เมื่อหัวใจของชายหนุ่มยังดิ้นไม่หยุด และไม่ยอมหยุดที่เธอ ดังนั้นนางเสือสาวชีต้าร์จึงต้อล่าหัวใจของเขามาให้เป้นของเธอ

วันนี้คุณหญิงทำบึ่งวางท่าเป็นนายและเข้มงวดชีตาร์รู้ว่าเพราะอะไร จนเมื่อถึงเวลาน้ำชาท่านพักผ่อนช่วงบ่าย สนทนาเล่นกับหญิงสาวซึ่งวางท่าทีเป็นปกติ ราวกับเป็นนักแสดงรางวัลตุ๊กตาทอง เพราะรู้ทั้งรู้ว่าคุณหญิงกันท่า แต่ชีตาร์ทำเป็นไม่รู้ ยังคงจัดเครื่องชาและของขบเคี้ยวให้อีกฝ่าย เช่นปกติที่เคยทำ
“ลูกชายของฉันเจ้าชู้เขาชอบคนสวย ยังไงก็อยากให้ระวังไว้นะต้า ฉันไม่อยากให้เธอเข้าใจอะไรผิดไป เพราะเขามีคนรักที่เหมาะสมอยู่แล้ว”
“ต้าไม่อาจเอื้อมไปคิดอะไรกับคุณผู้หมวดหรอกค่ะ ต้ามีคู่รักอยู่แล้ว”
“เหรอ” คูณหญิงฟังแล้วอารมณ์ดีเห็นชัด“ใครล่ะหรือไวกูรณ์อะไรจะรวดเร็วขนาดนั้น”
หญิงสาวมากเล่ห์ ทำบิดมือขวยเขินจนคุณหญิงเลิกคิ้วที่วาดสวยจนสูงเกือบชิดไรผมและพยักหน้ารับหงึก
“อืมม์ หยิบชิ้นปลามัน”
“พี่ไว ชวนไปเที่ยวสุดสัปดาห์นี้ค่ะ ต้าคงจะลางานวันศุกร์ก่อนสองชั่วโมงค่ะ เย็นนี้พี่ไวชวนทานอาหาร ต้าขออนุญาตนะคะคุณท่าน”
“เอ๊ะเรานี่มีอะไรดีนะ ดูตาไวจะติดใจมากนะฟังจากที่พูด”
แหงล่ะพี่ไวของดิฉันทั้งรักและปรารถนาดีอย่างที่ลูกชายคุณหญิงคงไม่ได้สักปลายเล็บ คนอะไรร้ายชะมัด น่าเอาแตนมาต่อยปากให้เจ่อบวมจะได้เลิกซ่าเที่ยวแจกจูบชาวบ้าน!ชีตาร์คิดอย่างขุ่นในใจ

นายตำรวจหนุ่มมีท่าทีหมกมุ่น ครุ่นคิดถึงแต่ชีตาร์จนไม่เป็นอันทำอะไร เขาแปลกใจตนเองที่ไม่คิดจัดการกับชีตาร์ ในฐานะที่เขาเป็นตำรวจ เขาน่าจะสืบ แต่กลับลังเล เกรงว่าถ้าอีกฝ่ายเป้นพวกสิบแปดมงกุฎจริงจะจับเธอโยนออกนอกบ้านไม่ได้
“ยังจะเสียดาย”เขาต่อว่าตัวเอง “ทำไมฉันอยากจูบอยากกอด อยาก>>>”
เขาต้องรีบสลัดความคิดลามเกินไปคือ...เขาอยากได้ชีตาร์มาอยู่ใต้ร่างของเขา
“บ้า...แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”เขาสบถตัวเอง ก่อนตัดใจทิ้งความคิดวุ่นวายแต่เรื่องบนเตียงซึ่งมีภาพเขานัวเนียกับสาวเจ้าเสน่ห์
“พอได้แล้ว แกจะคิดให้ได้อะไร ยัยนั่นมันเสือชัดๆ”ฐิติเตือนตัวเอง “อย่างแกน่าจะหาแม่บ้านแม่เรือนมารับคำสั่งสิกวาง ไม่ใช่หามาทะเลาะด้วยอย่างยัย...อีกแล้วจะคิดหาอะไรวะกวาง เลิกคิดถึงยัยเสือร้ายคนนั้นเสียที”
เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนตัดสินใจโทรไปหาสาวที่คิดว่าจะทำให้สลัดเสือออกจากสมองไปได้ สาวที่ชื่อวิภาวี หญิงที่เหมือนน้ำเย็น เขาต้องการน้ำมารินรดใจที่รุ่มร้อนของเขา ใช่ วิภาวีคือคนที่เขาน่าจะใกล้เอาไว้ก่อน
คิดแล้วฐิติต่อสายไปที่หญิงสาว แต่เขาต้องแปลกใจเมื่อโทรศัพท์ไปหาวิภาวีแต่เธอปิดเครื่องไม่รับสายจนเขาต้องไปถึงบ้านหลังใหญ่โอโถง เธอนั่งอ่านหนังสือซึ่งไม่น่าจะเรียกอ่านเพราะวางบนตักเฉย ๆ ร่างบอบบางนอนบนเตียงผ้าใบใต้ร่มไม้
“มด” วิภาวีสะดุ้งเหลือบมองร่างสูงซึ่งนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ หญิงสาวรู้สึกน้อยใจและขุ่นเคืองกับสิ่งที่ได้เห็นมากับตา ตนเองซึ่งฐิติควงคู่กับนุชจรีสาวไฮโซจอมวายร้ายแกล้งเธอ ผู้ไม่มีปัญญาสู้ใครได้
ฐิติยังคงเอ่ยราวกับไม่เห็นความผิดของตัวเองต่อวิภาวีว่า
“ทำไมปิดเครื่องล่ะพี่ต่อสายมาทั้งวันไม่ติดเลย”เธอเลื่อนหนังสือมาเปิดผ่าน ๆ ทำไม่สนใจชายหนุ่ม เขาเอื้อมมือมาปิดหนังสือเอียงหน้าไปถามจนใกล้
“เป็นอะไร โกรธพี่เรื่องอะไรหรือ บอกมาก่อนสิคนดี”
“พี่กวาง” เธอเรียกชื่ออีกฝ่าย พอจะบอกเรื่องจริง กลับไม่กล้าพูดเสียเฉย
“บอกหน่อยสิ” เขาเลื่อนมือมากุมมือนุ่มบีบเบาอ่อนโยน ใจสาวไหวยวบหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
“ไม่ ไม่มีอะไรค่ะพี่กวาง”
“จริงหรือ”
“เอ่อค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นไปทานข้าวดีกว่า วันนี้จะเลี้ยงตอบแทนวันนั้นที่ปล่อยให้มดเลี้ยง” เธอยิ้มหวานรับคำแต่โดยดี
“มดไปแต่งตัวแป๊บนะคะ”เธอเอ่ยเสียงหวาน ท่าทางเรียบร้อย ฐิติยิ้มรับ

ณ ร้านหรูประตูเดิมสองฐิติ กุมมือวิภาวี สองหนุ่มสาวเกาะกุมมือกันมีท่าทีหวานจ๋อย หากฐิติรู้ว่า เสแสร้งแกล้งทำไปด้วยหัวใจหนักอึ้ง วิภาวีเย็นเป็นน้ำแล้ว แต่ไม่มากพอดับไฟปรารถนาของชายหนุ่มที่สุมอยู่ในอกเขายังคิดถึงชีตาร์อยู่ไม่วาย
ชีตาร์เดินคู่มากับไวกูรณ์ หญิงสาวมีสายตาไวและประสาทสัมผัสรับรู้ดีเยี่ยม เธอเห็นเต็มสองลูกตาต่อภาพฐิติและวิภาวี ชีตาร์ กอดแขนพี่ชายรวดเร็ว กระเป๋าสะพายแกว่งไกว ญาติผู้พี่สะดุ้งกับการกอดรัดแรงอุทานว่า
