ตะวันปัญญ์ใจ [ปวิรดา]
เอกตะวันอาจารย์มาดขรีมที่นักศึกษากลัวกันทั้งมหาวิทยาลัย จู่ๅ ก็ต้องดูแลเจ้าเด็กแสบ ที่ทั้งไม่มีมารยาท เอาแต่ใจตัวเอง หัวสูง สารพัด ... ไอ้เด็กแสบคนนี้แหละที่ทำให้ชีวิตนิ่งๆ ของเขาโกลาหลอลหม่านไปหมด
Tags: นิยายวาย
ตอน: เรื่องวุ่นๆ ของเอกตะวัน
"หา...อะไรนะครับแม่ อีกแล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มร่างสูงไหล่กว้าง ที่อยู่ในชุดเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ตะโกนเสียงดังลั่นห้องทำงานส่วนตัวซึ่งอยู่ในตึกสำนักงานอธิการบดีของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มเดินไปหยุดยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง หน้านิ่วคิ้วขมวด "ถ้านับคนนี้ก็คนที่...สี่แล้ว"
ชายหนุ่มนิ่งฟังปลายสายเล่าเรื่องราวทั้งหมดพร้อมกับขมวดคิ้วนิ่วหน้าไปด้วยพร้อมกัน พลางคิดในใจว่าวันนี้มันเป็นวันอะไรของเรา (วะ) มีเรื่องได้ทั้งวัน
เสียงเคาะประตูหน้าห้อง เอกตะวันหันไป
"แม่ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมขอคิดหน่อยว่าจะเอายังไงดี แล้วผมจะรีบโทรกลับ ครับ สวัสดีครับ"
เขาวางสาย พร้อมๆ กับที่ประตูค่อยๆ เปิดออก
"คุณเอกสะดวกหรือยังคะ พวกเขามากันแล้วค่ะ"
"ได้สิ ให้เข้ามาเลย" เจ้าของห้องตอบกลับเลขาหน้าห้อง ก่อนจะเดินย้อนกลับไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานของตัวเอง อีกไม่กี่อึดใจแขกยามบ่ายสองคนก็เดินเข้าห้องมา
"สวัสดีค่ะ ผู้ช่วยฯ" เสียงหวานของหญิงสาวร่างอวบนิดๆ ที่มีตำแหน่งเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาอังกฤษเอ่ยขึ้น
"สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ" เจ้าของห้องลุกขึ้น "อาจารย์อภิสรากับ..."
"อนุภาพครับ" นักศึกษาหนุ่มที่เดินตามอาจารย์อภิสราเข้ามาเอ่ยเสียงเบา นอบน้อม
เอกตะวันพยักหน้า หันมาหาหญิงสาว "มีอะไรกันครับคุณภิส"
"ภิสมีเรื่องของนักศึกษามาปรึกษาค่ะว่าเราจะเอายังไงกันดี"
"คุณเหรอ" เอกตะวันเป็นหันมาหาคนที่อยู่ข้างตัว
"ปละ...เปล่าครับ"
ท่าทางของนักศึกษาคนนั้นดูตระหนก เอกตะวันเลิกคิ้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องของเด็กหนุ่มคนนี้ แล้วอาจารย์อภิสราเอาเขามาด้วยทำไม
"ไม่ใช่ค่ะคุณเอก คนนี้เป็นเหยื่อค่ะ"
"เหยื่อ? " คนฟังเลิกคิ้ว "เกิดอะไรขึ้นครับ"
อาจารย์อภิสราหันไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งเอามือกุมกันไว้
"เมื่อวานฉันสอบวิชาที่สอน แล้วก็พบว่าคำตอบของนักศึกษาหลายคนเหมือนกัน ฉันก็เลยจับเด็กมาสัมภาษณ์ อนุภาพเป็นหนึ่งในนั้น" อาจารย์อภิสราหันไปหานักศึกษาหนุ่มน้อย "ฉันสังเกตมาหลายทีแล้ว จับได้คาหนังคาเขาถึงได้ตัดสินใจมาหาท่านรองค่ะ"
"แล้ว จะให้ผมทำยังไงดี เรื่องนี้ก็มีขั้นตอนกระบวนการของมหาวิทยาลัยอยู่แล้วนี่ครับ อาจารย์ทำตามขั้นตอนได้เลย"
"ก่อนอื่น ฉันอยากให้อนุภาพยืนยันกับคุณเอก ในฐานะผู้ช่วยอธิการบดีที่ดูเรื่องระเบียบนักศึกษาก่อนว่าเรื่องที่พวกเธอทำเป็นเรื่องจริง"
เด็กหนุ่มหน้าตาเรียบร้อยก้มหน้า ก่อนพยักหน้าเบาๆ "ตะ...แต่ว่ามันเป็นเพียงการสอบเก็บคะแนนย่อยไม่ใช่เหรอครับ"
อาจารย์อภิสราส่ายหน้า "ไม่ว่าย่อยหรือหลักก็ไม่ได้!"
