แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: ไปบ้านของพี่เบียร์
EPISODE : 24 ไปบ้านของพี่เบียร์
"ทำไมผมตื่นเต้นก็ไม่รู้ เปลี่ยนใจตอนนี้ได้ไหมครับ" ผมไม่เชิงถามพี่เบียร์แต่กำลังถามใจตัวเองมากกว่า ตั้งแต่พี่เบียร์บอกว่าที่บ้านมีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยผมก็เริ่มวิตกกลัว ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เบียร์ผมยังรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกำลังจะได้ไปบ้านแฟน
"ไม่ทันแล้วครับเลี้ยวซอยข้างหน้าก็ถึงบ้านพี่แล้ว" ผมมองข้างหน้าทางแยกตามที่พี่เบียร์บอก ยิ่งใกล้บ้านพี่เบียร์ผมยิ่งตื่นเต้น เหงื่อผมเริ่มออกมาตามร่างกาย พี่เบียร์ยื่นมือมากุมมือผมที่เย็นเฉียบ ผมกลืนน้ำลายด้วยความวิตก
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับทุกคนที่บ้านพี่ใจดีทั้งนั้น"
"..." ถึงจะใจดีกันแค่ไหนผมก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ พี่เบียร์กลับไปมีสมาธิกับการขับรถ ผมเลียริมฝีปากตัวเองเพราะมองเห็นบ้านหลังใหญ่ คิดว่าคงใช่บ้านของพี่เบียร์
"นี่บ้านพี่เบียร์หมดเลยหรือครับ กว้างมาก" ผมตกใจมากกว่าเพราะบ้านของพี่เบียร์หลังใหญ่และกว้างมาก ไม่ได้มีแค่บ้านหลังเดียวที่อยู่ในรั้ว พี่เบียร์ขับรถเข้ามาจอดรถในบ้านหลังโต
"บ้านหลังอื่นก็เป็นบ้านของพี่เบียร์เหรอครับ" อดไม่ได้ที่จะถาม พี่เบียร์เดินมากุมมือผมพลางอธิบาย
"เปล่าครับ บ้านหลังถัดไปเป็นบ้านของคุณป้าแม่เฮีย ส่วนบ้านถัดไปอีกก็บ้านไอ้แฝดลูกของคุณน้าพี่ครับ"
"อ้อ" ผมพยักหน้าน้อย ๆ
"คุณตาของพวกพี่เอาที่ดินตรงนี้มาสร้างบ้านไว้ให้ลูกหลาน เพราะอยากให้อยู่ใกล้กันดูแลกันนะครับมันเลยกลายเป็นอย่างนี้แต่พี่ก็ชอบนะครับ อยู่ใกล้กันไปมาหาสู่กันได้ง่าย" คงจะเหมือนบ้านผมและเพื่อนทั้งสองที่อยู่ใกล้กัน ไปมาหาสู่เข้าออกบ้านไหนก็ได้เพราะทุกบ้านสนิทกัน
"คุณตามีลูกสาวสามคนด้วยนะครับเลยสร้างบ้านมาให้อยู่ใกล้สายตา"
"บ้านรัก โนและแพร์ก็อยู่ติดกันครับ เราสนิทกันมาตั้งแต่เข้าอนุบาลจนตอนนี้ก็เรียนอยู่ด้วยกัน ไม่ห่างไปไหน" บอกให้พี่เบียร์ได้รู้เรื่องราวของผมกับเพื่อนบ้าง ผมถูกพาเข้ามาข้างในบ้านจนลืมความตื่นเต้น พี่เบียร์ทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งคุยกันบริเวณห้องรับแขกผมตกใจที่เห็นบรรดาญาติของพี่เบียร์ไหนพี่เบียร์บอกว่าที่บ้านมีแค่คุณพ่อกับคุณแม่ไง
