นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 25-26
ตอนที่ 25
พันธิตามองใบหน้าเคนสลับกับเด็กน้อยลูกครึ่งที่เรียกสามีเธอว่าแด๊ด หน้าตาไม่ได้มีส่วนคล้ายกันสักนิดแต่เธอก็ยังไม่วางใจ ก็ยัยพริมโรสนั่นหน้าตาออกไปทางลูกครึ่งอยู่แล้ว เป็นไปได้ที่เด็กจะมีใบหน้าคล้ายคนเป็นแม่มากกว่าพ่อ
“ทอม นี่คุณแม่อีกคนของลูก”เคนแนะนำ
อ้าว...จู่ๆก็ยกตำแหน่งแม่เลี้ยงมาให้เธอเสียอย่างนั้น พันธิตาคิด
“สวัสดีครับ” เด็กชายหน้าฝรั่งพูดไทยได้ชัดเจน หันมายกมือไว้พันธิตาด้วยท่าทีนอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ”หญิงสาวยิ้มให้ เด็กชาย ช่างน่ารักเสียจริงปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาว ผมทอง
“ว่ายังไงจ้ะลูกทอม คงคิดถึงคุณพ่อมากล่ะสิ”เสียงสูงดังมาก่อนตัว มันเป็นแผนของเธอที่จะหาทางเข้าหาเคนอีกครั้ง
“คุณพริมโรสเชิญนั่งด้วยกันสิคะ” พันธิตายิ้ม กล่าวเชิญชวนตามมารยาท
“ขอบคุณค่ะ ถึงไม่เชิญโรสก็จะขอนั่งด้วยอยู่แล้ว” พริมโรสส่งยิ้มหวานให้เคน
“แล้วนี่คุณมากับทอมแค่สองคนหรือครับ”เคนถาม
“ใช่ค่ะ ก็ขาดคุณแล้วจะให้ฉันมากับใครได้อีกล่ะคะ” โรสพยายามจะทำให้ถ่านไฟเก่าคุโชนขึ้นแม้รู้ดีว่าความหวังมันช่างริบหรี่
เคนนิ่งเพียงแต่ยิ้มน้อยๆและหันไปคุยกับทอม
“เป็นยังไงบ้างทอม มาเที่ยวสนุกไหม”
“แด๊ด ทอมอยากไปว่ายน้ำกับแด๊ด นะ ๆๆ” เด็กชายตื๊อ
เคนรู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมทอมเลยตั้งแต่เขาเลิกลากับพริมโรส
“ได้สิ แด๊ดจะพาทอมไปว่ายน้ำ”
“คุณคงไม่ว่านะครับถ้าผมจะพาทอมไปว่ายน้ำ คุณไปกับผมนะ” เคนชักชวนภรรยาสาว แม้พันธิตาจะยังค้างคาใจเรื่องเด็กชายคนนี้แต่ทว่าเมื่อเห็นสายตาที่เด็กชายมองมาก็ทำให้เธอใจอ่อนยวบได้แต่พยักหน้า
สระว่ายน้ำของโรงแรมเคนกับเด็กชายลูกครึ่งว่ายน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนาน พันธิตารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเธอชอบน้ำก็จริงแต่ชอบแหล่งน้ำธรรมชาติเช่น น้ำตก น้ำทะเล มากกว่าที่จะต้องมาใส่ชุดบิกินนี่ลงว่ายน้ำในสระของโรงแรม
ฝรั่งหนุ่มหลายเชื้อชาติที่กำลังว่ายน้ำ บ้างก็นอนอาบแดดถึงกับมองมาที่ทางเข้าสระเป็นตาเดียวกันเพราะหญิงสาวชาวเอเชียหุ่นเซี๊ยะน่ารักไปทั้งเนื้อทั้งตัวในชุดบิกินนี่สีฟ้าน้ำทะเลสดใสกำลังจะเดินลงสระ
“ไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าวจะมองอะไรกันนักกันหนา เดี๋ยวพ่อได้ควักลูกตาออกมาเตะเล่นเสียหรอก”เคนฉุนที่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในสระ มองภรรยาของเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
“ทอม เดี๋ยวแด๊ดมา” เคนอุ้มทอมมาไว้ข้างขอบสระและเดินไปหาหญิงสาว
“ผมว่าคุณไปเปลี่ยนชุดดีกว่า ชุดนี้มันไม่เหมาะกับคุณเลย” เคนเป็นคนซื้อชุดนี้ให้แต่เขาตั้งใจจะให้เธอใส่ให้เขาดูคนเดียว
“ทำไมคะ ฉันใส่ชุดบิกินนี่สวยสู้แฟนเก่าคุณไม่ได้เหรอคะ” พันธิตามองไปในสระน้ำโรสกำลังเล่นน้ำในชุดบิกินนี่สีแดงเชอร์รีย์สุดเซ็กซี่และโบกมือให้เคน ซึ่งเคนก็โบกมือตอบรับ
“สวยแต่ผมไม่ชอบให้ใครมองภรรยาผม”
“เหรอคะ ฉันก็ไม่ชอบให้สามีมองผู้หญิงคนอื่นเหมือนกัน” เคนหยุดยิ้มให้โรสและหันมามองคนตรงหน้า
“ผมไม่เคยคิดอะไรกับโรสเขาเลย เลิกแล้วก็จบกันไปจริงๆ”
“แล้วเรื่องลูกชายของคุณล่ะ”
เคนยิ้ม “หึงเหรอ” เขายักคิ้วให้เธอ
“เปล่าแต่ไม่ชอบพวกไข่ทิ้ง ไข่ขว้าง หมกเม็ด”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นเคนหันไปและพบว่า พริมโรสกำลังจะจมน้ำเธอดิ้นรนราวกับว่ากำลังเป็นอะไรสักอย่าง
“เคนช่วยโรสด้วย ตะคริวๆ” หญิงสาวละล่ำละลักและกำลังจมลงไปในสระ
“โรส!” เคนรีบกระโดดลงไปช่วย
“มารยาชัดๆ” พันธิตาดูออก
เคนรั้งร่างระทวยของโรสเข้ามาหาขอบสระและอุ้มขึ้นมาวางบนพื้นริมสระน้ำ เขาตบแก้มเธอเบาๆ “โรสฟื้นสิครับ โรสเป็นไงบ้าง”
เด็กชายทอมรีบวิ่งเข้ามาดู กระท้อนจึงหันไปสนใจเด็กน้อยก่อนจะอุ้มเอาไว้
“แม่ของหนูไม่เป็นอะไรหรอกจ้ะทอม”
เคนพยายามเรียกโรสแต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว เขาก้มหน้าลงไปใกล้เพื่อทดสอบลมหายใจของเธอแต่ทว่าโรสลืมตาขึ้นพร้อมรั้งคอเคนเอาไว้ทำให้ริมฝีปากชนกัน เมื่อกระท้อนหันหน้ามาโรสก็โน้มคอเคนและจูบเขาอย่างดูดดื่มพร้อมส่งสายตาเยาะเย้ยหญิงสาว
“แม่โรสกับแด๊ดจูบกัน” เด็กชายทอมตบมือหัวเราะชอบใจ ในขณะที่พันธิตารู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ
เคนรีบถอนเรียวปากออกห่าง “ทำอะไรน่าเกลียดแบบนี่โรส”
หญิงสาวยิ้ม นัยน์ตาระริก“หากคุณไม่ช่วยโรส โรสคงจมน้ำตายแน่ๆ โรสแค่อยากขอบคุณ”
“ผมไม่ชอบ ผมมีภรรยาแล้ววันหลังอย่าทำแบบนี้อีก”
“โรสขอโทษค่ะ เคนอย่าโกรธโรสเลยนะคะ”
“ถ้าคุณดีขึ้นก็ลุกขึ้นเถอะครับผมจะกลับห้องแล้ว” เคนผละจากหญิงสาว เมื่อเขาหันกลับมาภรรยาสาวของเขาก็ไม่ได้อยู่แถวนี้อีกแล้ว
“หายไปไหนของเขา”
เด็กชายทอมชี้ไปทางออกของสระ
“ทอม แด๊ดไปก่อนนะลูกเอาไว้ว่างๆ แด็ดจะไปเยี่ยม” เคนเอามือยีหัวเด็กชายก่อนจะวิ่งตามร่างบางไป
“ Sorry !”
