BAD KIDS ทวงรัก
อยู่ๆ ชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ต้องเปลี่ยนไปตลอดกาลเมื่อได้พบกับดิน
"ดะดินจะให้พี่ทำอะไรคะ"ฉันถามอย่างสงสัยแต่ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อมือหนาของดินจับมือเล็กให้วางบนหัวเข็มขัดราคาแพง
"ทำตรงนี้"
ฉันไม่ได้ใสซื่อจนแปลไม่ออกว่าดินต้องการให้ทำอะไร
"ดะดินจะให้พี่ทำอะไรคะ"ฉันถามอย่างสงสัยแต่ใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อมือหนาของดินจับมือเล็กให้วางบนหัวเข็มขัดราคาแพง
"ทำตรงนี้"
ฉันไม่ได้ใสซื่อจนแปลไม่ออกว่าดินต้องการให้ทำอะไร
Tags: วัยรุ่น
ตอน: บทที่ 1 ผมชอบพี่
เป็นของผมนะครับ
เป็นของผมแค่คนเดียวก็พอ
@โรงเรียนมัธยม
"เชี่ยดิน วันนี้พี่ลินน์คนสวยไม่แวะมาแล้วหรอวะ" เด็กหนุ่มหัวหยิกหยอยวัยมัธยมปลาย เอ่ยถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้พบหน้ามาสักพักใหญ่ๆ
"ไม่รู้เหมือนกัน"เด็กหนุ่มร่างสูงผมดำสนิทตัดกับสีผิวขาวของเขาตอบอย่างเนือยๆ
'ผมชอบพี่'
'จะบ้าหรอดิน'
....
LINN talk
'ผมชอบพี่'เด็กหนุ่มวัย18เอ่ยขึ้นกับฉัน
หัสดิน หรือดินเป็นน้องที่รู้จักกันเมื่อหลายเดือนก่อน ฉันเจอเขาครั้งแรกตอนไปเป็นครูสอนพิเศษให้สถาบันแห่งหนึ่ง
ซึ่งได้รับการไหว้วานจากรุ่นพี่ในคณะ เงินตอบแทนนั้นดีทีเดียวฉันจึงเอ่ยปากตกลงช่วยเขาไป
'ลินน์ดูน้องคนนั้นดิโคตรหล่อเลย'มีนาสกิดแขนฉันเบาๆ เมื่อเด็กหนุ่มชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนเอกชนชื่อดังเดินเข้ามาในห้องเรียน
เด็กคนนี้มีรูปร่างสูงโปร่งแต่ไม่ได้ผอมเก้งก้าง เรียวขายาวของเขาค่อยๆย่างกลายเข้ามานั่งลงบนโต๊ะเลกเชอร์ที่ว่างอยู่ ทุกๆการกระทำของเขาต่างเรียกสายตาเด็กสาววัยเดียวกันในห้องได้เป็นอย่างดี
'เอาหละทุกคน วันนี้มีเพื่อนใหม่มาเรียนกับเรานะคะ'
'หัสดิน ลุกขึ้นแนะนำตัวกับเพื่อนๆหน่อยค่ะ'ฉันบอกกับดินให้เขาแนะนำตัวเอง ซึ่งเป็นธรรมเนียมที่ควรจะทำเมื่อเข้ามาใหม่ แต่ดินกลับไม่เป็นอย่างนั้น เขานิ่งเฉยดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนจ้องมาที่ฉัน จนเริ่มรู้สึกประหม่า
'หัสดินคะ'ในห้องเรียนเงียบกริบได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศคลอเบาๆ ฉันจึงบอกอีกครั้ง บางทีดินอาจจะไม่ได้ยินก็เป็นได้
ดินลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆอย่างเกลียดคล้าน โดยที่ยังสบตากับฉันอยู่
'ดิน หัสดิน'เขากล่าวอย่างห้วนๆ ก่อนจะนั่งลงตามเดิม เด็กคนนี้ช่างไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
'เอาละทีนี้ทุกคนรู้จักแล้วเนอะ งั้นเรามาเริ่มเรียนต่อจากคราวที่แล้วกันค่ะ'
........
สามชั่วโมงผ่านไป เวลา19:30น.