"พี่เบียร์ของแม่มาถึงแล้วเหรอคะ" ผมเบิกตากว้างที่เห็นคุณแม่ของพี่เบียร์เดินกอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวา ไม่เคยคิดว่าผู้ชายแบบพี่เบียร์จะแสดงออกความรักกับครอบครัวได้เก่ง ผมยกมือไหว้ทักทายครอบครัวของพี่เบียร์ทั้งหลาย คุณแม่ของเบียร์มองผมหลังจากที่กอดกับลูกชายจนอิ่มใจ
"คนนี้ใครคะพี่เบียร์ ปกติพี่เบียร์ไม่ชอบพาใครมาที่บ้าน" ผมสบตากับพี่เบียร์ มือหนากุมมือผมไว้คงเพราะอยากให้กำลังใจ ท่องเอาไว้ทุกคนที่บ้านของพี่เบียร์ใจดีทุกคน
"สวัสดีครับ"
"น้องหนูครับคุณแม่ คนนี้แหละครับแฟนผม" ได้ยินพี่เบียร์แนะนำอย่างนั้นไปผมหันขวับไปมองพี่เบียร์ทั้งตกใจ ตื่นเต้นและดีใจ พี่เบียร์เปลี่ยนมากอดเอวผม สถานการณ์รอบตัวเปลี่ยนไปจากเดิม คุณแม่พี่เบียร์มองผมคล้ายกับสำรวจ
"อย่าล้อเล่นกันสิครับพี่เบียร์ รักชื่อเจ้ารักครับคุณแม่ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย" ผมรีบแก้ตัวให้ มาบอกว่าผมเป็นแฟนอย่างนี้ผมจะตายเพราะความดีใจเอาได้ พี่เบียร์หัวเราะเพราะโดนผมตีอก คุณแม่พี่เบียร์ดูไม่ได้ตกใจหรือต่อว่าอะไรผมถึงได้โล่งใจไปเปราะหนึ่ง
"แค่รุ่นน้องจริงเหรอคะ เสียดายเลยค่ะแม่นึกว่าจะได้เจอหน้าแฟนพี่เบียร์แล้ว" พี่เบียร์กับคุณแม่มองตากัน คงกำลังหยอกล้อรู้ใจกันอยู่สองคน พี่เบียร์แนะนำให้ผมรู้จักกับคุณป้าและคุณน้า ก่อนจะพาผมไปแนะนำคุณพ่อและสามีของคุณป้ากับคุณน้า ผมรู้สึกเหมือนกดดันเพราะได้เจอคุณพ่อของพี่เทคตัวเอง คุณพ่อเฮียโซดาดูดุ แววตาก็แข็งกระดาน ผิดกับคุณพ่อของพี่เบียร์ที่ดูผ่อนคลาย
"ผมพาน้องขึ้นไปข้างบนนะครับแม่ เดี๋ยวลงมาครับ" พี่เบียร์บอกคุณแม่ ผมรู้สึกคลายความอึดอัดลงไป คุณแม่พี่เบียร์แตะแขนผมและยิ้มด้วยมิตรไมตรี ไม่แปลกใจที่พี่เบียร์บอกว่าทุกคนที่บ้านพี่เขาใจดี
"ได้ค่ะ เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาของว่างไปให้นะคะ"
"ขอบคุณครับ" ผมเดินตามพี่เบียร์ขึ้นมายังชั้นบน ห้องนอนพี่เบียร์อยู่ฝั่งปีกซ้าย เห็นหน้าประตูห้องพี่เบียร์มีกระดานข้อความด้วย พี่เบียร์มีแต่เรื่องแปลกใจตลอดเวลา
"น้องพันช์เขียนถึงพี่เต็มหน้ากระดานแล้ว" ผมยืนมองพี่เบียร์อ่านข้อความจากคนที่ชื่อพันช์ ได้ยินพี่เบียร์เรียกน้องด้วยหรือจะเป็นน้องของพี่เบียร์
"ยัยคนนี้งอแงให้พี่กลับบ้านตลอดเลย" พี่เบียร์เปิดประตูห้องนอน ผมสูดลมหายใจเข้าเพราะคุมความตื่นเต้นไม่อยู่ จะได้เข้าห้องพี่เบียร์แล้ว ตื่นเต้นชะมัด
ห้องพี่เบียร์ตกแต่งเป็นโทนสีน้ำเงินทะเล ภายในห้องมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่างขนาดตู้เสื้อผ้ายังดูแพง เสื้อผ้าในนั้นก็ถูกจัดเป็นระเบียบมาก ห้องนอนสะอาดเอี่ยม ไม่แน่ใจว่าช่วงที่พี่เบียร์ไม่อยู่คุณแม่เข้ามาทำความสะอาดหรือพี่เบียร์จะเป็นพวกหวงห้องนอนถึงขั้นดูแลห้องเอง
