ลงทัณฑ์บัญชา
ความรักที่สวยงามของ "หินผา" เป็นอันต้องจบสิ้นลง เมื่อหินผาต้องสูญเสียลูกและเมียอันเป็นที่รักไปอย่างกระทันหัน อีกทั้งน้องสาวที่เฝ้าถนอมเลี้ยงดูเธอมาเองกับมือของหินผาก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เมื่ออุบัติเหตุที่เกิดจากความประมาทของคนไร้ซึ้งเงา และคำขอโทษจากหญิงชั่วคนนั้น หินผาจะไม่ทนแบกรับความเจ็บปวดนี้ไว้คนเดียวอีกต่อไป ซาตานด้านมืดเยี่ยงเขานี่แหละจะลงทัณฑ์บัญชาเธอด้วยตัวเอง..
(โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ)
(โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ)
Tags: #ลงทัณฑ์บัญชา #พิมพ์พัณณิตา #ตบจูบ #แก้แค้น #ฝาแฝด
ตอน: เผชิญหน้ากัน
“ปิ่นมุก” พอชายหนุ่มหันมาสบตากันเท่านั้นแหละ ต่างฝ่าย ต่างก็นิ่งเงียบตกอยู่ในภวังค์ ชายหนุ่มคนนี้หล่อคมเข้มมาก มีพลังดึงดูดสูงมากด้วย แต่นัยน์ตาแข็งกร้าวดุดันมีอำนาจดูน่ากลัวไปหน่อย ท่าทางเด็ดเดี่ยวจริงจัง ส่งผลให้ในใจของปิ่นมุกสั่นไหวแปลกๆ
“สวัสดีครับผมชื่อ “หินผา” คงไม่ได้มารบกวนเวลาอันมีค่าของคุณใช่ไหมครับ”
“หินผา” พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ สายตายังคงจับจ้องอยู่กับหญิงสาวตรงหน้า
“ไม่รบกวนเลยค่ะ ว่าแต่คุณหินผา ชอบชุดสูทแบบไหนดีคะ ทางด้านนี้จะเป็นชุดสูทคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดของเดือนนี้เลยค่ะ”
“ปิ่นมุก” ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน ท่าทีที่นอบน้อมเหมือนเช่นเคย ผายมือแล้วเดินนำชายหนุ่มไปด้านหน้าอย่างไม่หวาดระแวงใดใด ลูกค้าคนนี้ดูแข็งกระด้างไปหน่อย ส่วนหน้าตานั้นก็หล่อเหลาดี
น้ำเสียงก็กังวาลไพเราะชวนฟัง ช่างน่าเสียดาย แต่คนมีเงินบางคนก็เป็นเช่นนี้ ชายหนุ่มอาจจะหยิ่งทะนงในตัวเองไปหน่อย ปิ่นมุกเจอมาหมดแล้ว อดทนหน่อยยัยมุกเดี๋ยวก็จบงานแล้ว รีบๆ ตัดสินใจหน่อยเถอะนะ เธอหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว ปิ่นมุกภาวนาอยู่ในใจ
“ผมไม่ได้มาดูเสื้อผ้า แต่ผมมาหาคนรับผิดชอบกับสิ่งที่เขากระทำลงไปแล้วไร้ความรับผิดชอบ”
“หินผา” กล่าวเสียงเน้นหนักชัดทุกคำพูด ยังคงจ้องมองสบตากับปิ่นมุกอย่างไม่วางตา
“คุณพูดว่าอะไรนะค่ะ เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่าค่ะ คุณหินผา”
“ปิ่นมุก” หยุดเดินแล้วหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกสงสัยในคำพูดของชายหนุ่ม นี่พูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ปิ่นมุกฟังแล้วไม่เห็นจะเข้าใจเลย หรือว่ามีปัญหาอะไรกันกับพนักงานของเธอหรือเปล่านะ ก็ไม่เห็นผู้จัดการร้านรายงานอะไรเข้ามาเลยนี่นา หรือพนักงานคนไหนมาแจ้งปัญหาที่เกิดขึ้นเลยนะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ ปิ่นมุกงงไปหมดแล้วเนี่ย เมื่อปิ่นมุกหันกลับมาก็เพิ่งรู้ตัวเองว่าอยู่ใกล้กับชายหนุ่มมากเกินไปจึงถอยหลังไปสองเก้าอย่างอัตโนมัติ
“ไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมนั้นมั่นใจไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว ผมรอโอกาสนี้มานานมาก ไปกับผมสิแล้วคุณจะได้รู้ ได้เห็นด้วยตาของคุณเอง ผมอยากให้คุณได้เจอกับใครบางคน”
