My Next Door Brother / พี่ชายข้างบ้าน
นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องราว ระหว่าง น้อย นพโยธิน คุณชายตกอับ กับ ชาย ชาติพยัคฆ์ ลูกชายของอดีตคนรับใช้ และเป็นพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านที่คอยดูแลน้องน้อย ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะลงเอยกันอย่างไร มาเอาใจช่วยพวกเขาไปพร้อมกัน ยังไม่จบค่ะ ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรีนะคะ ขอสปอยค่ะ มีคู่รองด้วยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
Tags: พี่ชายข้างบ้าน
ตอน: CHAPTER 3 : Step 1 / บทที่ 3 : ขั้นที่ 1
น้อยไม่รู้เลยว่า ตัวของเขาได้นั่งอยู่ที่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว ส่วนคนที่ประคบข้อเท้าให้เขาก็ยังดูตั้งอกตั้งใจเป็นอันมาก
“ พี่จะไม่ยอมให้น้องน้อยเป็นอะไรไปอีกแล้ว ” คนพูดเหมือนจะเจ็บซะเอง
“ น้อยไม่เป็นอะไรแล้วครับ พี่ชายลุกขึ้นมานั่งเป็นเพื่อนน้อยก่อนนะครับ ถุงมันหายเย็นแล้วนะครับ ” น้อยว่าพลางดึงมือคนเป็นพี่ให้ลุกขึ้นมา
ชายลุกขึ้นมานั่งตามแรงดึงของคนตัวเล็ก เขาขึ้นไปนั่งชิดติดกับน้อย สายตาดูกังวลเป็นอันมาก น้อยทนเห็นคนที่ตนมีใจให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ เขาเลยเผลอยกมือขึ้นโอบรอบเอวหนาของคนพี่ เขาซุกหน้าไปที่แผ่นอกแน่นของคนตรงหน้า ถึงเขาจะเคยบ่ายเบี่ยงมาแค่ไหน แต่น้อยก็อยากจะทำอย่างนี้มานานแล้ว ยิ่งคนพี่บอกจะหมั้น จะแต่งด้วย มันยิ่งเหมือนฝัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ต่อไปนี้เขาจะทำให้คนตรงหน้ามารักเขาให้ได้
ชายเริ่มรู้สึกดีเป็นอย่างมากที่คนตัวเล็กกอดเขา ซึ่งช่วยให้เขาคลายความกังวลไปได้บ้าง เขากอดตอบ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากปลายผมของน้อยลอยมาแตะจมูกของเขา เขาค่อย ๆ ดันคนตรงหน้าให้ออกห่างจากอกของเขา เขาเริ่มเลื่อนจมูกของเขา ไล้จากหน้าผากของน้อยจนลงมาจรดแก้มใส เจ้าของพวงแก้มใสไม่ได้ขัดขืน กลับช้อนดวงตาคู่สวยขึ้นมามองเขาด้วยความเสน่หา เขาคิดไปเองหรือเปล่า หรือ เป็นเพราะว่า น้องน้อยของเขาเพิ่งจะผ่านพ้นเรื่องราวอันสะเทือนใจมา เขาสลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป ถึงอย่างไรก็ตาม วันหนึ่งในเร็ววันนี้ เขาก็จะต้องอยู่กับน้อย เขาจะทำให้น้อยมารักเขาให้ได้ แต่ตอนนี้เขาได้มีโอกาสที่จะได้ทำในสิ่งที่เขาเองก็ต้องการมาโดยตลอด เขาขอมัดจำเอาไว้ คงจะไม่เป็นไรหรอก เขาจรดปากของเขาลงบนปากบาง เขาดูดซับความหวานบนริมฝีปาก น้อยก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะหลบหลีก แต่กลับยื่นหน้าเข้าหา ริมฝีปากเผยอออก ชายหยุดตัวเองไม่ได้ เขาค่อย ๆ ไล้ลิ้นชิมความหวานไปทั่ว คนน้องก็ให้ความร่วมมือด้วยดี ชายเองเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิง เขาเลื่อนริมฝีปากของเขาไปยังพวงแก้มใส แล้วต่อไปที่ใบหู พร้อมกระซิบ
