องเจ้ากรรมร้องประท้วงทันที
“ถ้าอย่างนั้นนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันไปเอามาให้”
ความจริงเขาจะเลือกใช้ใครก็ได้ แต่ชายหนุ่มอยากจะเป็นคนบริการคนรักด้วยตนเอง ให้สมกับที่เธออุตสาห์ทำเซอร์ไพรส์เขาด้วยการร่ายรำแสนอ่อนหวาน
เพชรไพลินมองตามชายหนุ่มไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้จะยังเขินกับรสจูบเมื่อสักครู่ แต่คนรักกันหากจะกอดจูบเธอก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน ขอแค่ไม่เลยเถิดชิงสุกก่อนห่ามเท่านั้นก็พอ
“นี่เธอ”
เพชรไพลินหันซ้ายหันขวาด้วยไม่แน่ใจว่าหญิงวัยกลางคนท่าทางไฮโซตรงหน้าเรียกเธอหรือเปล่า เพราะเธอมั่นใจว่าไม่รู้จักผู้หญิงท่าทางวางมาดคนนี้
“เธอนั่นแหละแม่นางรำ” กมลาจิกเรียกเสียงห้วน โดยมีกมลทิพย์ยืนด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
“ดิฉันหรือคะคุณ” หญิงสาวชี้ตัวเอง
“ใช่ เธอนั่นแหละ ไปทำอีท่าไหนถึงดูสนิทกับท่านชีคจัง หรือว่าได้กันแล้ว” กมลาจีบปากถามด้วยความใคร่รู้
ทว่าเพชรไพลินกลับหน้าแดงก่ำ รู้สึกร้อนไปทั้งใบหน้าเมื่อโดนดูถูกแบบนั้น
“ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด ขอตัวค่ะ” เพชรไพลินลุกขึ้นยืน ไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายกับคนที่มีจิตใจสกปรกคิดแต่เรื่องใต้สะดือ
“แหม ทำเป็นหยิ่ง ก็แค่นางรำมันจะต่างจากพวกโคโยตี้สักเท่าไหร่เชียว ลองให้หอมแก้มต่อหน้าผู้คน ลับตาก็คงล้วงกันถึงไหนต่อไหน” กมลาด่ากระทบอย่างไม่พอใจทั้งที่เพชรไพลินไม่คิดโต้ตอบเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังหันไปพูดกับบุตรสาวอีกว่า
“จำไว้นะหนูทิพย์ การจะเอาชนะใจท่านชีค มันต้องที่ความสามารถและความดี อย่างลูกทั้งการศึกษาดี ชาติตระกูลดี ท่านชีคต้องชอบหนูแน่ๆ ส่วนพวกผู้หญิงหิ้วขึ้นเตียง เดี๋ยวเดียวก็เบื่อ เชื่อแม่สิ”
เพชรไพลินหันกลับมามองกมลาอย่างไม่ชอบใจ ทั้งที่ไม่รู้จักมักจี่ แต่เหตุใดคนเราจึงได้ว่าร้ายกันได้ถึงเพียงนี้ หญิงสาวไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“อ้าว คุณกมลาคุยกับเพชรไพลินอยู่เหรอครับ”
ชีคหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมจานอาหารในมือ เขาวางอาหารลงบนโต๊ะแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง
“ทานเสียสิเพชร ทานผิดเวลาเดี๋ยวปวดท้องจะแย่ไปกันใหญ่”
เพชรไพลินยิ้มแห้ง ความรู้สึกหิวเมื่อสักครู่แทนที่ด้วยความโกรธ แต่ก็ได้แต่ระงับอารมณ์เอาไว้ “ขอบคุณมากค่ะท่านชีค”
“ชื่อเพชรไพลินหรือคะ แหมชื่อเพราะนะคะเนี่ย กำลังชมเลยค่ะว่าแม่หนูคนนี้รำสวยมาก แขกเหรื่อชมกันใหญ่ โดยเฉพาะลูกทิพย์ค่ะ แกอยากเรียนรำบ้าง เลยว่าจะมาถามหนูเพชรไพลิน ว่าไปเรียนรำที่ไหนถึงได้รำได้ออกมาอ่อนหวานแบบนี้”
กมลาเปลี่ยนท่าทีได้อย่างรวดเร็วจนเพชรไพลินได้แต่ถือช้อนค้างกลางอากาศ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
นี่หรือเปล่านะที่เรียกว่าตีสองหน้า
