ชีต้าร์ล่าหัวใจ
เมื่อหัวใจของชายหนุ่มยังดิ้นไม่หยุด และไม่ยอมหยุดที่เธอ ดังนั้นนางเสือสาวชีต้าร์จึงต้อล่าหัวใจของเขามาให้เป้นของเธอ
Tags: รักคือชนะ
ตอน: ตอน เสือหาเรื่องเพราะชอบกวาง
คีรียาตื่นเช้าพบลูกสาวคนโตวิ่งออกกำลังกาย คีรีวิ่งออกกำลังกายกันอยู่ด้วยจนพักเหนื่อย ชีตาร์และบิดาเดินมาหาคีรียาที่โต๊ะชุด ตนัยถือแฟ้มไปใส่รถแล้วเดินมาที่โต๊ะชุดเดียวกันกับเจ้านาย เพื่อทานอาหารเช้าร่วมกับทุกคน
ชีตาร์เลื่อนเก้าอี้นั่งข้างมารดา จูบแก้มเนียนนุ่มเหมือนสาว ๆ ของมารดา
“รู้แล้วทำไมพ่อไม่มีอีหนู แก้มแม่นุ่มยังกับเอ๊าะ ๆ แน่ะ”
“เปล่า”คีรีปฏิเสธ หยอกยั่วภรรยาว่า “ พ่อกลัวแม่ลุกขึ้นมามีแข่งกับพ่อต่างหาก” คีรียาหัวเราะเบา ๆ ตนัยเอ่ยกับคนเป็นเพื่อนและนาย
“คุณชีตาร์กลับมาเมื่อไหร่ล่ะครับ”
“สักตีหนึ่งมั้ง” หญิงสาวไม่แน่ใจเรื่องเวลานักจึงมีมั้งต่อท้าย “ฉันทำลูกค้ามหาเศรษฐีทิ้งบ้านพักเราไปตั้งสิบคน”
“อ้าว” ทุกคนอุทานคีรีถามหาเหตุผล
“ไปทำยังไงเข้าล่ะชีตาร์”
“ก็นึกสนุกสวมบทบาร์เทนดี้ค่ะ แล้วต้าคงจะสวยมากไปเลยถูกลวนลาม แต่ต้าผิดด้วยแหละ ต้าไปพูดให้ท่าด้วย”
“อ้าวแล้วกัน” ท่านนายพล คีรียา ตนัย เอ่ยอุทานพร้อมกัน
“เกิดเรื่องเลยเอาเหยือกฟาดไปที ในก๊กนั้นมี ฐิติ อัครราชด้วยว่ะตุ่น” ประโยคท้ายหันมาบอกเล่าต่อเพื่อน
“วันนี้เขาอาจจะเข้าไปด่าผู้จัดการฝ่ายการตลาด ตามใจแกนะจะว่าอย่างไร แต่ห้ามเอ่ยถึงฉันเด็ดขาด”
“แล้วเศรษฐีคนที่มีเรื่องชื่ออะไรล่ะ” คีรีถาม
“เห็นเรียกว่า พงศ์ฤทธิ์ค่ะพ่อจะไปจับหรือค่ะ”
“โถ” รียาคราง “คุณคีรีคนซื่อนะหรือจะหาเรื่องคนไม่ผิด ท่านตรงเป็นไม้บรรทัดอย่างนี้”
“ช่างพูดนักนะคุณนาย”
“รียาพูดไม่จริงหรือค่ะ คนที่วิ่งเต้นขนเงินขนทองมาให้ นอกจากไม่รับเงินแล้ว คุณยังเด้งเขาเสียอีก”
“ต้องเด้งมันสิ ขนาดตำแหน่งมันยังซื้อได้ ต่อไปมันก็ต้องหาส่วยมาเรียกเงินที่ลงทุนคืน”
“ฟังไว้ชีตาร์พ่อของหนูเป็นนายตำรวจน้ำดี แต่ไม่เกี่ยวกับความเจ้าชู้นะ”
“ผมมีที่ไหน”
“อย่าให้รู้ว่ามีอยู่ที่ไหนก็แล้วกัน ท่านอายุปูนนี้แล้ว แต่รียายังสดอยู่นะคะ”คุณนายคนสวยขู่กรายๆ
“พูดหาลูกปืนแต่เช้า” เขาเอ่ยยิ้มเหี้ยมเกรียม
“ขี้หึงแต่เจ้าชู้นะคุณ” ชีตาร์ตีพุงของผู้ให้กำเนิด แล้วหันไปจุ๊บแก้มนุ่มของมารดา ชมท่านให้เป้นที่ขวางหูของบิดาว่า
“นุ้มนุ่ม นี่จะหาหนุ่มวัยไหนยังได้เลย”
