โอบรักธารรุ้ง: อัยย์ (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
หมู่บ้านธารรุ้ง แผ่นดินผืนนี้คือทำเลทองของธุรกิจเขา
และคือบ้านเกิดแสนอบอุ่นที่เธอจะมาปักหลักเป็นเกษตรกร
'ภาณุรุจ' มีฝันจะทำรีสอร์ตแห่งใหม่ในพื้นที่ของ 'พิมริสา' โดยที่เธอเองก็มีฝันจะทำไร่ดอกไม้อยู่แล้ว
เขาจะรามือ หรือจะยื้อแย่งดี แต่เห็นความมุ่งมั่นขนาดนั้น เขาก็อดใจอ่อนไม่ได้
เพราะเธอก็ไม่ใช่คนไกล เป็นอดีตรุ่นน้องรหัสสมัยเรียนที่เขาเคยว้ากใส่จนไม่มองหน้ากันมาก่อน
ความฝังใจของเธอ เขาคือรุ่นพี่ที่ไร้เมตตา แต่เขาอยากจะบอกเธอว่า...ไม่เสมอไป
เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยถามเขา “โทร.มาทำไมคะ ดึกๆ ป่านนี้ มีธุระอะไรเหรอ”
“ไม่ใช่โทร.มาขอซื้อที่แล้วกัน อย่างน้อยๆ ก็ไม่ใช่ตอนนี้นะ คือว่า...พี่นอนไม่หลับ”
“แล้วทำไมถึงโทร.หาพิมล่ะ คนทั้งหมู่บ้านก็มี”
เขาเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนตัดสินใจตอบ “ก็...ไม่ได้คิดถึงคนอื่นนี่”
ใช่ เขาคิดถึงเธอนั่นแหละ ทุกลมหายใจ
แล้วทีนี้จะให้ทำยังไง นอกจากดับฝันอันยิ่งใหญ่ของตัวเองเพื่อเธอ
******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย อัยย์ และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ โรแมนติกน่ารักน่าหยิกตามสไตล์คุณอัยย์เช่นเคย และมีความคู่กัดระหว่างพระเอกนางเอก เพราะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่ชังขี้หน้ากันตั้งแต่มหา'ลัย แต่ต้องมาเจอกันอีกในหมู่บ้านธารรุ้ง หวานๆ ฮาๆ ในเรื่องราวค่ะ นอกจากนี้มีเรื่องของการสร้างชุมชน และการมีกิจการของตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช, ร้านนิยายรัก, ร้านbooksforfun, ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง), ร้านThebookboxclub และร้าน BestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
และคือบ้านเกิดแสนอบอุ่นที่เธอจะมาปักหลักเป็นเกษตรกร
'ภาณุรุจ' มีฝันจะทำรีสอร์ตแห่งใหม่ในพื้นที่ของ 'พิมริสา' โดยที่เธอเองก็มีฝันจะทำไร่ดอกไม้อยู่แล้ว
เขาจะรามือ หรือจะยื้อแย่งดี แต่เห็นความมุ่งมั่นขนาดนั้น เขาก็อดใจอ่อนไม่ได้
เพราะเธอก็ไม่ใช่คนไกล เป็นอดีตรุ่นน้องรหัสสมัยเรียนที่เขาเคยว้ากใส่จนไม่มองหน้ากันมาก่อน
ความฝังใจของเธอ เขาคือรุ่นพี่ที่ไร้เมตตา แต่เขาอยากจะบอกเธอว่า...ไม่เสมอไป
เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยถามเขา “โทร.มาทำไมคะ ดึกๆ ป่านนี้ มีธุระอะไรเหรอ”
“ไม่ใช่โทร.มาขอซื้อที่แล้วกัน อย่างน้อยๆ ก็ไม่ใช่ตอนนี้นะ คือว่า...พี่นอนไม่หลับ”
“แล้วทำไมถึงโทร.หาพิมล่ะ คนทั้งหมู่บ้านก็มี”
เขาเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนตัดสินใจตอบ “ก็...ไม่ได้คิดถึงคนอื่นนี่”
ใช่ เขาคิดถึงเธอนั่นแหละ ทุกลมหายใจ
แล้วทีนี้จะให้ทำยังไง นอกจากดับฝันอันยิ่งใหญ่ของตัวเองเพื่อเธอ