“ ขอบคุณนะครับ ”
คนฟังแก้มเริ่มมีสีระเรื่อขึ้นมา ยกมือขึ้นมาผลักหน้าอกของเขาออกเบา ๆ แล้วนั่งตัวตรง คนพี่กอดประคองไหล่คนน้องเอาไว้ และแย้มยิ้ม พร้อมมองดูใบหน้าคนตัวเล็กด้วยความสุข
คนทั้งคู่นั่งมองหน้ากันได้ไม่นาน พี่หมอ ของคนเป็นพี่ หรือ แพทย์หญิงสายน้ำ สกุลไพศาลได้เดินตามแม่บ้านเข้ามา
“ คุณหนูน้อยเป็นอย่างไรบ้างค่ะ ” คนถามเป็นผู้หญิงตัวสูงโปร่ง แต่ดูแล้วรูปร่างมีมัดกล้าม ตัดผมสั้น ท่าทางทะมัดทะแมง
“ พี่หมอมาช้ามาก นี่ผมนั่งประคบข้อเท้าน้องน้อยจนถุงมันหายเย็นแล้ว ” ชายโวยวายขึ้นมาทันทีที่ได้มองเห็นหน้าหมอสาว
“ สรุปจะบอกข้าน้อยได้หรือยังขอรับคุณชายว่า คุณหนูน้อยของคุณชายเป็นอะไรขอรับ ” หมอสายน้ำพูดเล่นลิ้นขึ้นมา
คนถูกกล่าวถึง ใบหน้าเริ่มมีสีระเรื่อขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
“ เอ่อ เห็นพี่ชายบอกว่า น้อยน่าจะข้อเท้าแพลงนะครับ ”
“ แล้วก็มีรอยเขียว เป็นจ้ำ ๆ ที่แขนซ้าย โดนคนบีบมา ” หนึ่งพูดแทรกขึ้นมา พร้อมชี้ให้หมอสาวมองดูรอยนั้น หน้าตาของคนพูด มองดูเหมือนไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไรนัก
“ น้อยขอให้พี่หมอช่วยไปดูพี่จันทร์ให้ด้วยนะครับ พี่จันทร์อยู่ในห้องนอนด้านในครับ พี่จันทร์มีไข้ด้วยนะครับ ”
“ ได้สิค่ะ แต่ขอให้พี่หมอตรวจดูคุณหนูน้อยก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำตอบรับด้วยรอยยิ้ม
น้อยยิ้มรับ
หลังจากที่หมอสายน้ำได้ทำการตรวจดูข้อเท้าของน้อยแล้ว ได้ทำการพันข้อเท้าของน้อยให้เป็นที่เรียบร้อย จากนั้นหันไปจัดยา นำใส่ซองแล้วยื่นให้ชาย พร้อมทั้งบอกวิธีทานยาให้พวกเขาฟัง
“ ช่วง 2 - 3 วันนี้ คุณหนูน้อยอย่าเพิ่งเดินมากนะคะ พักข้อเท้าก่อน พี่หมอขอโทรศัพทติดต่อขอรถโรงพยาบาลให้มารับคุณหนูน้อยไปเอ็กซเรย์ที่โรงพยาบาล เผื่อไว้ก่อนนะคะ ถ้าไม่เป็นอะไรก็กลับบ้านได้ค่ะ ” หมอน้ำพูดเสร็จก็คว้านหาโทรศัพท์มือถือ
“ ที่จริงไม่ต้องไปเอ็กซเรย์ก็ได้นะครับ แค่ข้อเท้าแพลงเอง ” น้อยเริ่มงอแง
“ ไม่ได้นะครับ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาล่ะครับ ” หมอสายน้ำยังไม่ทันได้อ้าปากขึ้นกล่าวอะไร ชายก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที
“ นี่ล่ะค่ะเหตุผล ถ้าพี่หมอไม่ให้คุณหนูน้อยไปล่ะก็ เกิดคุณหนูน้อยเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ เจ้านี่คงฆ่าพี่หมอแน่ ๆ ” หมอสาวพูดแซวขึ้นมา
“ แต่พี่หมอเป็นผู้หญิง พี่ชายไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ ”
“ มันทำแน่ ลองคุณหนูน้อยเป็นอะไรขึ้นมาสิค่ะ มันไม่เอาใครไว้หรอกค่ะ ” หมอสายน้ำเอ่ยบอก ทั้งนี้เพราะรู้เป็นอันดีว่า ชายนั้นคิดอย่างไรกับน้อย