“อะไรรัดอย่างกับงู”
“ทีน้องกอดทำเป็นหวงไม่กอดก็ได้” เธอแง่งอนปล่อยมือออก
ไวกูรณ์รีบง้อเอาใจโอบบ่ามาชิดจูบเรือนผมสลวยกรุ่นหอม
“โอ๋ ๆ คนดี๊ คนดี ไป ๆ ป๋าจะเรียกเอง”
“ดีค่า ป๋าขา” เธออ้อนเสียงดังอย่างจงใจ กอดเอวพี่ชายเอียงหน้าเข้าไปซบอก พี่ชายหัวเราะเอิ้ก
“อะไรวะต้าทำเอาใจอย่างนี้ยังไงก็ไม่ซื้อร้านนี้ทั้งร้านหรอกน่า อ้าว” เขาอุทาน เมื่อเหลือบเห็นฐิติจ้องเขม็งและรับรู้กิริยาอาการที่น้องสาวแสดงต่อตนในทันที ไวกูรณ์อยากขำ แต่เริ่มขำไม่ออก เพราะ แวบหนึ่งในสายตาของลูกผู้ชายที่โตมาด้วยกัน สบประสานกันวูบหนึ่ง และอ่านได้ราวกับเป็นหนังสืออนุบาล ไวกูรณ์คิดได้ฉับไว
‘แกทำยังกับจะชกหน้าฉันทั้งที่มือยังกุมสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราอยู่แท้ๆ ได้เลยไอ้กวาง”
ไวกูรณ์ท้าทายในใจ กระชับมือโอบน้องใกล้เข้ามาอีก แล้วตะโกนทักฐิติ ส่วนน้องสาวจอมแสบเล่นตามบท
“กวาง ทางนี้ บังเอิญจังเลยเพื่อน”
ฐิติเครียดขมึงหากพยายามฝืนเต็มที่ ที่จะแนะนำวิภาวีให้รู้จักด้วยน้ำเสียงไม่เต็มใจเอาเสียเลย รู้แต่ว่าร้อนทั้งใจ และหนักที่กำปั้น
“มดนี่ไวกูรณ์เพื่อนพี่ แล้วคนนั้นเลขาคุณแม่พี่”
“คนรู้ใจพี่เอง ชื่อชีตาร์” ไวกูรณ์เป็นฝ่ายบอกโยกไหล่ชีตาร์สนิทสนม
“มดเคยพบพี่มาก่อนหรือเปล่าคะ” วิภาวีถามชีตาร์ด้วยรู้สึกคุ้นหน้า
“สองครั้งค่ะที่โรงหนังกับที่ห้าง วันที่นุชจรีแกล้งหาเรื่องมดไง แล้วผู้หมวดกระโดดไปเข้าข้างนุชจรี สงสัยไม่รู้ว่าวันนั้นพี่ช่วยมด”วิภาวีหน้าเหลือสองนิ้ว
ชีตาร์โยนทั้งไฟราดทั้งน้ำมันเข้าใส่สองหนุ่มสาว ทำเอาไวกูรณ์สงสารวิภาวี ที่ตามน้องตัวแสบของเขาไม่ทัน
น้องสาวของเขาเหมือนเสือแม่ลูกอ่อนที่กัดไม่เลือกหน้าหากใครเขาใกล้ลูกของเธอ และแปลกที่ลูกเสือ เป็นกวางเสียนี่
ฐิติพึ่งรู้ว่าวันนั้น วิภาวีอยู่และเขาไปกับนุชจรี ชายหนุ่มนำเรื่องมาเชื่อมโยงจนได้ ว่าวิภาสวีคงงอนจึงปิดเครื่องคงเพราะเรื่องนี้ แล้วเรื่องอะไรที่ยัยเสือชีตาร์ต้องมาฝืนฝอยหาตะเข็บด้วย
“เด็กนายปากอมไฟไว้หรือไง มาพ่นไฟใส่คู่รักให้เข้าใจกันผิดได้หน้าไม่อายเลย”ฐิติตอกย้ำ ปากไม่ตรงกับใจ
