รู้แล้ว...ว่ารัก
ผลิตโชค นักร้องหนุ่มที่กำลังเงียบหายไปจากวงการ แต่แล้วโชคชะตาได้ขีดเส้นทางให้เขาได้พบกับเธอ...พีช...หรือ "นุช" มาช่วยลุ้นในความรักของทั้งคู่ว่าจะลงเอยอย่างไร
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
ปล..เรื่องนี้ผู้แต่ง เป็นแนวฟิคนะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนเอง อ่านเพื่อความสนุกคร่า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน 1
บทนำ
หญิงสาวนอนพลิกกายอย่างกระสับกระส่าย ขาเรียวถีบผ้าห่มออกอย่างรำคาญพร้อมกับควานหาหมอนข้างดึงเข้ามากอดเหมือนอย่างเคย
“นุช” เสียงทุ้มดังขึ้นในความเงียบ แต่หญิงสาวยังนอนนิ่งมีเพียงคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“นุช เราเอง” เสียงเดิมดังเหมือนใกล้เข้ามา ปลายนิ้วเรียวขาวแตะหัวไหล่เธออย่างแผ่วเบา
“หื้อ” เธองึมงำในลำคอก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อสัมผัสถึงความอุ่นวาบตรงหัวไหล่ เธอลืมตาพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมานั่งทันที ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างหวาดระแวง
“ใคร” เธอพึมพำ
“นุชไหนวะ” เธอนั่งนิ่งคิดถึงเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่
ฝัน...
กินเยอะไป..
ดูซีรีย์มากไป..
เธอลูบหน้าตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนอนอีกครั้ง เธอไม่ได้ชื่อ ‘นุช’ แล้วใครมาเรียก เสียงที่ได้ยินนั้นเหมือนมากระซิบที่ข้างหูเธอ ซึ่งมันเหมือนจริงมาก....เธอยังสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของ ‘ผู้ชายคนนั้น’
ตอน 1
เสียงจังหวะดนตรีที่เร้าใจทำให้เธออดไม่ได้ที่จะนั่งโยกตัวเพื่อมีส่วนร่วมในจังหวะนั้น เธอยกแก้วคอกเทลขึ้นมาจิบ รสชาติหวานติดปลายลิ้น แบบนี้เมาดีนักแล...เธอคิดในใจ แต่เธอไม่แคร์เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ความจริงเวลานี้เธอควรนอนดูซีรีย์มากกว่า แต่เพื่อนตัวดีกับลากเธอจากห้องมาเพื่อมาเที่ยวผับ ซึ่งเธอไม่ได้เข้าผับนานมาก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา...
“เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เธอตะโกนบอกเพื่อนสาวที่ยืนเต้นโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“อือ ไปคนเดียวได้มั้ย” เพื่อนถามย้อนกลับมา
“สบายมาก” เธอบอก ตบบ่าเพื่อนก่อนจะเดินเซๆ ออกมา เธอหรี่ตามองเห็นป้ายห้องน้ำหญิงไม่ไกลนัก เธอจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะก้มไปล้างหน้าในอ่างล้างหน้าโดยไม่สนใจว่าเครื่องสำอางค์ที่แต่งมานั้นจะเป็นอย่างไร เพราะปกติเธอทาแค่แป้งฝุ่นกับลิปกลอสเท่านั้น เธอมองตัวเองในกระจก ตาเริ่มฉ่ำ แก้มแดงจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล
“เหล้าแค่นี้ ทำให้ฉันเมาไม่ได้หรอก อุตส่าห์ฝึกมาตั้งนาน” เธอยิ้มมุมปากก่อนจะเช็ดมือกับกางเกง เดินออกมาเพื่อกลับไปยังโต๊ะ แต่ต้องเซไปตามแรงฉุดดึงจากใครคนหนึ่งเพราะไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย” เธออุทานอย่างตกใจเมื่อร่างบางไปปะทะกับแผ่นอกของชายหนุ่ม เธอสะบัดตัวออกอย่างแรกแต่อ้อมแขนนั้นกลับรัดเธอแน่นมากขึ้น
“ปล่อยเซ่” เธอบอกด้วยน้ำเสียงฮึดฮัด กำปั้นเล็กทุบอกตรงหน้าไม่ยั้ง
“ไม่” เสียงห้าวตอบกลับมา “เจ็บนะ”
“เจ็บก็ปล่อยซิ” เธอโต้กลับไปทันทีพร้อมกับเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้า เธอเห็นเพียงดวงตายาวรีที่ส่องประกายพราวระยับ จมูกที่โด่งเป็นสันหายไปกับแมสที่ปิดไว้ครึ่งหน้า เสียงหัวเราะในลำคอทำให้เธอฉุนเฉียวมากขึ้น
“ปล่อย!! ถ้าแฟนฉันมาเห็น คุณเดือดร้อนแน่” เธอขู่ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมปล่อย แปลก...ที่ผู้ชายคนนี้ดูบอบบาง แต่ทำไมอ้อมแขนเขาถึงแข็งแรงเพียงนี้
“แฟน...นุชชอบผู้หญิงเหรอ” เขาถามกลับมา คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย แต่แววตานั้นเหมือนกลั้นขำอยู่
“ปั๊ดโธ่..ผู้ชายเซ่ แต่...ฉันไม่ได้ชื่อ ‘นุช’ นะ ผิดคนหรือเปล่าเนี่ย” เธอเถียงแล้วหยุดนิ่งเมื่อได้ยินชื่อที่เขาเรียกอีกครั้ง
“ไม่มีเวลาล่ะ เราต้องขึ้นเวทีแล้ว รอฟังเพลงเรานะ” เขาบอกก่อนจะปล่อยวงแขนแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เธอมองตามอย่างสงสัย
นุช...นุชไหนวะ..เป็นคำถามที่เธอไม่เคยได้รับคำตอบกลับมา ใครจะชื่อโบราณแบบนั้น...
เธอกลับมาที่โต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์เพราะผู้ชายตากวางคนนั้น เธอดื่มและดื่มมากขึ้น ไม่สนใจเพลงและเพื่อนที่กรีดร้องอย่างถูกใจ ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ เวลานี้เธอเมา...ใช่ เมามาก... เมื่อไรจะจบสักที เธอปรือตามองวงดนตรีบนเวทีซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะที่เธอนั่งเท่าไหร่ นั่น...ผู้ชายที่กอดเธอนี่ เขากำลังร้องเพลง เสื้อเชิ๊ตที่ใส่นั้นปลดกระดุมจนเห็นแผ่นอกขาว เขาขยับหมวกแก๊ปแล้วมองมาตรงเธอ
“ไม่มีใครรู้ว่ารักจะจบลงเมื่อไร...” เสียงนุ่มทุ้มดังกังวาล เธอกระพริบตาถี่ๆ ไล่ความมึนจากแอลกฮอล ลูบหน้าตัวเองที่ร้อนผ่าวโดยไม่รู้สาเหตุ เขาร้องเพลงไปเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนละมุน และท้ายสุดเขาผายมือมายังเธอ
“จะรักเธอ...ตลอดไป” เขาจบเพลงด้วยการถอดหมวก ขยี้ผมตัวเองที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อก่อนจะโค้งขอบคุณคนฟังด้วยท่าทีที่อ่อนโยน
“ขอบคุณที่มาในวันนี้ แล้วเจอกันใหม่นะ กลับบ้านดีๆ นะ ทุกคน” เขาบอกพร้อมกับโบกหมวกในมือไปมา ฉีกยิ้มกว้างให้กับทุกคน ก่อนจะหยุดมองนิ่งตรงเธอ “ฝันดีนะ...นุช”
เธอยกมือขึ้นปิดปากด้วยความคาดไม่ถึง หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บ...อยู่ห่างกันขนาดนี้ แต่เธอเหมือนเห็นแววตาเขาอยู่ใกล้ๆ
นุชอีกแล้ว...นุชไหน คนบ้า...จำผิดคนแล้ว...หึย !!!
