ปาฏิหาริย์รักหัวใจดวงเดิม
เขา...คือคนที่เธอรัก
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
เธอ...คือคนที่ใช้หัวใจของคนที่เขารัก
ปลายฝันหญิงสาวผู้โชคร้ายที่เกิดมาพร้อมกับโรคหัวใจ เธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อย่างเร่งด่วน
เมื่อโชคเข้าข้าง หัวใจดวงใหม่ที่ได้รับกับนำเธอให้ได้พบกับใครคนหนึ่งที่หัวใจดวงนี้บอกว่าคุ้นเคย
เธอจะทำอย่างไรต่อไปจะเดินไปตามที่หัวใจเรียกร้อง หรือเดินไปทางที่เธอจะเป็นคนลิขิตเอง......
Tags: หัวใจ
ตอน: ตอนที่ 19 (Happy ending)
การที่เราได้รักใครสักคนมันช่างเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายเหลือเกิน แล้วถ้าคนๆนั้นก็มีความรู้สึกไม่ได้ต่างไปจากเราแล้ว ความรู้สึกมันยิ่งหลากหลายจนยากจะอธิบายให้คนอื่นได้เข้าใจตามไปด้วย
เขาว่ากันว่าเวลาที่เรามีความสุข เวลานั้นมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ และมันก็จริงอย่างที่เขาว่า จะเข้าปีที่ 2 แล้วที่เรื่องราวหัวใจของฉันยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ดำเนินไปอย่างราบรื่น อาจจะมีบ้างที่ขรุขระพอให้ได้เป็นรสชาติของชีวิตอย่างที่เขาว่า ฉันจำได้ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเรา จำครั้งแรกที่เราไปเที่ยวด้วยกัน จำครั้งแรกที่เขาซื้อดอกไม้ที่ชอบให้ จำของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้ได้ ฉันจำได้ทุกอย่างทั้งที่ไม่เคยจดบันทึกไว้แต่มันเป็นการบันทึกที่เกิดขึ้นในหัวใจไม่ใช่ที่กระดาษและปากกา
วันนี้คงเป็นอีกวันที่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของฉัน กับการใช้คำว่าชีวิตคู่ วันนี้คงเป็นวันที่ผู้หญิงหลายคนอยากให้เกิดขึ้นรวมทั้งฉัน วันที่จะได้ใส่ชุดสวยยืนอยู่เคียงข้างกับคนที่รัก แล้ววันนั้นก็มาถึง
เมื่อหลายเดือนก่อน.......
‘คุณจะว่ามันเร็วไปไหมถ้าผมจะบอกว่า เราแต่งงานกันเถอะนะ’
‘…..’
‘มันอาจจะดูเร็วไปสำหรับคุณแต่สำหรับผม ผมว่ามันช้าไปด้วยซ้ำ’
‘ยังไงคะ’
‘ที่จริงแล้วเรารู้จักกันตั้งนานแล้ว ที่โรงพยาบาลไงคุณจำได้ไหม ผมจำได้ตลอดเลยนะ แล้วก็เก็บรูปที่คุณให้ไว้อย่างดีเลยล่ะ’
‘คุณคงเข้าใจอะไรผิดไปรูปนั้นฉันไม่ได้ให้คุณซักหน่อยคุณเอาไปเองต่างหากหรือจะเรียกง่ายๆคือขโมยดีๆนี่แหละ’
‘แต่ผมก็เอาไปคืนแล้วนะคุณบอกเองว่าคุณให้’
‘ความจำดีจังเลยนะคะ’
‘ก็ไม่ได้ใช้สมองจำนิ่ ผมใช้หัวใจจำต่างหาก’
