วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: บังเอิญจูบ
ชิดสมัยไปรินน้ำดื่ม เหยาะยาอุทัยทิพย์ลงไปแก้วละเพียงหยดเดียว น้ำเปลี่ยนสีเป็นสีชมพู เธอเดินถือแก้วตามหลังดารกาซึ่งเดินไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ยาวหน้าบ้านอยู่ก่อนแล้ว ชิดสมัยส่งแก้วน้ำดื่มให้ดารกา ซึ่งยื่นมือเรียวขาวมารับไปดื่มแล้วออกปากชม
“ชื่นใจจังเลย ข้างในร้อนนะ มีพัดลมเล็กๆตัวเดียว เกรงใจคุณแม่ต้องแบ่งพัดลมมาให้แดง แดงเห็นเหงื่อท่านออกด้วย”
“บ้านเราไม่รวยนี่จ๊ะ ใช้จ่ายต้องระวัง ไม่เหมือนแดง อยากได้อะไรคงสั่งได้ดังใจ”
ดารกาจับสายตามองหน้าสวยของชิดสมัย พลางนึกในใจ ใช่เธออยากได้พี่เปรมคืนและจะเอาคืนให้ได้
“พี่เปรมจีบไหมนานตั้งสองปีแล้ว แดงไม่ยักรู้เรื่องเลย”
“แดงไม่ค่อยสนใจพวกเรานี่นา พวกเรายังพูดเลยว่า เพราะแดงรวยเลยไม่ใส่ใจกับพวกจนๆอย่างไหม”
“เป็นอย่างนั้นเสียเมื่อไหร่กัน แดงเพียงแต่รำคาญรักยมของไหมต่างหาก”
“อะไรนะ” ชิดสมัยอุทาน สีหน้าเผือดซีดขึ้นมาทันตา ดารกาตกใจกับอาการที่ผิดปกติของชิดสมัย หญิงสาวหอบหายใจ
“ไหมเป็นอะไร ไหมบอกแดงสิ ทำไมไหมหน้าซีดอย่างนั้นล่ะ”
ชิดสมัยถอนใจยาวๆสองสามครั้ง หายใจยาวและลึกซ้ำอีก อาการหน้าซีดหายไป
“ไหมเป็นโรคหัวใจมากขนาดนี้เลยหรือ ตายจริงแดงพูดไม่ระวัง แดงขอโทษนะ”
“ไหมกลัวผีน่ะแดง”ชิดสมัยบอกเล่าอย่างอายๆ “แดงไปเห็นไหมมีรักยมหรือ ไหมไม่มีนะ ไหมกลัว”
ดารกาหัวเราเสียงใส ก่อนเฉลย
“แดงหมายถึงสุดาราตรีจ้ะ เขาเหมือนรัก ยม คู่กันอย่างแกะไม่หลุดเลย”
“แดงปากร้ายเชียว อย่างนี้สุดากับราตรีเขาถึงได้ชอบตีกระทบแดง แล้วไปรู้จักรักยมได้ยังไง ไหมไม่เคยเห็นหรอก รู้แต่ว่าเป็นผี”
“พี่เลี้ยงแดงชอบเล่าเรื่องไสยศาสตร์ให้ฟัง เรื่องการทำของให้คนหลงรัก”
ชิดสมัยฉุกใจคิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่งที่เคยได้ยินมารดาเอ่ยพาดพิงไปถึงบิดาของหญิงสาว ‘นังคนนั้นมันทำของพ่อแกถึงไปไม่กลับอย่างนี้’
“แดงเชื่อมั้ย”
“ไหมเชื่อหรือ”
“คุณพ่อของไหมทิ้งไหมไปหลายปีแล้ว คุณแม่ท่านก็ว่าคุณพ่อโดนของ”
แม่ริม ปล่อยตัวโทรม ผมกระเซิง ไม่แต่งตัวให้ดูดี อย่างที่ดารกาเห็น อาจจะเป็นส่วนหนึ่งก็ได้ที่คุณพ่อของชิดสมัยทิ้งไป แต่ไม่ว่าเป็นเช่นไร มารดาของชิดสมัยน่าเห็นใจอยู่ดี เพราะท่านทำงาน ไม่มีเวลามานั่งแต่งสวย ถ้าเป็นหญิงที่ไม่ต้องช่วยครอบครัวทำกิน อาจจะทำสวยใสเอาใจสามีได้ตลอด ไสยศาสตร์ที่ว่า ดารกาคิดไปถึงเรื่องความเห็นแก่ตัวมากกว่า เธอไม่เชื่อเรื่องพวกนี้สักนิดเดียว
“คุณแม่ไม่ไปง้อหรือไหม”
“ไม่เลยสักครั้ง ท่านใจแงกว่าไหมเยอะเลย รู้มั้ย ตั้งแต่คบกับพี่เปรม ไหมยังต้องคอยง้อพี่เปรมอยู่เสมอเลย”
“ท่าทางพี่เปรมดุออก”ดารกาแสร้งว่า “แล้วรักกันได้ยังไงล่ะ” ข้อนี้ต่างหากที่อยากรู้
ชิดสมัยหน้าแดงเล็กน้อยก่อนบอกเล่าให้ดารกาฟัง
“ไหมไปธุระหน้ากระทรวง วันนั้นแดดร้อนมาก ไหมเป็นลม พอดีพี่เปรมมาเห็นพอดี พี่เปรมช่วยไว้ อุ้มไหมขึ้นรถเช่า พาไปส่งโรงพยาบาล จากนั้นพี่เปรมก็มาส่งที่บ้าน และมาเยี่ยมบ่อยๆ ไหมแข็งแรงขึ้นก็ตอบแทนพี่เปรม ทำอาหารให้ทาน พี่เปรมชอบสาคูไส้หมูมากเลยนะแต่ต้องไม่หวานมาก ต้องไม่ใส่ถั่ว แต่ใส่ตั้งฉ่ายแทน ก็คบกันเรื่อยมา”
เสน่ห์ปลายจวักจากสาวอมโรค!! ดารกาคิดค่อน