"น้องพันช์คือน้องพี่เบียร์เหรอครับ" ผมถามถึงเรื่องน้องพันช์แทน มายืนเก้ ๆ กัง ๆ ห้องพี่เบียร์จนพี่เบียร์ต้องดึงมือผมมานั่งบนเตียง
"ครับ เป็นสาวน้อยคนเดียวของตระกูลด้วย ตอนนี้ก็ใกล้จะจบม.ต้นแล้ว" ผมเพิ่งจะสังเกตรูปครอบครัวที่ตั้งโชว์ พอหันมองไปอีกก็เห็นว่ามีแต่รูปของน้องพันช์ พี่เบียร์ต้องเป็นพี่ชายที่รักน้องสาวมากแน่เลย
"แล้วน้องหนูล่ะครับ มีพี่น้องกี่คน"
"สามคนครับ มีพี่เจ้าคุณ รักและก็เจ้าขาครับ" ผมรีบแนะนำครอบครัวของตัวเองเพื่อให้พี่เบียร์รู้อย่างรวดเร็ว อยากให้พี่เบียร์ได้รู้จักกับครอบครัวผมบ้าง
"รักอายุห่างกับพี่เจ้าคุณตั้งแปดปี ส่วนเจ้าขาเราห่างกันแค่ปีเดียวครับ แต่เราไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่เพราะเจ้าขาชอบแกล้งรักครับ" พี่เบียร์ตั้งใจฟังผมพูด ระหว่างนั้นผมก็เห็นว่าพี่เบียร์เริ่มปลดกระดุมข้อมือ ห้องก็เปิดแอร์ฯแล้วพี่เบียร์ยังรู้สึกร้อนหรือไง
"พี่เบียร์ จะทำอะไรครับ อย่าถอดเสื้อนะครับ" ผมรีบปิดตาทันที เข้าใจว่านี่คือห้องของพี่เบียร์ แต่พี่เบียร์จะมาทำอะไรตามใจชอบไม่ได้ ผมยังอยู่ทั้งคนหรือพี่เบียร์จะให้ผมออกไปข้างนอกก่อน ได้ยินเสียงหัวเราะจากเจ้าตัว พี่เบียร์ต้องคิดแกล้งผมอยู่แน่ ๆ ผมมารู้สึกตัวก็ตอนที่พี่เบียร์เดินมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมทั้งเอามือผมให้ออกห่างจากใบหน้า
คนชอบแกล้งยิ้มเมื่อได้แกล้งให้ผมตื่นตูม "ขี้แกล้ง" ก็ผมคิดว่าพี่เบียร์จะถอนเสื้อผ้าจริง ๆ
"พี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้ เปิดเกมเล่นหรือดูทีวีไปก่อนนะครับพี่ขอหาของก่อนเดี๋ยวพี่มาครับ" ในท้ายประโยคน้ำเสียงเอ่ยบอกดูไม่มีวี่แววขี้แกล้งเช่นก่อนหน้า "รอพี่นะครับ"
"ครับ" ถึงจะไม่กล้าสบตาแต่ผมก็ขานรับปากด้วยความเข้าใจ ผมปล่อยให้พี่เบียร์หาของระหว่างนั้นก็นั่งสำรวจภายในห้องนอนของพี่เบียร์อย่างละเอียดก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง ถ่ายรูปอวดเพื่อนดีกว่าว่าวันนี้ผมได้มาบ้านพี่เบียร์แล้ว
(ส่งรูปภาพ)
'อยู่ห้องพี่เบียร์นะ ตื่นเต้นมาก ๆๆๆ'
ผมกดส่งข้อความเสร็จก็ปล่อยเบลอไม่สนใจเพื่อนว่าจะตอบอะไรกลับมา เชื่อเถอะเพื่อนต้องดีใจกับผมแน่เลยที่ได้มาบ้านของคนที่แอบรัก
'ออกจากห้องพี่เบียร์เลยนะรัก'
'เชี่ยรัก มึงจะนอนห้องพี่เขาแล้วหรือไง มึงอย่าใจอ่อนให้พี่เขาง่าย ๆ สิเว้ย'
"ทำไมผมตื่นเต้นก็ไม่รู้ เปลี่ยนใจตอนนี้ได้ไหมครับ" ผมไม่เชิงถามพี่เบียร์แต่กำลังถามใจตัวเองมากกว่า ตั้งแต่พี่เบียร์บอกว่าที่บ้านมีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยผมก็เริ่มวิตกกลัว ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เบียร์ผมยังรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกำลังจะได้ไปบ้านแฟน
"ไม่ทันแล้วครับเลี้ยวซอยข้างหน้าก็ถึงบ้านพี่แล้ว" ผมมองข้างหน้าทางแยกตามที่พี่เบียร์บอก ยิ่งใกล้บ้านพี่เบียร์ผมยิ่งตื่นเต้น เหงื่อผมเริ่มออกมาตามร่างกาย พี่เบียร์ยื่นมือมากุมมือผมที่เย็นเฉียบ ผมกลืนน้ำลายด้วยความวิตก
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับทุกคนที่บ้านพี่ใจดีทั้งนั้น"
"..." ถึงจะใจดีกันแค่ไหนผมก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ พี่เบียร์กลับไปมีสมาธิกับการขับรถ ผมเลียริมฝีปากตัวเองเพราะมองเห็นบ้านหลังใหญ่ คิดว่าคงใช่บ้านของพี่เบียร์
"นี่บ้านพี่เบียร์หมดเลยหรือครับ กว้างมาก" ผมตกใจมากกว่าเพราะบ้านของพี่เบียร์หลังใหญ่และกว้างมาก ไม่ได้มีแค่บ้านหลังเดียวที่อยู่ในรั้ว พี่เบียร์ขับรถเข้ามาจอดรถในบ้านหลังโต
"บ้านหลังอื่นก็เป็นบ้านของพี่เบียร์เหรอครับ" อดไม่ได้ที่จะถาม พี่เบียร์เดินมากุมมือผมพลางอธิบาย
"เปล่าครับ บ้านหลังถัดไปเป็นบ้านของคุณป้าแม่เฮีย ส่วนบ้านถัดไปอีกก็บ้านไอ้แฝดลูกของคุณน้าพี่ครับ"
"อ้อ" ผมพยักหน้าน้อย ๆ
"คุณตาของพวกพี่เอาที่ดินตรงนี้มาสร้างบ้านไว้ให้ลูกหลาน เพราะอยากให้อยู่ใกล้กันดูแลกันนะครับมันเลยกลายเป็นอย่างนี้แต่พี่ก็ชอบนะครับ อยู่ใกล้กันไปมาหาสู่กันได้ง่าย" คงจะเหมือนบ้านผมและเพื่อนทั้งสองที่อยู่ใกล้กัน ไปมาหาสู่เข้าออกบ้านไหนก็ได้เพราะทุกบ้านสนิทกัน
"คุณตามีลูกสาวสามคนด้วยนะครับเลยสร้างบ้านมาให้อยู่ใกล้สายตา"
"บ้านรัก โนและแพร์ก็อยู่ติดกันครับ เราสนิทกันมาตั้งแต่เข้าอนุบาลจนตอนนี้ก็เรียนอยู่ด้วยกัน ไม่ห่างไปไหน" บอกให้พี่เบียร์ได้รู้เรื่องราวของผมกับเพื่อนบ้าง ผมถูกพาเข้ามาข้างในบ้านจนลืมความตื่นเต้น พี่เบียร์ทักทายผู้ใหญ่ที่นั่งคุยกันบริเวณห้องรับแขกผมตกใจที่เห็นบรรดาญาติของพี่เบียร์ไหนพี่เบียร์บอกว่าที่บ้านมีแค่คุณพ่อกับคุณแม่ไง
"พี่เบียร์ของแม่มาถึงแล้วเหรอคะ" ผมเบิกตากว้างที่เห็นคุณแม่ของพี่เบียร์เดินกอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวา ไม่เคยคิดว่าผู้ชายแบบพี่เบียร์จะแสดงออกความรักกับครอบครัวได้เก่ง ผมยกมือไหว้ทักทายครอบครัวของพี่เบียร์ทั้งหลาย คุณแม่ของเบียร์มองผมหลังจากที่กอดกับลูกชายจนอิ่มใจ
"คนนี้ใครคะพี่เบียร์ ปกติพี่เบียร์ไม่ชอบพาใครมาที่บ้าน" ผมสบตากับพี่เบียร์ มือหนากุมมือผมไว้คงเพราะอยากให้กำลังใจ ท่องเอาไว้ทุกคนที่บ้านของพี่เบียร์ใจดีทุกคน
"สวัสดีครับ"
"น้องหนูครับคุณแม่ คนนี้แหละครับแฟนผม" ได้ยินพี่เบียร์แนะนำอย่างนั้นไปผมหันขวับไปมองพี่เบียร์ทั้งตกใจ ตื่นเต้นและดีใจ พี่เบียร์เปลี่ยนมากอดเอวผม สถานการณ์รอบตัวเปลี่ยนไปจากเดิม คุณแม่พี่เบียร์มองผมคล้ายกับสำรวจ
"อย่าล้อเล่นกันสิครับพี่เบียร์ รักชื่อเจ้ารักครับคุณแม่ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย" ผมรีบแก้ตัวให้ มาบอกว่าผมเป็นแฟนอย่างนี้ผมจะตายเพราะความดีใจเอาได้ พี่เบียร์หัวเราะเพราะโดนผมตีอก คุณแม่พี่เบียร์ดูไม่ได้ตกใจหรือต่อว่าอะไรผมถึงได้โล่งใจไปเปราะหนึ่ง
"แค่รุ่นน้องจริงเหรอคะ เสียดายเลยค่ะแม่นึกว่าจะได้เจอหน้าแฟนพี่เบียร์แล้ว" พี่เบียร์กับคุณแม่มองตากัน คงกำลังหยอกล้อรู้ใจกันอยู่สองคน พี่เบียร์แนะนำให้ผมรู้จักกับคุณป้าและคุณน้า ก่อนจะพาผมไปแนะนำคุณพ่อและสามีของคุณป้ากับคุณน้า ผมรู้สึกเหมือนกดดันเพราะได้เจอคุณพ่อของพี่เทคตัวเอง คุณพ่อเฮียโซดาดูดุ แววตาก็แข็งกระดาน ผิดกับคุณพ่อของพี่เบียร์ที่ดูผ่อนคลาย
"ผมพาน้องขึ้นไปข้างบนนะครับแม่ เดี๋ยวลงมาครับ" พี่เบียร์บอกคุณแม่ ผมรู้สึกคลายความอึดอัดลงไป คุณแม่พี่เบียร์แตะแขนผมและยิ้มด้วยมิตรไมตรี ไม่แปลกใจที่พี่เบียร์บอกว่าทุกคนที่บ้านพี่เขาใจดี
"ได้ค่ะ เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาของว่างไปให้นะคะ"
"ขอบคุณครับ" ผมเดินตามพี่เบียร์ขึ้นมายังชั้นบน ห้องนอนพี่เบียร์อยู่ฝั่งปีกซ้าย เห็นหน้าประตูห้องพี่เบียร์มีกระดานข้อความด้วย พี่เบียร์มีแต่เรื่องแปลกใจตลอดเวลา
"น้องพันช์เขียนถึงพี่เต็มหน้ากระดานแล้ว" ผมยืนมองพี่เบียร์อ่านข้อความจากคนที่ชื่อพันช์ ได้ยินพี่เบียร์เรียกน้องด้วยหรือจะเป็นน้องของพี่เบียร์
"ยัยคนนี้งอแงให้พี่กลับบ้านตลอดเลย" พี่เบียร์เปิดประตูห้องนอน ผมสูดลมหายใจเข้าเพราะคุมความตื่นเต้นไม่อยู่ จะได้เข้าห้องพี่เบียร์แล้ว ตื่นเต้นชะมัด
ห้องพี่เบียร์ตกแต่งเป็นโทนสีน้ำเงินทะเล ภายในห้องมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่างขนาดตู้เสื้อผ้ายังดูแพง เสื้อผ้าในนั้นก็ถูกจัดเป็นระเบียบมาก ห้องนอนสะอาดเอี่ยม ไม่แน่ใจว่าช่วงที่พี่เบียร์ไม่อยู่คุณแม่เข้ามาทำความสะอาดหรือพี่เบียร์จะเป็นพวกหวงห้องนอนถึงขั้นดูแลห้องเอง
"น้องพันช์คือน้องพี่เบียร์เหรอครับ" ผมถามถึงเรื่องน้องพันช์แทน มายืนเก้ ๆ กัง ๆ ห้องพี่เบียร์จนพี่เบียร์ต้องดึงมือผมมานั่งบนเตียง
