แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: สแกนว่าที่คนรักของพี่ชาย
EPISODE : 37 สแกนว่าที่คนรักของพี่ชาย
"อะไรอีกล่ะ" เจ้าของใบหน้านิ่ง เพ่งมองไปยังร่างของคนเมาที่ถูกหิ้วปีกมาหาเขา แพมรู้จักเจ้ารัก น้องเทคแคร์ของเฮียภาวิคดี
"ฝากหาที่นอนให้น้องมันนอนสักคืนได้ไหมเตง คนนี้ทำไม่ลงแล้ว" แพมถอนหายใจ ก็พอรู้ว่าพี่เด็มตามจีบน้องมันเล่น แต่ไม่คิดว่าน้องจะพลาดท่าเมาจนคนหน้าด้านตรงหน้าหอบขึ้นรถมาได้
"แล้วทำไมไม่ไปส่งที่ห้องของเขา" แพมไม่อยากรับฝากหรือยุ่งเกี่ยวเรื่องของพี่เด็ม
"เค้าถามแล้วแต่น้องมันไม่ตอบ ตอนไปเจอก็เมาแล้วเค้าเลยใจดีอาสาพาออกมาจากร้านเอง"
"..." แพมถอนหายใจดัง คนอย่างพี่เด็มก็มีอยู่แค่เรื่องเดียวนั่นแหละ เรื่องบนเตียง
"ฝากสักคืนนะ จะไม่ลืมความใจดีของเตงเลย" พี่เด็มพาเจ้ารักเข้ามาอยู่ในบ้านแสนกว้าง เชื่อว่าหากฝากแพมดูแล ยังไงน้องมันก็ปลอดภัย
"ไม่พาไปห้องพี่ล่ะ"
"ไม่เอาหรอกเตง คืนนี้ขอไปหาเหยื่อใหม่ดีกว่า ขอบคุณน้า ไปละ" แพมมองร่างสูงเดินออกจากห้องไปด้วยสายตานิ่งเฉยแล้วหันมามองคนเมา
"เห้อ ภาระอีกแล้ว"
ภายในร้านของเฮียภาวิค ยูโนต้องออกมาถามหาเพื่อนอีกเมื่อเข้าไปข้างในแล้วไม่พบเพื่อนอย่างที่เฮียบอก
"อ้าวเฮียไหนบอกไอ้รักอยู่ข้างใน ผมไปหาแล้วไม่เจอ"
"ทำไมไม่เจอ กูให้รอข้างในจริง ๆ" เจ้าของร้านสงสัยเขาเป็นหิ้วน้องเทคให้ไปนอนในห้องนั่งเล่นกับมือเองแล้วน้องมันหายไปไหน"มันเมาอยู่ด้วย"
"ถ้ามันเมาก็น่าจะนอนหลับที่ไหนสักแห่ง เดี๋ยวผมจะไปหาในห้องน้ำก่อน"
"เดี๋ยว ไอ้เด็มมันไม่อยู่" พอลองสำรวจมองไปยังโต๊ะของเพื่อนตัวดีก็ไม่เจอเจ้าตัว ยูโนตกใจตาโตเมื่อเผลอคิดบางอย่างที่ไม่ดี
"อะไร หรือเฮียจะบอกว่าพี่เด็มหิ้วไอ้รักไป"
"ก็เป็นไปได้ ไอ้นี่มัน กูห้ามแล้วว่านั่นน้องกูห้ามยุ่ง" คนหัวเสียพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง เขาเคยเตือนหลายครั้งว่าให้เลิกยุ่งกับน้องของเขา ถ้าหากว่าเจ้ารักเป็นอะไรเพราะไอ้เด็มมัน เขาจะไม่ให้อภัยมันเลย
"เหี้ยเอ้ย ไอ้รักมันเมาแล้วไม่ค่อยได้สติด้วย" ยูโนเริ่มกังวลเพราะเป็นห่วงเพื่อน ระหว่างนั้นพี่ภาคินและเพื่อนสองคนเดินมาพอดี
"มีอะไรหรือเปล่า" ผมถามเฮียด้วยความสงสัย เห็นเฮียกับน้องโนมีท่าทีตึงเครียดตั้งแต่ผมและเพื่อนก้าวย่างเข้ามาในร้านแล้ว
"ไอ้รักมันหายไปนะพี่ มันเมาด้วย" น้องโนบอกมาอย่างนั้นทำเอาผมตกใจขึ้นมา เรายังไม่ได้เคลียร์กันด้วยซ้ำเพราะน้องยังไม่อยากจะคุยกับผม
"กูสงสัยว่าไอ้เด็มมันจะพาไป ไอ้นี่มันจ้องจะเคลมตั้งแต่หัวค่ำแล้ว" ยิ่งได้ยินเฮียพูดใจผมยิ่งร้อนรุ่ม ไอ้เหี้ยเด็ม มันจะไม่หยุดกันจริง ๆ ใช่ไหม
"เดี๋ยวกูโทรถามมันก่อน" เฮียหยิบมือถือต่อสายหามันทันที
"งั้นเดี๋ยวเช็คเฟสมันก่อนเผื่อมันจะโพสต์การเคลื่อนไหว" ไอ้กันย์รีบเช็คเฟสบุ๊คของไอ้เด็มทันที ผมหยิบมือถือติดต่อหาน้องก็พบว่ามือถือปิดเครื่องไปแล้ว น้องโนก็บอกว่าลองโทรเข้าเครื่องน้องแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
เมื่อติดต่อแล้วคนก่อเรื่องรับสายแต่กลับยั่วบอกว่าน้องเจ้ารักอยู่กับเขา พวกผมต่างก็รีบไปหามันยังสถานที่ล่าสุดที่มันปักหมุดโพสต์ในเฟสบุ๊คอย่างรวดเร็ว
ผัวะ!!