เวลาเดียวกันนั้นเองที่รถของเปรม มาจอดหน้าบ้าน เปรมนั่งคู่มากับนเรศ ชายหนุ่มเห็นดารกานั่งอยู่หน้าบ้านของชิดสมัย เขาอดบ่นเสียไม่ได้ว่า
“กันคิดว่าจะไปรับคุณแดงที่บ้านเลยไม่ต้องไป ไม่ต้องรู้จักบ้านของเธอเสียที”
เปรมลอบยิ้มไม่ให้นเรศได้ตำหนิ พวกเขาลงจากรถไปในบ้านชิดสมัยเพื่อทักผู้ใหญ่ และรับสองสาวออกมาตามเวลา ที่คิดว่าจะไปทานอาหารกันก่อน
นเรศเปิดประตูให้ชิดสมัยได้นั่งคู่ไปกับเปรม และตนเองนั่งคู่กับดารกา นเรศ ขยับตัวเองเพื่อเบียดไหล่ดารกาอย่างฉวยโอกาส หญิงสาวห่อกายให้เล็กลง เพื่อไม่ให้นเรศได้ถูกตัว เปรมมองจากกระจกหลัง เขาย่นหัวคิ้วเล็กน้อย ชิดสมัยเห็นพอดีจึงถามด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรคะพี่เปรม”
“ไม่มีอะไร”เขาตอบเสียงเรียบ
หลังทานอาหารแล้ว หนุ่มสาวสองคู่พากันไปโรงหนังที่ได้รับความนิยมสูงสุดในยามนี้ โรงหนังเฉลิมกรุงมีคนมีชมค่อนข้างเยอะพอควร
ตามหมายเลขที่นั่ง ชิดสมัยเดินเข้าไปเลือกเก้าอี้นั่งก่อนเปรมตามไปนั่ง ดารกาตามไปก่อนที่นเรศจะแย่งนั่งกลาง เพื่อกันเธอออกจากเปรม ดังนั้นกลายเป็นเปรมขนาบด้วยสองสาวเป็นไปตามความตั้งใจของดารกา โดยไม่มีพิรุธเพราะหญิงสาวหันไปยิ้มบางๆให้นเรศได้ชื่นใจ
สุภาพบุรุษเสือไทย คือภาพยนตร์รอบนั้น
เนื้อหาเป็นเรื่องของเสือใบ เสือดำ และเสือมเหศวร สามเสือของหนังค่อนข้างประทับใจ และฉากเศร้า ชิดสมัยถึงกลับร้องไห้ ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาจนเปียกชื้น เปรมเหลือบมองดารกาซึ่งนั่งซ้ายมือของเขา เธอก็ร้องไห้อย่างเงียบงัน ชายหนุ่มเขาหันเย้าดารกา
“คนเก่งทำขี้แย”
“พี่เปรมใจดำ”
ดารกาว่าลอดริมฝีปากพอได้ยิน นเรศได้ยินไม่ชัดว่าดารกาพูดว่าอะไร นเรศจึงชะโงกหน้ามาถามใกล้ ดารการีบหลบห่างจากอีกฝ่าย แต่ปะทะกับคนนั่งข้างซึ่งกำลังยั่วตอบอย่างไม่ตั้งใจ
แก้มเนียนนุ่มกรุ่นหอมของดารกาชนจมูกโด่งงามของเปรมเข้าอย่างไม่ตั้งใจ ชิดสมัยเหลือบมองค้อนขวับ ขณะที่นเรศไม่พอใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างปุบปับกะทันหัน ส่วนสองหนุ่มสาวตัวต้นเหตุนั่งกายตรงเงียบงันไปทั้งคู่
หนังจบลงท่ามกลางการฝืนดูของกลุ่มของเปรม ถึงหนังเศร้าก็ไม่อาจทำให้สองสาวร้องไห้ได้อีก สาวคนหนึ่งหึงหวงอีกคนหนึ่งวาบไหวต่อการถูกสัมผัสโดยบังเอิญ
ชิดสมัยสาวเท้าเกือบเป็นวิ่งหนีออกจากโรงภาพยนตร์ เปรมรีบก้าวตามไปคว้าแขนหญิงร่างบอบบางเรียกรั้งเสียงอ่อน
“ไหมจะไปไหน มาขึ้นรถทางนี้”
“ไหมไม่ไป ไม่ไป”ชิดสมัยออกแรงดึงแขนของตนเองให้พ้นการเกาะกุม เปรมก้มหน้าลงมาถามเสียงเครียด
“ไหมโกรธอะไร”
“ก็”เธอพูดไม่ออก ก่อนที่จะประเคยกำปั้นเล็กๆลงบนอกแกร่งของชายหนุ่มรูปงามด้วยความหึงหวง
ภาพของคนทั้งสองตกอยู่ในสายตาของดารกา ซึ่งเดินแยกไปยืนรออยู่ข้างรถ เช่นเดียวกับนเรศ ซึ่งทำท่าไม่พอใจ สีหน้าออกเตคร่งเครียดไม่น้อย เมื่อชายร่างสูงโปร่งยังเห็นว่าดารกาให้ความสนใจต่อเปรม เขาจึงหาเรื่องหญิงสาวที่ใจเขาใฝ่ปองเช่นกัน
“คุณคุยอะไรกับเปรมนักหนาในโรงหนัง คุณแดง”
“แปลกจริง”หญิงสาวจอมยุ่ง ทำเสียงขึ้นจมูกไม่พอใจ
“คนรู้จักก็จะไม่ให้คุยกันหรือพี่นเรศ”
“แต่คุณไม่เพียงแต่คุยเท่านั้น ผมเห็นแก้มคุณถูกจมูกเปรม”
“บังเอิญเท่านั้นไม่เห็นเสียหาย”ดารกาตอบอย่างไม่ยี่หระ ซึ่งทำให้นเรศเกิดอารมณ์โกรธ อยากเอาชนะขึ้นมาในทันที
