แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: ยิ่งหนียิ่งเจอกันตลอด
EPISODE : 08 ยิ่งหนียิ่งเจอกันตลอด
ตอนเย็นแล้วผมไม่สามารถเล่นฟุตบอลได้เพราะมีคาบบ่ายอาจารย์สั่งงานไว้และผมต้องเคลียร์งานให้เสร็จก่อนจะไปพักผ่อน โชคดีที่ผมวานให้นายโนไปเล่นแทนได้ อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องผิดคำพูดกับพี่เหล้า เกือบห้าโมงเย็นผมกับเพ้นส์วาดรูปเสร็จเราถึงได้แยกย้ายกัน
ผมเลือกจะแวะมาสนามฟุตบอลเพราะเพื่อนสนิททั้งสองคนไปอยู่นั่นกันแต่ไม่คิดว่าพอมาแล้วจะเจอกับพี่เบียร์และกลุ่มเพื่อนทั้งหมดมาเล่นฟุตบอลด้วย
"รักทางนี้" ผมหันไปตามเสียเรียก ลูกแพร์สวมชุดฟุตบอลทีมเดียวกับพี่เหล้ายืนโบกมือให้ผม ถ้าให้ผมเดาเพื่อนคนนี้คงเป็นตัวสำรองของทีมพี่เหล้าแน่ ว่าแต่ทำไมนายโนถึงได้ไปอยู่ฝั่งทีมพี่เบียร์ ผมให้มาอยู่เป็นกลุ่มเดียวกับพี่เหล้านี่น่า
"ทำไมโนไปอยู่ฝั่งโน้นล่ะ" ผมสงสัยเอามาก ๆ ลูกแพร์ยื่นเสื้อกักฟุตบอลทีมสีแดงให้ผมได้ใส่
"อ้อ พี่เหล้ากับโนทะเลาะกันเลยขอแลกทีม" ผมตกใจที่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้ว่าเพื่อนสนิทเป็นพวกไม่ยอมใครแต่ไม่คิดจะทะเลาะกับพี่เหล้าด้วย ผมใส่เสื้อทีมที่เพื่อนตั้งใจใส่ให้ ดูท่าลูกแพร์จะชอบเสื้อฟุตบอลมากถึงได้อยากให้ผมใส่ด้วย เรานั่งยืนให้กำลังใจคนในทีม ยอมรับว่าในใจลึก ๆ ผมแอบเชียร์ทีมพี่เบียร์
ผลการแข่งขันรอบแรกจบลงเพราะฝ่ายพี่เหล้าชนะ ผมก็จะดีใจไม่สุดเพราะอีกฝ่ายมีทั้งเพื่อนสนิทและพี่เบียร์ ผมแปะมือกับพี่เหล้าเพื่อแสดงความดีใจที่ทีมเราชนะ นายโนเดินมาแล้วแย่งขวดน้ำของพี่เหล้าไปดื่ม เหมือนว่าคู่นี้จะทะเลาะกันจริง
"ไอ้รักมึงมานี่เลย" ผมโดนนายโนกอดคอแล้วลากกันมาคุยกันสามคนเพราะลูกแพร์ก็เดินตามมาติด ๆ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนมีเรื่องอะไรทำไมถึงได้ลากผมมาคุยกัน
"อะไรเนี่ย ลากมาทำไม" ผมถาม
"กูได้ข่าวมาว่าเมื่อเช้ามึงเป็นคนดังของคลาสเลย สารภาพมาว่ามึงร้องไห้ทำไม" ผมเบิกตากว้างเมื่อเพื่อนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เพ้นส์ไม่มีทางบอกเรื่องนี้กับเพื่อนทั้งสองแน่
"นั่นสิรัก เราสองคนเป็นห่วงรักนะ" ผมมองลูกแพร์ เพื่อนขอผมเป็นห่วงผมอยู่แล้วเลยไม่อยากจะบอก
"เออ" นายโนหยีหัวผม ในบรรดาเราสามคนผมตัวเล็กที่สุดในขณะที่เพื่อนทั้งสองคนสูงเท่ากัน มันไม่ยุติธรรมเลยผมอยากสูงอีกสิบเซนติเมตรเพื่อจะได้สูงเท่า ๆ กัน
"ว่าแต่รู้กันได้ยังไง" ผมแกล้งถามเรื่องอื่นก่อนเพราะไม่พร้อมจะเล่า
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง สรุปมึงร้องไห้ทำไม" ผมกอดเอวเพื่อนไว้หลวม ๆ ก็แหมเรื่องน่าอายแบบนั้นใครจะอยากบอกให้เพื่อนรู้ เมื่อไม่มีทางเลือกผมเลยต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดเมื่อเช้าให้เพื่อนรู้ เอาเถอะยอมหน้าแตกกับเพื่อนด้วยก็ได้ เพื่อนทั้งสองก็ต่อว่าเล็กน้อยแต่ก็ให้กำลังใจ ไม่ทันได้คุยกันเสร็จพี่เหล้าก็เดินมาหาพวกเรา ผมก็เพิ่งจะได้เห็นนายโนทะเลาะกับพี่เหล้าครั้งแรก
ไปรู้จักและทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"ไอ้เบียร์ ๆ นั่นเด็กมึงนี่หว่า"
ผมมองร่างเล็กที่นั่งยิ้มร่าอยู่กับไอ้เหล้า เมื่อตอนเที่ยงเราก็บังเอิญเจอกันแล้วแต่เหมือนว่าน้องกำลังหลบหน้าผมยังไงก็ไม่รู้เพราะวันนี้ไม่มีเรียนในช่วงบ่ายเพื่อน ๆ ผมเลยชวนกันมาแข่งแตะบอล ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันอีก
"สัส" ผมหันไปด่าเพื่อน ตั้งแต่คืนนั้นพวกนี้มันชอบชงผมกับเด็กคนนั้น ผมยังไม่รู้จักน้องเขาดีเลย เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่ คนรู้จักก็ไม่เชิงแล้วจะให้เป็นเด็กผมได้ไง แต่ทำไมผมแอบไม่พอใจนิด ๆ วะ
ทำไมน้องต้องยิ้มกับไอ้เหล้าแบบนั้นด้วย
แอบหงุดหงิดโว้ย!!!
