DNA พันธุ์นรก
สงวนลิขสิทธิ์ หนังสือเล่มนี้ นิยายเรื่องนี้ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามผู้หนึ่งผู้ใดนำไปคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ รวมทั้งดัดแปลง ทำซ้ำ เป็นแถบบันทึกเสียง ตลับวีดิทัศน์ การเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการใดๆ
สวัสดีครับ นิยายเรื่อง DNA พันธุ์นรก เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมแต่งขึ้น หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยครับ
เคยไหมครับ ???
สมัยเด็ก เราอยากมีพลังวิเศษ เพราะมันดูเท่ สามารถทำสิ่งต่างๆที่คนทั่วไปทำไม่ได้ หรือจะใช้ช่วยเหลือคนอื่นเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่
สมมุติวันนึงเราตื่นขึ้น แล้วพบว่าตัวเองมีความสามารถที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไป คงจะดีไม่น้อยเลยใช่ละ แต่ถ้าพลังนั้น เราไม่มีสิทธิ์เลือก เป็นความสามารถที่เราไม่อยากได้ ยิ่งไปกว่านั้นเราไม่รู้วิธีใช้ วิธีควบคุม เราจะทำอย่างไร
เริ่มเผยแพร่ตอนแรก วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
สวัสดีครับ นิยายเรื่อง DNA พันธุ์นรก เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมแต่งขึ้น หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยครับ
เคยไหมครับ ???
สมัยเด็ก เราอยากมีพลังวิเศษ เพราะมันดูเท่ สามารถทำสิ่งต่างๆที่คนทั่วไปทำไม่ได้ หรือจะใช้ช่วยเหลือคนอื่นเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่
สมมุติวันนึงเราตื่นขึ้น แล้วพบว่าตัวเองมีความสามารถที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไป คงจะดีไม่น้อยเลยใช่ละ แต่ถ้าพลังนั้น เราไม่มีสิทธิ์เลือก เป็นความสามารถที่เราไม่อยากได้ ยิ่งไปกว่านั้นเราไม่รู้วิธีใช้ วิธีควบคุม เราจะทำอย่างไร
เริ่มเผยแพร่ตอนแรก วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
Tags: DNAพันธุ์นรก มนุษย์กลายพันธุ์ รั้วมหาวิทยาลัย มหาลัย MapSmith ไลท์โนเวล Light Novel
ตอน: วันสุดท้ายในชีวิตม.ปลาย (2/2)
30 นาที ต่อมา ฟ้าใส พลอย เจนนี่ บัว กิ๊บ มิ้น และใบเฟิร์นตกลงกันจะไปกินหมูกระทะ หลังจากการสอบเสร็จสิ้น แต่ฝนตกหนัก ไม่หยุดตกเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน พวกเธอจึงตัดสินใจวิ่งฝ่าสายฝนไปให้ถึงป้ายรถเมล์ ที่ตั้งอยู่หน้าโรงเรียน เพื่อนั่งรถประจำทางเดินทางไปยังร้านหมูกระทะ
หน้าโรงเรียนมีถนนขนาดใหญ่ มีช่องจราจร 4 เลน เกาะกลางถนนมีทั้งหญ้าและต้นไม้สีเขียวขจี ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนเป็นมหาวิทยาลัย ถ้าหันหน้าเข้าโรงเรียน ทางขวามือเป็นสนามม้า ทางซ้ายมือเป็น 3 แยกไฟแดง
ณ ป้ายรถเมล์
“รอนานละ รถเมล์ยังไม่มาเลย ไปแท็กซี่ดีกว่าไหม ประหยัดเวลาถ้าหารกัน 7 คน ราคาแทบไม่ต่างจากนั่งรถเมล์เลย” เฟิร์ส กล่าว
พลอยพยักหน้าและกล่าว “คิดเหมือนกันเลย”
ฟ้าใสกำลังยืนกอดอก เพราะความหนาว ถึงยืนอยู่ใต้หลังคาของป้ายรถประจำทางก็มีกระแสลบแรงพัดพาละอองฝนเข้ามาใต้หลังคาโดนผู้คนที่กำลังรอรถประจำทาง
“สนามม้าถูกทุบทิ้งจริงหรือป่าว” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น