“เฮ้ย”เสือตบโต๊ะปัง เป็นการเตือนให้ทุกคนหยุดพูดจาบาดหูเขาเสียที
ตุ่นทำคอย่นท่าทางของตุ่นเหมือนเต่าผู้เป็นบิดาไม่ผิดเพี้ยนเขารีบขอตัว
“ผมไปทำงานดีกว่าครับ”
“ฉันไปช่วยนะตุ่น”ชีตาร์เห็นท่าไม่ดีจึงเผ่นตามเอ่ยการงานมาบังหน้า แต่ตนัยดักทางอีกฝ่ายไว้ว่า
“กรุณา ตรวจสอบแค่บัญชี อย่าได้คิดติดต่อเป็นประชาสัมพันธ์เลย คุณมันตัวยุ่งของแท้เลยคุณชีตาร์”
“เอ๊ะตุ่น นี่แกดูถูกฉันมากไปหรือเปล่า”
“ผมก็ไม่เคยดูผิดนี่ครับ คุณชีตาร์ต้องไปทำงานขายระเบิดหรือไม่ก็น้ำมันเพลิง ประเภทคนไม่ซื้อคุณเอาตาย”
“ไอ้บ้า ว่าซะเสียหมด”ชีตาร์บ่นพึมพำโดยที่ตนัยไม่นำพาให้อีกฝ่ายไปทำงานด้วยอย่างเด็ดขาด ถึงจะเป็นลูกเจ้าของบริษัทก็ตามที
พงศ์ฤทธิ์เจ็บใจและอับอายเพราะเพื่อนผู้หญิงพากันกล่าวหาว่าเขาบ้ากามจนเป็นเหตุให้ถูกขับไล่ เขาอาฆาตร้ายถึงขนาดวิ่งหาฐิติ
“จะให้จัดการยังไง” ฐิติถามเรียบเรื่อย
“จัดการอีเด็กเสิร์ฟ แฟมิลี่รีสอร์ตคนนั้นน่ะสิ”
“ให้จัดการยังไง”
“เราจะหายา หาไม่ยากหรอก เอาไปยัดมัน แล้วนายจับมันให้ที”
“เฮ้ย แค่นายยุ่งกับยาฉันก็ไม่เอาด้วยแล้”
“ถ้างั้นหาเด็กของนายให้สักสามคนรุมโทรมมัน”
“มันผิดกฎหมาย ฉันไม่เล่นด้วยและไม่เห็นด้วย”ฐิติกล่าวเสียงเครียดรู้สันดานดิบของเพื่อนในวันนี้ เขาเป็นข้าราชการน้ำดี คงต้องถอยห่างจากอีกฝ่ายหลาย ๆ ก้าวเสียแล้ว หาไม่หน้าที่เขาอาจมีปัญหาตามมาจากเพื่อนสารเลวคนนี้ก็เป็นได้
พงศ์ฤทธิ์เป็นคนพาล ยิ่งเจ็บใจนักเมื่อไม่สามารถเอาความชั่วไปป้ายคนอื่นได้ หนำซ้ำยังทำท่าจะเสียเพื่อนมีสีอีก พงศ์ฤทธิ์จึงได้แต่อัดอั้นตันใจ ก่อนจะเสแสร้งแกล้งทำหน้ารื่น ราวกับว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ขอร้องให้เพื่อนทำเรื่องชั่ว
“วันหลังนัดกินข้าวกันดีกว่านะกวาง”
“เออ ถ้าเราว่าง โชคดีนะพงศ์”
โชค... โชคของเขาเริ่มไม่ดีตั้งแต่เจอฤทธิ์ของเด็กเสิร์ฟมหาภัยนั่นแล้ว
พงศ์ฤทธิ์ขอตัวกลับได้ไม่นานนัก กริ่งโทรศัพท์ดังจากเครื่องส่วนตัว เขาดูเบอร์ที่โชว์เป็นของนุชจรี นายตำรวจหนุ่มรับเสียงหวาน
“นุชหรือจ๊ะ คิดถึงจังเลย”
“หวานจริงจริ๊ง งั้นนุชไปรอนะคะ จะได้ไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านเดิมนะคะ”
“ครับ” เขารับคำ วางสายด้วยใบหน้าแช่มชื่น และเมื่อเหลือบเห็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่เดินนำโดยมีนายตำรวจติดตามมาหลายคน นายตำรวจหนุ่มต้องรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่งโดยเร็ว
