ดุจจันทร์ดั้นเมฆ: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
‘ตรีเมฆ’ ไม่ได้เกิดมามีชีวิตเลวร้าย เขาไม่ได้มีปมด้อยจนต้องสร้างจุดเด่น ตรงกันข้ามเขามีพร้อมทุกอย่าง แต่ความ ‘พร้อม’ นั้นทำให้ชายหนุ่มใช้ชีวิตอย่างประมาทจนสุดท้ายต้องถูกตราหน้าว่าเป็น ‘ไอ้ขี้คุก’ เขาผลาญทำลายชีวิตทุกคนที่รักเขา และในวันที่เขาได้รับอิสรภาพทางกาย จิตใจเขากลับถูกความรู้สึกผิดพันธนาการแน่นหนา
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 5 -100%
เมื่อตรีเมฆกลับมาในครัวอีกครั้งก็พบว่ามีอาหารเย็นจัดวางไว้พร้อมสำหรับเขาบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เจ้าหล่อนกำลังง่วนกับการเคี่ยวน้ำปลาหวานหม้อใหญ่ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น ถ้วยพลาสติกที่ปิดฝาไว้รูปร่างน่าเอ็นดูวางเรียงรายพร้อมบรรจุ หล่อนปอกมะม่วงห่ามกำลังกินใส่จานวางไว้ข้างๆ ถ้วยจานที่ใส่กับข้าว เมื่อเขานั่งลงหล่อนก็ตักน้ำปลาหวานใส่ถ้วยเล็กๆ มาวางไว้ข้างๆ
“ลองชิมให้หน่อยค่ะ จะส่งลูกค้าพรุ่งนี้ ฉันปรุงตามที่ป้ามาลีบอก”
“อืม”
เขาพยักหน้าแล้วลงมือจัดการกับอาหารด้านหน้าก่อน จันทน์กะพ้อหันกลับไปทำสิ่งที่ทำค้างไว้อยู่ ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง ได้ยินเพียงเสียงช้อนส้อมกระทบกันและเสียงทัพพีคนหม้อเป็นระยะๆ
เมื่อตรีเมฆกินข้าวเกลี้ยงจานแล้ว ก็หันมาจิ้มมะม่วงเปรี้ยวกับน้ำปลาหวานหอมๆ เข้าปาก ลิ้มรสความเปรี้ยว หวาน เค็ม เผ็ด และกลิ่นหอมของเครื่องเทศ ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ หันไปพิจารณาสาวร่างบางผู้มาอาศัยแม่ของเขาอยู่ ดูเหมือนหล่อนอยู่มานานจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านไปแล้ว ตรีเมฆหันไปมองรอบๆ ครัว เขาเห็นเครื่องครัวใหม่ๆ ทันสมัยที่แม่ของเขาคงไม่รู้จักจัดหามาใช้ ถ้วยชามที่แม่เคยหวงนักหนาเก็บใส่กล่องไว้ถูกนำมาใช้บางส่วน บ้างจัดวางไว้ในตู้โชว์อย่างสวยงาม บ้านทั้งบ้านสะอาดสะอ้าน มีชีวิตชีวาขึ้นมาเหมือนเมื่อสมัยเขายังเด็กๆ สมัยที่พ่อกับแม่ยังเป็นหนุ่มสาว ยังเต็มไปด้วยความฝันและความหวังในตัวลูกชายคนเดียว ชีวิตก่อนที่เขาจะทำมันพังลงไปกับมือ
“อร่อยไหมคะ” หล่อนเดินเข้ามาถาม ตั้งตารอคำตอบ
“หวานไป”
“เหรอคะ ไหน หวานไปจริงเหรอ...” หล่อนจิ้มน้ำปลาหวานเข้าปากแล้วทำหน้างงอย่างเด็กๆ “ไม่หวานมากนี่คะ ก็พอดีแล้ว”
“แล้วมาถามผมทำไม”
“ก็ อยากได้ความคิดหลากหลายนี่คะ ลูกค้าอาจจะชอบรสชาติแตกต่างกัน”
ดูเหมือนหล่อนจะทำหน้างอเล็กน้อยราวกับอดไม่ได้ แต่สีหน้าตรีเมฆไม่เปลี่ยนไปเลย หล่อนจึงตัดบทอย่างคนชอบรอมชอมมากกว่าขัดแย้งว่า