'พี่ลินน์สวัสดีค่ะ/ครับ'
'เจอพรุ่งนี้นะเด็กๆ อย่ามาสายน้า'
หลังจากสอนเสร็จแล้ว เด็กๆก็ต่างทยอยกลับออกไปทีละคนจนหมด
ส่วนมีนานั้นวันนี้ติดธุระด่วนจึงขอกลับไปก่อนตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว
'วันนี้วันครบรอบสี่ปีอะลินน์ เราจะขอกลับก่อนอย่าโกรธกันนะ'
'ไม่เป็นไร ไปเถอะลินน์อยู่ได้'
หน้าที่ลบกระดานจึงตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว
ระหว่างที่ยืนลบกระดานอยู่นั้น ก็เหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องจากด้านหลังอยู่ตลอดเวลา จนฉันเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบบริเวณท้ายทอย
'ยังไม่กลับอีกหรอคะ แต่ถ้าจะรอผู้ปกครองต้องออกไปนั่งรอที่หน้าล็อบบี้นะ'ฉันบอกเด็กในห้องที่ดูเหมือนว่าจะยังนั่งอยู่โดยไม่ได้หันไปมองเขา
'....'แต่ทุกอย่างยังคงเงียบไม่มีเสียงใดๆตอบมา เด็กคนนี้ไม่ได้ลุกออกไปตามที่ฉันพูด ดื้อดึงเสียจริง
เมื่อกระดานสะอาด ฉันหันกลับมาด้านหน้าตามเดิม ก็พบกับเด็กนักเรียนคนใหม่นั่นเองที่นั่งอยู่
มือทั้งสองของเขายกขึ้นมาผสานกันโดยใช้คางเกยเอาไว้ ดวงตากลมโตใสซื่อจับจ้องที่ฉัน ริมฝีปากหนาสีชมพูอ่อนยกโค้งขึ้นเล็กน้อย
'อ้าวหัสดินเองหรอ ทำไมยังไม่กลับคะ'
'ผมรอพี่อยู่'
'พี่..พี่สาวหรอ? แต่ถ้าจะรอหัสดินต้องไปรอด้านนอกนะ'
'เรียกผมดินเฉยๆ'ดินเอนตัวกลับมานั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเคย
'ผมหมายถึงพี่'เขาเผยอหน้ามาที่ฉัน
'มีอะไรรึเปล่าคะ'เขารอฉันหรอ รอทำไมกันอดสงสัยไม่ได้เลยละว่าดินมีธุระอะไร แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นเรื่องการเรียน ตลอดทั้งสามชั่วโมงที่ผ่านมานั้น ดินไม่ได้สนใจสิ่งที่ฉันสอนเลยสักนิด
'พี่ช่วยเดินมาหาผมหน่อยได้มั้ยครับ'ฉันที่ยังงงๆอยู่ก็ยอมเดินไปยังโต๊ะของเขาอย่างว่าง่าย
เอ..ทำไมเป็นฉันที่เดินไปหาเขาละ ทำไมดินถึงไม่ถือหนังสือเดินมาหาฉันเอง
'ผมไม่เข้าใจตรงนี้'ดินชี้ไปที่แบบฝึกหัดที่ฉันพึ่งสอนจบไป
'ไม่เข้าใจตรงไหนคะ'เมื่อหยุดยืนตรงหน้าเขาฉันก็ประหม่าเล็กน้อย
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสุกใสราวลูกกวางจับจ้องทุกๆการกระทำของฉัน