******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย อัยย์ และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ โรแมนติกน่ารักน่าหยิกตามสไตล์คุณอัยย์เช่นเคย และมีความคู่กัดระหว่างพระเอกนางเอก เพราะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่ชังขี้หน้ากันตั้งแต่มหา'ลัย แต่ต้องมาเจอกันอีกในหมู่บ้านธารรุ้ง หวานๆ ฮาๆ ในเรื่องราวค่ะ นอกจากนี้มีเรื่องของการสร้างชุมชน และการมีกิจการของตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช, ร้านนิยายรัก, ร้านbooksforfun, ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง), ร้านThebookboxclub และร้าน BestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: โรแมนติก คู่กัด เกษตรกร รีสอร์ต รุ่นพี่ รุ่นน้อง
ตอน: บทที่ 7 -100%
งุงิๆ ทักทายกันวันเสาร์ค่า^^ ขอแอบมากรี๊ดกร๊าดทางนี้ eBook ‘พนาพร่ำรัก’ ติด bestseller ที่ mebmarket แล้วค่าาาา กีสสสส ดีใจที่สุดเลย ใครแฟนคุณสณฑ์กับลูกแก้วขอบคุณมากๆเลยนะคะ >///< หอมดึก ผู้แต่งปลื้มปริ่มเลยค่ะ ขอฝากนิยายของหอมดึกและปลายปากกาสนพ.ด้วยนะคะ
สำหรับ โอบรักธารรุ้ง ผู้แต่ง อัยย์
เปิดจองถึง 31 มกราคม 2563 แต่แพลนส่งเข้าโรงพิมพ์ต้นเดือนมกราคม อย่าลืมไปสั่งจองกันนะ จ๊วบ (รายละเอียดคลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน)
**************
ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้ามาพักใหญ่แล้ว...
พิมริสาแต่งตัวสวยกว่าปกติ เธอเพิ่มสีสันใบหน้าให้ดูเด่นขึ้น ผมที่มักรวบแบบลวกๆ แล้วใส่หมวกปีกกว้างทับ ก็ปล่อยยาว ไดร์เองเล็กน้อยจนเป็นลอนพลิ้วสวย และจากที่เคยใส่เสื้อตัวหลวมโคร่ง ผูกชายบ้าง ปล่อยบ้าง วันนี้เธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีม่วงอ่อนสดใส แขนเสื้อเป็นกลีบบัว โชว์ลำแขนเรียวขาวผ่อง ช่วงล่างเป็นกระโปรงยีนสั้นสีขาวปลายรุ่ยเล็กน้อย ดูน่ารักและทะมัดทะแมงเข้ากับรองเท้าผ้าใบสีเดียวกัน
โปรแกรมที่วางไว้วันนี้มีถึงสามอย่าง
หนึ่ง...เธอจะเข้าเมืองไปติดต่อเรื่องหาคนงาน
สอง...ไปติดต่อคนที่จะรับซื้อดอกไม้เจ้าหนึ่ง เขาเป็นเอเย่นต์เจ้าใหญ่ที่รับซื้อดอกไม้เกือบทุกประเภทเพื่อส่งต่อไปแห่งอื่น
และสาม...เธอจะต้องไปที่ศูนย์เพาะชำกล้าไม้ประจำจังหวัดด้วย ที่นั่นมีพันธุ์ใหม่ๆ ของปทุมมาที่เธออยากได้มาปลูก โดยทางศูนย์ที่ติดต่อไว้แล้วยินดีที่จะแจกจ่ายให้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายอะไร
เข้าเมืองวันเดียวหญิงสาวคิดว่าต้องทำงานให้คุ้ม สามแห่งนี้คงใช้เวลาทั้งวันเลยกระมัง เธอนัดกับน้าชายไว้ว่าจะให้ช่วยขับรถให้ เพราะเจ้ารถกระบะที่ใช้เกียร์กระปุกคันของบิดา เธอขับไม่ชำนาญเอาเสียเลย เส้นทางที่ไปก็ขึ้นเขาลงเนิน เลียบผา มีจุดคดโค้งชวนหวาดเสียวหลายจุด จะเข้าเมืองที เธอก็ต้องมีคนช่วยขับทุกครั้งไป
หญิงสาวก้าวลงบันไดพร้อมกับส่งเสียงใส
“ไปเลยจ้าน้าชด พิมพร้อมแล้ว”
แต่เมื่อลงมาถึงด้านล่าง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ต้องชะงักไปด้วยความงุนงง น้าของเธอยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมกับผู้ชายคนหนึ่ง
ไม่ใช่ใคร ภาณุรุจนั่นเอง...!
