แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 7 -30%
“สองแม่ลูกนั่นขู่คุณว่าอะไร วรีวาฏิกา”
พอขับรถออกมาได้สักพัก ภควัตน์ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติเวลาคุยกับเธอทันที วรีวาฏิกาแทบจะกลอกตากับความสาระแนอยากรู้อยากเห็นของเขา แต่ก็ต้องตอบไปอย่างเสียมิได้ว่า
“บอกว่าให้ระวังตัวดีๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันอะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ค่ะ”
“แล้วที่ผ่านมาคุณระวังตัวหรือเปล่า”
“ก็ระวังเท่าที่ทำได้นั่นแหละค่ะ”
“ระวังแล้ว? ผมไม่เห็นคุณจะระวังตรงไหน! เพราะไม่ระวังตัวแบบนี้ไง เลยเดือดร้อนให้คุณย่าต้องมาพูดกับผมด้วยตัวเอง”
สรุปนี่เธอโดนเขาโกรธที่ต้องมาช่วยเธอระวังภัยใช่ไหมเนี่ย
“ฉันก็พยายามระวังแล้ว แต่ใครใช้ให้คุณสั่งงานตั้งมากตั้งมายเล่า จะไปทำเสร็จในเวลางานได้ยังไง ฉันก็ต้องกลับดึกอยู่แล้ว แต่คุณไม่ต้องกลัวนะคะว่าจะต้องมาคอยดูแลฉันจริงๆ ฉันไม่รบกวนคุณหรอก ก็อย่างที่บอกคุณย่าไปนั่นแหละว่าปกติฉันก็ต้องเดินตามคุณต้อยๆ อยู่แล้ว ไม่ได้ดูแลก็เหมือนดูแลกลายๆ นั่นแหละค่ะ คุณไม่ต้องเปลืองแรงอะไรเพิ่มสักกะนิด”
วรีวาฏิกาบอกอย่างตัดรำคาญ แถมยังลืมตัวใช้คำว่า ‘ฉัน’ แทน ‘ดิฉัน’ หน้าตาเฉย ส่วนคนที่โดยสารมาด้วยทำเพียงแค่มองจ้องเธออย่างไม่พอใจ ก่อนตอบว่า “ก็ดี” แล้วหลังจากนั้นบรรยากาศภายในรถก็ตกสู่ความเงียบตลอดทาง
คอนโดฯ สุดหรูของภควัตน์อยู่ไม่ห่างจากบ้านเธออย่างเขาว่าจริงๆ ระยะทางน่าจะราวๆ ห้าร้อยเมตรได้...รู้อย่างนี้ ตอนเด็กๆ เธอให้มารดาขอที่ใจกลางเมืองตรงอื่นจากคุณย่าเสียก็ดี! แต่ย้ายทันไหม ก็ไม่! เพราะฉะนั้นก็อยู่ๆ ไปเถอะยายวรีวาฏิกา ที่บ้านเธอมีคุณแม่ผู้แสนน่ารัก หวังว่าภควัตน์จะไว้หน้ากันบ้างไม่ไปตามจิกเธอมาทำงานนอกเวลา
พอขับมาถึงหน้าคอนโดฯ ภควัตน์ก็กลับสั่งให้เธอขับเลยต่อไปบ้านเธอเลย เพราะเขาจะเดินกลับเอง ก่อนจะเอ่ยสั้นๆ ว่า
“ไม่ได้เจอแม่คุณนานแล้ว ผมจะไปสวัสดีท่านเสียหน่อย”
ก็ถ้าจำแม่เธอได้ ถึงขนาดมีมารยาทจะไปสวัสดี แล้วเหตุใดถึงต้องชั่วร้ายกับเธอนักก็ไม่รู้ อยากจะถามนัก!
