แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 4 -50%
ต้องขอบคุณความฉลาดของเธอ เพราะหลังจากที่เคลียร์แฟ้มงานต่างๆ อย่างรวดเร็วและเรียบร้อย วรีวาฏิกาก็รีบโทร.ไปถามคนของบริษัทโฆษณาที่ร่วมงานด้วยทันที ด้วยความมั่นใจว่าต้องมีเบอร์ติดต่อบรรดาผู้จัดการดาราอยู่แล้ว เมื่อได้เบอร์มา หญิงสาวก็โทร.ไปถามผู้จัดการดีน่าเรื่องงานที่คอมมูนิตี้มอลล์ พร้อมโทร.สั่งดอกไม้ช่อหรูแบบแพงสุดๆ จากร้านดอกไม้สุดหรูของมารดาตนเอง
เงินกำลังจะหมุนไป กำลังจะหมุนไป ให้ร้านแม่ ดีจัง...
แต่เมื่อถึงตอนเขียนการ์ด วรีวาฏิกาก็ไม่กล้าบอกให้พนักงานที่ร้านเขียนคำตามที่เธออยากจะเขียนลงไปจริงๆ เลยได้แต่ให้ลงชื่อ ‘ภควัตน์’ พอทำทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จ เหลือแต่หอบเอาแฟ้มที่ยังไม่ได้เซ็นเข้าไปให้ท่านรองประธาน หญิงสาวที่ขลุกอยู่กับงานในตำแหน่งใหม่ก็เหลือบไปเห็นเวลาบนนาฬิกาว่าปาเข้าไปเกือบบ่ายสองแล้ว! ให้ตายเถอะ นี่เธอทำงานจนลืมกินข้าวเที่ยง!
ถึงแม้ตอนอยู่แผนกเก่าเธอจะลืมบ่อยๆ แต่ก็มักจะมีพี่ๆ หรือไม่ก็มะลิมาเตือนให้ไปกินข้าวด้วยกันเสมอ แต่นี่เพราะต้องย้ายมานั่งหน้าห้องท่านรองประธานจอมโหด คนชวนเลยไม่มี หรือถ้าจะให้ตรงกว่านี้ก็คือไม่มีใครอยากจะเดินเฉียดขึ้นมาที่ชั้นนี้กันสักคน! สรุปเลยไม่มีใครกล้ามาชวนเธอไปกินข้าวเหมือนผ่านๆ มา
พอนึกเรื่องข้าวได้ ท้องเธอก็ร้องประท้วงขึ้นมาทันที วรีวาฏิกาไม่รีรอลงไปซื้อข้าวกล่องสำเร็จรูปง่ายๆ มาจากร้านสะดวกซื้อด้านล่าง ระหว่างทางยังเจอพี่ที่แผนกวิ่งมาจับมือเธอกันยกใหญ่ด้วยความดีใจที่เธอยังไม่ตาย อ้อ! นี่สรุปคือรู้ว่าส่งเธอไปตาย แต่ก็ยังจะส่งไปอีกใช่ไหมเนี่ย! งานตำแหน่งเก่าก็ต้องทำ ไอ้ตำแหน่งใหม่ก็ยุ่งขิง ถ้าเงินเดือนไม่เพิ่มมาอีกเกือบเท่าตัวในบัญชี เธอคงลาออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว!
เมื่อเดินกลับขึ้นมาที่ออฟฟิศ เธอก็จัดการนำข้าวกล่องที่ซื้อไปใส่จานเพื่ออุ่นในไมโครเวฟ พออุ่นเสร็จ ยังไม่ทันจะได้กินสักคำ ภควัตน์ก็เปิดประตูออกมาจากห้องทำงานพอดี
“นั่นคุณกินอะไร”
ก็เห็นๆ อยู่ว่าข้าวกล่อง ตาบอดหรือไงยะ! วรีวาฏิกาได้แต่คิด ก่อนตอบไปอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวตามประสาลูกจ้างทำงานรับเงินเดือน
“ข้าวกะเพราไข่ดาวค่ะ”
“เอามาให้ผม”
ฮะ! ? ระ...เรื่องอะไร นี่เธอเพิ่งจะไปซื้อมา หิวก็หิว อย่าบอกนะว่าหมอนี่จะมาแย่งของกินเธอ! กับพนักงานก็ยังจะทำได้ลงคอ!
“ยึกยักอะไร นี่ผมไม่ว่าอะไรคุณก็ดีแค่ไหนแล้ว มีอย่างที่ไหน บ่ายสองแล้วยังไม่มีอาหารมาเสิร์ฟ แถมไปซื้อข้าวมายังจะไม่ซื้อมาเผื่อ น้ำใจน่ะมีไหมคุณ”
ไอ้ประโยคหลังนั้น ควรจะเป็นเธอที่ถามมากกว่า มีอย่างที่ไหนเป็นถึงผู้บริหารกลับมาแย่งข้าวพนักงาน!
“ดิฉันไม่ทราบว่าต้องเป็นคนจัดการเรื่องอาหารกลางวันให้คุณภควัตน์ค่ะ”
“งั้นก็รู้ไว้ ต่อไปนี้คุณต้องเป็นคนจัดเตรียมอาหารกลางวันให้ผม แล้วถ้าวันไหนผมจะออกไปกินข้างนอก ผมจะบอกไว้เอง ส่วนข้าวกะเพราจานนี้คุณไปซื้อมาใหม่ แล้วผมจะถือว่าคุณไม่ได้บกพร่องต่อหน้าที่”
พูดจบปุ๊บ ภควัตน์ก็คว้าจานเธอเดินเข้าห้องไปเฉยเลย
ให้เธอบกพร่องต่อหน้าที่เถอะย่ะ! เธอจะกินข้าว!
