มาลีเริงไฟ: รังสี(วิรัตต์ยา) ปลายปากกาสำนักพิมพ์
‘ญานีน’ ถึงกับช็อกเมื่อรู้ว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเธอ
เป็นฝีมือของ ‘อัคนี’ สามีสุดที่รัก ที่ร่วมมือกับ ‘วิรัลยา’ แฟนเก่าของเขา
เพียงเพราะทั้งคู่อยากกลับไปใช้ชีวิตด้วยกัน
โชคร้ายของพวกเขาที่เธอไม่ตาย
เพราะนับจากนี้จะไม่มีญานีนผู้อ่อนแอ โง่เง่า และขี้ขลาดอีกต่อไป!
เธอวางความรักที่มีต่ออัคนีลง แล้วหยิบความแค้นมาเป็นเข็มทิศนำทาง
ญานีนจะตามล่า และตามฆ่าพวกเขาด้วยมือของเธอเอง
โดยยอมรับความช่วยเหลือจาก ‘เจิมจันทร์’ ผู้เป็นยาย
...ยายซึ่งเป็นพวกเล่นของ!...
นาทีนี้ ญานีนไม่สนถูกผิด ไม่สนว่าใครจะเจ็บ ใครจะตาย
สนเพียงว่าแค้นของเธอต้องได้รับการชำระ
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็เอาด้วยไสยดำ!
*******************
ใครชอบนิยายรักโรแมนติก ดราม่านำ เน้นความรักและการแก้แค้น และ 'สลับหน้ากัน' ระหว่างนางเอกกับนางร้าย ย้ำ! สลับหน้าของจริงค่ะ 55555 จะมาในรูปแบบใด ติดตามได้ในเรื่องเลยนะคะ นางเอกนางร้ายเชือดเฉือนกัน #รับประกันความเผ็ด! ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์นำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooktogothailand
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
สั่งซื้อมาลีเริงไฟ ราคา 340฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 380฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 400฿)
ราคาสั่งซื้อแพ็ก 4 เล่ม (มาลีเริงไฟ ราคีสีเพลิง เลื่อมลายพรายจันทร์ และม่านมนตกานต์) 1,052฿ (จากราคาเต็ม 1,174฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 65฿ (รวมเป็น 1,117฿)
ค่าจัดส่ง EMS 90฿ (รวมเป็น 1,142฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
**************
หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีส์ "ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์" มีทั้งหมด 4 เรื่อง แต่งโดยนักเขียน 3 ท่าน ดังนี้
-ราคีสีเพลิง แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา) ดุจดาริน (พิมาลินย์) รางนาก (สะมะเรีย)
-มาลีเริงไฟ แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา)
-เลื่อมลายพรายจันทร์ แต่งโดย ดุจดาริน (พิมาลินย์)
-ม่านมนตกานต์ แต่งโดย รางนาก (สะมะเรีย)
*******************
จุดเชื่อมโยงคือ 'ยายเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์' ยายของหลานๆ ทั้ง 4 ซึ่งเป็นตัวเอกของทั้ง 4 เรื่องด้านบนเลยจ้า แต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องราวของหลานๆ แต่ละคนแตกต่างกันไป (มาลีเริงไฟ เป็นเรื่องราวของหลานสาวคนเล็กสุดในบ้านเสน่ห์จันทน์ค่ะ)
เป็นฝีมือของ ‘อัคนี’ สามีสุดที่รัก ที่ร่วมมือกับ ‘วิรัลยา’ แฟนเก่าของเขา
เพียงเพราะทั้งคู่อยากกลับไปใช้ชีวิตด้วยกัน
โชคร้ายของพวกเขาที่เธอไม่ตาย
เพราะนับจากนี้จะไม่มีญานีนผู้อ่อนแอ โง่เง่า และขี้ขลาดอีกต่อไป!
เธอวางความรักที่มีต่ออัคนีลง แล้วหยิบความแค้นมาเป็นเข็มทิศนำทาง
ญานีนจะตามล่า และตามฆ่าพวกเขาด้วยมือของเธอเอง
โดยยอมรับความช่วยเหลือจาก ‘เจิมจันทร์’ ผู้เป็นยาย
...ยายซึ่งเป็นพวกเล่นของ!...
