ทัณฑ์ทวงรัก: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เรื่องย่อ
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 10 -100%
“ทนฟังไม่ได้เหรอ อีลูกคนขี้โกง อี...”
เพียะ!
“มึงตบกู”
“หยุด หยุดก่อนครับ นี่ถ้าไม่หยุด ผมจะเรียกตำรวจนะ น้องหยุด นี่ลูกค้า คุณลูกค้าครับพอเถอะ มีอะไรค่อยๆ คุยกันนะครับ”
“พี่ตวง พอเถอะ” ตูซาหน้าเสียแต่ยังไม่ยอมปล่อยเอวบางของคน ที่กำลังโกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่
“นี่มันอะไรกัน ตายจริงคุณเลขา ทำไมมาก่อเรื่องกลางห้างฯ แบบนี้ล่ะน้องศศิ” เสียงหวานแหลมของคนที่แหวกฝูงชนเข้ามาจนใกล้เอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากตวงทองและตูซาหันขวับมามอง
อรดายืนอยู่ตรงนั้น ข้างๆ คือเด็กสาวศศิที่มองมาด้วยสายตาเหยียดหยามและรีบกดโทรศัพท์หาพี่ชายอย่างรวดเร็ว ตวงทองเริ่มรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป และปัญหาอะไรจะตามมาบ้าง แขนสองข้างของหล่อนหล่นลงข้างตัว
พนักงานสาวคนนั้นหายไปแล้ว เพราะผู้จัดการร้านออกมาลากตัวไปหลังร้านในทันทีที่รู้เรื่อง อรดากับศศิก็หายไปด้วยกัน หลังจากศศิบอกกับหล่อนว่า “พี่ศมาบอกให้คุณสองคนกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“พี่ตวง”
“หืม” ตวงทองเหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัว
“เราจะทำยังไงดี”
“ไปซื้อของกินก่อน”
“ยังจะกินลงอีกเหรอ” ตูซาเบะปากราวกับจะร้องไห้
“ซื้อไปก่อน เราอยู่บ้านคนอื่น เขาโมโหขึ้นมาก็อด หรือไม่ก็อาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนด้วยซ้ำไป”
****************
ตะวันใกล้ตกดินแล้ว...เมื่อตวงทองและตูซากลับมาถึงบ้านของศมา เขานั่งอยู่กับน้องสาวที่โต๊ะตัวหนึ่งในห้องรับแขก ดูเหมือนกำลังสอนศศิทำการบ้านอะไรสักอย่าง ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามา ศศิก็เก็บข้าวของ และลุกขึ้นเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตนเองที่ชั้นสอง ตวงทองมองตามอย่างไม่แปลกใจเท่าไรในท่าทีนั้น เช่นกันกับใบหน้าเคร่งขรึมดุดันของศมา ที่หล่อนก็คาดเอาไว้แล้วเช่นกัน
ถึงจะกลัวแค่ไหนก็ไม่ได้ทำให้สิ่งเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นหายไปได้หรอก หล่อนทำได้เพียงปักหลักสู้เท่านั้น!
