กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า: พิมมาศ (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เพราะเสียงกระซิบจากชายในฝัน
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทำให้ 'เอริน' จดจำฝังใจและรอวันที่จะได้พบเจอ
จนเวลาผันผ่านนานนับยี่สิบปี...
เสียงนั้นกลับเข้ามาย้ำเตือนความทรงจำของเธออีกครั้ง
ซีอีโอหนุ่มใหญ่ที่แก่กว่าเธอร่วมสิบกว่าปีได้ ทั้งแววตาและน้ำเสียงอบอุ่นของเขา
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งติดพัน ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว เธอจะทำอย่างไรกับใจของตัวเอง
Love go on, until the end of the world…
เพราะความน่ารัก สดใส เยาว์วัยของเธอ
ทำให้ 'ชานนท์' กลับมายิ้มได้อีกครั้งพร้อมความรู้สึกดีๆ
ผ่านไปอีกหนึ่งปี...
เขากลับมาหาเธอพร้อมคำสัญญาที่เคยให้ไว้
รอยยิ้มของยายกุหลาบชมพูแก้มกลมผู้สดใส อ่อนโยน
กำลังหลอมละลายความแค้นในใจของเขาให้กลายกลับมาเป็นความรักอีกครั้ง
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "พิมมาศ" และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เปิดจองเร็วๆ นี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้โรแมนติก น่ารักน่าหยิกมากๆ ใครชอบพระเอกหนุ่มใหญ่สายเปย์ รุกจีบเด็ก ส่วนเด็กมีความใสซื่อแต่แก่นแก้วนิดๆ และแอบตามตื๊อ มิควรพลาดจ้าาาาา นอกจากนี้ยังได้ไปเที่ยวยุโรปกันด้วย มีความดราม่าของเรื่องราวในวัยเด็กระหว่างกันแฝงอยู่ด้วยค่ะ #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านภาวิกา ร้านbestbooksmile เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 624 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 385฿ จากราคาปก 445฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 430฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 455฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: สายเปย์ รุกจีบ น่ารัก ดราม่า แก้แค้น ลอนดอน ฟลอเรนซ์
ตอน: บทที่ 27 -100%
“นี่คุณพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า” หล่อนอุทานด้วยความตกใจ
“เรายังไม่ได้คบกันเลยด้วยซ้ำ และฉันก็ยังไม่ได้ตอบตกลงด้วย! ที่ผ่านมาคำว่ารักของคุณมันเหมือนพูดแค่ผ่านๆ ไม่เคยทำให้ฉันมั่น...” เอรินต่อว่ายังไม่ทันจบ ชานนท์ก็ปิดปากหล่อนด้วยริมฝีปากของเขา!
หญิงสาวถึงกับตาเบิกกว้างตกใจกับการจู่โจมนั้น ร่างทั้งร่างอ่อนยวบรับรู้ถึงสัมผัสจากฝ่ามือร้อนผ่าวที่ลูบไล้แผ่นหลังเนียนของหล่อนผ่านเสื้อคลุม จากที่มีแต่คำต่อว่าเขาต่างๆ นานาเอรินเลยเคลิ้มไปกับรสจูบแผ่วเบาแต่วาบหวามนั้น ปล่อยให้ชายหนุ่มดื่มด่ำความหวานอย่างย่ามใจ
ไม่กี่นาทีต่อมาจากที่นอนอยู่เขาก็พลิกร่างขึ้นแล้วกลายเป็นหล่อนที่นอนหงายอยู่บนเตียง
เอรินตาค้าง แต่ชานนท์ยิ้มพึงใจ ครู่ต่อมาเขาจึงรุดเข้าทาบทับ ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาประกบกลีบปากสีชมพูหวานของสาวน้อยไม่ปล่อยให้ทันได้ตั้งตัว เอรินยอมรับเลยว่าเวลานี้หล่อนเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสเร่าร้อนที่เขามอบให้ แทนที่จะขัดขืนต่อต้านพลันอ่อนแรง...
ฉับพลันนั้น มีเสียงคนผลักประตูพรวดพร้อมเสียงฝีเท้าหนักๆ พุ่งเข้ามาในห้อง
เอรินกับชานนท์ถึงกับสะดุ้ง ผละออกจากกันทันที!
“นี่สองคนทำอะไรกัน!”
