สิเน่หาปักษานาคา
จะทำเช่นไร หากหัวใจเพียงดวงเดียวที่มีอยู่ มอบให้ผู้ที่มีเผ่าพันธุ์ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรู
Tags: นาค ครุฑ อดีต รัก สัญญา รอคอย
ตอน: สิเน่หาปฐมบท
อาจไม่มีรักใดๆ อยู่เหนือกาลเวลา
และไม่มีคำสัญญา ที่คงอยู่เนิ่นนาน
สิ่งที่มองว่าเที่ยงแท้ ผันแปรเป็นนิรันดร์
สุดแต่สายลมชีวิตจะพัดพาไป
แต่ความรักที่ฉันมี ยังมั่นคงเรื่อยมา
และสิ่งที่แทนสัญญา คือซื่อสัตย์ทั้งใจ
อาจเป็นเพียงแค่รักแท้ แม้มันไม่ยิ่งใหญ่
แต่ว่าหัวใจดวงเดียวก็อยากยืนยัน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบที่ดวงจันทร์ยังมีแสงของตะวันโอบไว้
รักฉันไม่มีวันจาง ตราบเท่าที่ยังหายใจ
ต่อให้เหลือนาทีสุดท้ายก็รักเธอ
หนึ่งความรักที่ฉันมี ยังมั่นคงเรื่อยมา
และสิ่งที่แทนสัญญา คือซื่อสัตย์ทั้งใจ
อาจไม่เคยบอกให้รู้ ว่ารักเธอเท่าไร
แต่ว่าหัวใจดวงเดิมก็ยังยืนยัน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบที่ดวงจันทร์ยังมีแสงของตะวันโอบไว้
รักฉันไม่มีวันจาง ตราบเท่าที่ยังหายใจ จะวันไหน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบจนวันนั้นที่ความรักฉันจะไม่ห่างหาย
รักแท้เหมือนคำสัญญา ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ต่อให้เหลือดาวดวงสุดท้ายก็รักเธอ
คือเธอ .. ทุกลมหายใจ
หญิงสาวยืนอยู่ตรงเบื้องพระพักตร์ขององค์อินทร์ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในสวรรค์ โดยมีร่างสูงสง่ายืนอยู่ไม่ห่างไปเท่าไหร่นัก
“หม่อมฉันรู้ว่าทำสิ่งใดอยู่”
เสียงสั่นเครือเอื้อนเอ่ย ก่อนจะหันไปมองทางชายหนุ่มที่นางรักด้วยแววตามุ่งมั่นพร้อมกับหยาดหยดน้ำตาที่ไหลรินลงมาด้วยความแสนเศร้า
นางยังคงรักเขา รักทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาในตอนนี้มีแต่ความเกลียดชังมอบให้
“น้องขอสาปแช่ง ขอให้นางผู้นั้นลืมเลือนทุกสิ่ง หากเจ้าพี่กับนางพบกันเมื่อไหร่และนางไม่รักเจ้าพี่ภายในหนึ่งร้อยราตรี ขอให้นางจงสิ้นชีพ น้องขอแลกสิ่งนี้ด้วยชีวิต”
จบคำพูดที่เป็นดุจดั่งคำสาปร้ายที่กรีดเนื้อเฉือนใจพญาปักษา หญิงสาวก็ยกกริชที่แอบเก็บซุกซ่อนเอาไว้ปักลงกลางดวงใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว ร่างบอบบางล้มลงสิ้นใจในทันใด เลือดสีแดงฉานไหลท่วมกายที่นอนนิ่งจนดูน่าสยดสยอง
พญาปักษาผู้ยิ่งใหญ่ทรุดตัวลงกับพื้นราวกับหมดเรี่ยวแรง ด้วยรู้ดีถึงอำนาจของการสาปแช่งที่แลกด้วยชีวิตแบบนี้ว่าร้ายกาจเพียงใด และระยะเวลาที่มีระหว่างตนกับนางผู้เป็นที่รักก็ช่างสั้นนัก
จะทำอย่างไรให้ผู้ที่หมดสิ้นความทรงจำที่แสนดีต่อกันไปแล้ว รักตนได้อีกครั้งภายในเวลาอันรวดเร็ว
เพราะเหตุใดรักนี้จึงเต็มไปด้วยขวากหนามแลอุปสรรคนานับ
ใยพระพรหมจึงเล่นตลกและกลั่นแกล้งกันอย่างร้ายกาจเช่นนี้
ทั้งๆ ที่รักมั่นคงจนสามารถฝ่าฟันความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธ์
ผืนฟ้าและผืนน้ำ
เมื่อไหร่เล่าที่ทั้งสอง .. จะหวนคืนมาบรรจบกันอีกครา