นาทีนี้ ญานีนไม่สนถูกผิด ไม่สนว่าใครจะเจ็บ ใครจะตาย
สนเพียงว่าแค้นของเธอต้องได้รับการชำระ
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็เอาด้วยไสยดำ!
*******************
ใครชอบนิยายรักโรแมนติก ดราม่านำ เน้นความรักและการแก้แค้น และ 'สลับหน้ากัน' ระหว่างนางเอกกับนางร้าย ย้ำ! สลับหน้าของจริงค่ะ 55555 จะมาในรูปแบบใด ติดตามได้ในเรื่องเลยนะคะ นางเอกนางร้ายเชือดเฉือนกัน #รับประกันความเผ็ด! ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์นำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooktogothailand
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
สั่งซื้อมาลีเริงไฟ ราคา 340฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 380฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 400฿)
ราคาสั่งซื้อแพ็ก 4 เล่ม (มาลีเริงไฟ ราคีสีเพลิง เลื่อมลายพรายจันทร์ และม่านมนตกานต์) 1,052฿ (จากราคาเต็ม 1,174฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 65฿ (รวมเป็น 1,117฿)
ค่าจัดส่ง EMS 90฿ (รวมเป็น 1,142฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
**************
หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีส์ "ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์" มีทั้งหมด 4 เรื่อง แต่งโดยนักเขียน 3 ท่าน ดังนี้
-ราคีสีเพลิง แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา) ดุจดาริน (พิมาลินย์) รางนาก (สะมะเรีย)
-มาลีเริงไฟ แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา)
-เลื่อมลายพรายจันทร์ แต่งโดย ดุจดาริน (พิมาลินย์)
-ม่านมนตกานต์ แต่งโดย รางนาก (สะมะเรีย)
*******************
จุดเชื่อมโยงคือ 'ยายเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์' ยายของหลานๆ ทั้ง 4 ซึ่งเป็นตัวเอกของทั้ง 4 เรื่องด้านบนเลยจ้า แต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องราวของหลานๆ แต่ละคนแตกต่างกันไป (มาลีเริงไฟ เป็นเรื่องราวของหลานสาวคนเล็กสุดในบ้านเสน่ห์จันทน์ค่ะ)
Tags: ผี ดราม่า แก้แค้น แต่งงาน สลับตัว เล่นของ
ตอน: บทที่ 15 -100%
“คุณยาย...มายังไงคะ ใครมาส่ง”
“สมคิด” เจิมจันทร์ตอบสั้นๆ
ด้วยความที่วิญญูรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร นางจึงสามารถเข้าออกคฤหาสน์ของวิญญูได้สะดวก ถึงกระนั้น นางก็ยังต้องใช้คาถาอาคมอยู่บ้างกับบรรดาคนรับใช้ เพราะไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย
“แล้วมาหาหนูกะทันหันแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“แผนของแกคืบหน้าบ้างหรือเปล่า”
“ตอนนี้หนูก็ทำลายชื่อเสียงยายหนึ่งไปได้บ้างแล้วค่ะ มันเต้นใหญ่เลย แต่หลังจากนี้มันก็คงเล่นงานหนูหนักขึ้นเรื่อยๆ”
“แล้วแกคิดจะทำยังไงต่อไปอีก”