“ถ้าอย่างนั้น ผมคงทำได้ไม่เสียหายล่ะสิ” กล่าวพลางชายหนุ่มคว้าแขนเธอตรึงไว้ทั้งสองข้าง ก้มหน้าไปหาดวงหน้างามใกล้ชิด ดารกาส่ายหน้าหลบหลีก และสะบัดแขนแรงจนพ้นการจับตรึงของอีกฝ่าย จากนั้นดารกาตวัดฝ่ามือฟาดเข้าเต็มแก้มนเรศเต็มแรง
เพี๊ยะ
“บ้าที่สุดคุณเห็นฉันเป็นผู้หญิงชนิดไหนกัน”
“คุณพูดเองว่าไม่แปลก คุณทำหัวก้าวล้ำทันสมัยเองนะคุณแดง”
เธอตวัดสายตาฉับ มองนเรศ พลางเหยียดยิ้มมุมปาก ชายร่างสูงรู้สึกชาไปทั้งกายจนค่อย ๆ โกรธขึ้นมาทีละนิด ขณธเดียวกันนั้นเปรมดึงกึ่งลากชิดสมัยกลับมาที่รถจนได้ เขาบอกคนทั้งสองอย่างไม่รู้มีอะไรเกิดขึ้น
“ขึ้นรถเถอะดึกมากแล้ว”
“ไปส่งกันก่อนก็แล้วกันเพราะอยู่ใกล้ ๆ”นเรศเอ่ยตัดบทก่อน
เปรมแปลกใจเพราะคิดว่านเรศจะไปส่งดารกาด้วยกันจึงชวน
“ไม่ไปส่งคุณแดงด้วยกันหรือ”
“ไม่ล่ะ เพราะเค้าคงไม่อยากให้กันไปส่งแน่”
เปรมขมวดคิ้วมุ่นต่อคำตัดพ้อของนเรศ ส่วนดารกาอยากย้อนแต่กลัวถูกดุจากเปรมจึงนิ่งเสีย เปรมไม่พูดอะไร ทุกคนต่างเก็บปากจนเงียบ กระทั่งเปรมขับรถมาถึงบ้านของนเรศ ชายหนุ่มเป็นลูกชายเศรษฐี มีฐานะดีคนหนึ่ง
ชายร่างสูงโปร่งลงจากรถโดยไม่ล่ำลาใครจนเปรมแปลกใจยิ่งขึ้น เขาเหลือบหางตามองทางกระจกหลัง จึงได้เห็นดารกาเบือนหน้าไปมองนอกรถ ให้เปรมเดา เขาเดาไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากโทษว่า หนูแดงทำฤทธิ์มากตามเคย เขากลับรถ ขณะที่กำลังชะลอความเร็วเพื่อกลับรถให้ตรงทาง
ดารกาเอ่ยเรื่อย ๆ เหมือนจัดไฟให้ชิดสมัยร้อนราวกับถูกเผาด้วยริษยานัก
“ไปส่งไหมก่อนดีกว่านะคะพี่เปรม บ้านไหมถึงก่อนบ้านแดง พี่เปรมจะได้ไม่อ้อมกลับไปกลับมา”
“ที่แท้เธออยากจะนั่งรถพี่เปรมตามลำพังใช่มั้ยดารกา เธอคิดจะแย่งคู่รักเพื่อน”
“ไหม พูดอะไรอย่างนั้น”เปรมปรามอย่างไม่พอใจ ดารกาจึงเปิดประตูรถลงไปทันที เปรมรีบเรียกรั้งอีกฝ่าย
“คุณแดงจะไปไหน ที่มันอะไรเกิดอะไรขึ้น”
“อยากไปไหนก็ช่างเขาสิคะพี่เปรม”
“ไหมหยุดหึงหวงเสียที”
“แดงจะแย่งพี่เปรมไปจากไหม”
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่ไม่เห็นเขาทำอะไรเลย”
“พี่เปรมเข้าข้างเธอ อยู่ในโรงหนังก็จูบกันแล้วนี่ยังคิดไปตามลำพังอีก”
“แต่นี่มันดึกแล้ว ถ้าคุณแดงไม่กลับกับเราเธอจะกลับได้อย่างไร”
“ทำไมไหมต้องสนใจด้วยล่ะคะ คนก๋ากั่นอย่างแดงมีที่ไปอยู่แล้วล่ะ”
เปรมไม่รับฟังวาจาของชิดสมัย แต่เขาขับรถตามดารกาซึ่งเดินลิ่ว ๆ ไปแล้ว ชิดสมัยสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นอย่างไม่พอใจ แต่ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เปรมจอดรถใกล้ริมถนน เปิดประตูรถลงไปหาดารกา ปากเรียกรั้งให้อีกฝ่ายหยุดการจ้ำอ้าวๆ
“หยุดก่อนคุณแดง นี่ตั้งใจจะเดินกลับบ้านหรือไง”
“คู่รักพี่เปรมเขาหึงแดงจนลมออกหูอย่างนั้นแล้ว จะให้แดงไปด้วยได้ยังไง”
“คุณแดงยั่วให้เขาโกรธก่อน คิดว่าพี่รู้ไม่ทันหรือ”
“แดงยั่วอะไรไม่ทราบ” ดารกาหยุดเท้าหันกลับไปตีหน้าแสนซื่อ
เปรมไม่อยากต่อความยาวบอกให้ดารกาขึ้นรถไปด้วยกัน หญิงสาวก้าวขึ้นนั่งเบาะหลัง ชิดสมัยสะบัดหน้าพรืดจนน่ากลัวคอเคล็ด
ดารกามิได้พูดอะไรกับอีกฝ่ายนั่งรถไปเงียบ ๆ คนขับหนักใจเหมือนดั่งถูกหินถ่วง ก่อนตัดสินใจอ้อมไปส่งดารกาก่อน การกระทำของเปรมสร้างความพอใจให้ชิดสมัยเป็นอันมาก หญิงสาวร่างบอบบางปลายหางตามาทางดารกาอย่างผู้กำชัยชนะเพราะเปรมแสดงออกว่าชิดสมัยมาเป็นที่หนึ่ง