นี่เขาข้ามลำธาร บุกมาถึงบ้านเธอเลยหรือนี่ กระทั่งต้นเนินถูกไถราบเป็นหน้ากลองพร้อมจะลงดอกไม้ไม่กี่วันแล้ว อดีตรุ่นพี่คนนี้ก็ยังไม่ล้ม เลิกความตั้งใจอีกหรือ พิมริสานึกหงุดหงิดขึ้นมาอีก หน้าตาที่สดใสเมื่อครู่จึงเปลี่ยนเป็นหงิกงอเล็กน้อย และแน่นอนว่าอีกฝ่ายก็สังเกตเห็นได้
“มีอะไรหรือคะน้าชด” เธอเลือกถามคนของเธอ
“โทษทีหนูพิม วันนี้น้าคงขับรถให้หนูไม่ได้แล้ว ไปพรุ่งนี้ได้ไหม”
“ทำไมคะ” ถามผู้เป็นน้า แต่ตามองอีกคน ซึ่งเขาก็มองสบมา แววตาคมกล้าคู่นั้น เหมือนจะเพ่งทะลุตัวเธอไปถึงผนังด้านหลัง ทำให้พิมริสารู้ สึกร้อนผ่าวๆ ที่หน้า ตั้งคำถามในใจ
เขาไม่เคยเห็นคนหรือไง จ้องซะ
“ก็...พอดีว่าคุณไผ่เขายังหาคนมาแทนน้าไม่ได้ วันนี้มีแขกเยอะ เขาก็เลยมาขอร้องให้น้าช่วยสักวัน เพราะต้องอาศัยน้าช่วยเป็นไกด์ล่องแก่งด้วย คนอื่นได้แค่ขับรถอย่างเดียว ฝรั่งถามอะไรก็ตอบไม่ถูก”
“แต่น้าลาออกมาแล้ว น้าก็มีงานต้องทำนะ ถ้าไปช่วยเขาแล้วใครจะช่วยพิมล่ะ พ่อก็ไม่อยู่ เดงข่ายก็ขับรถไม่เป็น”
“พี่ช่วยขับให้ก็ได้” ภาณุรุจพูดเป็นประโยคแรก “พี่จะเข้าไปธุระในเมืองอยู่แล้ว พี่ขับให้เอง หรือพิมจะนั่งรถพี่ไปก็ได้ จะไปจุดไหนพี่ยินดีไปส่งแล้วพากลับมาส่งบ้าน”
“ถ้าพี่มีเวลาว่างขนาดนั้น ทำไมไม่ทำหน้าที่แทนน้าชดเสียเองล่ะคะ ทางพิมเองก็ใช่จะมีคนเหลือเฟือ ข้อสำคัญน้าชดลาออกมาแล้ว”
พิมริสายังไม่ยอมง่ายๆ มีอย่างนี้ด้วยหรือ คนลาออกไปแล้วและมีงานอื่นต้องทำ แต่เจ้านายเก่ากลับมาขอให้ไปช่วยงานที่เดิมต่อ
“ใช่ แต่พี่ชดเขาออกแบบปุบปับ ที่จริงตามกฎ เขาต้องบอกนายจ้างล่วงหน้าสิบห้าวัน เพื่อนายจ้างจะได้หาคนมาแทนได้ทัน”
ภาณุรุจอธิบาย เขารู้ดีว่าคนเจ้าหลักการเช่นเธอจะยอมแพ้ได้ง่ายถ้าทุกอย่างมีข้อกฎหมายรองรับ นั่นไง เธอถึงกับยืนนิ่ง ไปไม่เป็นแล้ว ชายหนุ่มเร่งพูดต่อ
“แล้วที่พี่ไม่ทำเองก็เพราะพี่ต้องเข้าไปทำธุระในเมืองไงล่ะ หรือถึงไม่มีธุระ การบอกให้ เอ่อ ผู้บริหารอย่างพี่ไปทำหน้าที่ซะเอง พิมว่าพี่จะทำได้ดีไปกว่าคนที่เป็นไกด์มืออาชีพอยู่แล้วอย่างพี่ชดหรือ”
“แต่...”