“หนูอยากให้ยายทำเสน่ห์ให้หนูกับพี่เดี่ยวค่ะ คราวนี้นังหนึ่งได้เจอข่าวแย่งสามีน้องสาวจนไม่มีที่ยืนในสังคมแน่” ญานีนเอ่ยเสียงหมายมาด “หนูอยากให้คุณยายทำให้เร็วที่สุดยิ่งดี ก่อนที่พวกมันจะทันคิดว่าหนูจะใช้วิธีนี้”
“ตราบใดที่แกสวมจี้ติดตัวไว้ วิญญาณในจี้จะบอกฉันได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก”
ญานีนสะดุ้ง ยกมือแตะบริเวณลำคอทันที...ซึ่งว่างเปล่า
ด้วยความที่หล่อนไม่ได้ใส่มันติดตัวไว้ตลอดเวลา เพราะไม่อยากให้ยายรู้ว่าหล่อนทำอะไรบ้าง วันนี้ทั้งวันหล่อนเลยแทบลืมไปแล้วว่าต้องใส่มัน หล่อนมักจะสวมใส่ตอนที่ต้องเจอยายเท่านั้น
“จี้ไปไหน” เจิมจันทร์ถามพลางเดินเข้ามาหา แววตาดุดันคู่นั้นจับจ้องใบหน้าหล่อนแน่ว
“เอ่อ...ก็...อยู่...หน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั่นแหละค่ะ พอดียิหวาอาบน้ำ ก็เลยถอดเอาไว้น่ะค่ะ แต่จะใส่เดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวทำท่าจะปราดไปทางนั้น แต่ไม่ทันยายที่คว้าแขนหล่อนได้ก่อน
“ฉันบอกให้ใส่ติดตัวไว้ตลอดไง”
“ก็...ใส่ไงคะ ถอดเฉพาะตอนอาบน้ำค่ะคุณยาย” ญานีนนิ่วหน้าเมื่อยายบีบแขนหล่อน
“แกคงลืมรสมือฉันไปแล้ว ถึงได้กล้าโกหก” จบประโยคนั้นมือยายก็ฟาดใส่แก้มหล่อนเต็มแรงจนหน้าหัน
“ฉันพลาดไปหน่อยที่ไว้ใจคนโง่ๆ ซื่อๆ อย่างแก”
ญานีนไม่เอ่ยอะไร นอกจากหันหน้าที่ขึ้นผื่นแดงกลับมาเผชิญหน้ายาย แววตาบ่งบอกความเสียใจ
“แกฉลาดขึ้นเยอะนี่ คงเพราะมีคนช่วยสอนงานให้” เจิมจันทร์พูดขึ้นอีก
คราวนี้ญานีนเบิกตากว้าง ก็ตอนไปกับไอศูรย์หล่อนถอดจี้ออกวางไว้ที่นี่ ต้องไม่มีวิญญาณในจี้คอยไปรายงานความเคลื่อนไหวของหล่อนให้ยายรู้สิ แล้วยายรู้ได้ยังไง!
เจิมจันทร์ถลึงตาด้วยความโกรธ
“เรื่องที่แกบังอาจหลอกฉันก็เรื่องหนึ่ง เรื่องที่แกออกไปอยู่กับผู้ชายตามลำพังก็อีกเรื่องหนึ่ง” จากนั้นเจิมจันทร์ก็ผลักหล่อนให้ล้มลงบนพื้น เอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบไม้เรียวออกมา แล้วเดินเข้าหาช้าๆ หญิงสาวตาเหลือกและรีบกระถดหนี ความเจ็บปวดจากการโดนตีเมื่อหลายปีก่อนยังฝังแน่นในความรู้สึก
“อย่าตียิหวาเลยนะคะ ยิหวาขอโทษ ยิหวาจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ ยายอภัยให้ยิหวานะคะ”
“แกอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงรู้เรื่องแกทั้งที่แกทิ้งจี้ของฉันไว้ที่นี่...” พูดจบไม้เรียวก็หวดลงบนแขนเรียวเสลาของหล่อนทันที ญานีนสะดุ้ง น้ำตาไหลพรากแต่ไม่มีการร้องขอความเห็นใจอีก ด้วยรู้ดีว่าไร้ประโยชน์ ยายจะไม่มีทางหยุดจนกว่าจะพอใจ
“เพราะฉันมีผีตัวอื่นตามแกอยู่ไงล่ะ ผีที่ว่าก็คือไอ้นพ ผัวคนแรกของแกไง” จบด้วยการฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ญานีนนิ่งเพราะกำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่นพ...ตายแล้ว...เหรอคะ” เสียงหล่อนขาดเป็นห้วงๆ