“หินผา” พอสิ้นเสียงของชายหนุ่ม หินผาก็ตรงเข้าจับข้อมือเล็กๆ ของปิ่นมุกกำเอาไว้แน่นในทันที แค่ดึงเบาๆ ร่างบอบบางของปิ่นมุกก็เซถลาเข้ามากระแทกที่หน้าอกแกร่งกำยำเต็มไปด้วยกร้ามเนื้อแข็งๆ จนปิ่นมุกนั้นเจ็บจนจุกไปหมด หินผานั้นสูงใหญ่มากทีเดียวใกล้ชิดกันแบบนี้ความสูงของปิ่นมุกนั้นยังอยู่เพียงแค่ไหล่ของหินผาเท่านั้น ทำให้ปิ่นมุกต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อต่อว่าชายหนุ่มได้อย่างถนัดชัดเจน
“โอ๊ย!คุณหินผา ฉันเจ็บนะค่ะ นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน ฉันไม่รู้จักคุณ และฉันก็จะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคะ ไม่อย่างงั้นฉันจะร้องตะโกนให้คนช่วย”
“ปิ่นมุก” ตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว หินผารวดเร็วมาก ปิ่นมุกพยายามที่จะแกะมือของหินผาออก แต่มันแน่นหนาดั่งคีมเหล็กก็ไม่ปาน แกะยังไงก็ไม่กระดิก ไม่ขยับเลย จนปิ่นมุกรู้สึกเจ็บร้าวที่ข้อมือเป็นอย่างมาก สายตาดุดันของหินผาที่จ้องมองดูปิ่นมุกอยู่ตลอดเวลา จนปิ่นมุกรู้สึกตื่นกลัวมากๆ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ดั่งเขาว่ากันว่ารู้หน้า ไม่รู้ใจ เธอควรจะทำยังไงดีชายหนุ่มทำเหมือนกับว่าโกรธแค้น เกลียดชังเธอหนักหนา น้ำเสียงที่พูดกับปิ่นมุกก็แข็งกร้าวยิ่งนัก เธอไปทำอะไรให้เขาอย่างนั้นหรือ ไม่สิเธอไม่เคยรู้จักชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำ นี่ก็เพิ่งเคยเห็นหน้ากันเป็นครั้งแรก
“ร้องสิ ร้องเลย ร้องให้ดังๆ ล่ะ”
“หินผา” ก้มลงมาพูดข้างหูของปิ่นมุก เสียงเบาเผลอสูดดมความหอมอ่อนๆ ที่ระเหยออกมาจากผมสลวย มือหนาอีกข้างหนึ่งไม่ลืมที่จะเอื้อมไปหยิบผ้าเช็คหน้าที่ใส่ยาสลบเอาไว้ก่อนแล้วออกมา หินผารีบปิดผ้าลงไปอย่างรวดเร็วที่จมูกปากของปิ่นมุก กดผ้าเอาไว้แนบแน่นนิ่งนาน จนปิ่นมุกพยายามดิ้นร้นขัดขื่น ทำได้อยู่เพียงครู่เดียวเท่านั้น สายตาก็เริ่มพร่ามัว สติก็เริ่มหลุดลอย และทุกอย่างก็เงียบสงบลงในทันใด
ร่างกายที่งดงาม บอบบางก็รูดร่วงลงไปตามน้ำหนักที่ไร้แรงต้าน หินผายกยิ้มที่มุมปาก ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบอุ้มร่างงามของปิ่นมุกขึ้นมาในทันที หินผาเร่งฝีเท้าก้าวเท้ายาวๆ เพื่อรีบไปให้ถึงที่รถคันหรูของตัวเองที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว จากนั้นก็วางร่างบอบบางของปิ่นมุกเอาไว้ที่เบาะหลังของคนขับ ชายหนุ่มรีบก้าวยาวๆ เข้ามานั่งประจำที่ พร้อมทั้งเหยียบคันเร่งออกตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในทันที เพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่อยู่เบื้องหน้า
“ปิ่นมุก” ยังคงสลบไสลด้วยฤิทธิ์ของยาที่สูดดมเข้าไป ส่งผลให้ปิ่นมุกนั้นนอนหลับไปอย่างไม่รู้เนื้อ รู้ตัวอีกเลย ดวงตากลมโตที่หลับพริ้มนั้นไม่รับรู้สิ่งใดๆ ในขณะที่รถคันหรูก็ขับพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และสม่ำเสมอ
เพื่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมายปลายทางให้เร็วที่สุด หินผาขับรถไปอย่างไม่หยุดพักจนกว่าจะถึงที่หมายปลายทาง ก็ล่วงเลยเวลามาจนถึงเช้าของอีกวันหนึ่ง หินผาชะลอรถคันหรูของตัวเองเพื่อเข้ามาจอดในโรงจอดรถ