ด้วยเท้าที่เปียกน้ำทำให้พันธิตาเกิดลื่นและเซไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า เขาหันกลับมาพร้อมถอดแว่นตากันแดดเมื่อเห็นว่าเธอเป็นคนไทย
“ผมไม่เป็นอะไรครับ” เขาช่วยพยุงเธอขึ้นมา
“คุณเป็นคนไทยหรือคะ”
“ใช่ครับ ผมชื่อฤทธิ์เป็นมัคคุเทศน์”
เคนเดินมาถึงและเห็นภาพบาดตา นี่เธอหลบออกมาจากสระเพื่อมาคุยกับไอ้หมอนี่เหรอ
“นี่คุณทำไมจะกลับขึ้นห้องถึงไม่ยอมบอกผม” เคนเดินมาและโอบไหล่ภรรยาสาว
“นี่คุณเคน” หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดจบ
“ผมเป็นสามีของเธอครับ”เคนชิงพูดขึ้น
พันธิตาส่งสายตาดุไปเตือนเคนที่เขาเสียมารยาท แต่ชายหนุ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ผมชื่อฤทธิ์ครับยินดีที่ได้รู้จักคุณทั้งคู่ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก”
พันธิตายิ้มให้อย่างเป็นมิตร “ค่ะ”
++++++++++++++++++++++
เมื่อกลับมาถึงห้องเคนไม่วายพาลหาเรื่องเพราะรู้สึกหึงหวงหญิงสาว
“ผมเผลอหน่อยเดียวคุณก็แอบไปคุยกับไอ้หมอนั่น ไม่ไว้หน้าผมบ้างเลย”
“ทำไมฉันจะต้องไว้หน้าคุณทีคุณล่ะไปกอดจูบกับยัยกุหลาบเน่า ยังไม่แคร์ฉันเลยสักนิด”
“ผมแค่ช่วยเขาขึ้นมาจากการจมน้ำคุณก็เห็น”
“ใช่ ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอกับคุณจูบกัน” พันธิตาเดินหนี
เคนเดินตามและรั้งแขนเรียวเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นที่คุณเห็นว่าฉันคุยกับคุณฤทธิ์มันก็เกิดจากอุบัติเหตุเหมือนกัน”
“คุณจะเอาชนะผมใช่ไหม กระท้อน”
“แล้วแต่คุณจะคิด” หญิงสาวสะบัดแขนและเดินหนี
“จะไปไหน”
“ไปหาผู้ชายมั้ง” หญิงสาวสบตาอย่างท้าทาย
“จะมากไปแล้วนะ แล้วไอ้ชุดบิกินนี่แบบนี้วันหลังอย่าใส่ให้เห็นอีกเป็นเด็ดขาด”
“ทำไม แต่ถ้าคุณไม่เห็
นฉันก็ใส่ได้ใช่ไหม” หญิงสาวมองหน้าท้าทาย และพูดจายียวน
“ผมหึง”
“ไปหึงยัยโรสนั่นไป”
เคนรั้งร่างบางในชุดบิกินนี่สุดเซ็กซี่เข้ามากอด
“ผมจะหึงโรสไปทำไมเขาไม่ใช่เมียผม”
“แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่”
“เมียในอดีต กับเมียปัจจุบันมันไม่เหมือนกัน”
“ปล่อยนะ ปล่อยฉัน”
“ไม่ปล่อยจะทำไม คุณรู้ไหมผมไม่ชอบให้เมียผมไปคุยกับผู้ชายหน้าไหน แค่คุณแต่งตัวไปอ่อยหนุ่มในสระผมก็จะบ้าตายอยู่แล้ว”
เคนกอดจูบหญิงสาวและจัดการดึงบิกินี่ตัวสวยออกจากเรือนร่างของเธออย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงนาทีเธอก็เหลือแต่ตัวเปล่าๆ
“อย่ามาทำอะไรป่าเถื่อนแบบนี้นะ”
“ผมเป็นสามีคุณ ทำไมจะทำไม่ได้”
เคนล้มทับร่างบางและและถ่ายเทอารมณ์พิศวาสร้อนแรงปนหวงและหึงไปบนร่างเปลือยเปล่าของพันธิตา เสียงเตียงสี่เสาอันหรูหราสไตล์โรมันสั่นอยู่พักใหญ่ๆ พร้อมอุณหภูมิห้องที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ แม้ภายในห้องพักจะเปิดแอร์เย็นเฉียบ ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆสงบลงตามเดิม
++++++++++++++++++++++++++++++++
นรินกำลังตีสีหน้าเครียดจัดจี๊ดหายไปได้สามวันแล้วเธอไม่เพียงจะหายไปแต่ตัว แต่เธอกับขโมยหัวใจเขาติดมือไปด้วยนรินออกตามหาเธอจนทั่วจันทบุรีแต่ก็ไม่มีวี่แววของหญิงสาวเลย
“อย่าคิดว่าจะหนีผมไปง่ายๆ แบบนี้นะ” นรินขว้างแก้ววิสกี้ลงที่พื้นจนแตกกระจาย
“พี่นรินใจเย็นๆสิคะ เป็นอะไรไปคะ” พายไข่พยายามปลอบใจพี่ชาย ทั้งๆที่ตัวเองก็กำลังเครียดเรื่องนายวุธ
“พี่ไม่เป็นไรพายไข่ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้สามีเธอเขาจะมารับที่นี่”
“จริงเหรอคะ เขาจะมาจริงๆเหรอ” ใบหน้าแสดงความดีใจ นรินเห็นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
“ไหนตอนแรกเกลียดเขานักเขาหนาไง แล้วก็เกลียดที่เขาฐานะต้อยต่ำกว่าเราไม่ใช่เหรอ”
“เมื่อก่อนพายไข่คิดอย่างนั้นจริงๆค่ะ ถึงขนาดคิดจะหาพ่อใหม่ให้ลูก แต่ทว่าการที่พายไข่ใช้ชีวิตร่วมกับนายวุธแม้เป็นเวลาสั้นๆไม่นานมันก็ทำให้พายไข่รู้สึกมีความสุข ถึงเขาจะไม่รวยและชอบบังคับพายไข่ให้ทำงานก็ตาม
“แล้วถ้าวันหนึ่งนายวุธเกิดกลายเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทองขึ้นมาเธอจะว่ายังไง”
“มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกพี่นริน แต่ตอนนี้พายไข่ไม่ได้คิดอยากให้เขารวยเหมือนใครๆ พายไข่ขอแค่เราสามคนพ่อแม่ลูกได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขก็เพียงพอแล้ว”
นรินยิ้มกว้างออกมาเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพายไข่มีความคิดความอ่านเธอโตขึ้นมาก
“เธอคิดถูกแล้วพายไข่ ไม่แน่นะสวรรค์เห็นว่าเธอกลับเนื้อกลับตัวได้แล้วเขาอาจจะให้รางวัลกับเธอก็ได้นรินพูดทิ้งไว้เป็นปริศนา ก่อนจะเดินเข้าห้องไปแอบเลียแผลใจของตัวเอง ใครต่อใครก็ดูจะสมหวังกันหมดแล้วตัวเขาล่ะไปทำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมบอกความจริงกับเธอปล่อยให้เธอหนีเขาไปแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ย อยู่ไหนกันแน่เนี่ยอพาร์ทเมนท์ยัยดา” จี๊ดมองดูที่อยู่ในมือ เธอหนีมาหาเพื่อนสนิทซึ่งดาย้ายครอบครัวมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่และชวนให้เธอมาเที่ยวหลายครั้งแต่จี๊ดก็ยังไม่มีโอกาสมาสักครั้ง เธอหวังว่าจะมาพึ่งเพื่อนรักสักระยะต่อจากนั้นเธอจะหางานทำในเมืองนี้
“ไหนบอกว่ามีบ้านพักอยู่ใกล้ๆ กับบ้านพักคีตกวีชื่อก้องโลกอย่างโมซาร์ท แล้วทำไมมันหายากนัก” จี๊ดเดินไปตามถนนพยายามมองหาอพาร์ทเมนท์ของเพื่อน
โอ๊ย!
จี๊ดมัวแต่มองชื่อของอพาร์ทเมนท์จนไม่ได้มองทาง ทำให้ชนกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเดินเร็วราวกับพยายามหนีใครอยู่
“อุ๊ย!”
“อ้าว!....พี่กระท้อนเองเหรอคะ” จี๊ดดีใจและประหลาดใจที่มาพบเพื่อนรุ่นพี่ที่นี่ เธอช่วยพยุงหญิงสาวขึ้นมา จี๊ดเป็นรุ่นน้องของพันธิตาตอนทางบ้านส่งเธอไปเรียนมัธยมปลายในกรุงเทพฯ
“ยัยจี๊ด ใช่ไหม” พันธิตาก็ตกใจไม่น้อยที่เจอรุ่นน้องที่นี่หลังจากไม่ได้ข่าวคราวเสียนาน
“ใช่ค่ะ แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่คะ”
“มาฮันนีมูน” กระท้อนตอบแต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“น่าอิจฉาจัง แล้วสามีพี่ล่ะคะจี๊ดอยากเห็นหน้าจัง”
“กำลังเดินตามมา”
“อยากเห็นว่าคนโชคดีคนนั้นจะหล่อแค่ไหน” จี๊ดยิ้ม
“ว่าแต่เธอมาทำอะไรแถวนี้ หรือว่าเรียนอยู่ที่ออสเตรีย”
“ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ” จี๊ดหน้าเศร้า “จี๊ดมาตามหาเพื่อน แล้วก็จะหางานทำ”
พันธิตาเองก็สังเกตว่าหญิงสาวมีสีหน้าไม่ดี “มีอะไรให้พี่พอช่วยได้หรือเปล่าจี๊ด”
หญิงสาวยิ้มกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
พันธิตาหันหลังไปมองหาใครบางคน และเห็นว่าเคนเดินตามมาทันแล้ว “นั่นไงสามีพี่”
“ไหนๆ จี๊ดขอดูหน่อยสิว่าแฟนพี่หล่อแค่ไหน”
“ตายล่ะ! ซวยแล้วเรา”
เคนมองเห็นจี๊ดเข้าพอดี เป็นจังหวะที่จี๊ดรีบบอกลากระท้อนและวิ่งไปพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ “ไปก่อนนะพี่ไว้เจอกันโอกาสหน้า”
“เดี๋ยวก่อนสิยัยจี๊ด พี่ยังไม่ได้ขอเบอร์โทรศัพท์เธอเอาไว้เลย” แต่หญิงสาววิ่งไปไกลแล้ว
“ที่รักเมื่อครู่ ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมเห็นลูกสาวนายนพดลกำลังยืนคุยกับคุณอยู่”
พันธิตาขมวดคิ้ว “เมื่อครู่ยัยจี๊ดเพื่อนรุ่นน้องฉันต่างหาก”
“จริงสิ” กระท้อนนึกออกชื่อจี๊ดเหมือนกับชื่อลูกสาวของลูกหนี้ที่ชื่อนายนพดล
“คนนี้แหละลูกสาวนายนพดลอย่างแน่นอน ที่พี่ชายผมเอาตัวเธอมาอยู่ด้วยแลกกับหนี้”
แม้พันธิตากำลังงอนเคนในเรื่องเมื่อคืน แต่พอเห็นว่าจี๊ดลูกสาวนายนพดล กับจี๊ดรุ่นน้องเธออาจจะเป็นคนเดียวกันก็เริ่มสนใจที่จะสักถามเคน
“อย่าบอกนะว่าผู้หญิงที่พี่ชายคุณไปเอาตัวมาขัดดอก ลดยอดหนี้เป็นยัยจี๊ดรุ่นน้องของฉัน”
“ผมว่าไม่ผิดแน่ๆ แต่เธอจะมาที่นี่ได้ยังไงก็เธออยู่กับพี่ชายผม”
“โธ่ ยัยจี๊ดน่าสงสารจริงๆ” ++++++++++++++++++++
หลังจากที่ร้อยตำรวจเอกสราวุธมารับน้องสาวของเขากลับไปที่ไร่แล้ว นรินก็ปล่อยให้พวกเขากลับไปเคลียร์เรื่องต่างๆกันเอาเองเพราะเห็นว่าโตๆกันแล้วและคิดว่าพายไข่เองก็คงจะเลิกพยศแล้วด้วย
แต่ตัวเขาสิตอนนี้กำลังเครียดจัดเพราะตามหาจี๊ดไม่เจอตั้งหลายวันมานี่เขาไม่เคยหลับสนิทเลยสักวันใบหน้าเธอมันคอยหลอกหลอนเขา กลิ่นหอมจากตัวเธอมันยังวนเวียนไปทั่วห้องนอน จิตใจของชายวัยสามสิบปลายว้าวุ่นจนไม่เป็นอันทำอะไร
นรินหงุดหงิดเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น ใจจริงไม่อยากจะรับแต่ก็ตัดสินใจรับเพราะเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นมาเป็นเบอร์ของน้องชาย
“สบายดีไหมครับพี่นริน”
“กายสบาย แต่ใจห่อเหี่ยวว่ะ”