“จริงด้วยต้า พูดอะไรออกไปเล่าน้อง” เขาทำดุทั้งที่เดาได้ลาง ๆ ชีตาร์คงหึงจนอยากฉีกเนื้อคู่กัดแน่ และช่างเป็นคู่กัดที่ไม่สมน้ำสมเนื้อกันสักนิดเดียว วิภาวีดูใสซื่อจนน่าสงสารถ้าต้องมาเป็นศัตรูกับน้องสาววายร้ายของเขา
“ไปพูดให้น้องมดเข้าใจกวางผิดได้ไงเล่า”
“อุ้ยตาย...ต้าขอโทษค่ะคุณผู้หมวดขา งั้นเราอย่าขัดคอเขาเลยค่ะพี่ไวไปกันเถอะ เราเองจะสวีตตามลำพัง”
“ผมไม่ขัดคอคุณอยู่แล้ว แค่มาทานข้าว” เขากระแทกใส่ชีตาร์อย่างไม่อยากให้แยกคู่
“งั้นไปนั่งด้วยกันก็ได้กวาง ไม่เป็นไรใช่มั้ยคุณมด”
“ไม่ค่ะพี่ ยังไงก็ได้” หญิงสาวหัวอ่อน จนไวกูรณ์สงสาร และเห็นอนาคตได้เลยว่า วิภาวีคงเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ไม่มีทางตามจับกวางกระล่อนอย่างฐิติได้ทัน
บริกรนำพากลุ่มหนุ่มสาวทั้งสี่ไปที่โต๊ะชุดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ชีตาร์เบียดกระแซะไวกูรณ์ดูเมนูอาหารเล่มเดียวกัน วิภาวีหน้าแดงจัด ไม่กล้าทำตามอย่างชีตาร์ แม้ใจอยากทำ ส่วนฐิติเกิดลมประหลาดออกหูจนอื้ออีกแล้ว
นี่เขาหิวจนลมออกหูเชียวหรือนี่!ชายหนุ่มเลี่ยงคำตอบของหัวใจไปอีกเรื่อง
“ทานอาหารเบา ๆ ก่อนแล้วไปต่อในผับดีมั้ยกวาง เพลงเพราะดี”
หาที่มืดกอดกันล่ะมั้ง!คนหึงหวงช่างคิดไปได้เรื่อยๆ
ชีตาร์ ฉอเลาะพี่ไวคะพี่ไวขา ริมฝีปากเต็มอิ่มขยับขึ้นลงโดยที่ฐิติแอบมองและอยากทำโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากก็ได้แต่คิด ส่วนการชำระต้องรอโอกาส ของเพื่อนก็เถอะวะ อยากมายั่วเองนี่หว่า!
!ฐิติต้องตามไปใกล้ชิดสถานการณ์อยู่แล้วจึงรับปาก
“ดีเหมือนกัน กลับบ้านดึกได้ใช่มั้ยจ้ะมด”
“อย่าเกินห้าทุ่มก็พอค่ะพี่กวาง”
“เป็นระเบียบดีจังค่ะ” ชีตาร์ว่าไม่ตั้งใจประชด หากถูกชะตา เธอคิดอยากแย่งไปให้น้องชายตัวเอง หน้าหวาน ๆ ใส ๆ อายุคงจะไล่เลี่ยเจ้าตอง อือ เอาคนดีๆไปให้น้องชายดีกว่า ยิงนกที่เดียวต้องให้ร่วงกราวเลยคืนนี้ “น้องมดคงไม่เคยกลับบ้านเกินเที่ยวคืนใช่มั้ยคะ”
“ใครจะเหมือนคุณเล่าเข้าบ้านดึกดื่นเกินเที่ยงคืน”
“ผู้หมวดก็ยังอุตส่าห์รอนี่ค่ะ” ฐิติตกหลุมเข้าเต็มที่จนต้องกรอกตาไปทางวิภาวี หญิงสาวจืดเจื่อน ถามแผ่วเบา