และใช่ผมต่อยหน้าพี่มันทันทีที่เผชิญหน้ากัน เกิดการชกต่อยกันในคลับไนท์ขึ้นเมื่อมันก็ไม่ยอมให้ผมชกฝ่ายเดียว
หมับ เฮียจับมือมันไม่ให้ต่อยผมได้
"มึงเอาน้องหนูไปไว้ไหนห๊า!" ผมถามด้วยความโมโหสุด ๆ อารมณ์หงุดหงิด โกรธและเกลียดพาลรวมกันจนผมควบคุมตัวเองไม่อยู่
"หึ พวกมึงนี่มันจริง ๆ เลยนะ" เฮียผมมันบีบคอไอ้เหี้ยนั่นเมื่อมันยังพูดพล่ามอยู่
"ไอ้รักอยู่ไหน" ผมรู้สึกสงบสติอารมณ์ลงเมื่อเฮียลงมือจัดการเพื่อนเอง ไอ้เด็มมันไม่ยอมบอก แถมยังกวนตีนไม่เลิก
ผมเห็นมันล้มลงเพราะถูกเฮียผลักล้มลงพื้น แต่มันจะเจ็บตัวแค่ไหนใครจะสน ผมเดินมาเผชิญหน้ากับพี่มันที่ยังคงนั่งบนพื้นระหว่างที่เฮียรับสายที่โทรเข้ามา หวังว่าจะมีใครสักคนเจอน้องหนูก่อนที่ผมจะถีบหน้าไอ้พี่เหี้ยตรงหน้า
(น้องเทคของคุณอยู่กัยผม ช่วยมาเอาเขากลับไปทีครับ)
"มึงกลับ เจอตัวไอ้รักแล้ว" เฮียวางสายทันทีเมื่อรู้แล้วว่าน้องไปอยู่ที่ไหน เจอน้องหนูแล้วจริง ๆ ใช่ไหม
"แล้วมัน" ผมชี้หน้าไอ้พี่เด็มที่พยายามลุกขึ้น คนรอบข้างจะมองกันเยอะแค่ไหนนาทีนี้ผมไม่สนใครทั้งนั้น ในใจร้อนรุ่มอยากเจอน้องไว ๆ
"เออคงเป็นมันนั่นแหละ แต่ตอนนี้ไปรับน้องกูก่อน" ไอ้พี่เด็มมันเดาะลิ้นเพราะรู้สึกแสบ ผมจ้องหน้าพี่มันบ่งบอกให้รู้ว่าผมเกลียด มันทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักคำออกมาแต่เฮียผมชี้หน้ามันก่อนด้วยแววตาเย็นชา
"ต่อจากนี้มึงกับกูตัดขาดความเป็นเพื่อนกัน แล้วอย่าเสนอหน้ามาร้านกูอีก" ผมว่างานนี้มันเล่นผิดคนแล้วละ มายุ่งกับน้องเทคที่เฮียรักมากก็ไม่แปลกที่จะโกรธมากเช่นกัน เป็นผมก็ไม่คบเพื่อนเลว ๆ แบบนี้เหมือนกัน
"เห้ย ไอ้โซ" เฮียเลือกจะไม่ฟังมันอีกและหันหลังเดินออกมา ผมโดนเพื่อนลากให้กลับไป กับเฮีย ส่วนเรื่องทางนี้เพื่อนทั้งสองอาสาจัดการให้เอง ก็ดีเหมือนกันนาทีนี้ผมอยากเจอน้องหนูมากกว่าใคร
"แล้วน้องหนูอยู่ไหนวะเฮีย"
"บ้านน้องแพม" ผมขมวดคิ้ว แปลกใจที่น้องหนูไปอยู่กับน้องแพมคนนั้น
"ทำไมไปอยู่นั่น"
"รู้สึกไอ้เด็มจะรู้จักกับน้องแพมมันเลยไปฝากที่นั่น" ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว ตอนนี้อยากไปรับน้องให้อยู่ใกล้ตัวที่สุด ทำไมพอคลาดสายตาแล้วมีแต่เรื่องให้ต้องเป็นห่วงทุกทีนะ เพราะแบบนี้ผมเลยอยากอยู่ใกล้น้องตลอด
"น้องปลอดภัยใช่ไหม" ถึงน้องแพมจะใจดีโทรมาบอกแต่ผมก็แอบเป็นห่วง ตอนนี้จะรู้สึกตัวหรือยังก็ไม่รู้ เฮียมันมองผมแล้วถามคำถามบ้าบอ
"ทำไมวะ หึงหรือหวง"
"..." ผมไม่ได้ตอบอะไร ไม่ได้หึง ไม่ได้หวงทั้งนั้น แค่เป็นห่วงน้องเฉย ๆ เฮียมันแสยะยิ้มเมื่อผมไม่ได้ตอบอะไร
"น้องแพมไม่ทำอะไรไอ้รักมันหรอก แล้วนี่มึงไปทำอะไรให้ไอ้รักเข้าใจผิดอีก มันเสียใจอยู่นะเว้ย"
"รู้ ก็เรื่องน้องพันช์นั่นแหละ อธิบายไปแล้วแต่น้องไม่เชื่อ"
"มึงต้องยืนยันหนักแน่นสิวะ สมองมันยิ่งชอบคิดอะไรแปลก ๆ ด้วย" เฮียมันว่าน้องหนูของผม เราเดินมายังรถแล้วรีบขึ้นรถเพื่อไปยังบ้านของน้องแพมกัน ผมไม่คิดว่าน้องหนูจะแปลกตรงไหน แค่นี้ก็น่ารักแล้วสำหรับผม