“ทำไมครับ หญ้าอ่อนที่เคยเคี้ยวหายไปอย่างนั้นเหรอครับพี่”
“นี่ยัยพายไข่โทรไปเล่าให้แกฟังเหรอเจ้าเคน”
“เปล่าครับ แต่แสดงว่าผมไม่ได้ตาฝาดไปเอง”
“หมายความว่ายังไง” นรินมีน้ำเสียงสนใจ
“ผมเจอคุณจี๊ดที่นี่ แต่เธอเห็นหน้าผมก็รีบวิ่งหนีไปทันที”
“จริงเหรอ” นรินรู้สึกตื่นเต้นสีหน้าเขาดีขึ้นมาถนัดตา
“ว่าแต่พ่อโคแก่ไปทำอะไรล่ะ เธอถึงหนีมาที่นี่ได้”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ได้ไหมผู้ชายวัยสามสิบปลายมันแก่นักรึไง”
“เอาเถอะไม่ล้อก็ได้ แล้วคุณจี๊ดคนนี้พี่นรินรักจริงหวังแต่งเลยเหรอ”
“ใช่ แต่ตอนนี้แกรีบบอกมาว่าแกพักอยู่เมืองไหน ประเทศอะไร”
จากนั้นเคนจึงบอกเล่ารายละเอียดทั้งหมด ทันทีที่วางสายจากเคนนรินก็รีบโทรหาเลขาส่วนตัวให้จองตั๋วเครื่องบินไปเมืองซาวล์บวก ประเทศออสเตรียไฟว์ที่ด่วนที่สุด
“หนีผมไม่พ้นหรอกสาวน้อย ผมจะไปเอาตัวคุณกลับมาให้เร็วที่สุด” นรินยิ้ม ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 26
ภายในอพาร์ทเมนตท์จี๊ดยกถ้วยชาลายกุหลาบขึ้นจิบเพื่อลดความรู้สึกหนาวเย็น
“เป็นยังไงบ้างยัยจี๊ด ที่นี้จะเล่าให้ฉันฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นถึงหนีมาหาฉัน แล้วหนีใครมา”
หญิงสาววางถ้วยชาลงอย่างช้าๆ ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มดูเศร้าลงก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดพร้อมระบายสิ่งที่อึดอัดในหัวใจให้เพื่อนรักฟัง
“โธ่...ยัยจี๊ดเวรกรรมจริงๆเพื่อน ทำไมพ่อเธอเขาทำแบบนั้นนะ” ดาดึงจี๊ดเข้ามากอดปลอบใจ
“ขอบใจแกมากนะดาที่เข้าใจฉัน ตอนนี้ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร”
“ ก็อยู่ด้วยกันที่นี่ไปก่อน ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก ว่าแต่นายนรินคนที่เล่าให้ฉันฟังป่านนี้เขาไม่หาตัวเธอแทบพลิกแผ่นดินไปแล้วเหรอยัยจี๊ด”
“ไม่หรอกมั้งถึงตามก็หาไม่เจอ ฉันอุตสาห์หนีข้ามทวีปมาแล้วเขาคงไม่มีความพยายามขนาดนั้นหรอก”
“ไม่แน่นะ แล้วถ้าเขาตามมาจะทำยังไง”
“ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปฉันใช้เขาไปคุ้มเกินคุ้มแล้ว อีกอย่างภรรยาเขาก็กำลังท้องจะให้ฉันกลับไปอยู่กับเขาในฐานะอะไร” พูดแล้วหญิงสาวก็อยากจะร้องไห้กับสิ่งที่เขาเรียกร้องตักตวงความสาวไปจากตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“ยัยจี๊ดค่าตัวเธอนี่ก็แพงนะยะตั้งสิบเอ็ดล้าน” ดาแซว หวังให้เพื่อนคลายเศร้า
“ฉันไม่ขำนะยัยดา ที่จริงฉันก็กลัวนะดา เมื่อเช้าฉันพบน้องชายเขาที่เมืองนี้ด้วยรู้ไหมน้องชายเขาแต่งงานกับรุ่นพี่ของฉันสองคนนั้นมาฮันนีมูนกัน โลกมันช่างกลมเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าคุณนเรนธรจะทันเห็นหน้าฉันหรือเปล่า”
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เคนกอดร่างนุ่มนิ่ม ก่อนจะหอมแก้มฟอดใหญ่ “ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอกระท้อน อย่างอนเลยนะคนดีของผม” เขาออดอ้อนเธอเท่านั้นยังไม่พอเขายังใช้ริมฝีปากร้อนจูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือย
“อย่ามายุ่งกับฉัน ไปยุ่งกับยัยโรสนั่นเถอะไป”
“งอนอีกแล้วคุณจะไล่ผมไปหาคนอื่นทำไมล่ะ ทั้งที่ผมอยากอยู่กับคุณทั้งวันทั้งคืน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวาน ฉันจะไม่เชื่ออะไรคุณอีกแล้วคุณมันจอมโกหก หลอกลวง ซุกลูกชายไว้ทั้งคนยังไม่ยอมบอกฉันสักคำจนฉันต้องรู้เอง”
“ที่แท้ก็เรื่องนี้เองที่ทำให้คุณงอนผม” เคนพลิกร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา เคนรู้สึกรำคาญกับชุดนอนของเธอ เขาชอบให้เธอไม่ใส่อะไรเลยยามนอนอยู่บนเตียงมากกว่าเขาจึงกำจัดมันออกไปให้พ้นสายตา
“ทำอะไรของคุณ”
“ไม่ต้องใส่หรอกเวลานอนอยู่กับผม”
“จะบ้าเหรอ จะให้ฉันนอนแก้ผ้าแบบนี้ทั้งคืนเนี่ยนะ”
“ผมจะใช้ร่างกายของผมห่มให้คุณแทนผ้าห่ม ทำแบบนี้ดีออกผมจะได้มีลูกเป็นของตัวเองไวๆๆ” เขาทำสายตาเจ้าเล่ห์มองเธอเหมือนเสือหวังจะตะครุบเหยื่อ
พันธิตาสบตาเขาเป็นเชิงตั้งคำถาม “หมายความว่ายังไงคะ”
“ทอมไม่ใช่ลูกของผม แต่ผมรับแกเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งตอนที่ผมคบกับโรสเธอขอร้องผมน่ะ แต่ทอมเป็นเด็กน่ารักผมเองก็ตกหลุมรักแกคุณคงไม่ว่า”
“คุณไม่ได้แอบไปมีลูกกับยัยโรสจริงๆ หรือคะ”
“จริงๆครับผมสาบานได้พ่อของเจ้าหนูทอมชื่ออังเดร โรสหย่ากับอังเดรมีลูกชายติดมาหนึ่งคน ตอนนั้นผมพบกับเธอที่อิตาลี ผมเรียนอยู่ปีสุดท้าย ผมชอบเธอเพราะเห็นว่าเธอเป็นคนเก่ง เธอเลี้ยงลูกเอง และผมก็คิดจริงจังกับเธอและไม่ได้รังเกียจที่โรสผ่านการมีครอบครัวหรือมีลูกมาแล้ว เราคบกันได้ปีกว่าๆ ผมคิดจะขอเธอแต่งงานหลังเรียนจบแต่ทว่าเธอเป็นคนสวยสะดุดตา มีเศรษฐีชาวอาหรับมาสนใจเธอจากนั้นโรสก็สลัดรักผมไปหาหมอนั่น เธอคิดว่าผมเป็นเหมือนนักเรียนไทยส่วนใหญ่ที่พ่อแม่ส่งมาเรียน พอจบแล้วก็ต้องกลับมาหางานทำและสร้างฐานะ นั่นเป็นเพราะผมไม่เคยบอกเรื่องทางบ้านรวมถึงมรดกที่ผมได้รับแบ่งมาแล้วกับเธอ”
“นี่หมายความว่ายัยโรสทิ้งคุณไปหาเศรษฐีชาวอาหรับ เพราะคิดว่าคุณไม่มีเงินว่าอย่างนั้นเถอะ”
เคนพยักหน้า“ใช่แล้วครับ”
“ ว่าแต่แล้วเศรษฐีชาวอาหรับนั่นหายไปไหนล่ะ ทำไมถึงปล่อยยัยโรสมาที่นี่สองคนกับลูกได้”
“ โรสบอกผมว่าเธอกับนายเศรษฐีชาวอาหรับนั่นไปด้วยกันไม่ได้และเลิกกันแล้ว”
“ก็หมายความว่ายัยโรสกลับมาโสดอีกครั้ง”
“ก็ใช่ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็คงเสียใจมากที่แต่งงานกับฉันก่อนจะรู้ว่ายัยโรสโสด”
“ผมไม่เคยเสียใจที่ได้แต่งงานกับคุณ และก็ไม่เสียดายเลยที่โรสทิ้งผมไปเพราะหากเธอไม่ทิ้งผมไป ผมคงไม่ได้มาเจอคุณและรักคุณแบบนี้”
“จริงเหรอคะ”พันธิตาหน้าแดงจัด
“ไม่เชื่อผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น อ้อ...ตอนนี้ผมอยากมีลูกเป็นของตัวเองแล้วด้วย” จากนั้นเขาก็มอบความรักอันหอมหวานผ่านทางร่างกายเขาไปสู่เธอและเป็นอีกหนึ่งคืนที่เขาพาเธอไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์อันแสนหวานได้สำเร็จ
++++++++++++++++++++++++++++
ชายหนุ่มวัยสามสิบปลายแต่ยังคงความหล่อเหลาไม่แพ้หนุ่มรุ่นกำลังนั่งหลบมุม อยู่ภายในร้านกาแฟที่ตกแต่งอย่างหรูหราในเมืองเมืองซาลส์บวร์ก
“ฮึ บอกแล้วไงว่าสุดขอบฟ้าผมก็จะตามหาคุณให้เจอ” นรินมองจ้องออกไปผ่านกระจกใสเขาเห็นเธอไปตามถนนและพาตัวเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์หลังหนึ่ง
นรินหันไปคุยกับชายสองคนซึ่งเขารู้จักดีทั้งสองเป็นเพื่อนชาวต่างชาติของเขา นรินอยากจะหัวเราะดังๆเมื่อรู้ว่าจี๊ดหนีไปที่เมืองซาลส์บวร์ก เธอคงไม่รู้ว่าเขารู้จักที่นี่ดีแค่ไหน นรินรู้จักที่นี่ดีราวกับว่ามันเป็นบ้างหลังที่สองของเขาก็นรินเรียนจบมหาวิทยาลัยจากเมืองนี้นี่เองถึงมันจะเป็นเวลาผ่านไปเกือบจะยี่สิบปีแล้วก็ตาม แต่นรินก็ยังบินมาเยี่ยมเพื่อนๆเสมอ
ที่ออสเตรียใช้ภาษาเยอรมันเป็นภาษาราชการ มีบ้างที่ใช้ภาษา เซิร์ปโครแอท ภาษาตุรกีแต่เป็นส่วนน้อยซึ่งนรินพูดภาษาเยอรมันได้คล่อง นรินคุยกับเพื่อนฝรั่งสองคนจากนั้นทั้งสองก็หัวเราะเสียงดัง นรินรู้สึกเขินที่เขาคิดจะทำอะไรแบบนั้นแต่ก็อยากสั่งสอนคนบางคนที่หนีมาโดยไม่บอกกล่าวสักคำ
+++++++++++++++
จี๊ดรู้สึกเหนื่อยเนื่องจากวันนี้ลูกค้าแน่นร้านตลอดทั้งวันเธอมาทำงานในร้านเบเกอร์รีย์ชื่อดังแห่งหนึ่ง ตรงหัวมุมถนนย่านแหล่งช้อปิ้งชื่อดัง จี๊ดเลือกที่จะทำงานที่นี่ไปพลางๆ ก่อนที่จะได้งานประจำที่เงินเดือนดีกว่า แต่การทำงานพิเศษที่นี่ถ้าเทียบกับค่าแรงในเมืองไทยถือว่าจ่ายค่าตอบแทนสูงกว่ามากมายหลายเท่า รายได้ของเธอในแต่ละสัปดาห์สูงกว่าคนทำงานบริษัทเอกชนดีๆ ทั้งเดือนที่เมืองไทยเสียอีก
ชายสองคนมาสั่งขนมหลากหลายชนิดโดยแจ้งว่าจะจัดปาร์ตี้ในคืนนี้ และต้องการให้ทางร้านนำขนมไปส่งให้ที่อพาร์เม้นท์โดยชำระเงินรวมถึงแจ้งว่าจะจ่ายทิปจำนวนมากให้กับพนักที่นำขนมไปส่งให้ อพาร์ทเม้นท์ของลูกค้าอยู่ใกล้ที่พักของจี๊ดห่างไปเพียงไม่กี่ถนนเธอจึงอาสาผู้จัดการร้านที่จะไปส่งให้เอง เพราะลึกๆจี๊ดอยากได้ทิปเธอพยายามเก็บเงินเพราะต้องการย้ายไปหาอพาร์เม้นท์อยู่ใหม่ ดาดีกับเธอเสมอแต่เธอเองรู้สึกเกรงใจที่ต้องรบกวนเพื่อนนานๆ
หญิงสาวหอบขนมที่บรรจุในกล่องแพคมาอย่างดีเธอยืนอยู่หน้าห้อง 3278 อพาร์ทเม้นท์นี้ดูหรูหรากว่าอพาร์ทเม้นท์อื่นๆในย่านเดียวกัน ที่นี่คงเป็นที่อยู่ของพวกคนรวยจี๊ดกดกริ่ง ประตูถูกเปิดออกหญิงสาวก้าวเข้าไปและกวาดตามองห้องชุดสุดหรูแต่ทว่าไม่เห็นใครสักคน
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกล่าวเป็นภาษาเยอรมัน
เงียบ!
แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวก็คือประตูห้องปิดเองได้ เพราะมันเป็นประตูอัติโนมัติที่ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทล
จี๊ดรู้สึกไม่ปลอดภัยเธอวางกล่องขนมมากมายลงทันทีจากนั้นพยายามจะเปิดประตู แต่ไม่สามารถที่จะเปิดมันได้เนื่องจากมันเป็นประตูไฟฟ้าที่ควบคุมด้วยระบบคอนโทรลต้องมีรีโมทถึงจะเปิดได้
“อะไรกันเนี่ย” หญิงสาวถอยห่างจากประตู เธอคิดว่านี่เป็นกับดักเธอถูกหลอกมาที่นี่อย่างแน่นนอน และแล้วความกลัวของหญิงสาวก็ถึงขีดสุดเมื่อจู่ๆ มีมือใหญ่หนามาจับเอวเธอเอาไว้เขาอุ้มเธอขึ้นมาและแบกพาดบ่าอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย” จี๊ดทุบหลังคนตัวสูงใหญ่แรงๆ เพื่อให้เขาปล่อยเธอลง
เจ้าคนตัวสูงใหญ่ไม่พูดอะไร เขาสวมหมวกไหมพรหมสีดำคลุมใบหน้าเอาไว้ให้ตายมันจะทำอะไรกับเธอจี๊ดจินตนาการไปถึงหนังฝรั่งยามฆาตกรโรคจิตจับตัวหญิงสาวไปทรมาน
“ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย” จี๊ดไม่คิดเลยว่าแค่ความอยากได้ทิปทำให้เธอต้องมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ดูแล้วแทบจะไม่มีทางรอดเลยสำหรับเธอ
เจ้าคนร้ายเดินเร็วแบกเธอเข้าไปที่ห้องๆหนึ่งจากนั้นโยนเธอลงไปบนเตียง จี๊ดรีบดีดตัวขึ้นและวิ่งหนีลงจากเตียงแต่ทว่าเธอเร็วไม่พอ มันจับเธอได้จากนั้นมืออีกข้างของมันเอื้อมไปหยิบเชือกเส้นยาวสีขาวดูเหมือนมันจะเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว
“แกจะทำอะไรฉัน” หญิงสาวกลัวพยายามควบคุมสติ เธอยื่นข้อเสนอเป็นภาษาเยอรมันให้มันเอาเงินจากกระเป๋าเธอไปแทนและปล่อยเธอไปซะ
มันหัวเราะและรีบสั่นศีรษะจากนั้นตรงเข้ามารวบมือเธอเอาไว้บนศีรษะเอาเชือกมารัดข้อมือเธอตรึงเอาไว้กับเสาเตียง
ความกลัวยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกเมื่อมันเอื้อมมาจับเรียวขาของเธอ หญิงสาวคิดว่ามันจะต้องเอาเชือกมาพันธนาการขาของเธอเอาไว้อย่างแน่นนอนเธอจึงถีบเข้าที่อกมันอย่างรุนแรง ส่งผลให้มันล้มลงก้นกระแทกกับพื้น
“โอ๊ย!” แสบจริงๆ อย่างนี้ต้องแกล้งให้หนักๆ นรินคิด
เสียงร้องของมันทำให้จี๊ดรู้สึกคุ้นๆ หญิงสาวพยายามนึก แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมันเดินไปหยิบเชือกอีกเส้นพร้อมกรรไกรอีกด้าม
“แกจะทำอะไรฉันได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะนะ” หญิงสาวพยายามดิ้นรนแต่ทว่ามือของเธอถูกพันธนาการเอาไว้อย่างหนาแน่น มิหนำซ้ำมันยังเอาเชือกอีกเส้นมาผูกขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้กับเตียงเพราะคงจะกลัวถูกถีบอีก
“พ่อขา แม่ขา ช่วยจี๊ดด้วย” หญิงสาวนึกถึงพ่อแม่ที่เมืองไทยถ้าเธอมาตายที่นี่ท่านจะหาศพเธอพบไหม
นรินเห็นท่าทีสั่นกลัวของหญิงสาวเขายิ่งได้ใจ รอยยิ้มฉาบขึ้นบนใบหน้าผายใต้หมวกไหมผมที่ปิดเอาไว้
กรรไกรด้ามใหญ่ถูกง้างขึ้นและแกล้งเธอด้วยการตัดกระดุมเม็ดร่างของชุดยูนิฟอร์ฒที่เธอสวมออก หญิงสาวเสียววาบรู้แล้วว่ามันจะทำอะไรเธอ
หญิงสาวกลัวที่สุดคือกลัวถูกขืนใจ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอยอมตายเสียดีกว่าจี๊ดพูดภาษาเยอรมันกับมันหลายครั้งแต่ไอ้โม่งชุดดำก็ไม่ยอมตอบหรือว่ามันจะฟังภาษาเยอรมันไม่เข้า
“ได้โปรดเถอะหากนายไม่ขืนใจฉัน อยากได้อะไรฉันจะให้” หญิงสาวพูดกับมันเป็นภาษาอังกฤษแต่มันกลับเฉยเหมือนไม่เข้าใจแล้วยังใช้กรรไกรตัดกระดุมเม็ดที่สองของเธอเล่นอีก
จนจี๊ดบันดาลโทสะ “ภาษาเยอรมันก็ไม่เข้าใจ ภาษาอังกฤแกก็ไม่รู้เรื่อง ไอ้โง่เอ๊ย...แล้วจะให้ฉันพูดกับแกด้วยภาษาอะไร” หญิงสาวด่าเป็นภาษาไทยคล่องปรื๋อ
“ภาษาไทย ยังไงล่ะครับคนสวย” นรินเผลอตอบ
“เสียงนี้! ” จี๊ดรู้สึกคุ้นหู
“แกเป็นคนไทยนี่ บอกมานะว่าแกเป็นใคร หรือว่า”
นรินรู้สึกร้อนกับหมวกไหมพหรมเต็มที จึงเลิกเล่นเขาถอดมันออก และจ้องหน้าเธอเขม็ง
“คุณ...คุณนริน!” จี๊ดแยกความรู้สึกไม่ออกระหว่างควรจะดีใจหรือเสียใจ โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นฆ่าตกรโรคจิตอย่างที่เธอคิด แต่โชคร้ายที่เขาคือนายนรินที่มาตามล่าเธอหญิงสาวหน้าซีด
“เห็นผมเหมือนเห็นผีเลยนะ” เสียงเขาเหี้ยมเกรียมดุดัน
“คุณมาได้ยังไง”
“ไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมมาได้ไง แต่ตอบมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณหนีผมมาทำไม” นรินก้าวขึ้นไปบนเตียงเต็มตัวเขาเหมือนราชสีห์ที่พร้อมจะขย้ำลูกแมวน้อย
“ก็ฉันไม่อยากอยู่กับคุณในสภาพแบบนั้น ฉันทนไม่ได้ที่จะถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย เมียเก็บ หรือนางบำเรอขัดดอกของใคร”
“แล้วใครบอกคุณว่าคุณเป็นแบบนั้น”
“ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ ก็คุณมีภรรยาอยู่แล้วทั้งคนแถมเธอยังกำลังท้อง และฉันจะเป็นอะไรอย่างอื่นไปได้อีก”
นรินส่ายหัว “คุณทึกทักเองคนเดียว ไม่ต้องมาพูดมากตอนนี้ตอบผมมาก่อนว่าจะกลับบ้านกับผมหรือเปล่า”
“ไม่ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่ที่นี่ฉันใช้หนึ้คุณด้วยร่างกายของฉันไปมากพอแล้ว”
“มันยังไม่พอหรอก เพราะผมไม่เคยพอ” นรินยิ้มเย็นและคว้าร่างบางที่มุมเตียงขึ้นมากอดจูบ
“ปล่อยฉัน คุณมันใจร้ายเห็นแก่ตัว”หญิงสาวจะทำอะไรก็ไม่ถนัดเพราะถูกพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา
“เอาสิ ผมมัดคุณไว้แบบนี้คราวนี้จะเก่งกับผมอีกไหม”
“ไอ้คนแก่โรคจิต ไอ้คนวิปริต”
นรินบีบคางมนเบาๆให้เงยหน้าขึ้น เขาไม่เข้าใจเลยทำไมเธอชอบว่าเขาแก่นักแค่สามสิบกว่าๆนี่มันแก่มากมายนักรึไง
“คำก็แก่ สองคำก็แก่ แต่ทำยังไงได้อย่างน้อยคุณก็ตกเป็นเมียคนแก่อย่างผมไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะที่รัก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พันธิตามองใบหน้าเคนสลับกับเด็กน้อยลูกครึ่งที่เรียกสามีเธอว่าแด๊ด หน้าตาไม่ได้มีส่วนคล้ายกันสักนิดแต่เธอก็ยังไม่วางใจ ก็ยัยพริมโรสนั่นหน้าตาออกไปทางลูกครึ่งอยู่แล้ว เป็นไปได้ที่เด็กจะมีใบหน้าคล้ายคนเป็นแม่มากกว่าพ่อ
“ทอม นี่คุณแม่อีกคนของลูก”เคนแนะนำ
อ้าว...จู่ๆก็ยกตำแหน่งแม่เลี้ยงมาให้เธอเสียอย่างนั้น พันธิตาคิด
“สวัสดีครับ” เด็กชายหน้าฝรั่งพูดไทยได้ชัดเจน หันมายกมือไว้พันธิตาด้วยท่าทีนอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ”หญิงสาวยิ้มให้ เด็กชาย ช่างน่ารักเสียจริงปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาว ผมทอง
“ว่ายังไงจ้ะลูกทอม คงคิดถึงคุณพ่อมากล่ะสิ”เสียงสูงดังมาก่อนตัว มันเป็นแผนของเธอที่จะหาทางเข้าหาเคนอีกครั้ง
“คุณพริมโรสเชิญนั่งด้วยกันสิคะ” พันธิตายิ้ม กล่าวเชิญชวนตามมารยาท
“ขอบคุณค่ะ ถึงไม่เชิญโรสก็จะขอนั่งด้วยอยู่แล้ว” พริมโรสส่งยิ้มหวานให้เคน
“แล้วนี่คุณมากับทอมแค่สองคนหรือครับ”เคนถาม
“ใช่ค่ะ ก็ขาดคุณแล้วจะให้ฉันมากับใครได้อีกล่ะคะ” โรสพยายามจะทำให้ถ่านไฟเก่าคุโชนขึ้นแม้รู้ดีว่าความหวังมันช่างริบหรี่
เคนนิ่งเพียงแต่ยิ้มน้อยๆและหันไปคุยกับทอม
“เป็นยังไงบ้างทอม มาเที่ยวสนุกไหม”
“แด๊ด ทอมอยากไปว่ายน้ำกับแด๊ด นะ ๆๆ” เด็กชายตื๊อ
เคนรู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมทอมเลยตั้งแต่เขาเลิกลากับพริมโรส
“ได้สิ แด๊ดจะพาทอมไปว่ายน้ำ”
“คุณคงไม่ว่านะครับถ้าผมจะพาทอมไปว่ายน้ำ คุณไปกับผมนะ” เคนชักชวนภรรยาสาว แม้พันธิตาจะยังค้างคาใจเรื่องเด็กชายคนนี้แต่ทว่าเมื่อเห็นสายตาที่เด็กชายมองมาก็ทำให้เธอใจอ่อนยวบได้แต่พยักหน้า
สระว่ายน้ำของโรงแรมเคนกับเด็กชายลูกครึ่งว่ายน้ำเล่นกันอย่างสนุกสนาน พันธิตารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเธอชอบน้ำก็จริงแต่ชอบแหล่งน้ำธรรมชาติเช่น น้ำตก น้ำทะเล มากกว่าที่จะต้องมาใส่ชุดบิกินนี่ลงว่ายน้ำในสระของโรงแรม
ฝรั่งหนุ่มหลายเชื้อชาติที่กำลังว่ายน้ำ บ้างก็นอนอาบแดดถึงกับมองมาที่ทางเข้าสระเป็นตาเดียวกันเพราะหญิงสาวชาวเอเชียหุ่นเซี๊ยะน่ารักไปทั้งเนื้อทั้งตัวในชุดบิกินนี่สีฟ้าน้ำทะเลสดใสกำลังจะเดินลงสระ
“ไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าวจะมองอะไรกันนักกันหนา เดี๋ยวพ่อได้ควักลูกตาออกมาเตะเล่นเสียหรอก”เคนฉุนที่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในสระ มองภรรยาของเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
“ทอม เดี๋ยวแด๊ดมา” เคนอุ้มทอมมาไว้ข้างขอบสระและเดินไปหาหญิงสาว
“ผมว่าคุณไปเปลี่ยนชุดดีกว่า ชุดนี้มันไม่เหมาะกับคุณเลย” เคนเป็นคนซื้อชุดนี้ให้แต่เขาตั้งใจจะให้เธอใส่ให้เขาดูคนเดียว
“ทำไมคะ ฉันใส่ชุดบิกินนี่สวยสู้แฟนเก่าคุณไม่ได้เหรอคะ” พันธิตามองไปในสระน้ำโรสกำลังเล่นน้ำในชุดบิกินนี่สีแดงเชอร์รีย์สุดเซ็กซี่และโบกมือให้เคน ซึ่งเคนก็โบกมือตอบรับ
“สวยแต่ผมไม่ชอบให้ใครมองภรรยาผม”
“เหรอคะ ฉันก็ไม่ชอบให้สามีมองผู้หญิงคนอื่นเหมือนกัน” เคนหยุดยิ้มให้โรสและหันมามองคนตรงหน้า
“ผมไม่เคยคิดอะไรกับโรสเขาเลย เลิกแล้วก็จบกันไปจริงๆ”
“แล้วเรื่องลูกชายของคุณล่ะ”
เคนยิ้ม “หึงเหรอ” เขายักคิ้วให้เธอ
“เปล่าแต่ไม่ชอบพวกไข่ทิ้ง ไข่ขว้าง หมกเม็ด”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นเคนหันไปและพบว่า พริมโรสกำลังจะจมน้ำเธอดิ้นรนราวกับว่ากำลังเป็นอะไรสักอย่าง
“เคนช่วยโรสด้วย ตะคริวๆ” หญิงสาวละล่ำละลักและกำลังจมลงไปในสระ
“โรส!” เคนรีบกระโดดลงไปช่วย
“มารยาชัดๆ” พันธิตาดูออก
เคนรั้งร่างระทวยของโรสเข้ามาหาขอบสระและอุ้มขึ้นมาวางบนพื้นริมสระน้ำ เขาตบแก้มเธอเบาๆ “โรสฟื้นสิครับ โรสเป็นไงบ้าง”
เด็กชายทอมรีบวิ่งเข้ามาดู กระท้อนจึงหันไปสนใจเด็กน้อยก่อนจะอุ้มเอาไว้
“แม่ของหนูไม่เป็นอะไรหรอกจ้ะทอม”
เคนพยายามเรียกโรสแต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว เขาก้มหน้าลงไปใกล้เพื่อทดสอบลมหายใจของเธอแต่ทว่าโรสลืมตาขึ้นพร้อมรั้งคอเคนเอาไว้ทำให้ริมฝีปากชนกัน เมื่อกระท้อนหันหน้ามาโรสก็โน้มคอเคนและจูบเขาอย่างดูดดื่มพร้อมส่งสายตาเยาะเย้ยหญิงสาว
“แม่โรสกับแด๊ดจูบกัน” เด็กชายทอมตบมือหัวเราะชอบใจ ในขณะที่พันธิตารู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ
เคนรีบถอนเรียวปากออกห่าง “ทำอะไรน่าเกลียดแบบนี่โรส”
หญิงสาวยิ้ม นัยน์ตาระริก“หากคุณไม่ช่วยโรส โรสคงจมน้ำตายแน่ๆ โรสแค่อยากขอบคุณ”
“ผมไม่ชอบ ผมมีภรรยาแล้ววันหลังอย่าทำแบบนี้อีก”
“โรสขอโทษค่ะ เคนอย่าโกรธโรสเลยนะคะ”
“ถ้าคุณดีขึ้นก็ลุกขึ้นเถอะครับผมจะกลับห้องแล้ว” เคนผละจากหญิงสาว เมื่อเขาหันกลับมาภรรยาสาวของเขาก็ไม่ได้อยู่แถวนี้อีกแล้ว
“หายไปไหนของเขา”
เด็กชายทอมชี้ไปทางออกของสระ
“ทอม แด๊ดไปก่อนนะลูกเอาไว้ว่างๆ แด็ดจะไปเยี่ยม” เคนเอามือยีหัวเด็กชายก่อนจะวิ่งตามร่างบางไป
“ Sorry !”
ด้วยเท้าที่เปียกน้ำทำให้พันธิตาเกิดลื่นและเซไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า เขาหันกลับมาพร้อมถอดแว่นตากันแดดเมื่อเห็นว่าเธอเป็นคนไทย
“ผมไม่เป็นอะไรครับ” เขาช่วยพยุงเธอขึ้นมา
“คุณเป็นคนไทยหรือคะ”
“ใช่ครับ ผมชื่อฤทธิ์เป็นมัคคุเทศน์”
เคนเดินมาถึงและเห็นภาพบาดตา นี่เธอหลบออกมาจากสระเพื่อมาคุยกับไอ้หมอนี่เหรอ
“นี่คุณทำไมจะกลับขึ้นห้องถึงไม่ยอมบอกผม” เคนเดินมาและโอบไหล่ภรรยาสาว
“นี่คุณเคน” หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดจบ
“ผมเป็นสามีของเธอครับ”เคนชิงพูดขึ้น
พันธิตาส่งสายตาดุไปเตือนเคนที่เขาเสียมารยาท แต่ชายหนุ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ผมชื่อฤทธิ์ครับยินดีที่ได้รู้จักคุณทั้งคู่ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก”
พันธิตายิ้มให้อย่างเป็นมิตร “ค่ะ”
++++++++++++++++++++++
เมื่อกลับมาถึงห้องเคนไม่วายพาลหาเรื่องเพราะรู้สึกหึงหวงหญิงสาว
“ผมเผลอหน่อยเดียวคุณก็แอบไปคุยกับไอ้หมอนั่น ไม่ไว้หน้าผมบ้างเลย”
“ทำไมฉันจะต้องไว้หน้าคุณทีคุณล่ะไปกอดจูบกับยัยกุหลาบเน่า ยังไม่แคร์ฉันเลยสักนิด”
“ผมแค่ช่วยเขาขึ้นมาจากการจมน้ำคุณก็เห็น”
“ใช่ ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอกับคุณจูบกัน” พันธิตาเดินหนี
เคนเดินตามและรั้งแขนเรียวเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นที่คุณเห็นว่าฉันคุยกับคุณฤทธิ์มันก็เกิดจากอุบัติเหตุเหมือนกัน”
“คุณจะเอาชนะผมใช่ไหม กระท้อน”
“แล้วแต่คุณจะคิด” หญิงสาวสะบัดแขนและเดินหนี
“จะไปไหน”
“ไปหาผู้ชายมั้ง” หญิงสาวสบตาอย่างท้าทาย
“จะมากไปแล้วนะ แล้วไอ้ชุดบิกินนี่แบบนี้วันหลังอย่าใส่ให้เห็นอีกเป็นเด็ดขาด”
“ทำไม แต่ถ้าคุณไม่เห็
นฉันก็ใส่ได้ใช่ไหม” หญิงสาวมองหน้าท้าทาย และพูดจายียวน
“ผมหึง”
“ไปหึงยัยโรสนั่นไป”
เคนรั้งร่างบางในชุดบิกินนี่สุดเซ็กซี่เข้ามากอด
“ผมจะหึงโรสไปทำไมเขาไม่ใช่เมียผม”
“แน่ใจเหรอว่าไม่ใช่”
“เมียในอดีต กับเมียปัจจุบันมันไม่เหมือนกัน”
“ปล่อยนะ ปล่อยฉัน”
“ไม่ปล่อยจะทำไม คุณรู้ไหมผมไม่ชอบให้เมียผมไปคุยกับผู้ชายหน้าไหน แค่คุณแต่งตัวไปอ่อยหนุ่มในสระผมก็จะบ้าตายอยู่แล้ว”
เคนกอดจูบหญิงสาวและจัดการดึงบิกินี่ตัวสวยออกจากเรือนร่างของเธออย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงนาทีเธอก็เหลือแต่ตัวเปล่าๆ
“อย่ามาทำอะไรป่าเถื่อนแบบนี้นะ”
“ผมเป็นสามีคุณ ทำไมจะทำไม่ได้”
เคนล้มทับร่างบางและและถ่ายเทอารมณ์พิศวาสร้อนแรงปนหวงและหึงไปบนร่างเปลือยเปล่าของพันธิตา เสียงเตียงสี่เสาอันหรูหราสไตล์โรมันสั่นอยู่พักใหญ่ๆ พร้อมอุณหภูมิห้องที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ แม้ภายในห้องพักจะเปิดแอร์เย็นเฉียบ ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆสงบลงตามเดิม
++++++++++++++++++++++++++++++++
นรินกำลังตีสีหน้าเครียดจัดจี๊ดหายไปได้สามวันแล้วเธอไม่เพียงจะหายไปแต่ตัว แต่เธอกับขโมยหัวใจเขาติดมือไปด้วยนรินออกตามหาเธอจนทั่วจันทบุรีแต่ก็ไม่มีวี่แววของหญิงสาวเลย
“อย่าคิดว่าจะหนีผมไปง่ายๆ แบบนี้นะ” นรินขว้างแก้ววิสกี้ลงที่พื้นจนแตกกระจาย
“พี่นรินใจเย็นๆสิคะ เป็นอะไรไปคะ” พายไข่พยายามปลอบใจพี่ชาย ทั้งๆที่ตัวเองก็กำลังเครียดเรื่องนายวุธ
“พี่ไม่เป็นไรพายไข่ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้สามีเธอเขาจะมารับที่นี่”
“จริงเหรอคะ เขาจะมาจริงๆเหรอ” ใบหน้าแสดงความดีใจ นรินเห็นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
“ไหนตอนแรกเกลียดเขานักเขาหนาไง แล้วก็เกลียดที่เขาฐานะต้อยต่ำกว่าเราไม่ใช่เหรอ”
“เมื่อก่อนพายไข่คิดอย่างนั้นจริงๆค่ะ ถึงขนาดคิดจะหาพ่อใหม่ให้ลูก แต่ทว่าการที่พายไข่ใช้ชีวิตร่วมกับนายวุธแม้เป็นเวลาสั้นๆไม่นานมันก็ทำให้พายไข่รู้สึกมีความสุข ถึงเขาจะไม่รวยและชอบบังคับพายไข่ให้ทำงานก็ตาม
“แล้วถ้าวันหนึ่งนายวุธเกิดกลายเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทองขึ้นมาเธอจะว่ายังไง”
“มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกพี่นริน แต่ตอนนี้พายไข่ไม่ได้คิดอยากให้เขารวยเหมือนใครๆ พายไข่ขอแค่เราสามคนพ่อแม่ลูกได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขก็เพียงพอแล้ว”
นรินยิ้มกว้างออกมาเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพายไข่มีความคิดความอ่านเธอโตขึ้นมาก
“เธอคิดถูกแล้วพายไข่ ไม่แน่นะสวรรค์เห็นว่าเธอกลับเนื้อกลับตัวได้แล้วเขาอาจจะให้รางวัลกับเธอก็ได้นรินพูดทิ้งไว้เป็นปริศนา ก่อนจะเดินเข้าห้องไปแอบเลียแผลใจของตัวเอง ใครต่อใครก็ดูจะสมหวังกันหมดแล้วตัวเขาล่ะไปทำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมบอกความจริงกับเธอปล่อยให้เธอหนีเขาไปแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ย อยู่ไหนกันแน่เนี่ยอพาร์ทเมนท์ยัยดา” จี๊ดมองดูที่อยู่ในมือ เธอหนีมาหาเพื่อนสนิทซึ่งดาย้ายครอบครัวมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่และชวนให้เธอมาเที่ยวหลายครั้งแต่จี๊ดก็ยังไม่มีโอกาสมาสักครั้ง เธอหวังว่าจะมาพึ่งเพื่อนรักสักระยะต่อจากนั้นเธอจะหางานทำในเมืองนี้
“ไหนบอกว่ามีบ้านพักอยู่ใกล้ๆ กับบ้านพักคีตกวีชื่อก้องโลกอย่างโมซาร์ท แล้วทำไมมันหายากนัก” จี๊ดเดินไปตามถนนพยายามมองหาอพาร์ทเมนท์ของเพื่อน
โอ๊ย!
