เจ้าบ่าวสองเงา
เจ้าบ่าวผู้ที่เธอจะต้องแต่งงานด้วยกับน้องชายจอมกวนของเขามีบางอย่างที่เป็นปริศนา...นิชาลัยยังต้องค้นหาความจริงที่ปกปิดซ่อนเร้นอยู่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 1.ในฐานะเจ้าสาวตัวแทน
1.ในฐานะเจ้าสาวตัวแทน
หญิงสาวเดินเข้าไปภายในห้องพักหรูหราอลังการไปทุกกระเบียดของคฤหาสน์จิรากร ภายในห้องนั้นค่อนข้างทึบ อากาศอับชื้น ไม่ปลอดโปร่งอย่างที่ควรจะเป็น นี่คือห้องของ สิโรจน์ จิรากร ทายาทคนโตของ นายวสันต์ จิรากร นักธุรกิจใหญ่เจ้าของโรงพยาบาลและอสังหาริมทรัพย์ให้เช่าในครอบครองอีกมากมาย
สิโรจน์เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ นิชาลัยทราบว่าเขาล้มป่วยมาตั้งแต่ที่ประสบอุบัติเหตุ ต้องอยู่แต่ในห้อง ภายใต้การดูแลของคุณหมอผู้เชี่ยวชาญอย่างใกล้ชิด
สิโรจน์น่าจะไปอยู่ในโรงพยาบาลที่มีเครื่องมือที่พร้อม มากกว่าแต่กลับเลือกที่จะอยู่ในห้องที่บ้านของตัวเองแทน
นิชาลัยก้าวเข้าไปภายในห้องนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ เคอะเขินไม่ชิน นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เธอจะได้พบกับว่าที่เจ้าบ่าวสายฟ้าแลบของตัวเอง
เธอเพิ่งรู้ตัวเมื่อสองวันก่อนนี่เอง ว่าต้องแต่งงานกับสิโรจน์ จิรากร ...
เป็นการแต่งในนามของทายาทบ้าน ไอสวรรค์ ซึ่งว่ากันตามจริงแล้ว มันก็ไม่ควรจะเป็นเธอซึ่งเป็นแค่ลูกเลี้ยงของบิดา...
นาย ฐากูร ไอสวรรค์ มีลูกสาวสวยอยู่ถึงสองคน คือ พิมภาวีคนโต และ ธิชารี น้องสาวคนเล็ก
ส่วนเธอ เป็นแค่ลูกเลี้ยงที่บิดารับมาอุปการะ ตั้งแต่อายุแค่เพียงสิบขวบเท่านั้น
เธอไม่ได้เกี่ยวของทางสายเลือดใดๆกับบ้านไอสวรรค์ และคงไม่มีปัญหาเลย หากบิดาจะไม่เคยไปสัญญาเอาไว้กับทางฝั่งบ้านจิรากร เรื่องการแต่งงานของลูกๆทั้งสองบ้าน
นั่นก็เพราะ ลูกสาวทั้งคู่ของคุณพ่อ พอรู้ว่าสิโรจน์ป่วย เดินไม่ได้ก็พากันรังเกียจ ไม่ต้องการมีสามีพิการ
เพื่อรักษาหน้าตาและคำสัตย์ของคุณพ่อ เธอจึงต้องมาที่นี่ ในฐานะว่าที่เจ้าสาวของสิโรจน์
นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเยือนคฤหาสน์จิรากร มันช่างใหญ่โตโอ่โถง บ้านของคุณพ่อว่าใหญ่โตแล้ว แต่ที่นี่ใหญ่กว่ามากมาย ตระกูลจิรากรไม่ธรรมดา เหมือนที่เขาเล่าลือจริงๆ
นิชาลัยทราบมาว่า หลังจากที่สิโรจน์ประสบอุบัติเหตุจนต้องนอนซม ทำอะไรไม่ได้ น้องชายฝาแฝดจอมเกเรของเขาที่ชื่อสิรัฐก็เข้ามาคุมอำนาจการบริหารงานทุกอย่างแทนพี่ชาย ว่ากันว่า เหตุผลจริงๆที่สิโรจน์ไม่ได้ไปรักษาตัวในโรงพยาบาลก็เพราะน้องชายตัวดีของเขาที่ไม่ต้องการให้พี่ชายหายขาดจากอาการเจ็บป่วย
กิตติศัพท์ของเขา แค่ได้ยินมาเธอก็รู้สึกแย่แล้ว แต่อีกเดี๋ยวเธอก็จะได้พบเขาแล้ว ทั้งสิโรจน์และสิรัฐ
นิชาลัยก้าวตามคนรับใช้สาวใหญ่ของบ้านเข้ามาภายในห้องโถงกว้างใหญ่ตกแต่งเรียบหรู เฟอร์นิเจอร์ครบครัน ไม่มีที่ติ แม้แต่ตัวโซฟาก็ยังหุ้มหนังแท้ งดงามสะอาดเอี่ยม หรูหราจนเธอเกร็งแทบไม่กล้านั่ง
