ชีต้าร์ล่าหัวใจ
เมื่อหัวใจของชายหนุ่มยังดิ้นไม่หยุด และไม่ยอมหยุดที่เธอ ดังนั้นนางเสือสาวชีต้าร์จึงต้อล่าหัวใจของเขามาให้เป้นของเธอ
Tags: รักคือชนะ

ตอน: ตอน นิสัยไม่ดี


คุณหญิงค่อนข้างหงุดหงิดเมื่อไม่เห็นหน้าลูกคนเล็ก และลูกคนรองยังถือกระเป๋าเดินทางผ่านลงมาอีก คุณหญิงจึงเอ่ยคล้ายประชด
“ตกลงไม่มีใครอยู่ติดบ้านสักคนใช่มั้ย ก้อยก็ไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วยังกวางอีกคน”
“ผมไปวันเกิดของนายธงครับคุณแม่”
“ยังไงก็ระวังถูกจับซะบ้าง แม่ไม่อยากได้สะใภ้ที่ไม่สมหน้าตากัน”
“ผมก็ไม่มองอยู่แล้วครับ สบายใจได้” เขาเอ่ยอย่างหยิ่งผยองนักนายตำรวจรูปงามฐานะเพียบพร้อมจะไปมองคนไร้การศึกษาฐานะติดดินได้อย่างไรไม่เคยมองคนระดับต่ำกว่าแม้แต่ ผู้หญิงร่างสูงรูปร่างดีสวมแว่นดำกรอบใหญ่ ร้ายอย่างไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม แก้มเขาร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อเมื่อคิดถึง จำได้แม่นยำ เขาจงชังต่างหาก

กลุ่มเพื่อนชายหญิงสิบห้าคนเฮฮากันเมื่อทุกคนมาพบตามนัดหมายแต่ละคนล้วนอยู่ในแวดวงไฮโซ เข้าพักรีสอร์ต ชื่อดัง มีทุกอย่างครบวงจร ธงจองห้องวีไอพีสำหรับความสนุกของงานวันเกิด สั่งผู้จัดการให้หาบาร์เทนเดอร์ส่วนตัวด้วยเงินจ้างพิเศษ และเงินของเขาก็ง้างได้ดังใจ
ห้องวีไอพี มีจอคาราโอเกะขนาดร้อยห้าสิบนิ้วเปิดเครื่องส่วนตัว ซุ้มบาร์จัดพิเศษ ไฟสลัวจัดทึบเผื่อแขกจะมีเกมเล่นกัน เสียงเอะอะมะเทิ่งของผู้ชายและเสียงหวีดว้ายของผู้หญิงดังลั่น
ขณะที่พวกแขกวีไอพีขึ้นบันไดมาขณะผ่านห้องธรรมดา พวกเขาต่างยืดอกราวกับเป็นเทวดา โฮสเตสสาวคนสวยเปิดประตูกระจกต้อนรับแขกมีระดับซึ่งเช่าห้องวิไอพีในราคานับหมื่น
“มีเงินก็ดีอย่างนี้เปิดทางสะดวก เฮ้ย โฮสเตสก็หน้าหม่ำนะเว้ย” ใครคนหนึ่งในกลุ่มพูดเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เก้าอี้หวายเบาะหุ้มผ้าลายทาง จัดเป็นชุดใหญ่มุมห้อง ด้านในมีซุ้มบาร์ร่างสูงผมยาวผูกรัดครึ่งศีรษะ ก้ม ๆ เงย ๆ จัดของ เด็กเสิร์ฟสองคนคอยบริการแขก ตามหน้าที่เป็นอย่างดี แต่ว่าแขกกลุ่มนี้นิสัยเสียมาก
“ชงเหล้ามาเลยอย่าต้องให้สั่งมาก” ธงวางอำนาจ เพื่อนสาวไขว่ห้างปลายตามองเด็กเสิร์ฟราวกับเขาเป็นสุนัขจรจัดสักตัว
“ดรายมาตินี่ เพิ่มมะกอกดองสอง”
“ครับคุณผู้หญิง เปิดเหล้าเลยนะครับ”
“ก็งั้นสิอะไรบอกให้จัดให้พร้อมไง” ธงโวยวาย