เมื่อขับรถไปถึงบ้านของน้องแพม เจ้าของบ้านเปิดประตูรออยู่แล้วเพราะเชื่อว่าเฮียต้องมารับน้องหนูกลับ เราเดินตามเข้ามาในบ้าน ผมวิ่งไปหาคนที่นอนอยู่บนโซฟาตัวยาว มานอนบ้านคนอื่นแล้วยังจะเปิดเสื้ออวดพุงน้อย ๆ ได้ยังไง
"ขอบคุณที่โทรมาบอกนะครับ" เฮียมันเอ่ยบอกอย่างสุภาพ ผมพยายามปลุกน้องแต่คนเมามากก็ไม่ยอมตื่น
"ครับ พี่เด็มเองก็เอาภาระมาฝากโดยไม่ถามผมสักคำว่าสะดวกดูแลไหม" จุกมาก คำพูดคำจาของน้องคนนี้ทำไมถึงได้ดูมีพลังบางอย่างก็ไม่รู้ ผมหันไปมองหน้าน้องแพมก็พบว่าเจ้าตัวจ้องผมพอดี
"เขาเอาแต่พูดถึงคุณ ร้องไห้เพราะคุณ ผมว่ายังไงคืนนี้ก็คงไม่ได้หลับถ้าเขายังอยู่ รบกวนคุณเอาเขากลับไปด้วยครับ" ผมไม่ชอบสายตาเฉี่ยวของน้องมันเท่าไหร่ มาหาว่านองหนูเป็นภาระได้ยังไง
"ผมพาไปแน่ ฝากบอกไอ้เด็มด้วยว่าอย่ามายุ่งกับคนของผมอีก"
"ถ้าไม่ลืม จะบอกให้ครับ"
"ขอบคุณครับ" เราสองคนเหมือนกำลังเล่นสงครามทางจิตกัน รู้จักกับไอ้เด็ม ก็คงนิสัยเหมือนไอ้เด็มมันนั่นแหละ ผมจัดการอุ้มน้องออกมาจากบ้านของน้องแพมด้วยใบหน้าดุปนโมโห เฮียมันเปิดประตูรถให้ผมได้เข้าไปดูแลน้องที่เบาะหลังโดยเจ้าตัวเป็นคนขับรถให้อย่างใจดี
"เฮีย รู้จักกันเหรอ" ผมถามขึ้นเมื่อรถขับออกมาจากบ้านของน้องแพมนั่น
"เออ แต่ไม่ได้สนิท น้องเขาเป็นลูกค้าประจำของร้าน เขาพูดเพราะตลอดแต่ติดจะเย็นชา เป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครง่าย ๆ กูยังแปลกใจที่เขารู้จักกับไอ้เด็ม" ผมกอดน้องแล้วให้น้องได้นอนซบไหล่ตัวเอง รายนี้ก็ยังเข้าใจผิดเรื่องผมกับน้องพันช์จนเกิดเรื่องใหญ่ ตื่นมาละน่าดู ผมบี้จมูกน้องเบา ๆ มือน้อยก็ปัดเพราะรำคาญ
"เด็กไอ้เด็มหรือเปล่า" ผมคิด มันมีความเป็นไปได้สูงที่น้องแพมจะเป็นเด็กของไอ้เด็ม
"คงไม่ กูเห็นไอ้เด็มวอแวตามน้องเขาบ่อย แต่ก็โดนเมิน"
"สมควร" เราเลิกพูดถึงเรื่องไอ้เด็มกับน้องแพม เฮียผมมีสมาธิกับการขับรถส่วนผมก็คอยดูแลน้องตลอดทาง ถ้าน้องตื่นมาเราคงต้องมีเรื่องคุยกัน ผมจับมือของน้องแล้วจุมพิตแผ่วเบา ตอนรู้ว่าไอ้เด็มพาตัวน้องไปใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลย
"พี่ไม่ได้มีใครนอกจากน้องหนูเลยนะครับ"
เฮียขับรถมาส่งผมที่คอนโดตามที่ผมขอร้อง ก็แค่อยากคุยกับน้องให้เคลียร์ผมไม่อยากถูกน้องเข้าใจผิดอีก เฮียมันก็ใจดีอนุญาตและไม่วายติดต่อบอกเพื่อนของน้องให้รู้ เพราะกลัวจะเป็นห่วงกัน
"ใครคะ พามานอนที่ห้องทำไม" เสียงสาวน้อยที่นั่งเล่นในห้องรับแขกเดินออกมาถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นพี่ชายอุ้มใครบางคนเดินเลยผ่านเข้าห้องตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ เฮียภาวิคแปลกใจเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องฝาแฝดสองคนเดินออกมาตามหลังน้องสาวคนเล็ก
"น้องเจ้ารักนี่น่า"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอเฮีย" ไวน์เหมือนจะเห็นผ่าน ๆ ว่าเป็นน้องเจ้ารัก สีหน้าอยากรู้และสงสัยไม่ต่างอะไรกับน้องสาว ร่างสูงเดินไปนั่งปิดทีวีที่เปิดเสียงดัง
