นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 27
ตอนที่27
ใบหน้าหล่อของชายวัยสามสิบปลายยังคงจ้องนิ่งอยู่กับใบหน้าสวยหุ่นบางที่ถูกพันธนาการด้วยเชื่อกหญิงสาวคงรู้สึกอึดอัดแต่ไม่ยอมปริปากขอร้องให้เขาแก้มัดเธอ
“ถ้าผมแก้เชือกออก คุณสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ออกฤทธิ์กับผม จะคุยกันดีๆอย่างมีเหตุผล”
“ไม่ได้ เพราะฉันไม่อยากคุยกับคุณ” จี๊ดลอยหน้าลอยตาเถียง
“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่แก้เชือก แต่จะจับคุณแก้ผ้าคุณแทน” นรินทำสีหน้าเอาจริง
อีกทั้งเขายังแกล้งสอดนิ้วมือไปที่สาปเสื้อของธอสะกิดกระดุมสองเม็ดที่เหลือเพียงเบาๆ อย่างใจเย็น สุดท้ายมันก็หลุดออกจนเผยให้เห็นร่องอกงดงามที่นรินเฝ้าคิดถึงมาหลายค่ำคืน เขาอยากจะฝังจมูกลงไปสูดดมความหอมของมันเหลือเกินแต่ทว่าต้องเก๊กเอาไว้ก่อน
“โรคจิต!” จี๊ดตวาดเสียงใส่
“จะโรคจิตกว่านี้ถ้าคุณยังไม่ยอมคุยกับผมดีๆ สักที” นรินแกล้งปลดกระดุมเสื้อของตนเองเริ่มจากเม็ดบนลงไปสู่เม็ดล่างเผยให้เห็นบางส่วนของหน้าอกแข็งแกร่งซึ่งมีมัดกล้ามสวยงาม
“จะทำอะไรของคุณแต่อย่านึกว่าจะทำให้ฉันกลัวได้นะ จะขืนใจ ปูยี้ปู้ยำ ต้มยำทำแกง อะไรก็ช่างก็คุณทำมาหมดแล้วนี่ฉันไม่กลัวหรอก”
แตภายในใจของสาวน้อยก็นึกกลัวเหมือนกันขนาดจับเธอขึงพรืดบนเตียงราวกับคนวิตถารเขายังทำได้
“แต่แบบนี้รับรองผมยังไม่เคยทำแน่ๆ” นรินยิ้มหื่นๆกระชากเสื้อสีน้ำเงินแขนยาวของเขาออกจากตัวสุดแรงและปามันลงกับพื้นจากนั้นดึงเข็มขัดหนังเส้นสีน้ำตาลที่เขาคาดเอวอยู่ออกมาถือเอาไว้ ไม่หนำใจยังเอามันตีลงบนที่นอนอีกสองสามทีเสียงเข็มขัดกระทบกับที่นอนชวนให้หญิงสาวเสียวสันหลัง
จี๊ดสะดุ้งสุดตัวคิดว่าเขาคงวิตถารไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่อย่างที่เธอหาเรืองว่า “คุณจะเอาเข็มขัดมาเฆี่ยนฉันจริงๆเหรอ”
“จะทำยิ่งกว่านั้นอีกหากดื้อด้านไม่ยอมคุยกับผมดีๆ จะยอมหรือไม่ยอม” นรินขู่ครั้งสุดท้าย
“ไม่”จี๊ดโต้เสียงดัง
จากนั้นไม่นานเสียงกรีดร้องก็ดังไปทั่วห้อง หญิงสาวได้แต่หวังว่าให้มีคนมาช่วยเธอในนาทีวิกฤติที่ทุกข์ทรมานนี้ที แต่มันคงเป็นไปได้ยากเพราะผนังในห้องป้องกันเสียงได้คงไม่มีใครได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากเธอ จี๊ดพยายามจะช่วยตัวเองแต่ก็มองไม่เห็นหนทางเพราะถูกพันธนาการเอาไว้ทั้งมือและเท้า
นรินยังไม่สาแก่ใจเขายังสนุกทีได้ทำให้แม่สาวน้อยคนเก่งร้องเสียงดัง
“ยังไม่ยอมใช่ไหม นี่แน่ๆ” นรินหัวเราะเสียงดังประสานกับเสียงหญิงสาว
และเพียงไม่นานเธอก็หมดฤทธิ์ลง ต้องยกธงขาวขอยอมแพ้เขาแต่โดยดี “ยอมแล้วค่ะ จี๊ดยอมแล้วคุณนรินอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะคะ จี๊ดทนต่อไปไม่ไหวค่ะ” หญิงสาวหอบจนเหนื่อย
นรินจึงหยุดมือที่จักกะจี้เอวเธอ เขาหัวเราะเบาๆอย่างผู้ชนะ “นึกว่าจะเก่งสักแค่ไหน ที่แท้ก็ต้องพ่ายแพ้กับไม้ตายของผม”
“จี๊ดย่นจมูก” ก็เธอเป็นโรคบ้าจี้นี่นา อยากจะอาละวาดเขาแต่ก็กลัวเขาจะทำแบบเมื่อสักครู่ สู้ฆ่าให้ตายยังทรมานน้อยกว่าเลย
นรินแกะเชือกไปยิ้มไป “คราวนี้คุยกับผมดีๆได้แล้วใช้ไหม”
นรินรั้งบางมากอดแนบอก จี๊ดจะดิ้นแต่นรินขู่ด้วยสายตาประมาณว่าอยากโดนอีกไหม เธอจึงหยุดและปล่อยให้ใบหน้าแนบอยู่กับหน้าอกของเขาอยู่แบบนั้น