“หมายความว่าอย่างไรค่ะพี่ต้า”
“คืออย่างนี้จ้ะ” เธออ้าปากจะอธิบายหากฐิติกลบเกลื่อนรวดเร็ว
“ไม่มีความหมายหรอกมด คู่รักของไวชอบพูดให้คนเข้าใจผิดอย่างนี้เสมอ”
“พี่ต้าชอบล้อเล่นหรือค่ะ โถ มดตามไม่ทัน” วิภาวีคราง
เออตามใครก็ไม่ทันหรอกท่าทางติ๋มซื่ออย่างนี้ คืนนี้จะพ้นมือจอมกระหายสวาทหรือเปล่าหรอก ชีตาร์ขอดค่อนในใจ
“ต้าจ๋า” ไวกูรณ์หวานจนน้องอยากปล่อยคิกออกมาด้วยความขบขัน
“จ๋า...พี่ไว”
“อร่อยนะ เมนูนี้”
“เคยมากับใครก่อนหน้านี้หรือเปล่าคะ” หญิงสาวช้อนตามองหวานเฉียบ จนคนเป็นพี่เกือบเคลิ้มถ้าไม่ท่องไว้ในใจน้องโว้ย พี่น้องที่ไม่ใช่โบราณจะได้แต่งงานกันได้
“โปรดอย่าถามถึงใครในอดีต เหมือนคมมีดกรีดรักเราเข้าใจมั้ย”
วิภาวีรู้สึกชื่นชมกับความหวานของคนทั้งคู่ หากฐิตินั้น รู้สึกได้ว่าน้ำเปล่ายังรู้สึกว่าขมคอบอกไม่ถูก
ผับเปิดบริการตั้งแต่ 21.00 น. เป็นผับระดับคลาสสิก มีคนใช้บริการค่อนข้างหนาตา
วิภาวีชวนชีตาร์ไปห้องน้ำ
“ทำไมผู้หญิงชอบไปห้องน้ำด้วยกัน” ไวกูรณ์ตั้งข้อสังเกต
“นายชอบยาย เอ่อ ต้าจริง ๆหรือ”
“ชีตาร์น่ารัก นายไม่รู้สึกหรือไง” ไวกูรณ์ว่าเข้านั่น
“ชีตาร์”
“ฟังดูดุมั้ย เราอยากเป็นพรานล่าเสือเสียแล้วคราวนี้”
“ไว” ฐิติจะพูดแล้วอ้ำอึ้ง ไม่อยากให้เพื่อนหลอกผู้หญิงร้ายคนนั้นเลย
“ไฮโซอย่างเรา ต้องหาสิ่งที่ดี ๆ ให้ชีวิตว่ามั้ย ของเล่นใครให้ชิมเราก็ต้องชิม กะว่าสุดสัปดาห์นี้ไม่พ้นมือ”
“นายจะไปไหนหรือไว”ฐิติบังคับเสียงไม่ให้สั่น
“ที่ไหนที่นายคิดว่าผู้หญิงจะใจอ่อนกับเรา บ้านพักตากอากาศหรูหรากับพระอาทิตย์ตกดิน”
“เธอรับคำชวนนายแล้วหรือ”
“แล้ว มดของนายล่ะจะตก ร่องปล่องชิ้นแล้วหรือ”
“เขาน่ารัก เป็นคนดีมาก” เขาพูดเหมือนคราง ย้อนลึก ทั้งสวยดีมีชาติตระกูล“เรียนจบแล้ว”
“ท่าทางเป็นแม่ของลูกที่ดีเชียว”ไวกูรณ์ออกความเห็นเหมือนที่ฐิติเคยคิด แม่ของลูก กับการเป็นเมีย วิภาวีหวานหยด ของหวานกินนานไปคงเลี่ยน
ของร้อนของเย็น ของเผ็ดและเปรี้ยว กินไปติดใจทั้งชีวิต…ชีตาร์

วิภาวีเช็ดมือ ชีตาร์เปิดกระเป๋าถือหยิบกระดาษชำระความสะอาดใบหน้าส่งให้
“ขอบคุณค่ะ”
ชีตาร์แตะนวลแก้มอีกฝ่ายบางเบา
“ผู้หญิงเราบางทีผ่านไปสักสี่ห้าชั่วโมงหน้าก็ตลก แต่งมั้ย”