“จริง” เจนนี่ตอบ
“เปลี่ยนเป็นอะไร” ฟ้าใสถาม
“น่าจะสวนสาธารณะ” เจนนี่ตอบ
“แล้วกีฬาสีจะจัดยังไงเนี่ย” ฟ้าใสกล่าว
“จัดในโรงเรียนละ” เจนนี่ตอบ
“ทุกคนรถเมล์มาแล้ว” กิ๊บพูดแทรกขึ้นพร้อมชี้นิ้วไปที่ 3 แยกไฟแดง รถประจำทางจอดติดไฟแดงอยู่
จากนั้นไม่กี่อึดใจ ไฟจราจรก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว รถประจำทางกำลังขับมา กิ๊บโบกมือให้คนขับรถเมล์เห็น
ทั้ง 7 คน ขึ้นรถเมล์ไปด้วยความหนาวเย็นจากนำ้ฝน
ณ ร้านหมูกระทะ ทั้ง 7 คน ยังไม่ทันเข้าไปในร้าน มีกลิ่นหอมๆ ของเนื้อหมู เนื้อไก่ ที่กำลังสุก ลอยมาเตะปลายจมูก พวกเขาไม่รอช้า รีบเข้าไปจับจองโต๊ะไม้สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่กลางร้าน เป็นร้านขนาดกลาง ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก มีโต๊ะอยู่ประมาณ 10-13 เพดานติดท่อและตัวดูดควันออกไปนอกร้าน มีที่จอดรถเล็กๆ อยู่หลังร้าน วันนี้ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นนักเรียน คงเพราะพึงสอบเสร็จเหมือนกัน
หญิงชรา ร่างท้วม ส่วนสูงประมาณ 160 ซม. ผูกผ้ากันเปื้อนสีขาว ใส่ถุงมือพลาสติก ใส่หมวกคลุมผมสีขาว กำลังเดินถือถาดเนื้อไก่ราดซอส นำไปวางที่หน้าร้าน เธอสั่งให้หลานชายไปต้อนรับลูกค้าที่เข้ามาใหม่
“มากี่ท่านครับ”
“7 ค่ะ รบกวนขอตั้งกระทะ 3 ใบนะค่ะ”
“ครับ คุณลูกค้า”
ระหว่างที่ทุกคนย่างและกำลังกินหมูกระทะอย่างเอร็ดอร่อย ฟ้าใส ก็สังเกตเห็น ชายหนุ่ม ผมสีน้ำตาลเข้ม จนเกือบดำ ใส่ชุดนักเรียนชาย เสื้อขาวที่ชุ่มไปด้วยนํ้าฝน กางเกงสีกรมท่า เขายืนตากฝนที่โปรยปรายลงมาราวกับลูกธนู
“เหม่อลอยอะไรอะ” พลอยพูดขึ้นพร้อมหันไปมองที่หน้าร้าน พบชายหนุ่มยืนตากฝนอยู่
“ชอบเขาเหรอ” พลอยถาม
“ป่าว แค่สงสัย ทำไมเขาไปยืนตากฝนอะ”
“คิดว่าตัวเองเป็นพระเอก MV มั่ง 555” พลอยพูดพรางขำๆ
เพื่อนคนอื่นๆ ก็หันไปมองชายผู้นี้ตาม พร้อมขำ และบอกพร้อมกัน “ไปขอเบอร์เขาดิ”
ฟ้าใส ปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “เขาดูเศร้าๆ เหมือนกำลังร้องไห้อยู่”
“เหมือนร้องไห้จริงละ แต่ถ้าร้องไห้กลางสายฝน ก็ไม่มีใครเห็นนํ้าตานิ” บัวกล่าว
ซูซู่ๆ ซูซู่ๆ เสียงเนื้อวัวที่กำลังย่างอยู่ก็ดังขึ้นราวกับเป็นการให้กำลังใจ สู้ๆ
ฟ้าใส จ้องมองชายผู้นี้เหมือนเธอโดนมนต์สะกดจิตเธอ รู้สึกเหมือนจะรู้จัก มีความคุ้นเคยกับชายแปลกหน้าคนนี้ ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้น
“อ้าว บังเอิญจังเลย มากินร้านเดียวกันนี้” ฟรอยเดินมาทักทายเพื่อนเก่า
ฟ้าใส กล่าว “แถวโรงเรียนมีร้านหมูกระทะร้านเดียวจะเจอกันก็ไม่แปลก แล้วปลายไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”
“ไปจอดรถหลังร้าน บาย แล้วเจอกันวันสอบ GAT PAT”
เอ๋ย พูดถึงGAT PAT นี่ยังไม่รู้เลย เพื่อนๆ อยากเรียนคณะอะไรกันบ้าง กิ๊บเอ่ยขึ้น
ฟ้าใส : การตลาดอะ จะได้ช่วยธุรกิจที่บ้าน
เจนนี่ : หมอ ไม่ก็ พยาบาล
พลอย : วิทยาศาสตร์การกีฬา
ใบเฟิร์น : ดุริยางคศิลป์
มิ้น : ศิลปศาสตร์
บัว : รัฐศาสตร์ เราจะเป็นนายกหญิงให้ได้เลย เพราะนายกนะ ไม่ใช่เป็นเพื่อให้ทุกคนยอมรับ แต่การที่ทุกคนยอมรับนะ ถึงได้เป็นนายก
ฟ้าใส : .....
