*--รักใสๆ...หัวใจ18--*
ตอนที่ 1 เธอ.....คือใคร?
"กริ๊งๆๆ......." เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น บ่งบอกถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง พอถึงเวลาเสียงกริ่งเลิกเรียนได้ดังขึ้น ทุกๆเย็น แน่นอน!! พวกเด็กๆผู้ชายต่างพากันวิ่งไปที่หน้าประตูโรงเรียน
"ลุงยาม เมื่อไหร่จะเปิดประตูซักทีเนี่ย!! โห่.. " เด็กหนุ่มเสียงดังขึ้น
"ลุงก็อยากเปิด... แต่อาจารย์ท่านได้สั่งไว้ ว่าห้ามเปิด เพราะวันนี้มีงานโรงเรียน"
"โห่ลุง ก็แค่งานงี่เง่าๆน่ะ ก็แค่ดารามาถ่ายทำรายการแค่เนี่ย ทำเป็นไม่เคยเห็นกัน ดารามันก็คือคนล่ะว๊า...." เด็กหนุ่มเถียง
"ไปๆเข้าไปได้แล้ว เข้าไปข้างใน เป็นถึงรุ่นพี่ม.ปลาย น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีของน้องๆม.ต้น " ลุงยามตะเพิดเด็กหนุ่มคนนั้น
~เด็กหนุ่มเป็นเด็กม.ปลายคนเดียวที่ยืนอยู่ในกลุ่มเด็กนักเรียนม.ต้นที่อยู่หน้าประตูโรงเรียน.. ซึ่งมีเป้าหมายคือร้านเกมส์~
"เฮ้ย!! ไอ(เต็ม) เข้าไปข้างในเหอะป่ะ โถ่!! วันเดียวไม่ตายห่าหรอกน่า" เพื่อนของเต็มเรียก
"โห่!! กูล่ะเซ็งอาจารย์ว่ะไอ(เบส) วันๆนอกจากแมร่งจะบ่นให้กูปวดหัว และจะยังมากักขังหน่วงเหนี่ยวกูอีก....กูจะฟ้องปวีณา"
"ฮ่าๆๆ โถๆๆ...เอาเหอะมึง อย่าลืมดิวันนี้ถึงมึงจะไม่ได้เล่นเกมส์ แต่สาวๆที่มึงแทบจะไม่เคยเห็นหน้า อยู่ให้มึงหม้อนะเว้ย"
"เออว่ะ... แจ่มๆแมร่งชอบกลับบ้านเร็ว สงสัยกลัว UV เลียผิวว่ะ 555+"
"ป่ะๆเสียเวลา...เดี๋ยวน้องๆสาวสวยจะรอนาน" เบสพูดพร้อมกอดคอของเต็ม ทั้งคู่พากันเดินแซวคนนั้นทีคนนู้นที จนจบงานโรงเรียน
"เฮ้ย!!! บายว่ะ โชคดีมึง" เต็มบอกลาเบส
"กริ๊งๆๆ......." เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น บ่งบอกถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง พอถึงเวลาเสียงกริ่งเลิกเรียนได้ดังขึ้น ทุกๆเย็น แน่นอน!! พวกเด็กๆผู้ชายต่างพากันวิ่งไปที่หน้าประตูโรงเรียน
"ลุงยาม เมื่อไหร่จะเปิดประตูซักทีเนี่ย!! โห่.. " เด็กหนุ่มเสียงดังขึ้น
"ลุงก็อยากเปิด... แต่อาจารย์ท่านได้สั่งไว้ ว่าห้ามเปิด เพราะวันนี้มีงานโรงเรียน"
"โห่ลุง ก็แค่งานงี่เง่าๆน่ะ ก็แค่ดารามาถ่ายทำรายการแค่เนี่ย ทำเป็นไม่เคยเห็นกัน ดารามันก็คือคนล่ะว๊า...." เด็กหนุ่มเถียง
"ไปๆเข้าไปได้แล้ว เข้าไปข้างใน เป็นถึงรุ่นพี่ม.ปลาย น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีของน้องๆม.ต้น " ลุงยามตะเพิดเด็กหนุ่มคนนั้น
~เด็กหนุ่มเป็นเด็กม.ปลายคนเดียวที่ยืนอยู่ในกลุ่มเด็กนักเรียนม.ต้นที่อยู่หน้าประตูโรงเรียน.. ซึ่งมีเป้าหมายคือร้านเกมส์~
"เฮ้ย!! ไอ(เต็ม) เข้าไปข้างในเหอะป่ะ โถ่!! วันเดียวไม่ตายห่าหรอกน่า" เพื่อนของเต็มเรียก