เด็กหนุ่มก้มหน้าจนคางแทบจะชิดอก
"เอาล่ะ เธอไปได้ ฉันต้องการให้ผู้ช่วยฯ มั่นใจเท่านั้นว่าฉันพูดเรื่องจริง เดี๋ยวฉันจะปรึกษาเองว่าจะเอายังไงกับพวกเธอ"
"ถ้างั้น...ผม...สวัสดีครับ"
เอกตะวันพยักหน้า นึกสงสารเจ้านักศึกษาหนุ่มหน้าอ่อนนี่นัก คงถูกอาจารย์อภิสราซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์ขาโหดคนหนึ่งของภาคขู่เอาไว้มาก อนุภาพออกไปแล้ว อาจารย์สาวใหญ่หันมาทางเขา
"คุณเอก ค่ะ คือว่า นักศึกษาคนที่เป็นหัวโจกของเรื่องน่ะคือนายปัญญ์น่ะสิคะ"
เอกตะวันขมวดคิ้ว "ใคร? "
"คุณเอกไม่รู้จักเขาเหรอคะ" พอนักศึกษาออกไป หญิงสาวก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองทันที
"ไม่ทราบครับ เราดูแลนักศึกษาปริญญาตรีตั้งเกือบพันคนนะครับ ผมจำชื่อทุกคนไม่ได้หรอก"
คนพูดตีสีหน้า พลางขยับตัวเข้ามาชิดโต๊ะ ทำราวกับว่าจะมีคนอื่นได้ยินสิ่งที่เธอพูด
"ก็นายปัญญ์หลานชายท่านคณบดี เพื่อนสนิทของคุณเอกไงล่ะคะ"
เอกตะวันขมวดคิ้ว
"อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จัก...นายนั่นน่ะป๊อปปูล่าในหมูนักศึกษาสาวๆ มาก หน้าตาดี มีรถหรูขับ ทั้งรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ ไม่ซ้ำกันเลยแต่ละวัน แต่นิสัยแย่มาก ไม่สนใจการเรียน ไม่เคารพครูบาอาจารย์ มาเรียนสาย ไม่เคยแต่งตัวถูกระเบียบ ผมก็ย้อมสี...ภิสล่ะเตือนไปหลายรอบแล้วไม่เคยฟัง" คนพูดบ่นเสียยืดยาว ท่าทางจะไม่ชอบคนที่กำลังกล่าวถึงเอามากๆ "แถมทำตัวเบ่ง กล้าทำผิดกฎเพราะมั่นใจว่าตัวเองเป็นหลานคณบดียังไงก็จะรอด"
เอกตะวันนิ่งไปนิด
"คุณเอกต้องให้ความยุติธรรมกับภิสนะคะ" คนพูดทำเสียงอ่อนเสียงหวาน "ภิสกลัวว่าถ้าเรื่องไปถึงท่านคณบดีมันจะเงียบ เลยต้องมาคุยกับคุณเอกไว้ก่อน"
"ก็...ครับ เอ่อ ถ้าไงผมจะจัดการให้"
"ดีค่ะ ภิสถ่ายรูป ทำหลักฐานไว้หมดแล้วจะส่งให้คุณเอกจัดการต่อให้หมดเลยนะคะ..." อาจารย์อภิสราทำท่าว่าจะเอ่ยอะไรต่ออีกยาว จังหวะนั้นเองเสียงเคาะประตูเบาๆ สองที ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก
"ผู้ช่วยฯ คะ ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะ"
เอกตะวันพยักหน้าให้เลขาฯ "คุณภิสครับ ผมติดประชุม คุณภิสช่วยส่งข้อมูลเด็กคนนั้นให้ผมหน่อย เดี๋ยวผมลองคิดดูก่อนว่าจะจัดการยังไงได้บ้าง"
"แต่...คุณเอกต้องไม่..."