“หนูพิม ขอน้าไปช่วยคุณไผ่เขาก่อนเถอะ เขาก็มาขอร้องเป็นกรณีพิเศษแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น เดี๋ยวพอได้คนเขาก็ไม่รบกวนแล้ว และอย่างที่คุณเขาพูดก็ถูก น้าเองลาออกแบบผิดกฎระเบียบเขา เขายอมให้ออกนี่ก็ดีแล้วนา”
ชดพูดแล้วก็ไม่ฟังคำอนุญาตจากหลานสาวอีกต่อไป เขาหันไปบอกอดีตเจ้านายว่า
“งั้นผมรีบไปเลยดีกว่าครับ เดี๋ยวแขกจะรอนาน”
“ขอบคุณมากนะพี่ชด”
ภาณุรุจตะโกนไล่หลังลูกน้องเก่าที่ผลุนผลันออกไปช่วยทำงานเก่าที่เขาอุตส่าห์มาไหว้วานถึงที่นี่ ชายหนุ่มรู้สีกดีที่ชดเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เหมือน กับ...
“ตกลงว่าไงครับน้องพิม ไปกับพี่ไหม พี่อาสาด้วยความเต็มใจจริงๆ นะ”
พิมริสายืนนิ่วหน้าคิดอยู่พักหนึ่ง มองหน้าที่หล่อเหลาแต่ซ่อนร้ายนั้นอย่างลังเล แต่ทันใด ใจก็คิด ในเมื่อเขาใช้คนของเธอได้ เธอก็น่าจะใช้เขาตอบแทนบ้างสิ พิมริสาจึงตอบไปว่า
“ก็ได้ค่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าพิมนัดเขาไว้แล้ว พิมก็อยากจะเลื่อนไปพรุ่ง นี้เหมือนกัน”
“ทำมาค้าขาย ทุกเวลามีค่าเสมอนะ พิมจะเลื่อนไปทำไม บางทีแค่เรารอนิดเดียว เราก็พลาดโอกาสสำคัญที่จะได้เงินไปเลย”
“พิมไม่ได้ทำมาค้าขาย พิมไม่ใช่นักธุรกิจระดับผู้บริหารแบบพี่ พี่ไม่ต้องมาสอนพิมหรอก พิมเป็นแค่ชาวสวนธรรมดาๆ”
ภาณุรุจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับคำว่า ‘ระดับผู้บริหาร’ ที่พิมริสาย้อนมาแดกดัน แต่เขากลับพูดต่อด้วยเสียงเรียบๆ เชิงสั่งสอนต่อไป ถึงยังไงเขาก็เป็นปู่รหัส ทำไมจะสอนหลานรหัสไม่ได้
“ชาวสวนก็คือคนค้าขายนั่นแหละ อะไรบ้างที่ไม่ใช่ธุรกิจ ไม่มีหรอก อ้อ เว้นเสียแต่พิมจะปลูกดอกไม้แล้วเอาไปแจกฟรี อันนั้นจึงจะถือว่าทำการกุศลอย่างแท้จริง”
เธอเม้มปาก ขำก็ขำ โกรธก็โกรธกับคำพูดเขา
“อ้อ แล้วที่จะไปในเมืองนี่ก็จะไปติดต่อขายดอกไม้ด้วยไม่ใช่หรือ นี่ไงล่ะ คนค้าขายเต็มๆ”