ประโยคขอแต่งงานแบบง่ายๆที่เขาพูดนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับฉัน และก็ตามมาด้วยคำพูดประมาณนี้แต่สรุปคือการขอแต่งงานในทุกๆวันต่อๆมา จนกระทั่งวันที่เขาขอมาทานข้าวที่บ้าน วันนั้นเขาพูดประโยคขอแต่งงานอีกครั้งแต่ไม่ใช่กับฉัน แต่เป็นแม่ที่นั่งฟังคำสาธยายต่างๆนานาอยู่นานนับชั่วโมง ก่อนที่แม่จะพูดในตอนท้ายว่า แม่ไม่ขัดข้องแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับฉัน ก็อย่างว่าเรื่องแต่งงานมันเรื่องเล็กซะที่ไหน คนตัดสินใจยังไงก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้ว และฉันก็อดทนต่อลูกตื้อของเขาได้ไม่นาน เมื่อวันนั้นวันที่ฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลและหมอคนที่ตรวจคือเขา หลังจากตรวจเสร็จเขายื่นแฟ้มให้ฉัน บอกว่าเป็นรายงานผลการตรวจ ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะมันก็เป็นปกติทุกครั้งที่มาตรวจคือหมอจะยื่นเอการการตรวจให้พร้อมกับคำอธิบายภาษาหมอที่ยาวเหยียด แต่ครั้งนี้เขายื่นแฟ้มวางลงตรงหน้าแล้วบอกว่าอาการก็หัวใจปกติดี พอฉันเปิดแฟ้มขึ้น ภาพที่เห็นตรงหน้ากลับไม่ใช่รายงานผลการตรวจที่ทำให้ฉันสนใจ แต่เป็นแหวนวงเล็กที่สวมอยู่บนดอกกาสะลองประมาณสิบดอกเห็นจะได้ ไม่ต้องมีคำบรรยายหรืออธิบายใดๆ ฉันรู้ว่านี่คือการขอแต่งงาน ถึงแม้ว่าบรรยากาศในห้องตรวจจะไม่ค่อนจะโรแมนติกซักเท่าไรแต่มันก็ทำให้หัวใจของฉัน...ยิ้มได้
แล้วก็เป็นวันนี้ ชุดไทยสีหวานวางเรียบร้อยบนเตียงนอน ตอนนี้เวลาเกือบตี 5 ช่างแต่งหน้าสาวหุ่นบิ๊กบรรจงระบายเครื่องสำอางราคาแพงลงบนใบหน้า ซึ่งจากปกติแล้วเวลานี้ฉันคงกำลังหลับอย่างสบายอยู่บนเตียงนุ่ม แต่ก็น่าแปลกที่ฉันกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองตื่นผิดเวลาเลย
เกือบสองชั่วโมงกับการแต่งหน้าแต่งตัว พี่เอื้องกับคุณแม่แล้วก็พี่จอยที่พ่วงมาด้วยน้องฟ้ากับน้องฝัน เคาะประตูเข้ามาในเวลา เกือบ 8 โมงเช้า พี่เอื้องเห็นจะดูตื่นเต้นกว่าแม่ซะอีก เพราะตลอดเวลาที่อยู่ในห้องแทบจะพูดจ้อตลอดเวลา จากที่ปกติแล้วคนที่พูดจ้อจะต้องเป็นพี่จอยมากกว่า
“น้าฝันสวยจังค่ะ”
“ใช่จ่ะวันนี้ลูกสาวแม่สวยที่สุด แม่ขอให้วันนี้เป็นวันเริ่มต้นสิ่งดีๆของลูกนะฝัน”
“ขอบคุณค่ะแม่ ฝันรักแม่นะคะ”
ร่างบางในชุดไทยประยุกต์โผเข้ากอดผู้เป็นมารดาด้วยน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มในหัวใจ
“ร้องไห้ทำไมกันลูกเดี๋ยวเลอะหมด ไม่สวยนะหมอธันเขาจะได้ตกใจเจ้าสาวกันพอดีว่าทำไมเจ้าสาวตาเป็นหมีแพนด้า”
“แม่น่ะ ก็ฝันดีใจนิ่คะ”
“เอาล่ะแม่ว่าเราลงไปข้างล่างกันได้แล้ว เกือบจะได้เวลาอยู่แล้ว”
“จริงด้วยค่ะ ไปกันค่ะ หมอธันคงตะลึงแน่ๆเลยวันนี้”