เจนนี่ : .....
พลอย : .....
ใบเฟิร์น : .....
กิ๊บ : .....
“หยุดเดียวนี้” มิ้นพูดด้วยนํ้าเสียงวิตกกังวลอย่างมาก คิ้วขมวด มือทั้งสองข้างปิดใบหน้าเอาไว้ ฮือๆๆ เราจะโดน JUMP ฟ้องไหมเนี่ย ยังไม่มีแฟน แถมฐานะทางบ้านก็ไม่ดี ถ้าโดนฟ้องติดคุกอย่างเดียว ฮือๆๆ
“เอ๋ย แล้วกิ๊บละ อยากเข้าคณะอะไร” พลอยเอ่ยขึ้น
“เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ อะ เราอยากดัดแปลง DNA มนุษย์ให้มีพลังวิเศษเหมือน X-MEN”
ทันใดนั้น มิ้นก็ตะโกนแทรกขึ้น จนทุกคนในร้านหันมามอง “หยุดสักทีเถอะ ตายๆ ตายแน่ๆ จะโดนDisneyฟ้องไหนเนี่ย ไม่มมมมมม อ๊ากกกกกกก”
“โอ้ ไม่รู้จะตบมุกยังไงแล้ว” บัวกล่าว
ทุกคนในร้านก็ขำ จนมิ้นหน้าแดงไปอย่างกับลูกตำลึง
พลอยเดินถือจานเปล่าไปหน้าร้านแอบแฝงด้วยความอายนิๆ เพื่อหยิบเนื้อวัว ผักบุ้ง และเห็ดเข็มทอง ที่อยู่ในถาดมามากมายและเผื่อเพื่อนๆ ด้วย
“ต้องเก็บคะแนนให้ได้เยอะๆ ตอนสอบ O-net ได้คะแนนน้อย” เจนนี่กล่าวด้วยความกังวลใจ
“เหมือนกัน โดยเฉพาะคณิตยากมาก” พลอยกล่าว
“ใช่” เจนนี่ตอบอย่างรวดเร็ว
“อ้าว หมูที่วางอยู่ตรงนี้หายไปไหนอะ” พลอยพูดพร้อมชี้นิ้วไปบนกระทะ”
บัว : มัวแต่คุย เสร็จเราแล้ว 5555
ฟ้าใส วางเนื้อหมูดิบชิ้นใหญ่ บนกระทะ “เอาชิ้นนี้ไปแทนนะ”
“ขอบใจจ๊ะ” พลอยกล่าว
ทุกคนกินหมูกระทะอย่างเอร็ดอร่อย จนอิ่มและแยกย้ายกลับบ้าน
.
.
.