“ละ...ลุงกอง! มาได้ยังไงคะ” เอรินหน้าตาตื่นทะลึ่งพรวดลุกมายืนอยู่ข้างเตียง จู่ๆ กองเพ็ชรก็โผล่เข้ามาในห้อง ขณะที่ชานนท์แค่ยันกายลุกขึ้นนั่งหลังตรงสบตาชายชรานิ่งไม่มีท่าทีหวาดหวั่นใดๆ
“นี่มันอะไรกัน ทำไมทำแบบนี้ เอริน!” กองเพ็ชรหน้าตาขึงขัง จ้องมองเด็กสาวแววตาผิดหวัง เขาไม่ได้มาคนเดียว ยังมีพนักงานของรีสอร์ตอีกคนที่นำอาหารมาเสิร์ฟ
“คือ เอ่อ ลุงคนนี้เขาเป็นห่วงเลยให้ผมเปิดประตูห้องเข้ามา”
พนักงานเสิร์ฟร้อนตัวรีบชี้แจง จากนั้นก็เข้ามาวางอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วเผ่นออกไปโดยไว
กองเพ็ชรเหลียวมองเห็นพนักงานเสิร์ฟลับตาไปแล้วจึงหันกลับมาซักสองหนุ่มสาวในห้อง
“อธิบายมาเดี๋ยวนี้”
“มะ...ไม่มีอะไรค่ะลุง อย่าเข้าใจเราผิดนะคะ”
“ลุงเห็นเต็มสองตาขนาดนี้ยังจะว่าลุงเข้าใจผิดอีกรึ” กองเพ็ชรต่อว่าสีหน้าเคร่งเครียด “ถ้าพ่อกับแม่หนูรู้เข้าจะว่ายังไง อุตส่าห์ไว้ใจให้ลูกสาวมาทำงาน แต่นี่กลับทำตัวง่ายๆ อยู่กับผู้ชายในห้องสองต่อสองแบบนี้”
“หนูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ นะคะ”
เอรินละล่ำละลักน้ำตาคลอ ทว่าคำแก้ตัวนั้น ทำให้คนที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงอย่างชานนท์ชะงัก
เขาไม่พอใจ แต่ไม่อาจทำอะไรได้มากนัก
“เอาเถอะ พอดีลุงเห็นพนักงานมาเรียกที่หน้าประตูวิลลา แต่ไม่มีคนออกมาเลยเป็นห่วงนึกว่าเกิดอะไรขึ้น ลุงตั้งใจจะมาถามเรื่องเรือยอร์ชว่าจะเอาอยู่ไหม วินมันบอกว่าคุณจะไม่เช่าแล้ว โทร.เข้ามือถือก็ไม่รับ ตกลงจะเอาไง ถ้าไม่เอาต้องจ่ายค่าปรับ ดีเหมือนกันท่าทางพายุจะเข้า ถึงอยากไปก็ไปไม่ได้หรอก”
“คือหนูลืมคีย์การ์ดเลยยังเข้าห้องตัวเองไม่ได้น่ะค่ะ แล้วโทรศัพท์ของหนูก็อยู่ในห้อง”
“หนูไม่ต้องตอบ ลุงถามผู้ชายคนนี้!”
กองเพ็ชรตวาดเสียงกร้าว จ้องเขม็งมาที่ชายหนุ่มบนเตียงสลับกับหันกลับมามองสภาพเด็กสาวตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยสายตาเย็นชา...ยากที่จะเข้าใจ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ อย่างที่เอรินว่านั่นแหละครับ”
ชานนท์ช่วยปฏิเสธ
“ผมไม่สบาย เอรินเขาก็เลยเช็ดตัวให้ ตอนแรกเธอจะกลับห้องแล้วเหมือนกันครับ แต่เรายังติดต่อพนักงานขอคีย์การ์ดสำรองไม่ได้”
“ผมไม่สนใจเรื่องนั้น!”
“แต่เราไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ นะคะลุง ก็แค่...เอ่อ...จูบ” คราวนี้เป็นเอรินที่ตอบเสียงอ่อย
“แค่จูบงั้นรึ เหอะ คนนึงก็ยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ อีกคนก็อยู่ในชุดนอนบนเตียง ถ้าลุงไม่เข้ามาคงเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!” กองเพ็ชรไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ทั้งนั้น หันขวับไปมองชานนท์อย่างเอาเรื่อง
“ทำไมคุณถึงทำกับหลานผมแบบนี้ เอรินเป็นลูกมีพ่อมีแม่ ไม่ใช่ของเล่นของพวกคนรวย”
“ใจเย็นก่อนค่ะลุง คือหนู...”
“เลิกแก้ตัวแทนผู้ชายคนนี้ได้แล้วหนูเอริน มันทำกับหนูขนาดนี้ หนูยังจะยอมมันอีกเรอะ!”
“แต่หนู...” เอรินยังคงจะอธิบายแต่กลัวชายชราจนปากคอสั่น ตั้งแต่รู้จักกันมาหล่อนไม่เคยเห็นกองเพ็ชรในมุมนี้มาก่อน เป็นชานนท์ที่เห็นเอรินน้ำตาหยดแหมะก็เริ่มนั่งไม่ติดจะลุกไปหา แต่ด้วยความที่ตัวเขาเองยังป่วย แค่ยันกายลุกขึ้นจากเตียงก็เหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ กลายเป็นเอรินต้องเข้ามาประคองเขาเสียเอง
“เห็นไหมคะลุงว่าคุณเขาไม่สบาย หนูถึงต้องมาดูแล”
เอรินยังอุตส่าห์หันมาบอกลุง แต่ไม่ค่อยเต็มเสียง อันที่จริงหล่อนเองก็รู้ตัวดีว่าภาพตอนที่กองเพ็ชรเข้ามาเห็น หล่อนกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของชานนท์จริงๆ!
“พอกันที มากับลุงเดี๋ยวนี้หนูเอริน ลุงจะพาหนูกลับบ้าน”
กองเพ็ชรเข้ามากระชากตัวเอรินออกจากคนป่วย
“ทำอะไรหัดคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่หนูบ้าง อย่าลืม หนูเป็นลูกสาวคนเดียว เป็นความหวังของพวกเขา เกิดท้องไส้ขึ้นมาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พนักงานรีสอร์ตก็มาเห็นอีก ป่านนี้ข่าวจะแพร่กระจายไปถึงไหนแล้ว ไป! ไม่ต้องทำมันแล้วไกด์อะไรนี่” กองเพ็ชรเสียงเข้มกว่าเดิม กำรอบข้อมือเอรินไว้แน่นจนแดงไปหมด แต่เอรินยังขืนตัวไว้ มองชายหนุ่มบนเตียงสลับกับชายสูงวัยทั้งหน้าซีด
“เอ๊ะหนูเอริน! จะเอายังไง หรือหนูอาลัยอาวรณ์มัน”
“รับรองด้วยเกียรติครับลุง ผมไม่เคยเห็นเอรินเป็นของเล่น”
ชานนท์ทนไม่ได้ที่เห็นกองเพ็ชรทำรุนแรงกับเอริน โพล่งขึ้นมาในที่สุด ยังผลให้กองเพ็ชรชะงักไปเหมือนกัน ปล่อยให้ชานนท์ดึงร่างบอบบางของเอรินไปกอดไว้ในอ้อมแขนต่อหน้าต่อตา!
“ผมจริงใจกับเธอ ถ้าคุณลุงไม่เชื่อและต้องการมั่นใจว่าทุกคำที่ผมพูดเป็นความจริง ผมจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอทันทีที่กลับไป”
“ฮะ!” เอรินถึงกับอุทานลั่น ดิ้นหลุดจากอ้อมแขนเขาทันที
“นี่มันเรื่องเข้าใจผิดเองนะคุณ ไม่เอา ไม่ต้องขนาดนั้น”
“ไม่ได้ ผมทำเพื่อรักษาเกียรติของคุณด้วย”
ชานนท์ยืนยันหนักแน่น แม้เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมากเสียจนเขาเองยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ตาม แต่ในเมื่อกลับกลายเป็นแบบนี้แล้วก็มีแต่ทางนี้ทางเดียวเท่านั้นที่เขาจะทำได้
และเขาก็ตั้งใจไว้อยู่แล้ว!
แต่ทว่ากองเพ็ชรกลับปรามาสเสียงลั่น “ฮ่าๆๆๆ ขืนรอให้กลับไปค่อยรักษาเกียรติ จะไปทันอะไร๊! พายุเข้าแบบนี้อีกหลายวันโน่นคงได้กลับ เหอะ พูดลอยๆ ใครก็พูดได้ เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้!”