"โห่!! กูล่ะเซ็งอาจารย์ว่ะไอ(เบส) วันๆนอกจากแมร่งจะบ่นให้กูปวดหัว และจะยังมากักขังหน่วงเหนี่ยวกูอีก....กูจะฟ้องปวีณา"
"ฮ่าๆๆ โถๆๆ...เอาเหอะมึง อย่าลืมดิวันนี้ถึงมึงจะไม่ได้เล่นเกมส์ แต่สาวๆที่มึงแทบจะไม่เคยเห็นหน้า อยู่ให้มึงหม้อนะเว้ย"
"เออว่ะ... แจ่มๆแมร่งชอบกลับบ้านเร็ว สงสัยกลัว UV เลียผิวว่ะ 555+"
"ป่ะๆเสียเวลา...เดี๋ยวน้องๆสาวสวยจะรอนาน" เบสพูดพร้อมกอดคอของเต็ม ทั้งคู่พากันเดินแซวคนนั้นทีคนนู้นที จนจบงานโรงเรียน
"เฮ้ย!!! บายว่ะ โชคดีมึง" เต็มบอกลาเบส
Tags: ตบจูบๆวัยรุ่น
ตอน: การบอกรัก...ที่ผิดพลาด
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ระหว่างเต็มกับปานก็สนิทสนมกันขึ้นมาเรื่อยๆ จนการเดินทางกลับบ้านของเต็มเหลือเพียงนายเต็มกับปาน 2 คนเท่านั้น เป็นระยะเวลาถึง 6 เดือน ที่ทั้งคู่ใช้เวลาในการศึกษาเวลาดูใจกัน...
ขณะนั้นเต็มกับปาน ทั้งคู่กำลังกลับบ้านด้วยกันอย่างที่เคยเป็นมาตลอดระยะเวลา 6 เดือน โดยปานนั่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างรถซึ่งนายเต็มยืนมองด้วยสายตาเหมือนกำลังจะบอกความในใจอะไรอย่างนึง...จนกระทั่ง
"ปาน"
"หืม? มีอะไรหรอ"
"พี่มีอะไรอยากจะบอกปานน่ะ"
"อะไรหรอ?" ปานทำหน้าสงสัย
"เอ่อ...คือ พี่ชอบปานนะ"
~ทั้งคู่ต่างพากันเงียบนิ่งไป...จนปานเป็นฝ่ายตอบกลับมาด้วยคำพูดที่ว่า~
"พี่เต็ม"
"หืม?"
"แต่...ปานไม่ได้ชอบพี่น่ะ"
~เต็มเงียบไปได้สักพัก...~
"เป็นอะไรหรือเปล่าพี่เต็ม"
"เปล่าๆ ฮ่าๆๆๆ(ขำกลบเกลื่อน) พรุ่งนี้ปานมากี่โมงหรอ?(ทำเปลี่ยนเรื่อง)"
"ก็เท่าเดิมแหละ...แล้วพี่ล่ะ"
"คงเหมือนเดิมแหละ... อืม! ถึงหน้าบ้านพี่พอดี พี่ไปล่ะนะ บ๊ายบาย"
~เต็มเดินลงจากรถมา โดยไม่มองกลับไปหาปานอย่างที่เคยทำ เต็มรู้สึกโลกทั้งโลกนี้ช่างหดหู่ เศร้าหมองมากมาย~
~19.05 น.~
"ฮาโหล..ขอสายปานหน่อยครับ"
"พูดสายอยู่ค่า"
"ปานไม่ได้ชอบพี่จริงๆหรอ"
"พี่เต็ม...อย่ารอเค้าเลยนะ เค้าไม่ได้ชอบพี่จริง"
"แม้แต่นิดเดียวหรอ?"
"ก็ไม่เชิงอ่ะ..."
"ต่อให้โลกใบนี้แตก...ปานก็จะไม่รับรักพี่ใช่ม่ะ?"
"ไม่พี่!!! ที่ผ่านมาปานก็รู้สึกดีๆนะพี่ แต่ปานไม่ได้ชอบพี่จริงๆ"
"โอเค พี่คงไม่โทรไปหา และคงไม่ไปกวนปานอีกแล้วล่ะ..."
"อ่อค่ะ! แค่นี้นะ...ปานมีธุระ"
~ตู๊ดๆๆๆ.....~ ปานตัดสายทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใย น้ำตาของผู้ชายเริ่มไหลออกมาอย่างช้าๆ น้ำตาของความเสียใจไหลออกไปพร้อมกับความคิดที่ว่า ... ตลอดระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา มันไม่ได้ทำอะไรให้เธอหวั่นไหว ผู้ชายคนนี้มันไม่เคยเข้าไปข้างในหัวใจของเธอบ้างเลยหรอปาน
~ 01.37 AM ~ ก็ฉ้าน...มันคนอกหัก ไม่มีใครรัก...มีแต่เธอ เธอก็ทิ้งไป...โว้วๆ (เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...)