เสียงกระแทกกระติกน้ำแข็งลงบนถาดตามมาอย่างดัง พร้อมแก้ว การเช็คคอคเทล สะกดให้ทุกคนหันไปมอง ครู่หนึ่ง บาร์เทนดี้สาวรินดรายมาตินี่ใส่แก้ว
“ใช้ได้ อย่างนี้สิสมกับค่าจ้างหน่อย” เศรษฐีตบมือให้
ผู้ชายบางคนรีบแถเข้าไปหน้าบาร์ราวถูกกระแสไฟดูด ชีตาร์ดูสวยน่ารักด้วยการรวบผมยาวไปผูกมัดครึ่งศีรษะ สวมเสื้อกั๊กสีดำคลุมชุดเสื้อกระโปรงบานสีขาว การทำงานแคล่วคล่องมืออาชีพสวยสะกดผู้ชายได้ พงศ์ฤทธิ์กลืนน้ำลายเหนียวเหมือนหมาจิ้งจอกเห็นเหยื่อ
“ขอบรั่นดีสักแก้วสิน้อง เอาอ่อนอย่างขาน้องก็แล้วกัน”
ชีตาร์ยิ้มหวานให้ ดวงตาหวานปานจะหยดหยาด คนที่เข้าไปจีบยิ่งหยิ่งลำพองว่าเลอเลิศจนสยบผู้หญิงที่ทำมาหากินโดยสุจริต ให้บริการอย่างแลกเงินได้
พรรคพวก เพื่อนจอมนิสัยเสีย ต่างนินทาว่าพงศ์ฤทธิ์
“เฮ้ยไอ้ฤทธิ์มีลุ้นโว้ย จุ จุ อ่อนใส สวยว่ะ เรียกมาเขย่าเหล้าที่นี่ดีกว่ากูจะดูนมมันสั่นว่ะ นมโตดีฉิบเป๋งเลย” เด็กเสิร์ฟได้ยินการเจรจาอย่างหยามเกียรติความเป็นคนเสมอกันของเศรษฐีกลุ่มนี้พากันเกลียดจับใจ เก็บไปนินทาลับหลังเช่นกันว่า
“น่าจะใส่เยี่ยวให้แม่..งแดก เสือกเห็นคนจนเป็นหมาอย่างนี้”
“อย่างนี้ดีกว่า” คนหนึ่งถอดถุงรองเท้าเช็ดปากแก้ว ชีตาร์ปลายตามองการกระทำนั้น แล้วถามเสียงเครียด
“ทำอะไรกัน”
“มันดูถูกพี่ ผมอยากแก้แค้นให้”
“ช่างมันเถอะ ถึงปากมันจะหมาแต่ก็กินขี้ไม่ได้หรอก ทำอย่างนี้เจ้าของรีสอร์ตรู้เข้านายเสร็จแน่”
“คุณท่านต้องไม่ชอบเศรษฐีขี้กลากนี้แน่ ท่านเกลียดคนดูถูกคน”
“เหรอ แต่ก็ไม่ชอบถ้าพนักงานจะทำอย่างนี้ต่อแขกว่ามั้ย” ทั้งสองหยุดฟัง เพราะพนักงานด้วยกันร่ำลือว่าบาร์เทนดี้ใหม่คนนี้เส้นใหญ่ขนาดผู้การจัดพามาเอง และถ้าบาร์สาวกิตติมศักดิ์นำเรื่องการใช้ถุงรองเท้าเช็ดปากแก้วไปบอกผู้จัดการคงแย่
พวกของธงสั่งดังมาที่บาร์
“คนสวยเขย่าแรง ๆ หน่อยเดี๋ยวติ๊บหนักหน่วง”
ชีตาร์ถามเสียงหวาน
“เขย่าขย่มยี่ห้ออะไรล่ะคะ” ชีตาร์ถามจากเคาน์เตอร์บาร์
“แม่โว้ย” คนในกลุ่มปรบมือชอบอกชอบใจเมื่อชีตาร์เล่นด้วย
“เฮ้ยกวางขย่มเลยจะเอายี่ห้ออะไร”
“เฮ่ย” ฐิติทำหน้ายุ่งไม่พอใจ เมื่อเพื่อนส่อแววหยาบคาย และแอบอ้างชื่อของเขา
“เขามีคู่มากันแต่นายไร้คู่ ไป ไป้ อาจเจอของดีราคาถูกก็ได้”
“ฉันไม่ชอบของถูก” เขาเอ่ยใบหน้าขรึม
“นายไม่ชอบ งั้นฉันเอง งามฉิบเห็นขาก็ใจสั่นแล้ว”