“แล้วลุงจะเอายังไง โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ยอม” ชานนท์เริ่มมีน้ำโห
“ลุงคะ นี่มันเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว” เอรินเองก็เหนื่อยใจพอกันเลยหันมาบอกชานนท์น้ำเสียงร้อนรน “เอาแบบนี้นะคุณ ฉันจะไปพักที่อื่นเอง ส่วนคุณก็พักที่นี่ไปนั่นแหละ ต่างคนต่างอยู่จะได้ไม่มีปัญหา”
“เรื่องอะไร ไม่เอาหรอก” ชานนท์ปฏิเสธทันควันแถมบอกกลับมาหน้าตาย “คนรักกันจะให้แยกกันอยู่ได้ไง ถ้าคุณไปพักที่อื่น ผมก็จะตามไปด้วย”
“อย่าเรื่องมากได้ไหมคุณอเล็กซ์”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณ”
“แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วนะคะ คุณช่วยให้ความร่วมมือกันบ้าง”
“ก็ผมกำลังช่วยคุณอยู่นี่ไง”
“พอๆ พอได้แล้ว!” กองเพ็ชรเอ็ด เพราะชักปวดหัวที่สองหนุ่มสาวทะเลาะกันข้ามหัวเขาอยู่นั่นเอง
“ลุงขอจบเรื่องนี้เอง พูดตรงๆ นะคุณอเล็กซ์ ผมไม่ไว้ใจว่าระหว่างนี้คุณจะทำอะไรหลานผมอีกไหม...คุณกล้าจดทะเบียนสมรสกับเอรินไหมล่ะ พอจดทะเบียนกันเรียบร้อยจะขึ้นเขาลงห้วยที่ไหนกันก็ไป”
“ลุงกอง!” เอรินร้องเสียงหลงแล้วหันหาชานนท์
“คุณอย่าใส่ใจเลยนะคะ”
กองเพ็ชรยิ้มหยันสบตาชานนท์ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะสะใจอีกครั้ง “ฮ่าๆๆ ว่าแล้วพวกคนรวยก็งี้ เก่งแต่ปั้นคำพูดสวยหรูให้ตัวเองดูดี เอาเข้าจริงก็ไม่กล้า! เห็นหรือยังหนูเอริน ใครเขาจะไปอยากผูกมัดตัวเองด้วยทะเบียนสมรสโง่ๆ ใบเดียว คุณเขาทั้งโสดทั้งรวย คงไม่หยุดที่เด็กผู้หญิงจืดชืดอย่างหนูหรอก!”
ชานนท์ไม่โต้ตอบนอกจากกำหมัดแน่นนับหนึ่งถึงสิบ โมโหที่ถูกชายชราปรามาส ซ้ำยังเป็นคนที่เอรินนับถือเสมือนญาติ แต่ที่มากกว่านั้นคือเขาไม่พอใจที่ถูกแดกดัน!
“ว่าไง ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ หึ ผู้ชายอย่างคุณมันก็แค่พวกล่าแต้ม ทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยอาศัยความหล่อรวยลอยไปลอยมา ไม่คิดจริงจังกับใครหรอก!”
“ลุงคะ!”