“ผู้บัญชาการ” เขารำพึงลอดริมฝีปาก ออกไปต้อนรับโดยเร็ว
ฐิติรู้กิติศัพท์ นายตำรวจน้ำดีคนนี้ว่า เป็นคนรักลูกน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่เคยขายเพื่อน ท่านคีรีได้ดีเพราะผลงานแท้จริง อนาคตมีคนคาดการณ์กันว่าน่าจะถึงผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ซึ่งท่านเป็นเสือจริงไม่ใช่เสือกระดาษที่เป้นทาสนักการเมือง
“ไง” เขาทักทาย ตำรวจทุกนายที่มาเข้าแถวต้อนรับ “มาเยี่ยมดูความเรียบร้อย”
สายตาคมตวัดมอง นายตำรวจผิวสะอาดใบหน้าคมคายหล่อเหลา ตำรวจไฮโซซึ่งลูกสาวคนโปรดเอ่ยนามให้ติดหูจนท่านหวง
ฐิติขนลุกชันเพราะดูเหมือนว่า ท่านคีรีจะจับตามองเขา เกินนายกับลูกน้อง
“มีอะไรมั้ยหมวด”ท่านถามหมายความได้สองความหมาย ฐิติเลือกความหมายที่ดีไว้ก่อนจึงรายงานว่า
“เอ่อ มีคดีธรรมดาครับนาย”
“คุยกันหน่อยสิหมวดฐิติ” เขาเจาะจงมาที่ชายหนุ่ม ผู้หมวดฐิติร้อนวาบไปทั้งกาย พลางนึกถึงเรื่องผิดพลาดของตัวเองโดยไว
‘ไม่เคยมีนี่หว่า นอกจากเจ้าชู้ ซึ่งไม่ได้โดนฟ้องว่าทำใครท้องย่อมไม่ผิด แต่จู่ ๆ ท่านอยากคุยถึงไม่ผิดแต่ก็หวั่นไหวละ’
มีแต่ท่านคีรีที่รู้ว่ามาราช ‘เกิน’ มากกว่าจะราชการ เพราะลูกสาวเอ่ยถึงหมวดฐิติ ถึงสองครั้ง จึงต้องมาดูหน้าเสียหน่อย ว่าการงานการเป็นอย่างไรบ้าง?
ท่านคีรีได้เห็นความเนี๊ยบ หล่อสะดุดตา
มิน่าเล่า ชีตาร์จึงติดใจจะเอาเรื่องอีกฝ่ายฐานที่ทำให้ลูกสาวพอใจก็ไม่ถูก ท่านคีรีจึงได้แต่นึกขวางๆไปบ้างเท่านั้นเอง!!
นุชจรีหงุดหงิดเมื่อนายตำรวจหนุ่มไม่มาตามนัดหมาย ชะเง้อชะแง้แลหา จนในที่สุดต้องโทรศัพท์ไปหา
“พี่กวาง นุชคอยอยู่นานแล้วนะคะ”
ขณะนั้นฐิติกำลังขับรถมุ่งหน้ามาตามนัดหมายพอดี เขาจำต้องรับสายด้วยการรู้ทั้งรู้ว่าผิดกฎหมายซึ่งเริ่มมีการใช้อย่างเข้มงวดเรื่องการใช้มือถือขณะขับรถ
“กำลังไปหาอยู่นี่แล้วครับ พอดีผู้ใหญ่มาหา ขอโทษที่ช้า”ตอบหญิงสาวไปแค่นั้นแล้วจึงเก็บโทรศัพท์ หักรถเลี้ยวเข้าเส้นทาง
เจ้ากรรม เขาขับรถชนกับรถเก๋งสีแดง
โครม
ฐิติจำได้ว่าเกิดเหตุมาแล้วครั้งหนึ่ง หากคนขับวันนี้ไม่ใช่ผู้ชาย เป็นผู้หญิงที่เขาไม่สนใจ แต่คิดถึงบ่อย ๆ
ชีตาร์ถูกเต็มที่และเห็นว่ามีเรื่องกับใคร หญิงสาวเป็นฝ่ายลงมาตบโครมที่หน้ารถเก๋งสีฟ้าอ่อน