“ผมอยากบอกคุณว่าเรื่องที่ผ่านมาผมขอโทษ ผมไม่เคยคิดเอาคุณมาขัดดอก หรือเป็นเมียน้อย เมียเก็บเลย” จี๊ดช้อนดวงตาที่มีขนตาสีดำยาวเป็นแพรขึ้นมองหน้าเขา และทำสีหน้าไม่เชื่อ
“เอ่อ... แรกๆอาจจะคิดแต่หลังๆไม่ได้คิดจริงๆ ”นรินแก้ตัว
“มาบอกฉันทำไม”
“ถ้าไม่บอกคุณจะเข้าใจเหรอ คุณหนีผมมาก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่รึไง”
“แต่คุณมีภรรยาแล้ว และเธอก็กำลังท้องด้วย”
“ใครกันภรรยาผม แล้วท้องด้วยเหรอ คนนั้นใช่คุณหรือเปล่า” นรินยอกย้อนทำสายตาขี้เล่น เขาคิดว่าเพราะมีเมียเด็กเขาเลยทำตัวเด็กตามรึเปล่าเนี่ย
“ก็คุณพายไข่คนนั้นยังไงล่ะเธอออกจะทั้งสาว ทั้งสวยขนาดนั้นคุณยังนอกใจเธอได้อีกหรือคะ”
“ถ้าผมเอายัยพายไข่มาเป็นเมียจริงๆ รับรองว่าผู้คนและบรรพชนของผมคงสาปแช่งอย่างแน่นอน”
จี๊ดฟังแล้วไม่เข้าใจ “ทำไมเหรอคะ”
“ก็คนดีๆที่ไหนเขาจะเอาน้องสาวมาทำเมีย คุณนี่ยังไงกันนะ”
“น้องสาว!”
“ใช่พี่น้องคลานตามกันออกมาเลย อ้อแต่ว่ายัยพายไข่คลานตามมาช้าหน่อยห่างกันตั้งสิบกว่าปี”
จี๊ดนิ่งเงียบไป นรินก็เดาใจไม่ถูกว่าเธอกำลังดีใจหรือเสียใจ
“ผมยังโสด ถึงความบริสุทธิ์มันจะไม่เหลือมาถึงมือคุณแล้วก็ตาม” นรินจุมพิตหน้าผากหญิงสาวเบาๆ อย่างแสนรักใคร่
“แต่คนอย่างคุณก็คงมีผู้หญิงที่เลี้ยงดูไม่มากก็น้อย ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น”
“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่มีล่ะ ผมจะยกตำแหน่ง เมียแต่ง เมียหลวง เมียน้อย เมียเก็บ กิ๊ก กั๊ก ให้คุณคนเดียวคุณจะพอใจไหม”
“คุณนริน! ”
“ดีใจล่ะสิ” นรินยิ้มอย่างอารมณ์ดี เขาแกล้งแหย่เธอนรินรู้สึกว่าการได้ภรรยาเด็กเหมือนจะทำให้เขาหนุ่มขึ้น กระชุ่มกระชวยยามอยู่ใกล้เธอ
“จะบ้าเหรอคะ”จี๊ดทุบหน้าอกเขา ลึกๆเธอก็แอบคิดถึงเขาเหมือนกันยามที่ห่างไกล ก็เขาเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตเธอนี่นา
“คราวนี้กลับเมืองไทยกับผมได้แล้วใช่ไหมครับ”
“แล้วเรื่องหนี้สินล่ะคะ”
“ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละผมแค่เอามันมาขู่เพื่อดึงคุณให้อยู่กับผม เชื่อไหมเงินสิบเอ็ดล้านผมยกให้พ่อคุณหมดตั้งแต่ผมพบคุณแล้วล่ะ เพราะคุณมีค่ามากกว่าเงินทองทั้งหมดที่ผมมีเข้าใจไหมคนสวย”
นรินไม่เพียงแต่จะพ่นคำหวานชนิดน้ำตาลเรียกพี่ใส่จี๊ดเท่านั้น เขายังมอบความหวานให้เธอตลอดทั้งคืน เรียกได้ว่าเขาตักตวงความสุขใส่ตัวจนคุ้มกับระยะเวลาหลายคืนหลายวันที่เธออยู่ห่างกายเขา
ร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องผลักหน้าอกนรินเบาๆ อย่างสะเปะสะปะก็เธอง่วงเหลือเกิน แต่พ่อคนบนร่างกายของเธอนี่สิไม่ง่วง ไม่เหนื่อยบ้างรึไง
“ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะ จี๊ดเพลียจะแย่อยู่แล้ว”
“ไม่” นรินตอบอย่างมั่นใจ พร้อมกับรอยยิ้มถึงแม้ว่าใบหน้าหล่อเหลาจะชุ่มไปด้วยเหงื่อ แล้วมันยังหยดลงบนหน้าเธออีก
“คราวนี้ผมจะพิสูจน์ให้คุณรู้ไปเลยว่าผมยังไม่แก่ คุณจะได้ไม่หาเรื่องว่าผมได้อีก” จากนั้นเขาก็ก้มๆเงยๆ ขึ้นลงอยู่อย่างนั้นแทบจะตลอดทั้งคืน เรียกร้องเอาจากเธอจนคุ้มแสนคุ้ม
++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วุธปิดปากพายไข่แทบไม่ทัน กลัวคนทั้งไร่จะตื่นเมื่อเขาเล่าความจริงทั้งหมดให้เธอฟัง
“หยุดกรี๊ดเดี๋ยวนี้นะพายไข่” ร้อยตำรวจเอกสราวุธดุ ก่อนจะค่อยๆเอามือที่ปิดปากเธอออก