“ก็ได้!” ชานนท์ฮึดตอบเสียงหนักแน่น
“ผมจะจดทะเบียนกับเอริน”
“ไม่ได้นะคุณ!” เอรินปฏิเสธเสียงหลง แต่ชานนท์คว้ามือหล่อนมากุมไว้เพื่อบอกด้วยภาษากายให้สาวน้อยรู้ด้วยว่าเขาไม่มีทางปล่อยหล่อนไปเด็ดขาด แต่หล่อนพยายามปลิดมือชายหนุ่มออกท่าเดียว
“คุณมันบ้าที่สุดเลย ไปทำตามลุงกองทำไมเนี่ย โอย พอเถอะค่ะลุง หนูยังไม่มีอะไรบุบสลาย อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะลุง”
“ไม่แน่จริงนี่หว่า ที่แท้ก็ให้ผู้หญิงออกหน้าเผื่อจะชิ่งใช่ไหม”
“ผมไม่เคยหนีไม่ว่าเรื่องไหน!” ชานนท์ตอบเสียงกร้าว ดวงตาวาวโรจน์ดุจเพลิงโหมกระหน่ำ สองแขนรวบกอดเอรินลงนั่งบนตักทันทีตรึงมือหล่อนไว้ทั้งสองข้างไม่ให้ขัดขืน ก่อนจะเอ่ยคำพูดต่อมาที่หวังให้ทั้งหล่อนและกองเพ็ชรรับรู้
“ผมไม่ได้บ้า! ผมคิดดีแล้ว คุณก็เพิ่งบอกเองไม่ใช่หรือว่าผมไม่เคยทำอะไรให้คุณมั่นใจเลยสักอย่างว่าผมรักคุณจริง...ผมกำลังทำอยู่นี่ไง ฉะนั้นคุณมีคำตอบเดียวให้ผมคือ...ตกลง”
“ไม่นะ! ไม่ ไม่! คุณอย่าบ้าจี้ไปหน่อยเลย”
*********
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ค่ะรีดเดอร์ ^O^ สุขสันต์วันตรุษจีนนะคะ เฮงๆ รวยๆ จ้า
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“เรายังไม่ได้คบกันเลยด้วยซ้ำ และฉันก็ยังไม่ได้ตอบตกลงด้วย! ที่ผ่านมาคำว่ารักของคุณมันเหมือนพูดแค่ผ่านๆ ไม่เคยทำให้ฉันมั่น...” เอรินต่อว่ายังไม่ทันจบ ชานนท์ก็ปิดปากหล่อนด้วยริมฝีปากของเขา!
หญิงสาวถึงกับตาเบิกกว้างตกใจกับการจู่โจมนั้น ร่างทั้งร่างอ่อนยวบรับรู้ถึงสัมผัสจากฝ่ามือร้อนผ่าวที่ลูบไล้แผ่นหลังเนียนของหล่อนผ่านเสื้อคลุม จากที่มีแต่คำต่อว่าเขาต่างๆ นานาเอรินเลยเคลิ้มไปกับรสจูบแผ่วเบาแต่วาบหวามนั้น ปล่อยให้ชายหนุ่มดื่มด่ำความหวานอย่างย่ามใจ
ไม่กี่นาทีต่อมาจากที่นอนอยู่เขาก็พลิกร่างขึ้นแล้วกลายเป็นหล่อนที่นอนหงายอยู่บนเตียง
เอรินตาค้าง แต่ชานนท์ยิ้มพึงใจ ครู่ต่อมาเขาจึงรุดเข้าทาบทับ ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาประกบกลีบปากสีชมพูหวานของสาวน้อยไม่ปล่อยให้ทันได้ตั้งตัว เอรินยอมรับเลยว่าเวลานี้หล่อนเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสเร่าร้อนที่เขามอบให้ แทนที่จะขัดขืนต่อต้านพลันอ่อนแรง...
ฉับพลันนั้น มีเสียงคนผลักประตูพรวดพร้อมเสียงฝีเท้าหนักๆ พุ่งเข้ามาในห้อง
เอรินกับชานนท์ถึงกับสะดุ้ง ผละออกจากกันทันที!
“นี่สองคนทำอะไรกัน!”