“อุ๊ยหน้ามดเปรอะอะไรคะนี่” เธอหันกลับไปมองกระจก แตะแก้ม ตรงรอยดำจางๆ ชีตาร์ส่งครีมล้างหน้าให้ เหลือบมองนาฬิกาเรือนเล็กของหญิงสาว กว่าจะแต่งหน้าเสร็จ ได้เวลากลับบ้านพอดี ชีตาร์แต่งหน้าต่อและรั้งให้วิภาวีอยู่เป็นเพื่อน ชีตาร์เองทำหน้าอีกฝ่ายเปรอะรอยดำของอายชาโดว์ขณะแตะแก้ม ทั้งนี้เพื่อรั้งให้วิภาวีอยู่ในห้องน้ำ ระหว่างชวนอีกฝ่ายพูดคุยสร้างความสนิทสนมไปในตัว ส่วนความคิดแยกได้ราวกับเป็นเครื่องจักรกล คิดแย่งไปให้น้องชายของตนเองจริงๆ ทำเพื่อน้องและเพื่อตัวเองอย่างเสร็จสรรพ เสียงตนัยดังแว่ว…เพื่อชนะคุณทำได้ทุกอย่างแม้แต่การโกง!
“ลิปสีนี้เข้ากับพี่มั้ยจ้ะ”
“ปากพี่ต้าได้รูปสวยจังเลย”
“จิ้มลิ้มอย่างมดก็น่ารัก เอ่อเคยถูกจูบมั้ย”
“อุ้ย” เธออุทาน ชีตาร์ตีหน้าเซ่อ
“เคยแล้วหรือ น่าเสียดายนะ ผู้หญิงเราต้องเก็บของสำคัญวันแต่งงานนะจ้ะ”
“ไม่เคยค่ะพี่ต้า มดเอ่อแค่ถูกพี่กวางจับมือ”
“ดีแล้วจ้ะ ผู้ชายทุกคนนั่นแหละถ้ารักเราจริงต้องขอแต่งงานกับเรา ขืนให้เขาหมดถ้าเขาหนีจะทำยังไงจริงมั้ย แล้วพูดก็พูดเถอะ เคยเห็นไม่ใช่หรือความเจ้าชู้ของเขา ตอนนี้คุณกวางอาจจะหลอกมดก็ได้”
วิภาวีหม่นหมองลงไป ชีตาร์เก็บตลับลิปและเครื่องสำอางทั้งหมดลงกระเป๋า
“มดอายุเท่าไหร่แล้วจ้ะ”
“ยี่สิบค่ะ จบวิทยาลัยฯ แล้วค่ะคณะศิลปศาสตร์” ว้าว...สมกับไอ้ตองเป็นบ้า ตาหมวดนั่นไม่สมหรอกแก่ไปแล้ว
“พึ่งยี่สิบเท่านั้นเอง เก็บความสาวความสวยเอาไว้ให้เจ้าบ่าวภูมิใจเชื่อพี่ต้าเถอะ”
วิภาวีไว้วางใจหญิงสาวร่างสูงคนนี้อย่างประหลาดเธอดูปรารถนาดีและส่อแววรักจริงใจ
“พิสูจน์ว่าเขารักจริงเขาต้องไม่อยากได้เราก่อนเวลา”
สองหนุ่มนั่งดื่มตามลำพัง ฐิติเปิดนาฬิกาดูไฟ ชั่วโมงพอดีสำหรับการเข้าห้องน้ำของสองสาว ส่วนไวกูรณ์ไม่แปลกใจเลย ชายหนุ่มเรียนโรงเรียนนานาชาติมากับน้องในเกรดที่สูงกว่า แต่กิติศัพท์ลูกนายตำรวจมือปราบกระหึ่ม
ใครแกล้งถูกคืนเป็นสองเท่า ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับแม่เสือชีต้าร์ แล้วนี่ ศัตรูหัวใจบอบบางและดูเรียบร้อย แค่นั้นไม่ทันสมองใสยังกับแก้วของชีตาร์หรอก ป่านนี้โดนล้างสมองไปเสียแล้วก็ไม่รู้!!