"ครับ ผมจะจัดการให้ตามเหมาะสม ถ้ายังไงจะโทรคุยกับคุณภิสอีกที ดีไหมครับ"
คนฟังอมยิ้ม "ดีค่ะ อย่าลืมโทรมานะคะ เย็นนี้ภิสว่างจะไป..."
"คุณเอกคะ" เสียงเลขาหน้าห้องเตือนมาอีกรอบ
"ผมไปก่อนนะครับ" เอกตะวันทำท่าลุกขึ้น อภิสราจึงจำเป็นต้องลุกขึ้นตามไปด้วย
"งั้นภิสไปก่อน สวัสดีค่ะ"
คนฟังผงกหัว แล้วก็ผายมือเหมือนส่งแขก ่ก่อนจะลอบถอนใจ
"ยิ้มอะไรคุณแป้ง" เอกตะวันหันไปหาเลขาฯ ซึ่งเดินถือแฟ้มสวนกับอาจารย์อภิสราซึ่งเดินออกจากห้องไป
"หาเรื่องมาคุยกับคุณได้อาทิตย์ละครั้งเลยนะคะ คราวนี้น่าจะเรื่องสำคัญ คงต้องคุยหลายวันหน่อย"
"แป้ง!" เอกตะวันทำตาดุ แต่อีกฝ่ายกลั้นหัวเราะ คงเพราะทำงานกันมานานพอควร จึงรู้ว่าชายหนุ่มไม่ได้ดุอย่างที่นักศึกษาหลายคนคิด
"เนื้อหอมจริงน้า...เจ้านายของแป้ง"
เจ้าของห้องส่ายหัว "ไม่คุยด้วยแล้ว ไปประชุมดีกว่า"
ร่างสูงรับแฟ้มเอกสาร แล้วเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เลขาฯ สาวมองตามด้วยแววตายิ้มๆ
"หล่อมาดนิ่งแบบนี้ใครๆ ก็อยากได้ค่ะ นี่ถ้าแป้งไม่มีผัวอยู่แล้วก็อยากจะลองอ่อยดูเหมือนกัน" เธอบอกกับตัวเองเบาๆ
ชายหนุ่มนิ่งฟังปลายสายเล่าเรื่องราวทั้งหมดพร้อมกับขมวดคิ้วนิ่วหน้าไปด้วยพร้อมกัน พลางคิดในใจว่าวันนี้มันเป็นวันอะไรของเรา (วะ) มีเรื่องได้ทั้งวัน
เสียงเคาะประตูหน้าห้อง เอกตะวันหันไป
"แม่ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมขอคิดหน่อยว่าจะเอายังไงดี แล้วผมจะรีบโทรกลับ ครับ สวัสดีครับ"
เขาวางสาย พร้อมๆ กับที่ประตูค่อยๆ เปิดออก
"คุณเอกสะดวกหรือยังคะ พวกเขามากันแล้วค่ะ"
"ได้สิ ให้เข้ามาเลย" เจ้าของห้องตอบกลับเลขาหน้าห้อง ก่อนจะเดินย้อนกลับไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานของตัวเอง อีกไม่กี่อึดใจแขกยามบ่ายสองคนก็เดินเข้าห้องมา
"สวัสดีค่ะ ผู้ช่วยฯ" เสียงหวานของหญิงสาวร่างอวบนิดๆ ที่มีตำแหน่งเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาอังกฤษเอ่ยขึ้น
"สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ" เจ้าของห้องลุกขึ้น "อาจารย์อภิสรากับ..."