“ละ...ลุงกอง! มาได้ยังไงคะ” เอรินหน้าตาตื่นทะลึ่งพรวดลุกมายืนอยู่ข้างเตียง จู่ๆ กองเพ็ชรก็โผล่เข้ามาในห้อง ขณะที่ชานนท์แค่ยันกายลุกขึ้นนั่งหลังตรงสบตาชายชรานิ่งไม่มีท่าทีหวาดหวั่นใดๆ
“นี่มันอะไรกัน ทำไมทำแบบนี้ เอริน!” กองเพ็ชรหน้าตาขึงขัง จ้องมองเด็กสาวแววตาผิดหวัง เขาไม่ได้มาคนเดียว ยังมีพนักงานของรีสอร์ตอีกคนที่นำอาหารมาเสิร์ฟ
“คือ เอ่อ ลุงคนนี้เขาเป็นห่วงเลยให้ผมเปิดประตูห้องเข้ามา”
พนักงานเสิร์ฟร้อนตัวรีบชี้แจง จากนั้นก็เข้ามาวางอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วเผ่นออกไปโดยไว
กองเพ็ชรเหลียวมองเห็นพนักงานเสิร์ฟลับตาไปแล้วจึงหันกลับมาซักสองหนุ่มสาวในห้อง
“อธิบายมาเดี๋ยวนี้”
“มะ...ไม่มีอะไรค่ะลุง อย่าเข้าใจเราผิดนะคะ”
“ลุงเห็นเต็มสองตาขนาดนี้ยังจะว่าลุงเข้าใจผิดอีกรึ” กองเพ็ชรต่อว่าสีหน้าเคร่งเครียด “ถ้าพ่อกับแม่หนูรู้เข้าจะว่ายังไง อุตส่าห์ไว้ใจให้ลูกสาวมาทำงาน แต่นี่กลับทำตัวง่ายๆ อยู่กับผู้ชายในห้องสองต่อสองแบบนี้”
“หนูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ นะคะ”
เอรินละล่ำละลักน้ำตาคลอ ทว่าคำแก้ตัวนั้น ทำให้คนที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงอย่างชานนท์ชะงัก
เขาไม่พอใจ แต่ไม่อาจทำอะไรได้มากนัก
“เอาเถอะ พอดีลุงเห็นพนักงานมาเรียกที่หน้าประตูวิลลา แต่ไม่มีคนออกมาเลยเป็นห่วงนึกว่าเกิดอะไรขึ้น ลุงตั้งใจจะมาถามเรื่องเรือยอร์ชว่าจะเอาอยู่ไหม วินมันบอกว่าคุณจะไม่เช่าแล้ว โทร.เข้ามือถือก็ไม่รับ ตกลงจะเอาไง ถ้าไม่เอาต้องจ่ายค่าปรับ ดีเหมือนกันท่าทางพายุจะเข้า ถึงอยากไปก็ไปไม่ได้หรอก”
“คือหนูลืมคีย์การ์ดเลยยังเข้าห้องตัวเองไม่ได้น่ะค่ะ แล้วโทรศัพท์ของหนูก็อยู่ในห้อง”
“หนูไม่ต้องตอบ ลุงถามผู้ชายคนนี้!”
กองเพ็ชรตวาดเสียงกร้าว จ้องเขม็งมาที่ชายหนุ่มบนเตียงสลับกับหันกลับมามองสภาพเด็กสาวตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยสายตาเย็นชา...ยากที่จะเข้าใจ
“มันไม่มีอะไรจริงๆ อย่างที่เอรินว่านั่นแหละครับ”
ชานนท์ช่วยปฏิเสธ
“ผมไม่สบาย เอรินเขาก็เลยเช็ดตัวให้ ตอนแรกเธอจะกลับห้องแล้วเหมือนกันครับ แต่เรายังติดต่อพนักงานขอคีย์การ์ดสำรองไม่ได้”
“ผมไม่สนใจเรื่องนั้น!”
“แต่เราไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ นะคะลุง ก็แค่...เอ่อ...จูบ” คราวนี้เป็นเอรินที่ตอบเสียงอ่อย
“แค่จูบงั้นรึ เหอะ คนนึงก็ยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ อีกคนก็อยู่ในชุดนอนบนเตียง ถ้าลุงไม่เข้ามาคงเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!” กองเพ็ชรไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ทั้งนั้น หันขวับไปมองชานนท์อย่างเอาเรื่อง
“ทำไมคุณถึงทำกับหลานผมแบบนี้ เอรินเป็นลูกมีพ่อมีแม่ ไม่ใช่ของเล่นของพวกคนรวย”
“ใจเย็นก่อนค่ะลุง คือหนู...”
“เลิกแก้ตัวแทนผู้ชายคนนี้ได้แล้วหนูเอริน มันทำกับหนูขนาดนี้ หนูยังจะยอมมันอีกเรอะ!”
“แต่หนู...” เอรินยังคงจะอธิบายแต่กลัวชายชราจนปากคอสั่น ตั้งแต่รู้จักกันมาหล่อนไม่เคยเห็นกองเพ็ชรในมุมนี้มาก่อน เป็นชานนท์ที่เห็นเอรินน้ำตาหยดแหมะก็เริ่มนั่งไม่ติดจะลุกไปหา แต่ด้วยความที่ตัวเขาเองยังป่วย แค่ยันกายลุกขึ้นจากเตียงก็เหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ กลายเป็นเอรินต้องเข้ามาประคองเขาเสียเอง
“เห็นไหมคะลุงว่าคุณเขาไม่สบาย หนูถึงต้องมาดูแล”
เอรินยังอุตส่าห์หันมาบอกลุง แต่ไม่ค่อยเต็มเสียง อันที่จริงหล่อนเองก็รู้ตัวดีว่าภาพตอนที่กองเพ็ชรเข้ามาเห็น หล่อนกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของชานนท์จริงๆ!