หญิงสาวได้แต่คิดในใจ แล้วยิ้มออกไปอย่างเสียไม่ได้ เลือกที่จะไม่ตอบเพราะดูก็รู้แล้วว่าหญิงไฮโซคนนี้ต้องการคุยกับท่านชีคไม่ใช่เธอ
“ที่บ้านเพชรเขาสอนรำไทย ว่างๆ เชิญคุณทิพย์ไปลองเรียนดูสิครับ เพชรเขาสอนเองเลยนะครับ เขามีพรสวรรค์ทางด้านนี้” ชีคหนุ่มเอ่ยชมด้วยความภูมิใจ
กมลทิพย์จากที่ไม่สนใจเพชรไพลิน จึงต้องเหลือบมองอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าหน้าตาสะสวย ก็รู้สึกริษยาอย่างบอกไม่ถูก
“ทิพย์ก็คิดว่าจะไปเรียนค่ะ แต่ต้องหลังจากเรียนรู้การเป็นเลขาท่านชีคให้เรียบร้อยก่อน ท่านชีคจะได้ไม่ดุทิพย์” หญิงสาวที่ดูขี้อายในตอนแรกที่เขาเจอนั้น ยามจะเอื้อนเอ่ยกลับมีจริตจะก้านน่ามอง
เพชรไพลินวางช้อน คอแข็งทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น ความไม่พอใจแล่นปราด เธอเหลือบมองกมลทิพย์เช่นกัน
“เพชรขอตัวนะคะท่านชีค อยากกลับบ้านแล้ว” หญิงสาวจิบน้ำส้มไปค่อนแก้วก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินผ่านกมลาและกมลทิพย์โดยไม่คิดทักทาย
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอจ๊ะหนู ถ้าอย่างนั้นท่านชีคไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะดีไหมคะ คุณดิเรกอยากคุยด้วยอยู่พอดี” กมลาสบโอกาสจึงเอ่ยชวนทันที
“วันนี้ผมคงต้องขอตัวครับ ไม่ว่างจริงๆ” ชีคมุซตาฮ์ซานปฏิเสธอย่างสุภาพ ก่อนจะรีบสาวเท้าตามเพชรไพลินไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่ว่าง! ไม่ว่างเพราะต้องไปตามง้อนังนั่นสินะ ไม่เห็นว่ามันจะมีดีตรงไหน ก็แค่รำสวย หน้าตาก็พอดูได้เท่านั้น” กมลามองตามไปอย่างไม่ชอบใจ
“คุณแม่คะ”
“ว่ายังไงยายทิพย์” กมลาสะบัดหน้ามาทางลูกสาวเพียงแวบเดียว แล้วออกเดินกลับไปที่โต๊ะโดยไม่หยุดฟังสิ่งที่บุตรสาวพูดแม้แต่น้อย
“ทิพย์อยากได้ท่านชีคค่ะ คุณแม่วางใจได้เลยค่ะ ลูกเขยของคุณแม่ต้องเป็นชีคจากรัฐรามานแน่นอน”
“เมื่อกี้หนูว่าอะไรนะ แม่หูฝาดไปหรือเปล่า” ผู้เป็นแม่หันขวับแล้วถามซ้ำอย่างไม่เชื่อหู
“ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ทิพย์เริ่มรู้สึกชอบท่านชีคแล้วสิ สุภาพบุรุษแบบนี้เสียดายแย่ถ้าตกเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ทิพย์”
กมลทิพย์ยิ้มอย่างหมายมั่น พลางกอดอกอย่างมั่นใจในเสน่ห์และมารยาของตนเอง ยิ่งมีคู่แข่งเธอยิ่งชอบ เพราะมันท้าทาย ทั้งยังได้วัดเสน่ห์ของตัวเองไปด้วยในตัว หากท่านชีคชอบเรียบร้อย ดูใสซื่อละก็ เธอนี่ล่ะจะทำให้เขาลืมนางรำนั่นเอง!
“ดีแล้วลูก บ้านเราจะได้สบายสักที หนี้สินที่อีรุงตุงนังอยู่ตอนนี้มันจะได้หมดๆ ไป” กมลายิ้มกว้างทั้งโอบทั้งกอดบุตรสาวอย่างเอาใจ แตกต่างจากตอนที่ดุด่าอย่างสิ้นเชิง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2561, 12:44:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2561, 12:44:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 588
| << บทที่ 6 -50% | บทที่ 7 -50% >> |