“ตูซากลับเข้าห้องไปก่อนนะ ถ้าหิวก็ทานก่อนได้เลย”
“พี่ตวง”
“ไปเถอะ เรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว ตูซาไม่เกี่ยว” หล่อนรุนหลังเด็กสาวให้เดินหลบเข้าไปในห้องนอน แล้วจึงหันมาทางเขา ศมาเบี่ยงกายเล็กน้อย สองมือไพล่หลังไว้เดินนำหญิงสาวไปยังห้องทำงานส่วนตัว
ตวงทองนิ่วหน้า กลอกตามองบน
จะขบหัวฉันอยู่แล้วยังต้องท่ามากเลือกสถานที่อีกเรอะ จะเอายังไงก็ว่ามาสิ
หล่อนบ่นอยู่ในใจ หากสองขาก้าวตามเขาเข้าไปในห้องทำงานที่ประตูเปิดแง้มอยู่ เจ้านายของหล่อนหยุดยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน หล่อนผลักประตูให้เปิดกว้างขึ้นแล้วก็ปิดลงเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวสูงราวกับรอคอยการลงทัณฑ์อย่างจำนน
ศมาเบือนหน้าหนี เสเดินไปพิงไหล่กับกรอบหน้าต่าง หรี่ตามองลูกหนี้สาวที่ไหล่ตก ก้มหน้ามองมือตัวเอง
ครู่ใหญ่ความเงียบเข้าครอบงำบรรยากาศในห้อง มันอึดอัดราวกับไร้อากาศหายใจ ตวงทองปรายตามองคนที่เอาแต่เงียบขรึม
รู้ละว่าผิด แต่ทำไมไม่ดุด่าว่ากล่าว จะไล่ออก ตัดเงินเดือน ทวงหนี้อะไรก็ทำไปสิ อย่ามาทำสงครามประสาทกับหล่อนหน่อยเลย แค่นี้ก็รู้สึกผิดจนทำตัวไม่ถูกแล้ว ฮึก!
แหมะ!
ตายล่ะ หล่อนร้องไห้ ขายหน้าอะไรอย่างนี้นะตวงทอง
“นี่” เสียงห้าวดังอยู่เหนือศีรษะขณะที่หล่อนกำลังพยายามสะกดเสียงสะอื้นและหยาดน้ำใสๆ แห่งความพ่ายแพ้ “ร้องไห้ทำไม” เสียงเขาเบาเป็นนุ่นเชียวละ
“ฉัน...รู้สึกไม่ดี” หล่อนพูดอุบอิบ หันหน้าหนี...สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ มันทำให้ตวงทองรู้สึกแย่มากจริงๆ หล่อนเสียใจที่มีคนมาด่าว่ามารดาผู้ล่วงลับ “ถึงมันจะเป็นความจริง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมให้ใครมาจิกด่าแม่ฉันยังไงก็ได้แบบนั้น”
“อืม” เขาทำเสียงต่ำๆ ในลำคออีกครั้ง ตวงทองแหงนหน้ามอง
“คุณคงไม่เข้าใจหรอก ฉันเสียดายที่ไม่ได้พาตูซาเที่ยวให้สนุกตามที่สัญญาไว้ แต่กลับพาไปเจอเรื่องร้ายๆ เสียใจที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จนลงไม้ลงมือกับคนอื่น”
“อืม ก็เกือบไปแล้วนะ” สองมือเขาไพล่หลัง เอ่ยเชื่องช้าราวกับสายน้ำไหลนิ่งสนิท หล่อนอยากจะเขวี้ยงอะไรลงไปในความนิ่งนั่นให้แตกกระจายไปเลย
“เกือบอะไรของคุณ”
“ข้อหาทำร้ายร่างกาย หรือทะเลาะวิวาทในที่สาธารณะดี ทะเลาะวิวาทเสียค่าปรับห้าพันบาท”
“ห้าพันบาท! เมื่อก่อนแค่ห้าร้อยเองนะคุณ”
“ยังจะโวยวายอีกเหรอ” น้ำเสียงเนือยๆ เหนื่อยหน่ายระอาใจเป็นกำลัง
“เหอะ ยังไงฉันก็ว่าคุ้มจะตาย แม่นั่นมาลามปามถึงแม่ฉันก่อน”
ศมาเลิกคิ้วมองคนเก่ง “แล้วคุณมีเหรอ เงินห้าพันบาทน่ะ”
“กะ...ก็ไม่มีน่ะสิ ก็ใครล่ะที่หักไปหมดน่ะ”
“ผมถึงได้บอกว่าเกือบไปแล้ว เกือบติดคุกหัวโตแล้วรู้ไหม ถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันไม่ได้ปรับแค่นี้นะ”
“หึ! อย่าให้ตวงทองรวยขึ้นมาบ้างก็แล้วกัน” ตวงทองบ่นอุบอิบ
ศมาเดินไปพิงสะโพกกับโต๊ะทำงาน กอดอก หรี่ตามองหล่อน