“นี่น้าชดคงบอกพี่หมดทุกอย่างสินะ ตกลงน้าเขาทำงานให้ใครกันแน่”
“ก็ทำให้เราสองคนนั่นแหละ” เขาตอบขณะเดินนำเธอไปที่รถ เธอเองสะดุดไปเล็กน้อยกับคำว่า ‘เราสองคน’
“คนมีน้ำใจ เขาก็ช่วยไปทั่ว”
คราวนี้เธอหยุด “นี่พี่กำลังจะบอกว่าพิมไม่มีน้ำใจงั้นหรือ”
“เปล่านี่ พี่ชมพี่ชด แต่ไม่ได้ว่าหลานเขาสักหน่อย”
ภาณุรุจพูดพลางเดินไปเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่ง แอบรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เธอยอมให้เขาพาไปในเมือง ตอนออกปากอาสานั้นเป็นความคิดที่ผุดขึ้นมาดื้อๆ ในตอนนั้น และเมื่อพูดขึ้นมาแล้ว เขาก็ไม่มีความหวังอะไรเลย เพราะความสามารถพิเศษของเธอคือการดับความหวังของผู้คน เขาโดนปฏิเสธคำชวนขึ้นรถมาสองครั้งแล้ว ครั้งนี้ เขาก็คิดว่าเธอคงไม่มีทางไปกับเขาอีกร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอตอบตกลงง่ายๆ เสียอย่างนั้น
ก็แล้วทำไมในความแปลกใจนั้น เขาต้องดีใจด้วยนะ รู้สึกถึงความสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก วันนี้พิมริสาสวยน่ารักน่าทะนุถนอมเหมือนตุ๊กตา แวบแรกที่เห็นเธอทำเอาเขาแทบละลาย ไม่อยากเชื่อว่านี่คือยายรุ่นน้องปากกล้าท่าทางห้าวๆ คนเดิม เขาพูดอะไรไม่ออกไปหลายนาที พยายามซ่อนสายตาชื่นชมเอาไว้ไม่ให้ทั้งเธอและนายชดเห็น แต่ก็ไม่รู้ว่าซ่อนมิดหรือเปล่า
วันนี้เขาคงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่กับเธอ ส่วนธุระในเมืองนั้น...ไม่มีอะไรน่าห่วง ที่จริงเขาไม่มีธุระอะไรเลยทั้งวัน เขาพูดไปอย่างนั้นเอง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
สำหรับ โอบรักธารรุ้ง ผู้แต่ง อัยย์
เปิดจองถึง 31 มกราคม 2563 แต่แพลนส่งเข้าโรงพิมพ์ต้นเดือนมกราคม อย่าลืมไปสั่งจองกันนะ จ๊วบ (รายละเอียดคลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน)
**************
ตะวันโผล่พ้นขอบฟ้ามาพักใหญ่แล้ว...