“ตกส้วมตายไปแล้วล่ะคนรักของนาย” ฐิติอดรอทนไม่ได้จึงเอ่ยค่อนข้างหงุดหงิด
“ตกพร้อมน้องมดนายนั่นแหละไปด้วยกัน อ้อมานั่นแล้ว”
ฐิติชำเลืองมองสองสาวอีกคนเรียบร้อยราวผ้าพับไว้ อีกคนคือผ้าสวย ๆ ที่เขาแขวนโชว์ ชีตาร์นั่งคู่เคียงร่างใหญ่ของไวกูรณ์ เหมาะสมกันหาก ขัดใจ ขัดตาฐิติมาก
“เต้นรำกันมั้ยพี่ไว”
“ไปสิ” สองพี่น้องเดินจูงมือออกไปเต้นรำ
ฐิติหงุดหงิดจนเผลอหายใจฟืดฟาด
“พี่กวางเป็นอะไรคะ”
“เปล่า” เขาปฏิเสธยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“มีความสุขกันเหลือเกินนะ” เสียงแหลมดังมาจากข้างหลัง ก่อนที่ร่างอวบอัดของนุชจรีจะเดินรี่ไปกระแทกนั่งเบียดฐิติ ชายหนุ่มแทบหายเมาเมื่อเห็นนุชจรีตามมาเหมือนโดนวิญญาณหลอน วิภาวีกายแข็งทื่อดังถูกฉาบด้วยปูน
“นุช มา ได้ยังไง”
“ทำไมจึงจะมาไม่ได้ล่ะคะพี่กวาง ไหนคะบรั่นดี” เธอกอดแขนเต้าตึงเบียดชิดเลือดหนุ่มฉีดซ่านทั้งงง ทั้งง่านพอ ๆ กัน นุชจรีคว้าแก้วเหล้าของชายหนุ่มรินเหล้าจากขวดลงไป จากนั้นกระดกรวดเดียวหมด
“แอบมาเที่ยวไม่ยอมบอกคนรักตัวเองเลยนะคะพี่กวาง”
“คนรัก”
“ยังทำใสซื่ออีกนะคะ นุชเป็นแฟนพี่กวางนะคะ ไม่ใช่มดหมูหนูน้อยคนไหน”
วิภาวีนั่งยืดหลังตรง เชิดหน้านิด วางตัวดีอย่างผู้ได้รับการอบรมมาอย่างผู้ดีมาก
ส่วนผู้วางแผน หัวเราะในลำคอ ไวกูรณ์ทำเสียงดุน้องสาว
“อะไรจะบ้าหรือไง พายายมดไปห้องน้ำซะตั้งชั่วโมง”
“ตาร์รอให้รถไฟมาอีกขบวนค่ะพี่ไว นั่นไง”
ไวกูรณ์ร์หมุนกายเพื่อดูเหตุการณ์ให้ชัด เจ้าสัว เห็นโต๊ะที่จองอยู่ไม่ไกลเกินมอง ไฟสลัวเห็นลาง ๆ ไวกูรณ์เห็นผู้หญิงอีกคนนั่งใกล้ชิดแทบซ้อนขึ้นตักชายหนุ่ม ไวกูรณ์สงสารวิภาวีมากจึงออกปาก
“น้องนี่ร้ายจริง ๆ ชีตาร์ ยายหนูมดแย่แน่”
“ต้าจะจองไปให้ตองน้องรักของต้าค่ะพี่ไว”
“แต่กวางกับมดเขาอาจจะรักกันจริงก็ได้”
“จะจริงหรือปลอม ต้าก็ไม่ให้รักกันหรอก”
“นี่คงไม่ได้ไปสกัดอะไรเข้าให้แล้วใช่มั้ยต้า” พี่ชายดักคอรู้ทัน เข้าห้องน้ำ คงไปโทรเรียกเขามาหรือ ไปได้เบอร์เขามายังไง”
“ต้าอยู่บ้านนั้นทั้งที จะไม่รู้ได้ไง”