"เฮียควรถามพวกนายไหม ทำไมมารวมตัวห้องไอ้เบียร์มัน" ทั้งที่ไม่ได้นัดเจอกันแต่เขากลับได้เจอน้องทั้งสี่พร้อมกันโดยบังเอิญ ไวน์กอดคอน้องสาวตัวเล็กจอมจุ้นและฟ้องเฮียให้รู้ทันที
"ก็ยัยนี่นะซิครับ งอแงให้มาเล่นเกมด้วย ถ้าไม่เล่นก็บอกจะหนีไปร้านเฮียอะ" คนถูกฟ้องชักสีหน้าใส่พี่ชายฝาแฝดเมื่อรู้สึกโดนสองแฝดกำลังรังแก
"ช่วงนี้มาบ่อยไปไหมเราน่ะ" คนถูกถามยิ้มกว้างเมื่อเฮียคนโตแอบสังเกตเห็น เธอไม่อยากอยู่บ้านนี่น่า มันเหงา
"ก็พันช์มีพี่ชายถึงสี่คน แถมหน้าตาดีกันทุกคนพันช์ก็ต้องหวงพี่ชายสิคะ ว่าแต่นั่นใช่เด็กปีหนึ่งที่พี่เบียร์บอกว่าจีบ ๆ กันอยู่หรือเปล่าคะ"
"ใช่แล้วละ พอดีเกิดเรื่องขึ้นเลยหน้าดุกลับมาอย่างนั้น" เฮียบอกเพราะไม่อยากให้น้องสาวคิดมากว่าพี่ชายตัวเองพาคนอื่นเข้ามานอนด้วย
"เรื่องที่ไอ้เด็มมันหิ้วน้องเจ้ารักไปสินะ" เหล้าเอ่ยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง เขาเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ไม่แปลกที่พี่ชายจะโมโหอย่างนี้น ขนาดเขาเองก็ยังรู้สึกอยากชกหน้าพี่เด็มมัน
"ข่าวไวไปไหม" สาวน้อยไม่ได้รู้เรื่องราวอะไร จับประเด็นได้แต่เรื่องที่ตัวเองสนใจ
"อ้อชื่อน้องเจ้ารัก" ท่าทีของน้องทำให้ไวน์นึกหมั่นใส้ในความแก่แดดของเจ้าตัว
"น้องเจ้ารักแก่กว่าเรานะพันช์ อย่าแก่แดดนักสิ" พันช์กอดอกตัวเอง เธอไม่ได้แก่แดดสักหน่อย
"แก่กว่าสามปีเองค่ะ หนูถือว่าเพื่อนกัน" เฮียส่ายหน้ากับน้องสาวคนเล็ก
"อย่าแพลงฤทธิ์เยอะ คนนี้พี่ชายเราจริงจัง" เฮียเตือนเจ้าเด็กแสบ พันช์ยู่ปากเหมือนถูกจับได้ว่าตัวเองกำลังจะแพลงฤทธิ์ใส่ทุกคนที่ยุ่งเกี่ยวกับพี่ชายสุดที่รัก
"แล้วสรุปมันเกิดเรื่องอะไรคะหนูอยากรู้"
"ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่า" เจ้าตัวยังไม่ยอมรับอีกว่ากำลังวุ่นวาย
"พันช์อายุสิบหกปีแล้วค่า ไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว"
"ถึงจะอายุห้าสิบเราก็เป็นน้องของพี่เถอะ" พี่ไวน์ผลักหัวน้องสาวด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเห็นพี่ชายสุดรักเดินออกมาจากห้องนอน พันช์ก็รีบไปอ้อนพี่ชายทันที
"พี่เบียร์ขาตกลงหิ้วแฟนมานอนด้วยใช่ไหมคะ หนูอยากเห็นหน้าก่อนจะได้ประเมินถูกว่าสมควรได้เป็นแฟนพี่ชายของหนูไหม"
"เอาไว้พรุ่งนี้นะคะ น้องหนูเมาอยู่พี่ขอตัวดูแลน้องหนูก่อน เฮียขอบคุณนะ" เอ่ยบอกน้องสาวแล้วขอบคุณเฮียสำหรับการช่วยเหลือครั้งนี้
"เออ ดูแลน้องเทคกูดี ๆ"
"รู้แล้ว พี่ไปนอนก่อนนะคะ" พี่เบียร์ขอตัวเข้าห้องนอนเพื่อดูแลเจ้ารัก ส่วนเฮียก็ขอตัวกลับหลังจากทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พันช์ยืนกอดอกมองพี่ชายทั้งสองว่าจะเอายังไงกันต่อ
"ไปเล่นเกมกันต่อเถอะ ไม่งั้นพี่กลับละนะ" เมื่อพี่ไวน์ว่าอย่างนั้นพันช์ก็ไม่มีข้อโต้เถียงใด ๆ
"ไปค่ะ ๆ" ร่างเล็กควงแขนลากพี่ชายเข้ามายังห้องนั่งเล่นอย่างเดิม พรุ่งนี้เธอจะต้องสแกนว่าที่คนรักของพี่ชายให้ได้เลย