“คุณนิชาลัย ที่โทรมาบอกว่าจะมาใช่มั้ยคะ เชิญเลยค่ะ คุณหนึ่งกำลังรอคุณอยู่ค่ะ”
นิชาลัยเดินตามหลังหญิงสูงวัยแต่งกายเรียบร้อย ท่าทางสุภาพแต่ดูเย็นชาตรงหน้าเข้าไปภายในห้องที่เธอคาดว่าน่าจะเป็นห้องส่วนตัวของสิโรจน์ จิรากร ชายที่เธอจะต้องเข้าพิธีแต่งงานด้วยในเวลาอันใกล้ข้างหน้า
เธอถูกบิดาส่งตัวมาที่นี่เพื่อจะได้ดูแล ทำความคุ้นเคยกับเขาก่อนจะต้องแต่งงานแล้วเปลี่ยนจากตำแหน่งคู่หมายมาเป็นภรรยาของเขาเต็มตัว
นิชาลัยมาด้วยความเต็มใจ เพราะต้องการตอบแทนหนี้บุญคุณของบิดาบุญธรรมก็จริง แต่การที่เธอต้องเข้ามาในบ้านของคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคยแต่เพียงลำพังก็ทำให้อดน้อยใจและหวาดกลัวต่อความเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ถ้าคุณพ่อมาด้วยกันก็คงจะดี...อย่างน้อยเธอก็จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวอย่างงี้...
นิชาลัยรู้สึกเหมือนตัวเองหัวเดียวกระเทียมลีบ เข้ามาในถิ่นใหม่ที่ไม่รู้อะไรเลย แม้แต่ว่าที่เจ้าบ่าวเธอก็ยังไม่เคยพบตัวจริงของเขา เห็นแต่รูปถ่ายตอนที่เขายังไม่ล้มป่วย สิโรจน์เป็นคนหล่อหน้าตาคมเข้มดูดีมากทีเดียว หากเขาเป็นปกติดี ไม่กลายเป็นคนป่วยอย่างตอนนี้ เธอเชื่อแน่นอนว่าพี่พิมกับพี่ธิจะต้องแย่งกันอยากเป็นเจ้าสาวของเขาแน่นอน...
แล้วก็เช่นกัน...สิโรจน์เองก็คงอยากได้พี่สาวทั้งสองของเธอคนใดคนหนึ่งมาเป็นเจ้าสาวของเขา ไม่ใช่ข้าวนอกนา คนนอกอย่างเธอที่จะว่าไปก็ไม่มีหัวนอนปลายเท้า...เป็นแค่เด็กกำพร้าในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าธรรมดาๆ เท่านั้นเอง
แอ๊ด....ด
นิชาลัยก้าวเท้าผ่านเข้าไปภายในห้องกว้างขวางเพียบพร้อมครบครันไปด้วยเฟอร์นิเจอร์มากมาย
ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมตัวยาว มีคุณหมอในชุดกาวน์และนางพยาบาลตัวคอยดูแลอำนวยความสะดวกอย่างใกล้ชิด ทั้งหมดหันมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน นิชาลัยเลยรู้สึกราวกับเธอกลายเป็นตัวประหลาดไปแล้ว
“สวัสดีค่ะ ดิฉัน นิชาลัย ไอสวรรย์ ดิฉันมาที่นี่ตามที่คุณพ่อสั่ง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณสิโรจน์”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้อ่อนน้อมถ่อมตน ยินอย่างจริงใจส่งให้เป็นทัพหน้า อดชื่นชมสิโรจน์ จิรากรไม่ได้ ขนาดเจ็บป่วยครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ คิ้วหนาดำนับเป็นแนวพาดขนานกับดวงตาสองชันสวยคม จมูกโด่งสวยเป็นสันยาวรับกับเรียวปากหยักเข้ารูป ความเจ็บป่วยไม่ได้บั่นทอนความหล่อเหลาของเขาแต่ใดๆเลย
“แค่กๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะนิชาลัย ฉันคือสิโรจน์ เรียกพี่หนึ่งก็ได้” เขาบอก ส่งยิ้มอย่างเป็นกันเองแต่ตาคมกริบคู่นั้นมองเธอแปลกๆ...
นิชาลัยฝืนส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ การพบกันครั้งแรกก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป เขาดูจะมีไมตรีให้เธอมากกว่าที่คิด
“ค่ะพี่หนึ่ง พี่หนึ่งก็เรียกนิเฉยๆได้เหมือนกันนะคะ”
“อืม ตกลง... ถือเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณเองก็แล้วกันนะน้องนิ"
“ค่ะขอบคุณมากนะคะคุณสิโรจน์ เอ๊ย พี่หนึ่ง”
นิชาลัยแลบลิ้นลืมตัวเพราะเรียกเขาผิดไป แต่ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอไม่ได้ถือสา เขาแนะนำคุณหมอวิกรม กับสุดาพยาบาลสาวผู้ดูแลรับใช้ใกล้ชิดตัวเองให้เธอรู้จัก ก่อนหัวเราะอย่างใจดีในลำคอ แล้วเอ่ยปากสั่งสาวใช้
“เอากระเป๋าของคุณนิ มาเก็บให้เรียบร้อยด้วยน้าสุ”
“ค่ะคุณหนึ่ง”
น้าสุรับคำสั่งแล้วก็ขนเอากระเป๋าเสื้อผ้าและข้าวของของนิชาลัยไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบบิลด์อินปลายเตียง นิชาลัยกะพริบตา เงื้อมือชี้นิ้วถามด้วยความประหลาดใจ
“เสื้อผ้าของนิ...เก็บไว้ที่นี่เหรอคะ...?”
“ก็เก็บไว้ที่นี่สิ นี่เป็นห้องของเรา ไม่เก็บเอาไว้ที่นี่แล้วจะไว้ที่ไหน” สิโรจน์ยิ้มตอบหน้าซื่อ ตาใส ทว่าคนฟังถึงกับหูผึ่ง ตื่นตกใจ
“อะไรนะคะ จะให้นิอยู่ห้องเดียวกับคุณหนึ่งเหรอ...เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะคะ!” ท้วงด้วยความตกใจ ยังไม่ได้เตรียมใจจะมาอยู่ร่วมห้องเดียวกับเขาตั้งแต่วันแรกเลยเสียหน่อย
“ยังไงก็ต้องแต่งกันอยู่แล้ว คงไม่กลัวว่าพี่จะไม่รับผิดชอบหรอกนะ” ชายหนุ่มย้อนถามเสียงนิ่ง ราบเรียบ แต่ทำให้คนฟังสะอึก หน้าเสียไปด้วยความอึดอัดใจ
เธอยังเตรียมใจไม่ทันเลย...โธ่...
“ไม่ได้กลัวหรอกดค่ะ แต่นิคิดว่ายังไงมันก็ไม่เหมาะสม อย่างน้อยๆ พี่หนึ่งก็น่าจะให้เวลานิได้ปรับตัวให้คุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ก่อน...”
เธอแข็งใจต่อรอง อยากให้เขาเข้าใจด้วยว่าเธอไม่ใช่จะเข้ากับใครได้ง่ายๆ แต่...เขาคงไม่อยากจะสนใจความรู้สึกของเธอหรอก มันก็ไม่แปลกก็เขาไม่ได้อยากให้เธอมาที่นี่ คนที่เขาต้องการก็คือพี่สาวคนใดคนหนึ่งของเธอต่างหาก
“เอาอย่างนั้นก็ได้ น้าสุ ช่วยจัดห้องข้างๆ ห้องนี้ให้คุณนิด้วย เอาเสื้อผ้าคุณนิไปเก็บไว้ที่นั่นด้วยเลย”
นิชาลัยตาโต กะพริบปริบๆ อย่างเหลือเชื่อที่เขายอมตามเธอต้องการง่าย เธออุตส่าห์ถอดใจไปแล้วด้วยซ้ำ
“ขอบคุณมากนะคะพี่หนึ่ง” หญิงสาวยิ้มกว้าง หน้าชื่นเบิกบาน รู้สึกดีกับชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่เป็นไร พี่อยากให้นิอยู่บ้านหลังนี้ด้วยความสบายใจ ถ้ามีเรื่องอะไรลำบากใจ อึดอัดใจก็บอกกันตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจ...ตามน้าสุไปดูห้องได้เลย ไว้เจอกันอีกทีตอนอาหารเย็นนะ แล้วพี่จะให้เด็กไปตาม”
“ขอบคุณค่ะพี่หนึ่ง”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้เขาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเดินตามหลังน้าสุออกจากห้องของสิโรจน์มา โล่งใจที่ได้มีห้องส่วนตัว ไม่ต้องอาศัยอยู่ในห้องเดียวกับเขาให้ลำบากใจ
นิชาลัยหันไปมองที่หน้าประตูห้องส่วนตัวของสิโรจน์ อมยิ้มน้อยๆที่เรียวปากสวย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอประทับใจว่าที่เจ้าบ่าวไม่ใช่น้อย เขาดูเป็นคนดี รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่น ดูอ่อนโยนกว่าที่คิดเอาไว้
น่าเสียดายที่คนดีๆอย่างสิโรจน์ต้องมาผิดหวังเพราะถูกพวกพี่ๆ ของเธอปฏิเสธ...
ถ้าเขาไม่ว่าอะไร เธอก็จะทำหน้าที่ของตัวเองที่มีต่อเขาให้ดีที่สุด
*******************
หญิงสาวเดินเข้าไปภายในห้องพักหรูหราอลังการไปทุกกระเบียดของคฤหาสน์จิรากร ภายในห้องนั้นค่อนข้างทึบ อากาศอับชื้น ไม่ปลอดโปร่งอย่างที่ควรจะเป็น นี่คือห้องของ สิโรจน์ จิรากร ทายาทคนโตของ นายวสันต์ จิรากร นักธุรกิจใหญ่เจ้าของโรงพยาบาลและอสังหาริมทรัพย์ให้เช่าในครอบครองอีกมากมาย
สิโรจน์เป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ นิชาลัยทราบว่าเขาล้มป่วยมาตั้งแต่ที่ประสบอุบัติเหตุ ต้องอยู่แต่ในห้อง ภายใต้การดูแลของคุณหมอผู้เชี่ยวชาญอย่างใกล้ชิด
สิโรจน์น่าจะไปอยู่ในโรงพยาบาลที่มีเครื่องมือที่พร้อม มากกว่าแต่กลับเลือกที่จะอยู่ในห้องที่บ้านของตัวเองแทน
นิชาลัยก้าวเข้าไปภายในห้องนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ เคอะเขินไม่ชิน นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เธอจะได้พบกับว่าที่เจ้าบ่าวสายฟ้าแลบของตัวเอง
เธอเพิ่งรู้ตัวเมื่อสองวันก่อนนี่เอง ว่าต้องแต่งงานกับสิโรจน์ จิรากร ...
เป็นการแต่งในนามของทายาทบ้าน ไอสวรรค์ ซึ่งว่ากันตามจริงแล้ว มันก็ไม่ควรจะเป็นเธอซึ่งเป็นแค่ลูกเลี้ยงของบิดา...
นาย ฐากูร ไอสวรรค์ มีลูกสาวสวยอยู่ถึงสองคน คือ พิมภาวีคนโต และ ธิชารี น้องสาวคนเล็ก
ส่วนเธอ เป็นแค่ลูกเลี้ยงที่บิดารับมาอุปการะ ตั้งแต่อายุแค่เพียงสิบขวบเท่านั้น
เธอไม่ได้เกี่ยวของทางสายเลือดใดๆกับบ้านไอสวรรค์ และคงไม่มีปัญหาเลย หากบิดาจะไม่เคยไปสัญญาเอาไว้กับทางฝั่งบ้านจิรากร เรื่องการแต่งงานของลูกๆทั้งสองบ้าน
นั่นก็เพราะ ลูกสาวทั้งคู่ของคุณพ่อ พอรู้ว่าสิโรจน์ป่วย เดินไม่ได้ก็พากันรังเกียจ ไม่ต้องการมีสามีพิการ
เพื่อรักษาหน้าตาและคำสัตย์ของคุณพ่อ เธอจึงต้องมาที่นี่ ในฐานะว่าที่เจ้าสาวของสิโรจน์
นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเยือนคฤหาสน์จิรากร มันช่างใหญ่โตโอ่โถง บ้านของคุณพ่อว่าใหญ่โตแล้ว แต่ที่นี่ใหญ่กว่ามากมาย ตระกูลจิรากรไม่ธรรมดา เหมือนที่เขาเล่าลือจริงๆ
นิชาลัยทราบมาว่า หลังจากที่สิโรจน์ประสบอุบัติเหตุจนต้องนอนซม ทำอะไรไม่ได้ น้องชายฝาแฝดจอมเกเรของเขาที่ชื่อสิรัฐก็เข้ามาคุมอำนาจการบริหารงานทุกอย่างแทนพี่ชาย ว่ากันว่า เหตุผลจริงๆที่สิโรจน์ไม่ได้ไปรักษาตัวในโรงพยาบาลก็เพราะน้องชายตัวดีของเขาที่ไม่ต้องการให้พี่ชายหายขาดจากอาการเจ็บป่วย
กิตติศัพท์ของเขา แค่ได้ยินมาเธอก็รู้สึกแย่แล้ว แต่อีกเดี๋ยวเธอก็จะได้พบเขาแล้ว ทั้งสิโรจน์และสิรัฐ
นิชาลัยก้าวตามคนรับใช้สาวใหญ่ของบ้านเข้ามาภายในห้องโถงกว้างใหญ่ตกแต่งเรียบหรู เฟอร์นิเจอร์ครบครัน ไม่มีที่ติ แม้แต่ตัวโซฟาก็ยังหุ้มหนังแท้ งดงามสะอาดเอี่ยม หรูหราจนเธอเกร็งแทบไม่กล้านั่ง
“คุณนิชาลัย ที่โทรมาบอกว่าจะมาใช่มั้ยคะ เชิญเลยค่ะ คุณหนึ่งกำลังรอคุณอยู่ค่ะ”
นิชาลัยเดินตามหลังหญิงสูงวัยแต่งกายเรียบร้อย ท่าทางสุภาพแต่ดูเย็นชาตรงหน้าเข้าไปภายในห้องที่เธอคาดว่าน่าจะเป็นห้องส่วนตัวของสิโรจน์ จิรากร ชายที่เธอจะต้องเข้าพิธีแต่งงานด้วยในเวลาอันใกล้ข้างหน้า
เธอถูกบิดาส่งตัวมาที่นี่เพื่อจะได้ดูแล ทำความคุ้นเคยกับเขาก่อนจะต้องแต่งงานแล้วเปลี่ยนจากตำแหน่งคู่หมายมาเป็นภรรยาของเขาเต็มตัว
นิชาลัยมาด้วยความเต็มใจ เพราะต้องการตอบแทนหนี้บุญคุณของบิดาบุญธรรมก็จริง แต่การที่เธอต้องเข้ามาในบ้านของคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคยแต่เพียงลำพังก็ทำให้อดน้อยใจและหวาดกลัวต่อความเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ถ้าคุณพ่อมาด้วยกันก็คงจะดี...อย่างน้อยเธอก็จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวอย่างงี้...
นิชาลัยรู้สึกเหมือนตัวเองหัวเดียวกระเทียมลีบ เข้ามาในถิ่นใหม่ที่ไม่รู้อะไรเลย แม้แต่ว่าที่เจ้าบ่าวเธอก็ยังไม่เคยพบตัวจริงของเขา เห็นแต่รูปถ่ายตอนที่เขายังไม่ล้มป่วย สิโรจน์เป็นคนหล่อหน้าตาคมเข้มดูดีมากทีเดียว หากเขาเป็นปกติดี ไม่กลายเป็นคนป่วยอย่างตอนนี้ เธอเชื่อแน่นอนว่าพี่พิมกับพี่ธิจะต้องแย่งกันอยากเป็นเจ้าสาวของเขาแน่นอน...
แล้วก็เช่นกัน...สิโรจน์เองก็คงอยากได้พี่สาวทั้งสองของเธอคนใดคนหนึ่งมาเป็นเจ้าสาวของเขา ไม่ใช่ข้าวนอกนา คนนอกอย่างเธอที่จะว่าไปก็ไม่มีหัวนอนปลายเท้า...เป็นแค่เด็กกำพร้าในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าธรรมดาๆ เท่านั้นเอง
แอ๊ด....ด
นิชาลัยก้าวเท้าผ่านเข้าไปภายในห้องกว้างขวางเพียบพร้อมครบครันไปด้วยเฟอร์นิเจอร์มากมาย
ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมตัวยาว มีคุณหมอในชุดกาวน์และนางพยาบาลตัวคอยดูแลอำนวยความสะดวกอย่างใกล้ชิด ทั้งหมดหันมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน นิชาลัยเลยรู้สึกราวกับเธอกลายเป็นตัวประหลาดไปแล้ว
“สวัสดีค่ะ ดิฉัน นิชาลัย ไอสวรรย์ ดิฉันมาที่นี่ตามที่คุณพ่อสั่ง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณสิโรจน์”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้อ่อนน้อมถ่อมตน ยินอย่างจริงใจส่งให้เป็นทัพหน้า อดชื่นชมสิโรจน์ จิรากรไม่ได้ ขนาดเจ็บป่วยครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังหล่อเหลา ดวงตาคมกริบ คิ้วหนาดำนับเป็นแนวพาดขนานกับดวงตาสองชันสวยคม จมูกโด่งสวยเป็นสันยาวรับกับเรียวปากหยักเข้ารูป ความเจ็บป่วยไม่ได้บั่นทอนความหล่อเหลาของเขาแต่ใดๆเลย
“แค่กๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะนิชาลัย ฉันคือสิโรจน์ เรียกพี่หนึ่งก็ได้” เขาบอก ส่งยิ้มอย่างเป็นกันเองแต่ตาคมกริบคู่นั้นมองเธอแปลกๆ...
นิชาลัยฝืนส่งยิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ การพบกันครั้งแรกก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป เขาดูจะมีไมตรีให้เธอมากกว่าที่คิด
“ค่ะพี่หนึ่ง พี่หนึ่งก็เรียกนิเฉยๆได้เหมือนกันนะคะ”
“อืม ตกลง... ถือเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณเองก็แล้วกันนะน้องนิ"
“ค่ะขอบคุณมากนะคะคุณสิโรจน์ เอ๊ย พี่หนึ่ง”
นิชาลัยแลบลิ้นลืมตัวเพราะเรียกเขาผิดไป แต่ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอไม่ได้ถือสา เขาแนะนำคุณหมอวิกรม กับสุดาพยาบาลสาวผู้ดูแลรับใช้ใกล้ชิดตัวเองให้เธอรู้จัก ก่อนหัวเราะอย่างใจดีในลำคอ แล้วเอ่ยปากสั่งสาวใช้
“เอากระเป๋าของคุณนิ มาเก็บให้เรียบร้อยด้วยน้าสุ”
“ค่ะคุณหนึ่ง”
น้าสุรับคำสั่งแล้วก็ขนเอากระเป๋าเสื้อผ้าและข้าวของของนิชาลัยไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบบิลด์อินปลายเตียง นิชาลัยกะพริบตา เงื้อมือชี้นิ้วถามด้วยความประหลาดใจ
“เสื้อผ้าของนิ...เก็บไว้ที่นี่เหรอคะ...?”
“ก็เก็บไว้ที่นี่สิ นี่เป็นห้องของเรา ไม่เก็บเอาไว้ที่นี่แล้วจะไว้ที่ไหน” สิโรจน์ยิ้มตอบหน้าซื่อ ตาใส ทว่าคนฟังถึงกับหูผึ่ง ตื่นตกใจ
“อะไรนะคะ จะให้นิอยู่ห้องเดียวกับคุณหนึ่งเหรอ...เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะคะ!” ท้วงด้วยความตกใจ ยังไม่ได้เตรียมใจจะมาอยู่ร่วมห้องเดียวกับเขาตั้งแต่วันแรกเลยเสียหน่อย
“ยังไงก็ต้องแต่งกันอยู่แล้ว คงไม่กลัวว่าพี่จะไม่รับผิดชอบหรอกนะ” ชายหนุ่มย้อนถามเสียงนิ่ง ราบเรียบ แต่ทำให้คนฟังสะอึก หน้าเสียไปด้วยความอึดอัดใจ
เธอยังเตรียมใจไม่ทันเลย...โธ่...
“ไม่ได้กลัวหรอกดค่ะ แต่นิคิดว่ายังไงมันก็ไม่เหมาะสม อย่างน้อยๆ พี่หนึ่งก็น่าจะให้เวลานิได้ปรับตัวให้คุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ก่อน...”
เธอแข็งใจต่อรอง อยากให้เขาเข้าใจด้วยว่าเธอไม่ใช่จะเข้ากับใครได้ง่ายๆ แต่...เขาคงไม่อยากจะสนใจความรู้สึกของเธอหรอก มันก็ไม่แปลกก็เขาไม่ได้อยากให้เธอมาที่นี่ คนที่เขาต้องการก็คือพี่สาวคนใดคนหนึ่งของเธอต่างหาก
“เอาอย่างนั้นก็ได้ น้าสุ ช่วยจัดห้องข้างๆ ห้องนี้ให้คุณนิด้วย เอาเสื้อผ้าคุณนิไปเก็บไว้ที่นั่นด้วยเลย”
นิชาลัยตาโต กะพริบปริบๆ อย่างเหลือเชื่อที่เขายอมตามเธอต้องการง่าย เธออุตส่าห์ถอดใจไปแล้วด้วยซ้ำ
“ขอบคุณมากนะคะพี่หนึ่ง” หญิงสาวยิ้มกว้าง หน้าชื่นเบิกบาน รู้สึกดีกับชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่เป็นไร พี่อยากให้นิอยู่บ้านหลังนี้ด้วยความสบายใจ ถ้ามีเรื่องอะไรลำบากใจ อึดอัดใจก็บอกกันตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจ...ตามน้าสุไปดูห้องได้เลย ไว้เจอกันอีกทีตอนอาหารเย็นนะ แล้วพี่จะให้เด็กไปตาม”
“ขอบคุณค่ะพี่หนึ่ง”
หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้เขาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเดินตามหลังน้าสุออกจากห้องของสิโรจน์มา โล่งใจที่ได้มีห้องส่วนตัว ไม่ต้องอาศัยอยู่ในห้องเดียวกับเขาให้ลำบากใจ
นิชาลัยหันไปมองที่หน้าประตูห้องส่วนตัวของสิโรจน์ อมยิ้มน้อยๆที่เรียวปากสวย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอประทับใจว่าที่เจ้าบ่าวไม่ใช่น้อย เขาดูเป็นคนดี รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่น ดูอ่อนโยนกว่าที่คิดเอาไว้
น่าเสียดายที่คนดีๆอย่างสิโรจน์ต้องมาผิดหวังเพราะถูกพวกพี่ๆ ของเธอปฏิเสธ...
ถ้าเขาไม่ว่าอะไร เธอก็จะทำหน้าที่ของตัวเองที่มีต่อเขาให้ดีที่สุด
*******************
ธีมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ก.ค. 2561, 05:08:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.ค. 2561, 05:09:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 560
| 2.ที่โต๊ะอาหารมื้อแรก >> |
titirat 26 ก.ค. 2561, 12:53:11 น.
มาติดตามนะคะ เริ่มอ่านก็สนุกค่ะ
มาติดตามนะคะ เริ่มอ่านก็สนุกค่ะ
Kim 27 ก.ค. 2561, 07:07:45 น.
ติดตามด้วยคนค่ะ
ติดตามด้วยคนค่ะ