“ก็มันมีอะไรกับแกทั้งที่ยังอยู่ในวัยเรียนกัน มันควรมีชีวิตอยู่ต่องั้นเหรอ”
“ไม่จริง ไม่ใช่ พี่นพไม่ได้ทำอะไรหนูนะยาย เราไม่ได้มีอะไรกัน”ญานีนปฏิเสธรัวเร็ว
“นังหนึ่งมันทำภาพตัดต่อส่งให้ยาย” แล้วญานีนก็ร้องไห้โฮ
นพเป็นเพื่อนรุ่นพี่สมัยมัธยมฯ ปลาย เป็นนักกีฬาของโรงเรียนที่มีสาวๆ ชื่นชมเป็นอันดับต้นๆ เขาประกาศให้ใครๆ รู้ว่าตามจีบหล่อน ทั้งที่เวลานั้นมีดาวเด่นคนอื่นรวมถึงวิรัลยาที่น่าสนใจกว่า แต่หล่อนเองตอนนั้นชอบอัคนีแล้ว จึงไม่ได้เปิดโอกาสให้เขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังตามเทียวไล้เทียวขื่อ แถมยังช่วยติวให้คนสมองไม่ดีอย่างหล่อนด้วย และเป็นไปด้วยความสุภาพและให้เกียรติ หล่อนดูออกว่าวิรัลยาอิจฉาหล่อน พยายามเข้ามาแทรกกลาง แต่นพก็ไม่มีหวั่นไหว ทำให้วิรัลยาโกรธมาก
วันเกิดเรื่อง หล่อนและญาตาวีออกไปเรียนพิเศษตามปกติ เรียนเสร็จ ญาตาวีก็ไปทานข้าวต่อกับแฟน ส่วนนพมาส่งหล่อนเหมือนอย่างเคย แต่วันนั้นบิดาของเขาเกิดไม่สบายกะทันหัน เขาจึงตัดสินใจแวะพาบิดาไปโรงพยาบาลก่อนที่จะมาส่งหล่อน
‘ไปกับพี่ก่อนนะยิหวา เสร็จธุระเรื่องพ่อแล้ว พี่จะรีบมาส่ง’
ในเวลานั้นหล่อนตกลง เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลา จะกลับเองหล่อนก็ไม่แน่ใจกลัวตัวเองหลง เพราะแต่ไหนแต่ไรมาก็มีรถรับส่งตลอด
กว่าจะเสร็จธุระเรื่องบิดาของเขาก็เย็นมากแล้ว และก็เป็นตามคาดนั่นละ หล่อนโดนยายลงโทษด้วยการมัดกับเสาแล้วเฆี่ยน และวันต่อมายายก็เข้ามาทุบตีหล่อนอีกครั้ง ข้อหาว่าหล่อนมีอะไรกับนพพร้อมภาพถ่ายเป็นหลักฐาน แม้หล่อนจะปฏิเสธ ยายก็ไม่ฟัง และหลังจากนั้น นพก็หายตัวไป ส่วนหล่อนโดนย้ายโรงเรียนกลางคัน สอบถามไปทางเพื่อนๆ และมารดาของเขา ก็ไม่มีใครรู้แถมยังปักใจเชื่อว่าเขาหายตัวไปเพราะหล่อนอีกด้วย หล่อนก็คิดอย่างนั้น แต่คิดว่าเขาคงแค่หนีหน้าไปที่อื่น ไม่นึกเลยว่า...จะตาย
“ยายฆ่าเขาใช่ไหม ฆ่าพี่นพใช่ไหม ฮือๆ ฆ่าเขาทำไม...” ญานีนตะโกนถามน้ำตานองหน้า
“พี่นพ ตอนนี้พี่อยู่แถวนี้หรือเปล่าคะ พี่นพ” ญานีนเหลียวหาเด็กหนุ่มผู้นั้น ทั้งที่ตัวเองก็มิอาจมองเห็นวิญญาณได้ “ยิหวาขอโทษนะคะ ที่เป็นต้นเหตุให้พี่ต้องตาย”
“มันไม่ได้ยินแกหรอก ฉันจัดการมันแล้ว เพราะมันก็ทรยศฉัน”
เจิมจันทร์เอ่ยเสียงขุ่น ฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง
“มันรู้อยู่เต็มอกว่าช่วงที่ฉันไปภาวนา คนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นคนที่แกจ้างมา แต่มันโกหกฉัน ช่วยแกปกปิดฉัน”
“คุณยายทำอะไรพี่นพ” หญิงสาวตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
“จนป่านนี้แล้วแกยังมีเยื่อใยกับมันอีกเรอะ! รสรักของแกกับมัน คงลึกซึ้งมากใช่ไหม มิน่า ตอนที่แกจะถูกฆ่าที่งานเลี้ยง มันถึงอาจหาญฝืนคำสั่งฉันเข้ามาบอกเรื่องแกถึงในห้องพระจนได้ ทั้งที่มันก็รู้ว่าต้องถูกฉัน ลงโทษ!”
