รักเดียว
Tags: รักเดียว, รักนิรันดร
ตอน: p31
127ก้มลงมองกุญแจมือ! เอ้ย
กำไลข้อมือ !
"เจ้าไม่ใช่ ตัวละครในนิยาย"
เขาอึกอัก ไม่คิดว่าความลับจะถูกเปิดเผยรวดเร็ว
"เจ้าคือ คลาว"
ไม่เพียงหล่อนจะรู้ความจริง ยังรู้อีกว่าเขาเป็นใคร
"ป้า พูดอะไร ข้าไม่เข้าใจ"
"อย่ามาทำไขสือ กำไลนี่ มีเพียงคลาวเท่านั้นที่ทำได้"
"ข้า เป็นพระเอกของเรื่องนี้ ก็ต้องเก่งเป็รรมดา ท่านบอกข้า อย่างนี้นิ แล้วทำไมกำไลวงเดียวจะทำไม่ได้"
"ก็เพราะกำไลวงนี้คือของหมั้น...เอ่อไม่ใช่ ช่างมันเถอะ"
"ท่านจะถือเป็นของหมั้นจากข้าก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ"
"หมั้น เมิ่น อะไรกัน"
"ก็...เมื่อกี้ป้าบอกเองว่า เป็นของหมั้นระหว่างเราสองคน ข้าได้ยินเต็มสองหู"
กึก!!
ลมพัด วืด ไกวสองร่างแกว่งไปมา เชือกที่ผูกรัด เริ่มต้านนำ้หนักไม่ไหว
"ข้าว่า พวกเราย้ายฉากรักไปอยู่บนพื้นจะดีกว่าไหม"
เขาพยักหน้าเห็นด้วย แล้วออกแรงใช้กำลังภายใน ดีดตัวขึ้นไปด้านบน
หล่อนลอยติดมือเขาขึ้นไปอย่างง่ายดาย
เมื่อสี่เท้าเหยียบพื้น ทั้งคู่ก็หันมาถกกันต่อ
"คลาว ! "
"ข้าชอบชื่อนี้นะ ป้าเรียกข้าชื่อนี้ก็ดี"
"เจ้า"
เขายิ้ม
หล่อนเริ่มอึดอัด
ยอมสารภาพ
"ข้าแค่อยากมีชีวิตอิสระ"
"มีคนรักมันไม่อิสระตรงไหน ข้าล่ามโซ่เจ้าอย่างนั้นหรือ"
หล่อนเริ่มหันรีหันขวางหาทางออก
"ข้ามีงานในโลกของข้า.."
"ถึงเวลางานเจ้าก็ไปจัดการ เลิกงานก็กลับมา"
"....."
ทำอย่างกับพนักงานออฟฟิส
กำไลข้อมือ !
"เจ้าไม่ใช่ ตัวละครในนิยาย"
เขาอึกอัก ไม่คิดว่าความลับจะถูกเปิดเผยรวดเร็ว
"เจ้าคือ คลาว"
ไม่เพียงหล่อนจะรู้ความจริง ยังรู้อีกว่าเขาเป็นใคร
"ป้า พูดอะไร ข้าไม่เข้าใจ"
"อย่ามาทำไขสือ กำไลนี่ มีเพียงคลาวเท่านั้นที่ทำได้"
"ข้า เป็นพระเอกของเรื่องนี้ ก็ต้องเก่งเป็รรมดา ท่านบอกข้า อย่างนี้นิ แล้วทำไมกำไลวงเดียวจะทำไม่ได้"
"ก็เพราะกำไลวงนี้คือของหมั้น...เอ่อไม่ใช่ ช่างมันเถอะ"
"ท่านจะถือเป็นของหมั้นจากข้าก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ"
"หมั้น เมิ่น อะไรกัน"
"ก็...เมื่อกี้ป้าบอกเองว่า เป็นของหมั้นระหว่างเราสองคน ข้าได้ยินเต็มสองหู"
กึก!!
ลมพัด วืด ไกวสองร่างแกว่งไปมา เชือกที่ผูกรัด เริ่มต้านนำ้หนักไม่ไหว
"ข้าว่า พวกเราย้ายฉากรักไปอยู่บนพื้นจะดีกว่าไหม"
เขาพยักหน้าเห็นด้วย แล้วออกแรงใช้กำลังภายใน ดีดตัวขึ้นไปด้านบน
หล่อนลอยติดมือเขาขึ้นไปอย่างง่ายดาย
เมื่อสี่เท้าเหยียบพื้น ทั้งคู่ก็หันมาถกกันต่อ
"คลาว ! "
"ข้าชอบชื่อนี้นะ ป้าเรียกข้าชื่อนี้ก็ดี"
"เจ้า"
เขายิ้ม
หล่อนเริ่มอึดอัด
ยอมสารภาพ
"ข้าแค่อยากมีชีวิตอิสระ"
"มีคนรักมันไม่อิสระตรงไหน ข้าล่ามโซ่เจ้าอย่างนั้นหรือ"
หล่อนเริ่มหันรีหันขวางหาทางออก
"ข้ามีงานในโลกของข้า.."
"ถึงเวลางานเจ้าก็ไปจัดการ เลิกงานก็กลับมา"
"....."
ทำอย่างกับพนักงานออฟฟิส
ผู้หญิงลืมง่าย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2563, 14:10:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ส.ค. 2563, 15:40:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 306
| << p30 |