งัวเงียๆ... "ใครแมร่งโทรมาป่านนี้ว่ะ...จึ๊ก!!!! กูล่ะเซง"
"ฮาโหล...ใช่พี่เต็มเปล่าคร๊าบ นอนยังเอ่ย..."
"ไม่ตลก!!!! แล้วนี่มึงเป็นใครเนี่ย..."
"ผม (โจ) ครับพี่"
"โจไหนว๊ะ?"
"อ่อ...ผมแฟนยัยมนอ่ะครับ"
"แฟนมน...อ๋อ!!!น้องมนอ่ะนะ ว่าแต่...มีอะไร"
"คือเรื่องของยัยปานอ่ะพี่"
"อ่อ! งั้นแค่นี้นะ..."
"เฮ้ย!!!!พี่ แปปนึงดิ ถ้าพี่ไม่ฟังแล้วจะเสียใจ"
"แค่นี้กูก็เสียใจมากพอแล้วล่ะ มากกว่านี้กูคงไม่ไหว"
"พี่ฟังผมนะ มนบอกผมว่า ปานโทรไปปรึกษากับมนว่า ปานพูดไม่ดีกับพี่ไป ปานรู้สึกแย่ ไม่รู้จะทำไงดี"
"แล้วไงต่อ...มาเล่าทำไม" เต็มถาม
"เอ๊าพี่!!!! ถ้าพี่ถอดใจ พี่ก็คิดผิดอย่างแรง พี่ไม่สังเกตหรอพี่ ว่าคำพูดของยัยปานน่ะเค้าแคร์พี่นะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบปานจริงๆ ผมว่า... พี่ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ แต่ถ้าพี่ชอบยัยปานจริงๆ พี่ก็สู้ต่ออีกนิดนะพี่ พี่จะยอมปล่อยให้เวลาที่ผ่านมาเสียไปเปล่าๆหรอ... พี่คิดเอา แล้วอีกอย่านะ พี่ยังไม่รู้อะไร ยัยมนหวงน้องสาวมาก แล้วมนก็ให้ผมโทรหาพี่ ผมเชื่อนะว่า ถ้ามนไม่เห็นอะไรในตัวของพี่ ยัยมนเองก็ไม่ยอมหรอก เฮ้อ...ยัยปานเองก็เคยเสียใจกับความรักมาน่ะพี่ พี่น่าจะให้เวลาพิสูจน์ใจกับปานให้มากกว่านี้หน่อย..."
"อืมๆๆ ขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับ...พอดียัยมนของร้องมาน่ะ"
"โอเค...งั้นขอนอนล่ะนะ ง่วงมาก"
"เก็บไปคิดดีๆนะพี่...ผมเชื่อ ว่าพี่ชอบปานจริงๆ ฝันดีครับ"
~ตู๊ดๆๆๆ..........~
"เฮ้อ!!!!!"
เต็มถอนหายใจก่อนที่จะข่มตานอนให้หลับ....ในวันพรุ่งนี้ความรักของทั้งคู่จะเป็นอย่างไร จะได้คบกันเป็นแฟนหรือไม่?
ขณะนั้นเต็มกับปาน ทั้งคู่กำลังกลับบ้านด้วยกันอย่างที่เคยเป็นมาตลอดระยะเวลา 6 เดือน โดยปานนั่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างรถซึ่งนายเต็มยืนมองด้วยสายตาเหมือนกำลังจะบอกความในใจอะไรอย่างนึง...จนกระทั่ง
"ปาน"
"หืม? มีอะไรหรอ"
"พี่มีอะไรอยากจะบอกปานน่ะ"
"อะไรหรอ?" ปานทำหน้าสงสัย
"เอ่อ...คือ พี่ชอบปานนะ"
~ทั้งคู่ต่างพากันเงียบนิ่งไป...จนปานเป็นฝ่ายตอบกลับมาด้วยคำพูดที่ว่า~
"พี่เต็ม"
"หืม?"
"แต่...ปานไม่ได้ชอบพี่น่ะ"
~เต็มเงียบไปได้สักพัก...~
"เป็นอะไรหรือเปล่าพี่เต็ม"
"เปล่าๆ ฮ่าๆๆๆ(ขำกลบเกลื่อน) พรุ่งนี้ปานมากี่โมงหรอ?(ทำเปลี่ยนเรื่อง)"
"ก็เท่าเดิมแหละ...แล้วพี่ล่ะ"
"คงเหมือนเดิมแหละ... อืม! ถึงหน้าบ้านพี่พอดี พี่ไปล่ะนะ บ๊ายบาย"
~เต็มเดินลงจากรถมา โดยไม่มองกลับไปหาปานอย่างที่เคยทำ เต็มรู้สึกโลกทั้งโลกนี้ช่างหดหู่ เศร้าหมองมากมาย~
~19.05 น.~
"ฮาโหล..ขอสายปานหน่อยครับ"
"พูดสายอยู่ค่า"
"ปานไม่ได้ชอบพี่จริงๆหรอ"
"พี่เต็ม...อย่ารอเค้าเลยนะ เค้าไม่ได้ชอบพี่จริง"
"แม้แต่นิดเดียวหรอ?"