“คุณมันโกหก จอมลวงโลก อย่านึกนะว่ากลายเป็นตำรวจ แถมมีพ่อแม่เป็นเศรษฐีที่ดินแล้วฉันจะรักคุณมากกว่าเดิม ไม่มีทางฉันต้องการนายวุธคนเดิมได้ยินไหม” มือบางปาดน้ำตาเสียใจที่วุธไม่เคยบอกความจริง
“อย่าโวยวายไปสิคุณเดี๋ยวเขาก็ได้ยินกันทั้งไร่ ไม่ดีใจหรือไงที่ผมมีฐานะดี แล้วก็มีหน้าที่การงานดี ที่สำคัญหน้าตาก็ดีด้วย”
“ไม่ตลก ไม่ดีใจ”
“เอ...จะเอายังไงเมื่อก่อนไหนบอกว่าอยากได้สามีรวย ดูถูกว่าผมจน ตอนนี้เปลี่ยนใจอีกแล้ว ดื้อแบบนี้จับขังเดี่ยวดีไหม…หรือจะให้ขังลืม” วุธแกล้งขู่ทำสีหน้าดุ
“ขังสิ ขังเลย พายไข่ไม่กลัวหรอก”
“แต่ผมกลัว” วุธดึงหญิงสาวเข้ามากอดและลูบท้องนูนของเธอเบาๆ
“ผมรักคุณ รักลูก ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้ร้ายกาจ หรือเละเทะอย่างที่ใครเขาว่า คุณแค่ทำตัวต่อต้าน เพราะมีนิสัยเอาแต่ใจ แต่ลึกๆพายไข่ของผมเป็นคนจิตใจดีตอนผมมาอยู่ที่ไร่นี้ใหม่ๆ ผมเห็นคุณเอาลูกแมวกำพร้าที่แม่มันตายไปแอบเลี้ยงไว้ที่ท้ายไร่เพราะพี่ชายคุณห้ามเอาสัตว์ไปเลี้ยงบนตึกใหญ่ ผมมองเห็นสิ่งดีๆในตัวคุณที่คนอื่นเขามองไม่เห็น”
“ไม่ต้องมาพูดดี ยังไงฉันก็จะโกรธคุณที่คุณหลอกฉัน”
“ก็ตอนนี้ไม่ได้หลอกแล้วไง ที่ผมต้องหลอกคุณก็เพราะความจำเป็นมันเป็นภาระกิจของผม” วุธอุ้มหญิงสาวขึ้นนั่งตักแม้น้ำหนักตัวเธอจะเพิ่มขึ้นมากโดยตัวเขาเองนั่งอยู่บนโซฟา
“นึกหรือว่าฉันจะยกโทษให้คุณง่าย” พายไข่เหยียดยิ้มแววตามีเลศนัย
“แล้วคุณจะให้ผมทำอะไรคุณถึงจะหายโกรธ”
พายไข่ยังคงตีสีหน้างอน แต่ก้มไปที่ข้างหูของสามีก่อนจะกระซิบบางอย่าง
“โอ้โฮ! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” วุธทำตาดุใส่
“เลือกเอาเองล่ะกัน ถ้าไม่ทำพายไข่ก็จะไม่ยกโทษให้”
เฮ้อ! วุธถอนใจ
+++++++++++++++
หลายวันต่อมา
“กลับมาแล้วเหรอคะ คุณตำรวจ” เสียงหวานของพายไข่เอ่ยถาม ก่อนจะส่งตระกร้าผ้าให้เขา
วุธรับมาถือเอาไว้ มองดูผ้าล้นตระกร้า “รีบกลับมาเลยเนี่ย วันนี้เหนื่อยมากขอพักสักวันไม่ได้เหรอ” “ไม่ได้”พายไข่กอดอกและทำหน้าบึ้ง
“ก็ได้ๆ จะรีบทำเดี๋ยวนี้แหละแม่คุณ” วุธเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดลำลองสำหรับใส่อยู่กับบ้านจากนั้นรีบเข้าครัวไปล้างจาน พอเสร็จก็หอบตระกร้าผ้าไปซัก ระหว่างที่รอเสื้อผ้าที่ปั่นอยู่ในเครื่อง ก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้าน กอกน้ำ และหยิบโน่นนี่ให้พายไข่ตามคำสั่ง ส่วนพายไข่ก็กำลังนั่งดูละครที่วีและกินขนมอย่างสบายอารมณ์
“ตรงนี้ยังกวาดไม่เกลี้ยงเลยค่ะพี่วุธขา” พายไข่แกล้งทำขนมหล่นพื้นและให้วุธรีบมากวาด
“คุณแกล้งผมนี่” วุธมอง เขารู้ว่าถูกแกล้ง
“แล้วไง จะทำไม่ทำ”
วุธถอนหายใจ “ทำก็ได้เหลืออีกสามวันใช่ไหม” เขามองเธอด้วยสายตาคาดโทษ เดี๋ยวเถอะถ้าครบสองอาทิตย์ที่เธอสั่งให้เขาทำงานบ้านทุกอย่างแลกกับความผิดที่เขาปิดบังเธอแล้วล่ะก็คราวนี้ถึงทีเขาบ้าง จะแกล้งบังคับให้ตื่นมาแต่เช้าทำอาหารใส่กล่องไปให้เขากินที่โรงพักเสียเลย
โอ๊ย! “หมดแรง” หลังถูบ้านเสร็จวุธถึงกับปาดเหงื่อทรุดร่างนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ กับพายไข่ที่กำลังดูละครเรื่องดังอย่างสนุกสนานแถมยังลุ้นให้นางเอกตอบโต้นางร้ายที่ทาลิปสติกสีแดงเด่นมาก่อนตัวอย่างสนุกสนาน
“เป็นพายไข่หน่อยไม่ได้ แม่ปลิง...โดนไปแล้ว” ท่าทางของพายไข่ตั้งใจดูมาก
“ระวังเถอะเดี๋ยวแม่เมียแต่งอาทิตย์หน้าจะได้กระเด็นไปเป็นคนรับใช้แน่ๆ” วุธขู่เบาๆ เมียแต่งที่เขาว่าหมายถึงพายไข่นั่นแหละ แกล้งเขาแบบนี้พ้นโทษของเขาเมื่อไหร่จะเอาคืนเธอบ้าง