วันต่อมา เป็นวันปิดเทอมวันแรก เพื่อนๆ ในกลุ่มนัดไปเที่ยวสวนสัตว์ แต่ฝนฟ้าไม่เป็นใจ เมฆก้อนใหญ่สีดำทมิฬ กำลังลอยมาทางนี้ พร้อมเสียงคำรามจากฟากฟ้า ตามมาด้วยหยาดนำ้ฝนเม็ดใหญ่ ทำให้ฟ้าใสที่กำลังเลือกชุดเดรสอยู่ในห้อง รู้สึกกังวล จึงเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ข้างเตียงนอน ส่งข้อความหาเพื่อนในกลุ่ม We chat “จะเอายังไงกันดี ทริปนี้จะล่มไหนเนี่ย” เธอพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์เครื่องเก่าที่ใส่เคสสีชมพูที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว ฟ้าใสเป็นผู้เปิดประเด็นของทริปเที่ยวสวนสัตว์ในวันนี้เพื่อถามความเห็นเพื่อนๆ
“รอก่อนไหม เดี๋ยวฝนน่าจะหยุด” พลอยพิมพ์ข้อความตอบในกลุ่มอย่างรวดเร็ว
ฟ้าใสเดินไปยืนดูฝนตกที่หน้าต่าง พร้อมความเสียใจ เพราะในใจลึกๆ เธอมีความรู้สึกว่าทริปนี้กำลังจะล่ม
ตื้อ... ตื้อ... เสียงข้อความตอบกลับ ดังมาจากโทรศัพท์ในมือ “ไม่หยุดง่ายๆ เหรอ ดูท้องฟ้าสิ” บัวส่งข้อความตอบ
“เมื่อวานนี้เราดูรายการ พยากรอากาศ เขาบอกวันนี้พายุเข้า” เจนนี่ตอบ
“จบละทริปนี้ ล่มจนได้” ฟ้าใสตอบด้วยความรู้เสียใจเพราะเธอตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้มานานมากกก
“ทุกคนว่ายังไง มาโหวตกัน จะเลื่อนไหม” เจนนี่กล่าว
ผลโหวตได้ข้อสรุปว่าทริปนี้เลื่อนไปอย่างไม่มีกำหนดเพราะหลังจากนี้ ไม่มีใครมีเวลาว่างตรงกัน ต่างคนต้องติวหนังสือ เรียนพิเศษ เพื่อเตรียมสอบ GAT PAT ในอีก 3 สัปดาห์ข้างหน้านี้
หน้าโรงเรียนมีถนนขนาดใหญ่ มีช่องจราจร 4 เลน เกาะกลางถนนมีทั้งหญ้าและต้นไม้สีเขียวขจี ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนเป็นมหาวิทยาลัย ถ้าหันหน้าเข้าโรงเรียน ทางขวามือเป็นสนามม้า ทางซ้ายมือเป็น 3 แยกไฟแดง
ณ ป้ายรถเมล์
“รอนานละ รถเมล์ยังไม่มาเลย ไปแท็กซี่ดีกว่าไหม ประหยัดเวลาถ้าหารกัน 7 คน ราคาแทบไม่ต่างจากนั่งรถเมล์เลย” เฟิร์ส กล่าว
พลอยพยักหน้าและกล่าว “คิดเหมือนกันเลย”
ฟ้าใสกำลังยืนกอดอก เพราะความหนาว ถึงยืนอยู่ใต้หลังคาของป้ายรถประจำทางก็มีกระแสลบแรงพัดพาละอองฝนเข้ามาใต้หลังคาโดนผู้คนที่กำลังรอรถประจำทาง
“สนามม้าถูกทุบทิ้งจริงหรือป่าว” ฟ้าใสเอ่ยขึ้น
“จริง” เจนนี่ตอบ
“เปลี่ยนเป็นอะไร” ฟ้าใสถาม
“น่าจะสวนสาธารณะ” เจนนี่ตอบ
“แล้วกีฬาสีจะจัดยังไงเนี่ย” ฟ้าใสกล่าว
“จัดในโรงเรียนละ” เจนนี่ตอบ
“ทุกคนรถเมล์มาแล้ว” กิ๊บพูดแทรกขึ้นพร้อมชี้นิ้วไปที่ 3 แยกไฟแดง รถประจำทางจอดติดไฟแดงอยู่
จากนั้นไม่กี่อึดใจ ไฟจราจรก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว รถประจำทางกำลังขับมา กิ๊บโบกมือให้คนขับรถเมล์เห็น
ทั้ง 7 คน ขึ้นรถเมล์ไปด้วยความหนาวเย็นจากนำ้ฝน