“เอาว่าไง อ้อนายตำรวจในเครื่องแบบครึ่งท่อน” เธอหาเรื่องชายในเครื่องแบบอย่างจองล้างจองผลาญไม่สิ้นสุด
“เป็นทีของคุณแล้วนี่จะเอายังไง”
“ค่าเสียหายสิคุณ”
“ผมจะให้ประกันมาจัดการ”
“ไม่ใช่แค่นั้นแน่ ฉันจะไปสัมภาษณ์งานแต่เกิดเรื่องเฮงซวยอย่างนี้ฉันตกงานแน่”
“พูดยังกับถ้าสัมภาษณ์แล้วจะผ่านอย่างนั้นล่ะ” เขาต่อปากต่อคำ ก่อนต่อว่าตามมาอีกประโยค “ท่าทางเหมืนนางเสือดาวอย่างนี้ใครรับคงต้องเอาไว้ล่าเหยื่ออย่างเดียว”
“แหม แหม แหม ได้ดีล่ะพูดไม่เว้นวรรคเชียวนะ”ชีตาร์ตอกกลับ ทำท่าแข้งขาอ่อนประกอบคำพูด
“ต้องทำท่าระทดระทวยเหมือนถูกโทรมซักเจ็ดคนถึงจะน่าให้ร่วมทำงานหรือไง”
“พูดให้ดีนะคุณพูดจาไร้มารยาท ขาดการอบรมที่ดีอย่างนี้ ไม่น่าหาคู่ได้เลยนะ”
“จะพูดกับว่าหาผัวใช่มั้ย แล้วอย่างคุณล่ะ คงมีแต่พวกนังแด๊ะแด๋มาอ่อยเท่านั้นล่ะ หาผู้หญิงดีๆมาเป็นแม่พันธุ์ยาก”
“ ผมเป็นเจ้าพนักงาน น่าที่จะให้เกียรติกันบ้าง”
“เจ้าข้าเอ๊ย” ชีตาร์แหกปาก“ตำรวจชนประชาชนแล้วคิดว่าประชาชนยังไม่ให้เกียรติอีกเจ้าข้า”
ชายหนุ่มล็อกตัวชีตาร์ปิดปาก หากชีตาร์คือนางเสือเธอดึงตัวเองเขาออกห่างนิด เพื่อให้เหลือช่องว่าง จากนั้นจึงศอกกลับเข้าสีข้างฐิติ อย่างจัง
“อุ๊บ”
“นี่ละค่าเสียหาย” เธอล้วงหยิบกุญแจรถไปจากฐิติโดยที่เขาไม่รู้ตัวว่าถูกแซ็ง (ฉก)
“ฉันจะเอารถไปซ่อมไปล่ะ” ชีตาร์บอก จากไปอย่างคนขี้โกง ฐิติเข็ดเขี้ยวกับผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักชื่อเป็นอันมาก เปิดประตูรถเข้าไปนั่งหัวเสียครู่หนึ่งจึงล้วงหยิบกุญแจจากกระเป๋า แล้วหน้าเผือดคลำตามตัวก้มหาวุ่นวาย
“บ้าเอ๊ย หายไปไหนวะ เมื่อกี้เอาใส่กระเป๋ากางเกงมาแล้วนี่หว่า”ฐิติบ่นพึมพำ พยายามนึกให้ได้ว่าเอากุญแจไปที่ไหน เมื่อนึกได้คำตอบเดียวว่าเอาติดกระเป๋าลงมาแล้ว เขาจึงต้องลงมาหาตามพื้นว่าตกที่ใด
สัญญาณมือถือดังขึ้นอีก เขารับสายนุชจรีแง่งอนเข้าใส่ เมื่อฐิติไม่ไปตามนัดบอกเขาเล่าถึงเหตุผล จนเธอต้องเป็นฝ่ายมารับที่เกิดอุบัติเหตุด้วยหน้าตาหงิกงอ ไม่พูดกับชายหนุ่มแม้สักคำเดียว
“เกิดอุบัติเหตุนุชน่าจะเข้าใจ”ฐิติขอความเห็นใจ เธองอนไม่พูดด้วย ส่งที่สถานีตำรวจแล้วไปเลย ฐิติไม่ค่อยพอใจที่เธอไม่มีเหตุผลเพราะเธอน่าจะเห็นใจที่เขาเองต้องอดข้าวมื้อเที่ยง
ทำไมผู้หญิงมันน่าเบื่ออย่างนี้วะ ยิ่งยายนั่นยิ่งน่าเบื่อชะมัด ตัวซวยแท้ๆเลย!