"ครับ เป็นสาวน้อยคนเดียวของตระกูลด้วย ตอนนี้ก็ใกล้จะจบม.ต้นแล้ว" ผมเพิ่งจะสังเกตรูปครอบครัวที่ตั้งโชว์ พอหันมองไปอีกก็เห็นว่ามีแต่รูปของน้องพันช์ พี่เบียร์ต้องเป็นพี่ชายที่รักน้องสาวมากแน่เลย
"แล้วน้องหนูล่ะครับ มีพี่น้องกี่คน"
"สามคนครับ มีพี่เจ้าคุณ รักและก็เจ้าขาครับ" ผมรีบแนะนำครอบครัวของตัวเองเพื่อให้พี่เบียร์รู้อย่างรวดเร็ว อยากให้พี่เบียร์ได้รู้จักกับครอบครัวผมบ้าง
"รักอายุห่างกับพี่เจ้าคุณตั้งแปดปี ส่วนเจ้าขาเราห่างกันแค่ปีเดียวครับ แต่เราไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่เพราะเจ้าขาชอบแกล้งรักครับ" พี่เบียร์ตั้งใจฟังผมพูด ระหว่างนั้นผมก็เห็นว่าพี่เบียร์เริ่มปลดกระดุมข้อมือ ห้องก็เปิดแอร์ฯแล้วพี่เบียร์ยังรู้สึกร้อนหรือไง
"พี่เบียร์ จะทำอะไรครับ อย่าถอดเสื้อนะครับ" ผมรีบปิดตาทันที เข้าใจว่านี่คือห้องของพี่เบียร์ แต่พี่เบียร์จะมาทำอะไรตามใจชอบไม่ได้ ผมยังอยู่ทั้งคนหรือพี่เบียร์จะให้ผมออกไปข้างนอกก่อน ได้ยินเสียงหัวเราะจากเจ้าตัว พี่เบียร์ต้องคิดแกล้งผมอยู่แน่ ๆ ผมมารู้สึกตัวก็ตอนที่พี่เบียร์เดินมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมทั้งเอามือผมให้ออกห่างจากใบหน้า
คนชอบแกล้งยิ้มเมื่อได้แกล้งให้ผมตื่นตูม "ขี้แกล้ง" ก็ผมคิดว่าพี่เบียร์จะถอนเสื้อผ้าจริง ๆ
"พี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้ เปิดเกมเล่นหรือดูทีวีไปก่อนนะครับพี่ขอหาของก่อนเดี๋ยวพี่มาครับ" ในท้ายประโยคน้ำเสียงเอ่ยบอกดูไม่มีวี่แววขี้แกล้งเช่นก่อนหน้า "รอพี่นะครับ"
"ครับ" ถึงจะไม่กล้าสบตาแต่ผมก็ขานรับปากด้วยความเข้าใจ ผมปล่อยให้พี่เบียร์หาของระหว่างนั้นก็นั่งสำรวจภายในห้องนอนของพี่เบียร์อย่างละเอียดก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง ถ่ายรูปอวดเพื่อนดีกว่าว่าวันนี้ผมได้มาบ้านพี่เบียร์แล้ว
(ส่งรูปภาพ)
'อยู่ห้องพี่เบียร์นะ ตื่นเต้นมาก ๆๆๆ'
ผมกดส่งข้อความเสร็จก็ปล่อยเบลอไม่สนใจเพื่อนว่าจะตอบอะไรกลับมา เชื่อเถอะเพื่อนต้องดีใจกับผมแน่เลยที่ได้มาบ้านของคนที่แอบรัก
'ออกจากห้องพี่เบียร์เลยนะรัก'
'เชี่ยรัก มึงจะนอนห้องพี่เขาแล้วหรือไง มึงอย่าใจอ่อนให้พี่เขาง่าย ๆ สิเว้ย'
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 พ.ย. 2564, 17:26:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 พ.ย. 2564, 17:26:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 268
| << พี่เบียร์บอกว่าคิดถึง | คุณพ่อคุณแม่พี่เบียร์ >> |