เพลิงแค้นภูวดล
"ภูวดล" ชายหนุ่มรูปงาม ด้วยความโกรธจากสาเหตุมาจากแม่เลี้ยงและเพื่อนสนิท และวันหนึ่งใครคนหนึ่งได้มอบพลังวิเศษให้กับเขา เขาจะใช้พลังวิเศษในทางชั่วร้ายหรือไม่ ความรักจะหยุดความร้ายกาจของเขาได้หรือไม่ โปรดติดตาม
Tags: ความรักจะหยุดความโกรธแค้นของเขาได้หรือไม่?
ตอน: บทนำ
เปรี๊ยง!!!!!!
ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิดและสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ถนนเส้นหนึ่งยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินฝ่าสายฝนนั้นมาด้วยความโศรกเศร้าเสียใจ สายฝนที่เทลงมานั้นราวกับว่าเป็นน้ำตาที่เขาร้องไห้ลงมาจากฟากฟ้า
เปรี๊ยง!!!!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอย่างน่ากลัวอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มเหมือนมีท่าทีไม่รู้สึกกลัวหรือสะดุ้งกับเสียงนั่นแต่อย่างใด
เขายังเดินฝ่าสายฝนนั่นไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดมุ่งหมาย ...แต่ดีที่ถนนเส้นนั้นไม่มีรถราขับผ่านมา ไม่อย่างนั้นอาจชนเขาตายไปแล้วก็เป็นได้
“ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล....ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล”
เสียงลึกลับหน้ากลัวดังกังวานขึ้นชวนขนลุก แต่ทว่าไม่รู้ว่าเสียงนั่นมันดังมาจากแห่งหนใด ชายหนุ่มยังก้าวขาต่อไปเรื่อยๆราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงลึกลับน่ากลัวนั่นแต่อย่างใด
เปรี๊ยงงงงง!!!!!
“ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล....ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล”
เสียงนั้นดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง พร้อมๆกับเสียงฟ้าผ่า และสายฟ้าแลบน่ากลัว ....แล้วตอนนี้เขาเหมือนตื่นจากภวังค์และมองหาเจ้าของเสียงลึกลับน่ากลัวนั่น
“ใครอ่า ฉันถามว่าใคร?” ชายหนุ่มตะโกนถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว
“ข้าเอง ภูวดล ข้าอยู่ตรงนี้” เสียงลึกลับนั่นกล่าว แต่ทว่ามันอยู่ตรงไหนก็หารู้ไม่
เปรี๊ยงงงง!!!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีก พร้อมๆกับชายหนุ่มสะดุ้งตกใจสุดขีด ...เมื่อมองเห็นเจ้าของเสียงนั่น
เทวรูป!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมๆกับชายหนุ่มสะดุ้งตกใจสุดขีด โดยสายฟ้าแลบแปลบปลายอย่างต่อเนื่องทำให้เขาสามารถมองเห็นว่านั่นคือ ‘เทวรูป’ ได้ชัดเจนขึ้น
“แกเป็นใคร ต้องการอะไร” ชายหนุ่มถามออกไปแบบไม่กลัวเกรง สิ่งที่เขาก็ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร???
“ข้าคือ เทพ...แห่ง...วายุ...ที่ ..ถูก ....สาป...เอา...ไว้...ใน...เทว...รูป...นี้...ภู...ว...ดล....ข้า....ต้อง...การ...จะ...ช่วย...ท่าน...”เทวรูปนั่นคำรามด้วยเสียงกังวานน่ากลัว
“ท่านช่วยฉันได้จริงหรือ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงแห่งมีความหวัง
เปรี๊ยง!!!!!!
เสียงฟ้าดั่งสนั่นจนชายหนุ่มสะดุ้งผวาตกใจเล็กน้อย
“ได้สิ....”