ประโยคย้ำนั้นฐิติหมายถึงชีตาร์อย่างไม่ต้องสงสัย
ชีตาร์เลื่อนเก้าอี้นั่งข้างมารดา จูบแก้มเนียนนุ่มเหมือนสาว ๆ ของมารดา
“รู้แล้วทำไมพ่อไม่มีอีหนู แก้มแม่นุ่มยังกับเอ๊าะ ๆ แน่ะ”
“เปล่า”คีรีปฏิเสธ หยอกยั่วภรรยาว่า “ พ่อกลัวแม่ลุกขึ้นมามีแข่งกับพ่อต่างหาก” คีรียาหัวเราะเบา ๆ ตนัยเอ่ยกับคนเป็นเพื่อนและนาย
“คุณชีตาร์กลับมาเมื่อไหร่ล่ะครับ”
“สักตีหนึ่งมั้ง” หญิงสาวไม่แน่ใจเรื่องเวลานักจึงมีมั้งต่อท้าย “ฉันทำลูกค้ามหาเศรษฐีทิ้งบ้านพักเราไปตั้งสิบคน”
“อ้าว” ทุกคนอุทานคีรีถามหาเหตุผล
“ไปทำยังไงเข้าล่ะชีตาร์”
“ก็นึกสนุกสวมบทบาร์เทนดี้ค่ะ แล้วต้าคงจะสวยมากไปเลยถูกลวนลาม แต่ต้าผิดด้วยแหละ ต้าไปพูดให้ท่าด้วย”
“อ้าวแล้วกัน” ท่านนายพล คีรียา ตนัย เอ่ยอุทานพร้อมกัน
“เกิดเรื่องเลยเอาเหยือกฟาดไปที ในก๊กนั้นมี ฐิติ อัครราชด้วยว่ะตุ่น” ประโยคท้ายหันมาบอกเล่าต่อเพื่อน
“วันนี้เขาอาจจะเข้าไปด่าผู้จัดการฝ่ายการตลาด ตามใจแกนะจะว่าอย่างไร แต่ห้ามเอ่ยถึงฉันเด็ดขาด”
“แล้วเศรษฐีคนที่มีเรื่องชื่ออะไรล่ะ” คีรีถาม
“เห็นเรียกว่า พงศ์ฤทธิ์ค่ะพ่อจะไปจับหรือค่ะ”
“โถ” รียาคราง “คุณคีรีคนซื่อนะหรือจะหาเรื่องคนไม่ผิด ท่านตรงเป็นไม้บรรทัดอย่างนี้”
“ช่างพูดนักนะคุณนาย”
“รียาพูดไม่จริงหรือค่ะ คนที่วิ่งเต้นขนเงินขนทองมาให้ นอกจากไม่รับเงินแล้ว คุณยังเด้งเขาเสียอีก”
“ต้องเด้งมันสิ ขนาดตำแหน่งมันยังซื้อได้ ต่อไปมันก็ต้องหาส่วยมาเรียกเงินที่ลงทุนคืน”
“ฟังไว้ชีตาร์พ่อของหนูเป็นนายตำรวจน้ำดี แต่ไม่เกี่ยวกับความเจ้าชู้นะ”
“ผมมีที่ไหน”
“อย่าให้รู้ว่ามีอยู่ที่ไหนก็แล้วกัน ท่านอายุปูนนี้แล้ว แต่รียายังสดอยู่นะคะ”คุณนายคนสวยขู่กรายๆ
“พูดหาลูกปืนแต่เช้า” เขาเอ่ยยิ้มเหี้ยมเกรียม
“ขี้หึงแต่เจ้าชู้นะคุณ” ชีตาร์ตีพุงของผู้ให้กำเนิด แล้วหันไปจุ๊บแก้มนุ่มของมารดา ชมท่านให้เป้นที่ขวางหูของบิดาว่า
“นุ้มนุ่ม นี่จะหาหนุ่มวัยไหนยังได้เลย”
“เฮ้ย”เสือตบโต๊ะปัง เป็นการเตือนให้ทุกคนหยุดพูดจาบาดหูเขาเสียที
ตุ่นทำคอย่นท่าทางของตุ่นเหมือนเต่าผู้เป็นบิดาไม่ผิดเพี้ยนเขารีบขอตัว
“ผมไปทำงานดีกว่าครับ”
“ฉันไปช่วยนะตุ่น”ชีตาร์เห็นท่าไม่ดีจึงเผ่นตามเอ่ยการงานมาบังหน้า แต่ตนัยดักทางอีกฝ่ายไว้ว่า
“กรุณา ตรวจสอบแค่บัญชี อย่าได้คิดติดต่อเป็นประชาสัมพันธ์เลย คุณมันตัวยุ่งของแท้เลยคุณชีตาร์”
“เอ๊ะตุ่น นี่แกดูถูกฉันมากไปหรือเปล่า”
“ผมก็ไม่เคยดูผิดนี่ครับ คุณชีตาร์ต้องไปทำงานขายระเบิดหรือไม่ก็น้ำมันเพลิง ประเภทคนไม่ซื้อคุณเอาตาย”
“ไอ้บ้า ว่าซะเสียหมด”ชีตาร์บ่นพึมพำโดยที่ตนัยไม่นำพาให้อีกฝ่ายไปทำงานด้วยอย่างเด็ดขาด ถึงจะเป็นลูกเจ้าของบริษัทก็ตามที
พงศ์ฤทธิ์เจ็บใจและอับอายเพราะเพื่อนผู้หญิงพากันกล่าวหาว่าเขาบ้ากามจนเป็นเหตุให้ถูกขับไล่ เขาอาฆาตร้ายถึงขนาดวิ่งหาฐิติ
“จะให้จัดการยังไง” ฐิติถามเรียบเรื่อย