วรีวาฏิกาไม่ได้ค้านอะไร เธอขับรถกลับบ้านทันที ถ้าเขาอยากจะเดินกลับคอนโดฯ เองก็ไม่ใช่เรื่องของเธอสักนิด พอขับรถไปจอดที่โรงจอดรถของร้าน ‘The Moment Flower’ แล้วพาภควัตน์เดินเข้าไปหลังร้านที่มีอาณาเขตเกือบหนึ่งไร่ มารดาของเธอก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านให้พอดี
ด้วยความที่บ้านอยู่หลังร้านดอกไม้ที่มารดาของเธอเป็นคนดูแลกิจการ นอกจากร้านดอกไม้เล็กๆ แล้ว มารดายังแบ่งพื้นที่ที่เหลือด้านหน้าบ้านซึ่งติดถนนใหญ่ในย่านที่ดินแสนแพงให้ร้านค้าเช่าด้วยค่าเช่าแพงลิ่วอีกสามร้าน ซึ่งนี่แหละเป็นดั่งอู่ข้าวอู่น้ำที่มารดาใช้ส่งเธอเรียนโดยไม่ขอเงินจากตระกูลอัครากรอีกสักบาทเดียว ตั้งแต่ก้าวออกมาจากวัง มารดาไม่เคยกลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย
ภควัตน์ลงรถตามเธอมาเงียบๆ ก่อนจะเดินเข้าไปไหว้สตรีวัยกลางคนที่ยังมีรูปร่างและหน้าตาที่งดงามหมดจด ด้วยท่าทางสุภาพอ่อนน้อมตามแบบฉบับของเขา อารดาเองก็รับไหว้ด้วยท่าทีแปลกใจ
“คุณพาร์ค ไปยังไงมายังไงคะ ถึงได้มากับยายวาได้”
เดี๋ยวนะ อันที่จริงเธอก็ว่าจะถามเขาตั้งแต่ตอนบอกให้เธอขับมาที่บ้านแล้วเหมือนกันว่า เขาไปรู้จักกับแม่เธอตอนไหน...
“คุณย่าชวนไปทานข้าวเย็นน่ะครับ ผมเลยขอติดรถวากลับมาด้วย คอนโดฯ ผมอยู่ใกล้ๆ บ้านคุณน้านี่เองครับ” ก่อนจะเอ่ยบอกชื่อคอนโดฯ ที่มารดาเธอได้ยินก็ต้องร้องอ๋อ
“น้าไม่เจอคุณพาร์คนานเลย เห็นไม่กี่ปีก่อนว่าหล่อแล้วตอนนี้หล่อขึ้นกว่าเดิมอีกนะคะ”
นั่นไงๆ! คืนนี้เธอต้องหาโอกาสบอกแม่ให้ได้ว่า ห้ามไปหลงหน้าหล่อๆ นั่นเด็ดขาด เธอจะต้องย้ำให้แม่ฟังอีกรอบว่าตอนอยู่ออฟฟิศ ภควัตน์เลวร้ายกับเธอมากแค่ไหน!
พูดคุยกันได้สักพัก อารดาก็วกกลับมาเอ่ยแซวเรื่องที่ทำให้ลูกสาวแทบอ้าปากค้าง
“เดือนก่อนเห็นยายวาโทร.มาสั่งดอกไม้ช่อใหญ่ให้คุณพาร์คเอาไปให้สาวๆ นี่น้าจะได้ข่าวดีเร็วๆ นี้หรือเปล่าคะ”
ตายๆๆๆ เธอตายสลบศพไม่สวยแน่ ทีนี้ภควัตน์ก็รู้แล้วว่าเธอแอบเอื้อประโยชน์ให้ร้านแม่ตัวเอง
พอหันไปเห็นสายตาเย็นชาที่ภควัตน์มองมาวรีวาฏิกาก็สลดอีกรอบ
“วาสั่งจากร้านคุณน้าเหรอครับ ดูลูกสาวคุณน้าจะไม่แคร์อะไรเลยนะครับ”
แคร์อะไร แคร์ว่าจะถูกตรวจสอบว่าเอื้อประโยชน์ให้ร้านแม่ตัวเองน่ะเหรอ แค่ช่อดอกไม้เองนะ เธอไม่ได้ทุจริตสั่งซื้อวัตถุดิบจากโรงงานตัวเองไปป้อนโรงงานเขาสักหน่อย ก็ช่อดอกไม้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขานี่ ไม่ใช่เรื่องของบริษัทสักนิด เพราะฉะนั้นอย่ามาขู่เธอเสียให้ยาก!