“โธ่ พี่นพ...” ญานีนยิ่งร่ำไห้
“ยิหวาขอโทษนะคะพี่นพ ยิหวาสัญญานะคะ ยิหวาจะทำบุญไปให้พี่ ยิหวาจะลากตัวนังหนึ่งมากราบศพพี่ให้ได้!”
“ก่อนจะทำเพื่อคนอื่น เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะนังหลานสารเลว!”
จบคำพูดนั้น ไม้เรียวก็หวดลงมาอีกหลายๆ ครั้ง
“สมคิด” เจิมจันทร์ตอบสั้นๆ
ด้วยความที่วิญญูรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร นางจึงสามารถเข้าออกคฤหาสน์ของวิญญูได้สะดวก ถึงกระนั้น นางก็ยังต้องใช้คาถาอาคมอยู่บ้างกับบรรดาคนรับใช้ เพราะไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย
“แล้วมาหาหนูกะทันหันแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“แผนของแกคืบหน้าบ้างหรือเปล่า”
“ตอนนี้หนูก็ทำลายชื่อเสียงยายหนึ่งไปได้บ้างแล้วค่ะ มันเต้นใหญ่เลย แต่หลังจากนี้มันก็คงเล่นงานหนูหนักขึ้นเรื่อยๆ”
“แล้วแกคิดจะทำยังไงต่อไปอีก”
“หนูอยากให้ยายทำเสน่ห์ให้หนูกับพี่เดี่ยวค่ะ คราวนี้นังหนึ่งได้เจอข่าวแย่งสามีน้องสาวจนไม่มีที่ยืนในสังคมแน่” ญานีนเอ่ยเสียงหมายมาด “หนูอยากให้คุณยายทำให้เร็วที่สุดยิ่งดี ก่อนที่พวกมันจะทันคิดว่าหนูจะใช้วิธีนี้”
“ตราบใดที่แกสวมจี้ติดตัวไว้ วิญญาณในจี้จะบอกฉันได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก”
ญานีนสะดุ้ง ยกมือแตะบริเวณลำคอทันที...ซึ่งว่างเปล่า
ด้วยความที่หล่อนไม่ได้ใส่มันติดตัวไว้ตลอดเวลา เพราะไม่อยากให้ยายรู้ว่าหล่อนทำอะไรบ้าง วันนี้ทั้งวันหล่อนเลยแทบลืมไปแล้วว่าต้องใส่มัน หล่อนมักจะสวมใส่ตอนที่ต้องเจอยายเท่านั้น
“จี้ไปไหน” เจิมจันทร์ถามพลางเดินเข้ามาหา แววตาดุดันคู่นั้นจับจ้องใบหน้าหล่อนแน่ว
“เอ่อ...ก็...อยู่...หน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั่นแหละค่ะ พอดียิหวาอาบน้ำ ก็เลยถอดเอาไว้น่ะค่ะ แต่จะใส่เดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวทำท่าจะปราดไปทางนั้น แต่ไม่ทันยายที่คว้าแขนหล่อนได้ก่อน
“ฉันบอกให้ใส่ติดตัวไว้ตลอดไง”
“ก็...ใส่ไงคะ ถอดเฉพาะตอนอาบน้ำค่ะคุณยาย” ญานีนนิ่วหน้าเมื่อยายบีบแขนหล่อน
“แกคงลืมรสมือฉันไปแล้ว ถึงได้กล้าโกหก” จบประโยคนั้นมือยายก็ฟาดใส่แก้มหล่อนเต็มแรงจนหน้าหัน
“ฉันพลาดไปหน่อยที่ไว้ใจคนโง่ๆ ซื่อๆ อย่างแก”
ญานีนไม่เอ่ยอะไร นอกจากหันหน้าที่ขึ้นผื่นแดงกลับมาเผชิญหน้ายาย แววตาบ่งบอกความเสียใจ
“แกฉลาดขึ้นเยอะนี่ คงเพราะมีคนช่วยสอนงานให้” เจิมจันทร์พูดขึ้นอีก
คราวนี้ญานีนเบิกตากว้าง ก็ตอนไปกับไอศูรย์หล่อนถอดจี้ออกวางไว้ที่นี่ ต้องไม่มีวิญญาณในจี้คอยไปรายงานความเคลื่อนไหวของหล่อนให้ยายรู้สิ แล้วยายรู้ได้ยังไง!
