ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่8 -40%
ร่างผอมบางเบาราวปุยนุ่นนุ่มนิ่มตื่นขึ้นจากการหลับใหล เมื่อผิวกายสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น หูไม่ได้ยินเสียงนกหนูในราวไพรอย่างคุ้นเคยมาตลอดเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่ผ่านมา หล่อนแหงนหน้ามองปลายคางบึกบึนที่รกครึ้มด้วยหนวดเคราปกปิดไปครึ่งหน้า ผิวที่ลำคอของเขาและแผ่นอกแดงด้วยแดดเผา เต็มไปด้วยร่องรอยขีดข่วนของขวากหนามแต่มันกลับทำให้เขาดูแข็งแกร่งบึกบึน สองแขนที่อุ้มร่างหล่อนยังไม่อ่อนแรงลง สองขายังก้าวไปข้างหน้า ลึกเข้าไปในป่าที่เงียบสงัดมากขึ้นทุกทีจนหล่อนรู้สึกผวาในอกชอบกล
“ดงสางเสือ เราต้องพักที่นี่”
“สะ...เสือเหรอ ทำไมต้องพักในดงเสือด้วยล่ะ ไปพักที่มันปลอดภัยกว่านี้ไม่ดีกว่าหรือ” คนในอ้อมแขนขยับตัวอย่างร้อนรน ใบหน้าซีดเผือด
“สู้กับเสือยังดีกว่าสู้กับคน ไม่ต้องกลัวหรอก ดงนี่สัตว์ป่ามีมาก เสือมันมีกินพอ มันคงไม่อยากกินผู้หญิงผอมๆ อย่างเธอหรอก”
“นาย!”
“อย่าเสียงดัง ถึงมันไม่กินมันก็อาจตะปบหัวแก้รำคาญเอาก็เป็น ได้”
“ปล่อย ฉันจะลงเดินเอง”
ตุ้บ!
“โอ๊ย ไอ้คนป่าเถื่อน ทิ้งลงมาได้” ร่างบางพยุงตัวลุกขึ้นยืน ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ
“ใกล้ค่ำแล้ว เราจะพักบนคาคบไม้ ต้นนั้น” เขาชี้ไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมไปทั่วบริเวณ ชวนให้หล่อนนึกถึงบ้านต้นไม้ที่บิดาสร้างไว้ให้ที่หลังคฤหาสน์คูเปอร์สไตน์ บ้านต้นไม้ริมแม่น้ำของหล่อนกับน้องที่มีห้องนอนและเครื่องเรือนจริง มีชิงช้าคู่ และสารพัดสิ่งสนุกสนานที่ผู้เป็นพ่อจะสรรหามาให้
คิดถึงพ่อจังเลย...
“ฉันจะไปตัดกิ่งไม้ใหญ่ๆ เธอมาช่วยขนมากองไว้ใต้ต้นไม้นี่ เราต้องขนขึ้นไปทำที่พักให้แน่นหนาหน่อย ไม่อย่างนั้นนอนอยู่ดีๆ อาจจะร่วงลงมาแข้งขาหักให้เสือคาบไปกินเอาง่ายๆ”
จะพูดทำไมนักหนานะ หล่อนเม้มปากแน่นนึกพลางหันซ้ายแลขวาด้วยความหวาดระแวง ก่อนจะรีบรุดตามไปช่วยเขา ทั้งสองตัดกิ่งไม้ขนาดย่อมๆ จากต้นไม้ล้มบริเวณใกล้เคียงกัน เสียงตัดไม้ดังโป๊กๆ กึกก้องไปทั้งป่า สะท้อนไปมาราวหยอกล้อกับประสาทคน พฤษภาเหลือบมองไปรอบๆ หลายครั้ง เหงื่อกาฬแตกซ่าน พยัคฆ์สังเกตเห็นจึงเอ่ยขึ้นว่า
“อย่าว่อกแว่ก รีบลากกิ่งไม้มาไวๆ” เขาพูดแล้วก็แบกท่อนไม้สามท่อนเดินนำพรวดๆ ออกไปโดยไม่รั้งรอ หล่อนรีบคว้ากิ่งไม้สาวเท้าตามเขาทันที
พยัคฆ์ใช้เชือกที่เขามักจะมีติดตัวเสมอออกมามัดไม้เข้าด้วยกัน ล้อมเป็นกรงบนกิ่งไม้ใหญ่ที่เอนกิ่งใหญ่ของมันออกสามด้าน ทำให้บริเวณที่พักเป็นดั่งอุ้งมือใหญ่ โอบอุ้มที่พักไว้เหมาะเจาะยิ่งนัก เขาวางไม้สานกันไปมา ใช้กิ่งก้านสาขาสอดประสานกันอย่างดีจนแทบไม่ต้องพึ่งเชือกมากนัก ก่อนจะร้องสั่งให้หล่อนตัดกิ่งไม้ที่มีใบหนาๆ มายื่นให้ เขาใช้มันมุงเป็นหลังคาและล้อมรอบสามด้านของที่พัก เมื่อตรวจสอบความแน่นหนาเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วเขาก็สั่งให้หล่อนส่งข้าวของขึ้นมาให้ วางเรียงไว้แล้วก็ปีนลงมาด้านล่าง
“หาฟืนมาให้หน่อย จะก่อไฟ” เขาสั่งแล้วก็คัดก้อนหินใหญ่ๆ มาวางเรียงสามเส้า หยิบเศษใบไม้กิ่งไม้เล็กๆ มาสุมกันบางๆ แล้วก็จุดไฟขึ้น
พฤษภาเดินไปลากกิ่งไม้ตายที่มีอยู่มากมายมากองไว้ให้เขาข้างๆ โดยไม่ปริปากบ่น หล่อนรู้ดีว่าไฟสำคัญที่สุดในยามค่ำคืน ความเป็นความตายของหล่อนกับเขาขึ้นอยู่กับไฟกองนี้ทีเดียว หญิงสาวไปลากไม้ท่อนใหญ่มาเพิ่มอีกสามสี่ท่อน เขาก็บอกให้หยุด
“ฉันจะไปหาอาหาร” เขาบอกเมื่อไฟลุกติดดีแล้ว พฤษภาเลิกคิ้วขึ้นมองเขา
ตาคนนี้เคยหาอาหารเองเสียที่ไหนเล่า เขากินอาหารกระป๋อง อาหารแห้งอร่อยไปในขณะที่แกล้งให้หล่อนกินปูปลาตัวจิ๋วๆ
“ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาส่งเสบียงแล้ว และฉันก็จะไม่ไปที่รังเสือใหญ่อีก”
“ทำไม” พฤษภาครุ่นคิด ก่อนจะเบิกตากว้าง “พวกนั้นคิดเปลี่ยนใจจะช่วยฉัน แต่นายไม่ยอมใช่ไหม นายมันเลวมาก เห็นแก่ตัว ดื้อรั้น ไม่มีเหตุผล”
“เออ ใช่! แล้วจะทำไม หา!” เขาตะคอก พลางย่างสามขุมเข้ามาหา พฤษภาถอยหลังกรูดรวดเร็วจนล้มลงกับพุ่มไม้
“คนเลว” หล่อนพึมพำ น้ำตาคลอ โอกาสรอดสุดท้ายได้หลุดลอยไปแล้วหรือนี่
“จะไปหรือไม่ไป จะบอกให้นะ ฉันรู้จักเสือป่านี้ดีพอที่รับมือมันได้ แต่เธอเป็นแค่อาหาร ถ้าไม่อยากตายก็ตามมา”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“ดงสางเสือ เราต้องพักที่นี่”
“สะ...เสือเหรอ ทำไมต้องพักในดงเสือด้วยล่ะ ไปพักที่มันปลอดภัยกว่านี้ไม่ดีกว่าหรือ” คนในอ้อมแขนขยับตัวอย่างร้อนรน ใบหน้าซีดเผือด
“สู้กับเสือยังดีกว่าสู้กับคน ไม่ต้องกลัวหรอก ดงนี่สัตว์ป่ามีมาก เสือมันมีกินพอ มันคงไม่อยากกินผู้หญิงผอมๆ อย่างเธอหรอก”
“นาย!”
“อย่าเสียงดัง ถึงมันไม่กินมันก็อาจตะปบหัวแก้รำคาญเอาก็เป็น ได้”
“ปล่อย ฉันจะลงเดินเอง”
ตุ้บ!
“โอ๊ย ไอ้คนป่าเถื่อน ทิ้งลงมาได้” ร่างบางพยุงตัวลุกขึ้นยืน ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ
“ใกล้ค่ำแล้ว เราจะพักบนคาคบไม้ ต้นนั้น” เขาชี้ไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมไปทั่วบริเวณ ชวนให้หล่อนนึกถึงบ้านต้นไม้ที่บิดาสร้างไว้ให้ที่หลังคฤหาสน์คูเปอร์สไตน์ บ้านต้นไม้ริมแม่น้ำของหล่อนกับน้องที่มีห้องนอนและเครื่องเรือนจริง มีชิงช้าคู่ และสารพัดสิ่งสนุกสนานที่ผู้เป็นพ่อจะสรรหามาให้
คิดถึงพ่อจังเลย...