“ข้อเสนอค่าแรงสามเท่า ลดหนี้รายเดือนสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่ตกลงกันวันนี้ ยกเลิกทั้งหมด”
“คุณ! ทำไมใจร้าย”
“แค่นี้ยังน้อยไป พรุ่งนี้ทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า เลิกห้าโมงเย็น ห้ามออกจากบ้านด้วย”
“โอ้โห นายทาสชัดๆ” หล่อนบ่นอุบอิบ
“กลับไปห้องได้แล้ว ป่านนี้ตูซาหิ้วท้องรอแย่แล้ว ยังไงเสียเด็กนั่นก็ไม่มีทางกลืนข้าวลงถ้าพี่ตวงยังไม่กลับ”
“ก็น้องมันรู้น่ะสิว่าพี่จะมาเจอคนใจดำ ใช้งานคนอื่นฟรีก็เป็นด้วย”
“คุณขัดคำสั่งผม”
“ก็แค่จะเดินห้างฯ ต่อนิดเดียวเท่านั้นเอง ใครจะไปรู้ว่าจะมีโจทก์เก่าอยู่แถวนั้น แต่ฉันก็โชคดีเหมือนกันเนาะ นึกว่าแฟนกับน้องสาวคุณมาสุมไฟเผาฉันไว้หนักกว่านี้เสียอีก”
“หรือว่าผมควรจะทำดี” ศมาลูบคาง หรี่ตามอง ทำท่าครุ่นคิด
“มะ...ไม่ ไม่ค่ะ ฉันไปก็ได้”
“เดี๋ยว”
“คะ”
“ที่ข้างเบาะนั่งคนขับมีเงินสดอยู่ห้าหกพัน คราวหน้ายืมไปใช้เป็นค่าปรับได้นะ ผมคิดดอกไม่แพง”
“คุณศมา!”
เพียะ!
“มึงตบกู”
“หยุด หยุดก่อนครับ นี่ถ้าไม่หยุด ผมจะเรียกตำรวจนะ น้องหยุด นี่ลูกค้า คุณลูกค้าครับพอเถอะ มีอะไรค่อยๆ คุยกันนะครับ”
“พี่ตวง พอเถอะ” ตูซาหน้าเสียแต่ยังไม่ยอมปล่อยเอวบางของคน ที่กำลังโกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่
“นี่มันอะไรกัน ตายจริงคุณเลขา ทำไมมาก่อเรื่องกลางห้างฯ แบบนี้ล่ะน้องศศิ” เสียงหวานแหลมของคนที่แหวกฝูงชนเข้ามาจนใกล้เอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากตวงทองและตูซาหันขวับมามอง
อรดายืนอยู่ตรงนั้น ข้างๆ คือเด็กสาวศศิที่มองมาด้วยสายตาเหยียดหยามและรีบกดโทรศัพท์หาพี่ชายอย่างรวดเร็ว ตวงทองเริ่มรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป และปัญหาอะไรจะตามมาบ้าง แขนสองข้างของหล่อนหล่นลงข้างตัว
พนักงานสาวคนนั้นหายไปแล้ว เพราะผู้จัดการร้านออกมาลากตัวไปหลังร้านในทันทีที่รู้เรื่อง อรดากับศศิก็หายไปด้วยกัน หลังจากศศิบอกกับหล่อนว่า “พี่ศมาบอกให้คุณสองคนกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“พี่ตวง”
“หืม” ตวงทองเหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัว
“เราจะทำยังไงดี”
“ไปซื้อของกินก่อน”
“ยังจะกินลงอีกเหรอ” ตูซาเบะปากราวกับจะร้องไห้
“ซื้อไปก่อน เราอยู่บ้านคนอื่น เขาโมโหขึ้นมาก็อด หรือไม่ก็อาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนด้วยซ้ำไป”
****************
ตะวันใกล้ตกดินแล้ว...เมื่อตวงทองและตูซากลับมาถึงบ้านของศมา เขานั่งอยู่กับน้องสาวที่โต๊ะตัวหนึ่งในห้องรับแขก ดูเหมือนกำลังสอนศศิทำการบ้านอะไรสักอย่าง ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามา ศศิก็เก็บข้าวของ และลุกขึ้นเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตนเองที่ชั้นสอง ตวงทองมองตามอย่างไม่แปลกใจเท่าไรในท่าทีนั้น เช่นกันกับใบหน้าเคร่งขรึมดุดันของศมา ที่หล่อนก็คาดเอาไว้แล้วเช่นกัน
ถึงจะกลัวแค่ไหนก็ไม่ได้ทำให้สิ่งเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นหายไปได้หรอก หล่อนทำได้เพียงปักหลักสู้เท่านั้น!