"ก็ไม่เชิงอ่ะ..."
"ต่อให้โลกใบนี้แตก...ปานก็จะไม่รับรักพี่ใช่ม่ะ?"
"ไม่พี่!!! ที่ผ่านมาปานก็รู้สึกดีๆนะพี่ แต่ปานไม่ได้ชอบพี่จริงๆ"
"โอเค พี่คงไม่โทรไปหา และคงไม่ไปกวนปานอีกแล้วล่ะ..."
"อ่อค่ะ! แค่นี้นะ...ปานมีธุระ"
~ตู๊ดๆๆๆ.....~ ปานตัดสายทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใย น้ำตาของผู้ชายเริ่มไหลออกมาอย่างช้าๆ น้ำตาของความเสียใจไหลออกไปพร้อมกับความคิดที่ว่า ... ตลอดระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา มันไม่ได้ทำอะไรให้เธอหวั่นไหว ผู้ชายคนนี้มันไม่เคยเข้าไปข้างในหัวใจของเธอบ้างเลยหรอปาน
~ 01.37 AM ~ ก็ฉ้าน...มันคนอกหัก ไม่มีใครรัก...มีแต่เธอ เธอก็ทิ้งไป...โว้วๆ (เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...)
งัวเงียๆ... "ใครแมร่งโทรมาป่านนี้ว่ะ...จึ๊ก!!!! กูล่ะเซง"
"ฮาโหล...ใช่พี่เต็มเปล่าคร๊าบ นอนยังเอ่ย..."
"ไม่ตลก!!!! แล้วนี่มึงเป็นใครเนี่ย..."
"ผม (โจ) ครับพี่"
"โจไหนว๊ะ?"
"อ่อ...ผมแฟนยัยมนอ่ะครับ"
"แฟนมน...อ๋อ!!!น้องมนอ่ะนะ ว่าแต่...มีอะไร"
"คือเรื่องของยัยปานอ่ะพี่"
"อ่อ! งั้นแค่นี้นะ..."
"เฮ้ย!!!!พี่ แปปนึงดิ ถ้าพี่ไม่ฟังแล้วจะเสียใจ"
"แค่นี้กูก็เสียใจมากพอแล้วล่ะ มากกว่านี้กูคงไม่ไหว"
"พี่ฟังผมนะ มนบอกผมว่า ปานโทรไปปรึกษากับมนว่า ปานพูดไม่ดีกับพี่ไป ปานรู้สึกแย่ ไม่รู้จะทำไงดี"
"แล้วไงต่อ...มาเล่าทำไม" เต็มถาม
"เอ๊าพี่!!!! ถ้าพี่ถอดใจ พี่ก็คิดผิดอย่างแรง พี่ไม่สังเกตหรอพี่ ว่าคำพูดของยัยปานน่ะเค้าแคร์พี่นะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบปานจริงๆ ผมว่า... พี่ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ แต่ถ้าพี่ชอบยัยปานจริงๆ พี่ก็สู้ต่ออีกนิดนะพี่ พี่จะยอมปล่อยให้เวลาที่ผ่านมาเสียไปเปล่าๆหรอ... พี่คิดเอา แล้วอีกอย่านะ พี่ยังไม่รู้อะไร ยัยมนหวงน้องสาวมาก แล้วมนก็ให้ผมโทรหาพี่ ผมเชื่อนะว่า ถ้ามนไม่เห็นอะไรในตัวของพี่ ยัยมนเองก็ไม่ยอมหรอก เฮ้อ...ยัยปานเองก็เคยเสียใจกับความรักมาน่ะพี่ พี่น่าจะให้เวลาพิสูจน์ใจกับปานให้มากกว่านี้หน่อย..."
"อืมๆๆ ขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับ...พอดียัยมนของร้องมาน่ะ"
"โอเค...งั้นขอนอนล่ะนะ ง่วงมาก"
"เก็บไปคิดดีๆนะพี่...ผมเชื่อ ว่าพี่ชอบปานจริงๆ ฝันดีครับ"
~ตู๊ดๆๆๆ..........~
"เฮ้อ!!!!!"
เต็มถอนหายใจก่อนที่จะข่มตานอนให้หลับ....ในวันพรุ่งนี้ความรักของทั้งคู่จะเป็นอย่างไร จะได้คบกันเป็นแฟนหรือไม่?
Meawnam เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 พ.ย. 2554, 15:29:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 พ.ย. 2554, 15:29:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1309
| << การโกหกที่ไม่เนียน |