สาปร้ายเพลิงรัก...จันทร์สีเลือด - จบ
ลาภวัต หรือ นายโชค ชายหนุ่มที่เกิดภายใต้ดวงดาวอันมืดมิดมีชะตาต้องสาปเมื่อมีความรักก็มักจะโดนทิ้ง จนกระทั่งมาเจอกับชายคนหนึ่งที่เข้ามาขัดขวางการกระโดดน้ำฆ่าตัวตายของโชคได้ทันเวลาก่อนที่จะหมดลมหายใจ ชายหนุ่มแปลกที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนกลับมีดวงตาไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป ทำให้โชคนึกกลัว แล้วคำพูดชวนขนลุกนั่น ยิ่งทำให้เขาไม่อยากอยู่ใกล้
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม"
ทั้งชื่อที่เขาแนะนำตัวหรือจะเป็นดวงตาสีแดงที่น่ากลัวนั่น ยิ่งทำให้โชคกลัว ถึงจะกลัวและปฏิเสธเท่าใด ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้มักจะมาปรากฏตัวให้เห็นทุกครั้งไป
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม"
ทั้งชื่อที่เขาแนะนำตัวหรือจะเป็นดวงตาสีแดงที่น่ากลัวนั่น ยิ่งทำให้โชคกลัว ถึงจะกลัวและปฏิเสธเท่าใด ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้มักจะมาปรากฏตัวให้เห็นทุกครั้งไป
Tags: นิยายรัก วาย ชายรักชาย พระจันทร์ ความลึกลับ
ตอน: ค่ำคืนที่ไม่เคยหลับ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารต้องสิ้นสุดลงเมื่อเลยเวลาจนดึก โชคจำเป็นต้องไปส่งแขกอย่างช่วยไม่ได้
"โชคไปส่งแทนให้ถึงร้านเลยนะลูก" นี่คือคำสั่งของคนเป็นแม่
ทำไมให้ส่งถึงที่และเขาต้องกลับมืดๆ คนเดียว ช่างน่าโมโหจริงๆ
"นายคงไม่ได้วางยาพ่อกับแม่ฉันใช่ไหม" โชคหันไปถาม
"หือ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มีแบบนั้นด้วยหรือไง"
"แบบนั้นคืออะไร" โชคสงสัย เขาไม่คิดว่าคำถามจะแปลกสำหรับคนประหลาดอย่างแทนไท ไม่แน่อาจจะสะกดจิตพ่อกับแม่ของเขาให้หลงก็ได้
"ก็แบบสะกดจิตหรือวางยาอะไรประมาณนี้มั้งครับ" แทนไทแทบกลั้นหัวเราะไม่ไหว ถ้าทำแบบนั้นได้เขาคงทำไปแล้ว คงไม่ลงทุนพยายามเข้าหาผู้ใหญ่จนพวกเขาเชื่อใจแบบนี้หรอกนะ
"ก็ไม่แน่ นายอาจจะทำก็ได้ พ่อกับแม่ไม่ใช่คนที่จะให้ใครเข้าบ้านง่ายๆ เสียหน่อย" มันน่าสงสัย
"ถ้าผมทำแบบนั้นได้จริง ผมทำกับคุณไม่ดีกว่าหรือไง สั่งให้คนอย่างคุณมาที่บ้านของผมแล้วเล่นสนุกกันแบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะครับ ผมอยากมีแล้วสิ" หน้าตาเจ้าเล่ห์ปรากฏบนหน้าแทนไท เขาก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่เขาทำไม่ได้
"เจ้าบ้า ไอ้โรคจิต" โชคตะโกนเสียงดังเพราะคำพูดของแทนไท เล่นสนุกอะไรกัน ชายคนนี้มันเกินเยียวยาจริงๆ
"อะไร คุณเขินอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าชอบให้ผมบังคับสินะ" แทนไทหัวเราะ เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า ไม่ว่าจะมองยังไงก็น่ารักอยู่ดี