“พอกันที มากับลุงเดี๋ยวนี้หนูเอริน ลุงจะพาหนูกลับบ้าน”
กองเพ็ชรเข้ามากระชากตัวเอรินออกจากคนป่วย
“ทำอะไรหัดคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่หนูบ้าง อย่าลืม หนูเป็นลูกสาวคนเดียว เป็นความหวังของพวกเขา เกิดท้องไส้ขึ้นมาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พนักงานรีสอร์ตก็มาเห็นอีก ป่านนี้ข่าวจะแพร่กระจายไปถึงไหนแล้ว ไป! ไม่ต้องทำมันแล้วไกด์อะไรนี่” กองเพ็ชรเสียงเข้มกว่าเดิม กำรอบข้อมือเอรินไว้แน่นจนแดงไปหมด แต่เอรินยังขืนตัวไว้ มองชายหนุ่มบนเตียงสลับกับชายสูงวัยทั้งหน้าซีด
“เอ๊ะหนูเอริน! จะเอายังไง หรือหนูอาลัยอาวรณ์มัน”
“รับรองด้วยเกียรติครับลุง ผมไม่เคยเห็นเอรินเป็นของเล่น”
ชานนท์ทนไม่ได้ที่เห็นกองเพ็ชรทำรุนแรงกับเอริน โพล่งขึ้นมาในที่สุด ยังผลให้กองเพ็ชรชะงักไปเหมือนกัน ปล่อยให้ชานนท์ดึงร่างบอบบางของเอรินไปกอดไว้ในอ้อมแขนต่อหน้าต่อตา!
“ผมจริงใจกับเธอ ถ้าคุณลุงไม่เชื่อและต้องการมั่นใจว่าทุกคำที่ผมพูดเป็นความจริง ผมจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอทันทีที่กลับไป”
“ฮะ!” เอรินถึงกับอุทานลั่น ดิ้นหลุดจากอ้อมแขนเขาทันที
“นี่มันเรื่องเข้าใจผิดเองนะคุณ ไม่เอา ไม่ต้องขนาดนั้น”
“ไม่ได้ ผมทำเพื่อรักษาเกียรติของคุณด้วย”
ชานนท์ยืนยันหนักแน่น แม้เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมากเสียจนเขาเองยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ตาม แต่ในเมื่อกลับกลายเป็นแบบนี้แล้วก็มีแต่ทางนี้ทางเดียวเท่านั้นที่เขาจะทำได้
และเขาก็ตั้งใจไว้อยู่แล้ว!
แต่ทว่ากองเพ็ชรกลับปรามาสเสียงลั่น “ฮ่าๆๆๆ ขืนรอให้กลับไปค่อยรักษาเกียรติ จะไปทันอะไร๊! พายุเข้าแบบนี้อีกหลายวันโน่นคงได้กลับ เหอะ พูดลอยๆ ใครก็พูดได้ เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้!”