“ตูซากลับเข้าห้องไปก่อนนะ ถ้าหิวก็ทานก่อนได้เลย”
“พี่ตวง”
“ไปเถอะ เรื่องนี้พี่ผิดคนเดียว ตูซาไม่เกี่ยว” หล่อนรุนหลังเด็กสาวให้เดินหลบเข้าไปในห้องนอน แล้วจึงหันมาทางเขา ศมาเบี่ยงกายเล็กน้อย สองมือไพล่หลังไว้เดินนำหญิงสาวไปยังห้องทำงานส่วนตัว
ตวงทองนิ่วหน้า กลอกตามองบน
จะขบหัวฉันอยู่แล้วยังต้องท่ามากเลือกสถานที่อีกเรอะ จะเอายังไงก็ว่ามาสิ
หล่อนบ่นอยู่ในใจ หากสองขาก้าวตามเขาเข้าไปในห้องทำงานที่ประตูเปิดแง้มอยู่ เจ้านายของหล่อนหยุดยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน หล่อนผลักประตูให้เปิดกว้างขึ้นแล้วก็ปิดลงเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวสูงราวกับรอคอยการลงทัณฑ์อย่างจำนน
ศมาเบือนหน้าหนี เสเดินไปพิงไหล่กับกรอบหน้าต่าง หรี่ตามองลูกหนี้สาวที่ไหล่ตก ก้มหน้ามองมือตัวเอง
ครู่ใหญ่ความเงียบเข้าครอบงำบรรยากาศในห้อง มันอึดอัดราวกับไร้อากาศหายใจ ตวงทองปรายตามองคนที่เอาแต่เงียบขรึม
รู้ละว่าผิด แต่ทำไมไม่ดุด่าว่ากล่าว จะไล่ออก ตัดเงินเดือน ทวงหนี้อะไรก็ทำไปสิ อย่ามาทำสงครามประสาทกับหล่อนหน่อยเลย แค่นี้ก็รู้สึกผิดจนทำตัวไม่ถูกแล้ว ฮึก!
แหมะ!