ฐิติหันไปมองชีตาร์ซึ่งกำลังโชว์ลวดลายการเขย่าขวดอย่างมืออาชีพ สาวที่เขาไม่เคยสนใจคนนี้ละม้ายคล้ายเคยเห็น แสงของไฟส่องสว่างชัดในบาร์ใช่คนที่เขานึกชังหรือไม่ ความสูงใช่ผมยาวเกล้ารัดใบหน้าได้รูปสวยสมรับกันทุกส่วน ดวงตาคมยาว จมูกโด่งรับริมฝีปากหนาแต้มสีเปลือกมังคุด คิ้วดำตามธรรมชาติไม่มีแต่งเติมสี สาวเสิร์ฟคนนี้กับสาวนักตบคนนั้น ทำให้ฐิติอุทานในใจ
ใช่นังเสือสาวจริง ๆ!!
พงศ์ฤทธิ์นั่งหน้าเคาน์เตอร์ยึดที่ตั้งมั่นจีบชีตาร์
“ชื่ออะไรจ้ะน้องสาว”
“ชื่อแม่ค่ะ”
“ชื่อแปลก ๆ แม่ มะแม” เขาเปลี่ยนชื่อให้เพราะกระดากปากที่จะเรียก ชื่ออีกฝ่ายตามที่แนะนำ
“แม่ค่ะนางสาว แม่ มอซะมะแอ ไม้เอก” เธอบอกเสียงหวาน ยิ้มพราย
“แล้วน้องมีแฟนหรือยัง”
“แม่ ยังไม่มีค่ะ โธ่ใครจะมาจีบคะ”
“ผมนี่ไง”
“คุณจะจีบแม่หรือคะ” เธอหลอกด่าหน้าตาเฉยอีกฝ่ายนิ่งอึ้ง อึดอัดกับชื่อเธอ
“เรียกตัวเองว่าน้องได้มั้ย”
“ขอโทษค่ะแม่ติดปาก” เธอหันไปตักน้ำแข็ง เขารีบฉวยโอกาสจับมือเธอ
“เดี๋ยวน้อง เลิกงานเมื่อไหร่”
“เที่ยงคืนค่ะพี่”
“พี่เหงา เป็นเพื่อนพี่ได้มั้ย” เขายังกุมมือไม่ปล่อย ยื่นหน้าไปใกล้หวังหาเศษหาเลย
ฐิติเหลือบหางตามอง เหยียดยิ้มมุมปากดูถูกชีตาร์ เขาคาดเดานิสัยเพื่อนว่า ขณะนี้ พงศ์ฤทธิ์คงกำลังตกลงราคา
“เท่าไหร่” ชีตาร์ว่า
“สองพัน” เขาตีราคา
“ราคาแม่แค่สองพันหรือคะ” พงศ์ศักดิ์หน้าแดงจัด แทนที่เขาจะเป็นฝ่ายย่ำเหยียบ หากคำว่า แม่ แม่ ‘ราคาแม่’ดูเหมือนถูกด่า หากเพราะเป็นเศรษฐีนิสัยเสียจึงโพล่งเสียงดังให้เพอื่นทุกคนได้ยินชัดว่า
“เคยไปกับแขกเท่าไหร่ล่ะ”
สิ่งที่พงศ์ฤทธิ์ได้รับจากชีตาร์ คือรอยยิ้มหยามหยัน ปลายหางตามองสื่อภาษา
“ค่ารองเท้าแม่ก็สองหมื่นกว่า จะมีปัญญาพาแม่ไปนอนด้วย หรือว่าจะนอนกับแม่ได้ลงเชียวหรือ”
“หน็อย นี่แกหลอกด่าแม่ฉันใช่มั้ย” เขากระชากไหล่ ชีตาร์เบี่ยงหลบ
ฐิติและธงแทบจะลุกขึ้นพร้อมกัน เมื่อเพื่อนเสียงดังและทำท่าจะลงมือต่อผู้หญิง
“อะไรวะพงศ์” สองเพื่อนเข้ามาหาขณะที่คนอื่น ๆ เริ่มสนใจ
“แม่งมีสิทธิ์อะไรมาทำกับเราอย่างนี้ แค่เด็กเสิร์ฟ กระแดะอวดราคารองเท้าสองหมื่น โธ่เอ๊ย เงินเดือนยาไส้หรือเปล่าหรอก เฮ้ยธง ตามผู้จัดการมาไล่มันออกไปเลย เสือกทำกิริยาไม่สุภาพกับแขก”
แทนที่จะได้เห็นการกลัวหงอหากชีตาร์กลับเผยยิ้มกว้าง ดวงตาคู่คมแข็งกร้าว
เธอทำได้อย่างไรฐิติและธงยังรู้สึกทึ่ง เธอเอ่ยเรียบเย็นชา
“เป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิคุณผู้ชาย”