“กับข้าวทำหรือยัง ละครหลังข่าวเล่นไปสองตอนแล้วพายไข่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ” หญิงสาวหันมาถามสีหน้าเอาเรื่อง
“ยังครับ” วุธกล่าวเสียงอ่อย “แต่วันนี้ผมเหนื่อยมากคุณทานอาหารง่ายๆ ได้ไหมเดี๋ยวผมไปเจียวไข่ กับผัดผักรวมมิตรมาให้”
พายไข่สั่นศีรษะและยื่นหน้าใสไปใกล้ๆสามี “ไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นคุณอยากกินอะไรล่ะ ผมจะไปทำให้” วุธยืนขึ้นกำลังจะเดินเข้าครัว
“เดี๋ยวนั่งรออยู่นี่แหละ” พายไข่เดินลิ่วๆเข้าครัวไป ส่วนวุธก็นั่งหมดแรงอยู่บนโซฟา เขาหลับตาเพื่อให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า แต่แล้วกลิ่นอะไรหอมๆมันก็ชวนให้เขาลืมตาขึ้นมอง
“อะไรกันเนี่ย”
“แพนงไก่ ไข่พะโล้ แล้วก็ยำกุนเชียง” พายไข่วางลงบนโต๊ะกระจก เนื่องจากอยู่กันแค่สองคนบางครั้งเธอกับวุธก็ทานข้าวกันตรงโซฟารับแขกไม่ได้จัดโต๊ะอาหาร เพราะพายไข่ติดละคร
“ซื้อมาจากไหน น่ากินจัง”
“เดี๋ยวก็เททิ้งให้หมดหม้อเลย พายไข่อุตสาห์ทำนะ เปิดตามตำราเลย” พายไข่หยิบหนังสือทำอาหารที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาโชว์
“จริงๆ เหรอเนี่ย” วุธไม่อยากจะเชื่อสายตา เขามองอาหารพวกนั้นราวกับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก แต่ในใจเขาเชื่อว่าเธอเป็นคนทำเอง
พายไข่อมยิ้มพร้อมตักข้าวสวยร้อนๆใส่จานส่งให้สามี แล้วบรรจงรินน้ำเย็นใส่แก้วเสริฟท์ให้ข้างๆ “ไหนลองชิมหน่อยสิ” วุธตักแกงแพนงราดไปบนข้าวสวยร้อนๆกลิ่นหอมฉุยลอยขึ้นมา
“เป็นไงบ้างคะ” พายไข่นั่งลุ้นจนตัวโก่ง
วุธรีบดื่มน้ำ สีหน้าเขาไม่สู้ดีเลย
“ไม่อร่อยเหรอคะ มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ” พายไข่รีบชิมแกง ทำหน้าจ๋อยดูน่าสงสาร
วุธหัวเราะ “อร่อยสิ ถ้าไม่บอกว่าทำเองคิดว่าสั่งมาจากร้านอาหารเชียวนะ”
“จริงเหรอคะ” สีหน้าของเธอดีใจจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่
“จริงสิ” จากนั้นวุธก็ชิมกับข้าวทุกจานและยกนิ้วโป้งให้เธอ “เยี่ยมๆ ”
พายไข่ยิ้มไม่หุบ และลงมือทานข้าวตาม
จากนั้นทั้งสองคนก็ทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งคู่ผลัดกันตักอาหารใส่จานให้กันดูน่ารักกระหนุงกระหนิง หลังทานข้าวเสร็จทั้งคู่ก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้างจนเรียบร้อยแต่คืนนี้พายไข่ไม่ได้ดูละครภาคค่ำจนจบอย่างเคยเพราะวุธมีภารกิจลับที่จะต้องทำ เขาจัดแจงปิดไฟจนหมดและเข้านอนเร็วกว่าที่เคย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใบหน้าหล่อของชายวัยสามสิบปลายยังคงจ้องนิ่งอยู่กับใบหน้าสวยหุ่นบางที่ถูกพันธนาการด้วยเชื่อกหญิงสาวคงรู้สึกอึดอัดแต่ไม่ยอมปริปากขอร้องให้เขาแก้มัดเธอ
“ถ้าผมแก้เชือกออก คุณสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ออกฤทธิ์กับผม จะคุยกันดีๆอย่างมีเหตุผล”
“ไม่ได้ เพราะฉันไม่อยากคุยกับคุณ” จี๊ดลอยหน้าลอยตาเถียง
“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่แก้เชือก แต่จะจับคุณแก้ผ้าคุณแทน” นรินทำสีหน้าเอาจริง
อีกทั้งเขายังแกล้งสอดนิ้วมือไปที่สาปเสื้อของธอสะกิดกระดุมสองเม็ดที่เหลือเพียงเบาๆ อย่างใจเย็น สุดท้ายมันก็หลุดออกจนเผยให้เห็นร่องอกงดงามที่นรินเฝ้าคิดถึงมาหลายค่ำคืน เขาอยากจะฝังจมูกลงไปสูดดมความหอมของมันเหลือเกินแต่ทว่าต้องเก๊กเอาไว้ก่อน