ร้อยโทเปรมขับรถมาจอดหน้ารั้ว บ้านเลิศพานิช ดารกาแสร้งรอให้เปรมเปิดประตูรถให้ ซึ่งเขาก็ลงมาทำหน้าที่นั้น ดารกาจงใจกล่าวให้ชิดสมัยและเปรมได้ยินชัดเต็มสองหูว่า
“แหมวันนี้สนุกทั้งนอกจอและในจอเลยนะคะ ขอบคุณค่ะพี่เปรม”
ดวงตาคู่สวยเป็นประกายนิ่งดั่งน้ำลึก เปรมไม่เข้าใจมีสิ่งใดซ่อนอยู่ภายใต้ความราบเรียบไร้รอยเปิดเผยของอีกฝ่าย ดารกาหันไปชะโงกหน้าโลกมือลาชิดสมัย ซึ่งสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ยอมรับไมตรี ที่เพิ่งได้คิดว่า ดารกายืมเธอเป็นสะพานเพื่อเข้ามาหาเปรม ไม่ใช่นเรศอย่างที่เธอเข้าใจ และอยากให้เป็น
ดารกาเลวร้ายยิ่งนักในความคิดของชิดสมัย เปรมเปิดประตูรถเกลับมาเป็นคนขับ โดยไม่มีคำพูดใดใด นอกจากชิดสมัยจะเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาอย่างไม่อาจเก็บไว้ในใจได้
“ไหมน่าจะรู้ทันว่าแดงเข้ามาตีสนิทเพราะอยากแย่งพี่เปรม”
“พูดเหมือนพี่เป็นสิ่งของที่จะให้ใครต่อใครมายื้อเล่นง่ายๆ”
“ถ้าคิดจะโกรธไหมขอให้พี่เปรมไปโกรธแดงแทนก็แล้วกัน เพราะเธอเป็นนางผีร้ายที่จ้องจะตะครุบพี่เปรมไปจากไหม”
“ทำไมคิดมากอย่างนั้นนะไหม เราไม่ต้องพูดถึงเขาไม่ดีกว่าหรือ”
“ได้ค่ะ แต่พี่เปรมอย่าคิดถึงก็พอ”
เปรมนิ่งอึ้ง ที่ได้ยินคำตอบโต้ของชิดสมัยอย่างไม่เคยได้ยินมากก่อนเลย...ชิดสมัยกลัวเขาเหมือนหนูกลัวแมว ไม่เคยทำฤทธิ์มาก ปากไวเหมือน...หนูแดง ใช่เขาคิดมาตลอดทีเดียวเรื่องของดารกานับแต่วันที่ได้พบกันอีกครั้งที่บ้านของเขา หนูแดงจอมแผลงฤทธิ์คน การห้ามจึงดูเหมือนการยุ เพราะเปรมยิ่งคิดมาขึ้น คิดมาตลอดนับแต่เจอกับดารกาอีกครั้งที่บ้านเกิดของเขา และไม่เคยหยุดคิดได้เลย!!
“ชื่นใจจังเลย ข้างในร้อนนะ มีพัดลมเล็กๆตัวเดียว เกรงใจคุณแม่ต้องแบ่งพัดลมมาให้แดง แดงเห็นเหงื่อท่านออกด้วย”
“บ้านเราไม่รวยนี่จ๊ะ ใช้จ่ายต้องระวัง ไม่เหมือนแดง อยากได้อะไรคงสั่งได้ดังใจ”
ดารกาจับสายตามองหน้าสวยของชิดสมัย พลางนึกในใจ ใช่เธออยากได้พี่เปรมคืนและจะเอาคืนให้ได้
“พี่เปรมจีบไหมนานตั้งสองปีแล้ว แดงไม่ยักรู้เรื่องเลย”
“แดงไม่ค่อยสนใจพวกเรานี่นา พวกเรายังพูดเลยว่า เพราะแดงรวยเลยไม่ใส่ใจกับพวกจนๆอย่างไหม”
“เป็นอย่างนั้นเสียเมื่อไหร่กัน แดงเพียงแต่รำคาญรักยมของไหมต่างหาก”
“อะไรนะ” ชิดสมัยอุทาน สีหน้าเผือดซีดขึ้นมาทันตา ดารกาตกใจกับอาการที่ผิดปกติของชิดสมัย หญิงสาวหอบหายใจ
“ไหมเป็นอะไร ไหมบอกแดงสิ ทำไมไหมหน้าซีดอย่างนั้นล่ะ”
ชิดสมัยถอนใจยาวๆสองสามครั้ง หายใจยาวและลึกซ้ำอีก อาการหน้าซีดหายไป
“ไหมเป็นโรคหัวใจมากขนาดนี้เลยหรือ ตายจริงแดงพูดไม่ระวัง แดงขอโทษนะ”
“ไหมกลัวผีน่ะแดง”ชิดสมัยบอกเล่าอย่างอายๆ “แดงไปเห็นไหมมีรักยมหรือ ไหมไม่มีนะ ไหมกลัว”
ดารกาหัวเราเสียงใส ก่อนเฉลย
“แดงหมายถึงสุดาราตรีจ้ะ เขาเหมือนรัก ยม คู่กันอย่างแกะไม่หลุดเลย”
“แดงปากร้ายเชียว อย่างนี้สุดากับราตรีเขาถึงได้ชอบตีกระทบแดง แล้วไปรู้จักรักยมได้ยังไง ไหมไม่เคยเห็นหรอก รู้แต่ว่าเป็นผี”
“พี่เลี้ยงแดงชอบเล่าเรื่องไสยศาสตร์ให้ฟัง เรื่องการทำของให้คนหลงรัก”
ชิดสมัยฉุกใจคิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่งที่เคยได้ยินมารดาเอ่ยพาดพิงไปถึงบิดาของหญิงสาว ‘นังคนนั้นมันทำของพ่อแกถึงไปไม่กลับอย่างนี้’
“แดงเชื่อมั้ย”
“ไหมเชื่อหรือ”