คิดได้ดังนั้น วรีวาฏิกาจึงตอบเจ้านายที่จ้องจับผิดไปอย่างไม่สะทกสะท้านว่า
“ไม่เห็นมีอะไรต้องแคร์นี่คะ ดิฉันไม่ได้ทำผิดกฎอะไรของบริษัทสักหน่อย”
พูดจบปุ๊บเธอก็เห็นประกายตาไม่สบอารมณ์จากภควัตน์ทันที ก่อนชายหนุ่มจะขอตัวกลับด้วยการเดินกลับคอนโดฯ ซึ่งแน่นอนว่าวรีวาฏิกาไม่มีแม้แต่น้ำใจที่จะเดินไปส่งเขาถึงหน้าร้านแต่อย่างใด
ภควัตน์นั้น พอเดินออกมาจากบ้านวรีวาฏิกาได้สักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยใช้เบอร์โทรลำดับที่สามโทร.หาใครบางคน ก่อนจะสั่งงานด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
พอขับรถออกมาได้สักพัก ภควัตน์ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติเวลาคุยกับเธอทันที วรีวาฏิกาแทบจะกลอกตากับความสาระแนอยากรู้อยากเห็นของเขา แต่ก็ต้องตอบไปอย่างเสียมิได้ว่า
“บอกว่าให้ระวังตัวดีๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันอะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ค่ะ”
“แล้วที่ผ่านมาคุณระวังตัวหรือเปล่า”
“ก็ระวังเท่าที่ทำได้นั่นแหละค่ะ”
“ระวังแล้ว? ผมไม่เห็นคุณจะระวังตรงไหน! เพราะไม่ระวังตัวแบบนี้ไง เลยเดือดร้อนให้คุณย่าต้องมาพูดกับผมด้วยตัวเอง”
สรุปนี่เธอโดนเขาโกรธที่ต้องมาช่วยเธอระวังภัยใช่ไหมเนี่ย
“ฉันก็พยายามระวังแล้ว แต่ใครใช้ให้คุณสั่งงานตั้งมากตั้งมายเล่า จะไปทำเสร็จในเวลางานได้ยังไง ฉันก็ต้องกลับดึกอยู่แล้ว แต่คุณไม่ต้องกลัวนะคะว่าจะต้องมาคอยดูแลฉันจริงๆ ฉันไม่รบกวนคุณหรอก ก็อย่างที่บอกคุณย่าไปนั่นแหละว่าปกติฉันก็ต้องเดินตามคุณต้อยๆ อยู่แล้ว ไม่ได้ดูแลก็เหมือนดูแลกลายๆ นั่นแหละค่ะ คุณไม่ต้องเปลืองแรงอะไรเพิ่มสักกะนิด”
วรีวาฏิกาบอกอย่างตัดรำคาญ แถมยังลืมตัวใช้คำว่า ‘ฉัน’ แทน ‘ดิฉัน’ หน้าตาเฉย ส่วนคนที่โดยสารมาด้วยทำเพียงแค่มองจ้องเธออย่างไม่พอใจ ก่อนตอบว่า “ก็ดี” แล้วหลังจากนั้นบรรยากาศภายในรถก็ตกสู่ความเงียบตลอดทาง
คอนโดฯ สุดหรูของภควัตน์อยู่ไม่ห่างจากบ้านเธออย่างเขาว่าจริงๆ ระยะทางน่าจะราวๆ ห้าร้อยเมตรได้...รู้อย่างนี้ ตอนเด็กๆ เธอให้มารดาขอที่ใจกลางเมืองตรงอื่นจากคุณย่าเสียก็ดี! แต่ย้ายทันไหม ก็ไม่! เพราะฉะนั้นก็อยู่ๆ ไปเถอะยายวรีวาฏิกา ที่บ้านเธอมีคุณแม่ผู้แสนน่ารัก หวังว่าภควัตน์จะไว้หน้ากันบ้างไม่ไปตามจิกเธอมาทำงานนอกเวลา
พอขับมาถึงหน้าคอนโดฯ ภควัตน์ก็กลับสั่งให้เธอขับเลยต่อไปบ้านเธอเลย เพราะเขาจะเดินกลับเอง ก่อนจะเอ่ยสั้นๆ ว่า
“ไม่ได้เจอแม่คุณนานแล้ว ผมจะไปสวัสดีท่านเสียหน่อย”
ก็ถ้าจำแม่เธอได้ ถึงขนาดมีมารยาทจะไปสวัสดี แล้วเหตุใดถึงต้องชั่วร้ายกับเธอนักก็ไม่รู้ อยากจะถามนัก!
วรีวาฏิกาไม่ได้ค้านอะไร เธอขับรถกลับบ้านทันที ถ้าเขาอยากจะเดินกลับคอนโดฯ เองก็ไม่ใช่เรื่องของเธอสักนิด พอขับรถไปจอดที่โรงจอดรถของร้าน ‘The Moment Flower’ แล้วพาภควัตน์เดินเข้าไปหลังร้านที่มีอาณาเขตเกือบหนึ่งไร่ มารดาของเธอก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านให้พอดี
ด้วยความที่บ้านอยู่หลังร้านดอกไม้ที่มารดาของเธอเป็นคนดูแลกิจการ นอกจากร้านดอกไม้เล็กๆ แล้ว มารดายังแบ่งพื้นที่ที่เหลือด้านหน้าบ้านซึ่งติดถนนใหญ่ในย่านที่ดินแสนแพงให้ร้านค้าเช่าด้วยค่าเช่าแพงลิ่วอีกสามร้าน ซึ่งนี่แหละเป็นดั่งอู่ข้าวอู่น้ำที่มารดาใช้ส่งเธอเรียนโดยไม่ขอเงินจากตระกูลอัครากรอีกสักบาทเดียว ตั้งแต่ก้าวออกมาจากวัง มารดาไม่เคยกลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย
ภควัตน์ลงรถตามเธอมาเงียบๆ ก่อนจะเดินเข้าไปไหว้สตรีวัยกลางคนที่ยังมีรูปร่างและหน้าตาที่งดงามหมดจด ด้วยท่าทางสุภาพอ่อนน้อมตามแบบฉบับของเขา อารดาเองก็รับไหว้ด้วยท่าทีแปลกใจ
“คุณพาร์ค ไปยังไงมายังไงคะ ถึงได้มากับยายวาได้”
เดี๋ยวนะ อันที่จริงเธอก็ว่าจะถามเขาตั้งแต่ตอนบอกให้เธอขับมาที่บ้านแล้วเหมือนกันว่า เขาไปรู้จักกับแม่เธอตอนไหน...