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะลดน้ำตาลลงอีกสักนิดนึงค่ะ”
“ของเปรี้ยว ทำหวานไปมันก็เลี่ยน”
“ค่ะ” หล่อนพยักหน้า ในใจพลางครุ่นคิด
เขาคงไม่ชอบหวานกระมัง ก็ลองชิมกับป้าดูแล้วว่ามันพอดีนี่นา
“เธอมียานวดแก้เคล็ดไหม” ตรีเมฆเปลี่ยนเรื่อง ใช้มือบีบหัวไหล่ตัวเองไปมา บริเวณที่พ้นออกมาจากเสื้อกล้ามสีเทาตัวเก่าของเขา ออกจะเขียวช้ำ จันทน์กะพ้อทำตาโตด้วยความตกใจ
“คุณโดนทำร้ายมาเหรอคะ”
หล่อนรุดเข้ามาดูใกล้ๆ อย่างลืมตัว ตรีเมฆได้กลิ่นหอมกรุ่นจางๆ ลอยมายั่วโสตประสาท เขาขมวดคิ้วเข้ม
“ตีกันกับลูกชายลุงเกิดใช่ไหมคะ อันตรายมากๆ เลยนะคะ ถ้าเขาเมายาเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง” หล่อนบ่นหนักขึ้นเมื่อเห็นรอยช้ำแถวๆ หน้าอกกว้างของเขาอีก
“ผมขอบอกอะไรคุณสักสองสามอย่างนะจันทน์กะพ้อ คนเมายาแล้วลืมตัวทำชั่วน่ะมันไม่มีหรอก มีแต่ยามันไปเพิ่มดีกรีความชั่วมากกว่า อีกอย่างผมไม่ได้ถูกไอ้จอมกระทืบมาหรอก เพราะคนที่ถูกกระทืบคือมันต่างหาก ที่ไหล่ช้ำ อกแดงเถือกอยู่นี่ ก็เพราะโดนคนซนๆ บางคนหล่นทับลงมาเมื่อกลางวันต่างหากล่ะ ไปเที่ยวโทษคนอื่นอยู่ได้”
“หา! ฉันทำคุณเจ็บขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ” ตรีเมฆตวัดตาขุ่น “ตกลงมาสูงขนาดนั้น แล้วตัวก็ไม่ได้เบาเลยสักนิด แล้วนี่จะหายามาให้ผมได้หรือยัง”
“ค่ะๆ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ยานวด ยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ เดี๋ยวจันทน์ไปหามาให้ค่ะ” หล่อนผลุนผลันหนีอายออกไปนอกห้องครัวกลับไปที่ห้องตัวเองเพื่อค้นหายาที่มักซื้อมาเก็บไว้เผื่อฉุกเฉิน พอได้ครบก็รีบสาวเท้ากลับมาที่ครัว ตรีเมฆยังนั่งจิบน้ำเย็นรออยู่ตรงนั้น
“ยาค่ะ” หล่อนยื่นถุงเล็กๆ ให้เขา
“ขอบใจ แล้วนี่เจ้าหมูอ้วนนอนหรือยัง”
“น่าจะนอนแล้วนะคะ สี่ทุ่มแล้ว คุณเมฆจะทำไมคะ”
“จะวานให้มันนวดยาให้หน่อย ไม่เป็นไร เอาไว้พรุ่งนี้เช้าก็ได้”
“ให้จันทน์นวดให้ไหมคะ”
ดวงตาสีนิลสนิทคู่นั้นแจ่มจ้า สุกใสบริสุทธิ์ราวดวงดาวในคืนแรม ตรีเมฆหรี่ตามองตอบ เขากดเสียงตอบโต้ต่ำๆ ราวกับเสือคำราม ฟังดูน่าขนลุก จันทน์กะพ้อผงะหนี ใบหน้าร้อนผ่าว
“ไม่ต้องมายุ่ง” พูดจบเขาก็คว้าถุงใส่ยาของหล่อนเดินหนีหายไปทางห้องนอนตนเอง ปล่อยให้จันทน์กะพ้อคิดทบทวนบทสนทนาเมื่อสักครู่นี้กลับไปกลับมาหลายรอบจนถึงบางอ้อ พอคิดได้ก็อยากจะหยิกตัวเองให้เนื้อเขียวสักหลายๆ ที
มีอย่างที่ไหนเล่า เป็นผู้หญิงยิงเรือไปอาสานวดเนื้อนวดตัวให้ผู้ชายกลางค่ำกลางคืน แถมอยู่กันสองต่อสองอีก เสียชื่อลูกสาวพ่อคำจันทร์หมด ยายจันทน์กะพ้อเอ๊ย!