“คุณพ่อของไหมทิ้งไหมไปหลายปีแล้ว คุณแม่ท่านก็ว่าคุณพ่อโดนของ”
แม่ริม ปล่อยตัวโทรม ผมกระเซิง ไม่แต่งตัวให้ดูดี อย่างที่ดารกาเห็น อาจจะเป็นส่วนหนึ่งก็ได้ที่คุณพ่อของชิดสมัยทิ้งไป แต่ไม่ว่าเป็นเช่นไร มารดาของชิดสมัยน่าเห็นใจอยู่ดี เพราะท่านทำงาน ไม่มีเวลามานั่งแต่งสวย ถ้าเป็นหญิงที่ไม่ต้องช่วยครอบครัวทำกิน อาจจะทำสวยใสเอาใจสามีได้ตลอด ไสยศาสตร์ที่ว่า ดารกาคิดไปถึงเรื่องความเห็นแก่ตัวมากกว่า เธอไม่เชื่อเรื่องพวกนี้สักนิดเดียว
“คุณแม่ไม่ไปง้อหรือไหม”
“ไม่เลยสักครั้ง ท่านใจแงกว่าไหมเยอะเลย รู้มั้ย ตั้งแต่คบกับพี่เปรม ไหมยังต้องคอยง้อพี่เปรมอยู่เสมอเลย”
“ท่าทางพี่เปรมดุออก”ดารกาแสร้งว่า “แล้วรักกันได้ยังไงล่ะ” ข้อนี้ต่างหากที่อยากรู้
ชิดสมัยหน้าแดงเล็กน้อยก่อนบอกเล่าให้ดารกาฟัง
“ไหมไปธุระหน้ากระทรวง วันนั้นแดดร้อนมาก ไหมเป็นลม พอดีพี่เปรมมาเห็นพอดี พี่เปรมช่วยไว้ อุ้มไหมขึ้นรถเช่า พาไปส่งโรงพยาบาล จากนั้นพี่เปรมก็มาส่งที่บ้าน และมาเยี่ยมบ่อยๆ ไหมแข็งแรงขึ้นก็ตอบแทนพี่เปรม ทำอาหารให้ทาน พี่เปรมชอบสาคูไส้หมูมากเลยนะแต่ต้องไม่หวานมาก ต้องไม่ใส่ถั่ว แต่ใส่ตั้งฉ่ายแทน ก็คบกันเรื่อยมา”
เสน่ห์ปลายจวักจากสาวอมโรค!! ดารกาคิดค่อน
เวลาเดียวกันนั้นเองที่รถของเปรม มาจอดหน้าบ้าน เปรมนั่งคู่มากับนเรศ ชายหนุ่มเห็นดารกานั่งอยู่หน้าบ้านของชิดสมัย เขาอดบ่นเสียไม่ได้ว่า
“กันคิดว่าจะไปรับคุณแดงที่บ้านเลยไม่ต้องไป ไม่ต้องรู้จักบ้านของเธอเสียที”
เปรมลอบยิ้มไม่ให้นเรศได้ตำหนิ พวกเขาลงจากรถไปในบ้านชิดสมัยเพื่อทักผู้ใหญ่ และรับสองสาวออกมาตามเวลา ที่คิดว่าจะไปทานอาหารกันก่อน
นเรศเปิดประตูให้ชิดสมัยได้นั่งคู่ไปกับเปรม และตนเองนั่งคู่กับดารกา นเรศ ขยับตัวเองเพื่อเบียดไหล่ดารกาอย่างฉวยโอกาส หญิงสาวห่อกายให้เล็กลง เพื่อไม่ให้นเรศได้ถูกตัว เปรมมองจากกระจกหลัง เขาย่นหัวคิ้วเล็กน้อย ชิดสมัยเห็นพอดีจึงถามด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรคะพี่เปรม”
“ไม่มีอะไร”เขาตอบเสียงเรียบ
หลังทานอาหารแล้ว หนุ่มสาวสองคู่พากันไปโรงหนังที่ได้รับความนิยมสูงสุดในยามนี้ โรงหนังเฉลิมกรุงมีคนมีชมค่อนข้างเยอะพอควร
ตามหมายเลขที่นั่ง ชิดสมัยเดินเข้าไปเลือกเก้าอี้นั่งก่อนเปรมตามไปนั่ง ดารกาตามไปก่อนที่นเรศจะแย่งนั่งกลาง เพื่อกันเธอออกจากเปรม ดังนั้นกลายเป็นเปรมขนาบด้วยสองสาวเป็นไปตามความตั้งใจของดารกา โดยไม่มีพิรุธเพราะหญิงสาวหันไปยิ้มบางๆให้นเรศได้ชื่นใจ
สุภาพบุรุษเสือไทย คือภาพยนตร์รอบนั้น
เนื้อหาเป็นเรื่องของเสือใบ เสือดำ และเสือมเหศวร สามเสือของหนังค่อนข้างประทับใจ และฉากเศร้า ชิดสมัยถึงกลับร้องไห้ ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาจนเปียกชื้น เปรมเหลือบมองดารกาซึ่งนั่งซ้ายมือของเขา เธอก็ร้องไห้อย่างเงียบงัน ชายหนุ่มเขาหันเย้าดารกา
“คนเก่งทำขี้แย”
“พี่เปรมใจดำ”
ดารกาว่าลอดริมฝีปากพอได้ยิน นเรศได้ยินไม่ชัดว่าดารกาพูดว่าอะไร นเรศจึงชะโงกหน้ามาถามใกล้ ดารการีบหลบห่างจากอีกฝ่าย แต่ปะทะกับคนนั่งข้างซึ่งกำลังยั่วตอบอย่างไม่ตั้งใจ
แก้มเนียนนุ่มกรุ่นหอมของดารกาชนจมูกโด่งงามของเปรมเข้าอย่างไม่ตั้งใจ ชิดสมัยเหลือบมองค้อนขวับ ขณะที่นเรศไม่พอใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างปุบปับกะทันหัน ส่วนสองหนุ่มสาวตัวต้นเหตุนั่งกายตรงเงียบงันไปทั้งคู่