"อ้าว เชี่ยเบียร์ แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้นะมึง ที่คืนนั้นกูเห็นมึงเคลิ้มจูบกับน้องเขาเลย" เออ กูชอบ แล้วไง ก็ปากน้องมันนุ่มนี่หว๋า
"กูก็เห็นด้วยกับไอ้วอร์ม ตกลงมึงสนใจน้องมันไหม ระวังไอ้เหล้าคาบไปแดกนะเว้ย" เพื่อนยังยุไม่เลิก น้องเขาจะไปคบกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับผม ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
"แล้วคืนนี้เจอที่ร้านไหมมึง แม่งไปทุกคืน กูไม่เข้าใจมึงเลยไปแดกได้ทุกคืนทุกวันไม่คิดจะเปลี่ยนร้านเหรอวะ" ไอ้กันย์ถามขึ้น เชื่อเถอะว่าไอ้พวกนี้ก็ไปอีกนั่นแหละ
"เหอะ ทำบ่นพวกมึง ไอ้เบียร์จ่ายไหมครับ กูเห็นบ่นแบบนี้ทุกวันแต่พวกมึงก็มาตรงเวลาทุกคืน" ผมเห็นด้วยกับไอ้ริทมันครับ ทำเป็นอวดครวญสุดท้ายก็ไปทุกที นี่แหละครับเพื่อนผม ไอ้กันย์ ไอ้ธีร์ ไอ้เพื่อน ไอ้ริท และไอ้วอร์มครับ ส่วนผมเบียร์ครับ พวกเราก็แค่นักศึกษาปี 3 ธรรมดาที่สนุกกับการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย
แต่กลุ่มเราก็เป็นที่รู้จักของคนหมู่มาก เรื่องความเนื้อหอม หน้าตาดีและเรียนติดท็อปกวาดผลการเรียนระดบเอกันทุกคน
"แต่น้องเจ้ารักก็น่ารักดีนะมึง มึงไม่คิดจะชอบน้องมันบ้างเหรอ" ผมขมวดคิ้วกับคำพูดของเพื่อน ให้ผมชอบน้องเขาทั้งที่ผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมีดีอะไรที่ทำให้น้องชอบเนี่ยนะ คนอย่างผมมันมีอะไรชอบหรือไง คืนนั้นน้องเขาถึงได้บอกรักผมไม่หยุด
"มึงไม่ลองเปิดโอกาสตัวเองให้เจอความรักหน่อยหรือวะ" ผมรู้ว่าเพื่อนหวังว่าอยากให้ผมเจอรักที่ดีสักครั้ง แต่เด็กคนนั้นจะเป็นรักแท้หรือเปล่า ผมก็ยังไม่รู้หรือผมต้องลองเสี่ยงดู
"..."
"ชักช้าระวังน้องเจ้ารักเลิกชอบมึงจริงนะเว้ย มึงคงไม่รู้ว่ามีคนชอบน้องเขาเยอะ" ผมมองเด็กที่อยู่ในบทสนทนา ตอนนี้กำลังฝึกแตะบอลกับไอ้เหล้าอยู่ ไอ้ลูกพี่ลูกน้องของผมคนนี้มันคิดอะไรกับน้องเขาจริงอย่างที่เพื่อนบอกหรือเปล่าวะ โว้ย สงสัยไปหมด
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ก.ย. 2564, 19:02:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ก.ย. 2564, 19:02:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 264
| << เจอกันตอนเลิกรัก | อย่ายุ่งกับน้องหนู >> |