“ลองชิมให้หน่อยค่ะ จะส่งลูกค้าพรุ่งนี้ ฉันปรุงตามที่ป้ามาลีบอก”
“อืม”
เขาพยักหน้าแล้วลงมือจัดการกับอาหารด้านหน้าก่อน จันทน์กะพ้อหันกลับไปทำสิ่งที่ทำค้างไว้อยู่ ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง ได้ยินเพียงเสียงช้อนส้อมกระทบกันและเสียงทัพพีคนหม้อเป็นระยะๆ
เมื่อตรีเมฆกินข้าวเกลี้ยงจานแล้ว ก็หันมาจิ้มมะม่วงเปรี้ยวกับน้ำปลาหวานหอมๆ เข้าปาก ลิ้มรสความเปรี้ยว หวาน เค็ม เผ็ด และกลิ่นหอมของเครื่องเทศ ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ หันไปพิจารณาสาวร่างบางผู้มาอาศัยแม่ของเขาอยู่ ดูเหมือนหล่อนอยู่มานานจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านไปแล้ว ตรีเมฆหันไปมองรอบๆ ครัว เขาเห็นเครื่องครัวใหม่ๆ ทันสมัยที่แม่ของเขาคงไม่รู้จักจัดหามาใช้ ถ้วยชามที่แม่เคยหวงนักหนาเก็บใส่กล่องไว้ถูกนำมาใช้บางส่วน บ้างจัดวางไว้ในตู้โชว์อย่างสวยงาม บ้านทั้งบ้านสะอาดสะอ้าน มีชีวิตชีวาขึ้นมาเหมือนเมื่อสมัยเขายังเด็กๆ สมัยที่พ่อกับแม่ยังเป็นหนุ่มสาว ยังเต็มไปด้วยความฝันและความหวังในตัวลูกชายคนเดียว ชีวิตก่อนที่เขาจะทำมันพังลงไปกับมือ
“อร่อยไหมคะ” หล่อนเดินเข้ามาถาม ตั้งตารอคำตอบ
“หวานไป”
“เหรอคะ ไหน หวานไปจริงเหรอ...” หล่อนจิ้มน้ำปลาหวานเข้าปากแล้วทำหน้างงอย่างเด็กๆ “ไม่หวานมากนี่คะ ก็พอดีแล้ว”
“แล้วมาถามผมทำไม”
“ก็ อยากได้ความคิดหลากหลายนี่คะ ลูกค้าอาจจะชอบรสชาติแตกต่างกัน”
ดูเหมือนหล่อนจะทำหน้างอเล็กน้อยราวกับอดไม่ได้ แต่สีหน้าตรีเมฆไม่เปลี่ยนไปเลย หล่อนจึงตัดบทอย่างคนชอบรอมชอมมากกว่าขัดแย้งว่า
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะลดน้ำตาลลงอีกสักนิดนึงค่ะ”
“ของเปรี้ยว ทำหวานไปมันก็เลี่ยน”
“ค่ะ” หล่อนพยักหน้า ในใจพลางครุ่นคิด
เขาคงไม่ชอบหวานกระมัง ก็ลองชิมกับป้าดูแล้วว่ามันพอดีนี่นา
“เธอมียานวดแก้เคล็ดไหม” ตรีเมฆเปลี่ยนเรื่อง ใช้มือบีบหัวไหล่ตัวเองไปมา บริเวณที่พ้นออกมาจากเสื้อกล้ามสีเทาตัวเก่าของเขา ออกจะเขียวช้ำ จันทน์กะพ้อทำตาโตด้วยความตกใจ
“คุณโดนทำร้ายมาเหรอคะ”
หล่อนรุดเข้ามาดูใกล้ๆ อย่างลืมตัว ตรีเมฆได้กลิ่นหอมกรุ่นจางๆ ลอยมายั่วโสตประสาท เขาขมวดคิ้วเข้ม