ณ ร้านหมูกระทะ ทั้ง 7 คน ยังไม่ทันเข้าไปในร้าน มีกลิ่นหอมๆ ของเนื้อหมู เนื้อไก่ ที่กำลังสุก ลอยมาเตะปลายจมูก พวกเขาไม่รอช้า รีบเข้าไปจับจองโต๊ะไม้สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่กลางร้าน เป็นร้านขนาดกลาง ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก มีโต๊ะอยู่ประมาณ 10-13 เพดานติดท่อและตัวดูดควันออกไปนอกร้าน มีที่จอดรถเล็กๆ อยู่หลังร้าน วันนี้ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นนักเรียน คงเพราะพึงสอบเสร็จเหมือนกัน
หญิงชรา ร่างท้วม ส่วนสูงประมาณ 160 ซม. ผูกผ้ากันเปื้อนสีขาว ใส่ถุงมือพลาสติก ใส่หมวกคลุมผมสีขาว กำลังเดินถือถาดเนื้อไก่ราดซอส นำไปวางที่หน้าร้าน เธอสั่งให้หลานชายไปต้อนรับลูกค้าที่เข้ามาใหม่
“มากี่ท่านครับ”
“7 ค่ะ รบกวนขอตั้งกระทะ 3 ใบนะค่ะ”
“ครับ คุณลูกค้า”
ระหว่างที่ทุกคนย่างและกำลังกินหมูกระทะอย่างเอร็ดอร่อย ฟ้าใส ก็สังเกตเห็น ชายหนุ่ม ผมสีน้ำตาลเข้ม จนเกือบดำ ใส่ชุดนักเรียนชาย เสื้อขาวที่ชุ่มไปด้วยนํ้าฝน กางเกงสีกรมท่า เขายืนตากฝนที่โปรยปรายลงมาราวกับลูกธนู
“เหม่อลอยอะไรอะ” พลอยพูดขึ้นพร้อมหันไปมองที่หน้าร้าน พบชายหนุ่มยืนตากฝนอยู่
“ชอบเขาเหรอ” พลอยถาม
“ป่าว แค่สงสัย ทำไมเขาไปยืนตากฝนอะ”
“คิดว่าตัวเองเป็นพระเอก MV มั่ง 555” พลอยพูดพรางขำๆ
เพื่อนคนอื่นๆ ก็หันไปมองชายผู้นี้ตาม พร้อมขำ และบอกพร้อมกัน “ไปขอเบอร์เขาดิ”
ฟ้าใส ปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “เขาดูเศร้าๆ เหมือนกำลังร้องไห้อยู่”
“เหมือนร้องไห้จริงละ แต่ถ้าร้องไห้กลางสายฝน ก็ไม่มีใครเห็นนํ้าตานิ” บัวกล่าว
ซูซู่ๆ ซูซู่ๆ เสียงเนื้อวัวที่กำลังย่างอยู่ก็ดังขึ้นราวกับเป็นการให้กำลังใจ สู้ๆ
ฟ้าใส จ้องมองชายผู้นี้เหมือนเธอโดนมนต์สะกดจิตเธอ รู้สึกเหมือนจะรู้จัก มีความคุ้นเคยกับชายแปลกหน้าคนนี้ ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชายหนุ่มดังขึ้น
“อ้าว บังเอิญจังเลย มากินร้านเดียวกันนี้” ฟรอยเดินมาทักทายเพื่อนเก่า
ฟ้าใส กล่าว “แถวโรงเรียนมีร้านหมูกระทะร้านเดียวจะเจอกันก็ไม่แปลก แล้วปลายไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”
“ไปจอดรถหลังร้าน บาย แล้วเจอกันวันสอบ GAT PAT”
เอ๋ย พูดถึงGAT PAT นี่ยังไม่รู้เลย เพื่อนๆ อยากเรียนคณะอะไรกันบ้าง กิ๊บเอ่ยขึ้น
ฟ้าใส : การตลาดอะ จะได้ช่วยธุรกิจที่บ้าน
เจนนี่ : หมอ ไม่ก็ พยาบาล
พลอย : วิทยาศาสตร์การกีฬา
ใบเฟิร์น : ดุริยางคศิลป์
มิ้น : ศิลปศาสตร์
บัว : รัฐศาสตร์ เราจะเป็นนายกหญิงให้ได้เลย เพราะนายกนะ ไม่ใช่เป็นเพื่อให้ทุกคนยอมรับ แต่การที่ทุกคนยอมรับนะ ถึงได้เป็นนายก
ฟ้าใส : .....
เจนนี่ : .....
พลอย : .....
ใบเฟิร์น : .....
กิ๊บ : .....