“กรรมของไอ้กวาง”
“คนทำเวรมากจึงถูกกรรมสนองอย่างนี้ละ ไปเถอะพี่ไว เราไปเสนอหน้าช่วยน้องมดดีกว่า พี่ไวจะได้ชิ่งไปส่งบ้าน”
“ยัยชีตาร์ นี่เธอล่ารักหรือล่าเรื่องกันแน่”
สองพี่น้องกลับเข้าไปร่วมโต๊ะ นุชจรียิ่งฉุนเฉียวเมื่อพบชีตาร์
“แก แกมาได้ยังไงนังคนข้างถนน”
“มากับพี่ไวน่ะสิถามได้ แล้วแฟนคุณมากับใครละคุณนุช”
วิภาวีผุดลุกจับแขนชีตาร์
“พี่ต้า มดอยากกลับบ้านค่ะ”
“มดพี่พากลับบ้านเองมดมากับพี่” ฐิติฉวยข้อมือหญิงสาว
“ไม่” วิภาวีกรีดเสียงเข้าใส่ด้วยความเหลืออดและอัดอั้นตันใจ
“มดอย่าดื้อสิ” ฐิติเอาน้ำเย็นเข้าลูบ หากนุชจรีไม่ยอม เธอโผกอดแขนชายหนุ่มติดอย่างปลิง วิภาวียิ่งเจ็บช้ำน้ำใจ
ชีตาร์โอบบ่าหญิงสาวปลอบว่า
“มดไม่ต้องกลัวนะพี่ต้าจะช่วยเอง บอกมาจะให้ทำอย่างไร” ชีตาร์ประกาศศึก นุชจรีลุกพรวดดังไฟลนในมือถือแก้วบรั่นดี
“แกแน่นักหรือนังผู้หญิงไซด์ไลน์”
“อ๋อแน่อยู่แล้ว นั่นถือแก้วในมือคิดจะขว้างหน้าใครไม่ทราบ แต่เตือนไว้ก่อนนะว่าถ้าคิดจะทำให้ฉันเจ็บสักสองเข็ม เธอจะถูกถึงยี่สิบเข็ม”
“พี่ต้า ไปเถอะอย่ามีเรื่องเลยค่ะ” วิภาวีกลัวเรื่องร้ายรีบร้องขอ ไวกูรณ์จึงว่า
“เอาล่ะ ๆ เราพาน้องกลับก่อนก็แล้วกันกวาง”
“เราจะไปส่งมดเอง”
“มดไม่ไปกับพี่กวาง” วิภาวีสะบั้นความสัมพันธ์ที่เริ่มไม่ถึง 2 เดือนลง ชีตาร์จึงรีบพาสาวร่างอรชรไปโดยเร็ว
ไวกูรณ์รีบตามรี่ ทิ้งฐิติให้แก้ปัญหาโดยลำพัง
“นุช บอกมารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่”
“มีผู้หญิงโทรไปบอกนุชน่ะสิ พี่กวางทำกับนุชอย่างนี้ไม่ได้นะคะนุชไม่ยอม” ฐิติเครียดและหมดอารมณ์จะนั่งต่อ วันนี้เลวร้ายสุด ไม่ใช่วันนี้ ตั้งแต่วันที่รู้จักชีตาร์มันร้ายสมชื่อจริง ๆ
แล้วทำไมเขาต้องชื่อกวางเหยื่อของเธอ!คุณแม่นะคุณแม่ น่าจะตั้งชื่อเขาว่า ช้างหรือไล ออนคิง ช่างตั้งมาได้ ลูกกวาง ชายหนุ่มเยาะหยันชื่อตัวเองที่ต้องกลายมาเป็นเหยื่อของเสือร้ายอย่างชีตาร์!

นางแก้ว

จำนวนการเข้าชม : 2074

---

---

---

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery