ชิเอโกะ [Yaoi]
ความรักบริสุทธิ์ส่งผลให้ทั้งตระกูลต้องล่มสลาย เด็กชายชนชั้นสูงแห่งเอโดะต้องผันตัวมาเป็นโสเภณีชาย ก่อนจะได้ล่วงรู้บางสิ่งที่ทำให้ไฟโทสะสุมไหม้ ตัดสินใจแก้แค้นเอาคืน
Tags: Yaoi
ตอน: บทที่ 32
ท่ามกลางแสงจันทร์ในยามค่ำคืนที่เงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยวของช่วงฤดูหนาว หัวใจของมาซาโตะบัดนี้นั้นหมดสิ้นแล้วซึ่งความรักและความหวังที่มีต่อคิโยชิ คนที่เขาเฝ้ารอคอย เขาเคยหวังเอาไว้ว่าสักวันหนึ่งจะได้สมหวังและลงเอยด้วยกัน แต่โชคชะตาไม่ยอมให้เขาได้โอกาสนั้นแต่กลับมอบมันให้กับเคนตะแทน ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งเจ็บปวดร่างกายก็ยิ่งแปรเปลี่ยนความรู้สึกเจ็บปวดนั้นให้กลายเป็นอื่น ดวงตาคมแดงก่ำ หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจค่อยๆ ไหลลงมาอย่างเงียบๆ บนแก้มของชายหนุ่ม มือแกร่งปัดมันออกอย่างรวดเร็วพลางนึกสมเพชตนเองที่ต้องมานั่งร้องไห้หลบมุมเสียใจให้กับเด็กคนหนึ่งที่เขายังไม่แม้แต่จะได้สัมผัสใกล้ชิด ห้องทำงานขนาดกว้างที่มืดสลัวยิ่งทำให้จิตใจของมาซาโตะดำดิ่งลงสู่ความมืดมิด
เขาคงจะถลำใจหลงรักคิโยชิมากเกินกว่าที่ตนเองจะรู้ตัวเสียแล้ว แววตาที่สั่นระริกมองนิ่งไปยังพื้นห้องที่เย็นชืด ร่างสูงครุ่นคิดอะไรบางอย่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองที่ผุดขึ้นมาภายในดวงใจ ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาในคราเดียว ในที่สุด สิ่งที่เขาต้องการอยู่ลึกๆ ภายในจิตใจมากที่สุดแต่ต้องเก็บกดมันเอาไว้เป็นเวลาเนิ่นนานก็ได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว มาซาโตะตัดสินใจแน่วแน่ด้วยแววตาที่ความเจ็บปวดทั้งหมดเลือนหาย กลับกลายเป็นความแค้นและมุ่งมั่นที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายคนหนึ่ง 'เจ้ามันสกปรกและแปดเปื้อนเกินกว่าที่จะได้ความรักของข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด… มากกว่าข้าเป็นร้อยเท่าพันเท่า' ไฟแค้นโหมกระพืออยู่ในอกแกร่ง มันร้อนรุนแรงราวกับไฟในขุมนรกชั้นที่ลึกที่สุดเท่าที่เคยมีมา มาซาโตะคิดวางแผนทั้งหมดภายในคืนนั้นก่อนจะตัดสินใจได้ว่าก่อนที่จะเริ่มแผนการอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดทั้งมวลของตน เขาจะต้องมีทายาทเสียก่อนเป็นอันดับแรก…
"ทำการตรวจสอบแล้ว พบว่าเป็นหญิงสาวคนเดียวกันกับที่มาหาท่านมุราคามิ เคนตะ เมื่อไม่กี่วันก่อนขอรับ" สิ้นเสียงรายงานจากทหารองครักษ์ ฮิโรมาสะก็นิ่งเงียบไป ศพของหญิงสาวปริศนาบริเวณปลายแม่น้ำในชายป่าที่อยู่ห่างออกไปจากปราสาทไม่ไกลมากนักกลับกลายเป็นหญิงที่อ้างว่าเป็นคนรักของเคนตะ ภาพที่นางกำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนพื้นจนแทบจะขาดใจยังคงติดอยู่ในความทรงจำ สภาพศพที่พบนั้นแทบจะจำไม่ได้ คาดการณ์ว่านางถูกปลิดชีพอย่างรวดเร็วก่อนที่ร่างกายจะถูกของมีคมเฉือนลงซ้ำๆ ไปทั่วจนไม่สามารถจดจำใบหน้าได้ มาซาโตะที่ได้รับฟังพร้อมกันนั้นนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่เริ่มกดดันทีละน้อย
"ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้เช่นนี้ก็น่าหนักใจยิ่งนัก ช่างน่าเศร้าที่นางต้องมาตายอย่างอนาถเช่นนี้" ฮิโรมาสะไม่เอ่ยตอบสิ่งใดกับคำพูดนั้น เขานิ่งเงียบและไม่คิดที่จะพูดถึงเคนตะเลยแม้แต่น้อย เพราะลึกๆ ในใจแล้วเขาเชื่อว่าไม่น่าจะใช่ฝีมือของเคนตะ อีกทั้งภาพของคิโยชิที่ยืนยันหนักแน่นว่าเคนตะไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ทำให้เขายิ่งไม่อยากเอ่ยสิ่งใดให้มากความ ฮิโรมาสะถอนหายใจเชื่องช้าแล้วเอ่ยสั่งเสียงเรียบ
"จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก็แล้วกัน" ทหารองครักษ์รับคำแล้วขอตัวออกไปจากห้อง ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้งในห้องทำงานที่บัดนี้มีแต่ฮิโรมาสะกับมาซาโตะที่อยู่ด้วยกันเป็นประจำในช่วงสายของวัน มาซาโตะเมื่อได้โอกาสก็รีบเอ่ยถึงเรื่องส่วนตัวที่ตนได้เตรียมคำพูดมาพูดกับผู้เป็นนายด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยในน้ำเสียง
"ท่านฮิโรมาสะ… คือว่ามีอีกเรื่องที่ข้าน้อยอยากจะขออนุญาตขอรับ" ฮิโรมาสะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ
"ว่ามาสิ" มาซาโตะก้มหน้าปิดซ่อนรอยยิ้ม เขาเอ่ยด้วยความชื่นใจในน้ำเสียง
"พอดีว่า… พักหลังมานี้ข้าน้อยได้ชอบพออยู่กับหญิงสาวนางหนึ่ง…" ฮิโรมาสะเบิกตาโตขึ้นในทันทีที่ได้ฟัง รอยยิ้มยินดีค่อยๆ คลี่ออกมาจากใบหน้าคมคาย เขาตั้งใจฟังมาซาโตะเอ่ยต่อด้วยความตื่นเต้นที่กำลังก่อตัวขึ้นมาในดวงใจ
"หญิงนางนี้ทำให้ข้าน้อยคิดว่าได้เจอกับคู่ชีวิต เหมือนกับที่ท่านฮิโรมาสะได้เจอกับท่านหญิงอากาเนะ ดังนั้น… ข้าน้อยจึงอยากที่จะแต่งงานกับนางแบบเรียบง่าย ขอท่านฮิโรมาสะได้โปรดอนุญาตด้วยขอรับ" ค้อมศีรษะลงแทบจะติดพื้น ฮิโรมาสะเอ่ยถามด้วยความยินดีที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียง
"ได้สิ… นางเป็นใครกันล่ะ"
"นางเป็นคนรู้จักที่ญาติห่างๆ ของข้าแนะนำให้เมื่อปีที่แล้วขอรับ เราทั้งสองได้ติดต่อกันเรื่อยมาจนกระทั่งไม่กี่วันมานี้ที่ข้าน้อยก็รู้สึกว่า… อยากจะแต่งงาน" ฮิโรมาสะหัวเราะร่วนเมื่อเห็นว่ามาซาโตะเองก็เป็นบุรุษที่มีจิตใจหลงใหลในสาวงามมิใช่สนใจเพียงแค่งานบ้านเมืองอย่างเดียว เขาเอ่ยอนุญาตด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มยินดีจากใจจริง มาซาโตะได้ยินก็ยิ้มรับ
"ขอบคุณท่านฮิโรมาสะขอรับ" ค้อมศีรษะลงอีกครั้งด้วยแววตาที่ไม่อาจคาดเดาความรู้สึก
เขาคงจะถลำใจหลงรักคิโยชิมากเกินกว่าที่ตนเองจะรู้ตัวเสียแล้ว แววตาที่สั่นระริกมองนิ่งไปยังพื้นห้องที่เย็นชืด ร่างสูงครุ่นคิดอะไรบางอย่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองที่ผุดขึ้นมาภายในดวงใจ ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาในคราเดียว ในที่สุด สิ่งที่เขาต้องการอยู่ลึกๆ ภายในจิตใจมากที่สุดแต่ต้องเก็บกดมันเอาไว้เป็นเวลาเนิ่นนานก็ได้มาถึงขีดจำกัดแล้ว มาซาโตะตัดสินใจแน่วแน่ด้วยแววตาที่ความเจ็บปวดทั้งหมดเลือนหาย กลับกลายเป็นความแค้นและมุ่งมั่นที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายคนหนึ่ง 'เจ้ามันสกปรกและแปดเปื้อนเกินกว่าที่จะได้ความรักของข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด… มากกว่าข้าเป็นร้อยเท่าพันเท่า' ไฟแค้นโหมกระพืออยู่ในอกแกร่ง มันร้อนรุนแรงราวกับไฟในขุมนรกชั้นที่ลึกที่สุดเท่าที่เคยมีมา มาซาโตะคิดวางแผนทั้งหมดภายในคืนนั้นก่อนจะตัดสินใจได้ว่าก่อนที่จะเริ่มแผนการอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดทั้งมวลของตน เขาจะต้องมีทายาทเสียก่อนเป็นอันดับแรก…
"ทำการตรวจสอบแล้ว พบว่าเป็นหญิงสาวคนเดียวกันกับที่มาหาท่านมุราคามิ เคนตะ เมื่อไม่กี่วันก่อนขอรับ" สิ้นเสียงรายงานจากทหารองครักษ์ ฮิโรมาสะก็นิ่งเงียบไป ศพของหญิงสาวปริศนาบริเวณปลายแม่น้ำในชายป่าที่อยู่ห่างออกไปจากปราสาทไม่ไกลมากนักกลับกลายเป็นหญิงที่อ้างว่าเป็นคนรักของเคนตะ ภาพที่นางกำลังนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนพื้นจนแทบจะขาดใจยังคงติดอยู่ในความทรงจำ สภาพศพที่พบนั้นแทบจะจำไม่ได้ คาดการณ์ว่านางถูกปลิดชีพอย่างรวดเร็วก่อนที่ร่างกายจะถูกของมีคมเฉือนลงซ้ำๆ ไปทั่วจนไม่สามารถจดจำใบหน้าได้ มาซาโตะที่ได้รับฟังพร้อมกันนั้นนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่เริ่มกดดันทีละน้อย
"ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้เช่นนี้ก็น่าหนักใจยิ่งนัก ช่างน่าเศร้าที่นางต้องมาตายอย่างอนาถเช่นนี้" ฮิโรมาสะไม่เอ่ยตอบสิ่งใดกับคำพูดนั้น เขานิ่งเงียบและไม่คิดที่จะพูดถึงเคนตะเลยแม้แต่น้อย เพราะลึกๆ ในใจแล้วเขาเชื่อว่าไม่น่าจะใช่ฝีมือของเคนตะ อีกทั้งภาพของคิโยชิที่ยืนยันหนักแน่นว่าเคนตะไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ทำให้เขายิ่งไม่อยากเอ่ยสิ่งใดให้มากความ ฮิโรมาสะถอนหายใจเชื่องช้าแล้วเอ่ยสั่งเสียงเรียบ
"จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก็แล้วกัน" ทหารองครักษ์รับคำแล้วขอตัวออกไปจากห้อง ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้งในห้องทำงานที่บัดนี้มีแต่ฮิโรมาสะกับมาซาโตะที่อยู่ด้วยกันเป็นประจำในช่วงสายของวัน มาซาโตะเมื่อได้โอกาสก็รีบเอ่ยถึงเรื่องส่วนตัวที่ตนได้เตรียมคำพูดมาพูดกับผู้เป็นนายด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยในน้ำเสียง
"ท่านฮิโรมาสะ… คือว่ามีอีกเรื่องที่ข้าน้อยอยากจะขออนุญาตขอรับ" ฮิโรมาสะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ
"ว่ามาสิ" มาซาโตะก้มหน้าปิดซ่อนรอยยิ้ม เขาเอ่ยด้วยความชื่นใจในน้ำเสียง
"พอดีว่า… พักหลังมานี้ข้าน้อยได้ชอบพออยู่กับหญิงสาวนางหนึ่ง…" ฮิโรมาสะเบิกตาโตขึ้นในทันทีที่ได้ฟัง รอยยิ้มยินดีค่อยๆ คลี่ออกมาจากใบหน้าคมคาย เขาตั้งใจฟังมาซาโตะเอ่ยต่อด้วยความตื่นเต้นที่กำลังก่อตัวขึ้นมาในดวงใจ
"หญิงนางนี้ทำให้ข้าน้อยคิดว่าได้เจอกับคู่ชีวิต เหมือนกับที่ท่านฮิโรมาสะได้เจอกับท่านหญิงอากาเนะ ดังนั้น… ข้าน้อยจึงอยากที่จะแต่งงานกับนางแบบเรียบง่าย ขอท่านฮิโรมาสะได้โปรดอนุญาตด้วยขอรับ" ค้อมศีรษะลงแทบจะติดพื้น ฮิโรมาสะเอ่ยถามด้วยความยินดีที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียง
"ได้สิ… นางเป็นใครกันล่ะ"
"นางเป็นคนรู้จักที่ญาติห่างๆ ของข้าแนะนำให้เมื่อปีที่แล้วขอรับ เราทั้งสองได้ติดต่อกันเรื่อยมาจนกระทั่งไม่กี่วันมานี้ที่ข้าน้อยก็รู้สึกว่า… อยากจะแต่งงาน" ฮิโรมาสะหัวเราะร่วนเมื่อเห็นว่ามาซาโตะเองก็เป็นบุรุษที่มีจิตใจหลงใหลในสาวงามมิใช่สนใจเพียงแค่งานบ้านเมืองอย่างเดียว เขาเอ่ยอนุญาตด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มยินดีจากใจจริง มาซาโตะได้ยินก็ยิ้มรับ
"ขอบคุณท่านฮิโรมาสะขอรับ" ค้อมศีรษะลงอีกครั้งด้วยแววตาที่ไม่อาจคาดเดาความรู้สึก
B13A เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ต.ค. 2564, 01:37:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ต.ค. 2564, 01:37:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 199
| << บทที่ 31 |