“คุณย่าชวนไปทานข้าวเย็นน่ะครับ ผมเลยขอติดรถวากลับมาด้วย คอนโดฯ ผมอยู่ใกล้ๆ บ้านคุณน้านี่เองครับ” ก่อนจะเอ่ยบอกชื่อคอนโดฯ ที่มารดาเธอได้ยินก็ต้องร้องอ๋อ
“น้าไม่เจอคุณพาร์คนานเลย เห็นไม่กี่ปีก่อนว่าหล่อแล้วตอนนี้หล่อขึ้นกว่าเดิมอีกนะคะ”
นั่นไงๆ! คืนนี้เธอต้องหาโอกาสบอกแม่ให้ได้ว่า ห้ามไปหลงหน้าหล่อๆ นั่นเด็ดขาด เธอจะต้องย้ำให้แม่ฟังอีกรอบว่าตอนอยู่ออฟฟิศ ภควัตน์เลวร้ายกับเธอมากแค่ไหน!
พูดคุยกันได้สักพัก อารดาก็วกกลับมาเอ่ยแซวเรื่องที่ทำให้ลูกสาวแทบอ้าปากค้าง
“เดือนก่อนเห็นยายวาโทร.มาสั่งดอกไม้ช่อใหญ่ให้คุณพาร์คเอาไปให้สาวๆ นี่น้าจะได้ข่าวดีเร็วๆ นี้หรือเปล่าคะ”
ตายๆๆๆ เธอตายสลบศพไม่สวยแน่ ทีนี้ภควัตน์ก็รู้แล้วว่าเธอแอบเอื้อประโยชน์ให้ร้านแม่ตัวเอง
พอหันไปเห็นสายตาเย็นชาที่ภควัตน์มองมาวรีวาฏิกาก็สลดอีกรอบ
“วาสั่งจากร้านคุณน้าเหรอครับ ดูลูกสาวคุณน้าจะไม่แคร์อะไรเลยนะครับ”
แคร์อะไร แคร์ว่าจะถูกตรวจสอบว่าเอื้อประโยชน์ให้ร้านแม่ตัวเองน่ะเหรอ แค่ช่อดอกไม้เองนะ เธอไม่ได้ทุจริตสั่งซื้อวัตถุดิบจากโรงงานตัวเองไปป้อนโรงงานเขาสักหน่อย ก็ช่อดอกไม้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขานี่ ไม่ใช่เรื่องของบริษัทสักนิด เพราะฉะนั้นอย่ามาขู่เธอเสียให้ยาก!
คิดได้ดังนั้น วรีวาฏิกาจึงตอบเจ้านายที่จ้องจับผิดไปอย่างไม่สะทกสะท้านว่า
“ไม่เห็นมีอะไรต้องแคร์นี่คะ ดิฉันไม่ได้ทำผิดกฎอะไรของบริษัทสักหน่อย”
พูดจบปุ๊บเธอก็เห็นประกายตาไม่สบอารมณ์จากภควัตน์ทันที ก่อนชายหนุ่มจะขอตัวกลับด้วยการเดินกลับคอนโดฯ ซึ่งแน่นอนว่าวรีวาฏิกาไม่มีแม้แต่น้ำใจที่จะเดินไปส่งเขาถึงหน้าร้านแต่อย่างใด
ภควัตน์นั้น พอเดินออกมาจากบ้านวรีวาฏิกาได้สักพัก เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยใช้เบอร์โทรลำดับที่สามโทร.หาใครบางคน ก่อนจะสั่งงานด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ธ.ค. 2563, 08:24:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ธ.ค. 2563, 08:24:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 347
| << บทที่ 6 -100% | บทที่ 7 -60% + เปิดจอง และแจ้งข่าว eBook >> |