“จัดการอีเด็กเสิร์ฟ แฟมิลี่รีสอร์ตคนนั้นน่ะสิ”
“ให้จัดการยังไง”
“เราจะหายา หาไม่ยากหรอก เอาไปยัดมัน แล้วนายจับมันให้ที”
“เฮ้ย แค่นายยุ่งกับยาฉันก็ไม่เอาด้วยแล้”
“ถ้างั้นหาเด็กของนายให้สักสามคนรุมโทรมมัน”
“มันผิดกฎหมาย ฉันไม่เล่นด้วยและไม่เห็นด้วย”ฐิติกล่าวเสียงเครียดรู้สันดานดิบของเพื่อนในวันนี้ เขาเป็นข้าราชการน้ำดี คงต้องถอยห่างจากอีกฝ่ายหลาย ๆ ก้าวเสียแล้ว หาไม่หน้าที่เขาอาจมีปัญหาตามมาจากเพื่อนสารเลวคนนี้ก็เป็นได้
พงศ์ฤทธิ์เป็นคนพาล ยิ่งเจ็บใจนักเมื่อไม่สามารถเอาความชั่วไปป้ายคนอื่นได้ หนำซ้ำยังทำท่าจะเสียเพื่อนมีสีอีก พงศ์ฤทธิ์จึงได้แต่อัดอั้นตันใจ ก่อนจะเสแสร้งแกล้งทำหน้ารื่น ราวกับว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ขอร้องให้เพื่อนทำเรื่องชั่ว
“วันหลังนัดกินข้าวกันดีกว่านะกวาง”
“เออ ถ้าเราว่าง โชคดีนะพงศ์”
โชค... โชคของเขาเริ่มไม่ดีตั้งแต่เจอฤทธิ์ของเด็กเสิร์ฟมหาภัยนั่นแล้ว
พงศ์ฤทธิ์ขอตัวกลับได้ไม่นานนัก กริ่งโทรศัพท์ดังจากเครื่องส่วนตัว เขาดูเบอร์ที่โชว์เป็นของนุชจรี นายตำรวจหนุ่มรับเสียงหวาน
“นุชหรือจ๊ะ คิดถึงจังเลย”
“หวานจริงจริ๊ง งั้นนุชไปรอนะคะ จะได้ไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านเดิมนะคะ”
“ครับ” เขารับคำ วางสายด้วยใบหน้าแช่มชื่น และเมื่อเหลือบเห็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่เดินนำโดยมีนายตำรวจติดตามมาหลายคน นายตำรวจหนุ่มต้องรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่งโดยเร็ว
“ผู้บัญชาการ” เขารำพึงลอดริมฝีปาก ออกไปต้อนรับโดยเร็ว
ฐิติรู้กิติศัพท์ นายตำรวจน้ำดีคนนี้ว่า เป็นคนรักลูกน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่เคยขายเพื่อน ท่านคีรีได้ดีเพราะผลงานแท้จริง อนาคตมีคนคาดการณ์กันว่าน่าจะถึงผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ซึ่งท่านเป็นเสือจริงไม่ใช่เสือกระดาษที่เป้นทาสนักการเมือง
“ไง” เขาทักทาย ตำรวจทุกนายที่มาเข้าแถวต้อนรับ “มาเยี่ยมดูความเรียบร้อย”
สายตาคมตวัดมอง นายตำรวจผิวสะอาดใบหน้าคมคายหล่อเหลา ตำรวจไฮโซซึ่งลูกสาวคนโปรดเอ่ยนามให้ติดหูจนท่านหวง
ฐิติขนลุกชันเพราะดูเหมือนว่า ท่านคีรีจะจับตามองเขา เกินนายกับลูกน้อง
“มีอะไรมั้ยหมวด”ท่านถามหมายความได้สองความหมาย ฐิติเลือกความหมายที่ดีไว้ก่อนจึงรายงานว่า
“เอ่อ มีคดีธรรมดาครับนาย”
“คุยกันหน่อยสิหมวดฐิติ” เขาเจาะจงมาที่ชายหนุ่ม ผู้หมวดฐิติร้อนวาบไปทั้งกาย พลางนึกถึงเรื่องผิดพลาดของตัวเองโดยไว
‘ไม่เคยมีนี่หว่า นอกจากเจ้าชู้ ซึ่งไม่ได้โดนฟ้องว่าทำใครท้องย่อมไม่ผิด แต่จู่ ๆ ท่านอยากคุยถึงไม่ผิดแต่ก็หวั่นไหวละ’
มีแต่ท่านคีรีที่รู้ว่ามาราช ‘เกิน’ มากกว่าจะราชการ เพราะลูกสาวเอ่ยถึงหมวดฐิติ ถึงสองครั้ง จึงต้องมาดูหน้าเสียหน่อย ว่าการงานการเป็นอย่างไรบ้าง?