พิมริสาแต่งตัวสวยกว่าปกติ เธอเพิ่มสีสันใบหน้าให้ดูเด่นขึ้น ผมที่มักรวบแบบลวกๆ แล้วใส่หมวกปีกกว้างทับ ก็ปล่อยยาว ไดร์เองเล็กน้อยจนเป็นลอนพลิ้วสวย และจากที่เคยใส่เสื้อตัวหลวมโคร่ง ผูกชายบ้าง ปล่อยบ้าง วันนี้เธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีม่วงอ่อนสดใส แขนเสื้อเป็นกลีบบัว โชว์ลำแขนเรียวขาวผ่อง ช่วงล่างเป็นกระโปรงยีนสั้นสีขาวปลายรุ่ยเล็กน้อย ดูน่ารักและทะมัดทะแมงเข้ากับรองเท้าผ้าใบสีเดียวกัน
โปรแกรมที่วางไว้วันนี้มีถึงสามอย่าง
หนึ่ง...เธอจะเข้าเมืองไปติดต่อเรื่องหาคนงาน
สอง...ไปติดต่อคนที่จะรับซื้อดอกไม้เจ้าหนึ่ง เขาเป็นเอเย่นต์เจ้าใหญ่ที่รับซื้อดอกไม้เกือบทุกประเภทเพื่อส่งต่อไปแห่งอื่น
และสาม...เธอจะต้องไปที่ศูนย์เพาะชำกล้าไม้ประจำจังหวัดด้วย ที่นั่นมีพันธุ์ใหม่ๆ ของปทุมมาที่เธออยากได้มาปลูก โดยทางศูนย์ที่ติดต่อไว้แล้วยินดีที่จะแจกจ่ายให้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายอะไร
เข้าเมืองวันเดียวหญิงสาวคิดว่าต้องทำงานให้คุ้ม สามแห่งนี้คงใช้เวลาทั้งวันเลยกระมัง เธอนัดกับน้าชายไว้ว่าจะให้ช่วยขับรถให้ เพราะเจ้ารถกระบะที่ใช้เกียร์กระปุกคันของบิดา เธอขับไม่ชำนาญเอาเสียเลย เส้นทางที่ไปก็ขึ้นเขาลงเนิน เลียบผา มีจุดคดโค้งชวนหวาดเสียวหลายจุด จะเข้าเมืองที เธอก็ต้องมีคนช่วยขับทุกครั้งไป
หญิงสาวก้าวลงบันไดพร้อมกับส่งเสียงใส
“ไปเลยจ้าน้าชด พิมพร้อมแล้ว”
แต่เมื่อลงมาถึงด้านล่าง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ต้องชะงักไปด้วยความงุนงง น้าของเธอยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมกับผู้ชายคนหนึ่ง
ไม่ใช่ใคร ภาณุรุจนั่นเอง...!
นี่เขาข้ามลำธาร บุกมาถึงบ้านเธอเลยหรือนี่ กระทั่งต้นเนินถูกไถราบเป็นหน้ากลองพร้อมจะลงดอกไม้ไม่กี่วันแล้ว อดีตรุ่นพี่คนนี้ก็ยังไม่ล้ม เลิกความตั้งใจอีกหรือ พิมริสานึกหงุดหงิดขึ้นมาอีก หน้าตาที่สดใสเมื่อครู่จึงเปลี่ยนเป็นหงิกงอเล็กน้อย และแน่นอนว่าอีกฝ่ายก็สังเกตเห็นได้
“มีอะไรหรือคะน้าชด” เธอเลือกถามคนของเธอ
“โทษทีหนูพิม วันนี้น้าคงขับรถให้หนูไม่ได้แล้ว ไปพรุ่งนี้ได้ไหม”