จี๊ดมัวแต่มองชื่อของอพาร์ทเมนท์จนไม่ได้มองทาง ทำให้ชนกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเดินเร็วราวกับพยายามหนีใครอยู่
“อุ๊ย!”
“อ้าว!....พี่กระท้อนเองเหรอคะ” จี๊ดดีใจและประหลาดใจที่มาพบเพื่อนรุ่นพี่ที่นี่ เธอช่วยพยุงหญิงสาวขึ้นมา จี๊ดเป็นรุ่นน้องของพันธิตาตอนทางบ้านส่งเธอไปเรียนมัธยมปลายในกรุงเทพฯ
“ยัยจี๊ด ใช่ไหม” พันธิตาก็ตกใจไม่น้อยที่เจอรุ่นน้องที่นี่หลังจากไม่ได้ข่าวคราวเสียนาน
“ใช่ค่ะ แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่คะ”
“มาฮันนีมูน” กระท้อนตอบแต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“น่าอิจฉาจัง แล้วสามีพี่ล่ะคะจี๊ดอยากเห็นหน้าจัง”
“กำลังเดินตามมา”
“อยากเห็นว่าคนโชคดีคนนั้นจะหล่อแค่ไหน” จี๊ดยิ้ม
“ว่าแต่เธอมาทำอะไรแถวนี้ หรือว่าเรียนอยู่ที่ออสเตรีย”
“ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ” จี๊ดหน้าเศร้า “จี๊ดมาตามหาเพื่อน แล้วก็จะหางานทำ”
พันธิตาเองก็สังเกตว่าหญิงสาวมีสีหน้าไม่ดี “มีอะไรให้พี่พอช่วยได้หรือเปล่าจี๊ด”
หญิงสาวยิ้มกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
พันธิตาหันหลังไปมองหาใครบางคน และเห็นว่าเคนเดินตามมาทันแล้ว “นั่นไงสามีพี่”
“ไหนๆ จี๊ดขอดูหน่อยสิว่าแฟนพี่หล่อแค่ไหน”
“ตายล่ะ! ซวยแล้วเรา”
เคนมองเห็นจี๊ดเข้าพอดี เป็นจังหวะที่จี๊ดรีบบอกลากระท้อนและวิ่งไปพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ “ไปก่อนนะพี่ไว้เจอกันโอกาสหน้า”
“เดี๋ยวก่อนสิยัยจี๊ด พี่ยังไม่ได้ขอเบอร์โทรศัพท์เธอเอาไว้เลย” แต่หญิงสาววิ่งไปไกลแล้ว
“ที่รักเมื่อครู่ ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมเห็นลูกสาวนายนพดลกำลังยืนคุยกับคุณอยู่”
พันธิตาขมวดคิ้ว “เมื่อครู่ยัยจี๊ดเพื่อนรุ่นน้องฉันต่างหาก”
“จริงสิ” กระท้อนนึกออกชื่อจี๊ดเหมือนกับชื่อลูกสาวของลูกหนี้ที่ชื่อนายนพดล
“คนนี้แหละลูกสาวนายนพดลอย่างแน่นอน ที่พี่ชายผมเอาตัวเธอมาอยู่ด้วยแลกกับหนี้”
แม้พันธิตากำลังงอนเคนในเรื่องเมื่อคืน แต่พอเห็นว่าจี๊ดลูกสาวนายนพดล กับจี๊ดรุ่นน้องเธออาจจะเป็นคนเดียวกันก็เริ่มสนใจที่จะสักถามเคน
“อย่าบอกนะว่าผู้หญิงที่พี่ชายคุณไปเอาตัวมาขัดดอก ลดยอดหนี้เป็นยัยจี๊ดรุ่นน้องของฉัน”
“ผมว่าไม่ผิดแน่ๆ แต่เธอจะมาที่นี่ได้ยังไงก็เธออยู่กับพี่ชายผม”
“โธ่ ยัยจี๊ดน่าสงสารจริงๆ” ++++++++++++++++++++
หลังจากที่ร้อยตำรวจเอกสราวุธมารับน้องสาวของเขากลับไปที่ไร่แล้ว นรินก็ปล่อยให้พวกเขากลับไปเคลียร์เรื่องต่างๆกันเอาเองเพราะเห็นว่าโตๆกันแล้วและคิดว่าพายไข่เองก็คงจะเลิกพยศแล้วด้วย
แต่ตัวเขาสิตอนนี้กำลังเครียดจัดเพราะตามหาจี๊ดไม่เจอตั้งหลายวันมานี่เขาไม่เคยหลับสนิทเลยสักวันใบหน้าเธอมันคอยหลอกหลอนเขา กลิ่นหอมจากตัวเธอมันยังวนเวียนไปทั่วห้องนอน จิตใจของชายวัยสามสิบปลายว้าวุ่นจนไม่เป็นอันทำอะไร
นรินหงุดหงิดเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น ใจจริงไม่อยากจะรับแต่ก็ตัดสินใจรับเพราะเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นมาเป็นเบอร์ของน้องชาย
“สบายดีไหมครับพี่นริน”
“กายสบาย แต่ใจห่อเหี่ยวว่ะ”
“ทำไมครับ หญ้าอ่อนที่เคยเคี้ยวหายไปอย่างนั้นเหรอครับพี่”
“นี่ยัยพายไข่โทรไปเล่าให้แกฟังเหรอเจ้าเคน”
“เปล่าครับ แต่แสดงว่าผมไม่ได้ตาฝาดไปเอง”
“หมายความว่ายังไง” นรินมีน้ำเสียงสนใจ
“ผมเจอคุณจี๊ดที่นี่ แต่เธอเห็นหน้าผมก็รีบวิ่งหนีไปทันที”
“จริงเหรอ” นรินรู้สึกตื่นเต้นสีหน้าเขาดีขึ้นมาถนัดตา
“ว่าแต่พ่อโคแก่ไปทำอะไรล่ะ เธอถึงหนีมาที่นี่ได้”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ได้ไหมผู้ชายวัยสามสิบปลายมันแก่นักรึไง”
“เอาเถอะไม่ล้อก็ได้ แล้วคุณจี๊ดคนนี้พี่นรินรักจริงหวังแต่งเลยเหรอ”
“ใช่ แต่ตอนนี้แกรีบบอกมาว่าแกพักอยู่เมืองไหน ประเทศอะไร”
จากนั้นเคนจึงบอกเล่ารายละเอียดทั้งหมด ทันทีที่วางสายจากเคนนรินก็รีบโทรหาเลขาส่วนตัวให้จองตั๋วเครื่องบินไปเมืองซาวล์บวก ประเทศออสเตรียไฟว์ที่ด่วนที่สุด
“หนีผมไม่พ้นหรอกสาวน้อย ผมจะไปเอาตัวคุณกลับมาให้เร็วที่สุด” นรินยิ้ม ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 26
ภายในอพาร์ทเมนตท์จี๊ดยกถ้วยชาลายกุหลาบขึ้นจิบเพื่อลดความรู้สึกหนาวเย็น
“เป็นยังไงบ้างยัยจี๊ด ที่นี้จะเล่าให้ฉันฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นถึงหนีมาหาฉัน แล้วหนีใครมา”
หญิงสาววางถ้วยชาลงอย่างช้าๆ ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มดูเศร้าลงก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดพร้อมระบายสิ่งที่อึดอัดในหัวใจให้เพื่อนรักฟัง
“โธ่...ยัยจี๊ดเวรกรรมจริงๆเพื่อน ทำไมพ่อเธอเขาทำแบบนั้นนะ” ดาดึงจี๊ดเข้ามากอดปลอบใจ
“ขอบใจแกมากนะดาที่เข้าใจฉัน ตอนนี้ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร”
“ ก็อยู่ด้วยกันที่นี่ไปก่อน ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก ว่าแต่นายนรินคนที่เล่าให้ฉันฟังป่านนี้เขาไม่หาตัวเธอแทบพลิกแผ่นดินไปแล้วเหรอยัยจี๊ด”
“ไม่หรอกมั้งถึงตามก็หาไม่เจอ ฉันอุตสาห์หนีข้ามทวีปมาแล้วเขาคงไม่มีความพยายามขนาดนั้นหรอก”
“ไม่แน่นะ แล้วถ้าเขาตามมาจะทำยังไง”
“ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปฉันใช้เขาไปคุ้มเกินคุ้มแล้ว อีกอย่างภรรยาเขาก็กำลังท้องจะให้ฉันกลับไปอยู่กับเขาในฐานะอะไร” พูดแล้วหญิงสาวก็อยากจะร้องไห้กับสิ่งที่เขาเรียกร้องตักตวงความสาวไปจากตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“ยัยจี๊ดค่าตัวเธอนี่ก็แพงนะยะตั้งสิบเอ็ดล้าน” ดาแซว หวังให้เพื่อนคลายเศร้า
“ฉันไม่ขำนะยัยดา ที่จริงฉันก็กลัวนะดา เมื่อเช้าฉันพบน้องชายเขาที่เมืองนี้ด้วยรู้ไหมน้องชายเขาแต่งงานกับรุ่นพี่ของฉันสองคนนั้นมาฮันนีมูนกัน โลกมันช่างกลมเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าคุณนเรนธรจะทันเห็นหน้าฉันหรือเปล่า”
