ร่มไม้...สายน้ำ...ความรัก (หัวใจ...หวงรัก)
เมื่อหนุ่มนักรักโคจรมาเจอสาวบ้านิยายที่แอบซ่อนความสวย เปรียว และเปรี้ยวไว้ภายใต้หน้ากากของสาวสุดเชย อะไรจะเกิดขึ้น
หัวใจ...หวงรัก คือความรู้สึกที่อยากเป็นเจ้าของ ทั้งๆ ที่เคยบอกเสมอว่าเธอเชยไปและเขาไม่มีวันที่จะมองเธอ แต่ใครจะรู้ว่า...เธอคนนี้คือผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด
Tags: คุณแม่สุดฮากับคุณหมาสุดแสบ

ตอน: หัวใจ...หวงรัก ตอนที่ ๓

หายไปนานๆๆๆ มาก เพราะต้องรักษาตาอย่างต่อเนื่องจนไม่สามารถมองอะไรที่เป็นสีขาวได้เลย ตอนนี้คงต้องรักษาต่อไปอีกนานเลยค่ะ แถมผู้ช่วยยังติดภารกิจเตรียมสอบ เลยหาคนช่วยไม่ได้ สุดท้ายได้ลูกสาววัย 7 ขวบมานั่งทำให้ 555สงสัยจะถูกหาว่าใช้แรงงานเด็กแน่ๆ



ตอนนี้ผู้ช่วยอาจจะช้าหน่อย แต่เขาเต็มใจที่จะทำให้ค่ะ เลยได้คนอัฟนิยายให้อ่าน ส่วนรูปนี้เคยเลือกไว้เมื่อนานมาแล้วว่าใครตกลุคของพัชรพรรณที่สุด เลยเป็นคุณป๊อกปิยธิดาเพราะถูกใจคนแต่งค่ะ




ตอนที่ ๓
เมฆาแอบพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เขากนด่าตัวเองว่าไม่น่าพาตัวเข้าไปวุ่นวายกับมาดามเหลียนเลย นึกโกรธที่ไม่ยอมเชื่อคำเตือนของพงศธรแต่แรก เลยต้องมานั่งหาวิธีหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์ที่เริ่มจะลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างนี้
มาดามเหลียนกำลังจะเป็นลูกค้าคนสำคัญเพราะอาของเขาต้องการเปิดตัวโรงแรมอิงฟ้าที่สงขลาโดยจะรับกรุ๊ปทัวร์ของพวกเศรษฐีต่างชาติมาลงและมีการจัดโปรแกรมนำเที่ยว
หลายคนกำลังมองว่าเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสาวใหญ่แสนสวย เมฆาเองก็ยอมรับว่าอยากสานสัมพันธ์อยู่เหมือนกันถ้าอาของเขาไม่ห้ามเสียก่อน
“คืนนี้ คุณช่วยพาฉันไปเที่ยวหน่อยสิคะ”
มาดามเหลียนยกมือขึ้นจับเนคไทสีเข้ม ใช้ปลายนิ้วไต่สูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งโอบรอบลำคอกว้าง แล้วจงใจเบียดตัวเข้าหา กดหน้าท้องอันแบนราบกับหน้าท้องของเมฆาอย่างยั่วยวน
“คืนนี้ ผมมีนัดกับอาพงศ์จริงๆ ครับ หาก...”
ชายหนุ่มไม่มีโอกาสได้พูดต่อเพราะถูกปลายนิ้วเรียวกดทับริมฝีปากไว้ กลีบปากอิ่มสีแดงสดคลี่ยิ้มหวานยามที่เขย่งตัวขึ้นแล้วกดริมฝีปากลงไปแทนที่นิ้วของตน
เมฆายืนนิ่ง ไม่ตอบรับการรุกของอีกฝ่ายจนกระทั่งเธอผละออกไปเอง ชายหนุ่มยิ้มแล้วก้มลงจูบแก้มหญิงสาวกระซิบเบาๆ ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่าขอบคุณสำหรับจุมพิตที่แสนหวาน มาดามเหลียนตวัดตาใส่อย่างมีจริตแล้วเขย่งขึ้นจูบแก้มสากอีกครั้ง
“ฉันไม่ได้ต้องการคำขอบคุณ แต่ก็เอาเถอะหวังว่าก่อนที่ฉันจะกลับฮ่องกงเราคงจะได้มีค่ำคืนที่เร่าร้อนด้วยกัน”
ชายหนุ่มไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มจนกระทั่งมาดามเหลียนเดินออกไปจากห้องรอยยิ้มนั้นถึงหายไป แม้ว่าเขาจะเจ้าชู้แต่ก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่ยินยอม แต่ประเภทพุ่งเข้าใส่นี่ก็น่ากลัวผู้หญิงไทยอาจจะเปรียวหรือเปรี้ยวจี้ดแต่ประเภทถึงเนื้อถึงตัวดูจะไม่ค่อยมีนอกจากรับวัฒนธรรมของต่างชาติมาแบบเต็มตัว
สายตาคมเข้มกวาดตาไปรอบห้องนึกสงสัยว่าทำไมแขกกลับไปหมดแล้วเลขาสุดเชยของเขาถึงยังไม่กลับเข้ามา ชายหนุ่มเดินไปที่ห้องพักพนักงาน ระหว่างทางมีพนักงานสาวสวยหลายคนเดินสวนทางมาเป็นระยะซึ่งเป็นเรื่องปกติที่เขามักจะส่งยิ้มให้เป็นการทักทาย
แม้จะรู้ตัวดีว่าไม่ควรยิ้มเพราะรอยยิ้มของเขาทำให้หญิงสาวหลายคนเข้าใจผิดมาแล้ว แต่มันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย จะให้รักษามาดสุขุมเหมือนอาพงศ์คงจะอกแตกตาย
เมฆาเลี้ยวเข้าในห้องพักผ่อนสำหรับกลุ่มเลขาที่ใช้เวลาว่างมานั่งนินทาเจ้านายตัวเอา ชายหนุ่มนึกแล้วขำเพราะคำนี้สนุกซึ่งเป็นผู้ช่วยบอร์ดของคุณดิเรกกรรมการบริหารฝ่ายบุคคลเคยพูดอยู่เสมอ แต่จะว่าไปก่อนถึงเวลาประชุมก็เป็นเวลาที่กลุ่มผู้ชายมานั่งคุยกันแล้วแต่ละคนก็หนีไม่พ้นเรื่องเลขาของตนเอง
รอยยิ้มจุดขึ้นบางๆ ที่มุมปากเมื่อเห็นว่าเลขาตนกำลังนอนหลับอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ ท่าทางของหญิงสาวดูแปลกไปจากที่เคยเห็น เมฆากวาดสายตาไปทั่วใบหน้านวลขมวดคิ้วอย่างรำคาญเมื่อเห็นแว่นตากรอบดำหนาที่เธอสวม
ทรงผมราวกับคุณครูแก่ๆ ถูกรวบตึงเปรี๊ยะจนไม่น่าเชื่อว่าจะกระพริบตาได้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวพิสูจน์ว่าตนเองทำงานได้ดี แต่ไม่ชอบที่หญิงสาวถือว่าเขาไม่มีสิทธิ์ไล่เธอออกเลยกล้าต่อปากต่อคำชนิดไม่ได้เกรงใจกันเลย
ชายหนุ่มย่อตัวลง กำลังคิดว่าจะดึงแว่นออกจะได้รู้เสียทีว่าถ้าไม่มีแว่นกรอบสีดำหนาๆ นี้ หน้าตาของหญิงสาวจะเป็นอย่างไร จะว่าไปเขาเองก็ไม่เคยมองหน้าเลขาชัดๆ สักครั้ง ส่วนใหญ่จะสั่งงานผ่านโทรศัพท์ส่วนตัวเขาเองก็ออกไปกับข้างนอก เที่ยวบ้าง ว่ายน้ำบ้าง หรือไม่ก็ไปขลุกอยู่ที่ฟิตเนส
“คุณเมฆจะทำอะไรคะ”
มือที่ยืนออกมาชะงักค้าง คนที่นอนหลับตาเมื่อครู่ลืมตาขึ้นมา เพิ่งรู้ว่าตาของแม่เลขาของเขาเป็นสีฟ้าเมฆาขมวดคิ้วนึกสงสัยว่านัยน์ตาคู่นี้เป็นสีนี้จริงๆ หรือหญิงสาวใช้...เลนส์สี
“คุณเมฆ...”
พัชรพรรณทะลึ่งตัวขึ้น สองมือยกขึ้นผลักชายหนุ่มจนเสียหลักแล้วกระโดดไปยืนห่างออกไป ตามองอย่างไม่ไว้ใจเพราะคิดว่าเมฆาเห็นหน้าตนแล้วจำได้ว่าเป็นใคร
“ทำหน้าเหมือนผมจะข่มขืนคุณอย่างนั้นล่ะ”
“แล้วคุณจะทำอะไร”
“แค่จะดึงแว่นออกให้ ใส่แว่นนอนมันจะทิ่มตาเอา”
พัชรพรรณไม่อยากจะเชื่อนักแต่ท่าทางของเมฆาดูไม่มีอะไรน่าสงสัยหญิงสาวจึงเดินเข้ามาเก็บแฟ้มงานกับหนังสือนิยาย เงยหน้าขึ้นสบตาสีเข้มชั่วขณะหนึ่งแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
เมฆามองตามหลังหญิงสาวไปนึกสงสัยว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดบ้างไหมในชุดสูทสีเข้มตัวหนา แต่ความคิดเกี่ยวกับเลขาพลันหายไปเมื่อเขายกนาฬิกาขึ้นดู นัดสำคัญตอนเที่ยงถ้าไปไม่ทันได้ถูกพงศธรเชือดแน่

ท่าทางลุกลี้ลุกลนของเมฆาทำให้พัชรพรรณตกใจเพราะเพิ่งนึกได้ว่าพงศธรสั่งให้เธอไปช่วยต้อนรับชาวต่างชาติที่กำลังจะบินมาถึง ลูกค้ากลุ่มนี้สำคัญมากเพราะเป็นกลุ่มนายทหารที่ปลดเกษียณแล้วและได้ยินว่าเป็นเพื่อนของนายพลบัญญัติพ่อของท่านประธานใหญ่ด้วย
หญิงสาวรีบกลับไปเก็บของแล้วคว้ากระเป๋าสะพายวิ่งตามเจ้านายออกมา แต่ก็ไม่ทันเพราะเมษากระโดดขึ้นรถตู่ของโรงแรมออกไปก่อน ในที่สุดทางเดี่ยวที่ทำได้คือ...
“ซิ่งเลยลุงอ้วน...”
รถจักยานยนต์รับจ้างที่เคยใช้บริการประจำยามที่กลับบ้านดึกซึ่งมีที่ตั้งอยู่ซอยเล็กๆ ข้างโรงแรมเพียงฟ้า พอได้ยินว่าให้ซิ่งตามรถตู้ของโรงแรมก็จัดการพาหญิงสาวลัดเลาะเข้าทะลุตามซอยต่างๆ จนกระทั่งเข้าถนนเส้นใหญ่ เมื่อรู้จุดหมายย่อมไม่ยากถ้าหากจะตาม
เมื่อสั่งให้เร็วก็เร็วสมใจแต่คนที่จะขาดใจคือคนที่นั่งเกาะหลังคนขับซึ่งยอมแปลงร่างจากเลขาผู้ทรงประสิทธิภาพเป็นตุ๊กแก มือหนึ่งยึดที่จับด้านหลังอีกมือพยายามโทรหาเจ้านาย
“ตามรถตู้ของโรงแรมใช่ไหมคุณพัชร”
“ค่ะลุง”
พัชรพรรณตอบซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่เมฆารับสายพอดี
“ตอนนี้คุณเมฆไปถึงไหนแล้วคะ”
พัชรพรรณรีบถาม เสียงลมดังจนแทบไม่ได้ยินเสียงตอบของอีกฝ่าย จึงต้องตะโกนให้เขาตอบมาดังๆ
“งั้นคุณเมฆจอดรอตรงแยกหน้าเลยค่ะ เดี๋ยว...”
“คุณจะให้ผมจอดรถทำไมรู้ไหมว่ามันสายแล้ว ผมไม่สนหรอกนะว่าอาพงศ์จะสั่งยังไง แต่บอกแท็กซี่ที่คุณนั่งมาให้กลับไปที่ทำงานเลย”
พอเมฆาพูดจบก็ตัดสายทันที แต่คนอยากพัชรพรรณไม่ต้องการให้มีข้ออ้างใดๆ มาทำให้เธอเสียประวัติเด็ดขาด เรื่องอะไรจะเชื่อ ขืนทำแบบนั้นจริงๆ เจ้านายก็มีเรื่องฟ้องท่านประธานน่ะสิ
หญิงสาวบอกให้ลุงอ้วนเร่งความเร็วขึ้นอีกจนกระทั่งเห็นรถตู้ของโรงแรมจอดติดไฟแดงอยู่ แต่พอเข้าไปใกล้รถก็เคลื่อนตัวออกพอดี ยิ่งทำให้รู้สึกแค้นใจไฟจราจรจนอยากหาอะไรยิงให้มันแตกเผลอๆ จะยิงหัวคนเปลี่ยนสัญญาณไฟด้วย ไม่รู้จะตั้งให้ไฟเขียวเร็วทำไม
พัชรพรรณนึกพาลไปหมด เธอรอจนลุงอ้วนสามารถขับแซงหน้ารถตู้ได้จึงยกมือขึ้นโบกให้คนขับจอด แต่เหมือนถูกเมินจึงล้วงสมุดจนงานเล่มหนาขึ้นมาทำท่าจะขว้างใส่คนขับรถจึงยอมเปิดไฟเลี้ยวแล้วค่อยๆ จอดที่ข้างทาง
หญิงสาวถอดหมวกกันน๊อกแล้วดันทั้งหมวกและเงินให้กับลุงอ้วน มือหนึ่งยกขึ้นปัดเสื้อผ้าอีกมือกระชับกระเป๋าสะพายให้เข้าที่ เดินจ้ำมาทุบประตูก่อนจะพุ่งพรวดเข้าไปนั่งข้างหลังคนขับแล้วตบบ่าคนขับเสียงดัง
“โบกให้จอดทำไมไม่จอด”
“เอ่อ...ผม...”
คนขับพูดไม่ออก เขาหันไปสบตาเมฆาเหมือนจะบอกว่าให้ช่วยด้วย
“ผมบอกให้คุณกลับไป”
เมฆาพูดเสียงเย็น ทั้งๆ ที่ตอนแรกออกจะตกใจที่หญิงสาวไม่ได้นั่งแท็กซี่ตามมาเหมือนที่คิด
“ดิฉันได้รับคำสั่งก็ต้องทำตามหน้าที่”
“แล้วผมสั่งทำไมคุณไม่ทำตาม”
“เพราะคำสั่งแรกมาจากท่านประธานส่วนคำสั่งที่สองมาจากท่านรองประธาน ดิฉันควรจะทำตามคำสั่งไหนคะ”
เมฆากัดกระพุ้งแก้มด้วยอาการขุ่นเคืองเมื่อหญิงสาวเน้นคำว่ารองอย่างชัดถ้อยชัดคำ เขายกมือทำสัญญาณให้ออกรถ ส่วนตัวก็นั่งเงียบหันหน้าออกไปนอกรถ ไม่สนใจว่าคนที่นั่งด้านหลังคนขับจะทำอะไรต่อไป
พัชรพรรณเองก็เช่นกันที่ไม่สนใจใครรู้แต่ว่าตอนนี้เธอร้อนมาก และถ้าใครพูดผิดหู คงจะมีรายการเชือดกันยามบ่ายแน่นอน

“เรามีเวลาเหลืออีก 1 ชั่วโมงไปกินข้าวก่อนก็แล้วกัน”
เมฆายกนาฬิกาขึ้นดูเขาพูดแล้วทำท่าจะเดินไปที่ร้านอาหาร แต่กลับถูกดึงเอาไว้แล้วเธอก็ออกแรงลากเขาให้เดินตามไป ชายหนุ่มมองป้ายโซนแล้วมองกลุ่มคนที่กำลังทานอาหาร
“ร้านอาหารราคาถูกเมจิกฟู๊ด รสชาติดีราคาสบายกระเป๋า”
“จะอร่อยเหรอ”
“ใส่ปากเคี้ยวๆแล้วก็กลืน ทำได้ไหมคะ ตอนนี้เหลือเวลาอีกสี่สิบห้านาทีอร่อยหรือไม่เวลานี้เร็วไว้ก่อนค่ะ”
แม้จะไม่แน่ใจนัก แต่ในที่สุดชายหนุ่มก็ได้ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่น้ำซุปหอมกรุ่นมาเป็นอาหารเที่ยง รสชาติอาหารทำให้เขาแปลกใจเพราะมันอร่อยกว่าที่คิดมาก ลูกชิ้นปลาเนื้อนุ่มไม่มีกลิ่นคาว น้ำซุปหวานหอมกลิ่นกระดูกหมู
“เป็นยังไงคะ สามสิบกับร้อยสามสิบรสชาติต่างกันไหมคะ”
พัชรพรรณถามแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานต่อ
“ก็...งั้นๆ”
เมฆายักไหล่ แต่กลับทานก๋วยเตี๋ยวจนหมดไม่เหลือแม้แต่น้ำซุป เขาแสร้งทำเป็นยกน้ำขึ้นดื่มเมื่อพัชรพรรณมองเหมือนรู้ทันแล้วเอ่ยปากชวนไปรับเพื่อนของปู่ทันทีที่หญิงสาวทานเสร็จ

เสียงพูดคุยดังสนั่นทำให้พัชรพรรณได้เห็นเมฆาในอีกมุมหนึ่ง เธอไม่คิดว่าเขาจะสามารถพูดคุยกับผู้ชายวัยเกษียณได้ดีเท่าคุยกับผู้หญิงสาวๆ แน่นอนที่เขาเป็นคนมีเสน่ห์และดูท่าทางจะเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับใครก็ได้ในเวลาอันรวดเร็ว
“ไฮ...ดาร์ลิ้ง “
พัชรพรรณหันไปตามเสียงใสๆ แต่ก็ยังช้ากว่าร่างอวบอิ่มที่กระโจนเข้ากอดเจ้านายของเธอ เมฆายิ้มกว้าง เขากางแขนออกรับแล้วก้มหน้าให้สาวสวยจูบแก้มทั้งสองข้างก่อนจะจูบหน้าผากเจ้าหล่อนเบาๆ โอบเอวเดินคู่กันตามหลังกลุ่มชายสูงวัยที่กำลังเดินตามคนขับรถไป
หญิงสาวเดินตามช้าๆ มองท่าทางของคนทั้งคู่แล้วสะดุ้งเฮือกเมื่อมีแสงแฟรชจากด้านหลัง นักข่าวหนุ่มใบหน้าดูไม่ต่างจากภาพถ่ายพื้นผิวดวงจันทร์วิ่งสวนขึ้นมาแล้วถ่ายรูปเจ้านายเธออีกหลายครั้ง แทนที่เมฆาจะเดือดร้อนเขากลับยิ้มให้กับนักข่าวแล้วหันไปชวนทุกคนให้ขึ้นรถ
“เดี๋ยวสิครับคุณเมฆา บอกได้ไหมครับว่าสาวสวยคนนั้นเป็นอะไรกับคุณ”
คำถามของนักข่าวคอลัมน์ซุบซิบยังไม่เท่ากับมารยาทที่แย่มาก เพราะเขาผลักพัชรพรรณให้พ้นทางแล้วยื่นมือออกไปดึงแขนของชายหนุ่มไว้ เพื่อให้ตอบคำถามที่อยากรู้
เมฆาสะบัดแขนออกแล้วหันมาคว้าตัวเลขาของเขาได้ทัน สายตาขี้เล่นเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นดุดันอย่างน่ากลัวซึ่งสายตาแบบนี้มีน้อยคนนักที่จะได้เห็น ร่างนุ่มนิ่มตกอยู่ในอ้อมกอดอันมั่นคง มือหนาจับต้นแขนเรียวไว้แน่นจนแน่ใจว่าหญิงสาวสามารถยืนได้โดยไม่ล้มลงไปกองกับพื้น ถึงสอดมือเข้าในกระเป๋ากางเกงแล้วจ้องหน้านักข่าวไม่ได้รับเชิญนิ่ง
“ผมจะไม่ให้ข่าวกับคนที่ไร้มารยาท คนที่คุณผลักเป็นเลขาส่วนตัวของผม ถ้าเธอเป็นอะไรไปงานของผมก็จะเสียหายเป็นจำนวนเงินที่คุณไม่มีทางหามาจ่ายได้”
“เอ่อ...”
เมฆาหรี่ตากำลังรอฟังว่าจะมีคำขอโทษหลุดออกมาสักคำไหม แต่อีกฝ่ายก็ยังเงียบเขาจึงหันมามองหน้าพัชรพรรณแล้วพยักหน้าเป็นทำนองให้เดินนำไปก่อน
“ผมจะจำหน้าคุณไว้ จะไม่มีข่าวใดๆ จากปากผม แล้วถ้าคุณเอารูปพวกนี้ไปนั่งเทียนเขียนออกมา จะไม่มีใครซื้อข่าวจากคุณอีกแน่”
ประโยคหลังเมฆายื่นหน้าเข้าไปแล้วพูดด้วยการกัดฟันแน่น นัยน์ตาวาววับขัดกับรอยยิ้ม นี่คือการข่มขู่ที่มักจะใช้ได้ผลเสมอ
“ขอบคุณค่ะเจ้านาย”
พัชรพรรณพูดเบาๆ เมื่อเมฆาก้าวขึ้นมานั่งข้างๆ เธอ สายตาเข้มหันมามองครู่หนึ่งแล้วหันกลับไปสนใจหญิงสาวที่นั่งอีกด้าน จนคนพูดถึงกับเผลอกัดริมฝีปาก ก้อนสะอื้นไหลขึ้นมาจุกอยู่ที่คอจนรู้สึกแน่นหน้าอก แต่แล้วทุกอย่างก็หายไปในทันทีเมื่อมือของเธอถูกตบเบาๆ จากมือหนา

เสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านแตกต่างจากทุกวัน ทำให้พี่บอมเดินออกมามองด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าคนที่ก้าวลงมาจากรถคือใครก็นั่งรออยู่กับที่แล้วเห่าเรียกคู่หูเป็นสัญญาณว่า...
“กลับมาแล้วค่ะ”
พัชรพรรณตะโกนเสียงดังแล้วย่อตัวลงนั่งให้พี่หมาเลียแก้ม
“พี่บอมหน้ายายพัชรมีแต่เหงื่อเลียไปได้ยังไง เดี๋ยวลิ้นเป็นฝ้าจะทำยังไง”
เสียงคุณจันทราดังออกมาก่อนตัวเสียอีก
“โห...ไม่ห่วงหน้าหนูเป็นขี้กรากบ้างหรือคะ”
หญิงสาวโอดครวญแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปกอดเอวหนา ทำท่าจะถูกแก้มกับเสื้อแต่ถูกดันศีรษะไว้ก่อน
“ไปอาบน้ำเลย เหม็นเหงื่อ วันนี้กินข้าวเร็วหน่อยนะพี่บอมหิวแล้ว”
“เจ้าค่ะ”
พัชรพรรณย่อตัวแล้ววิ่งขึ้นบันไดทันที พอจะถึงชั้นบนก็แทบหัวทิ่มตกบันไดเพราะคำพูดของคุณจันทราดังตามหลังมาติดๆ
“ดูน้องสิพี่บอม ชาตินี้จะหาปั๋วได้ไหมเนี่ย คนนึงก็ซุ่มซ่าม อีกคนก็ไม่มีความเรียบร้อย น่ากลุ้มใจ”
เสียงพี่บอมกับพี่บันบันเห่ารับ สมกับเป็นลูกรักสุดสวาทขาดใจ พัชพรรณหันไปแยกเขี้ยวใส่พี่หมาที่กำลังแหงนหน้าขึ้นมามองเลยถูกดุทันทีทันใด
“จะกัดพี่บอมหรือไง แกฉีดยาหรือยังยายพัชรเดี๋ยวพี่บอมติดเชื้อบ้าล่ะ ใครจะออกค่ารักษา”
พอพูดจบเสียงหัวเราะก็ดังตามมาอย่างสะใจ
“เป็นไงยายพัชร”
“ไม่ไหวค่ะน้าแอน หนูว่าเราแอบพาพี่ๆ ไปทำหมันเถอะ ตัดวงจร”
จีรายุหัวเราะกับท่าทางของหลานสาว เธอส่ายหน้ากับอาการนั่งแหงนหน้าขึ้นมาจากด้านล่างของพี่หมาทั้งหมา ขำก็ขำ สงสารก็สงสาร แต่มันคือรสชาติของชีวิตอย่างหนึ่ง
“อย่าเลยพัชร แค่นี้พี่บอมก็แทบตะกายขึ้นมาแล้วขืนไปทำหมันเราสองคนนี่ล่ะที่จะลำบากอุ้มขึ้นอุ้มลง”
คำพูดของจีรายุทำให้พัชรพรรณคิดถึงตอนที่พี่บันบันตะกายขึ้นบันไดมาถึงตรงช่วงพักก็ส่งเสียงเรียกเสียดังลั่นบ้าน ด้วยเหตุผลเดียวนั่นคือไม่สามารถตะกายขึ้นไปได้อีกเพราะเหนื่อย แล้วยังลงไม่ได้เพราะตอนลงถ้าพยุงตัวไม่อยู่พี่บันบันก็จะแปลงร่างเป็นลูกบอลแล้วกลิ้งลงมาทันที
“น้าแอนก็หาบ้านชั้นเดียวอยู่สิ เอาไหมขายหลังนี้แล้วพัชรช่วยผ่อน”
“ไม่ล่ะ หลังนี้กว่าจะเป็นไทก็แทบตายขืนขายแล้วผ่อนใหม่ฉันคงได้ทำสัญญายาวถึงชาติหน้า”
จีรายุยกมือขึ้นโบกไปมาก่อนจะเดินลงบันไดไปหาพี่หมาทั้งสอง โดยมีสายตาของหลานสาวคนสวยมองตามไป ความคิดของพัชรพรรณไม่ได้เหมือนกับน้าสาว เพราะสถานการณ์ตอนนี้บ่งบอกว่าไม่นานน้าสาวของเธอจะกลายเป็นภรรยานักธุรกิจหนุ่มเนื้อหอม และเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ อย่าว่าแต่ทาวน์เฮาส์แบบนี้เลย บ้านหลังใหญ่ขนาดไหนก็ซื้อได้

“เมฆมาหาอาที่ร้าน...ทีอยู่ตรง...มาถูกไหม”
เมฆานึกแปลกใจที่อยู่ๆ อาสุดเฮี๊ยบโทรมาหาแล้วสั่งให้ตามไปที่ไนต์คลับย่านกลางกรุง ทั้งๆ ที่ร้อยวัยพันปีอาของเขาไม่เคยเหยียบย่างไปแถวนั้นเลย ที่สำคัญร้านนั้นเป็นร้านที่เขาวนเวียนไปทุกวันหยุดเพื่อตามหาใครบางคนเสียด้วยสิ
เมฆาเก็บเอกสารบนโต๊ะใส่ลิ้นชักแล้วคว้ากุญแจรถมาแกว่งเล่น มุมปากปรากฏรอยยิ้มเมื่อคิดถึงใบหน้าหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา
“ขอให้เจอทีเถอะ”
ร่างสูงชะงักอยู่หน้าประตูร้านเมื่อเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้โต๊ะแคชเชียร์ ไม่อยากจะเชื่อว่าคำภาวนาของเขาจะได้ผล และคราวนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยให้โอกาสดีแบบนี้หลุดลอยไปเด็ดขาด

“เจอกันอีกแล้ว...”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง พัชรพรรณจึงหันไปมองแต่แล้วก็แทบจะเป็นลมเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มยืนยิ้มอยู่
“ผมมาตั้งหลายครั้งไม่ค่อยเจอคุณเลย วันนี้โชคดีเป็นของผม”
หญิงสาวมองชายหนุ่มในชุดสบายๆ แล้วรีบกวาดตาหาคนมาต้อนรับแทน หากแต่กลับไม่มีใครเฉียดกายเข้ามาตรงที่เธอยืนอยู่เลย จึงได้แต่ต้อนรับด้วยน้ำเสียงสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไม่ทราบมากี่ท่านคะ”
“ผมนัดอาเอาไว้ เห็นว่านั่งอยู่มุมในสุด”
“ค่ะ งั้นเชิญค่ะ”
พัชรพรรณทำท่าจะเดินนำแต่โดนจับแขนเอาไว้เสียก่อน ความร้อนจากมือหนาส่งผ่านมาสู่ผิวเนื้อนุ่มละมุน ร่างบางเกร็งตัวด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังไม่วายหันไปทำตาเขียวใส่
“ปล่อยค่ะร้านเราไม่ได้มีบริการอย่างที่คุณคิด”
เมฆาปล่อยมือแล้วชูมือทั้งสองข้างขึ้น รอยยิ้มชวนใจละลายเผยออกมา หากแต่สายตากลับสะท้อนแสงไฟเป็นประกายวิบวับชนิดที่คนมองถึงกับต้องเบือนสายตาไปอีกทาง
“ผมแค่จะบอกว่า...ผมเดินไปเองได้”
“โอ้...ขอโทษค่ะ”
หญิงสาวรีบเอ่ยขอโทษแล้วเดินหนี โดยมีสายตาของเมฆามองตามหลังไป เขาติดใจเธอตั้งแต่ที่เห็นเมื่อคราวก่อน อาจจะติดใจรสฝ่ามือที่แก้มตอนที่เผลอกอดจูบเจ้าหล่อนไปด้วยความเมา แต่หลังจากนั้นไม่ว่าเขาจะมาที่นี่กี่ครั้งก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย
“ถ้ายังอยู่ที่นี่ ยังไงก็ได้เจอกันอีก”
สายตาคมเปล่งประกายวาววับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะต้องจีบเธอให้สำเร็จ






tonpalm
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ก.ย. 2554, 11:06:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ก.ย. 2554, 11:08:42 น.

จำนวนการเข้าชม : 6416





<< หัวใจ...หวงรัก ตอนที่ ๒   ตอนที่ ๔ >>
Siang 10 ก.ย. 2554, 11:11:27 น.
คิดถึงนะคะ ขอให้หายเร็วๆนะคะ


kwantawank 10 ก.ย. 2554, 11:13:32 น.
ขอบคุณที่อัพให้อ่านนะคะ นานแค่ไหนก็จะรอค่ะ และก็ขอให้หายไวๆ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ผู้อ่านเป็นห่วงค่ะ


หญิงใหญ่ 10 ก.ย. 2554, 11:42:23 น.
ดูแลตัวเองก่อนนะคะ พวกเรารอป้าปูได้เสมอค่ะ สุขภาพต้องมาก่อน พักผ่อนมากๆนะคะ


nitayab 10 ก.ย. 2554, 12:26:52 น.
อยากจะบอกว่าคิดถึงป้าปูมาก และขอให้หายเร็ว ๆ เพราะตาเป็นสิ่งสำคัญมากค่ะ และอยากบอกว่านานแค่ไหนก็รออ่านค่ะ


หมูอ้วน 10 ก.ย. 2554, 12:36:47 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ มาช้าแต่มาชัวร์ ก็โอเคค่ะ


nongnong79 10 ก.ย. 2554, 12:42:30 น.
ขอให้หายไวๆนะคะ


innam 10 ก.ย. 2554, 12:44:11 น.
ดูแลสุขภาพด้วย


yamong 10 ก.ย. 2554, 13:13:20 น.
ขอให้หายไว ๆๆ นะค่ะแม่ปู ห่วงใยค่ะ


anOO 10 ก.ย. 2554, 13:53:09 น.
หายไวๆ ค่ะ สุขภาพสำคัยกว่าอื่นใดเสมอ


จิรารัตน์ 10 ก.ย. 2554, 14:03:47 น.
คิดถึงค่ะป้าปู ขอให้หายไวไวนะคะ


กาสะลอง 10 ก.ย. 2554, 15:37:26 น.
รักษาสุขภาพดีๆนะคะ ฝากจุ๊บลูกจ้างพิเศษด้วย ไม่งั้นไม่ได้อ่านแน่ๆเลยค่ะ อิอิ


MAYA 10 ก.ย. 2554, 17:09:45 น.
ขอให้หายเร็วๆค่ะ


ปอกะเจา 10 ก.ย. 2554, 18:36:57 น.
ขอให้หายเร็วๆนะคะ ลูกจ้างเด็กน้อยน่ารักมาก ช่วยคุณแม่ทำงาน


nutcha 10 ก.ย. 2554, 20:06:04 น.
คิดถึงนะคะ รออ่านนิยายของคุณปูทุกวัน ขอให้ตารักษาหายเร็ว ๆ นะคะ


nutcha 10 ก.ย. 2554, 20:06:36 น.
คิดถึงนะคะ รออ่านนิยายของคุณปูทุกวัน ขอให้ตารักษาหายเร็ว ๆ นะคะ


rath 10 ก.ย. 2554, 21:00:14 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะะคะ


แว่นใส 10 ก.ย. 2554, 21:19:15 น.
หายไปนานเลย รักษาสุขภาพนะคะ


pattisa 10 ก.ย. 2554, 22:21:20 น.
เย้คุณต้นปาล์มมาแล้ว :) หายไวๆนะคะ


sa 10 ก.ย. 2554, 23:10:33 น.
หายไวๆนะค้า
เป็นกำลังใจให้คนพิมพ์ด้วยค่า :)


รัชต์ 11 ก.ย. 2554, 06:54:30 น.
ส่งกำลังใจให้หายป่วยทุกเคสนะคะ

*-* พัชรพรรณเวอร์ชั่นคุณป๊อก มิแก่ไปนิดหรือคะ


aom 11 ก.ย. 2554, 07:42:49 น.
หายเร็วๆนะคะ


Pat 11 ก.ย. 2554, 08:37:32 น.
ิดูแลตัวเองดึๆนะคะ ดีน้าที่มีผู้ช่วยตัวน้อย น่ารักจริงๆ


yellowblob 11 ก.ย. 2554, 11:44:19 น.
get well soon na ka!


ปูจ้า 11 ก.ย. 2554, 12:02:22 น.
ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง หายป่วยเร็วๆนะคะ ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านค่ะ


Thananya 11 ก.ย. 2554, 17:14:01 น.
หายไวๆนะคะ ดูแลรักษาสุขภาพด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)


omelate 11 ก.ย. 2554, 21:27:56 น.
สู้ๆค่ะ ป้าปู หายเร็วๆนะ
ปล.ผู้ช่วยตัวน้อยน่ารักนิ


NokKaPooD 11 ก.ย. 2554, 22:04:08 น.
ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆน่ะค่ะ

ปล. กด like ให้ผู้ช่วยตัวน้อย คนเก่งด้วยจร้า


Zephyr 11 ก.ย. 2554, 22:53:59 น.
ขอให้หายเร็วๆนะคะ ผู้ช่วยตัวน้อยนี่น่ารักจังค่ะ หึหึ ติดตามต่อค่ะ


Setia 12 ก.ย. 2554, 01:19:41 น.
ถ้ารู้ว่าเป็นยายพัชรจะทำหน้ายังไงน้าาาา อยากรู้จริงๆ


XaWarZd 12 ก.ย. 2554, 02:41:28 น.
หายไวไวนะจ๊ะ จะได้มาอัพให้อ่านบ่อยๆ


scene 12 ก.ย. 2554, 07:06:40 น.
Take care :)


hippopo 12 ก.ย. 2554, 09:42:12 น.
หายป่วยเร็วๆ นะคะ


grazioso 14 ก.ย. 2554, 22:08:38 น.
ขอให้หายไวไวนะคะ :) เป็นกำลังใจให้เสมอค่า


littlerabbit 28 ก.ย. 2554, 09:56:43 น.
คุณปู เป็นกำลังใจ ให้นะคะ


LAM 28 พ.ค. 2555, 16:34:10 น.
สนุกมาก ๆ ค่ะ


ผักหวาน 5 ต.ค. 2555, 11:58:48 น.
เอ็นดูพี่บอมกับพี่บันบันจัง หุหุ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account