ไอ้บ้าภควัตน์! นี่ขนาดวันแรกนะเธอยังดวงซวยขนาดนี้ วันพรุ่งนี้เธอไม่ซวยจนแดดิ้นไปเลยหรือไง!
เงินกำลังจะหมุนไป กำลังจะหมุนไป ให้ร้านแม่ ดีจัง...
แต่เมื่อถึงตอนเขียนการ์ด วรีวาฏิกาก็ไม่กล้าบอกให้พนักงานที่ร้านเขียนคำตามที่เธออยากจะเขียนลงไปจริงๆ เลยได้แต่ให้ลงชื่อ ‘ภควัตน์’ พอทำทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จ เหลือแต่หอบเอาแฟ้มที่ยังไม่ได้เซ็นเข้าไปให้ท่านรองประธาน หญิงสาวที่ขลุกอยู่กับงานในตำแหน่งใหม่ก็เหลือบไปเห็นเวลาบนนาฬิกาว่าปาเข้าไปเกือบบ่ายสองแล้ว! ให้ตายเถอะ นี่เธอทำงานจนลืมกินข้าวเที่ยง!
ถึงแม้ตอนอยู่แผนกเก่าเธอจะลืมบ่อยๆ แต่ก็มักจะมีพี่ๆ หรือไม่ก็มะลิมาเตือนให้ไปกินข้าวด้วยกันเสมอ แต่นี่เพราะต้องย้ายมานั่งหน้าห้องท่านรองประธานจอมโหด คนชวนเลยไม่มี หรือถ้าจะให้ตรงกว่านี้ก็คือไม่มีใครอยากจะเดินเฉียดขึ้นมาที่ชั้นนี้กันสักคน! สรุปเลยไม่มีใครกล้ามาชวนเธอไปกินข้าวเหมือนผ่านๆ มา
พอนึกเรื่องข้าวได้ ท้องเธอก็ร้องประท้วงขึ้นมาทันที วรีวาฏิกาไม่รีรอลงไปซื้อข้าวกล่องสำเร็จรูปง่ายๆ มาจากร้านสะดวกซื้อด้านล่าง ระหว่างทางยังเจอพี่ที่แผนกวิ่งมาจับมือเธอกันยกใหญ่ด้วยความดีใจที่เธอยังไม่ตาย อ้อ! นี่สรุปคือรู้ว่าส่งเธอไปตาย แต่ก็ยังจะส่งไปอีกใช่ไหมเนี่ย! งานตำแหน่งเก่าก็ต้องทำ ไอ้ตำแหน่งใหม่ก็ยุ่งขิง ถ้าเงินเดือนไม่เพิ่มมาอีกเกือบเท่าตัวในบัญชี เธอคงลาออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว!
เมื่อเดินกลับขึ้นมาที่ออฟฟิศ เธอก็จัดการนำข้าวกล่องที่ซื้อไปใส่จานเพื่ออุ่นในไมโครเวฟ พออุ่นเสร็จ ยังไม่ทันจะได้กินสักคำ ภควัตน์ก็เปิดประตูออกมาจากห้องทำงานพอดี
“นั่นคุณกินอะไร”
ก็เห็นๆ อยู่ว่าข้าวกล่อง ตาบอดหรือไงยะ! วรีวาฏิกาได้แต่คิด ก่อนตอบไปอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวตามประสาลูกจ้างทำงานรับเงินเดือน
“ข้าวกะเพราไข่ดาวค่ะ”
“เอามาให้ผม”
ฮะ! ? ระ...เรื่องอะไร นี่เธอเพิ่งจะไปซื้อมา หิวก็หิว อย่าบอกนะว่าหมอนี่จะมาแย่งของกินเธอ! กับพนักงานก็ยังจะทำได้ลงคอ!
“ยึกยักอะไร นี่ผมไม่ว่าอะไรคุณก็ดีแค่ไหนแล้ว มีอย่างที่ไหน บ่ายสองแล้วยังไม่มีอาหารมาเสิร์ฟ แถมไปซื้อข้าวมายังจะไม่ซื้อมาเผื่อ น้ำใจน่ะมีไหมคุณ”
ไอ้ประโยคหลังนั้น ควรจะเป็นเธอที่ถามมากกว่า มีอย่างที่ไหนเป็นถึงผู้บริหารกลับมาแย่งข้าวพนักงาน!
“ดิฉันไม่ทราบว่าต้องเป็นคนจัดการเรื่องอาหารกลางวันให้คุณภควัตน์ค่ะ”
“งั้นก็รู้ไว้ ต่อไปนี้คุณต้องเป็นคนจัดเตรียมอาหารกลางวันให้ผม แล้วถ้าวันไหนผมจะออกไปกินข้างนอก ผมจะบอกไว้เอง ส่วนข้าวกะเพราจานนี้คุณไปซื้อมาใหม่ แล้วผมจะถือว่าคุณไม่ได้บกพร่องต่อหน้าที่”
พูดจบปุ๊บ ภควัตน์ก็คว้าจานเธอเดินเข้าห้องไปเฉยเลย
ให้เธอบกพร่องต่อหน้าที่เถอะย่ะ! เธอจะกินข้าว!
ไอ้บ้าภควัตน์! นี่ขนาดวันแรกนะเธอยังดวงซวยขนาดนี้ วันพรุ่งนี้เธอไม่ซวยจนแดดิ้นไปเลยหรือไง!
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ธ.ค. 2563, 19:07:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ธ.ค. 2563, 19:07:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 301
| << บทที่ 3 -100% | บทที่ 4 -100% >> |