"อะไรอีกล่ะ" เจ้าของใบหน้านิ่ง เพ่งมองไปยังร่างของคนเมาที่ถูกหิ้วปีกมาหาเขา แพมรู้จักเจ้ารัก น้องเทคแคร์ของเฮียภาวิคดี
"ฝากหาที่นอนให้น้องมันนอนสักคืนได้ไหมเตง คนนี้ทำไม่ลงแล้ว" แพมถอนหายใจ ก็พอรู้ว่าพี่เด็มตามจีบน้องมันเล่น แต่ไม่คิดว่าน้องจะพลาดท่าเมาจนคนหน้าด้านตรงหน้าหอบขึ้นรถมาได้
"แล้วทำไมไม่ไปส่งที่ห้องของเขา" แพมไม่อยากรับฝากหรือยุ่งเกี่ยวเรื่องของพี่เด็ม
"เค้าถามแล้วแต่น้องมันไม่ตอบ ตอนไปเจอก็เมาแล้วเค้าเลยใจดีอาสาพาออกมาจากร้านเอง"
"..." แพมถอนหายใจดัง คนอย่างพี่เด็มก็มีอยู่แค่เรื่องเดียวนั่นแหละ เรื่องบนเตียง
"ฝากสักคืนนะ จะไม่ลืมความใจดีของเตงเลย" พี่เด็มพาเจ้ารักเข้ามาอยู่ในบ้านแสนกว้าง เชื่อว่าหากฝากแพมดูแล ยังไงน้องมันก็ปลอดภัย
"ไม่พาไปห้องพี่ล่ะ"
"ไม่เอาหรอกเตง คืนนี้ขอไปหาเหยื่อใหม่ดีกว่า ขอบคุณน้า ไปละ" แพมมองร่างสูงเดินออกจากห้องไปด้วยสายตานิ่งเฉยแล้วหันมามองคนเมา
"เห้อ ภาระอีกแล้ว"
ภายในร้านของเฮียภาวิค ยูโนต้องออกมาถามหาเพื่อนอีกเมื่อเข้าไปข้างในแล้วไม่พบเพื่อนอย่างที่เฮียบอก
"อ้าวเฮียไหนบอกไอ้รักอยู่ข้างใน ผมไปหาแล้วไม่เจอ"
"ทำไมไม่เจอ กูให้รอข้างในจริง ๆ" เจ้าของร้านสงสัยเขาเป็นหิ้วน้องเทคให้ไปนอนในห้องนั่งเล่นกับมือเองแล้วน้องมันหายไปไหน"มันเมาอยู่ด้วย"
"ถ้ามันเมาก็น่าจะนอนหลับที่ไหนสักแห่ง เดี๋ยวผมจะไปหาในห้องน้ำก่อน"
"เดี๋ยว ไอ้เด็มมันไม่อยู่" พอลองสำรวจมองไปยังโต๊ะของเพื่อนตัวดีก็ไม่เจอเจ้าตัว ยูโนตกใจตาโตเมื่อเผลอคิดบางอย่างที่ไม่ดี
"อะไร หรือเฮียจะบอกว่าพี่เด็มหิ้วไอ้รักไป"
"ก็เป็นไปได้ ไอ้นี่มัน กูห้ามแล้วว่านั่นน้องกูห้ามยุ่ง" คนหัวเสียพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง เขาเคยเตือนหลายครั้งว่าให้เลิกยุ่งกับน้องของเขา ถ้าหากว่าเจ้ารักเป็นอะไรเพราะไอ้เด็มมัน เขาจะไม่ให้อภัยมันเลย
"เหี้ยเอ้ย ไอ้รักมันเมาแล้วไม่ค่อยได้สติด้วย" ยูโนเริ่มกังวลเพราะเป็นห่วงเพื่อน ระหว่างนั้นพี่ภาคินและเพื่อนสองคนเดินมาพอดี
"มีอะไรหรือเปล่า" ผมถามเฮียด้วยความสงสัย เห็นเฮียกับน้องโนมีท่าทีตึงเครียดตั้งแต่ผมและเพื่อนก้าวย่างเข้ามาในร้านแล้ว
"ไอ้รักมันหายไปนะพี่ มันเมาด้วย" น้องโนบอกมาอย่างนั้นทำเอาผมตกใจขึ้นมา เรายังไม่ได้เคลียร์กันด้วยซ้ำเพราะน้องยังไม่อยากจะคุยกับผม
"กูสงสัยว่าไอ้เด็มมันจะพาไป ไอ้นี่มันจ้องจะเคลมตั้งแต่หัวค่ำแล้ว" ยิ่งได้ยินเฮียพูดใจผมยิ่งร้อนรุ่ม ไอ้เหี้ยเด็ม มันจะไม่หยุดกันจริง ๆ ใช่ไหม
"เดี๋ยวกูโทรถามมันก่อน" เฮียหยิบมือถือต่อสายหามันทันที
"งั้นเดี๋ยวเช็คเฟสมันก่อนเผื่อมันจะโพสต์การเคลื่อนไหว" ไอ้กันย์รีบเช็คเฟสบุ๊คของไอ้เด็มทันที ผมหยิบมือถือติดต่อหาน้องก็พบว่ามือถือปิดเครื่องไปแล้ว น้องโนก็บอกว่าลองโทรเข้าเครื่องน้องแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
เมื่อติดต่อแล้วคนก่อเรื่องรับสายแต่กลับยั่วบอกว่าน้องเจ้ารักอยู่กับเขา พวกผมต่างก็รีบไปหามันยังสถานที่ล่าสุดที่มันปักหมุดโพสต์ในเฟสบุ๊คอย่างรวดเร็ว
ผัวะ!!