“ฉันจะไปตัดกิ่งไม้ใหญ่ๆ เธอมาช่วยขนมากองไว้ใต้ต้นไม้นี่ เราต้องขนขึ้นไปทำที่พักให้แน่นหนาหน่อย ไม่อย่างนั้นนอนอยู่ดีๆ อาจจะร่วงลงมาแข้งขาหักให้เสือคาบไปกินเอาง่ายๆ”
จะพูดทำไมนักหนานะ หล่อนเม้มปากแน่นนึกพลางหันซ้ายแลขวาด้วยความหวาดระแวง ก่อนจะรีบรุดตามไปช่วยเขา ทั้งสองตัดกิ่งไม้ขนาดย่อมๆ จากต้นไม้ล้มบริเวณใกล้เคียงกัน เสียงตัดไม้ดังโป๊กๆ กึกก้องไปทั้งป่า สะท้อนไปมาราวหยอกล้อกับประสาทคน พฤษภาเหลือบมองไปรอบๆ หลายครั้ง เหงื่อกาฬแตกซ่าน พยัคฆ์สังเกตเห็นจึงเอ่ยขึ้นว่า
“อย่าว่อกแว่ก รีบลากกิ่งไม้มาไวๆ” เขาพูดแล้วก็แบกท่อนไม้สามท่อนเดินนำพรวดๆ ออกไปโดยไม่รั้งรอ หล่อนรีบคว้ากิ่งไม้สาวเท้าตามเขาทันที
พยัคฆ์ใช้เชือกที่เขามักจะมีติดตัวเสมอออกมามัดไม้เข้าด้วยกัน ล้อมเป็นกรงบนกิ่งไม้ใหญ่ที่เอนกิ่งใหญ่ของมันออกสามด้าน ทำให้บริเวณที่พักเป็นดั่งอุ้งมือใหญ่ โอบอุ้มที่พักไว้เหมาะเจาะยิ่งนัก เขาวางไม้สานกันไปมา ใช้กิ่งก้านสาขาสอดประสานกันอย่างดีจนแทบไม่ต้องพึ่งเชือกมากนัก ก่อนจะร้องสั่งให้หล่อนตัดกิ่งไม้ที่มีใบหนาๆ มายื่นให้ เขาใช้มันมุงเป็นหลังคาและล้อมรอบสามด้านของที่พัก เมื่อตรวจสอบความแน่นหนาเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วเขาก็สั่งให้หล่อนส่งข้าวของขึ้นมาให้ วางเรียงไว้แล้วก็ปีนลงมาด้านล่าง
“หาฟืนมาให้หน่อย จะก่อไฟ” เขาสั่งแล้วก็คัดก้อนหินใหญ่ๆ มาวางเรียงสามเส้า หยิบเศษใบไม้กิ่งไม้เล็กๆ มาสุมกันบางๆ แล้วก็จุดไฟขึ้น
พฤษภาเดินไปลากกิ่งไม้ตายที่มีอยู่มากมายมากองไว้ให้เขาข้างๆ โดยไม่ปริปากบ่น หล่อนรู้ดีว่าไฟสำคัญที่สุดในยามค่ำคืน ความเป็นความตายของหล่อนกับเขาขึ้นอยู่กับไฟกองนี้ทีเดียว หญิงสาวไปลากไม้ท่อนใหญ่มาเพิ่มอีกสามสี่ท่อน เขาก็บอกให้หยุด
“ฉันจะไปหาอาหาร” เขาบอกเมื่อไฟลุกติดดีแล้ว พฤษภาเลิกคิ้วขึ้นมองเขา
ตาคนนี้เคยหาอาหารเองเสียที่ไหนเล่า เขากินอาหารกระป๋อง อาหารแห้งอร่อยไปในขณะที่แกล้งให้หล่อนกินปูปลาตัวจิ๋วๆ
“ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาส่งเสบียงแล้ว และฉันก็จะไม่ไปที่รังเสือใหญ่อีก”
“ทำไม” พฤษภาครุ่นคิด ก่อนจะเบิกตากว้าง “พวกนั้นคิดเปลี่ยนใจจะช่วยฉัน แต่นายไม่ยอมใช่ไหม นายมันเลวมาก เห็นแก่ตัว ดื้อรั้น ไม่มีเหตุผล”
“เออ ใช่! แล้วจะทำไม หา!” เขาตะคอก พลางย่างสามขุมเข้ามาหา พฤษภาถอยหลังกรูดรวดเร็วจนล้มลงกับพุ่มไม้
“คนเลว” หล่อนพึมพำ น้ำตาคลอ โอกาสรอดสุดท้ายได้หลุดลอยไปแล้วหรือนี่
“จะไปหรือไม่ไป จะบอกให้นะ ฉันรู้จักเสือป่านี้ดีพอที่รับมือมันได้ แต่เธอเป็นแค่อาหาร ถ้าไม่อยากตายก็ตามมา”
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ค. 2562, 10:31:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 พ.ค. 2562, 10:31:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 544
| << บทที่7 -100% | บทที่8 -100% >> |