หนังจบลงท่ามกลางการฝืนดูของกลุ่มของเปรม ถึงหนังเศร้าก็ไม่อาจทำให้สองสาวร้องไห้ได้อีก สาวคนหนึ่งหึงหวงอีกคนหนึ่งวาบไหวต่อการถูกสัมผัสโดยบังเอิญ
ชิดสมัยสาวเท้าเกือบเป็นวิ่งหนีออกจากโรงภาพยนตร์ เปรมรีบก้าวตามไปคว้าแขนหญิงร่างบอบบางเรียกรั้งเสียงอ่อน
“ไหมจะไปไหน มาขึ้นรถทางนี้”
“ไหมไม่ไป ไม่ไป”ชิดสมัยออกแรงดึงแขนของตนเองให้พ้นการเกาะกุม เปรมก้มหน้าลงมาถามเสียงเครียด
“ไหมโกรธอะไร”
“ก็”เธอพูดไม่ออก ก่อนที่จะประเคยกำปั้นเล็กๆลงบนอกแกร่งของชายหนุ่มรูปงามด้วยความหึงหวง
ภาพของคนทั้งสองตกอยู่ในสายตาของดารกา ซึ่งเดินแยกไปยืนรออยู่ข้างรถ เช่นเดียวกับนเรศ ซึ่งทำท่าไม่พอใจ สีหน้าออกเตคร่งเครียดไม่น้อย เมื่อชายร่างสูงโปร่งยังเห็นว่าดารกาให้ความสนใจต่อเปรม เขาจึงหาเรื่องหญิงสาวที่ใจเขาใฝ่ปองเช่นกัน
“คุณคุยอะไรกับเปรมนักหนาในโรงหนัง คุณแดง”
“แปลกจริง”หญิงสาวจอมยุ่ง ทำเสียงขึ้นจมูกไม่พอใจ
“คนรู้จักก็จะไม่ให้คุยกันหรือพี่นเรศ”
“แต่คุณไม่เพียงแต่คุยเท่านั้น ผมเห็นแก้มคุณถูกจมูกเปรม”
“บังเอิญเท่านั้นไม่เห็นเสียหาย”ดารกาตอบอย่างไม่ยี่หระ ซึ่งทำให้นเรศเกิดอารมณ์โกรธ อยากเอาชนะขึ้นมาในทันที
“ถ้าอย่างนั้น ผมคงทำได้ไม่เสียหายล่ะสิ” กล่าวพลางชายหนุ่มคว้าแขนเธอตรึงไว้ทั้งสองข้าง ก้มหน้าไปหาดวงหน้างามใกล้ชิด ดารกาส่ายหน้าหลบหลีก และสะบัดแขนแรงจนพ้นการจับตรึงของอีกฝ่าย จากนั้นดารกาตวัดฝ่ามือฟาดเข้าเต็มแก้มนเรศเต็มแรง
เพี๊ยะ
“บ้าที่สุดคุณเห็นฉันเป็นผู้หญิงชนิดไหนกัน”
“คุณพูดเองว่าไม่แปลก คุณทำหัวก้าวล้ำทันสมัยเองนะคุณแดง”
เธอตวัดสายตาฉับ มองนเรศ พลางเหยียดยิ้มมุมปาก ชายร่างสูงรู้สึกชาไปทั้งกายจนค่อย ๆ โกรธขึ้นมาทีละนิด ขณธเดียวกันนั้นเปรมดึงกึ่งลากชิดสมัยกลับมาที่รถจนได้ เขาบอกคนทั้งสองอย่างไม่รู้มีอะไรเกิดขึ้น
“ขึ้นรถเถอะดึกมากแล้ว”
“ไปส่งกันก่อนก็แล้วกันเพราะอยู่ใกล้ ๆ”นเรศเอ่ยตัดบทก่อน
เปรมแปลกใจเพราะคิดว่านเรศจะไปส่งดารกาด้วยกันจึงชวน
“ไม่ไปส่งคุณแดงด้วยกันหรือ”
“ไม่ล่ะ เพราะเค้าคงไม่อยากให้กันไปส่งแน่”
เปรมขมวดคิ้วมุ่นต่อคำตัดพ้อของนเรศ ส่วนดารกาอยากย้อนแต่กลัวถูกดุจากเปรมจึงนิ่งเสีย เปรมไม่พูดอะไร ทุกคนต่างเก็บปากจนเงียบ กระทั่งเปรมขับรถมาถึงบ้านของนเรศ ชายหนุ่มเป็นลูกชายเศรษฐี มีฐานะดีคนหนึ่ง
ชายร่างสูงโปร่งลงจากรถโดยไม่ล่ำลาใครจนเปรมแปลกใจยิ่งขึ้น เขาเหลือบหางตามองทางกระจกหลัง จึงได้เห็นดารกาเบือนหน้าไปมองนอกรถ ให้เปรมเดา เขาเดาไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากโทษว่า หนูแดงทำฤทธิ์มากตามเคย เขากลับรถ ขณะที่กำลังชะลอความเร็วเพื่อกลับรถให้ตรงทาง
ดารกาเอ่ยเรื่อย ๆ เหมือนจัดไฟให้ชิดสมัยร้อนราวกับถูกเผาด้วยริษยานัก
“ไปส่งไหมก่อนดีกว่านะคะพี่เปรม บ้านไหมถึงก่อนบ้านแดง พี่เปรมจะได้ไม่อ้อมกลับไปกลับมา”
“ที่แท้เธออยากจะนั่งรถพี่เปรมตามลำพังใช่มั้ยดารกา เธอคิดจะแย่งคู่รักเพื่อน”
“ไหม พูดอะไรอย่างนั้น”เปรมปรามอย่างไม่พอใจ ดารกาจึงเปิดประตูรถลงไปทันที เปรมรีบเรียกรั้งอีกฝ่าย
“คุณแดงจะไปไหน ที่มันอะไรเกิดอะไรขึ้น”
“อยากไปไหนก็ช่างเขาสิคะพี่เปรม”
“ไหมหยุดหึงหวงเสียที”
“แดงจะแย่งพี่เปรมไปจากไหม”
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่ไม่เห็นเขาทำอะไรเลย”