“กลัวถูกไล่ออกก็กราบขอโทษอั๊วเดี๋ยวนี้”
ชีตาร์ยอกย้อนหลอกด่าไปอย่างเคยว่า
“แม่ต้องไหว้ด้วยหรือ ทีคุณมาขอร่วมเพศกับแม่ด้วยเงินสองพันบาทแม่ยังไม่โกรธ”
“เฮ้ย” พงศ์ฤทธิ์เดือดดาลอย่างที่สุด เขาพรวดข้ามเคาน์เตอร์บาร์
เร็วทันกัน ที่ชีตาร์คว้าเหยือกเข้ามาขวาง พงศ์ฤทธิ์ปะทะเหยือกน้ำแข็งสแตนเลสเข้าเต็มหน้า
“โอ๊ย”
ธงไม่พอใจมาก เมื่อเห็นว่าชีตาร์ทำร้ายเพื่อนของเขา ความลำเอียงย่อมมีในโลก ธงเป็นเช่นนั้น เขาวางอำนาจเรียกผู้จัดการ แต่ฐิติรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลยที่ผู้ชายสามคนกำลังรุมผู้หญิงที่ต่อสู้เพื่อรักษาศักดิ์ศรีตัวเองเขาเอ่ยห้าม
“ไม่เอาน่า ธง ฤทธิ์พอเถอะ”
“นายอย่าบอกนะกวางว่านายเข้าข้างอีบ้านี่ทั้งที่มันแกล้งขึ้นราคาค่าตัว”
“เศรษฐี” น้ำเสียงที่เรียกบอกว่าหยันเยาะนัก
“อย่าคิดว่าจะซื้อหาคนได้ด้วยเงินซะทุกคนสิคุณ”
“หน็อยอย่างแก ก็แค่ผู้หญิงข้างถนนอย่าทำลอยหน้าลอยตาอย่างผู้หญิงไฮโซ หน่อยเลย”
“ที่คุณจะไม่ได้แอ้มไงล่ะ” เธอสวนกลับ
ฐิติแยกพงศ์ศักดิ์ออกมาโดยเร็ว มั่นใจเต็มร้อยว่า ถ้าปล่อยให้เรื่องลุกลามไปมากกว่านี้ ชีตาร์คงตกงาน
“หางานใหม่ได้เลย ปากดีนัก นังกระแดะ” ชายร่างใหญ่ไม่ยอมจบ เขาเรียกผู้จัดการผับของโรงแรมมาพบ โดยที่ฐิติพยายามห้ามด้วยความสงสารผู้หญิงที่อาจจะต้องตกงาน
“พอเถอะธง”
“ไม่ได้หรอกกวางวันนี้วันเกิดเรา เพื่อนจะต้องมีความสุขไม่ใช่ถูกผู้หญิงอาชีพต่ำแบบนั้นหลอกด่าได้ จะลงไปข้างล่างกับเรามั้ย เราจะไปพบผู้จัดการ”
เต่าเอ่ยอย่างเอาเรื่อง เขาลงไปข้างล่างที่หน้าเคาน์เตอร์ของรีเซฟชั่น จากนั้นให้อีกฝ่ายต่อสายถึงผู้จัดการ ส่วนปากยังว่างมากพอที่จะเอาเรื่องชีตาร์มาประจาน
“เพิ่งรู้ว่าที่นี่มีพนักงานโก่งราคาค่าตัว พอไม่ซ้อบริการดันเอาเหยือกมาฟาดหน้าแขก”
“ตายจริงที่นี่ไม่น่ามีพนักงานนิสัยเลวอย่างนั้นเลยนะคะ”
“อ้าว มาหาว่าผมตอแหลงั้นสิ”
ธงพาลพาโร รีเซฟชั่นไม่มีเรื่องด้วย เธอติดต่อผู้จัดการให้มาตามที่แขกเรียก
“คุณเต่าหรือคะ เอ๋ยค่ะ พอดีมีแขกจะเอาเรื่องบาร์คนใหม่ที่คุณเต่าพามาทำงานค่ะ เอ่อเขาอยู่ที่หน้าฟร้อนแล้วค่ะด้วนนะคะ”
น้องเอ๋ยต้องบอกว่าด่วน เพราะเห็นแขกวางอำนาจและกัดไม่เลือกเธอจำรีบผลักภาระไปให้ผู้จัดการทันที
เต่าได้รับโทรเรียกจากพนักงานว่ามีเรื่องด่วน แขกจะเอาเรื่องบาร์เทนดี้ที่เขานำเข้าทำงาน เต่ารีบมาทันทีทั้งที่อยู่ในชุดนอน ระยะทางจากบ้านและรีสอร์ตไม่ไกลกันจึงใช้เวลาไม่นานก็มาถึง