ท่านคีรีได้เห็นความเนี๊ยบ หล่อสะดุดตา
มิน่าเล่า ชีตาร์จึงติดใจจะเอาเรื่องอีกฝ่ายฐานที่ทำให้ลูกสาวพอใจก็ไม่ถูก ท่านคีรีจึงได้แต่นึกขวางๆไปบ้างเท่านั้นเอง!!
นุชจรีหงุดหงิดเมื่อนายตำรวจหนุ่มไม่มาตามนัดหมาย ชะเง้อชะแง้แลหา จนในที่สุดต้องโทรศัพท์ไปหา
“พี่กวาง นุชคอยอยู่นานแล้วนะคะ”
ขณะนั้นฐิติกำลังขับรถมุ่งหน้ามาตามนัดหมายพอดี เขาจำต้องรับสายด้วยการรู้ทั้งรู้ว่าผิดกฎหมายซึ่งเริ่มมีการใช้อย่างเข้มงวดเรื่องการใช้มือถือขณะขับรถ
“กำลังไปหาอยู่นี่แล้วครับ พอดีผู้ใหญ่มาหา ขอโทษที่ช้า”ตอบหญิงสาวไปแค่นั้นแล้วจึงเก็บโทรศัพท์ หักรถเลี้ยวเข้าเส้นทาง
เจ้ากรรม เขาขับรถชนกับรถเก๋งสีแดง
โครม
ฐิติจำได้ว่าเกิดเหตุมาแล้วครั้งหนึ่ง หากคนขับวันนี้ไม่ใช่ผู้ชาย เป็นผู้หญิงที่เขาไม่สนใจ แต่คิดถึงบ่อย ๆ
ชีตาร์ถูกเต็มที่และเห็นว่ามีเรื่องกับใคร หญิงสาวเป็นฝ่ายลงมาตบโครมที่หน้ารถเก๋งสีฟ้าอ่อน
“เอาว่าไง อ้อนายตำรวจในเครื่องแบบครึ่งท่อน” เธอหาเรื่องชายในเครื่องแบบอย่างจองล้างจองผลาญไม่สิ้นสุด
“เป็นทีของคุณแล้วนี่จะเอายังไง”
“ค่าเสียหายสิคุณ”
“ผมจะให้ประกันมาจัดการ”
“ไม่ใช่แค่นั้นแน่ ฉันจะไปสัมภาษณ์งานแต่เกิดเรื่องเฮงซวยอย่างนี้ฉันตกงานแน่”
“พูดยังกับถ้าสัมภาษณ์แล้วจะผ่านอย่างนั้นล่ะ” เขาต่อปากต่อคำ ก่อนต่อว่าตามมาอีกประโยค “ท่าทางเหมืนนางเสือดาวอย่างนี้ใครรับคงต้องเอาไว้ล่าเหยื่ออย่างเดียว”
“แหม แหม แหม ได้ดีล่ะพูดไม่เว้นวรรคเชียวนะ”ชีตาร์ตอกกลับ ทำท่าแข้งขาอ่อนประกอบคำพูด
“ต้องทำท่าระทดระทวยเหมือนถูกโทรมซักเจ็ดคนถึงจะน่าให้ร่วมทำงานหรือไง”
“พูดให้ดีนะคุณพูดจาไร้มารยาท ขาดการอบรมที่ดีอย่างนี้ ไม่น่าหาคู่ได้เลยนะ”
“จะพูดกับว่าหาผัวใช่มั้ย แล้วอย่างคุณล่ะ คงมีแต่พวกนังแด๊ะแด๋มาอ่อยเท่านั้นล่ะ หาผู้หญิงดีๆมาเป็นแม่พันธุ์ยาก”
“ ผมเป็นเจ้าพนักงาน น่าที่จะให้เกียรติกันบ้าง”
“เจ้าข้าเอ๊ย” ชีตาร์แหกปาก“ตำรวจชนประชาชนแล้วคิดว่าประชาชนยังไม่ให้เกียรติอีกเจ้าข้า”
ชายหนุ่มล็อกตัวชีตาร์ปิดปาก หากชีตาร์คือนางเสือเธอดึงตัวเองเขาออกห่างนิด เพื่อให้เหลือช่องว่าง จากนั้นจึงศอกกลับเข้าสีข้างฐิติ อย่างจัง
“อุ๊บ”
“นี่ละค่าเสียหาย” เธอล้วงหยิบกุญแจรถไปจากฐิติโดยที่เขาไม่รู้ตัวว่าถูกแซ็ง (ฉก)