"อนุภาพครับ" นักศึกษาหนุ่มที่เดินตามอาจารย์อภิสราเข้ามาเอ่ยเสียงเบา นอบน้อม
เอกตะวันพยักหน้า หันมาหาหญิงสาว "มีอะไรกันครับคุณภิส"
"ภิสมีเรื่องของนักศึกษามาปรึกษาค่ะว่าเราจะเอายังไงกันดี"
"คุณเหรอ" เอกตะวันเป็นหันมาหาคนที่อยู่ข้างตัว
"ปละ...เปล่าครับ"
ท่าทางของนักศึกษาคนนั้นดูตระหนก เอกตะวันเลิกคิ้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องของเด็กหนุ่มคนนี้ แล้วอาจารย์อภิสราเอาเขามาด้วยทำไม
"ไม่ใช่ค่ะคุณเอก คนนี้เป็นเหยื่อค่ะ"
"เหยื่อ? " คนฟังเลิกคิ้ว "เกิดอะไรขึ้นครับ"
อาจารย์อภิสราหันไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งเอามือกุมกันไว้
"เมื่อวานฉันสอบวิชาที่สอน แล้วก็พบว่าคำตอบของนักศึกษาหลายคนเหมือนกัน ฉันก็เลยจับเด็กมาสัมภาษณ์ อนุภาพเป็นหนึ่งในนั้น" อาจารย์อภิสราหันไปหานักศึกษาหนุ่มน้อย "ฉันสังเกตมาหลายทีแล้ว จับได้คาหนังคาเขาถึงได้ตัดสินใจมาหาท่านรองค่ะ"
"แล้ว จะให้ผมทำยังไงดี เรื่องนี้ก็มีขั้นตอนกระบวนการของมหาวิทยาลัยอยู่แล้วนี่ครับ อาจารย์ทำตามขั้นตอนได้เลย"
"ก่อนอื่น ฉันอยากให้อนุภาพยืนยันกับคุณเอก ในฐานะผู้ช่วยอธิการบดีที่ดูเรื่องระเบียบนักศึกษาก่อนว่าเรื่องที่พวกเธอทำเป็นเรื่องจริง"
เด็กหนุ่มหน้าตาเรียบร้อยก้มหน้า ก่อนพยักหน้าเบาๆ "ตะ...แต่ว่ามันเป็นเพียงการสอบเก็บคะแนนย่อยไม่ใช่เหรอครับ"
อาจารย์อภิสราส่ายหน้า "ไม่ว่าย่อยหรือหลักก็ไม่ได้!"
เด็กหนุ่มก้มหน้าจนคางแทบจะชิดอก
"เอาล่ะ เธอไปได้ ฉันต้องการให้ผู้ช่วยฯ มั่นใจเท่านั้นว่าฉันพูดเรื่องจริง เดี๋ยวฉันจะปรึกษาเองว่าจะเอายังไงกับพวกเธอ"
"ถ้างั้น...ผม...สวัสดีครับ"
เอกตะวันพยักหน้า นึกสงสารเจ้านักศึกษาหนุ่มหน้าอ่อนนี่นัก คงถูกอาจารย์อภิสราซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์ขาโหดคนหนึ่งของภาคขู่เอาไว้มาก อนุภาพออกไปแล้ว อาจารย์สาวใหญ่หันมาทางเขา
"คุณเอก ค่ะ คือว่า นักศึกษาคนที่เป็นหัวโจกของเรื่องน่ะคือนายปัญญ์น่ะสิคะ"
เอกตะวันขมวดคิ้ว "ใคร? "
"คุณเอกไม่รู้จักเขาเหรอคะ" พอนักศึกษาออกไป หญิงสาวก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองทันที
"ไม่ทราบครับ เราดูแลนักศึกษาปริญญาตรีตั้งเกือบพันคนนะครับ ผมจำชื่อทุกคนไม่ได้หรอก"
คนพูดตีสีหน้า พลางขยับตัวเข้ามาชิดโต๊ะ ทำราวกับว่าจะมีคนอื่นได้ยินสิ่งที่เธอพูด
"ก็นายปัญญ์หลานชายท่านคณบดี เพื่อนสนิทของคุณเอกไงล่ะคะ"
เอกตะวันขมวดคิ้ว
"อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จัก...นายนั่นน่ะป๊อปปูล่าในหมูนักศึกษาสาวๆ มาก หน้าตาดี มีรถหรูขับ ทั้งรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ ไม่ซ้ำกันเลยแต่ละวัน แต่นิสัยแย่มาก ไม่สนใจการเรียน ไม่เคารพครูบาอาจารย์ มาเรียนสาย ไม่เคยแต่งตัวถูกระเบียบ ผมก็ย้อมสี...ภิสล่ะเตือนไปหลายรอบแล้วไม่เคยฟัง" คนพูดบ่นเสียยืดยาว ท่าทางจะไม่ชอบคนที่กำลังกล่าวถึงเอามากๆ "แถมทำตัวเบ่ง กล้าทำผิดกฎเพราะมั่นใจว่าตัวเองเป็นหลานคณบดียังไงก็จะรอด"
เอกตะวันนิ่งไปนิด
"คุณเอกต้องให้ความยุติธรรมกับภิสนะคะ" คนพูดทำเสียงอ่อนเสียงหวาน "ภิสกลัวว่าถ้าเรื่องไปถึงท่านคณบดีมันจะเงียบ เลยต้องมาคุยกับคุณเอกไว้ก่อน"
"ก็...ครับ เอ่อ ถ้าไงผมจะจัดการให้"
"ดีค่ะ ภิสถ่ายรูป ทำหลักฐานไว้หมดแล้วจะส่งให้คุณเอกจัดการต่อให้หมดเลยนะคะ..." อาจารย์อภิสราทำท่าว่าจะเอ่ยอะไรต่ออีกยาว จังหวะนั้นเองเสียงเคาะประตูเบาๆ สองที ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดออก
"ผู้ช่วยฯ คะ ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะ"
เอกตะวันพยักหน้าให้เลขาฯ "คุณภิสครับ ผมติดประชุม คุณภิสช่วยส่งข้อมูลเด็กคนนั้นให้ผมหน่อย เดี๋ยวผมลองคิดดูก่อนว่าจะจัดการยังไงได้บ้าง"
"แต่...คุณเอกต้องไม่..."
"ครับ ผมจะจัดการให้ตามเหมาะสม ถ้ายังไงจะโทรคุยกับคุณภิสอีกที ดีไหมครับ"
คนฟังอมยิ้ม "ดีค่ะ อย่าลืมโทรมานะคะ เย็นนี้ภิสว่างจะไป..."
"คุณเอกคะ" เสียงเลขาหน้าห้องเตือนมาอีกรอบ
"ผมไปก่อนนะครับ" เอกตะวันทำท่าลุกขึ้น อภิสราจึงจำเป็นต้องลุกขึ้นตามไปด้วย
"งั้นภิสไปก่อน สวัสดีค่ะ"
คนฟังผงกหัว แล้วก็ผายมือเหมือนส่งแขก ่ก่อนจะลอบถอนใจ
"ยิ้มอะไรคุณแป้ง" เอกตะวันหันไปหาเลขาฯ ซึ่งเดินถือแฟ้มสวนกับอาจารย์อภิสราซึ่งเดินออกจากห้องไป
"หาเรื่องมาคุยกับคุณได้อาทิตย์ละครั้งเลยนะคะ คราวนี้น่าจะเรื่องสำคัญ คงต้องคุยหลายวันหน่อย"
"แป้ง!" เอกตะวันทำตาดุ แต่อีกฝ่ายกลั้นหัวเราะ คงเพราะทำงานกันมานานพอควร จึงรู้ว่าชายหนุ่มไม่ได้ดุอย่างที่นักศึกษาหลายคนคิด
"เนื้อหอมจริงน้า...เจ้านายของแป้ง"
เจ้าของห้องส่ายหัว "ไม่คุยด้วยแล้ว ไปประชุมดีกว่า"
ร่างสูงรับแฟ้มเอกสาร แล้วเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เลขาฯ สาวมองตามด้วยแววตายิ้มๆ
"หล่อมาดนิ่งแบบนี้ใครๆ ก็อยากได้ค่ะ นี่ถ้าแป้งไม่มีผัวอยู่แล้วก็อยากจะลองอ่อยดูเหมือนกัน" เธอบอกกับตัวเองเบาๆ
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2564, 20:53:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2564, 20:53:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 475
| << โลกวุ่นวายเพราะนายคนเดียว |