“โรคจิต!” จี๊ดตวาดเสียงใส่
“จะโรคจิตกว่านี้ถ้าคุณยังไม่ยอมคุยกับผมดีๆ สักที” นรินแกล้งปลดกระดุมเสื้อของตนเองเริ่มจากเม็ดบนลงไปสู่เม็ดล่างเผยให้เห็นบางส่วนของหน้าอกแข็งแกร่งซึ่งมีมัดกล้ามสวยงาม
“จะทำอะไรของคุณแต่อย่านึกว่าจะทำให้ฉันกลัวได้นะ จะขืนใจ ปูยี้ปู้ยำ ต้มยำทำแกง อะไรก็ช่างก็คุณทำมาหมดแล้วนี่ฉันไม่กลัวหรอก”
แตภายในใจของสาวน้อยก็นึกกลัวเหมือนกันขนาดจับเธอขึงพรืดบนเตียงราวกับคนวิตถารเขายังทำได้
“แต่แบบนี้รับรองผมยังไม่เคยทำแน่ๆ” นรินยิ้มหื่นๆกระชากเสื้อสีน้ำเงินแขนยาวของเขาออกจากตัวสุดแรงและปามันลงกับพื้นจากนั้นดึงเข็มขัดหนังเส้นสีน้ำตาลที่เขาคาดเอวอยู่ออกมาถือเอาไว้ ไม่หนำใจยังเอามันตีลงบนที่นอนอีกสองสามทีเสียงเข็มขัดกระทบกับที่นอนชวนให้หญิงสาวเสียวสันหลัง
จี๊ดสะดุ้งสุดตัวคิดว่าเขาคงวิตถารไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่อย่างที่เธอหาเรืองว่า “คุณจะเอาเข็มขัดมาเฆี่ยนฉันจริงๆเหรอ”
“จะทำยิ่งกว่านั้นอีกหากดื้อด้านไม่ยอมคุยกับผมดีๆ จะยอมหรือไม่ยอม” นรินขู่ครั้งสุดท้าย
“ไม่”จี๊ดโต้เสียงดัง
จากนั้นไม่นานเสียงกรีดร้องก็ดังไปทั่วห้อง หญิงสาวได้แต่หวังว่าให้มีคนมาช่วยเธอในนาทีวิกฤติที่ทุกข์ทรมานนี้ที แต่มันคงเป็นไปได้ยากเพราะผนังในห้องป้องกันเสียงได้คงไม่มีใครได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากเธอ จี๊ดพยายามจะช่วยตัวเองแต่ก็มองไม่เห็นหนทางเพราะถูกพันธนาการเอาไว้ทั้งมือและเท้า
นรินยังไม่สาแก่ใจเขายังสนุกทีได้ทำให้แม่สาวน้อยคนเก่งร้องเสียงดัง
“ยังไม่ยอมใช่ไหม นี่แน่ๆ” นรินหัวเราะเสียงดังประสานกับเสียงหญิงสาว
และเพียงไม่นานเธอก็หมดฤทธิ์ลง ต้องยกธงขาวขอยอมแพ้เขาแต่โดยดี “ยอมแล้วค่ะ จี๊ดยอมแล้วคุณนรินอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะคะ จี๊ดทนต่อไปไม่ไหวค่ะ” หญิงสาวหอบจนเหนื่อย
นรินจึงหยุดมือที่จักกะจี้เอวเธอ เขาหัวเราะเบาๆอย่างผู้ชนะ “นึกว่าจะเก่งสักแค่ไหน ที่แท้ก็ต้องพ่ายแพ้กับไม้ตายของผม”
“จี๊ดย่นจมูก” ก็เธอเป็นโรคบ้าจี้นี่นา อยากจะอาละวาดเขาแต่ก็กลัวเขาจะทำแบบเมื่อสักครู่ สู้ฆ่าให้ตายยังทรมานน้อยกว่าเลย
นรินแกะเชือกไปยิ้มไป “คราวนี้คุยกับผมดีๆได้แล้วใช้ไหม”
นรินรั้งบางมากอดแนบอก จี๊ดจะดิ้นแต่นรินขู่ด้วยสายตาประมาณว่าอยากโดนอีกไหม เธอจึงหยุดและปล่อยให้ใบหน้าแนบอยู่กับหน้าอกของเขาอยู่แบบนั้น
“ผมอยากบอกคุณว่าเรื่องที่ผ่านมาผมขอโทษ ผมไม่เคยคิดเอาคุณมาขัดดอก หรือเป็นเมียน้อย เมียเก็บเลย” จี๊ดช้อนดวงตาที่มีขนตาสีดำยาวเป็นแพรขึ้นมองหน้าเขา และทำสีหน้าไม่เชื่อ
“เอ่อ... แรกๆอาจจะคิดแต่หลังๆไม่ได้คิดจริงๆ ”นรินแก้ตัว
“มาบอกฉันทำไม”
“ถ้าไม่บอกคุณจะเข้าใจเหรอ คุณหนีผมมาก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่รึไง”
“แต่คุณมีภรรยาแล้ว และเธอก็กำลังท้องด้วย”
“ใครกันภรรยาผม แล้วท้องด้วยเหรอ คนนั้นใช่คุณหรือเปล่า” นรินยอกย้อนทำสายตาขี้เล่น เขาคิดว่าเพราะมีเมียเด็กเขาเลยทำตัวเด็กตามรึเปล่าเนี่ย
“ก็คุณพายไข่คนนั้นยังไงล่ะเธอออกจะทั้งสาว ทั้งสวยขนาดนั้นคุณยังนอกใจเธอได้อีกหรือคะ”
“ถ้าผมเอายัยพายไข่มาเป็นเมียจริงๆ รับรองว่าผู้คนและบรรพชนของผมคงสาปแช่งอย่างแน่นอน”
จี๊ดฟังแล้วไม่เข้าใจ “ทำไมเหรอคะ”
“ก็คนดีๆที่ไหนเขาจะเอาน้องสาวมาทำเมีย คุณนี่ยังไงกันนะ”
“น้องสาว!”