“แล้วลุงจะเอายังไง โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ยอม” ชานนท์เริ่มมีน้ำโห
“ลุงคะ นี่มันเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว” เอรินเองก็เหนื่อยใจพอกันเลยหันมาบอกชานนท์น้ำเสียงร้อนรน “เอาแบบนี้นะคุณ ฉันจะไปพักที่อื่นเอง ส่วนคุณก็พักที่นี่ไปนั่นแหละ ต่างคนต่างอยู่จะได้ไม่มีปัญหา”
“เรื่องอะไร ไม่เอาหรอก” ชานนท์ปฏิเสธทันควันแถมบอกกลับมาหน้าตาย “คนรักกันจะให้แยกกันอยู่ได้ไง ถ้าคุณไปพักที่อื่น ผมก็จะตามไปด้วย”
“อย่าเรื่องมากได้ไหมคุณอเล็กซ์”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณ”
“แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้วนะคะ คุณช่วยให้ความร่วมมือกันบ้าง”
“ก็ผมกำลังช่วยคุณอยู่นี่ไง”
“พอๆ พอได้แล้ว!” กองเพ็ชรเอ็ด เพราะชักปวดหัวที่สองหนุ่มสาวทะเลาะกันข้ามหัวเขาอยู่นั่นเอง
“ลุงขอจบเรื่องนี้เอง พูดตรงๆ นะคุณอเล็กซ์ ผมไม่ไว้ใจว่าระหว่างนี้คุณจะทำอะไรหลานผมอีกไหม...คุณกล้าจดทะเบียนสมรสกับเอรินไหมล่ะ พอจดทะเบียนกันเรียบร้อยจะขึ้นเขาลงห้วยที่ไหนกันก็ไป”
“ลุงกอง!” เอรินร้องเสียงหลงแล้วหันหาชานนท์
“คุณอย่าใส่ใจเลยนะคะ”
กองเพ็ชรยิ้มหยันสบตาชานนท์ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะสะใจอีกครั้ง “ฮ่าๆๆ ว่าแล้วพวกคนรวยก็งี้ เก่งแต่ปั้นคำพูดสวยหรูให้ตัวเองดูดี เอาเข้าจริงก็ไม่กล้า! เห็นหรือยังหนูเอริน ใครเขาจะไปอยากผูกมัดตัวเองด้วยทะเบียนสมรสโง่ๆ ใบเดียว คุณเขาทั้งโสดทั้งรวย คงไม่หยุดที่เด็กผู้หญิงจืดชืดอย่างหนูหรอก!”
ชานนท์ไม่โต้ตอบนอกจากกำหมัดแน่นนับหนึ่งถึงสิบ โมโหที่ถูกชายชราปรามาส ซ้ำยังเป็นคนที่เอรินนับถือเสมือนญาติ แต่ที่มากกว่านั้นคือเขาไม่พอใจที่ถูกแดกดัน!
“ว่าไง ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ หึ ผู้ชายอย่างคุณมันก็แค่พวกล่าแต้ม ทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยอาศัยความหล่อรวยลอยไปลอยมา ไม่คิดจริงจังกับใครหรอก!”
“ลุงคะ!”
“ก็ได้!” ชานนท์ฮึดตอบเสียงหนักแน่น
“ผมจะจดทะเบียนกับเอริน”
“ไม่ได้นะคุณ!” เอรินปฏิเสธเสียงหลง แต่ชานนท์คว้ามือหล่อนมากุมไว้เพื่อบอกด้วยภาษากายให้สาวน้อยรู้ด้วยว่าเขาไม่มีทางปล่อยหล่อนไปเด็ดขาด แต่หล่อนพยายามปลิดมือชายหนุ่มออกท่าเดียว
“คุณมันบ้าที่สุดเลย ไปทำตามลุงกองทำไมเนี่ย โอย พอเถอะค่ะลุง หนูยังไม่มีอะไรบุบสลาย อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะลุง”
“ไม่แน่จริงนี่หว่า ที่แท้ก็ให้ผู้หญิงออกหน้าเผื่อจะชิ่งใช่ไหม”
“ผมไม่เคยหนีไม่ว่าเรื่องไหน!” ชานนท์ตอบเสียงกร้าว ดวงตาวาวโรจน์ดุจเพลิงโหมกระหน่ำ สองแขนรวบกอดเอรินลงนั่งบนตักทันทีตรึงมือหล่อนไว้ทั้งสองข้างไม่ให้ขัดขืน ก่อนจะเอ่ยคำพูดต่อมาที่หวังให้ทั้งหล่อนและกองเพ็ชรรับรู้
“ผมไม่ได้บ้า! ผมคิดดีแล้ว คุณก็เพิ่งบอกเองไม่ใช่หรือว่าผมไม่เคยทำอะไรให้คุณมั่นใจเลยสักอย่างว่าผมรักคุณจริง...ผมกำลังทำอยู่นี่ไง ฉะนั้นคุณมีคำตอบเดียวให้ผมคือ...ตกลง”
“ไม่นะ! ไม่ ไม่! คุณอย่าบ้าจี้ไปหน่อยเลย”
*********
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ค่ะรีดเดอร์ ^O^ สุขสันต์วันตรุษจีนนะคะ เฮงๆ รวยๆ จ้า
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ม.ค. 2563, 17:51:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ม.ค. 2563, 17:53:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 437
| << บทที่ 27 -50% | บทที่ 28 -50% >> |