“หยุดเดียวนี้” มิ้นพูดด้วยนํ้าเสียงวิตกกังวลอย่างมาก คิ้วขมวด มือทั้งสองข้างปิดใบหน้าเอาไว้ ฮือๆๆ เราจะโดน JUMP ฟ้องไหมเนี่ย ยังไม่มีแฟน แถมฐานะทางบ้านก็ไม่ดี ถ้าโดนฟ้องติดคุกอย่างเดียว ฮือๆๆ
“เอ๋ย แล้วกิ๊บละ อยากเข้าคณะอะไร” พลอยเอ่ยขึ้น
“เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ อะ เราอยากดัดแปลง DNA มนุษย์ให้มีพลังวิเศษเหมือน X-MEN”
ทันใดนั้น มิ้นก็ตะโกนแทรกขึ้น จนทุกคนในร้านหันมามอง “หยุดสักทีเถอะ ตายๆ ตายแน่ๆ จะโดนDisneyฟ้องไหนเนี่ย ไม่มมมมมม อ๊ากกกกกกก”
“โอ้ ไม่รู้จะตบมุกยังไงแล้ว” บัวกล่าว
ทุกคนในร้านก็ขำ จนมิ้นหน้าแดงไปอย่างกับลูกตำลึง
พลอยเดินถือจานเปล่าไปหน้าร้านแอบแฝงด้วยความอายนิๆ เพื่อหยิบเนื้อวัว ผักบุ้ง และเห็ดเข็มทอง ที่อยู่ในถาดมามากมายและเผื่อเพื่อนๆ ด้วย
“ต้องเก็บคะแนนให้ได้เยอะๆ ตอนสอบ O-net ได้คะแนนน้อย” เจนนี่กล่าวด้วยความกังวลใจ
“เหมือนกัน โดยเฉพาะคณิตยากมาก” พลอยกล่าว
“ใช่” เจนนี่ตอบอย่างรวดเร็ว
“อ้าว หมูที่วางอยู่ตรงนี้หายไปไหนอะ” พลอยพูดพร้อมชี้นิ้วไปบนกระทะ”
บัว : มัวแต่คุย เสร็จเราแล้ว 5555
ฟ้าใส วางเนื้อหมูดิบชิ้นใหญ่ บนกระทะ “เอาชิ้นนี้ไปแทนนะ”
“ขอบใจจ๊ะ” พลอยกล่าว
ทุกคนกินหมูกระทะอย่างเอร็ดอร่อย จนอิ่มและแยกย้ายกลับบ้าน
.
.
.
วันต่อมา เป็นวันปิดเทอมวันแรก เพื่อนๆ ในกลุ่มนัดไปเที่ยวสวนสัตว์ แต่ฝนฟ้าไม่เป็นใจ เมฆก้อนใหญ่สีดำทมิฬ กำลังลอยมาทางนี้ พร้อมเสียงคำรามจากฟากฟ้า ตามมาด้วยหยาดนำ้ฝนเม็ดใหญ่ ทำให้ฟ้าใสที่กำลังเลือกชุดเดรสอยู่ในห้อง รู้สึกกังวล จึงเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ข้างเตียงนอน ส่งข้อความหาเพื่อนในกลุ่ม We chat “จะเอายังไงกันดี ทริปนี้จะล่มไหนเนี่ย” เธอพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์เครื่องเก่าที่ใส่เคสสีชมพูที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว ฟ้าใสเป็นผู้เปิดประเด็นของทริปเที่ยวสวนสัตว์ในวันนี้เพื่อถามความเห็นเพื่อนๆ
“รอก่อนไหม เดี๋ยวฝนน่าจะหยุด” พลอยพิมพ์ข้อความตอบในกลุ่มอย่างรวดเร็ว
ฟ้าใสเดินไปยืนดูฝนตกที่หน้าต่าง พร้อมความเสียใจ เพราะในใจลึกๆ เธอมีความรู้สึกว่าทริปนี้กำลังจะล่ม
ตื้อ... ตื้อ... เสียงข้อความตอบกลับ ดังมาจากโทรศัพท์ในมือ “ไม่หยุดง่ายๆ เหรอ ดูท้องฟ้าสิ” บัวส่งข้อความตอบ
“เมื่อวานนี้เราดูรายการ พยากรอากาศ เขาบอกวันนี้พายุเข้า” เจนนี่ตอบ
“จบละทริปนี้ ล่มจนได้” ฟ้าใสตอบด้วยความรู้เสียใจเพราะเธอตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้มานานมากกก
“ทุกคนว่ายังไง มาโหวตกัน จะเลื่อนไหม” เจนนี่กล่าว
ผลโหวตได้ข้อสรุปว่าทริปนี้เลื่อนไปอย่างไม่มีกำหนดเพราะหลังจากนี้ ไม่มีใครมีเวลาว่างตรงกัน ต่างคนต้องติวหนังสือ เรียนพิเศษ เพื่อเตรียมสอบ GAT PAT ในอีก 3 สัปดาห์ข้างหน้านี้
MapSmith เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ธ.ค. 2564, 23:42:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ธ.ค. 2564, 23:42:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 238
| << วันสุดท้ายในชีวิตม.ปลาย (1/2) | ภาพรวม >> |