และไม่มีคำสัญญา ที่คงอยู่เนิ่นนาน
สิ่งที่มองว่าเที่ยงแท้ ผันแปรเป็นนิรันดร์
สุดแต่สายลมชีวิตจะพัดพาไป
แต่ความรักที่ฉันมี ยังมั่นคงเรื่อยมา
และสิ่งที่แทนสัญญา คือซื่อสัตย์ทั้งใจ
อาจเป็นเพียงแค่รักแท้ แม้มันไม่ยิ่งใหญ่
แต่ว่าหัวใจดวงเดียวก็อยากยืนยัน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบที่ดวงจันทร์ยังมีแสงของตะวันโอบไว้
รักฉันไม่มีวันจาง ตราบเท่าที่ยังหายใจ
ต่อให้เหลือนาทีสุดท้ายก็รักเธอ
หนึ่งความรักที่ฉันมี ยังมั่นคงเรื่อยมา
และสิ่งที่แทนสัญญา คือซื่อสัตย์ทั้งใจ
อาจไม่เคยบอกให้รู้ ว่ารักเธอเท่าไร
แต่ว่าหัวใจดวงเดิมก็ยังยืนยัน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบที่ดวงจันทร์ยังมีแสงของตะวันโอบไว้
รักฉันไม่มีวันจาง ตราบเท่าที่ยังหายใจ จะวันไหน
ตราบใดแผ่นฟ้ายังมีพื้นน้ำอยู่เคียงข้างกัน
ตราบจนวันนั้นที่ความรักฉันจะไม่ห่างหาย
รักแท้เหมือนคำสัญญา ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ต่อให้เหลือดาวดวงสุดท้ายก็รักเธอ
คือเธอ .. ทุกลมหายใจ
หญิงสาวยืนอยู่ตรงเบื้องพระพักตร์ขององค์อินทร์ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในสวรรค์ โดยมีร่างสูงสง่ายืนอยู่ไม่ห่างไปเท่าไหร่นัก
“หม่อมฉันรู้ว่าทำสิ่งใดอยู่”
เสียงสั่นเครือเอื้อนเอ่ย ก่อนจะหันไปมองทางชายหนุ่มที่นางรักด้วยแววตามุ่งมั่นพร้อมกับหยาดหยดน้ำตาที่ไหลรินลงมาด้วยความแสนเศร้า
นางยังคงรักเขา รักทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาในตอนนี้มีแต่ความเกลียดชังมอบให้
“น้องขอสาปแช่ง ขอให้นางผู้นั้นลืมเลือนทุกสิ่ง หากเจ้าพี่กับนางพบกันเมื่อไหร่และนางไม่รักเจ้าพี่ภายในหนึ่งร้อยราตรี ขอให้นางจงสิ้นชีพ น้องขอแลกสิ่งนี้ด้วยชีวิต”
จบคำพูดที่เป็นดุจดั่งคำสาปร้ายที่กรีดเนื้อเฉือนใจพญาปักษา หญิงสาวก็ยกกริชที่แอบเก็บซุกซ่อนเอาไว้ปักลงกลางดวงใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว ร่างบอบบางล้มลงสิ้นใจในทันใด เลือดสีแดงฉานไหลท่วมกายที่นอนนิ่งจนดูน่าสยดสยอง
พญาปักษาผู้ยิ่งใหญ่ทรุดตัวลงกับพื้นราวกับหมดเรี่ยวแรง ด้วยรู้ดีถึงอำนาจของการสาปแช่งที่แลกด้วยชีวิตแบบนี้ว่าร้ายกาจเพียงใด และระยะเวลาที่มีระหว่างตนกับนางผู้เป็นที่รักก็ช่างสั้นนัก
จะทำอย่างไรให้ผู้ที่หมดสิ้นความทรงจำที่แสนดีต่อกันไปแล้ว รักตนได้อีกครั้งภายในเวลาอันรวดเร็ว
เพราะเหตุใดรักนี้จึงเต็มไปด้วยขวากหนามแลอุปสรรคนานับ
ใยพระพรหมจึงเล่นตลกและกลั่นแกล้งกันอย่างร้ายกาจเช่นนี้
ทั้งๆ ที่รักมั่นคงจนสามารถฝ่าฟันความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธ์
ผืนฟ้าและผืนน้ำ
เมื่อไหร่เล่าที่ทั้งสอง .. จะหวนคืนมาบรรจบกันอีกครา
ศศิธาราริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ต.ค. 2561, 16:30:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ต.ค. 2561, 16:30:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 617
| << สิเน่หาปางบรรพ์ |