“ ก็อย่างที่น้องน้อยพูด ผมไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ แต่อย่าให้ผมมีโอกาส ผมจะหาวิธีที่จะทำให้พี่หมอเจ็บจนพูดไม่ออกเลยครับ ” ชายกล่าวขู่อาฆาตอย่างหมายมั่น
“ ใจร้ายเกินไปแล้ว พี่ไม่รู้จะว่าอะไรดี ช่างเถอะ อย่างไงพี่ก็ต้องดูแลคุณหนูน้อยเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่ว่าเรื่องพี่จันทร์ ได้บอกนุ่มนิ่มแล้วหรือยัง ” หลังจากที่ได้พูดเล่นกัน หมอสายน้ำก็ได้หันมาถามชายอย่างจริงจังขึ้นมา พวกเขารู้กันอยู่แล้วว่า ตอนนี้จันทร์ได้ทำงานเป็นเลขานุการให้กับนุ่มนิ่ม เพื่อนสาวของพวกเขา และเธอก็ยังกำชับให้ชายช่วยดูแลคนของเธอให้เป็นอย่างดี ตอนนี้จันทร์ต้องมาเจ็บตัว นุ่มนิ่มคงไม่ค่อยพอใจชายเท่าไรนัก
“ ยังเลย แต่พี่หมอเป็นหมอนี่ โทรไปบอกมันให้ด้วยก็แล้วกันนะครับ ” ชายทำหน้าบอกบุญไม่รับ ด้วยเพราะเคยเจอกับตัว เวลาที่นุ่มนิ่มโกรธ ตอนนี้เขาจึงไม่กล้าที่จะโทรไปแจ้ง
“ เฮ้ย อย่าปัดภาระกันแบบนี้สิ ” หมอสาวเอ่ยแบบไม่อยากจะโทรไปเหมือนกัน
“ ไอ้นุ่มนิ่ม มันจะกินหัวเอาสิ ไม่ดูแลเลขาของมันให้ดี พี่หมอโทรไปบอกมันให้หน่อย ” ชายยังขอร้องหมอสายน้ำต่อ
“ เออ ” สุดท้ายหมอสายน้ำก็ยอมรับคำ พลางกดโทรศัพท์ต่อสายไปขอรถโรงพยาบาลก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ต่อสายไปยังนุ่มนิ่ม
“ ฮัลโหล นุ่มนิ่มเหรอ นี่พี่หมอเองนะ ตอนนี้พี่มาตรวจพี่จันทร์ พี่เขาไม่ค่อยสบาย แค่นี้ก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย และก็รีบตัดบทวางสายไป เขาเป็นคนที่ชอบผู้หญิงสวยนะ แต่ต้องตัวเล็ก ๆ มองดูน่าทะนุถนอมด้วย เขาไม่เถียงว่า นุ่มนิ่มเป็นคนมีเสน่ห์ สวย คมเข้ม ตามแบบฉบับหญิงไทย รูปร่างของนิ่มนิ่มสูง ขายาว เพื่อน ๆ ทุกคนเกรงใจนุ่มนิ่มมาก เพราะเธอเป็นคนที่ถ้าไม่ได้อะไรดั่งใจ แล้วจะโมโหร้ายมาก ท่าที่ดีอย่าได้ไปทำให้เธอโมโหเลย จะเป็นการดีมาก
นุ่มนิ่ม เพื่อนของพวกเขานั้นเป็นลูกคนกลางของตระกูลนาวาวณิช มีพี่ชาย คือ หนึ่ง นาวาวณิช กับ น้องชาย คือ สมา นาวาวณิช สมาเป็นเพื่อนของน้อย คุณหนึ่ง พี่ชายของนุ่มนิ่มรัก และตามใจน้องสาวคนนี้เป็นอันมาก คุณหนึ่งมีคนงานเยอะ ชายเองก็เคยไปขอให้ช่วยสืบเรื่องของน้อย เพราะชายกลัวว่า ถ้าใช้คนของตัวเอง ความคงแตกเป็นแน่ พวกเขาเลยได้รับรู้ว่า ตอนนี้ นุ่มนิ่มให้จันทร์ไปทำงานเป็นเลขานุการ แทนชาติที่นุ่มนิ่มให้ไปดูแลสมา ชายกับนุ่มนิ่มเป็นเพื่อนกันได้ เพราะชาตินั้นเป็นเพื่อนเรียนกับชาติ ชายน้ำ บอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอ ธุรกิจของบ้านตระกูลนาวาวณิชมีหลายอย่าง ตั้งแต่เธอเรียนจบมา เธอก็ทำงานเป็นผู้ช่วยพี่ชายของเธอมาโดยตลอด หัวหน้าครอบครัวของชายกับหัวหน้าครอบครัวของนุ่มนิ่มก็รู้จักกัน ทั้งสองก็เลยได้คบหากันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ด้วยความที่ชายเรียนคณะเดียวกับชาติ แต่พอชาติไม่มีเรียน ชาติก็จะไปที่คณะเศรษฐศาสตร์ เพื่อไปคอยดูแลนุ่มนิ่ม ชาย กับ เพื่อน ๆชาวคณะวิศวะก็ตามไปส่องสาวด้วยก็เลยสนิทกัน ส่วนเขาเองก็เป็นลูกสาวของหมอประจำบ้านให้น้อย แล้วตอนหลังเขาก็มาเป็นหมอประจำให้กับที่บ้านชาติพยัคฆ์ ตัวเขาเองก็ชอบเรื่องเครื่องจักรยนต์เลยได้พูดคุยกันถูกคอ หลังจากชายก็มักจะชวนเขาออกไปเที่ยวดื่มกินกันอยู่บ่อย ๆ สถานที่ไปบ่อยสุดก็คือคลับของคุณหนึ่ง พี่ชายของนุ่มนิ่ม พวกเขาไปมากันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ตอนนี้ ถ้าพอมีเวลาว่าง พวกเขาก็ยังไปกันอยู่บ้าง
หลังจากที่นั่งรอรถพยาบาลอยู่ไม่นาน เสียงเครื่องรถก็ดังขึ้นอยู่บริเวณริมรั้วของบ้านตระกูลชาติพยัคฆ์
“ รถพยาบาลน่าจะมาแล้ว พี่หมอขอตัวตัวออกไปดูก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำกล่าวขึ้น ก่อนจะเดินออกไป
หมอสายน้ำเดินจากไปไม่นาน ตอนนี้ได้เดินกลับมาพร้อมบุรุษพยาบาล 2 คน พร้อมเตียงเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
คุณสร้อย มารดาของชาย ได้เดินตามมาติด ๆ ใบหน้าซีดเผือด ปากสั่นระริก
“ คุณหนูน้อยเป็นอะไรคะ ” คุณสร้อยเดินเข้าไปโอบกอด ลูบหัว ลูบตัวน้อยด้วยความเป็นห่วง
“ น้องน้อยไม่ได้เป็นอะไรมากครับ แค่ข้อเท้าแพลง ผมกับหมอสายน้ำอยากให้แน่ใจเลยจะให้ไปเอ็กซเรย์ที่โรงพยาบาลครับ คุณแม่ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ” ชายพูดปลอบให้แม่ของเขาคลายความกังวลลง
“ งั้นแม่ไปด้วยดีกว่า พอแม่กลับมา พ่อเขาก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ บอกแต่ว่า จะไปจัดการธุระให้เสร็จสิ้น ” คุณสร้อยยังกล่าวด้วยความกังวล
“ คุณแม่ไม่ต้องไปหรอกครับ ผมจะตามไปดูแลน้องเองครับ ” ชายบอกกล่าวให้แม่ของรับรู้
“ เอางั้นก็ได้จ๊ะ ” คุณสร้อยเอ่ยอย่างยินยอม
“ คุณหนูน้อย เจ็บมากไหมคะ ” คุณสร้อยถามขึ้นอย่างไม่หมดห่วง
“ น้อยไม่เป็นอะไรแล้วครับ ขอโทษที่ทำให้คุณป้าเป็นห่วงนะครับ ” น้อยยกมือขึ้นโอบกอด ซุกหน้าเข้าหา เขาคิดถึงแม่ของเขามาก คุณป้าดีกับเขาเป็นอย่างมาก ทั้งอ่อนโยน ทั้งใจดี ไม่ผิดไปจากมารดาของเขาเท่าไรนัก ถ้าแม่ของเขายังอยู่ เขาแสดงอาการเหมือนคุณป้าของเขาไม่มีผิดเพี้ยน
“ ไม่เป็นไรค่ะ รีบไปนะคะ จะได้รีบกลับมา ” คุณสร้อยพูดอวยพรให้
“ ครับ ”
บุรุษพยาบาลทั้งสองช่วยกันประคองพาน้อยขึ้นนอนบนเตียงแล้วพาเข็นออกไปยังรถพยาบาลที่จอดอยู่ที่ด้านหน้า โดยมีชายเดินตามไปไม่ห่าง หมอสายน้ำเดินตามมาพูดคุยกับบุรุษพยาบาลทั้งสอง พร้อมเขียนชาร์จให้นำไปให้แพทย์ผู้ที่จะทำการเอ็กซเรย์ด้วย
“ ฝากคนไข้ด้วยนะคะ คุณหนูน้อยพี่ขอตัวไปดูพี่จันทร์ก่อนนะคะ ” ประโยคหลัง หมอสายน้ำเอ่ยขึ้นกับน้อย
“ ครับ ”
“ ครับ ”
“ ขอบคุณนะครับพี่หมอ ” น้อยยกมือขึ้นไหว้ ซึ่งหมอสายน้ำก็ยกไหว้ตอบ พร้อมส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับเข้าไป