ต๊ะเอ๋...ยังจำกันได้หรือเปล่า ถ้าจำไม่ได้ก็ปล่อยเลยไป T_T เรามาเริ่มรู้จักและอ่านกันใหม่ดีกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนขึ้นเองนะ อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นจ้า ไป......เริ่มมมมมม
หญิงสาวนอนพลิกกายอย่างกระสับกระส่าย ขาเรียวถีบผ้าห่มออกอย่างรำคาญพร้อมกับควานหาหมอนข้างดึงเข้ามากอดเหมือนอย่างเคย
“นุช” เสียงทุ้มดังขึ้นในความเงียบ แต่หญิงสาวยังนอนนิ่งมีเพียงคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“นุช เราเอง” เสียงเดิมดังเหมือนใกล้เข้ามา ปลายนิ้วเรียวขาวแตะหัวไหล่เธออย่างแผ่วเบา
“หื้อ” เธองึมงำในลำคอก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อสัมผัสถึงความอุ่นวาบตรงหัวไหล่ เธอลืมตาพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมานั่งทันที ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างหวาดระแวง
“ใคร” เธอพึมพำ
“นุชไหนวะ” เธอนั่งนิ่งคิดถึงเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่
ฝัน...
กินเยอะไป..
ดูซีรีย์มากไป..
เธอลูบหน้าตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนอนอีกครั้ง เธอไม่ได้ชื่อ ‘นุช’ แล้วใครมาเรียก เสียงที่ได้ยินนั้นเหมือนมากระซิบที่ข้างหูเธอ ซึ่งมันเหมือนจริงมาก....เธอยังสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของ ‘ผู้ชายคนนั้น’
ตอน 1
เสียงจังหวะดนตรีที่เร้าใจทำให้เธออดไม่ได้ที่จะนั่งโยกตัวเพื่อมีส่วนร่วมในจังหวะนั้น เธอยกแก้วคอกเทลขึ้นมาจิบ รสชาติหวานติดปลายลิ้น แบบนี้เมาดีนักแล...เธอคิดในใจ แต่เธอไม่แคร์เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ความจริงเวลานี้เธอควรนอนดูซีรีย์มากกว่า แต่เพื่อนตัวดีกับลากเธอจากห้องมาเพื่อมาเที่ยวผับ ซึ่งเธอไม่ได้เข้าผับนานมาก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา...
“เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เธอตะโกนบอกเพื่อนสาวที่ยืนเต้นโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“อือ ไปคนเดียวได้มั้ย” เพื่อนถามย้อนกลับมา
“สบายมาก” เธอบอก ตบบ่าเพื่อนก่อนจะเดินเซๆ ออกมา เธอหรี่ตามองเห็นป้ายห้องน้ำหญิงไม่ไกลนัก เธอจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะก้มไปล้างหน้าในอ่างล้างหน้าโดยไม่สนใจว่าเครื่องสำอางค์ที่แต่งมานั้นจะเป็นอย่างไร เพราะปกติเธอทาแค่แป้งฝุ่นกับลิปกลอสเท่านั้น เธอมองตัวเองในกระจก ตาเริ่มฉ่ำ แก้มแดงจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล
“เหล้าแค่นี้ ทำให้ฉันเมาไม่ได้หรอก อุตส่าห์ฝึกมาตั้งนาน” เธอยิ้มมุมปากก่อนจะเช็ดมือกับกางเกง เดินออกมาเพื่อกลับไปยังโต๊ะ แต่ต้องเซไปตามแรงฉุดดึงจากใครคนหนึ่งเพราะไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย” เธออุทานอย่างตกใจเมื่อร่างบางไปปะทะกับแผ่นอกของชายหนุ่ม เธอสะบัดตัวออกอย่างแรกแต่อ้อมแขนนั้นกลับรัดเธอแน่นมากขึ้น
“ปล่อยเซ่” เธอบอกด้วยน้ำเสียงฮึดฮัด กำปั้นเล็กทุบอกตรงหน้าไม่ยั้ง
“ไม่” เสียงห้าวตอบกลับมา “เจ็บนะ”