ตายล่ะ หล่อนร้องไห้ ขายหน้าอะไรอย่างนี้นะตวงทอง
“นี่” เสียงห้าวดังอยู่เหนือศีรษะขณะที่หล่อนกำลังพยายามสะกดเสียงสะอื้นและหยาดน้ำใสๆ แห่งความพ่ายแพ้ “ร้องไห้ทำไม” เสียงเขาเบาเป็นนุ่นเชียวละ
“ฉัน...รู้สึกไม่ดี” หล่อนพูดอุบอิบ หันหน้าหนี...สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ มันทำให้ตวงทองรู้สึกแย่มากจริงๆ หล่อนเสียใจที่มีคนมาด่าว่ามารดาผู้ล่วงลับ “ถึงมันจะเป็นความจริง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมให้ใครมาจิกด่าแม่ฉันยังไงก็ได้แบบนั้น”
“อืม” เขาทำเสียงต่ำๆ ในลำคออีกครั้ง ตวงทองแหงนหน้ามอง
“คุณคงไม่เข้าใจหรอก ฉันเสียดายที่ไม่ได้พาตูซาเที่ยวให้สนุกตามที่สัญญาไว้ แต่กลับพาไปเจอเรื่องร้ายๆ เสียใจที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จนลงไม้ลงมือกับคนอื่น”
“อืม ก็เกือบไปแล้วนะ” สองมือเขาไพล่หลัง เอ่ยเชื่องช้าราวกับสายน้ำไหลนิ่งสนิท หล่อนอยากจะเขวี้ยงอะไรลงไปในความนิ่งนั่นให้แตกกระจายไปเลย
“เกือบอะไรของคุณ”
“ข้อหาทำร้ายร่างกาย หรือทะเลาะวิวาทในที่สาธารณะดี ทะเลาะวิวาทเสียค่าปรับห้าพันบาท”
“ห้าพันบาท! เมื่อก่อนแค่ห้าร้อยเองนะคุณ”
“ยังจะโวยวายอีกเหรอ” น้ำเสียงเนือยๆ เหนื่อยหน่ายระอาใจเป็นกำลัง
“เหอะ ยังไงฉันก็ว่าคุ้มจะตาย แม่นั่นมาลามปามถึงแม่ฉันก่อน”
ศมาเลิกคิ้วมองคนเก่ง “แล้วคุณมีเหรอ เงินห้าพันบาทน่ะ”
“กะ...ก็ไม่มีน่ะสิ ก็ใครล่ะที่หักไปหมดน่ะ”
“ผมถึงได้บอกว่าเกือบไปแล้ว เกือบติดคุกหัวโตแล้วรู้ไหม ถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันไม่ได้ปรับแค่นี้นะ”
“หึ! อย่าให้ตวงทองรวยขึ้นมาบ้างก็แล้วกัน” ตวงทองบ่นอุบอิบ
ศมาเดินไปพิงสะโพกกับโต๊ะทำงาน กอดอก หรี่ตามองหล่อน
“ข้อเสนอค่าแรงสามเท่า ลดหนี้รายเดือนสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่ตกลงกันวันนี้ ยกเลิกทั้งหมด”
“คุณ! ทำไมใจร้าย”
“แค่นี้ยังน้อยไป พรุ่งนี้ทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า เลิกห้าโมงเย็น ห้ามออกจากบ้านด้วย”
“โอ้โห นายทาสชัดๆ” หล่อนบ่นอุบอิบ
“กลับไปห้องได้แล้ว ป่านนี้ตูซาหิ้วท้องรอแย่แล้ว ยังไงเสียเด็กนั่นก็ไม่มีทางกลืนข้าวลงถ้าพี่ตวงยังไม่กลับ”
“ก็น้องมันรู้น่ะสิว่าพี่จะมาเจอคนใจดำ ใช้งานคนอื่นฟรีก็เป็นด้วย”
“คุณขัดคำสั่งผม”
“ก็แค่จะเดินห้างฯ ต่อนิดเดียวเท่านั้นเอง ใครจะไปรู้ว่าจะมีโจทก์เก่าอยู่แถวนั้น แต่ฉันก็โชคดีเหมือนกันเนาะ นึกว่าแฟนกับน้องสาวคุณมาสุมไฟเผาฉันไว้หนักกว่านี้เสียอีก”
“หรือว่าผมควรจะทำดี” ศมาลูบคาง หรี่ตามอง ทำท่าครุ่นคิด
“มะ...ไม่ ไม่ค่ะ ฉันไปก็ได้”
“เดี๋ยว”
“คะ”
“ที่ข้างเบาะนั่งคนขับมีเงินสดอยู่ห้าหกพัน คราวหน้ายืมไปใช้เป็นค่าปรับได้นะ ผมคิดดอกไม่แพง”
“คุณศมา!”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.ค. 2564, 10:37:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.ค. 2564, 10:37:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 340
| << บทที่ 10 -70% | บทที่ 11 -35% >> |