“ ดูแลคุณหนูน้อยให้ดีนะ เรียบร้อยแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะตาชาย ” คุณสร้อยยังสั่งความลูกชายด้วยความเป็นห่วง
“ ครับคุณแม่ ” ชายรับคำ ก่อนที่เขาจะขึ้นรถพยาบาลไป
“ พี่จะไม่ยอมให้น้องน้อยเป็นอะไรไปอีกแล้ว ” คนพูดเหมือนจะเจ็บซะเอง
“ น้อยไม่เป็นอะไรแล้วครับ พี่ชายลุกขึ้นมานั่งเป็นเพื่อนน้อยก่อนนะครับ ถุงมันหายเย็นแล้วนะครับ ” น้อยว่าพลางดึงมือคนเป็นพี่ให้ลุกขึ้นมา
ชายลุกขึ้นมานั่งตามแรงดึงของคนตัวเล็ก เขาขึ้นไปนั่งชิดติดกับน้อย สายตาดูกังวลเป็นอันมาก น้อยทนเห็นคนที่ตนมีใจให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ เขาเลยเผลอยกมือขึ้นโอบรอบเอวหนาของคนพี่ เขาซุกหน้าไปที่แผ่นอกแน่นของคนตรงหน้า ถึงเขาจะเคยบ่ายเบี่ยงมาแค่ไหน แต่น้อยก็อยากจะทำอย่างนี้มานานแล้ว ยิ่งคนพี่บอกจะหมั้น จะแต่งด้วย มันยิ่งเหมือนฝัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ต่อไปนี้เขาจะทำให้คนตรงหน้ามารักเขาให้ได้
ชายเริ่มรู้สึกดีเป็นอย่างมากที่คนตัวเล็กกอดเขา ซึ่งช่วยให้เขาคลายความกังวลไปได้บ้าง เขากอดตอบ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากปลายผมของน้อยลอยมาแตะจมูกของเขา เขาค่อย ๆ ดันคนตรงหน้าให้ออกห่างจากอกของเขา เขาเริ่มเลื่อนจมูกของเขา ไล้จากหน้าผากของน้อยจนลงมาจรดแก้มใส เจ้าของพวงแก้มใสไม่ได้ขัดขืน กลับช้อนดวงตาคู่สวยขึ้นมามองเขาด้วยความเสน่หา เขาคิดไปเองหรือเปล่า หรือ เป็นเพราะว่า น้องน้อยของเขาเพิ่งจะผ่านพ้นเรื่องราวอันสะเทือนใจมา เขาสลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไป ถึงอย่างไรก็ตาม วันหนึ่งในเร็ววันนี้ เขาก็จะต้องอยู่กับน้อย เขาจะทำให้น้อยมารักเขาให้ได้ แต่ตอนนี้เขาได้มีโอกาสที่จะได้ทำในสิ่งที่เขาเองก็ต้องการมาโดยตลอด เขาขอมัดจำเอาไว้ คงจะไม่เป็นไรหรอก เขาจรดปากของเขาลงบนปากบาง เขาดูดซับความหวานบนริมฝีปาก น้อยก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะหลบหลีก แต่กลับยื่นหน้าเข้าหา ริมฝีปากเผยอออก ชายหยุดตัวเองไม่ได้ เขาค่อย ๆ ไล้ลิ้นชิมความหวานไปทั่ว คนน้องก็ให้ความร่วมมือด้วยดี ชายเองเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิง เขาเลื่อนริมฝีปากของเขาไปยังพวงแก้มใส แล้วต่อไปที่ใบหู พร้อมกระซิบ
“ ขอบคุณนะครับ ”
คนฟังแก้มเริ่มมีสีระเรื่อขึ้นมา ยกมือขึ้นมาผลักหน้าอกของเขาออกเบา ๆ แล้วนั่งตัวตรง คนพี่กอดประคองไหล่คนน้องเอาไว้ และแย้มยิ้ม พร้อมมองดูใบหน้าคนตัวเล็กด้วยความสุข
คนทั้งคู่นั่งมองหน้ากันได้ไม่นาน พี่หมอ ของคนเป็นพี่ หรือ แพทย์หญิงสายน้ำ สกุลไพศาลได้เดินตามแม่บ้านเข้ามา
“ คุณหนูน้อยเป็นอย่างไรบ้างค่ะ ” คนถามเป็นผู้หญิงตัวสูงโปร่ง แต่ดูแล้วรูปร่างมีมัดกล้าม ตัดผมสั้น ท่าทางทะมัดทะแมง