สิ้นเสียงของเทวรูปนั่น เพียงแค่เสี้ยววินาที แสงสว่างก็ส่องสว่างจ้าขึ้นบริเวณรอบๆตัวเทวรูป จนชายหนุ่มต้องใช้ฝ่ามือขึ้นมาบดบังดวงตาเอาไว้ ฉับพลันแสงสว่างนั่นก็หายไปกับสายฝน.... จากนั้นก็มีดวงไฟซึ่งมีแสงระยิบระยับผุดออกมาจากปากของเทวรูป มันเป็นดวงไฟที่มีแสงระยิบระยับมากมายหลากสี แต่มีดวงหนึ่งที่มีสีแดงรอยมาตรงหน้าของชายหนุ่ม เหมือนจะรอให้ชายหนุ่มหยิบมันเข้าไปกลืนกินอะไรอย่างนั้น
“นี่อะไรกัน” ชายหนุ่มอุทานออกไปอย่างงุนงง พลางสายตาจับจ้องที่ดวงไฟประหลาดนั่น
ครึ้ม!!!เปรี๊ยง!!!!!
เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหวไม่หยุด ราวกับว่าตอนนี้กำลังเกิดการสู้รบอะไรอย่างนั้น
“โปรดจับมัน และกินมันเข้าไป” เทวรูปนั่นสั่ง พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ
“นี่อะไรหรือท่าน? เทพวายุ” ชายหนุ่มสงสัยและไม่กล้าที่จะจับมันมากินตามคำสั่ง
“นั่นเป็นไข่มุกเวทแห่งพลังวายุ เจ้าจะกินเข้าไปเพื่อได้พลังวายุที่มีอานุภาพมากมาย หรือเจ้าจะปล่อยให้คนที่เจ้ารักที่สุดตายไปซะ” เทวรูปนั่นยื่นคำขาดให้ชายหนุ่มตัดสินใจ
“ใช่สิ...คนที่เรารัก เราจะไม่ยอมให้เขาตาย ...เราจะไม่ยอมให้เขาตาย” ชายหนุ่มคุ่นคิดและพึมพำก้มหน้าพูดกับตัวเอง ก่อนหันไปพูดกับเทวรูปนั่น
“แล้วท่านจะช่วยฉันจริงหรือ”
“ข้าช่วยท่านแน่นอน อย่ากลัวเลย โปรดกินมันเข้าไป แล้วท่านจะมีพลังมากมายบนโลกใบนี้ ที่ไม่มีใครเทียมได้”
ชายหนุ่มหยุดคิดอยู่ครู่ใหญ่ ในสมองของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความคิดมากมาย ...จะกินดีไหม ...กินแล้วจะตายไหม...แต่สุดท้ายความคิดและประโยคที่มาดลใจเขาให้กินให้กินดวงไฟที่มีแสงระยิบระยับดวงสีแดงนั้นก็คือ....
“ถ้าคนที่เรารักตาย เราก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร เราจะลองเชื่อเทวรูปนี่ดูสักครั้ง ...ตายเป็นตาย อย่างน้อยก็มีโอกาสที่จะช่วยพวกเขา”
ด้วยความไม่มีทางเลือกของเขา ชายหนุ่มจึงคว้ามันเข้าปากไป ตามด้วยเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฟ้าแลบสนั่นหวั่นไหว และเสียงหัวเราะของเทวรูปนั่น
ครึ้ม!!!!เปรี๊ยง!!!!!!
ทันใดนั้นก็เกิดลมกระโชกแรง และพัดทุกสิ่งทุกอย่างบริเวณนั้นปลิวไปตามสายลมแห่งความมืดมิด เสียงพัดของสายลมดังหวีดหวิวน่ากลัวราวกับเป็นเสียงร้องของปีศาจ...
“ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮา ฮ่า ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮา ฮ่า ยินดีต้อนรับสหายของข้า ได้เวลาแก้แค้นพวกมันแล้ว...”เสียงหัวเราะอันน่ากลัวดังกึกก้องกังวานไปทั่วบริเวณนั้น ท่ามกลางสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกแต่อย่างใด
และนั่นคือเป็นที่มาของ....เพลิงแค้นภูวดล
ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิดและสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก ถนนเส้นหนึ่งยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินฝ่าสายฝนนั้นมาด้วยความโศรกเศร้าเสียใจ สายฝนที่เทลงมานั้นราวกับว่าเป็นน้ำตาที่เขาร้องไห้ลงมาจากฟากฟ้า
เปรี๊ยง!!!!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอย่างน่ากลัวอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มเหมือนมีท่าทีไม่รู้สึกกลัวหรือสะดุ้งกับเสียงนั่นแต่อย่างใด
เขายังเดินฝ่าสายฝนนั่นไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดมุ่งหมาย ...แต่ดีที่ถนนเส้นนั้นไม่มีรถราขับผ่านมา ไม่อย่างนั้นอาจชนเขาตายไปแล้วก็เป็นได้
“ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล....ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล”
เสียงลึกลับหน้ากลัวดังกังวานขึ้นชวนขนลุก แต่ทว่าไม่รู้ว่าเสียงนั่นมันดังมาจากแห่งหนใด ชายหนุ่มยังก้าวขาต่อไปเรื่อยๆราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงลึกลับน่ากลัวนั่นแต่อย่างใด
เปรี๊ยงงงงง!!!!!
“ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล....ภู...ว....ดล ......ภู....ว.......ดล”
เสียงนั้นดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง พร้อมๆกับเสียงฟ้าผ่า และสายฟ้าแลบน่ากลัว ....แล้วตอนนี้เขาเหมือนตื่นจากภวังค์และมองหาเจ้าของเสียงลึกลับน่ากลัวนั่น
“ใครอ่า ฉันถามว่าใคร?” ชายหนุ่มตะโกนถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว
“ข้าเอง ภูวดล ข้าอยู่ตรงนี้” เสียงลึกลับนั่นกล่าว แต่ทว่ามันอยู่ตรงไหนก็หารู้ไม่
เปรี๊ยงงงง!!!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีก พร้อมๆกับชายหนุ่มสะดุ้งตกใจสุดขีด ...เมื่อมองเห็นเจ้าของเสียงนั่น
เทวรูป!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมๆกับชายหนุ่มสะดุ้งตกใจสุดขีด โดยสายฟ้าแลบแปลบปลายอย่างต่อเนื่องทำให้เขาสามารถมองเห็นว่านั่นคือ ‘เทวรูป’ ได้ชัดเจนขึ้น
“แกเป็นใคร ต้องการอะไร” ชายหนุ่มถามออกไปแบบไม่กลัวเกรง สิ่งที่เขาก็ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร???
“ข้าคือ เทพ...แห่ง...วายุ...ที่ ..ถูก ....สาป...เอา...ไว้...ใน...เทว...รูป...นี้...ภู...ว...ดล....ข้า....ต้อง...การ...จะ...ช่วย...ท่าน...”เทวรูปนั่นคำรามด้วยเสียงกังวานน่ากลัว
“ท่านช่วยฉันได้จริงหรือ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงแห่งมีความหวัง
เปรี๊ยง!!!!!!
เสียงฟ้าดั่งสนั่นจนชายหนุ่มสะดุ้งผวาตกใจเล็กน้อย
“ได้สิ....”
สิ้นเสียงของเทวรูปนั่น เพียงแค่เสี้ยววินาที แสงสว่างก็ส่องสว่างจ้าขึ้นบริเวณรอบๆตัวเทวรูป จนชายหนุ่มต้องใช้ฝ่ามือขึ้นมาบดบังดวงตาเอาไว้ ฉับพลันแสงสว่างนั่นก็หายไปกับสายฝน.... จากนั้นก็มีดวงไฟซึ่งมีแสงระยิบระยับผุดออกมาจากปากของเทวรูป มันเป็นดวงไฟที่มีแสงระยิบระยับมากมายหลากสี แต่มีดวงหนึ่งที่มีสีแดงรอยมาตรงหน้าของชายหนุ่ม เหมือนจะรอให้ชายหนุ่มหยิบมันเข้าไปกลืนกินอะไรอย่างนั้น
“นี่อะไรกัน” ชายหนุ่มอุทานออกไปอย่างงุนงง พลางสายตาจับจ้องที่ดวงไฟประหลาดนั่น
ครึ้ม!!!เปรี๊ยง!!!!!
เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหวไม่หยุด ราวกับว่าตอนนี้กำลังเกิดการสู้รบอะไรอย่างนั้น
“โปรดจับมัน และกินมันเข้าไป” เทวรูปนั่นสั่ง พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ
“นี่อะไรหรือท่าน? เทพวายุ” ชายหนุ่มสงสัยและไม่กล้าที่จะจับมันมากินตามคำสั่ง
“นั่นเป็นไข่มุกเวทแห่งพลังวายุ เจ้าจะกินเข้าไปเพื่อได้พลังวายุที่มีอานุภาพมากมาย หรือเจ้าจะปล่อยให้คนที่เจ้ารักที่สุดตายไปซะ” เทวรูปนั่นยื่นคำขาดให้ชายหนุ่มตัดสินใจ
“ใช่สิ...คนที่เรารัก เราจะไม่ยอมให้เขาตาย ...เราจะไม่ยอมให้เขาตาย” ชายหนุ่มคุ่นคิดและพึมพำก้มหน้าพูดกับตัวเอง ก่อนหันไปพูดกับเทวรูปนั่น
“แล้วท่านจะช่วยฉันจริงหรือ”
“ข้าช่วยท่านแน่นอน อย่ากลัวเลย โปรดกินมันเข้าไป แล้วท่านจะมีพลังมากมายบนโลกใบนี้ ที่ไม่มีใครเทียมได้”
ชายหนุ่มหยุดคิดอยู่ครู่ใหญ่ ในสมองของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความคิดมากมาย ...จะกินดีไหม ...กินแล้วจะตายไหม...แต่สุดท้ายความคิดและประโยคที่มาดลใจเขาให้กินให้กินดวงไฟที่มีแสงระยิบระยับดวงสีแดงนั้นก็คือ....
“ถ้าคนที่เรารักตาย เราก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร เราจะลองเชื่อเทวรูปนี่ดูสักครั้ง ...ตายเป็นตาย อย่างน้อยก็มีโอกาสที่จะช่วยพวกเขา”
ด้วยความไม่มีทางเลือกของเขา ชายหนุ่มจึงคว้ามันเข้าปากไป ตามด้วยเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฟ้าแลบสนั่นหวั่นไหว และเสียงหัวเราะของเทวรูปนั่น
ครึ้ม!!!!เปรี๊ยง!!!!!!
ทันใดนั้นก็เกิดลมกระโชกแรง และพัดทุกสิ่งทุกอย่างบริเวณนั้นปลิวไปตามสายลมแห่งความมืดมิด เสียงพัดของสายลมดังหวีดหวิวน่ากลัวราวกับเป็นเสียงร้องของปีศาจ...
“ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮา ฮ่า ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮา ฮ่า ยินดีต้อนรับสหายของข้า ได้เวลาแก้แค้นพวกมันแล้ว...”เสียงหัวเราะอันน่ากลัวดังกึกก้องกังวานไปทั่วบริเวณนั้น ท่ามกลางสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกแต่อย่างใด
และนั่นคือเป็นที่มาของ....เพลิงแค้นภูวดล
ภูเขา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ก.ย. 2554, 01:51:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ย. 2554, 01:51:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 1360
| << จากใจผู้เขียน | แนะนำตัวละคร >> |
ผู้อ่อนหัด 5 ก.ย. 2554, 16:41:32 น.
นับว่าเป็นเรื่องที่สนุกดีครับออกจะลึกลับฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
นับว่าเป็นเรื่องที่สนุกดีครับออกจะลึกลับฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ภูเขา 5 ก.ย. 2554, 22:18:33 น.
ออกแนวสดใสวัยรุ่นและลึกลับครับ อิอิ
ออกแนวสดใสวัยรุ่นและลึกลับครับ อิอิ