“พี่เปรมเข้าข้างเธอ อยู่ในโรงหนังก็จูบกันแล้วนี่ยังคิดไปตามลำพังอีก”
“แต่นี่มันดึกแล้ว ถ้าคุณแดงไม่กลับกับเราเธอจะกลับได้อย่างไร”
“ทำไมไหมต้องสนใจด้วยล่ะคะ คนก๋ากั่นอย่างแดงมีที่ไปอยู่แล้วล่ะ”
เปรมไม่รับฟังวาจาของชิดสมัย แต่เขาขับรถตามดารกาซึ่งเดินลิ่ว ๆ ไปแล้ว ชิดสมัยสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นอย่างไม่พอใจ แต่ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เปรมจอดรถใกล้ริมถนน เปิดประตูรถลงไปหาดารกา ปากเรียกรั้งให้อีกฝ่ายหยุดการจ้ำอ้าวๆ
“หยุดก่อนคุณแดง นี่ตั้งใจจะเดินกลับบ้านหรือไง”
“คู่รักพี่เปรมเขาหึงแดงจนลมออกหูอย่างนั้นแล้ว จะให้แดงไปด้วยได้ยังไง”
“คุณแดงยั่วให้เขาโกรธก่อน คิดว่าพี่รู้ไม่ทันหรือ”
“แดงยั่วอะไรไม่ทราบ” ดารกาหยุดเท้าหันกลับไปตีหน้าแสนซื่อ
เปรมไม่อยากต่อความยาวบอกให้ดารกาขึ้นรถไปด้วยกัน หญิงสาวก้าวขึ้นนั่งเบาะหลัง ชิดสมัยสะบัดหน้าพรืดจนน่ากลัวคอเคล็ด
ดารกามิได้พูดอะไรกับอีกฝ่ายนั่งรถไปเงียบ ๆ คนขับหนักใจเหมือนดั่งถูกหินถ่วง ก่อนตัดสินใจอ้อมไปส่งดารกาก่อน การกระทำของเปรมสร้างความพอใจให้ชิดสมัยเป็นอันมาก หญิงสาวร่างบอบบางปลายหางตามาทางดารกาอย่างผู้กำชัยชนะเพราะเปรมแสดงออกว่าชิดสมัยมาเป็นที่หนึ่ง
ร้อยโทเปรมขับรถมาจอดหน้ารั้ว บ้านเลิศพานิช ดารกาแสร้งรอให้เปรมเปิดประตูรถให้ ซึ่งเขาก็ลงมาทำหน้าที่นั้น ดารกาจงใจกล่าวให้ชิดสมัยและเปรมได้ยินชัดเต็มสองหูว่า
“แหมวันนี้สนุกทั้งนอกจอและในจอเลยนะคะ ขอบคุณค่ะพี่เปรม”
ดวงตาคู่สวยเป็นประกายนิ่งดั่งน้ำลึก เปรมไม่เข้าใจมีสิ่งใดซ่อนอยู่ภายใต้ความราบเรียบไร้รอยเปิดเผยของอีกฝ่าย ดารกาหันไปชะโงกหน้าโลกมือลาชิดสมัย ซึ่งสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ยอมรับไมตรี ที่เพิ่งได้คิดว่า ดารกายืมเธอเป็นสะพานเพื่อเข้ามาหาเปรม ไม่ใช่นเรศอย่างที่เธอเข้าใจ และอยากให้เป็น
ดารกาเลวร้ายยิ่งนักในความคิดของชิดสมัย เปรมเปิดประตูรถเกลับมาเป็นคนขับ โดยไม่มีคำพูดใดใด นอกจากชิดสมัยจะเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาอย่างไม่อาจเก็บไว้ในใจได้
“ไหมน่าจะรู้ทันว่าแดงเข้ามาตีสนิทเพราะอยากแย่งพี่เปรม”
“พูดเหมือนพี่เป็นสิ่งของที่จะให้ใครต่อใครมายื้อเล่นง่ายๆ”
“ถ้าคิดจะโกรธไหมขอให้พี่เปรมไปโกรธแดงแทนก็แล้วกัน เพราะเธอเป็นนางผีร้ายที่จ้องจะตะครุบพี่เปรมไปจากไหม”
“ทำไมคิดมากอย่างนั้นนะไหม เราไม่ต้องพูดถึงเขาไม่ดีกว่าหรือ”
“ได้ค่ะ แต่พี่เปรมอย่าคิดถึงก็พอ”
เปรมนิ่งอึ้ง ที่ได้ยินคำตอบโต้ของชิดสมัยอย่างไม่เคยได้ยินมากก่อนเลย...ชิดสมัยกลัวเขาเหมือนหนูกลัวแมว ไม่เคยทำฤทธิ์มาก ปากไวเหมือน...หนูแดง ใช่เขาคิดมาตลอดทีเดียวเรื่องของดารกานับแต่วันที่ได้พบกันอีกครั้งที่บ้านของเขา หนูแดงจอมแผลงฤทธิ์คน การห้ามจึงดูเหมือนการยุ เพราะเปรมยิ่งคิดมาขึ้น คิดมาตลอดนับแต่เจอกับดารกาอีกครั้งที่บ้านเกิดของเขา และไม่เคยหยุดคิดได้เลย!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 พ.ย. 2554, 09:01:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 พ.ย. 2554, 09:01:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 3199
| << อยากเอาชนะ | รุก >> |
nongnong79 9 พ.ย. 2554, 09:22:47 น.