“ พี่หมอมาช้ามาก นี่ผมนั่งประคบข้อเท้าน้องน้อยจนถุงมันหายเย็นแล้ว ” ชายโวยวายขึ้นมาทันทีที่ได้มองเห็นหน้าหมอสาว
“ สรุปจะบอกข้าน้อยได้หรือยังขอรับคุณชายว่า คุณหนูน้อยของคุณชายเป็นอะไรขอรับ ” หมอสายน้ำพูดเล่นลิ้นขึ้นมา
คนถูกกล่าวถึง ใบหน้าเริ่มมีสีระเรื่อขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
“ เอ่อ เห็นพี่ชายบอกว่า น้อยน่าจะข้อเท้าแพลงนะครับ ”
“ แล้วก็มีรอยเขียว เป็นจ้ำ ๆ ที่แขนซ้าย โดนคนบีบมา ” หนึ่งพูดแทรกขึ้นมา พร้อมชี้ให้หมอสาวมองดูรอยนั้น หน้าตาของคนพูด มองดูเหมือนไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไรนัก
“ น้อยขอให้พี่หมอช่วยไปดูพี่จันทร์ให้ด้วยนะครับ พี่จันทร์อยู่ในห้องนอนด้านในครับ พี่จันทร์มีไข้ด้วยนะครับ ”
“ ได้สิค่ะ แต่ขอให้พี่หมอตรวจดูคุณหนูน้อยก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำตอบรับด้วยรอยยิ้ม
น้อยยิ้มรับ
หลังจากที่หมอสายน้ำได้ทำการตรวจดูข้อเท้าของน้อยแล้ว ได้ทำการพันข้อเท้าของน้อยให้เป็นที่เรียบร้อย จากนั้นหันไปจัดยา นำใส่ซองแล้วยื่นให้ชาย พร้อมทั้งบอกวิธีทานยาให้พวกเขาฟัง
“ ช่วง 2 - 3 วันนี้ คุณหนูน้อยอย่าเพิ่งเดินมากนะคะ พักข้อเท้าก่อน พี่หมอขอโทรศัพทติดต่อขอรถโรงพยาบาลให้มารับคุณหนูน้อยไปเอ็กซเรย์ที่โรงพยาบาล เผื่อไว้ก่อนนะคะ ถ้าไม่เป็นอะไรก็กลับบ้านได้ค่ะ ” หมอน้ำพูดเสร็จก็คว้านหาโทรศัพท์มือถือ
“ ที่จริงไม่ต้องไปเอ็กซเรย์ก็ได้นะครับ แค่ข้อเท้าแพลงเอง ” น้อยเริ่มงอแง
“ ไม่ได้นะครับ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาล่ะครับ ” หมอสายน้ำยังไม่ทันได้อ้าปากขึ้นกล่าวอะไร ชายก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที
“ นี่ล่ะค่ะเหตุผล ถ้าพี่หมอไม่ให้คุณหนูน้อยไปล่ะก็ เกิดคุณหนูน้อยเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ เจ้านี่คงฆ่าพี่หมอแน่ ๆ ” หมอสาวพูดแซวขึ้นมา
“ แต่พี่หมอเป็นผู้หญิง พี่ชายไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ ”
“ มันทำแน่ ลองคุณหนูน้อยเป็นอะไรขึ้นมาสิค่ะ มันไม่เอาใครไว้หรอกค่ะ ” หมอสายน้ำเอ่ยบอก ทั้งนี้เพราะรู้เป็นอันดีว่า ชายนั้นคิดอย่างไรกับน้อย
“ ก็อย่างที่น้องน้อยพูด ผมไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ แต่อย่าให้ผมมีโอกาส ผมจะหาวิธีที่จะทำให้พี่หมอเจ็บจนพูดไม่ออกเลยครับ ” ชายกล่าวขู่อาฆาตอย่างหมายมั่น
“ ใจร้ายเกินไปแล้ว พี่ไม่รู้จะว่าอะไรดี ช่างเถอะ อย่างไงพี่ก็ต้องดูแลคุณหนูน้อยเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่ว่าเรื่องพี่จันทร์ ได้บอกนุ่มนิ่มแล้วหรือยัง ” หลังจากที่ได้พูดเล่นกัน หมอสายน้ำก็ได้หันมาถามชายอย่างจริงจังขึ้นมา พวกเขารู้กันอยู่แล้วว่า ตอนนี้จันทร์ได้ทำงานเป็นเลขานุการให้กับนุ่มนิ่ม เพื่อนสาวของพวกเขา และเธอก็ยังกำชับให้ชายช่วยดูแลคนของเธอให้เป็นอย่างดี ตอนนี้จันทร์ต้องมาเจ็บตัว นุ่มนิ่มคงไม่ค่อยพอใจชายเท่าไรนัก