และใช่ผมต่อยหน้าพี่มันทันทีที่เผชิญหน้ากัน เกิดการชกต่อยกันในคลับไนท์ขึ้นเมื่อมันก็ไม่ยอมให้ผมชกฝ่ายเดียว
หมับ เฮียจับมือมันไม่ให้ต่อยผมได้
"มึงเอาน้องหนูไปไว้ไหนห๊า!" ผมถามด้วยความโมโหสุด ๆ อารมณ์หงุดหงิด โกรธและเกลียดพาลรวมกันจนผมควบคุมตัวเองไม่อยู่
"หึ พวกมึงนี่มันจริง ๆ เลยนะ" เฮียผมมันบีบคอไอ้เหี้ยนั่นเมื่อมันยังพูดพล่ามอยู่
"ไอ้รักอยู่ไหน" ผมรู้สึกสงบสติอารมณ์ลงเมื่อเฮียลงมือจัดการเพื่อนเอง ไอ้เด็มมันไม่ยอมบอก แถมยังกวนตีนไม่เลิก
ผมเห็นมันล้มลงเพราะถูกเฮียผลักล้มลงพื้น แต่มันจะเจ็บตัวแค่ไหนใครจะสน ผมเดินมาเผชิญหน้ากับพี่มันที่ยังคงนั่งบนพื้นระหว่างที่เฮียรับสายที่โทรเข้ามา หวังว่าจะมีใครสักคนเจอน้องหนูก่อนที่ผมจะถีบหน้าไอ้พี่เหี้ยตรงหน้า
(น้องเทคของคุณอยู่กัยผม ช่วยมาเอาเขากลับไปทีครับ)
"มึงกลับ เจอตัวไอ้รักแล้ว" เฮียวางสายทันทีเมื่อรู้แล้วว่าน้องไปอยู่ที่ไหน เจอน้องหนูแล้วจริง ๆ ใช่ไหม
"แล้วมัน" ผมชี้หน้าไอ้พี่เด็มที่พยายามลุกขึ้น คนรอบข้างจะมองกันเยอะแค่ไหนนาทีนี้ผมไม่สนใครทั้งนั้น ในใจร้อนรุ่มอยากเจอน้องไว ๆ
"เออคงเป็นมันนั่นแหละ แต่ตอนนี้ไปรับน้องกูก่อน" ไอ้พี่เด็มมันเดาะลิ้นเพราะรู้สึกแสบ ผมจ้องหน้าพี่มันบ่งบอกให้รู้ว่าผมเกลียด มันทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักคำออกมาแต่เฮียผมชี้หน้ามันก่อนด้วยแววตาเย็นชา
"ต่อจากนี้มึงกับกูตัดขาดความเป็นเพื่อนกัน แล้วอย่าเสนอหน้ามาร้านกูอีก" ผมว่างานนี้มันเล่นผิดคนแล้วละ มายุ่งกับน้องเทคที่เฮียรักมากก็ไม่แปลกที่จะโกรธมากเช่นกัน เป็นผมก็ไม่คบเพื่อนเลว ๆ แบบนี้เหมือนกัน
"เห้ย ไอ้โซ" เฮียเลือกจะไม่ฟังมันอีกและหันหลังเดินออกมา ผมโดนเพื่อนลากให้กลับไป กับเฮีย ส่วนเรื่องทางนี้เพื่อนทั้งสองอาสาจัดการให้เอง ก็ดีเหมือนกันนาทีนี้ผมอยากเจอน้องหนูมากกว่าใคร
"แล้วน้องหนูอยู่ไหนวะเฮีย"
"บ้านน้องแพม" ผมขมวดคิ้ว แปลกใจที่น้องหนูไปอยู่กับน้องแพมคนนั้น
"ทำไมไปอยู่นั่น"
"รู้สึกไอ้เด็มจะรู้จักกับน้องแพมมันเลยไปฝากที่นั่น" ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว ตอนนี้อยากไปรับน้องให้อยู่ใกล้ตัวที่สุด ทำไมพอคลาดสายตาแล้วมีแต่เรื่องให้ต้องเป็นห่วงทุกทีนะ เพราะแบบนี้ผมเลยอยากอยู่ใกล้น้องตลอด
"น้องปลอดภัยใช่ไหม" ถึงน้องแพมจะใจดีโทรมาบอกแต่ผมก็แอบเป็นห่วง ตอนนี้จะรู้สึกตัวหรือยังก็ไม่รู้ เฮียมันมองผมแล้วถามคำถามบ้าบอ
"ทำไมวะ หึงหรือหวง"
"..." ผมไม่ได้ตอบอะไร ไม่ได้หึง ไม่ได้หวงทั้งนั้น แค่เป็นห่วงน้องเฉย ๆ เฮียมันแสยะยิ้มเมื่อผมไม่ได้ตอบอะไร
"น้องแพมไม่ทำอะไรไอ้รักมันหรอก แล้วนี่มึงไปทำอะไรให้ไอ้รักเข้าใจผิดอีก มันเสียใจอยู่นะเว้ย"
"รู้ ก็เรื่องน้องพันช์นั่นแหละ อธิบายไปแล้วแต่น้องไม่เชื่อ"
"มึงต้องยืนยันหนักแน่นสิวะ สมองมันยิ่งชอบคิดอะไรแปลก ๆ ด้วย" เฮียมันว่าน้องหนูของผม เราเดินมายังรถแล้วรีบขึ้นรถเพื่อไปยังบ้านของน้องแพมกัน ผมไม่คิดว่าน้องหนูจะแปลกตรงไหน แค่นี้ก็น่ารักแล้วสำหรับผม