“ใช่พี่น้องคลานตามกันออกมาเลย อ้อแต่ว่ายัยพายไข่คลานตามมาช้าหน่อยห่างกันตั้งสิบกว่าปี”
จี๊ดนิ่งเงียบไป นรินก็เดาใจไม่ถูกว่าเธอกำลังดีใจหรือเสียใจ
“ผมยังโสด ถึงความบริสุทธิ์มันจะไม่เหลือมาถึงมือคุณแล้วก็ตาม” นรินจุมพิตหน้าผากหญิงสาวเบาๆ อย่างแสนรักใคร่
“แต่คนอย่างคุณก็คงมีผู้หญิงที่เลี้ยงดูไม่มากก็น้อย ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น”
“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่มีล่ะ ผมจะยกตำแหน่ง เมียแต่ง เมียหลวง เมียน้อย เมียเก็บ กิ๊ก กั๊ก ให้คุณคนเดียวคุณจะพอใจไหม”
“คุณนริน! ”
“ดีใจล่ะสิ” นรินยิ้มอย่างอารมณ์ดี เขาแกล้งแหย่เธอนรินรู้สึกว่าการได้ภรรยาเด็กเหมือนจะทำให้เขาหนุ่มขึ้น กระชุ่มกระชวยยามอยู่ใกล้เธอ
“จะบ้าเหรอคะ”จี๊ดทุบหน้าอกเขา ลึกๆเธอก็แอบคิดถึงเขาเหมือนกันยามที่ห่างไกล ก็เขาเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตเธอนี่นา
“คราวนี้กลับเมืองไทยกับผมได้แล้วใช่ไหมครับ”
“แล้วเรื่องหนี้สินล่ะคะ”
“ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละผมแค่เอามันมาขู่เพื่อดึงคุณให้อยู่กับผม เชื่อไหมเงินสิบเอ็ดล้านผมยกให้พ่อคุณหมดตั้งแต่ผมพบคุณแล้วล่ะ เพราะคุณมีค่ามากกว่าเงินทองทั้งหมดที่ผมมีเข้าใจไหมคนสวย”
นรินไม่เพียงแต่จะพ่นคำหวานชนิดน้ำตาลเรียกพี่ใส่จี๊ดเท่านั้น เขายังมอบความหวานให้เธอตลอดทั้งคืน เรียกได้ว่าเขาตักตวงความสุขใส่ตัวจนคุ้มกับระยะเวลาหลายคืนหลายวันที่เธออยู่ห่างกายเขา
ร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องผลักหน้าอกนรินเบาๆ อย่างสะเปะสะปะก็เธอง่วงเหลือเกิน แต่พ่อคนบนร่างกายของเธอนี่สิไม่ง่วง ไม่เหนื่อยบ้างรึไง
“ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะ จี๊ดเพลียจะแย่อยู่แล้ว”
“ไม่” นรินตอบอย่างมั่นใจ พร้อมกับรอยยิ้มถึงแม้ว่าใบหน้าหล่อเหลาจะชุ่มไปด้วยเหงื่อ แล้วมันยังหยดลงบนหน้าเธออีก
“คราวนี้ผมจะพิสูจน์ให้คุณรู้ไปเลยว่าผมยังไม่แก่ คุณจะได้ไม่หาเรื่องว่าผมได้อีก” จากนั้นเขาก็ก้มๆเงยๆ ขึ้นลงอยู่อย่างนั้นแทบจะตลอดทั้งคืน เรียกร้องเอาจากเธอจนคุ้มแสนคุ้ม
++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วุธปิดปากพายไข่แทบไม่ทัน กลัวคนทั้งไร่จะตื่นเมื่อเขาเล่าความจริงทั้งหมดให้เธอฟัง
“หยุดกรี๊ดเดี๋ยวนี้นะพายไข่” ร้อยตำรวจเอกสราวุธดุ ก่อนจะค่อยๆเอามือที่ปิดปากเธอออก
“คุณมันโกหก จอมลวงโลก อย่านึกนะว่ากลายเป็นตำรวจ แถมมีพ่อแม่เป็นเศรษฐีที่ดินแล้วฉันจะรักคุณมากกว่าเดิม ไม่มีทางฉันต้องการนายวุธคนเดิมได้ยินไหม” มือบางปาดน้ำตาเสียใจที่วุธไม่เคยบอกความจริง
“อย่าโวยวายไปสิคุณเดี๋ยวเขาก็ได้ยินกันทั้งไร่ ไม่ดีใจหรือไงที่ผมมีฐานะดี แล้วก็มีหน้าที่การงานดี ที่สำคัญหน้าตาก็ดีด้วย”
“ไม่ตลก ไม่ดีใจ”
“เอ...จะเอายังไงเมื่อก่อนไหนบอกว่าอยากได้สามีรวย ดูถูกว่าผมจน ตอนนี้เปลี่ยนใจอีกแล้ว ดื้อแบบนี้จับขังเดี่ยวดีไหม…หรือจะให้ขังลืม” วุธแกล้งขู่ทำสีหน้าดุ
“ขังสิ ขังเลย พายไข่ไม่กลัวหรอก”
“แต่ผมกลัว” วุธดึงหญิงสาวเข้ามากอดและลูบท้องนูนของเธอเบาๆ
“ผมรักคุณ รักลูก ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้ร้ายกาจ หรือเละเทะอย่างที่ใครเขาว่า คุณแค่ทำตัวต่อต้าน เพราะมีนิสัยเอาแต่ใจ แต่ลึกๆพายไข่ของผมเป็นคนจิตใจดีตอนผมมาอยู่ที่ไร่นี้ใหม่ๆ ผมเห็นคุณเอาลูกแมวกำพร้าที่แม่มันตายไปแอบเลี้ยงไว้ที่ท้ายไร่เพราะพี่ชายคุณห้ามเอาสัตว์ไปเลี้ยงบนตึกใหญ่ ผมมองเห็นสิ่งดีๆในตัวคุณที่คนอื่นเขามองไม่เห็น”