“ ยังเลย แต่พี่หมอเป็นหมอนี่ โทรไปบอกมันให้ด้วยก็แล้วกันนะครับ ” ชายทำหน้าบอกบุญไม่รับ ด้วยเพราะเคยเจอกับตัว เวลาที่นุ่มนิ่มโกรธ ตอนนี้เขาจึงไม่กล้าที่จะโทรไปแจ้ง
“ เฮ้ย อย่าปัดภาระกันแบบนี้สิ ” หมอสาวเอ่ยแบบไม่อยากจะโทรไปเหมือนกัน
“ ไอ้นุ่มนิ่ม มันจะกินหัวเอาสิ ไม่ดูแลเลขาของมันให้ดี พี่หมอโทรไปบอกมันให้หน่อย ” ชายยังขอร้องหมอสายน้ำต่อ
“ เออ ” สุดท้ายหมอสายน้ำก็ยอมรับคำ พลางกดโทรศัพท์ต่อสายไปขอรถโรงพยาบาลก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ต่อสายไปยังนุ่มนิ่ม
“ ฮัลโหล นุ่มนิ่มเหรอ นี่พี่หมอเองนะ ตอนนี้พี่มาตรวจพี่จันทร์ พี่เขาไม่ค่อยสบาย แค่นี้ก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย และก็รีบตัดบทวางสายไป เขาเป็นคนที่ชอบผู้หญิงสวยนะ แต่ต้องตัวเล็ก ๆ มองดูน่าทะนุถนอมด้วย เขาไม่เถียงว่า นุ่มนิ่มเป็นคนมีเสน่ห์ สวย คมเข้ม ตามแบบฉบับหญิงไทย รูปร่างของนิ่มนิ่มสูง ขายาว เพื่อน ๆ ทุกคนเกรงใจนุ่มนิ่มมาก เพราะเธอเป็นคนที่ถ้าไม่ได้อะไรดั่งใจ แล้วจะโมโหร้ายมาก ท่าที่ดีอย่าได้ไปทำให้เธอโมโหเลย จะเป็นการดีมาก
นุ่มนิ่ม เพื่อนของพวกเขานั้นเป็นลูกคนกลางของตระกูลนาวาวณิช มีพี่ชาย คือ หนึ่ง นาวาวณิช กับ น้องชาย คือ สมา นาวาวณิช สมาเป็นเพื่อนของน้อย คุณหนึ่ง พี่ชายของนุ่มนิ่มรัก และตามใจน้องสาวคนนี้เป็นอันมาก คุณหนึ่งมีคนงานเยอะ ชายเองก็เคยไปขอให้ช่วยสืบเรื่องของน้อย เพราะชายกลัวว่า ถ้าใช้คนของตัวเอง ความคงแตกเป็นแน่ พวกเขาเลยได้รับรู้ว่า ตอนนี้ นุ่มนิ่มให้จันทร์ไปทำงานเป็นเลขานุการ แทนชาติที่นุ่มนิ่มให้ไปดูแลสมา ชายกับนุ่มนิ่มเป็นเพื่อนกันได้ เพราะชาตินั้นเป็นเพื่อนเรียนกับชาติ ชายน้ำ บอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอ ธุรกิจของบ้านตระกูลนาวาวณิชมีหลายอย่าง ตั้งแต่เธอเรียนจบมา เธอก็ทำงานเป็นผู้ช่วยพี่ชายของเธอมาโดยตลอด หัวหน้าครอบครัวของชายกับหัวหน้าครอบครัวของนุ่มนิ่มก็รู้จักกัน ทั้งสองก็เลยได้คบหากันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ด้วยความที่ชายเรียนคณะเดียวกับชาติ แต่พอชาติไม่มีเรียน ชาติก็จะไปที่คณะเศรษฐศาสตร์ เพื่อไปคอยดูแลนุ่มนิ่ม ชาย กับ เพื่อน ๆชาวคณะวิศวะก็ตามไปส่องสาวด้วยก็เลยสนิทกัน ส่วนเขาเองก็เป็นลูกสาวของหมอประจำบ้านให้น้อย แล้วตอนหลังเขาก็มาเป็นหมอประจำให้กับที่บ้านชาติพยัคฆ์ ตัวเขาเองก็ชอบเรื่องเครื่องจักรยนต์เลยได้พูดคุยกันถูกคอ หลังจากชายก็มักจะชวนเขาออกไปเที่ยวดื่มกินกันอยู่บ่อย ๆ สถานที่ไปบ่อยสุดก็คือคลับของคุณหนึ่ง พี่ชายของนุ่มนิ่ม พวกเขาไปมากันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ตอนนี้ ถ้าพอมีเวลาว่าง พวกเขาก็ยังไปกันอยู่บ้าง