เมื่อขับรถไปถึงบ้านของน้องแพม เจ้าของบ้านเปิดประตูรออยู่แล้วเพราะเชื่อว่าเฮียต้องมารับน้องหนูกลับ เราเดินตามเข้ามาในบ้าน ผมวิ่งไปหาคนที่นอนอยู่บนโซฟาตัวยาว มานอนบ้านคนอื่นแล้วยังจะเปิดเสื้ออวดพุงน้อย ๆ ได้ยังไง
"ขอบคุณที่โทรมาบอกนะครับ" เฮียมันเอ่ยบอกอย่างสุภาพ ผมพยายามปลุกน้องแต่คนเมามากก็ไม่ยอมตื่น
"ครับ พี่เด็มเองก็เอาภาระมาฝากโดยไม่ถามผมสักคำว่าสะดวกดูแลไหม" จุกมาก คำพูดคำจาของน้องคนนี้ทำไมถึงได้ดูมีพลังบางอย่างก็ไม่รู้ ผมหันไปมองหน้าน้องแพมก็พบว่าเจ้าตัวจ้องผมพอดี
"เขาเอาแต่พูดถึงคุณ ร้องไห้เพราะคุณ ผมว่ายังไงคืนนี้ก็คงไม่ได้หลับถ้าเขายังอยู่ รบกวนคุณเอาเขากลับไปด้วยครับ" ผมไม่ชอบสายตาเฉี่ยวของน้องมันเท่าไหร่ มาหาว่านองหนูเป็นภาระได้ยังไง
"ผมพาไปแน่ ฝากบอกไอ้เด็มด้วยว่าอย่ามายุ่งกับคนของผมอีก"
"ถ้าไม่ลืม จะบอกให้ครับ"
"ขอบคุณครับ" เราสองคนเหมือนกำลังเล่นสงครามทางจิตกัน รู้จักกับไอ้เด็ม ก็คงนิสัยเหมือนไอ้เด็มมันนั่นแหละ ผมจัดการอุ้มน้องออกมาจากบ้านของน้องแพมด้วยใบหน้าดุปนโมโห เฮียมันเปิดประตูรถให้ผมได้เข้าไปดูแลน้องที่เบาะหลังโดยเจ้าตัวเป็นคนขับรถให้อย่างใจดี
"เฮีย รู้จักกันเหรอ" ผมถามขึ้นเมื่อรถขับออกมาจากบ้านของน้องแพมนั่น
"เออ แต่ไม่ได้สนิท น้องเขาเป็นลูกค้าประจำของร้าน เขาพูดเพราะตลอดแต่ติดจะเย็นชา เป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครง่าย ๆ กูยังแปลกใจที่เขารู้จักกับไอ้เด็ม" ผมกอดน้องแล้วให้น้องได้นอนซบไหล่ตัวเอง รายนี้ก็ยังเข้าใจผิดเรื่องผมกับน้องพันช์จนเกิดเรื่องใหญ่ ตื่นมาละน่าดู ผมบี้จมูกน้องเบา ๆ มือน้อยก็ปัดเพราะรำคาญ
"เด็กไอ้เด็มหรือเปล่า" ผมคิด มันมีความเป็นไปได้สูงที่น้องแพมจะเป็นเด็กของไอ้เด็ม
"คงไม่ กูเห็นไอ้เด็มวอแวตามน้องเขาบ่อย แต่ก็โดนเมิน"
"สมควร" เราเลิกพูดถึงเรื่องไอ้เด็มกับน้องแพม เฮียผมมีสมาธิกับการขับรถส่วนผมก็คอยดูแลน้องตลอดทาง ถ้าน้องตื่นมาเราคงต้องมีเรื่องคุยกัน ผมจับมือของน้องแล้วจุมพิตแผ่วเบา ตอนรู้ว่าไอ้เด็มพาตัวน้องไปใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลย
"พี่ไม่ได้มีใครนอกจากน้องหนูเลยนะครับ"
เฮียขับรถมาส่งผมที่คอนโดตามที่ผมขอร้อง ก็แค่อยากคุยกับน้องให้เคลียร์ผมไม่อยากถูกน้องเข้าใจผิดอีก เฮียมันก็ใจดีอนุญาตและไม่วายติดต่อบอกเพื่อนของน้องให้รู้ เพราะกลัวจะเป็นห่วงกัน
"ใครคะ พามานอนที่ห้องทำไม" เสียงสาวน้อยที่นั่งเล่นในห้องรับแขกเดินออกมาถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นพี่ชายอุ้มใครบางคนเดินเลยผ่านเข้าห้องตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ เฮียภาวิคแปลกใจเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องฝาแฝดสองคนเดินออกมาตามหลังน้องสาวคนเล็ก
"น้องเจ้ารักนี่น่า"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอเฮีย" ไวน์เหมือนจะเห็นผ่าน ๆ ว่าเป็นน้องเจ้ารัก สีหน้าอยากรู้และสงสัยไม่ต่างอะไรกับน้องสาว ร่างสูงเดินไปนั่งปิดทีวีที่เปิดเสียงดัง
"เฮียควรถามพวกนายไหม ทำไมมารวมตัวห้องไอ้เบียร์มัน" ทั้งที่ไม่ได้นัดเจอกันแต่เขากลับได้เจอน้องทั้งสี่พร้อมกันโดยบังเอิญ ไวน์กอดคอน้องสาวตัวเล็กจอมจุ้นและฟ้องเฮียให้รู้ทันที