“ทำไมคะ” ถามผู้เป็นน้า แต่ตามองอีกคน ซึ่งเขาก็มองสบมา แววตาคมกล้าคู่นั้น เหมือนจะเพ่งทะลุตัวเธอไปถึงผนังด้านหลัง ทำให้พิมริสารู้ สึกร้อนผ่าวๆ ที่หน้า ตั้งคำถามในใจ
เขาไม่เคยเห็นคนหรือไง จ้องซะ
“ก็...พอดีว่าคุณไผ่เขายังหาคนมาแทนน้าไม่ได้ วันนี้มีแขกเยอะ เขาก็เลยมาขอร้องให้น้าช่วยสักวัน เพราะต้องอาศัยน้าช่วยเป็นไกด์ล่องแก่งด้วย คนอื่นได้แค่ขับรถอย่างเดียว ฝรั่งถามอะไรก็ตอบไม่ถูก”
“แต่น้าลาออกมาแล้ว น้าก็มีงานต้องทำนะ ถ้าไปช่วยเขาแล้วใครจะช่วยพิมล่ะ พ่อก็ไม่อยู่ เดงข่ายก็ขับรถไม่เป็น”
“พี่ช่วยขับให้ก็ได้” ภาณุรุจพูดเป็นประโยคแรก “พี่จะเข้าไปธุระในเมืองอยู่แล้ว พี่ขับให้เอง หรือพิมจะนั่งรถพี่ไปก็ได้ จะไปจุดไหนพี่ยินดีไปส่งแล้วพากลับมาส่งบ้าน”
“ถ้าพี่มีเวลาว่างขนาดนั้น ทำไมไม่ทำหน้าที่แทนน้าชดเสียเองล่ะคะ ทางพิมเองก็ใช่จะมีคนเหลือเฟือ ข้อสำคัญน้าชดลาออกมาแล้ว”
พิมริสายังไม่ยอมง่ายๆ มีอย่างนี้ด้วยหรือ คนลาออกไปแล้วและมีงานอื่นต้องทำ แต่เจ้านายเก่ากลับมาขอให้ไปช่วยงานที่เดิมต่อ
“ใช่ แต่พี่ชดเขาออกแบบปุบปับ ที่จริงตามกฎ เขาต้องบอกนายจ้างล่วงหน้าสิบห้าวัน เพื่อนายจ้างจะได้หาคนมาแทนได้ทัน”
ภาณุรุจอธิบาย เขารู้ดีว่าคนเจ้าหลักการเช่นเธอจะยอมแพ้ได้ง่ายถ้าทุกอย่างมีข้อกฎหมายรองรับ นั่นไง เธอถึงกับยืนนิ่ง ไปไม่เป็นแล้ว ชายหนุ่มเร่งพูดต่อ
“แล้วที่พี่ไม่ทำเองก็เพราะพี่ต้องเข้าไปทำธุระในเมืองไงล่ะ หรือถึงไม่มีธุระ การบอกให้ เอ่อ ผู้บริหารอย่างพี่ไปทำหน้าที่ซะเอง พิมว่าพี่จะทำได้ดีไปกว่าคนที่เป็นไกด์มืออาชีพอยู่แล้วอย่างพี่ชดหรือ”
“แต่...”
“หนูพิม ขอน้าไปช่วยคุณไผ่เขาก่อนเถอะ เขาก็มาขอร้องเป็นกรณีพิเศษแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น เดี๋ยวพอได้คนเขาก็ไม่รบกวนแล้ว และอย่างที่คุณเขาพูดก็ถูก น้าเองลาออกแบบผิดกฎระเบียบเขา เขายอมให้ออกนี่ก็ดีแล้วนา”
ชดพูดแล้วก็ไม่ฟังคำอนุญาตจากหลานสาวอีกต่อไป เขาหันไปบอกอดีตเจ้านายว่า
“งั้นผมรีบไปเลยดีกว่าครับ เดี๋ยวแขกจะรอนาน”
“ขอบคุณมากนะพี่ชด”
ภาณุรุจตะโกนไล่หลังลูกน้องเก่าที่ผลุนผลันออกไปช่วยทำงานเก่าที่เขาอุตส่าห์มาไหว้วานถึงที่นี่ ชายหนุ่มรู้สีกดีที่ชดเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เหมือน กับ...