“ไม่ต้องมาพูดดี ยังไงฉันก็จะโกรธคุณที่คุณหลอกฉัน”
“ก็ตอนนี้ไม่ได้หลอกแล้วไง ที่ผมต้องหลอกคุณก็เพราะความจำเป็นมันเป็นภาระกิจของผม” วุธอุ้มหญิงสาวขึ้นนั่งตักแม้น้ำหนักตัวเธอจะเพิ่มขึ้นมากโดยตัวเขาเองนั่งอยู่บนโซฟา
“นึกหรือว่าฉันจะยกโทษให้คุณง่าย” พายไข่เหยียดยิ้มแววตามีเลศนัย
“แล้วคุณจะให้ผมทำอะไรคุณถึงจะหายโกรธ”
พายไข่ยังคงตีสีหน้างอน แต่ก้มไปที่ข้างหูของสามีก่อนจะกระซิบบางอย่าง
“โอ้โฮ! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” วุธทำตาดุใส่
“เลือกเอาเองล่ะกัน ถ้าไม่ทำพายไข่ก็จะไม่ยกโทษให้”
เฮ้อ! วุธถอนใจ
+++++++++++++++
หลายวันต่อมา
“กลับมาแล้วเหรอคะ คุณตำรวจ” เสียงหวานของพายไข่เอ่ยถาม ก่อนจะส่งตระกร้าผ้าให้เขา
วุธรับมาถือเอาไว้ มองดูผ้าล้นตระกร้า “รีบกลับมาเลยเนี่ย วันนี้เหนื่อยมากขอพักสักวันไม่ได้เหรอ” “ไม่ได้”พายไข่กอดอกและทำหน้าบึ้ง
“ก็ได้ๆ จะรีบทำเดี๋ยวนี้แหละแม่คุณ” วุธเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดลำลองสำหรับใส่อยู่กับบ้านจากนั้นรีบเข้าครัวไปล้างจาน พอเสร็จก็หอบตระกร้าผ้าไปซัก ระหว่างที่รอเสื้อผ้าที่ปั่นอยู่ในเครื่อง ก็จัดการกวาดบ้าน ถูบ้าน กอกน้ำ และหยิบโน่นนี่ให้พายไข่ตามคำสั่ง ส่วนพายไข่ก็กำลังนั่งดูละครที่วีและกินขนมอย่างสบายอารมณ์
“ตรงนี้ยังกวาดไม่เกลี้ยงเลยค่ะพี่วุธขา” พายไข่แกล้งทำขนมหล่นพื้นและให้วุธรีบมากวาด
“คุณแกล้งผมนี่” วุธมอง เขารู้ว่าถูกแกล้ง
“แล้วไง จะทำไม่ทำ”
วุธถอนหายใจ “ทำก็ได้เหลืออีกสามวันใช่ไหม” เขามองเธอด้วยสายตาคาดโทษ เดี๋ยวเถอะถ้าครบสองอาทิตย์ที่เธอสั่งให้เขาทำงานบ้านทุกอย่างแลกกับความผิดที่เขาปิดบังเธอแล้วล่ะก็คราวนี้ถึงทีเขาบ้าง จะแกล้งบังคับให้ตื่นมาแต่เช้าทำอาหารใส่กล่องไปให้เขากินที่โรงพักเสียเลย
โอ๊ย! “หมดแรง” หลังถูบ้านเสร็จวุธถึงกับปาดเหงื่อทรุดร่างนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ กับพายไข่ที่กำลังดูละครเรื่องดังอย่างสนุกสนานแถมยังลุ้นให้นางเอกตอบโต้นางร้ายที่ทาลิปสติกสีแดงเด่นมาก่อนตัวอย่างสนุกสนาน
“เป็นพายไข่หน่อยไม่ได้ แม่ปลิง...โดนไปแล้ว” ท่าทางของพายไข่ตั้งใจดูมาก
“ระวังเถอะเดี๋ยวแม่เมียแต่งอาทิตย์หน้าจะได้กระเด็นไปเป็นคนรับใช้แน่ๆ” วุธขู่เบาๆ เมียแต่งที่เขาว่าหมายถึงพายไข่นั่นแหละ แกล้งเขาแบบนี้พ้นโทษของเขาเมื่อไหร่จะเอาคืนเธอบ้าง
“กับข้าวทำหรือยัง ละครหลังข่าวเล่นไปสองตอนแล้วพายไข่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ” หญิงสาวหันมาถามสีหน้าเอาเรื่อง
“ยังครับ” วุธกล่าวเสียงอ่อย “แต่วันนี้ผมเหนื่อยมากคุณทานอาหารง่ายๆ ได้ไหมเดี๋ยวผมไปเจียวไข่ กับผัดผักรวมมิตรมาให้”
พายไข่สั่นศีรษะและยื่นหน้าใสไปใกล้ๆสามี “ไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นคุณอยากกินอะไรล่ะ ผมจะไปทำให้” วุธยืนขึ้นกำลังจะเดินเข้าครัว
“เดี๋ยวนั่งรออยู่นี่แหละ” พายไข่เดินลิ่วๆเข้าครัวไป ส่วนวุธก็นั่งหมดแรงอยู่บนโซฟา เขาหลับตาเพื่อให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า แต่แล้วกลิ่นอะไรหอมๆมันก็ชวนให้เขาลืมตาขึ้นมอง
“อะไรกันเนี่ย”