“เจ็บก็ปล่อยซิ” เธอโต้กลับไปทันทีพร้อมกับเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้า เธอเห็นเพียงดวงตายาวรีที่ส่องประกายพราวระยับ จมูกที่โด่งเป็นสันหายไปกับแมสที่ปิดไว้ครึ่งหน้า เสียงหัวเราะในลำคอทำให้เธอฉุนเฉียวมากขึ้น
“ปล่อย!! ถ้าแฟนฉันมาเห็น คุณเดือดร้อนแน่” เธอขู่ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมปล่อย แปลก...ที่ผู้ชายคนนี้ดูบอบบาง แต่ทำไมอ้อมแขนเขาถึงแข็งแรงเพียงนี้
“แฟน...นุชชอบผู้หญิงเหรอ” เขาถามกลับมา คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย แต่แววตานั้นเหมือนกลั้นขำอยู่
“ปั๊ดโธ่..ผู้ชายเซ่ แต่...ฉันไม่ได้ชื่อ ‘นุช’ นะ ผิดคนหรือเปล่าเนี่ย” เธอเถียงแล้วหยุดนิ่งเมื่อได้ยินชื่อที่เขาเรียกอีกครั้ง
“ไม่มีเวลาล่ะ เราต้องขึ้นเวทีแล้ว รอฟังเพลงเรานะ” เขาบอกก่อนจะปล่อยวงแขนแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เธอมองตามอย่างสงสัย
นุช...นุชไหนวะ..เป็นคำถามที่เธอไม่เคยได้รับคำตอบกลับมา ใครจะชื่อโบราณแบบนั้น...
เธอกลับมาที่โต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์เพราะผู้ชายตากวางคนนั้น เธอดื่มและดื่มมากขึ้น ไม่สนใจเพลงและเพื่อนที่กรีดร้องอย่างถูกใจ ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ เวลานี้เธอเมา...ใช่ เมามาก... เมื่อไรจะจบสักที เธอปรือตามองวงดนตรีบนเวทีซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะที่เธอนั่งเท่าไหร่ นั่น...ผู้ชายที่กอดเธอนี่ เขากำลังร้องเพลง เสื้อเชิ๊ตที่ใส่นั้นปลดกระดุมจนเห็นแผ่นอกขาว เขาขยับหมวกแก๊ปแล้วมองมาตรงเธอ
“ไม่มีใครรู้ว่ารักจะจบลงเมื่อไร...” เสียงนุ่มทุ้มดังกังวาล เธอกระพริบตาถี่ๆ ไล่ความมึนจากแอลกฮอล ลูบหน้าตัวเองที่ร้อนผ่าวโดยไม่รู้สาเหตุ เขาร้องเพลงไปเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนละมุน และท้ายสุดเขาผายมือมายังเธอ
“จะรักเธอ...ตลอดไป” เขาจบเพลงด้วยการถอดหมวก ขยี้ผมตัวเองที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อก่อนจะโค้งขอบคุณคนฟังด้วยท่าทีที่อ่อนโยน
“ขอบคุณที่มาในวันนี้ แล้วเจอกันใหม่นะ กลับบ้านดีๆ นะ ทุกคน” เขาบอกพร้อมกับโบกหมวกในมือไปมา ฉีกยิ้มกว้างให้กับทุกคน ก่อนจะหยุดมองนิ่งตรงเธอ “ฝันดีนะ...นุช”
เธอยกมือขึ้นปิดปากด้วยความคาดไม่ถึง หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บ...อยู่ห่างกันขนาดนี้ แต่เธอเหมือนเห็นแววตาเขาอยู่ใกล้ๆ
นุชอีกแล้ว...นุชไหน คนบ้า...จำผิดคนแล้ว...หึย !!!
ต๊ะเอ๋...ยังจำกันได้หรือเปล่า ถ้าจำไม่ได้ก็ปล่อยเลยไป T_T เรามาเริ่มรู้จักและอ่านกันใหม่ดีกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้แต่งมโนขึ้นเองนะ อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นจ้า ไป......เริ่มมมมมม
แมกไม้ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ส.ค. 2562, 13:34:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ส.ค. 2562, 13:35:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 468
| ตอน 2 >> |