“ตกลงว่าไงครับน้องพิม ไปกับพี่ไหม พี่อาสาด้วยความเต็มใจจริงๆ นะ”
พิมริสายืนนิ่วหน้าคิดอยู่พักหนึ่ง มองหน้าที่หล่อเหลาแต่ซ่อนร้ายนั้นอย่างลังเล แต่ทันใด ใจก็คิด ในเมื่อเขาใช้คนของเธอได้ เธอก็น่าจะใช้เขาตอบแทนบ้างสิ พิมริสาจึงตอบไปว่า
“ก็ได้ค่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าพิมนัดเขาไว้แล้ว พิมก็อยากจะเลื่อนไปพรุ่ง นี้เหมือนกัน”
“ทำมาค้าขาย ทุกเวลามีค่าเสมอนะ พิมจะเลื่อนไปทำไม บางทีแค่เรารอนิดเดียว เราก็พลาดโอกาสสำคัญที่จะได้เงินไปเลย”
“พิมไม่ได้ทำมาค้าขาย พิมไม่ใช่นักธุรกิจระดับผู้บริหารแบบพี่ พี่ไม่ต้องมาสอนพิมหรอก พิมเป็นแค่ชาวสวนธรรมดาๆ”
ภาณุรุจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับคำว่า ‘ระดับผู้บริหาร’ ที่พิมริสาย้อนมาแดกดัน แต่เขากลับพูดต่อด้วยเสียงเรียบๆ เชิงสั่งสอนต่อไป ถึงยังไงเขาก็เป็นปู่รหัส ทำไมจะสอนหลานรหัสไม่ได้
“ชาวสวนก็คือคนค้าขายนั่นแหละ อะไรบ้างที่ไม่ใช่ธุรกิจ ไม่มีหรอก อ้อ เว้นเสียแต่พิมจะปลูกดอกไม้แล้วเอาไปแจกฟรี อันนั้นจึงจะถือว่าทำการกุศลอย่างแท้จริง”
เธอเม้มปาก ขำก็ขำ โกรธก็โกรธกับคำพูดเขา
“อ้อ แล้วที่จะไปในเมืองนี่ก็จะไปติดต่อขายดอกไม้ด้วยไม่ใช่หรือ นี่ไงล่ะ คนค้าขายเต็มๆ”
“นี่น้าชดคงบอกพี่หมดทุกอย่างสินะ ตกลงน้าเขาทำงานให้ใครกันแน่”
“ก็ทำให้เราสองคนนั่นแหละ” เขาตอบขณะเดินนำเธอไปที่รถ เธอเองสะดุดไปเล็กน้อยกับคำว่า ‘เราสองคน’
“คนมีน้ำใจ เขาก็ช่วยไปทั่ว”
คราวนี้เธอหยุด “นี่พี่กำลังจะบอกว่าพิมไม่มีน้ำใจงั้นหรือ”
“เปล่านี่ พี่ชมพี่ชด แต่ไม่ได้ว่าหลานเขาสักหน่อย”
ภาณุรุจพูดพลางเดินไปเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่ง แอบรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เธอยอมให้เขาพาไปในเมือง ตอนออกปากอาสานั้นเป็นความคิดที่ผุดขึ้นมาดื้อๆ ในตอนนั้น และเมื่อพูดขึ้นมาแล้ว เขาก็ไม่มีความหวังอะไรเลย เพราะความสามารถพิเศษของเธอคือการดับความหวังของผู้คน เขาโดนปฏิเสธคำชวนขึ้นรถมาสองครั้งแล้ว ครั้งนี้ เขาก็คิดว่าเธอคงไม่มีทางไปกับเขาอีกร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอตอบตกลงง่ายๆ เสียอย่างนั้น
ก็แล้วทำไมในความแปลกใจนั้น เขาต้องดีใจด้วยนะ รู้สึกถึงความสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก วันนี้พิมริสาสวยน่ารักน่าทะนุถนอมเหมือนตุ๊กตา แวบแรกที่เห็นเธอทำเอาเขาแทบละลาย ไม่อยากเชื่อว่านี่คือยายรุ่นน้องปากกล้าท่าทางห้าวๆ คนเดิม เขาพูดอะไรไม่ออกไปหลายนาที พยายามซ่อนสายตาชื่นชมเอาไว้ไม่ให้ทั้งเธอและนายชดเห็น แต่ก็ไม่รู้ว่าซ่อนมิดหรือเปล่า
วันนี้เขาคงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่กับเธอ ส่วนธุระในเมืองนั้น...ไม่มีอะไรน่าห่วง ที่จริงเขาไม่มีธุระอะไรเลยทั้งวัน เขาพูดไปอย่างนั้นเอง
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 พ.ย. 2562, 14:07:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 พ.ย. 2562, 14:09:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 612
| << บทที่ 7 -70% | บทที่ 8 -100% >> |