“แพนงไก่ ไข่พะโล้ แล้วก็ยำกุนเชียง” พายไข่วางลงบนโต๊ะกระจก เนื่องจากอยู่กันแค่สองคนบางครั้งเธอกับวุธก็ทานข้าวกันตรงโซฟารับแขกไม่ได้จัดโต๊ะอาหาร เพราะพายไข่ติดละคร
“ซื้อมาจากไหน น่ากินจัง”
“เดี๋ยวก็เททิ้งให้หมดหม้อเลย พายไข่อุตสาห์ทำนะ เปิดตามตำราเลย” พายไข่หยิบหนังสือทำอาหารที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาโชว์
“จริงๆ เหรอเนี่ย” วุธไม่อยากจะเชื่อสายตา เขามองอาหารพวกนั้นราวกับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก แต่ในใจเขาเชื่อว่าเธอเป็นคนทำเอง
พายไข่อมยิ้มพร้อมตักข้าวสวยร้อนๆใส่จานส่งให้สามี แล้วบรรจงรินน้ำเย็นใส่แก้วเสริฟท์ให้ข้างๆ “ไหนลองชิมหน่อยสิ” วุธตักแกงแพนงราดไปบนข้าวสวยร้อนๆกลิ่นหอมฉุยลอยขึ้นมา
“เป็นไงบ้างคะ” พายไข่นั่งลุ้นจนตัวโก่ง
วุธรีบดื่มน้ำ สีหน้าเขาไม่สู้ดีเลย
“ไม่อร่อยเหรอคะ มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ” พายไข่รีบชิมแกง ทำหน้าจ๋อยดูน่าสงสาร
วุธหัวเราะ “อร่อยสิ ถ้าไม่บอกว่าทำเองคิดว่าสั่งมาจากร้านอาหารเชียวนะ”
“จริงเหรอคะ” สีหน้าของเธอดีใจจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่
“จริงสิ” จากนั้นวุธก็ชิมกับข้าวทุกจานและยกนิ้วโป้งให้เธอ “เยี่ยมๆ ”
พายไข่ยิ้มไม่หุบ และลงมือทานข้าวตาม
จากนั้นทั้งสองคนก็ทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งคู่ผลัดกันตักอาหารใส่จานให้กันดูน่ารักกระหนุงกระหนิง หลังทานข้าวเสร็จทั้งคู่ก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้างจนเรียบร้อยแต่คืนนี้พายไข่ไม่ได้ดูละครภาคค่ำจนจบอย่างเคยเพราะวุธมีภารกิจลับที่จะต้องทำ เขาจัดแจงปิดไฟจนหมดและเข้านอนเร็วกว่าที่เคย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2554, 16:51:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ส.ค. 2554, 20:45:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 7725
| << ตอนที่ 25-26 |
anOO 25 ส.ค. 2554, 17:51:37 น.
วันนี้ไรเตอร์ใจดีจังเลยค่ะ
แล้วเราจะได้รู้ไหมว่าภารกิจลับคืออะไร
ปล. "ภารกิจ" สะกดแบบนี้นะค่ะ
วันนี้ไรเตอร์ใจดีจังเลยค่ะ
แล้วเราจะได้รู้ไหมว่าภารกิจลับคืออะไร
ปล. "ภารกิจ" สะกดแบบนี้นะค่ะ
คิมหันตุ์ 25 ส.ค. 2554, 17:56:53 น.
ท้องอยู่ก็เบาๆ มั่งนะ คุณตำรวจ
ท้องอยู่ก็เบาๆ มั่งนะ คุณตำรวจ
windy2000 25 ส.ค. 2554, 19:32:08 น.
ไฟแรงจังพี่นริน
ไฟแรงจังพี่นริน
lovemuay 25 ส.ค. 2554, 19:43:11 น.
ใกล้จบแล้วสินะคะ มาต่อเร็วดีจังค่ะ ^^
ใกล้จบแล้วสินะคะ มาต่อเร็วดีจังค่ะ ^^
ปูสีน้ำเงิน 25 ส.ค. 2554, 19:46:37 น.
ตอนอ่านแล้วยิ้มไปด้วยนะเนี่ย
ตอนอ่านแล้วยิ้มไปด้วยนะเนี่ย
nunoi 25 ส.ค. 2554, 20:24:05 น.
เริ่มลงเอยกันด้วยดี
เริ่มลงเอยกันด้วยดี
XaWarZd 26 ส.ค. 2554, 00:27:03 น.
หวานซะ
หวานซะ
อัปสรา 26 ส.ค. 2554, 10:04:55 น.
ไม่เป็นไรค่ะ ดีใจที่สนุกค่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ ดีใจที่สนุกค่ะ
nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 21:28:30 น.
น่ารักจังเลยค่ะ พายไข่กับนายวุธ อมยิ้มทั้งตอนเลยค่ะ
น่ารักจังเลยค่ะ พายไข่กับนายวุธ อมยิ้มทั้งตอนเลยค่ะ
plalawan 29 ส.ค. 2554, 11:12:51 น.
ยัยพายไข่น่ารักกับเค้าก้เป้นนะเนี่ย อิอิ
ยัยพายไข่น่ารักกับเค้าก้เป้นนะเนี่ย อิอิ
omelet 29 ส.ค. 2554, 21:02:05 น.
น่ารักทั้งสองคู่เลย
น่ารักทั้งสองคู่เลย