"ก็ยัยนี่นะซิครับ งอแงให้มาเล่นเกมด้วย ถ้าไม่เล่นก็บอกจะหนีไปร้านเฮียอะ" คนถูกฟ้องชักสีหน้าใส่พี่ชายฝาแฝดเมื่อรู้สึกโดนสองแฝดกำลังรังแก
"ช่วงนี้มาบ่อยไปไหมเราน่ะ" คนถูกถามยิ้มกว้างเมื่อเฮียคนโตแอบสังเกตเห็น เธอไม่อยากอยู่บ้านนี่น่า มันเหงา
"ก็พันช์มีพี่ชายถึงสี่คน แถมหน้าตาดีกันทุกคนพันช์ก็ต้องหวงพี่ชายสิคะ ว่าแต่นั่นใช่เด็กปีหนึ่งที่พี่เบียร์บอกว่าจีบ ๆ กันอยู่หรือเปล่าคะ"
"ใช่แล้วละ พอดีเกิดเรื่องขึ้นเลยหน้าดุกลับมาอย่างนั้น" เฮียบอกเพราะไม่อยากให้น้องสาวคิดมากว่าพี่ชายตัวเองพาคนอื่นเข้ามานอนด้วย
"เรื่องที่ไอ้เด็มมันหิ้วน้องเจ้ารักไปสินะ" เหล้าเอ่ยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง เขาเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ไม่แปลกที่พี่ชายจะโมโหอย่างนี้น ขนาดเขาเองก็ยังรู้สึกอยากชกหน้าพี่เด็มมัน
"ข่าวไวไปไหม" สาวน้อยไม่ได้รู้เรื่องราวอะไร จับประเด็นได้แต่เรื่องที่ตัวเองสนใจ
"อ้อชื่อน้องเจ้ารัก" ท่าทีของน้องทำให้ไวน์นึกหมั่นใส้ในความแก่แดดของเจ้าตัว
"น้องเจ้ารักแก่กว่าเรานะพันช์ อย่าแก่แดดนักสิ" พันช์กอดอกตัวเอง เธอไม่ได้แก่แดดสักหน่อย
"แก่กว่าสามปีเองค่ะ หนูถือว่าเพื่อนกัน" เฮียส่ายหน้ากับน้องสาวคนเล็ก
"อย่าแพลงฤทธิ์เยอะ คนนี้พี่ชายเราจริงจัง" เฮียเตือนเจ้าเด็กแสบ พันช์ยู่ปากเหมือนถูกจับได้ว่าตัวเองกำลังจะแพลงฤทธิ์ใส่ทุกคนที่ยุ่งเกี่ยวกับพี่ชายสุดที่รัก
"แล้วสรุปมันเกิดเรื่องอะไรคะหนูอยากรู้"
"ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่า" เจ้าตัวยังไม่ยอมรับอีกว่ากำลังวุ่นวาย
"พันช์อายุสิบหกปีแล้วค่า ไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว"
"ถึงจะอายุห้าสิบเราก็เป็นน้องของพี่เถอะ" พี่ไวน์ผลักหัวน้องสาวด้วยความหมั่นไส้ เมื่อเห็นพี่ชายสุดรักเดินออกมาจากห้องนอน พันช์ก็รีบไปอ้อนพี่ชายทันที
"พี่เบียร์ขาตกลงหิ้วแฟนมานอนด้วยใช่ไหมคะ หนูอยากเห็นหน้าก่อนจะได้ประเมินถูกว่าสมควรได้เป็นแฟนพี่ชายของหนูไหม"
"เอาไว้พรุ่งนี้นะคะ น้องหนูเมาอยู่พี่ขอตัวดูแลน้องหนูก่อน เฮียขอบคุณนะ" เอ่ยบอกน้องสาวแล้วขอบคุณเฮียสำหรับการช่วยเหลือครั้งนี้
"เออ ดูแลน้องเทคกูดี ๆ"
"รู้แล้ว พี่ไปนอนก่อนนะคะ" พี่เบียร์ขอตัวเข้าห้องนอนเพื่อดูแลเจ้ารัก ส่วนเฮียก็ขอตัวกลับหลังจากทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พันช์ยืนกอดอกมองพี่ชายทั้งสองว่าจะเอายังไงกันต่อ
"ไปเล่นเกมกันต่อเถอะ ไม่งั้นพี่กลับละนะ" เมื่อพี่ไวน์ว่าอย่างนั้นพันช์ก็ไม่มีข้อโต้เถียงใด ๆ
"ไปค่ะ ๆ" ร่างเล็กควงแขนลากพี่ชายเข้ามายังห้องนั่งเล่นอย่างเดิม พรุ่งนี้เธอจะต้องสแกนว่าที่คนรักของพี่ชายให้ได้เลย
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.พ. 2565, 15:15:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.พ. 2565, 15:15:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 237
| << เจ้ารักไม่พร้อมจะคุย |