"ฉันส่งนายที่นี่แล้วกัน" โชคหันหลังกลับ ไม่ต้องไปไกลแล้ว ส่งครึ่งทางก็คงพอ ทำไมเขาต้องใจดีกับคนแบบนี้ด้วย
"ครับ ตามสบาย ขอบคุณนะครับที่มาส่ง" ก้มหัวน้อยๆ ให้กับโชค แม้ว่าเจ้าตัวไม่อยากมองหน้าเขาก็ตาม เขาได้แต่ยิ้มและมองคนที่รีบเดินจนแทบไม่สนใจรอบข้าง
ระหว่างเดินกลับแทนไทก็ได้เจอกับคนที่ไม่อยากเจอ
"นัมเบอร์ 31ไม่สิ กวิน" หนึ่งในสุนัขที่รอดมาจากนรกนั่น
"พี่ พวกเราได้มาใช้ชีวิตแบบนี้ก็จริงแต่ไม่ควรรักมนุษย์นะ"
"มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง" แทนไทนิ่งจนน่ากลัว เขารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
"สิทธิ์ของสุนัขที่มีเบื้องหลังเหมือนกันยังไงล่ะ ลืมไปแล้วหรือไงว่ามนุษย์ทำอะไรกับพวกเราบ้าง" พวกพ้องล้มตายจำนวนมากเพราะความสนุกในแต่ละคืนของมนุษย์ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีทางให้อภัย
"มนุษย์ไม่เหมือนกันทุกคนเสียหน่อย อีกอย่างพวกเราเหมือนเกิดใหม่ ก็ควรใช้ชีวิตให้คุ้มค่าสิ"
"กับไอ้มนุษย์หน้าจืด อ่อนแอคนนั้นน่ะเหรอ ที่พี่อยากใช้ชีวิตร่วมด้วย ตามมันมากี่ปีแล้ว มันเห็นพี่ในสายตามั้งไหม" กวินไม่ยอมแพ้ ทำไมถึงเห็นพวกมนุษย์ดีกว่า
"หยุด! พูดจาไม่ให้เกียรติคนของฉัน ถ้านายยังอยากใช้ชีวิตบนโลกนี้อยู่" ขีดจำกัดความอดทนของเขาขาดลงทันที ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่งกับคนของเขาเด็ดขาด ดวงตาสีแดงจับจ้องไปที่กวิน จนคนที่ถูกจ้องต้องตัวสั่นน้อยๆ
ถ้าเทียบกันแล้วแทนไทหรือนัมเบอร์ 21 แข็งแกร่งทั้งภายนอกและภายใน ไม่ว่าจะเจอคู่ต่อสู้ในรูปแบบไหนก็ไม่เคยทำให้คนเดิมพันต้องผิดหวัง เขามีค่าตัวสูงที่สุดในสังเวียนเลยก็ว่าได้ ส่วนกวินหรือนัมเบอร์ 31 ภายนอกสู้ได้แต่ภายในนั้นมีแต่ความกลัว มักเจ็บตัวเกือบตายมาหลายครั้งจนไม่มีใครหรือนักพนันคนไหนกล้าเดิมพันด้วย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
"ผมจะพยายามเข้าใจแล้วกัน" กวินพูดเบาๆ
"หึ อีกอย่างนะ นายควรขอบคุณเจ้าของร้านที่เอ็นดูนายเหมือนกับน้องชาย ไม่อย่างนั้นนายเองก็คงไปนอนข้างถนน อดมื้อกินมื้ออย่างสุนัขเร่ร่อน ฉันก็ขอเตือนไว้" แทนไทพูดจบเขาก็เดินผ่านกวินไป ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องฟังหรือคุยต่อกับคนคนนี้
กวินได้ฟังสิ่งที่แทนไทบอกไว้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากยอมรับมนุษย์ แม้ว่าจะให้ที่พักและอาหารสามมื้อก็ตาม
แทนไทกลับมาที่ร้าน เขาตรวจเช็กความเรียบร้อบก่อนขึ้นไปนอน และไม่ลืมเข้าไปห่มผ้าให้เถ้าแก่ เวลาผ่านไปร่างกายก็เสื่อมถอยไปตามอายุ ส่วนตัวของเขานั้นแม้จะได้ชีวิตใหม่มันก็ต้องแลกกับชีวิตที่ไม่มีวันตาย เขาก็คงเป็นปีศาจในคราบมนุษย์ที่มีเป้าหมาย