หลังจากที่นั่งรอรถพยาบาลอยู่ไม่นาน เสียงเครื่องรถก็ดังขึ้นอยู่บริเวณริมรั้วของบ้านตระกูลชาติพยัคฆ์
“ รถพยาบาลน่าจะมาแล้ว พี่หมอขอตัวตัวออกไปดูก่อนนะคะ ” หมอสายน้ำกล่าวขึ้น ก่อนจะเดินออกไป
หมอสายน้ำเดินจากไปไม่นาน ตอนนี้ได้เดินกลับมาพร้อมบุรุษพยาบาล 2 คน พร้อมเตียงเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
คุณสร้อย มารดาของชาย ได้เดินตามมาติด ๆ ใบหน้าซีดเผือด ปากสั่นระริก
“ คุณหนูน้อยเป็นอะไรคะ ” คุณสร้อยเดินเข้าไปโอบกอด ลูบหัว ลูบตัวน้อยด้วยความเป็นห่วง
“ น้องน้อยไม่ได้เป็นอะไรมากครับ แค่ข้อเท้าแพลง ผมกับหมอสายน้ำอยากให้แน่ใจเลยจะให้ไปเอ็กซเรย์ที่โรงพยาบาลครับ คุณแม่ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ” ชายพูดปลอบให้แม่ของเขาคลายความกังวลลง
“ งั้นแม่ไปด้วยดีกว่า พอแม่กลับมา พ่อเขาก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ บอกแต่ว่า จะไปจัดการธุระให้เสร็จสิ้น ” คุณสร้อยยังกล่าวด้วยความกังวล
“ คุณแม่ไม่ต้องไปหรอกครับ ผมจะตามไปดูแลน้องเองครับ ” ชายบอกกล่าวให้แม่ของรับรู้
“ เอางั้นก็ได้จ๊ะ ” คุณสร้อยเอ่ยอย่างยินยอม
“ คุณหนูน้อย เจ็บมากไหมคะ ” คุณสร้อยถามขึ้นอย่างไม่หมดห่วง
“ น้อยไม่เป็นอะไรแล้วครับ ขอโทษที่ทำให้คุณป้าเป็นห่วงนะครับ ” น้อยยกมือขึ้นโอบกอด ซุกหน้าเข้าหา เขาคิดถึงแม่ของเขามาก คุณป้าดีกับเขาเป็นอย่างมาก ทั้งอ่อนโยน ทั้งใจดี ไม่ผิดไปจากมารดาของเขาเท่าไรนัก ถ้าแม่ของเขายังอยู่ เขาแสดงอาการเหมือนคุณป้าของเขาไม่มีผิดเพี้ยน
“ ไม่เป็นไรค่ะ รีบไปนะคะ จะได้รีบกลับมา ” คุณสร้อยพูดอวยพรให้
“ ครับ ”
บุรุษพยาบาลทั้งสองช่วยกันประคองพาน้อยขึ้นนอนบนเตียงแล้วพาเข็นออกไปยังรถพยาบาลที่จอดอยู่ที่ด้านหน้า โดยมีชายเดินตามไปไม่ห่าง หมอสายน้ำเดินตามมาพูดคุยกับบุรุษพยาบาลทั้งสอง พร้อมเขียนชาร์จให้นำไปให้แพทย์ผู้ที่จะทำการเอ็กซเรย์ด้วย
“ ฝากคนไข้ด้วยนะคะ คุณหนูน้อยพี่ขอตัวไปดูพี่จันทร์ก่อนนะคะ ” ประโยคหลัง หมอสายน้ำเอ่ยขึ้นกับน้อย
“ ครับ ”
“ ครับ ”
“ ขอบคุณนะครับพี่หมอ ” น้อยยกมือขึ้นไหว้ ซึ่งหมอสายน้ำก็ยกไหว้ตอบ พร้อมส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับเข้าไป
“ ดูแลคุณหนูน้อยให้ดีนะ เรียบร้อยแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะตาชาย ” คุณสร้อยยังสั่งความลูกชายด้วยความเป็นห่วง
“ ครับคุณแม่ ” ชายรับคำ ก่อนที่เขาจะขึ้นรถพยาบาลไป
Nhujoy เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ส.ค. 2564, 01:50:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ส.ค. 2564, 01:50:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 417
| << CHAPTER 2 : Shai Shatphayak / บทที่ 2 : ชาย ชาติพยัคฆ์ | CHAPTER 4 : Trouble/ บทที่ 4 : ความยุ่งยาก >> |