ถ้าสังเกตให้ดีๆ อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกวัง หรือจะให้เรียกว่าคฤหาสน์ก็ยังได้ ก็ดูบ้านนี้สิใหญ่โตอลังการมากจริงๆ แบบบ้านก็เป็นทรงที่ทันสมัย การตกแต่งก็สวยงามตระการตาเป็นอย่างมาก
โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ
“สวัสดีครับผมชื่อ “หินผา” คงไม่ได้มารบกวนเวลาอันมีค่าของคุณใช่ไหมครับ”
“หินผา” พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ สายตายังคงจับจ้องอยู่กับหญิงสาวตรงหน้า
“ไม่รบกวนเลยค่ะ ว่าแต่คุณหินผา ชอบชุดสูทแบบไหนดีคะ ทางด้านนี้จะเป็นชุดสูทคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดของเดือนนี้เลยค่ะ”
“ปิ่นมุก” ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน ท่าทีที่นอบน้อมเหมือนเช่นเคย ผายมือแล้วเดินนำชายหนุ่มไปด้านหน้าอย่างไม่หวาดระแวงใดใด ลูกค้าคนนี้ดูแข็งกระด้างไปหน่อย ส่วนหน้าตานั้นก็หล่อเหลาดี
น้ำเสียงก็กังวาลไพเราะชวนฟัง ช่างน่าเสียดาย แต่คนมีเงินบางคนก็เป็นเช่นนี้ ชายหนุ่มอาจจะหยิ่งทะนงในตัวเองไปหน่อย ปิ่นมุกเจอมาหมดแล้ว อดทนหน่อยยัยมุกเดี๋ยวก็จบงานแล้ว รีบๆ ตัดสินใจหน่อยเถอะนะ เธอหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว ปิ่นมุกภาวนาอยู่ในใจ
“ผมไม่ได้มาดูเสื้อผ้า แต่ผมมาหาคนรับผิดชอบกับสิ่งที่เขากระทำลงไปแล้วไร้ความรับผิดชอบ”
“หินผา” กล่าวเสียงเน้นหนักชัดทุกคำพูด ยังคงจ้องมองสบตากับปิ่นมุกอย่างไม่วางตา
“คุณพูดว่าอะไรนะค่ะ เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่าค่ะ คุณหินผา”
“ปิ่นมุก” หยุดเดินแล้วหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ปิ่นมุกสงสัยในคำพูดของชายหนุ่ม นี่พูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ปิ่นมุกฟังแล้วไม่เห็นจะเข้าใจเลย หรือว่ามีปัญหาอะไรกันกับพนักงานของเธอหรือเปล่านะ ก็ไม่เห็นผู้จัดการร้านรายงานอะไรเข้ามาเลยนี่นา หรือพนักงานคนไหนมาแจ้งปัญหาที่เกิดขึ้นเลยนะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ ปิ่นมุกงงไปหมดแล้วเนี่ย เมื่อปิ่นมุกหันกลับมาก็เพิ่งรู้ตัวเองว่าอยู่ใกล้กับชายหนุ่มมากเกินไปจึงถอยหลังไปสองเก้าอย่างอัตโนมัติ
“ไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมนั้นมั่นใจไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว ผมรอโอกาสนี้มานานมาก ไปกับผมสิแล้วคุณจะได้รู้ ได้เห็นด้วยตาของคุณเอง ผมอยากให้คุณได้เจอกับใครบางคน”
“หินผา” พอสิ้นเสียงของชายหนุ่ม หินผาก็ตรงเข้าจับข้อมือเล็กๆ ของปิ่นมุกกำเอาไว้แน่นในทันที แค่ดึงเบาๆ ร่างบอบบางของปิ่นมุกก็เซถลาเข้ามากระแทกที่หน้าอกแกร่งกำยำเต็มไปด้วยกร้ามเนื้อแข็งๆ จนปิ่นมุกนั้นเจ็บจนจุกไปหมด หินผานั้นสูงใหญ่มากทีเดียวใกล้ชิดกันแบบนี้ความสูงของปิ่นมุกนั้นยังอยู่เพียงแค่ไหล่ของหินผาเท่านั้น ทำให้ปิ่นมุกต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อต่อว่าชายหนุ่มได้อย่างถนัดชัดเจน
“โอ๊ย!คุณหินผา ฉันเจ็บนะค่ะ นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน ฉันไม่รู้จักคุณ และฉันก็จะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคะ ไม่อย่างงั้นฉันจะร้องตะโกนให้คนช่วย”