เจิมจันทร์ถลึงตาด้วยความโกรธ
“เรื่องที่แกบังอาจหลอกฉันก็เรื่องหนึ่ง เรื่องที่แกออกไปอยู่กับผู้ชายตามลำพังก็อีกเรื่องหนึ่ง” จากนั้นเจิมจันทร์ก็ผลักหล่อนให้ล้มลงบนพื้น เอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบไม้เรียวออกมา แล้วเดินเข้าหาช้าๆ หญิงสาวตาเหลือกและรีบกระถดหนี ความเจ็บปวดจากการโดนตีเมื่อหลายปีก่อนยังฝังแน่นในความรู้สึก
“อย่าตียิหวาเลยนะคะ ยิหวาขอโทษ ยิหวาจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ ยายอภัยให้ยิหวานะคะ”
“แกอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงรู้เรื่องแกทั้งที่แกทิ้งจี้ของฉันไว้ที่นี่...” พูดจบไม้เรียวก็หวดลงบนแขนเรียวเสลาของหล่อนทันที ญานีนสะดุ้ง น้ำตาไหลพรากแต่ไม่มีการร้องขอความเห็นใจอีก ด้วยรู้ดีว่าไร้ประโยชน์ ยายจะไม่มีทางหยุดจนกว่าจะพอใจ
“เพราะฉันมีผีตัวอื่นตามแกอยู่ไงล่ะ ผีที่ว่าก็คือไอ้นพ ผัวคนแรกของแกไง” จบด้วยการฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ญานีนนิ่งเพราะกำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่นพ...ตายแล้ว...เหรอคะ” เสียงหล่อนขาดเป็นห้วงๆ
“ก็มันมีอะไรกับแกทั้งที่ยังอยู่ในวัยเรียนกัน มันควรมีชีวิตอยู่ต่องั้นเหรอ”
“ไม่จริง ไม่ใช่ พี่นพไม่ได้ทำอะไรหนูนะยาย เราไม่ได้มีอะไรกัน”ญานีนปฏิเสธรัวเร็ว
“นังหนึ่งมันทำภาพตัดต่อส่งให้ยาย” แล้วญานีนก็ร้องไห้โฮ
นพเป็นเพื่อนรุ่นพี่สมัยมัธยมฯ ปลาย เป็นนักกีฬาของโรงเรียนที่มีสาวๆ ชื่นชมเป็นอันดับต้นๆ เขาประกาศให้ใครๆ รู้ว่าตามจีบหล่อน ทั้งที่เวลานั้นมีดาวเด่นคนอื่นรวมถึงวิรัลยาที่น่าสนใจกว่า แต่หล่อนเองตอนนั้นชอบอัคนีแล้ว จึงไม่ได้เปิดโอกาสให้เขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังตามเทียวไล้เทียวขื่อ แถมยังช่วยติวให้คนสมองไม่ดีอย่างหล่อนด้วย และเป็นไปด้วยความสุภาพและให้เกียรติ หล่อนดูออกว่าวิรัลยาอิจฉาหล่อน พยายามเข้ามาแทรกกลาง แต่นพก็ไม่มีหวั่นไหว ทำให้วิรัลยาโกรธมาก
วันเกิดเรื่อง หล่อนและญาตาวีออกไปเรียนพิเศษตามปกติ เรียนเสร็จ ญาตาวีก็ไปทานข้าวต่อกับแฟน ส่วนนพมาส่งหล่อนเหมือนอย่างเคย แต่วันนั้นบิดาของเขาเกิดไม่สบายกะทันหัน เขาจึงตัดสินใจแวะพาบิดาไปโรงพยาบาลก่อนที่จะมาส่งหล่อน
‘ไปกับพี่ก่อนนะยิหวา เสร็จธุระเรื่องพ่อแล้ว พี่จะรีบมาส่ง’