รอตอนต่อไปค่ะกำลังสนุกเลย
รอตอนต่อไปค่ะกำลังสนุกเลย
nutcha 9 พ.ย. 2554, 09:39:00 น.
แล้วพี่เปรมจะทำไงล่ะ ที่คบกับชิดสมัยนี่พี่เปรมรักหรือเปล่า
แล้วพี่เปรมจะทำไงล่ะ ที่คบกับชิดสมัยนี่พี่เปรมรักหรือเปล่า
เดิมเดิม 9 พ.ย. 2554, 09:50:43 น.
อ่านเรื่องนี้แล้วความรู้สึกคล้ายดูวนิดา เวอร์ชั่นติ๊ก+แอฟ จังเลยค่ะ พี่เปรมเก๊กเหลือเกิน หนูแดงก็น่ารัก ชิดสมัยออกแนวร้ายแล้วอ่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วความรู้สึกคล้ายดูวนิดา เวอร์ชั่นติ๊ก+แอฟ จังเลยค่ะ พี่เปรมเก๊กเหลือเกิน หนูแดงก็น่ารัก ชิดสมัยออกแนวร้ายแล้วอ่ะ
แพม 9 พ.ย. 2554, 09:55:56 น.
ยากนะนี่ จะทำอะไรมากก็ไม่ได้เดี๋ยวสาวเจ้าหัวใจวายตายขึ้นมาล่ะยุ่ง!
ยากนะนี่ จะทำอะไรมากก็ไม่ได้เดี๋ยวสาวเจ้าหัวใจวายตายขึ้นมาล่ะยุ่ง!
นางแก้ว 9 พ.ย. 2554, 10:13:25 น.
ขอโทษนะคะถ้าไปเหมือนนิยายชั้นครูเข้า สาบานได้ว่า ไม่เคยอ่านและเคยดูมากอ่นเลยค่ะ แต่ไปก๊อบรูปของเขาจากละคร เพราะสวยดีค่ะ
ขอโทษนะคะถ้าไปเหมือนนิยายชั้นครูเข้า สาบานได้ว่า ไม่เคยอ่านและเคยดูมากอ่นเลยค่ะ แต่ไปก๊อบรูปของเขาจากละคร เพราะสวยดีค่ะ
nunoi 9 พ.ย. 2554, 10:47:41 น.
หนูแดงน่ารักขนาดนี้ พี่เปรมจะอดคิดถึงได้เหรอ
หนูแดงน่ารักขนาดนี้ พี่เปรมจะอดคิดถึงได้เหรอ
คิมหันตุ์ 9 พ.ย. 2554, 11:41:54 น.
โอ้ยยยยยอะไรจะมีเหตุบังเอิญให้วุ่นวายขนาดนี้ 55
โอ้ยยยยยอะไรจะมีเหตุบังเอิญให้วุ่นวายขนาดนี้ 55
MYsister 9 พ.ย. 2554, 14:10:19 น.
อีตาเปรมไม่เห็นฉลาดตรงไหนแย่งกันทำม๊ายยย หล่ออย่างเดียวกินไม่ได้นะค่ะหนูแดงงเจ๊ขอเตือน!!!
อีตาเปรมไม่เห็นฉลาดตรงไหนแย่งกันทำม๊ายยย หล่ออย่างเดียวกินไม่ได้นะค่ะหนูแดงงเจ๊ขอเตือน!!!
Zephyr 9 พ.ย. 2554, 16:26:54 น.
หนูแดงเอ้ย หาผู้ชายคนอื่นเถอะ ยายไหมเธอเริ่มร้ายแล้วนะ ทำตัวงี่เง่ามากกกกก นเรศก็อีกคน เปรมคบกับไหมนี่รักจริงๆเหรอ ไม่ใช่แค่เห็นใจ สงสารเพราะขี้โรคหรอกเหรอ ตอนนี้อีตาเปรมแบบ เซ็งอ่ะ แม่ยกเชียร์หนูแดงสุดใจขาดดิ้นเลย
หนูแดงเอ้ย หาผู้ชายคนอื่นเถอะ ยายไหมเธอเริ่มร้ายแล้วนะ ทำตัวงี่เง่ามากกกกก นเรศก็อีกคน เปรมคบกับไหมนี่รักจริงๆเหรอ ไม่ใช่แค่เห็นใจ สงสารเพราะขี้โรคหรอกเหรอ ตอนนี้อีตาเปรมแบบ เซ็งอ่ะ แม่ยกเชียร์หนูแดงสุดใจขาดดิ้นเลย
minafiba 9 พ.ย. 2554, 20:53:09 น.
^_^
^_^
เมล 9 พ.ย. 2554, 22:02:43 น.
จริงๆที่ไหมคิดก็ถูก หนูแดงนิสัยไม่ดี คิดแย่งแฟนเพื่อนจริงๆ
จริงๆที่ไหมคิดก็ถูก หนูแดงนิสัยไม่ดี คิดแย่งแฟนเพื่อนจริงๆ
konhin 11 พ.ย. 2554, 04:36:36 น.
เฮ้อ พระเอกยุคเก่า ความคิดสมัยพ่อขุนราม หนูแดงคะ ควงคนperfect กว่าไปโชว์ดีกว่ามั้ย?
เฮ้อ พระเอกยุคเก่า ความคิดสมัยพ่อขุนราม หนูแดงคะ ควงคนperfect กว่าไปโชว์ดีกว่ามั้ย?