ทรายล้อมเพชร: สะมะเรีย (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เมื่อรจนาอย่างนางรำ ‘เพชรไพลิน’ เสี่ยงพวงมาลัยดอกรักออกไป คนรับหาใช่เจ้าเงาะป่าไม่ แต่กลับเป็นถึง ‘ชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามาน อัลซาบาฮัท’ ผู้ปกครองรัฐรามาน
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: โรมานซ์ ชีค นางรำ พาฝัน ดราม่า ริษยา
ตอน: บทที่ 13 -30%
ธัญธรณ์รีบสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนของเพชรไพลินด้วยใจจดจ่อ เมื่อเห็นเรือนร่างอ้อนแอ้นในชุดนอนผ้าเนื้อบางสีชมพูหวาน หัวใจของเขาก็ถึงกับพองโต แค่คิดว่าจะได้ตระกองกอดสาวสวยที่เขาเคยหมายปองหัวใจก็เต้นแรง อยากจะกระโจนเข้าไปกอดฟัดเจ้าหล่อนให้หนำใจ
แต่ติดที่ว่ากมลทิพย์ยังยืนอยู่ในห้องด้วย...
“โอเคค่ะ เดี๋ยวทิพย์ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย แล้วต่อจากนั้นทิพย์จะปล่อยให้ธัญได้จัดการอย่างเต็มที่ ทิพย์จะกลับบ้านไม่อยู่เป็นก้างขวางคอให้ธัญรำคาญใจอย่างแน่นอน” หญิงสาวจับที่ปลายคางของชายหนุ่มแล้วใช้ปลายนิ้วลูบไปที่เคราสากของเขาไปมา ดูก็รู้แล้วว่าธัญธรณ์หื่นกระหายราวกับสัตว์ป่าที่ได้เห็นเหยื่ออันโอชะนอนรออยู่บนเตียงเช่นนี้
“ผมยังไงก็ได้ แล้วแต่ทิพย์” เขาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ดวงตาจับจ้องอยู่บนเรือนร่างของเพชรไพลิน ส่วนเว้าส่วนโค้งที่ปรากฏให้เห็นพอรางๆ ทำให้เขาแทบยืนไม่ติด
“ถ้าอย่างนั้นทิพย์จะไม่อยู่กวนใจธัญนานหรอกค่ะ วางใจได้เลย แต่ต้องสัญญากับทิพย์นะคะว่าต้องไม่ติดใจแม่นี่จนลืมทิพย์”
เสียงเข้มในตอนท้ายทำให้ธัญธรณ์ต้องหันกลับมามองเธอ แล้วยิ้มอย่างประจบอย่างที่ผู้ชายกะล่อนมักทำเพื่อเอาตัวรอด
“โธ่ทิพย์ ไม่มีผู้หญิงคนไหนแทนที่ทิพย์ได้หรอก ก็ทิพย์น่ะรู้ใจผมไปหมดเสียทุกอย่างเลย”
“ให้มันจริงเถอะค่ะ”
กมลทิพย์แสร้งทำเสียงดุไปอย่างนั้นเอง เธอจะหึงจะหวงธัญธรณ์ทำไม ในเมื่อเป้าหมายที่แท้จริงของเธอคือชีคมุซตาฮ์ซาน ส่วนเจ้าของบ่อนที่มีแค่เงินแต่ไม่มีเกียรติอย่างธัญธรณ์ก็เป็นได้เพียงแค่บันไดให้เธอเหยียบ เพื่อที่จะไต่ขึ้นไปยังที่ที่สูงกว่าเท่านั้นเอง
หญิงสาวเดินไปผลักร่างเพชรไพลินให้นอนหงายแล้วจัดการถอดชุดนอนและชุดชั้นในออกจนเหลือแต่เรือนร่างเปลือยเปล่าละลานตา หล่อนแอบเบะปากด้วยความริษยาเมื่อเห็นเรือนร่างสมบูรณ์แบบ เห็นตัวเล็กๆ ไม่คิดว่าจะซ่อนรูปแบบนี้ เมื่อจัดท่านอนของเพชรไพลินจนพอใจ แล้วจึงหันมามองธัญธรณ์ที่จัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองอย่างใจร้อน
“ว่าแต่ทิพย์จะถ่ายเก็บไว้ทำไม ผมไม่เข้าใจความคิดของทิพย์เลย” บัดนี้ธัญธรณ์เหลือเพียงบอกเซอร์ตัวเดียว สองมือผสานเข้าหากันแล้วถูไปมาช้าๆ ยามมองเรือนร่างงดงามจับตา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทิพย์แค่จะเก็บภาพที่ระลึกพวกนี้เอาไว้ใช้ เผื่อในยามที่คุณจำเป็น ใครจะไปรู้ล่ะคะ บางทีนังนี่มันอาจจะลุกขึ้นมาแจ้งความเอาผิดคุณก็ได้ กันไว้ดีกว่าแก้นะคะ”
เธอเลือกที่จะโกหกแทนที่จะบอกความจริง ด้วยรู้ดีว่าธัญธรณ์มีอคติกับชีคมุซตาฮ์ซาน หากเขารู้ว่าเธอทำทั้งหมดนี้เพราะต้องการแย่งชีคมุซตาฮ์ซานมาจากเพชรไพลิน เขาต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน
“ทิพย์ของผมนี่ทั้งสวยทั้งฉลาดจริงๆ แล้วแบบนี้ผมจะไปรักใครมากกว่าทิพย์ได้ยังไงล่ะ” ธัญธรณ์เชื่อสนิทใจโดยไม่คิดสงสัยอะไร เขารีบล้มตัวลงบนที่นอน มีกมลทิพย์คอยจัดท่าทางสำหรับถ่ายรูป โดยให้ชายหนุ่มกอดร่างเปลือยเปล่าของเพชรไพลินเอาไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีทำตามที่กมลทิพย์สั่งทุกอย่าง
“ถึงทิพย์จะรักคุณมากแค่ไหน แต่ทิพย์ก็ใจกว้างพอค่ะ เพราะเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายดี” เธอหันมายิ้มให้เขาแล้วมองภาพผ่านเลนส์กล้องในมือ “ขยับชิดๆ หน่อยสิคะธัญ กอดเอาไว้แบบนั้นละค่ะ ทิพย์จะถ่ายแล้วนะคะ”
กมลทิพย์กดชัตเตอร์ไปหลายภาพจนพอใจ จึงหันมาบอกกับชายหนุ่มว่า
“เท่านี้ก็น่าจะพอ ทิพย์ไปแล้วนะคะธัญ ขอให้มีความสุขค่ะ”
หญิงสาวโบกมือลาอย่างอารมณ์ดี แล้วรีบกลับบ้าน เพราะต้องเอาเช็คเงินสดไปให้บิดา ป่านนี้บิดามารดาคงชะเง้อรอเธอแย่แล้ว
**************
ชีคมุซตาฮ์ซานนุ่งผ้าเช็ดตัวไว้ที่สะโพกสอบเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นเช็กข้อความ
แปลก...ปกติเพชรไพลินไม่เคยหายเงียบโดยไม่ตอบข้อความจากเขา หรือว่าไม่สบาย!
ไวเท่าความคิดชีคหนุ่มจึงกดโทร.ออกทันที โดยไม่รู้เลยว่าคนรักกำลังเผชิญอยู่กับสิ่งใด...
“คราวนี้ล่ะเพชรไพลินเธอไม่รอดแน่ เล่นตัวดีนักมันต้องเจอแบบนี้” ธัญธรณ์พลิกร่างขึ้นคร่อมทับร่างของเพชรไพลินเอาไว้แล้วก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย
ทว่าธัญธรณ์กลับต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น เขารีบมองหาทันที ทว่าไม่ว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ทั้งที่ได้ยินเสียงอยู่ใกล้ๆ
“โธ่เว้ย! มาดังอะไรตอนนี้วะ” ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย
ระหว่างนั้นเพชรไพลินก็เกิดรู้สึกตัวขึ้นมา เพราะโทรศัพท์ทั้งดังทั้งสั่นอยู่ใต้แผ่นหลังของเธอ
“ปวดหัวจัง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมศีรษะ แต่เมื่อเห็นชายแปลกหน้ายืนเปลือยอยู่ในห้องของตนเองเธอก็หวีดร้องจนสุดเสียง
กรี๊ด!
เธอลุกพรวดถอยจนชิดหัวเตียง เมื่อเห็นว่าตนเองเปลือยเปล่าก็แทบน้ำตาร่วงรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางเอาไว้
“แกเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
“อะไรวะ ปกติต้องหลับเป็นตายเลยนี่หว่า อีแก่นั่นมันใส่หมดซองหรือเปล่าวะเนี่ย” ธัญธรณ์บ่นกับตัวเอง หากเป็นอย่างนี้มีวิธีเดียวคงต้องใช้กำลังขืนใจเสียแล้ว ปล่อยไปคงไม่ได้แน่
“แก! ฉันจำได้แล้ว คนที่ฉันเคยเจอในงานเลี้ยงนี่ แกมาที่นี่ได้ยังไง” หญิงสาวคว้าโคมไฟหัวเตียงมาถือเอาไว้
ธัญธรณ์หยักยิ้มแล้วปราดเข้าหาหมายจะรวบตัวหญิงสาว ทว่าเพชรไพลินตั้งหลักมั่น หมายจะสู้สุดใจจึงไม่รอช้าที่จะฟาดโคมไฟลงบนศีรษะของชายหนุ่มเต็มแรง
“โอ๊ย!” ธัญธรณ์หงายหลังล้มลงไม่เป็นท่า ยกมือขึ้นกุมศีรษะเอา ไว้ เมื่อเห็นเลือดก็ถึงกับเดือดดาลตรงเข้าหมายจะทำร้ายหญิงสาว แต่กลับได้ยินเสียงทุบประตูดังขึ้นเสียก่อน
“คุณเพชรเป็นยังไงบ้างคะ ออยได้ยินเสียงร้องดังมากเลย”
เสียงเคาะเรียกจากสาวใช้ด้านนอกทำให้ธัญธรณ์ถึงกับผงะ
“พี่ออยช่วยเพชรด้วยค่ะ”
ทันทีที่หญิงสาวตะโกนบอก ออยก็ไขกุญแจเข้ามาในห้องอย่างรู้งาน
“พี่ออยโทร.แจ้งตำรวจเลยค่ะ ไอ้หื่นกามนี่มันจะปล้ำเพชร” หญิงสาวชี้ไปที่ธัญธรณ์ ซึ่งบัดนี้ยืนไม่ติด ลุกลนเก็บเสื้อผ้าของตนเองมาหอบเอาไว้ แล้ววิ่งชนสาวใช้จนล้มลง ก่อนจะอาศัยช่วงชุลมุนหนีไปอย่างรวดเร็ว
ออยลังเลไม่รู้ว่าจะตามชายหนุ่มไปดีหรือไม่ ในเมื่อเธอจำได้แม่นว่าผู้ชายคนนี้คือแขกของรุจินภา เธอได้แต่อึกอัก แล้วโผเข้าหาเพชรไพลินที่ทรุดนั่งลงบนเตียงราวกับหมดเรี่ยวแรง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
แต่ติดที่ว่ากมลทิพย์ยังยืนอยู่ในห้องด้วย...
“โอเคค่ะ เดี๋ยวทิพย์ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย แล้วต่อจากนั้นทิพย์จะปล่อยให้ธัญได้จัดการอย่างเต็มที่ ทิพย์จะกลับบ้านไม่อยู่เป็นก้างขวางคอให้ธัญรำคาญใจอย่างแน่นอน” หญิงสาวจับที่ปลายคางของชายหนุ่มแล้วใช้ปลายนิ้วลูบไปที่เคราสากของเขาไปมา ดูก็รู้แล้วว่าธัญธรณ์หื่นกระหายราวกับสัตว์ป่าที่ได้เห็นเหยื่ออันโอชะนอนรออยู่บนเตียงเช่นนี้
“ผมยังไงก็ได้ แล้วแต่ทิพย์” เขาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ดวงตาจับจ้องอยู่บนเรือนร่างของเพชรไพลิน ส่วนเว้าส่วนโค้งที่ปรากฏให้เห็นพอรางๆ ทำให้เขาแทบยืนไม่ติด
“ถ้าอย่างนั้นทิพย์จะไม่อยู่กวนใจธัญนานหรอกค่ะ วางใจได้เลย แต่ต้องสัญญากับทิพย์นะคะว่าต้องไม่ติดใจแม่นี่จนลืมทิพย์”
เสียงเข้มในตอนท้ายทำให้ธัญธรณ์ต้องหันกลับมามองเธอ แล้วยิ้มอย่างประจบอย่างที่ผู้ชายกะล่อนมักทำเพื่อเอาตัวรอด
“โธ่ทิพย์ ไม่มีผู้หญิงคนไหนแทนที่ทิพย์ได้หรอก ก็ทิพย์น่ะรู้ใจผมไปหมดเสียทุกอย่างเลย”
“ให้มันจริงเถอะค่ะ”
กมลทิพย์แสร้งทำเสียงดุไปอย่างนั้นเอง เธอจะหึงจะหวงธัญธรณ์ทำไม ในเมื่อเป้าหมายที่แท้จริงของเธอคือชีคมุซตาฮ์ซาน ส่วนเจ้าของบ่อนที่มีแค่เงินแต่ไม่มีเกียรติอย่างธัญธรณ์ก็เป็นได้เพียงแค่บันไดให้เธอเหยียบ เพื่อที่จะไต่ขึ้นไปยังที่ที่สูงกว่าเท่านั้นเอง
หญิงสาวเดินไปผลักร่างเพชรไพลินให้นอนหงายแล้วจัดการถอดชุดนอนและชุดชั้นในออกจนเหลือแต่เรือนร่างเปลือยเปล่าละลานตา หล่อนแอบเบะปากด้วยความริษยาเมื่อเห็นเรือนร่างสมบูรณ์แบบ เห็นตัวเล็กๆ ไม่คิดว่าจะซ่อนรูปแบบนี้ เมื่อจัดท่านอนของเพชรไพลินจนพอใจ แล้วจึงหันมามองธัญธรณ์ที่จัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองอย่างใจร้อน
“ว่าแต่ทิพย์จะถ่ายเก็บไว้ทำไม ผมไม่เข้าใจความคิดของทิพย์เลย” บัดนี้ธัญธรณ์เหลือเพียงบอกเซอร์ตัวเดียว สองมือผสานเข้าหากันแล้วถูไปมาช้าๆ ยามมองเรือนร่างงดงามจับตา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทิพย์แค่จะเก็บภาพที่ระลึกพวกนี้เอาไว้ใช้ เผื่อในยามที่คุณจำเป็น ใครจะไปรู้ล่ะคะ บางทีนังนี่มันอาจจะลุกขึ้นมาแจ้งความเอาผิดคุณก็ได้ กันไว้ดีกว่าแก้นะคะ”
เธอเลือกที่จะโกหกแทนที่จะบอกความจริง ด้วยรู้ดีว่าธัญธรณ์มีอคติกับชีคมุซตาฮ์ซาน หากเขารู้ว่าเธอทำทั้งหมดนี้เพราะต้องการแย่งชีคมุซตาฮ์ซานมาจากเพชรไพลิน เขาต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน
“ทิพย์ของผมนี่ทั้งสวยทั้งฉลาดจริงๆ แล้วแบบนี้ผมจะไปรักใครมากกว่าทิพย์ได้ยังไงล่ะ” ธัญธรณ์เชื่อสนิทใจโดยไม่คิดสงสัยอะไร เขารีบล้มตัวลงบนที่นอน มีกมลทิพย์คอยจัดท่าทางสำหรับถ่ายรูป โดยให้ชายหนุ่มกอดร่างเปลือยเปล่าของเพชรไพลินเอาไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีทำตามที่กมลทิพย์สั่งทุกอย่าง
“ถึงทิพย์จะรักคุณมากแค่ไหน แต่ทิพย์ก็ใจกว้างพอค่ะ เพราะเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายดี” เธอหันมายิ้มให้เขาแล้วมองภาพผ่านเลนส์กล้องในมือ “ขยับชิดๆ หน่อยสิคะธัญ กอดเอาไว้แบบนั้นละค่ะ ทิพย์จะถ่ายแล้วนะคะ”
กมลทิพย์กดชัตเตอร์ไปหลายภาพจนพอใจ จึงหันมาบอกกับชายหนุ่มว่า
“เท่านี้ก็น่าจะพอ ทิพย์ไปแล้วนะคะธัญ ขอให้มีความสุขค่ะ”
หญิงสาวโบกมือลาอย่างอารมณ์ดี แล้วรีบกลับบ้าน เพราะต้องเอาเช็คเงินสดไปให้บิดา ป่านนี้บิดามารดาคงชะเง้อรอเธอแย่แล้ว
**************
ชีคมุซตาฮ์ซานนุ่งผ้าเช็ดตัวไว้ที่สะโพกสอบเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นเช็กข้อความ
แปลก...ปกติเพชรไพลินไม่เคยหายเงียบโดยไม่ตอบข้อความจากเขา หรือว่าไม่สบาย!
ไวเท่าความคิดชีคหนุ่มจึงกดโทร.ออกทันที โดยไม่รู้เลยว่าคนรักกำลังเผชิญอยู่กับสิ่งใด...
“คราวนี้ล่ะเพชรไพลินเธอไม่รอดแน่ เล่นตัวดีนักมันต้องเจอแบบนี้” ธัญธรณ์พลิกร่างขึ้นคร่อมทับร่างของเพชรไพลินเอาไว้แล้วก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย
ทว่าธัญธรณ์กลับต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้น เขารีบมองหาทันที ทว่าไม่ว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ทั้งที่ได้ยินเสียงอยู่ใกล้ๆ
“โธ่เว้ย! มาดังอะไรตอนนี้วะ” ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย
ระหว่างนั้นเพชรไพลินก็เกิดรู้สึกตัวขึ้นมา เพราะโทรศัพท์ทั้งดังทั้งสั่นอยู่ใต้แผ่นหลังของเธอ
“ปวดหัวจัง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมศีรษะ แต่เมื่อเห็นชายแปลกหน้ายืนเปลือยอยู่ในห้องของตนเองเธอก็หวีดร้องจนสุดเสียง
กรี๊ด!
เธอลุกพรวดถอยจนชิดหัวเตียง เมื่อเห็นว่าตนเองเปลือยเปล่าก็แทบน้ำตาร่วงรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางเอาไว้
“แกเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
“อะไรวะ ปกติต้องหลับเป็นตายเลยนี่หว่า อีแก่นั่นมันใส่หมดซองหรือเปล่าวะเนี่ย” ธัญธรณ์บ่นกับตัวเอง หากเป็นอย่างนี้มีวิธีเดียวคงต้องใช้กำลังขืนใจเสียแล้ว ปล่อยไปคงไม่ได้แน่
“แก! ฉันจำได้แล้ว คนที่ฉันเคยเจอในงานเลี้ยงนี่ แกมาที่นี่ได้ยังไง” หญิงสาวคว้าโคมไฟหัวเตียงมาถือเอาไว้
ธัญธรณ์หยักยิ้มแล้วปราดเข้าหาหมายจะรวบตัวหญิงสาว ทว่าเพชรไพลินตั้งหลักมั่น หมายจะสู้สุดใจจึงไม่รอช้าที่จะฟาดโคมไฟลงบนศีรษะของชายหนุ่มเต็มแรง
“โอ๊ย!” ธัญธรณ์หงายหลังล้มลงไม่เป็นท่า ยกมือขึ้นกุมศีรษะเอา ไว้ เมื่อเห็นเลือดก็ถึงกับเดือดดาลตรงเข้าหมายจะทำร้ายหญิงสาว แต่กลับได้ยินเสียงทุบประตูดังขึ้นเสียก่อน
“คุณเพชรเป็นยังไงบ้างคะ ออยได้ยินเสียงร้องดังมากเลย”
เสียงเคาะเรียกจากสาวใช้ด้านนอกทำให้ธัญธรณ์ถึงกับผงะ
“พี่ออยช่วยเพชรด้วยค่ะ”
ทันทีที่หญิงสาวตะโกนบอก ออยก็ไขกุญแจเข้ามาในห้องอย่างรู้งาน
“พี่ออยโทร.แจ้งตำรวจเลยค่ะ ไอ้หื่นกามนี่มันจะปล้ำเพชร” หญิงสาวชี้ไปที่ธัญธรณ์ ซึ่งบัดนี้ยืนไม่ติด ลุกลนเก็บเสื้อผ้าของตนเองมาหอบเอาไว้ แล้ววิ่งชนสาวใช้จนล้มลง ก่อนจะอาศัยช่วงชุลมุนหนีไปอย่างรวดเร็ว
ออยลังเลไม่รู้ว่าจะตามชายหนุ่มไปดีหรือไม่ ในเมื่อเธอจำได้แม่นว่าผู้ชายคนนี้คือแขกของรุจินภา เธอได้แต่อึกอัก แล้วโผเข้าหาเพชรไพลินที่ทรุดนั่งลงบนเตียงราวกับหมดเรี่ยวแรง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ส.ค. 2561, 11:04:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ส.ค. 2561, 11:04:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 574
| << บทที่ 12 -100% | บทที่ 13 -60% >> |