“ตีกันกับลูกชายลุงเกิดใช่ไหมคะ อันตรายมากๆ เลยนะคะ ถ้าเขาเมายาเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง” หล่อนบ่นหนักขึ้นเมื่อเห็นรอยช้ำแถวๆ หน้าอกกว้างของเขาอีก
“ผมขอบอกอะไรคุณสักสองสามอย่างนะจันทน์กะพ้อ คนเมายาแล้วลืมตัวทำชั่วน่ะมันไม่มีหรอก มีแต่ยามันไปเพิ่มดีกรีความชั่วมากกว่า อีกอย่างผมไม่ได้ถูกไอ้จอมกระทืบมาหรอก เพราะคนที่ถูกกระทืบคือมันต่างหาก ที่ไหล่ช้ำ อกแดงเถือกอยู่นี่ ก็เพราะโดนคนซนๆ บางคนหล่นทับลงมาเมื่อกลางวันต่างหากล่ะ ไปเที่ยวโทษคนอื่นอยู่ได้”
“หา! ฉันทำคุณเจ็บขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ” ตรีเมฆตวัดตาขุ่น “ตกลงมาสูงขนาดนั้น แล้วตัวก็ไม่ได้เบาเลยสักนิด แล้วนี่จะหายามาให้ผมได้หรือยัง”
“ค่ะๆ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ยานวด ยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ เดี๋ยวจันทน์ไปหามาให้ค่ะ” หล่อนผลุนผลันหนีอายออกไปนอกห้องครัวกลับไปที่ห้องตัวเองเพื่อค้นหายาที่มักซื้อมาเก็บไว้เผื่อฉุกเฉิน พอได้ครบก็รีบสาวเท้ากลับมาที่ครัว ตรีเมฆยังนั่งจิบน้ำเย็นรออยู่ตรงนั้น
“ยาค่ะ” หล่อนยื่นถุงเล็กๆ ให้เขา
“ขอบใจ แล้วนี่เจ้าหมูอ้วนนอนหรือยัง”
“น่าจะนอนแล้วนะคะ สี่ทุ่มแล้ว คุณเมฆจะทำไมคะ”
“จะวานให้มันนวดยาให้หน่อย ไม่เป็นไร เอาไว้พรุ่งนี้เช้าก็ได้”
“ให้จันทน์นวดให้ไหมคะ”
ดวงตาสีนิลสนิทคู่นั้นแจ่มจ้า สุกใสบริสุทธิ์ราวดวงดาวในคืนแรม ตรีเมฆหรี่ตามองตอบ เขากดเสียงตอบโต้ต่ำๆ ราวกับเสือคำราม ฟังดูน่าขนลุก จันทน์กะพ้อผงะหนี ใบหน้าร้อนผ่าว
“ไม่ต้องมายุ่ง” พูดจบเขาก็คว้าถุงใส่ยาของหล่อนเดินหนีหายไปทางห้องนอนตนเอง ปล่อยให้จันทน์กะพ้อคิดทบทวนบทสนทนาเมื่อสักครู่นี้กลับไปกลับมาหลายรอบจนถึงบางอ้อ พอคิดได้ก็อยากจะหยิกตัวเองให้เนื้อเขียวสักหลายๆ ที
มีอย่างที่ไหนเล่า เป็นผู้หญิงยิงเรือไปอาสานวดเนื้อนวดตัวให้ผู้ชายกลางค่ำกลางคืน แถมอยู่กันสองต่อสองอีก เสียชื่อลูกสาวพ่อคำจันทร์หมด ยายจันทน์กะพ้อเอ๊ย!
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 เม.ย. 2563, 09:58:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 เม.ย. 2563, 09:58:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 524
| << บทที่ 5 -80% | บทที่ 6 -25% >> |