“ปิ่นมุก” ตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว หินผารวดเร็วมาก ปิ่นมุกพยายามที่จะแกะมือของหินผาออก แต่มันแน่นหนาดั่งคีมเหล็กก็ไม่ปาน แกะยังไงก็ไม่กระดิก ไม่ขยับเลย จนปิ่นมุกรู้สึกเจ็บร้าวที่ข้อมือเป็นอย่างมาก สายตาดุดันของหินผาที่จ้องมองดูปิ่นมุกอยู่ตลอดเวลา จนปิ่นมุกรู้สึกตื่นกลัวมากๆ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ดั่งเขาว่ากันว่ารู้หน้า ไม่รู้ใจ เธอควรจะทำยังไงดีชายหนุ่มทำเหมือนกับว่าโกรธแค้น เกลียดชังเธอหนักหนา น้ำเสียงที่พูดกับปิ่นมุกก็แข็งกร้าวยิ่งนัก เธอไปทำอะไรให้เขาอย่างนั้นหรือ ไม่สิเธอไม่เคยรู้จักชายหนุ่มตรงหน้านี้ด้วยซ้ำ นี่ก็เพิ่งเคยเห็นหน้ากันเป็นครั้งแรก
“ร้องสิ ร้องเลย ร้องให้ดังๆ ล่ะ”
“หินผา” ก้มลงมาพูดข้างหูของปิ่นมุก เสียงเบาเผลอสูดดมความหอมอ่อนๆ ที่ระเหยออกมาจากผมสลวย มือหนาอีกข้างหนึ่งไม่ลืมที่จะเอื้อมไปหยิบผ้าเช็คหน้าที่ใส่ยาสลบเอาไว้ก่อนแล้วออกมา หินผารีบปิดผ้าลงไปอย่างรวดเร็วที่จมูกปากของปิ่นมุก กดผ้าเอาไว้แนบแน่นนิ่งนาน จนปิ่นมุกพยายามดิ้นร้นขัดขื่น ทำได้อยู่เพียงครู่เดียวเท่านั้น สายตาก็เริ่มพร่ามัว สติก็เริ่มหลุดลอย และทุกอย่างก็เงียบสงบลงในทันใด
ร่างกายที่งดงาม บอบบางก็รูดร่วงลงไปตามน้ำหนักที่ไร้แรงต้าน หินผายกยิ้มที่มุมปาก ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบอุ้มร่างงามของปิ่นมุกขึ้นมาในทันที หินผาเร่งฝีเท้าก้าวเท้ายาวๆ เพื่อรีบไปให้ถึงที่รถคันหรูของตัวเองที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว จากนั้นก็วางร่างบอบบางของปิ่นมุกเอาไว้ที่เบาะหลังของคนขับ ชายหนุ่มรีบก้าวยาวๆ เข้ามานั่งประจำที่ พร้อมทั้งเหยียบคันเร่งออกตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในทันที เพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่อยู่เบื้องหน้า
“ปิ่นมุก” ยังคงสลบไสลด้วยฤิทธิ์ของยาที่สูดดมเข้าไป ส่งผลให้ปิ่นมุกนั้นนอนหลับไปอย่างไม่รู้เนื้อ รู้ตัวอีกเลย ดวงตากลมโตที่หลับพริ้มนั้นไม่รับรู้สิ่งใดๆ ในขณะที่รถคันหรูก็ขับพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และสม่ำเสมอ
เพื่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมายปลายทางให้เร็วที่สุด หินผาขับรถไปอย่างไม่หยุดพักจนกว่าจะถึงที่หมายปลายทาง ก็ล่วงเลยเวลามาจนถึงเช้าของอีกวันหนึ่ง หินผาชะลอรถคันหรูของตัวเองเพื่อเข้ามาจอดในโรงจอดรถ
ถ้าสังเกตให้ดีๆ อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกวัง หรือจะให้เรียกว่าคฤหาสน์ก็ยังได้ ก็ดูบ้านนี้สิใหญ่โตอลังการมากจริงๆ แบบบ้านก็เป็นทรงที่ทันสมัย การตกแต่งก็สวยงามตระการตาเป็นอย่างมาก
โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ
พิมพ์พัณณิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 มิ.ย. 2565, 16:46:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 มิ.ย. 2565, 16:46:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 99
| << ตอนที่ 2 ลางสังหรณ์ | ผู้หญิงคนนี้คือ? >> |