“ฉันจะเอารถไปซ่อมไปล่ะ” ชีตาร์บอก จากไปอย่างคนขี้โกง ฐิติเข็ดเขี้ยวกับผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักชื่อเป็นอันมาก เปิดประตูรถเข้าไปนั่งหัวเสียครู่หนึ่งจึงล้วงหยิบกุญแจจากกระเป๋า แล้วหน้าเผือดคลำตามตัวก้มหาวุ่นวาย
“บ้าเอ๊ย หายไปไหนวะ เมื่อกี้เอาใส่กระเป๋ากางเกงมาแล้วนี่หว่า”ฐิติบ่นพึมพำ พยายามนึกให้ได้ว่าเอากุญแจไปที่ไหน เมื่อนึกได้คำตอบเดียวว่าเอาติดกระเป๋าลงมาแล้ว เขาจึงต้องลงมาหาตามพื้นว่าตกที่ใด
สัญญาณมือถือดังขึ้นอีก เขารับสายนุชจรีแง่งอนเข้าใส่ เมื่อฐิติไม่ไปตามนัดบอกเขาเล่าถึงเหตุผล จนเธอต้องเป็นฝ่ายมารับที่เกิดอุบัติเหตุด้วยหน้าตาหงิกงอ ไม่พูดกับชายหนุ่มแม้สักคำเดียว
“เกิดอุบัติเหตุนุชน่าจะเข้าใจ”ฐิติขอความเห็นใจ เธองอนไม่พูดด้วย ส่งที่สถานีตำรวจแล้วไปเลย ฐิติไม่ค่อยพอใจที่เธอไม่มีเหตุผลเพราะเธอน่าจะเห็นใจที่เขาเองต้องอดข้าวมื้อเที่ยง
ทำไมผู้หญิงมันน่าเบื่ออย่างนี้วะ ยิ่งยายนั่นยิ่งน่าเบื่อชะมัด ตัวซวยแท้ๆเลย!
ประโยคย้ำนั้นฐิติหมายถึงชีตาร์อย่างไม่ต้องสงสัย
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ส.ค. 2554, 08:44:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ส.ค. 2554, 08:45:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1884
| << ตอน นิสัยไม่ดี | ตอน ย่างเยื้องเข้าบ้านผู้ชาย >> |
nary 26 ส.ค. 2554, 09:02:02 น.
555ซวยของแท้
555ซวยของแท้
nutcha 26 ส.ค. 2554, 10:37:10 น.
สงกาสัยกวางหนุ่มจะไม่รอดกรงเล็บของเสือสาว 555
สงกาสัยกวางหนุ่มจะไม่รอดกรงเล็บของเสือสาว 555
nutcha 26 ส.ค. 2554, 10:37:19 น.
สงกาสัยกวางหนุ่มจะไม่รอดกรงเล็บของเสือสาว 555
สงกาสัยกวางหนุ่มจะไม่รอดกรงเล็บของเสือสาว 555
Zephyr 26 ส.ค. 2554, 12:23:49 น.
พี่กวางเตรียมตัวเตรียมใจติดกรงเล็บชีตาร์ยังคะ ไม่รอดแน่ๆ แล้วก็เตรียมตัวซวยตลอดชีวิตด้วยนะ เหอะๆ
พี่กวางเตรียมตัวเตรียมใจติดกรงเล็บชีตาร์ยังคะ ไม่รอดแน่ๆ แล้วก็เตรียมตัวซวยตลอดชีวิตด้วยนะ เหอะๆ
nunoi 26 ส.ค. 2554, 15:15:00 น.
แม่เสือสาวจริงๆ
แม่เสือสาวจริงๆ
dino 26 ส.ค. 2554, 19:19:28 น.
ชอบจัง
ชอบจัง