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เคนกอดร่างนุ่มนิ่ม ก่อนจะหอมแก้มฟอดใหญ่ “ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอกระท้อน อย่างอนเลยนะคนดีของผม” เขาออดอ้อนเธอเท่านั้นยังไม่พอเขายังใช้ริมฝีปากร้อนจูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือย
“อย่ามายุ่งกับฉัน ไปยุ่งกับยัยโรสนั่นเถอะไป”
“งอนอีกแล้วคุณจะไล่ผมไปหาคนอื่นทำไมล่ะ ทั้งที่ผมอยากอยู่กับคุณทั้งวันทั้งคืน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวาน ฉันจะไม่เชื่ออะไรคุณอีกแล้วคุณมันจอมโกหก หลอกลวง ซุกลูกชายไว้ทั้งคนยังไม่ยอมบอกฉันสักคำจนฉันต้องรู้เอง”
“ที่แท้ก็เรื่องนี้เองที่ทำให้คุณงอนผม” เคนพลิกร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา เคนรู้สึกรำคาญกับชุดนอนของเธอ เขาชอบให้เธอไม่ใส่อะไรเลยยามนอนอยู่บนเตียงมากกว่าเขาจึงกำจัดมันออกไปให้พ้นสายตา
“ทำอะไรของคุณ”
“ไม่ต้องใส่หรอกเวลานอนอยู่กับผม”
“จะบ้าเหรอ จะให้ฉันนอนแก้ผ้าแบบนี้ทั้งคืนเนี่ยนะ”
“ผมจะใช้ร่างกายของผมห่มให้คุณแทนผ้าห่ม ทำแบบนี้ดีออกผมจะได้มีลูกเป็นของตัวเองไวๆๆ” เขาทำสายตาเจ้าเล่ห์มองเธอเหมือนเสือหวังจะตะครุบเหยื่อ
พันธิตาสบตาเขาเป็นเชิงตั้งคำถาม “หมายความว่ายังไงคะ”
“ทอมไม่ใช่ลูกของผม แต่ผมรับแกเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งตอนที่ผมคบกับโรสเธอขอร้องผมน่ะ แต่ทอมเป็นเด็กน่ารักผมเองก็ตกหลุมรักแกคุณคงไม่ว่า”
“คุณไม่ได้แอบไปมีลูกกับยัยโรสจริงๆ หรือคะ”
“จริงๆครับผมสาบานได้พ่อของเจ้าหนูทอมชื่ออังเดร โรสหย่ากับอังเดรมีลูกชายติดมาหนึ่งคน ตอนนั้นผมพบกับเธอที่อิตาลี ผมเรียนอยู่ปีสุดท้าย ผมชอบเธอเพราะเห็นว่าเธอเป็นคนเก่ง เธอเลี้ยงลูกเอง และผมก็คิดจริงจังกับเธอและไม่ได้รังเกียจที่โรสผ่านการมีครอบครัวหรือมีลูกมาแล้ว เราคบกันได้ปีกว่าๆ ผมคิดจะขอเธอแต่งงานหลังเรียนจบแต่ทว่าเธอเป็นคนสวยสะดุดตา มีเศรษฐีชาวอาหรับมาสนใจเธอจากนั้นโรสก็สลัดรักผมไปหาหมอนั่น เธอคิดว่าผมเป็นเหมือนนักเรียนไทยส่วนใหญ่ที่พ่อแม่ส่งมาเรียน พอจบแล้วก็ต้องกลับมาหางานทำและสร้างฐานะ นั่นเป็นเพราะผมไม่เคยบอกเรื่องทางบ้านรวมถึงมรดกที่ผมได้รับแบ่งมาแล้วกับเธอ”
“นี่หมายความว่ายัยโรสทิ้งคุณไปหาเศรษฐีชาวอาหรับ เพราะคิดว่าคุณไม่มีเงินว่าอย่างนั้นเถอะ”
เคนพยักหน้า“ใช่แล้วครับ”
“ ว่าแต่แล้วเศรษฐีชาวอาหรับนั่นหายไปไหนล่ะ ทำไมถึงปล่อยยัยโรสมาที่นี่สองคนกับลูกได้”
“ โรสบอกผมว่าเธอกับนายเศรษฐีชาวอาหรับนั่นไปด้วยกันไม่ได้และเลิกกันแล้ว”
“ก็หมายความว่ายัยโรสกลับมาโสดอีกครั้ง”
“ก็ใช่ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็คงเสียใจมากที่แต่งงานกับฉันก่อนจะรู้ว่ายัยโรสโสด”
“ผมไม่เคยเสียใจที่ได้แต่งงานกับคุณ และก็ไม่เสียดายเลยที่โรสทิ้งผมไปเพราะหากเธอไม่ทิ้งผมไป ผมคงไม่ได้มาเจอคุณและรักคุณแบบนี้”
“จริงเหรอคะ”พันธิตาหน้าแดงจัด
“ไม่เชื่อผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น อ้อ...ตอนนี้ผมอยากมีลูกเป็นของตัวเองแล้วด้วย” จากนั้นเขาก็มอบความรักอันหอมหวานผ่านทางร่างกายเขาไปสู่เธอและเป็นอีกหนึ่งคืนที่เขาพาเธอไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์อันแสนหวานได้สำเร็จ
++++++++++++++++++++++++++++
ชายหนุ่มวัยสามสิบปลายแต่ยังคงความหล่อเหลาไม่แพ้หนุ่มรุ่นกำลังนั่งหลบมุม อยู่ภายในร้านกาแฟที่ตกแต่งอย่างหรูหราในเมืองเมืองซาลส์บวร์ก
“ฮึ บอกแล้วไงว่าสุดขอบฟ้าผมก็จะตามหาคุณให้เจอ” นรินมองจ้องออกไปผ่านกระจกใสเขาเห็นเธอไปตามถนนและพาตัวเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์หลังหนึ่ง
นรินหันไปคุยกับชายสองคนซึ่งเขารู้จักดีทั้งสองเป็นเพื่อนชาวต่างชาติของเขา นรินอยากจะหัวเราะดังๆเมื่อรู้ว่าจี๊ดหนีไปที่เมืองซาลส์บวร์ก เธอคงไม่รู้ว่าเขารู้จักที่นี่ดีแค่ไหน นรินรู้จักที่นี่ดีราวกับว่ามันเป็นบ้างหลังที่สองของเขาก็นรินเรียนจบมหาวิทยาลัยจากเมืองนี้นี่เองถึงมันจะเป็นเวลาผ่านไปเกือบจะยี่สิบปีแล้วก็ตาม แต่นรินก็ยังบินมาเยี่ยมเพื่อนๆเสมอ
ที่ออสเตรียใช้ภาษาเยอรมันเป็นภาษาราชการ มีบ้างที่ใช้ภาษา เซิร์ปโครแอท ภาษาตุรกีแต่เป็นส่วนน้อยซึ่งนรินพูดภาษาเยอรมันได้คล่อง นรินคุยกับเพื่อนฝรั่งสองคนจากนั้นทั้งสองก็หัวเราะเสียงดัง นรินรู้สึกเขินที่เขาคิดจะทำอะไรแบบนั้นแต่ก็อยากสั่งสอนคนบางคนที่หนีมาโดยไม่บอกกล่าวสักคำ
+++++++++++++++
จี๊ดรู้สึกเหนื่อยเนื่องจากวันนี้ลูกค้าแน่นร้านตลอดทั้งวันเธอมาทำงานในร้านเบเกอร์รีย์ชื่อดังแห่งหนึ่ง ตรงหัวมุมถนนย่านแหล่งช้อปิ้งชื่อดัง จี๊ดเลือกที่จะทำงานที่นี่ไปพลางๆ ก่อนที่จะได้งานประจำที่เงินเดือนดีกว่า แต่การทำงานพิเศษที่นี่ถ้าเทียบกับค่าแรงในเมืองไทยถือว่าจ่ายค่าตอบแทนสูงกว่ามากมายหลายเท่า รายได้ของเธอในแต่ละสัปดาห์สูงกว่าคนทำงานบริษัทเอกชนดีๆ ทั้งเดือนที่เมืองไทยเสียอีก
ชายสองคนมาสั่งขนมหลากหลายชนิดโดยแจ้งว่าจะจัดปาร์ตี้ในคืนนี้ และต้องการให้ทางร้านนำขนมไปส่งให้ที่อพาร์เม้นท์โดยชำระเงินรวมถึงแจ้งว่าจะจ่ายทิปจำนวนมากให้กับพนักที่นำขนมไปส่งให้ อพาร์ทเม้นท์ของลูกค้าอยู่ใกล้ที่พักของจี๊ดห่างไปเพียงไม่กี่ถนนเธอจึงอาสาผู้จัดการร้านที่จะไปส่งให้เอง เพราะลึกๆจี๊ดอยากได้ทิปเธอพยายามเก็บเงินเพราะต้องการย้ายไปหาอพาร์เม้นท์อยู่ใหม่ ดาดีกับเธอเสมอแต่เธอเองรู้สึกเกรงใจที่ต้องรบกวนเพื่อนนานๆ
หญิงสาวหอบขนมที่บรรจุในกล่องแพคมาอย่างดีเธอยืนอยู่หน้าห้อง 3278 อพาร์ทเม้นท์นี้ดูหรูหรากว่าอพาร์ทเม้นท์อื่นๆในย่านเดียวกัน ที่นี่คงเป็นที่อยู่ของพวกคนรวยจี๊ดกดกริ่ง ประตูถูกเปิดออกหญิงสาวก้าวเข้าไปและกวาดตามองห้องชุดสุดหรูแต่ทว่าไม่เห็นใครสักคน
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกล่าวเป็นภาษาเยอรมัน
เงียบ!
แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวก็คือประตูห้องปิดเองได้ เพราะมันเป็นประตูอัติโนมัติที่ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทล
จี๊ดรู้สึกไม่ปลอดภัยเธอวางกล่องขนมมากมายลงทันทีจากนั้นพยายามจะเปิดประตู แต่ไม่สามารถที่จะเปิดมันได้เนื่องจากมันเป็นประตูไฟฟ้าที่ควบคุมด้วยระบบคอนโทรลต้องมีรีโมทถึงจะเปิดได้
“อะไรกันเนี่ย” หญิงสาวถอยห่างจากประตู เธอคิดว่านี่เป็นกับดักเธอถูกหลอกมาที่นี่อย่างแน่นนอน และแล้วความกลัวของหญิงสาวก็ถึงขีดสุดเมื่อจู่ๆ มีมือใหญ่หนามาจับเอวเธอเอาไว้เขาอุ้มเธอขึ้นมาและแบกพาดบ่าอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย” จี๊ดทุบหลังคนตัวสูงใหญ่แรงๆ เพื่อให้เขาปล่อยเธอลง
เจ้าคนตัวสูงใหญ่ไม่พูดอะไร เขาสวมหมวกไหมพรหมสีดำคลุมใบหน้าเอาไว้ให้ตายมันจะทำอะไรกับเธอจี๊ดจินตนาการไปถึงหนังฝรั่งยามฆาตกรโรคจิตจับตัวหญิงสาวไปทรมาน
“ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย” จี๊ดไม่คิดเลยว่าแค่ความอยากได้ทิปทำให้เธอต้องมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ดูแล้วแทบจะไม่มีทางรอดเลยสำหรับเธอ
เจ้าคนร้ายเดินเร็วแบกเธอเข้าไปที่ห้องๆหนึ่งจากนั้นโยนเธอลงไปบนเตียง จี๊ดรีบดีดตัวขึ้นและวิ่งหนีลงจากเตียงแต่ทว่าเธอเร็วไม่พอ มันจับเธอได้จากนั้นมืออีกข้างของมันเอื้อมไปหยิบเชือกเส้นยาวสีขาวดูเหมือนมันจะเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว
“แกจะทำอะไรฉัน” หญิงสาวกลัวพยายามควบคุมสติ เธอยื่นข้อเสนอเป็นภาษาเยอรมันให้มันเอาเงินจากกระเป๋าเธอไปแทนและปล่อยเธอไปซะ
มันหัวเราะและรีบสั่นศีรษะจากนั้นตรงเข้ามารวบมือเธอเอาไว้บนศีรษะเอาเชือกมารัดข้อมือเธอตรึงเอาไว้กับเสาเตียง
ความกลัวยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกเมื่อมันเอื้อมมาจับเรียวขาของเธอ หญิงสาวคิดว่ามันจะต้องเอาเชือกมาพันธนาการขาของเธอเอาไว้อย่างแน่นนอนเธอจึงถีบเข้าที่อกมันอย่างรุนแรง ส่งผลให้มันล้มลงก้นกระแทกกับพื้น
“โอ๊ย!” แสบจริงๆ อย่างนี้ต้องแกล้งให้หนักๆ นรินคิด
เสียงร้องของมันทำให้จี๊ดรู้สึกคุ้นๆ หญิงสาวพยายามนึก แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมันเดินไปหยิบเชือกอีกเส้นพร้อมกรรไกรอีกด้าม
“แกจะทำอะไรฉันได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะนะ” หญิงสาวพยายามดิ้นรนแต่ทว่ามือของเธอถูกพันธนาการเอาไว้อย่างหนาแน่น มิหนำซ้ำมันยังเอาเชือกอีกเส้นมาผูกขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้กับเตียงเพราะคงจะกลัวถูกถีบอีก
“พ่อขา แม่ขา ช่วยจี๊ดด้วย” หญิงสาวนึกถึงพ่อแม่ที่เมืองไทยถ้าเธอมาตายที่นี่ท่านจะหาศพเธอพบไหม
นรินเห็นท่าทีสั่นกลัวของหญิงสาวเขายิ่งได้ใจ รอยยิ้มฉาบขึ้นบนใบหน้าผายใต้หมวกไหมผมที่ปิดเอาไว้
กรรไกรด้ามใหญ่ถูกง้างขึ้นและแกล้งเธอด้วยการตัดกระดุมเม็ดร่างของชุดยูนิฟอร์ฒที่เธอสวมออก หญิงสาวเสียววาบรู้แล้วว่ามันจะทำอะไรเธอ
หญิงสาวกลัวที่สุดคือกลัวถูกขืนใจ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอยอมตายเสียดีกว่าจี๊ดพูดภาษาเยอรมันกับมันหลายครั้งแต่ไอ้โม่งชุดดำก็ไม่ยอมตอบหรือว่ามันจะฟังภาษาเยอรมันไม่เข้า
“ได้โปรดเถอะหากนายไม่ขืนใจฉัน อยากได้อะไรฉันจะให้” หญิงสาวพูดกับมันเป็นภาษาอังกฤษแต่มันกลับเฉยเหมือนไม่เข้าใจแล้วยังใช้กรรไกรตัดกระดุมเม็ดที่สองของเธอเล่นอีก
จนจี๊ดบันดาลโทสะ “ภาษาเยอรมันก็ไม่เข้าใจ ภาษาอังกฤแกก็ไม่รู้เรื่อง ไอ้โง่เอ๊ย...แล้วจะให้ฉันพูดกับแกด้วยภาษาอะไร” หญิงสาวด่าเป็นภาษาไทยคล่องปรื๋อ
“ภาษาไทย ยังไงล่ะครับคนสวย” นรินเผลอตอบ
“เสียงนี้! ” จี๊ดรู้สึกคุ้นหู
“แกเป็นคนไทยนี่ บอกมานะว่าแกเป็นใคร หรือว่า”
นรินรู้สึกร้อนกับหมวกไหมพหรมเต็มที จึงเลิกเล่นเขาถอดมันออก และจ้องหน้าเธอเขม็ง
“คุณ...คุณนริน!” จี๊ดแยกความรู้สึกไม่ออกระหว่างควรจะดีใจหรือเสียใจ โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นฆ่าตกรโรคจิตอย่างที่เธอคิด แต่โชคร้ายที่เขาคือนายนรินที่มาตามล่าเธอหญิงสาวหน้าซีด
“เห็นผมเหมือนเห็นผีเลยนะ” เสียงเขาเหี้ยมเกรียมดุดัน
“คุณมาได้ยังไง”
“ไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมมาได้ไง แต่ตอบมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณหนีผมมาทำไม” นรินก้าวขึ้นไปบนเตียงเต็มตัวเขาเหมือนราชสีห์ที่พร้อมจะขย้ำลูกแมวน้อย
“ก็ฉันไม่อยากอยู่กับคุณในสภาพแบบนั้น ฉันทนไม่ได้ที่จะถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย เมียเก็บ หรือนางบำเรอขัดดอกของใคร”
“แล้วใครบอกคุณว่าคุณเป็นแบบนั้น”
“ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ ก็คุณมีภรรยาอยู่แล้วทั้งคนแถมเธอยังกำลังท้อง และฉันจะเป็นอะไรอย่างอื่นไปได้อีก”
นรินส่ายหัว “คุณทึกทักเองคนเดียว ไม่ต้องมาพูดมากตอนนี้ตอบผมมาก่อนว่าจะกลับบ้านกับผมหรือเปล่า”
“ไม่ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่ที่นี่ฉันใช้หนึ้คุณด้วยร่างกายของฉันไปมากพอแล้ว”
“มันยังไม่พอหรอก เพราะผมไม่เคยพอ” นรินยิ้มเย็นและคว้าร่างบางที่มุมเตียงขึ้นมากอดจูบ
“ปล่อยฉัน คุณมันใจร้ายเห็นแก่ตัว”หญิงสาวจะทำอะไรก็ไม่ถนัดเพราะถูกพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา
“เอาสิ ผมมัดคุณไว้แบบนี้คราวนี้จะเก่งกับผมอีกไหม”
“ไอ้คนแก่โรคจิต ไอ้คนวิปริต”
นรินบีบคางมนเบาๆให้เงยหน้าขึ้น เขาไม่เข้าใจเลยทำไมเธอชอบว่าเขาแก่นักแค่สามสิบกว่าๆนี่มันแก่มากมายนักรึไง
“คำก็แก่ สองคำก็แก่ แต่ทำยังไงได้อย่างน้อยคุณก็ตกเป็นเมียคนแก่อย่างผมไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะที่รัก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2554, 10:27:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ส.ค. 2554, 10:27:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 4929
| << ตอนที่ 23 | ตอนที่ 27 >> |
คิมหันตุ์ 25 ส.ค. 2554, 11:08:56 น.
น่ะ. ก็ยังปากหนักไปพูดความจริงนะคนแก่. โรคจิต จริงๆด้วย-.-"
น่ะ. ก็ยังปากหนักไปพูดความจริงนะคนแก่. โรคจิต จริงๆด้วย-.-"
ยุพากร 25 ส.ค. 2554, 11:16:55 น.
สู้ๆ ค่ะ คุณอัปสรา
อิอิ...สามสิบกว่าๆ ยังไม่แก่จริง ๆ ค่ะ ยี่สิบก็ยังเด็กไปด้วยซ้ำ
สู้ๆ ค่ะ คุณอัปสรา
อิอิ...สามสิบกว่าๆ ยังไม่แก่จริง ๆ ค่ะ ยี่สิบก็ยังเด็กไปด้วยซ้ำ
อัปสรา 25 ส.ค. 2554, 11:23:36 น.
สวัสดีคุณคิมหันต์ อัปสรายกมือเห็นด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณยุพากร เมื่อไหร่จะเอานิยายมาลงให้อ่านบ้างคะ หรือกำลังปั่นอยู่
สวัสดีคุณคิมหันต์ อัปสรายกมือเห็นด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณยุพากร เมื่อไหร่จะเอานิยายมาลงให้อ่านบ้างคะ หรือกำลังปั่นอยู่
kaero 25 ส.ค. 2554, 11:47:26 น.
ตายแน่ๆๆ นู๋จี๊ด
ตายแน่ๆๆ นู๋จี๊ด
XaWarZd 25 ส.ค. 2554, 12:11:06 น.
โหดนะเนี่ย คนแก่คนนี้
โหดนะเนี่ย คนแก่คนนี้
lovemuay 25 ส.ค. 2554, 12:33:03 น.
คนแก่โรคจิตอ่ะ ก็บอกความจริงไปสิ จะอมไว้ทำไม -*-
คนแก่โรคจิตอ่ะ ก็บอกความจริงไปสิ จะอมไว้ทำไม -*-
อัปสรา 25 ส.ค. 2554, 13:09:31 น.
สวัสดีค่ะคุณ rath เดี๋ยวได้อ่านแน่
ตอนจุดเริ่มต้นของพายไข่กับนายวุธ ที่เจอกันจะมีในตอนพิเศษของนิยายอีเลิฟ ที่เว็บสิรินดากำลังจะทำแจกด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ rath เดี๋ยวได้อ่านแน่
ตอนจุดเริ่มต้นของพายไข่กับนายวุธ ที่เจอกันจะมีในตอนพิเศษของนิยายอีเลิฟ ที่เว็บสิรินดากำลังจะทำแจกด้วยค่ะ
ยุพากร 25 ส.ค. 2554, 14:57:44 น.
ขอบคุณค่ะคุณอัปสรา ประมาณนั้นค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณอัปสรา ประมาณนั้นค่ะ
anOO 25 ส.ค. 2554, 15:40:54 น.
นายเคนจะสลัดยัยดอกกุหลาบได้ไหมเนี้ย
ส่วนนายเคนกลัวจี๊ดหนีมากขนาดนั้นเลยเหรอ มัดทั้งตัว
นายเคนจะสลัดยัยดอกกุหลาบได้ไหมเนี้ย
ส่วนนายเคนกลัวจี๊ดหนีมากขนาดนั้นเลยเหรอ มัดทั้งตัว
คนที่รอมานาน 25 ส.ค. 2554, 15:53:49 น.
ง่ะ เฮียนรินกลายเป็นตาแก่โรคจิตไปซะแล้ว
ง่ะ เฮียนรินกลายเป็นตาแก่โรคจิตไปซะแล้ว
silverraindrop 25 ส.ค. 2554, 16:02:54 น.
ผู้ชายร้ายกาจ...อย่าไปยอดค่ะหนูจี๊ด
ผู้ชายร้ายกาจ...อย่าไปยอดค่ะหนูจี๊ด
ปูสีน้ำเงิน 25 ส.ค. 2554, 19:34:09 น.
เจ้าเล่ห์ร้ายกาจจริงๆ
เจ้าเล่ห์ร้ายกาจจริงๆ
dee_jung 25 ส.ค. 2554, 21:10:53 น.
สามสิบตอนปลายแก่ แล้วสี่สิบกว่าๆเรียกว่าอะไรคะ 5 5 5
สามสิบตอนปลายแก่ แล้วสี่สิบกว่าๆเรียกว่าอะไรคะ 5 5 5
yayee62 25 ส.ค. 2554, 22:45:49 น.
มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย ^^
มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย ^^
nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 21:18:08 น.
พี่นรินทั้งแก่ทั้งโรคจิตอีกวุ้ย ฮ่าฮ่า
พี่นรินทั้งแก่ทั้งโรคจิตอีกวุ้ย ฮ่าฮ่า
omelet 29 ส.ค. 2554, 18:19:43 น.
เอ๊อ ง้อเค้าแบบนี้ น่าจับตีเข่าจริงๆ
เอ๊อ ง้อเค้าแบบนี้ น่าจับตีเข่าจริงๆ