"ฝันดีนะครับ" แทนไทบอกกับคนที่หลับ
เขาอาบน้ำและเดินเข้าห้องนอนใต้หลังคา เป็นห้องที่เขาเลือกสำหรับการอยู่ที่นี่ ที่นอนคงไม่จำเป็นสำหรับเขา ขอให้เขาได้นั่งมองพระจันทร์ข้างหน้าต่างจนจิตใจสงบก็เพียงพอกับเขาแล้ว
การนอนเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากคิดถึงเพราะเมื่อไหร่ที่ล้มตัวลงนอนภาพต่างๆ ตอนขึ้นสู้อย่างสุนัขจนตรอกมักจะผุดขึ้นมาแทบทุกครั้ง
"คืนนี้ขอให้คุณนอนหลับแล้วฝันถึงผม"
"โชคไปส่งแทนให้ถึงร้านเลยนะลูก" นี่คือคำสั่งของคนเป็นแม่
ทำไมให้ส่งถึงที่และเขาต้องกลับมืดๆ คนเดียว ช่างน่าโมโหจริงๆ
"นายคงไม่ได้วางยาพ่อกับแม่ฉันใช่ไหม" โชคหันไปถาม
"หือ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มีแบบนั้นด้วยหรือไง"
"แบบนั้นคืออะไร" โชคสงสัย เขาไม่คิดว่าคำถามจะแปลกสำหรับคนประหลาดอย่างแทนไท ไม่แน่อาจจะสะกดจิตพ่อกับแม่ของเขาให้หลงก็ได้
"ก็แบบสะกดจิตหรือวางยาอะไรประมาณนี้มั้งครับ" แทนไทแทบกลั้นหัวเราะไม่ไหว ถ้าทำแบบนั้นได้เขาคงทำไปแล้ว คงไม่ลงทุนพยายามเข้าหาผู้ใหญ่จนพวกเขาเชื่อใจแบบนี้หรอกนะ
"ก็ไม่แน่ นายอาจจะทำก็ได้ พ่อกับแม่ไม่ใช่คนที่จะให้ใครเข้าบ้านง่ายๆ เสียหน่อย" มันน่าสงสัย
"ถ้าผมทำแบบนั้นได้จริง ผมทำกับคุณไม่ดีกว่าหรือไง สั่งให้คนอย่างคุณมาที่บ้านของผมแล้วเล่นสนุกกันแบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะครับ ผมอยากมีแล้วสิ" หน้าตาเจ้าเล่ห์ปรากฏบนหน้าแทนไท เขาก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่เขาทำไม่ได้
"เจ้าบ้า ไอ้โรคจิต" โชคตะโกนเสียงดังเพราะคำพูดของแทนไท เล่นสนุกอะไรกัน ชายคนนี้มันเกินเยียวยาจริงๆ
"อะไร คุณเขินอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าชอบให้ผมบังคับสินะ" แทนไทหัวเราะ เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า ไม่ว่าจะมองยังไงก็น่ารักอยู่ดี
"ฉันส่งนายที่นี่แล้วกัน" โชคหันหลังกลับ ไม่ต้องไปไกลแล้ว ส่งครึ่งทางก็คงพอ ทำไมเขาต้องใจดีกับคนแบบนี้ด้วย
"ครับ ตามสบาย ขอบคุณนะครับที่มาส่ง" ก้มหัวน้อยๆ ให้กับโชค แม้ว่าเจ้าตัวไม่อยากมองหน้าเขาก็ตาม เขาได้แต่ยิ้มและมองคนที่รีบเดินจนแทบไม่สนใจรอบข้าง
ระหว่างเดินกลับแทนไทก็ได้เจอกับคนที่ไม่อยากเจอ
"นัมเบอร์ 31ไม่สิ กวิน" หนึ่งในสุนัขที่รอดมาจากนรกนั่น
"พี่ พวกเราได้มาใช้ชีวิตแบบนี้ก็จริงแต่ไม่ควรรักมนุษย์นะ"
"มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง" แทนไทนิ่งจนน่ากลัว เขารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