ธงและพงศ์ฤทธิ์รวมทั้งฐิตินั่งรอ ที่ล็อบบี้หน้าฟร้อนท์ฟอร์มโมชั่น เขาเห็นเต่าเดินหัวยุ่งตรงมา จึงรีบลุกปราดไปหาอย่างจะเอาเรื่องให้ได้ แต่เต่าผายมือให้อีกฝ่ายนั่งลง
“คุณเต่าจะว่ายังไงเรื่องพนักงานห่วยแตกของคุณ”
“เรื่องเป็นมาอย่างไรล่ะครับ”
ครานี้พงศ์ฤทธิ์เป็นฝ่ายกล่าวหา
“เด็กบาร์ที่นี่เลวมาก ด่าแม่แขก เอาเหยือกมาโขกหน้าผมอีก ถ้าคุณไม่จัดการให้ผมจะเอ้าท์กันคืนนี้”
“เด็กที่นี่ถูกอบรมให้สุภาพและอ่อนหวานต่อแขกทุกคน”
“ไม่เป็นอย่างที่คุณพูดสักนิด”
“ฟังก่อนสิครับ แต่นโยบายของรีสอร์ตในรูปแบบนี้จะให้สิทธิ์พนักงานหญิงทุกคนได้ป้องกันตัวเองถ้าถูกแขกลวนลามหรือไม่สุภาพ คุณไปทำอะไรเธอหรือเปล่าเธอถึงได้โขกหน้าคุณ”
“อะไรนะ นี่เข้าข้างกันหน้าตาเฉยเลยใช่มั้ย”
“ผมถึงถามสาเหตุก่อนไงครับ” คนเป็นผู้จัดการไม่ยอมสยบให้กับเงินเสียแล้ว แม้แขกกลุ่มนี้จะมาใช้จ่ายวันละเป็นหมื่นก็ตามที
“อย่างที่เพื่อนผมบอก มันเอาเหยือกน้ำแข็งฟาดหน้า ยังด่าถึงแม่แล้วยัง”
“จริงหรือนั่น” ชีตาร์นั่นเองที่ย่องมาสอดปากคำ
เธอกวาดตามองทุกคนอย่างไม่ไว้หน้า ก่อนจะชี้มือมาที่ฐิติด้วยความจงใจ
“คุณ รักความยุติธรรมไม่ใช่หรือ จะไม่พูดความจริงดูบ้างหรือคะคุณฐิติ อัครราช” ชายหนุ่มหน้าชาราวกับถูกตบ เธอเอ่ยชื่อและนามสกุลของเขาถูกต้อง ไปรู้มาจากไหน หรือถามจากประกันซึ่งไม่น่าใช่ เพราะฐิติเห็นชีตาร์รีบไปเมื่อประกันมาด้วยซ้ำ
“ถ้าเป็นใบ้ฉันจะพูดเอง”ชีตาร์ต่อว่าฐิติ แล้วหันไปเอ่ยว่า” นายคนนี้ชวนฉันไปนอนด้วยเงินสองพันบาท แต่ฉันน่ะ โทษนะที่รองเท้าที่ฉันใส่ราคาสองหมื่นกว่า ราคามากกว่าไอ้นั่นของคุณเสียอีก”
“เห็นมั้ยนี่ต่อหน้าต่อตาคุณเลยนะที่เด็กคุณก้าวร้าวใส่แขก โธ่เอ๊ยอย่างนี้เลี้ยงไว้ล่ะก็ แขกดี ๆ ไม่มีทางมาพักหรอก”
“แต่ที่นี่ก็ไม่เคยรับแขกเลว ๆ ใช่มั้ยคะผู้จัดการ”
“เอ่อ นั่นสิครับพึ่งเคยมีเรื่องนี่แหละ”
เต่ารับคำลูกของเจ้านาย ธงยิ่งเดือดดาลมากไปสองเท่า เขาตะคอกข่มขู่คนทั้งคู่ว่า
“รู้มั้ยว่าอั๊วเป็นใคร ใหญ่มากแค่ไหน เดี๋ยวสั่งปิดแม่ งเลยไอ้รีสอร์ตเฮงซวยแบบนี้”
เต่าล้วงกางเกงนอน ยืดอกตอกกลับไปว่า
“ถ้าคิดจะเป็นที่นี่ คุณคงต้องใช้อำนาจ. อย.- ฉก.-สคบ- สปก.- สบมยห. หรือไม่ก็ให้คณะรัฐบาลกลางเก่ากลางใหม่ทั้งชุดลงมติแล้วล่ะ เพราะแค่รัฐมนตรีที่ผลัดกันขึ้นผลัดกันลงจากเก้าอี้คนละไม่ถึงสองปี คงปิดที่นี่ไม่ได้หรอก” ผู้จัดการพูดยกตัวอย่าง ค่อนข้างสับสนต่ออักษรย่อหน่วยเหล่าแก่ผ็รับฟัง แต่ข้อสุดท้ายแปลได้ว่า สบายมากอย่าห่วง