'พี่ยืนห่างขนาดนั้นจะมองเห็นหรอ'ดินยกยิ้มราวกับรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร ดังนั้นฉันจึงค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เขาอีกหน่อย ก่อนจะโน้มหน้าลงไปดูบทเรียนในหนังสือที่เขาสงสัย
'ข้อนี้หรอ กำหนดให้ RR แทนเซตของจำนวนจริง ถ้า f:R→Rf:R→R....'ขณะที่ฉันอธิบายนั้นก็ไม่ทันได้สังเกตุว่าใบหน้าของตัวเองและดินใกล้กันขนาดไหน
จนกระทั่งรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆเจือกลิ่นมิ้นจางๆเป่ารดข้างแก้ม มันทำให้ฉันรีบขยับตัวออกห่างทันทีราวกับว่าต้องของร้อน
'ต่อสิผมยังไม่เข้าใจเลย'ริมฝีปากหนายกยิ้มสูงจนเกิดรอยบุ๋มข้างแก้ม
น่ารัก
ถ้ามองจากภายนอกหัสดินก็เหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่ได้พิเศษอะไรนอกจากการมีรูปร่างหน้าตาที่ดี
'เอ่อ..เอาไว้พรุ่งนี้จะมาอธิบายให้ฟังพร้อมเพื่อนๆแล้วกัน ตอนนี้ดึกแล้วกลับบ้านเถอะค่ะ'ฉันรีบไล่ให้เขากลับ การกระทำของดินเมื่อกี้ส่งผลให้ใจฉันสั่นระรัว จนเหงื่อที่มือและหน้าผากเริ่มซึมออกมา
หัสดินเด็กหนุ่มวัยมัธยมปลายคนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาอันตรายเหลือเกิน
'แอร์ไม่เย็นหรอครับพี่ดู...เปียกๆนะ'ท้องน้อยของฉันรู้สึกบิดมวนกับคำพูดเน้นท้ายของดิน
'กลับเถอะค่ะ เดี๋ยวผู้ปกครองเป็นห่วง'ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองตรงหน้าประตู ช่างเขาแล้วกันจะนั่งอยู่จนเช้าฉันก็ไม่สนใจแล้ว
'หึ'
....
แกรก~
ระหว่างที่เก็บของอยู่นั้น เสียงเคลื่อนตัวของเก้าอี้ก็ดังขึ้นภายในห้องอันเงียบสงบ ฝีเท้าของดินค่อยๆก้าวมาทางฉัน ทุกการก้าวเดินทำให้ใจฉันสั่นขึ้นมาอีกครั้ง
'เจอกันพรุ่งนี้นะครับคุณครู'ดินหยุดมุมตรงโต๊ะ ฉันเองก็ทำเป็นไม่สนใจเขาและรีบก้มหน้าก้มตาเก็บของ เลยไม่รู้ว่าดินแสดงสีหน้าแบบไหนได้ยินก็เพียงเสียงผิวปากอย่างอารมณ์ดีที่ค่อยๆดังจนหายลับไป
เฮ้อ
เมื่อไหร่จะครบเดือนนึงนะไม่อยากมาสอนแทนแล้วสิ
เป็นของผมแค่คนเดียวก็พอ
@โรงเรียนมัธยม
"เชี่ยดิน วันนี้พี่ลินน์คนสวยไม่แวะมาแล้วหรอวะ" เด็กหนุ่มหัวหยิกหยอยวัยมัธยมปลาย เอ่ยถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้พบหน้ามาสักพักใหญ่ๆ
"ไม่รู้เหมือนกัน"เด็กหนุ่มร่างสูงผมดำสนิทตัดกับสีผิวขาวของเขาตอบอย่างเนือยๆ
'ผมชอบพี่'
'จะบ้าหรอดิน'
....