ในเวลานั้นหล่อนตกลง เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลา จะกลับเองหล่อนก็ไม่แน่ใจกลัวตัวเองหลง เพราะแต่ไหนแต่ไรมาก็มีรถรับส่งตลอด
กว่าจะเสร็จธุระเรื่องบิดาของเขาก็เย็นมากแล้ว และก็เป็นตามคาดนั่นละ หล่อนโดนยายลงโทษด้วยการมัดกับเสาแล้วเฆี่ยน และวันต่อมายายก็เข้ามาทุบตีหล่อนอีกครั้ง ข้อหาว่าหล่อนมีอะไรกับนพพร้อมภาพถ่ายเป็นหลักฐาน แม้หล่อนจะปฏิเสธ ยายก็ไม่ฟัง และหลังจากนั้น นพก็หายตัวไป ส่วนหล่อนโดนย้ายโรงเรียนกลางคัน สอบถามไปทางเพื่อนๆ และมารดาของเขา ก็ไม่มีใครรู้แถมยังปักใจเชื่อว่าเขาหายตัวไปเพราะหล่อนอีกด้วย หล่อนก็คิดอย่างนั้น แต่คิดว่าเขาคงแค่หนีหน้าไปที่อื่น ไม่นึกเลยว่า...จะตาย
“ยายฆ่าเขาใช่ไหม ฆ่าพี่นพใช่ไหม ฮือๆ ฆ่าเขาทำไม...” ญานีนตะโกนถามน้ำตานองหน้า
“พี่นพ ตอนนี้พี่อยู่แถวนี้หรือเปล่าคะ พี่นพ” ญานีนเหลียวหาเด็กหนุ่มผู้นั้น ทั้งที่ตัวเองก็มิอาจมองเห็นวิญญาณได้ “ยิหวาขอโทษนะคะ ที่เป็นต้นเหตุให้พี่ต้องตาย”
“มันไม่ได้ยินแกหรอก ฉันจัดการมันแล้ว เพราะมันก็ทรยศฉัน”
เจิมจันทร์เอ่ยเสียงขุ่น ฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง
“มันรู้อยู่เต็มอกว่าช่วงที่ฉันไปภาวนา คนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นคนที่แกจ้างมา แต่มันโกหกฉัน ช่วยแกปกปิดฉัน”
“คุณยายทำอะไรพี่นพ” หญิงสาวตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
“จนป่านนี้แล้วแกยังมีเยื่อใยกับมันอีกเรอะ! รสรักของแกกับมัน คงลึกซึ้งมากใช่ไหม มิน่า ตอนที่แกจะถูกฆ่าที่งานเลี้ยง มันถึงอาจหาญฝืนคำสั่งฉันเข้ามาบอกเรื่องแกถึงในห้องพระจนได้ ทั้งที่มันก็รู้ว่าต้องถูกฉัน ลงโทษ!”
“โธ่ พี่นพ...” ญานีนยิ่งร่ำไห้
“ยิหวาขอโทษนะคะพี่นพ ยิหวาสัญญานะคะ ยิหวาจะทำบุญไปให้พี่ ยิหวาจะลากตัวนังหนึ่งมากราบศพพี่ให้ได้!”
“ก่อนจะทำเพื่อคนอื่น เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะนังหลานสารเลว!”
จบคำพูดนั้น ไม้เรียวก็หวดลงมาอีกหลายๆ ครั้ง
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มี.ค. 2562, 08:44:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มี.ค. 2562, 08:44:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1962
| << บทที่ 15 -70% | บทที่ 16 -30% (แจ้งข่าวงานหนังสือด้วยจ้ะ) >> |