“เอาล่ะครับ คุณจะเอ้าท์ผมก็ไม่ว่า ผมจะคืนเงินให้ทุกบาททุกสตางค์ เหล้ายาหรืออะไรที่กินกันไป ผมเลี้ยงเอง อ้อไม่ใช่เป็นการขอโทษนะครับ แต่ผมถือว่าแขกแบบนี้ไม่อยากรับให้เป็นมลทินกับสถานที่เท่านั้นเอง ผมทิ้งอาหารลงบ่อมากกว่านี้อีก”
“แก”
เศรษฐีนิสัยแย่ มาเจอคนจริงที่ไม่กลัวใครอย่างนี้ เขาทั้งสามรู้สึกอับอายมาก เพราะแค่จะเอาเรื่องบาร์เทนดี้คนเดียวซึ่งไม่น่าจะมีฐานะมาต่อสู้ กลับกลายเป็นว่า พวกเขาถูกไล่อย่างไม่ไว้หน้าเสียเอง คนมีอำนาจเงินรู้สึก แค้น แค้นจนคิดว่าถ้ามีระเบิดในมือเขาจะต้องโยนใส่ชายหญิงทั้งคู่ตรงหน้านี้เสียให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้างหนึ่ง
ส่วนฐิติชัง ชีตาร์ ผู้หญิงที่คราแรกคล้ายจะเห็นใจ แต่เขาได้เห็นพิษสงนางเสือดาวที่ตะปบเหยื่ออย่างเลือดเย็น
“คุณชื่ออะไร” ฐิติรั้งท้ายเพื่อนเพื่อถามชีตาร์ แต่หญิงสาวไม่ได้ยินจึงยังคงหันหลังคุยกับผู้จัดการแล้วพากันเดินจากไปอย่างไม่สนใจราวกับเขาเป็นไอ้งั่งสักตัวหนึ่ง
ผู้ชายที่ชื่อฐิติ อัครราช ไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนเดินหันหลังอย่างไม่แยแสอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต แต่ สาวร่างสูงโปร่งที่เขาไม่รู้จักชื่อคนนี้ทำให้เขาแทบสิ้นความมั่นใจของตัวเอง
แน่นอนว่าที่นี่จะต้องเสียลูกค้าวีไอพี หากไม่มีใครสนใจ เพราะแขกที่เข้าพักหรือใช้บริการรีสอร์ตแห่งนี้ต้องเป็นผู้ดี โดยไม่จำเป็นต้องคนรวย คนรวยไม่ได้หมายความว่าเป็นผู้ดี แต่ผู้ที่มีความดีเป็นผู้ดีได้ทั้งสิ้น ศักดิ์ของความเป็นคน มีลมหายใจเข้าออกเสมอกัน
“แย่จริง ๆ คุณฤทธิ์ไม่น่าไปหาเรื่องเลย เกิดมาฉันไม่เคยอายอย่างนี้มาก่อนเลยนะ” นุชจรีบ่นเพื่อนร่วมก๊วนที่เป็นสาเหตุให้ถูกเช็คเอ้าท์
“หยิ่งเป็นบ้า รีสอร์ตแค่ร้อยกว่าห้อง มันไม่รับแขกมันจะรับหมาที่ไหนกัน”ธงยังพาลไม่เลิกเพื่อกลบความอายที่โดนไล่ออกมา
ฐิติขับรถกลับตามลำพังทั้งที่ดึกมากแล้ว เขาแวะเข้าปั้มน้ำมันเพื่อทำธุระส่วนตัว ลับหลังสักครู่ มีรถเบ็นซ์สีฟ้าจอดเทียบ ชีตาร์ลงจากรถเพื่อเข้าห้องน้ำคนละฝั่งกับชายหนุ่ม
ฐิติมองเบ็นซ์รุ่นใหม่อย่างสนใจเพราะเมื่อเข้าไปทีแรกเขาไม่เห็น จากนั้นเขาละความสนใจ ก้าวขึ้นรถถอยออกไป




นางแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2554, 07:58:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ส.ค. 2554, 07:58:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 1707





<< ตอน เสือพบกวาง    ตอน เสือหาเรื่องเพราะชอบกวาง >>
pretty 25 ส.ค. 2554, 11:44:19 น.
ท่าทางจะสนุก รออ่านตอนต่อไปนะคะ


yapadoo 25 ส.ค. 2554, 13:08:39 น.
ชอบมากเลย สนุกมาก ๆ


แพม 25 ส.ค. 2554, 15:14:26 น.
เจอตอละ เป็นไงล่ะ พวกไฮโซจอมปลอม


nutcha 25 ส.ค. 2554, 15:14:43 น.
พวกพระเอกนิสัยเหมือนกันหมด นางเอกร้ายมากสะใจดี


Zephyr 25 ส.ค. 2554, 22:15:56 น.
โหยพระเอกนิสัย ยากที่จะรับจริงๆ นี่พระเอกแน่เหรอคะ เพื่อนๆอีก เฮ้อ ชีตาร์เธอเอาให้หนักเลยนะ จะได้เลิกนิสัยเสียแบบนี้


minafiba 26 ส.ค. 2554, 06:14:37 น.
จ๋า เรื่องของคีรี กับคีรียานี่ส่งให้แม่แดงยัง ถ้ายังจะให้จิ๊บสอยติดมือมาที่นี่


นางแก้ว 26 ส.ค. 2554, 08:40:04 น.
แม่แดงขา กับดกพิศวาสหมดแล้วค่ะ เหลือเล่รักเล่มเดียวกับหอรัก จ๋าจะส่งให้นะคะ วันจันทร์ค่ะ จ๋ษไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะนั่งปั่นแปะมาสองเดือนกว่าแล้วค่ะ ส่งงานไม่ผ่าน และไม่ทันอีกด้วยขอโทษนะคะแม่


nunoi 26 ส.ค. 2554, 14:48:16 น.
ช้อบชอบ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account