LINN talk
'ผมชอบพี่'เด็กหนุ่มวัย18เอ่ยขึ้นกับฉัน
หัสดิน หรือดินเป็นน้องที่รู้จักกันเมื่อหลายเดือนก่อน ฉันเจอเขาครั้งแรกตอนไปเป็นครูสอนพิเศษให้สถาบันแห่งหนึ่ง
ซึ่งได้รับการไหว้วานจากรุ่นพี่ในคณะ เงินตอบแทนนั้นดีทีเดียวฉันจึงเอ่ยปากตกลงช่วยเขาไป
'ลินน์ดูน้องคนนั้นดิโคตรหล่อเลย'มีนาสกิดแขนฉันเบาๆ เมื่อเด็กหนุ่มชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนเอกชนชื่อดังเดินเข้ามาในห้องเรียน
เด็กคนนี้มีรูปร่างสูงโปร่งแต่ไม่ได้ผอมเก้งก้าง เรียวขายาวของเขาค่อยๆย่างกลายเข้ามานั่งลงบนโต๊ะเลกเชอร์ที่ว่างอยู่ ทุกๆการกระทำของเขาต่างเรียกสายตาเด็กสาววัยเดียวกันในห้องได้เป็นอย่างดี
'เอาหละทุกคน วันนี้มีเพื่อนใหม่มาเรียนกับเรานะคะ'
'หัสดิน ลุกขึ้นแนะนำตัวกับเพื่อนๆหน่อยค่ะ'ฉันบอกกับดินให้เขาแนะนำตัวเอง ซึ่งเป็นธรรมเนียมที่ควรจะทำเมื่อเข้ามาใหม่ แต่ดินกลับไม่เป็นอย่างนั้น เขานิ่งเฉยดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนจ้องมาที่ฉัน จนเริ่มรู้สึกประหม่า
'หัสดินคะ'ในห้องเรียนเงียบกริบได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศคลอเบาๆ ฉันจึงบอกอีกครั้ง บางทีดินอาจจะไม่ได้ยินก็เป็นได้
ดินลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆอย่างเกลียดคล้าน โดยที่ยังสบตากับฉันอยู่
'ดิน หัสดิน'เขากล่าวอย่างห้วนๆ ก่อนจะนั่งลงตามเดิม เด็กคนนี้ช่างไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
'เอาละทีนี้ทุกคนรู้จักแล้วเนอะ งั้นเรามาเริ่มเรียนต่อจากคราวที่แล้วกันค่ะ'
........
สามชั่วโมงผ่านไป เวลา19:30น.
'พี่ลินน์สวัสดีค่ะ/ครับ'
'เจอพรุ่งนี้นะเด็กๆ อย่ามาสายน้า'
หลังจากสอนเสร็จแล้ว เด็กๆก็ต่างทยอยกลับออกไปทีละคนจนหมด
ส่วนมีนานั้นวันนี้ติดธุระด่วนจึงขอกลับไปก่อนตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว
'วันนี้วันครบรอบสี่ปีอะลินน์ เราจะขอกลับก่อนอย่าโกรธกันนะ'
'ไม่เป็นไร ไปเถอะลินน์อยู่ได้'
หน้าที่ลบกระดานจึงตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว
ระหว่างที่ยืนลบกระดานอยู่นั้น ก็เหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องจากด้านหลังอยู่ตลอดเวลา จนฉันเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบบริเวณท้ายทอย
'ยังไม่กลับอีกหรอคะ แต่ถ้าจะรอผู้ปกครองต้องออกไปนั่งรอที่หน้าล็อบบี้นะ'ฉันบอกเด็กในห้องที่ดูเหมือนว่าจะยังนั่งอยู่โดยไม่ได้หันไปมองเขา
'....'แต่ทุกอย่างยังคงเงียบไม่มีเสียงใดๆตอบมา เด็กคนนี้ไม่ได้ลุกออกไปตามที่ฉันพูด ดื้อดึงเสียจริง
เมื่อกระดานสะอาด ฉันหันกลับมาด้านหน้าตามเดิม ก็พบกับเด็กนักเรียนคนใหม่นั่นเองที่นั่งอยู่
มือทั้งสองของเขายกขึ้นมาผสานกันโดยใช้คางเกยเอาไว้ ดวงตากลมโตใสซื่อจับจ้องที่ฉัน ริมฝีปากหนาสีชมพูอ่อนยกโค้งขึ้นเล็กน้อย
'อ้าวหัสดินเองหรอ ทำไมยังไม่กลับคะ'
'ผมรอพี่อยู่'
'พี่..พี่สาวหรอ? แต่ถ้าจะรอหัสดินต้องไปรอด้านนอกนะ'
'เรียกผมดินเฉยๆ'ดินเอนตัวกลับมานั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเคย
'ผมหมายถึงพี่'เขาเผยอหน้ามาที่ฉัน
'มีอะไรรึเปล่าคะ'เขารอฉันหรอ รอทำไมกันอดสงสัยไม่ได้เลยละว่าดินมีธุระอะไร แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นเรื่องการเรียน ตลอดทั้งสามชั่วโมงที่ผ่านมานั้น ดินไม่ได้สนใจสิ่งที่ฉันสอนเลยสักนิด
'พี่ช่วยเดินมาหาผมหน่อยได้มั้ยครับ'ฉันที่ยังงงๆอยู่ก็ยอมเดินไปยังโต๊ะของเขาอย่างว่าง่าย
เอ..ทำไมเป็นฉันที่เดินไปหาเขาละ ทำไมดินถึงไม่ถือหนังสือเดินมาหาฉันเอง
'ผมไม่เข้าใจตรงนี้'ดินชี้ไปที่แบบฝึกหัดที่ฉันพึ่งสอนจบไป
'ไม่เข้าใจตรงไหนคะ'เมื่อหยุดยืนตรงหน้าเขาฉันก็ประหม่าเล็กน้อย
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสุกใสราวลูกกวางจับจ้องทุกๆการกระทำของฉัน
'พี่ยืนห่างขนาดนั้นจะมองเห็นหรอ'ดินยกยิ้มราวกับรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร ดังนั้นฉันจึงค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เขาอีกหน่อย ก่อนจะโน้มหน้าลงไปดูบทเรียนในหนังสือที่เขาสงสัย
'ข้อนี้หรอ กำหนดให้ RR แทนเซตของจำนวนจริง ถ้า f:R→Rf:R→R....'ขณะที่ฉันอธิบายนั้นก็ไม่ทันได้สังเกตุว่าใบหน้าของตัวเองและดินใกล้กันขนาดไหน
จนกระทั่งรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆเจือกลิ่นมิ้นจางๆเป่ารดข้างแก้ม มันทำให้ฉันรีบขยับตัวออกห่างทันทีราวกับว่าต้องของร้อน
'ต่อสิผมยังไม่เข้าใจเลย'ริมฝีปากหนายกยิ้มสูงจนเกิดรอยบุ๋มข้างแก้ม
น่ารัก
ถ้ามองจากภายนอกหัสดินก็เหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่ได้พิเศษอะไรนอกจากการมีรูปร่างหน้าตาที่ดี
'เอ่อ..เอาไว้พรุ่งนี้จะมาอธิบายให้ฟังพร้อมเพื่อนๆแล้วกัน ตอนนี้ดึกแล้วกลับบ้านเถอะค่ะ'ฉันรีบไล่ให้เขากลับ การกระทำของดินเมื่อกี้ส่งผลให้ใจฉันสั่นระรัว จนเหงื่อที่มือและหน้าผากเริ่มซึมออกมา
หัสดินเด็กหนุ่มวัยมัธยมปลายคนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาอันตรายเหลือเกิน
'แอร์ไม่เย็นหรอครับพี่ดู...เปียกๆนะ'ท้องน้อยของฉันรู้สึกบิดมวนกับคำพูดเน้นท้ายของดิน
'กลับเถอะค่ะ เดี๋ยวผู้ปกครองเป็นห่วง'ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองตรงหน้าประตู ช่างเขาแล้วกันจะนั่งอยู่จนเช้าฉันก็ไม่สนใจแล้ว
'หึ'
....
แกรก~
ระหว่างที่เก็บของอยู่นั้น เสียงเคลื่อนตัวของเก้าอี้ก็ดังขึ้นภายในห้องอันเงียบสงบ ฝีเท้าของดินค่อยๆก้าวมาทางฉัน ทุกการก้าวเดินทำให้ใจฉันสั่นขึ้นมาอีกครั้ง
'เจอกันพรุ่งนี้นะครับคุณครู'ดินหยุดมุมตรงโต๊ะ ฉันเองก็ทำเป็นไม่สนใจเขาและรีบก้มหน้าก้มตาเก็บของ เลยไม่รู้ว่าดินแสดงสีหน้าแบบไหนได้ยินก็เพียงเสียงผิวปากอย่างอารมณ์ดีที่ค่อยๆดังจนหายลับไป
เฮ้อ
เมื่อไหร่จะครบเดือนนึงนะไม่อยากมาสอนแทนแล้วสิ
plsplas เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ส.ค. 2564, 21:36:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ส.ค. 2564, 21:36:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 190
| บทที่ 2 คิดถึงผมมั้ย >> |