"สิทธิ์ของสุนัขที่มีเบื้องหลังเหมือนกันยังไงล่ะ ลืมไปแล้วหรือไงว่ามนุษย์ทำอะไรกับพวกเราบ้าง" พวกพ้องล้มตายจำนวนมากเพราะความสนุกในแต่ละคืนของมนุษย์ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีทางให้อภัย
"มนุษย์ไม่เหมือนกันทุกคนเสียหน่อย อีกอย่างพวกเราเหมือนเกิดใหม่ ก็ควรใช้ชีวิตให้คุ้มค่าสิ"
"กับไอ้มนุษย์หน้าจืด อ่อนแอคนนั้นน่ะเหรอ ที่พี่อยากใช้ชีวิตร่วมด้วย ตามมันมากี่ปีแล้ว มันเห็นพี่ในสายตามั้งไหม" กวินไม่ยอมแพ้ ทำไมถึงเห็นพวกมนุษย์ดีกว่า
"หยุด! พูดจาไม่ให้เกียรติคนของฉัน ถ้านายยังอยากใช้ชีวิตบนโลกนี้อยู่" ขีดจำกัดความอดทนของเขาขาดลงทันที ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่งกับคนของเขาเด็ดขาด ดวงตาสีแดงจับจ้องไปที่กวิน จนคนที่ถูกจ้องต้องตัวสั่นน้อยๆ
ถ้าเทียบกันแล้วแทนไทหรือนัมเบอร์ 21 แข็งแกร่งทั้งภายนอกและภายใน ไม่ว่าจะเจอคู่ต่อสู้ในรูปแบบไหนก็ไม่เคยทำให้คนเดิมพันต้องผิดหวัง เขามีค่าตัวสูงที่สุดในสังเวียนเลยก็ว่าได้ ส่วนกวินหรือนัมเบอร์ 31 ภายนอกสู้ได้แต่ภายในนั้นมีแต่ความกลัว มักเจ็บตัวเกือบตายมาหลายครั้งจนไม่มีใครหรือนักพนันคนไหนกล้าเดิมพันด้วย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
"ผมจะพยายามเข้าใจแล้วกัน" กวินพูดเบาๆ
"หึ อีกอย่างนะ นายควรขอบคุณเจ้าของร้านที่เอ็นดูนายเหมือนกับน้องชาย ไม่อย่างนั้นนายเองก็คงไปนอนข้างถนน อดมื้อกินมื้ออย่างสุนัขเร่ร่อน ฉันก็ขอเตือนไว้" แทนไทพูดจบเขาก็เดินผ่านกวินไป ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องฟังหรือคุยต่อกับคนคนนี้
กวินได้ฟังสิ่งที่แทนไทบอกไว้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากยอมรับมนุษย์ แม้ว่าจะให้ที่พักและอาหารสามมื้อก็ตาม
แทนไทกลับมาที่ร้าน เขาตรวจเช็กความเรียบร้อบก่อนขึ้นไปนอน และไม่ลืมเข้าไปห่มผ้าให้เถ้าแก่ เวลาผ่านไปร่างกายก็เสื่อมถอยไปตามอายุ ส่วนตัวของเขานั้นแม้จะได้ชีวิตใหม่มันก็ต้องแลกกับชีวิตที่ไม่มีวันตาย เขาก็คงเป็นปีศาจในคราบมนุษย์ที่มีเป้าหมาย
"ฝันดีนะครับ" แทนไทบอกกับคนที่หลับ
เขาอาบน้ำและเดินเข้าห้องนอนใต้หลังคา เป็นห้องที่เขาเลือกสำหรับการอยู่ที่นี่ ที่นอนคงไม่จำเป็นสำหรับเขา ขอให้เขาได้นั่งมองพระจันทร์ข้างหน้าต่างจนจิตใจสงบก็เพียงพอกับเขาแล้ว
การนอนเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากคิดถึงเพราะเมื่อไหร่ที่ล้มตัวลงนอนภาพต่างๆ ตอนขึ้นสู้อย่างสุนัขจนตรอกมักจะผุดขึ้นมาแทบทุกครั้ง
"คืนนี้ขอให้คุณนอนหลับแล้วฝันถึงผม"
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.พ. 2564, 23:22:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.พ. 2564, 23:22:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 289
| << บรรยากาศแบบนี้คืออะไร |