บ้านตึกสองชั้นขนาดกลางมรดกจากพ่อถูกเนรมิตให้กลายเป็นบรรยากาศแห่งความรัก ความหวานในแบบไทย งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายด้วยฝีมือของพี่เชนอีกตามเคย ทุกอย่างล้วนแต่เป็นโทนขาวเขียวตามความชอบส่วนตัวของเจ้าสาว แขกที่เชิญก็แต่เพียงญาติสนิทและเพื่อนๆที่คุ้นเคยของฉันและก็เพื่อนๆของหมอธัน พิธีหมั้นแบบไทยๆเริ่มต้นขึ้น เมื่อเวลา 09.09 น. เจ้าบ่าวในวันนี้ดูสดชื่นกว่าปกติทั้งที่เมื่อคืนมีเครสผ่าดัดด่วน จากการหมั้นก็เป็นพิธีรดน้ำสังข์ และเลี้ยงฉลองในตอนเย็นที่ร้านของพี่เชน บรรยากาศอบอุ่นและเรียบง่ายตามความเห็นร่วมกันระหว่างฉันกับหมอธัน
ความรักความอบอุ่นจากการที่ได้เป็นคนที่ถูกรักของใครสักคนมันช่างเป็นความรู้สึกที่บรรยายได้ยากจริงๆ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าความรักของฉันจะเดินทางมาจนถึงวันนี้ได้ ฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่มีชีวิตจนกระทั่งมาถึงวันนี้ ต้องขอบคุณ คุณครีมที่มอบหัวใจดวงนี้ให้กับฉัน มอบความรักของผู้ชายคนนี้ให้กับฉัน ขอบคุณที่ช่วยต่อลมหายใจให้กับฉัน ถ้าไม่มีคุณ ฉัน....ก็คงไม่มีวันนี้
เขาว่ากันว่าเวลาที่เรามีความสุข เวลานั้นมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ และมันก็จริงอย่างที่เขาว่า จะเข้าปีที่ 2 แล้วที่เรื่องราวหัวใจของฉันยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ดำเนินไปอย่างราบรื่น อาจจะมีบ้างที่ขรุขระพอให้ได้เป็นรสชาติของชีวิตอย่างที่เขาว่า ฉันจำได้ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเรา จำครั้งแรกที่เราไปเที่ยวด้วยกัน จำครั้งแรกที่เขาซื้อดอกไม้ที่ชอบให้ จำของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้ได้ ฉันจำได้ทุกอย่างทั้งที่ไม่เคยจดบันทึกไว้แต่มันเป็นการบันทึกที่เกิดขึ้นในหัวใจไม่ใช่ที่กระดาษและปากกา
วันนี้คงเป็นอีกวันที่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นของฉัน กับการใช้คำว่าชีวิตคู่ วันนี้คงเป็นวันที่ผู้หญิงหลายคนอยากให้เกิดขึ้นรวมทั้งฉัน วันที่จะได้ใส่ชุดสวยยืนอยู่เคียงข้างกับคนที่รัก แล้ววันนั้นก็มาถึง
เมื่อหลายเดือนก่อน.......
‘คุณจะว่ามันเร็วไปไหมถ้าผมจะบอกว่า เราแต่งงานกันเถอะนะ’
‘…..’
‘มันอาจจะดูเร็วไปสำหรับคุณแต่สำหรับผม ผมว่ามันช้าไปด้วยซ้ำ’
‘ยังไงคะ’
‘ที่จริงแล้วเรารู้จักกันตั้งนานแล้ว ที่โรงพยาบาลไงคุณจำได้ไหม ผมจำได้ตลอดเลยนะ แล้วก็เก็บรูปที่คุณให้ไว้อย่างดีเลยล่ะ’
‘คุณคงเข้าใจอะไรผิดไปรูปนั้นฉันไม่ได้ให้คุณซักหน่อยคุณเอาไปเองต่างหากหรือจะเรียกง่ายๆคือขโมยดีๆนี่แหละ’
‘แต่ผมก็เอาไปคืนแล้วนะคุณบอกเองว่าคุณให้’
‘ความจำดีจังเลยนะคะ’
‘ก็ไม่ได้ใช้สมองจำนิ่ ผมใช้หัวใจจำต่างหาก’
ประโยคขอแต่งงานแบบง่ายๆที่เขาพูดนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับฉัน และก็ตามมาด้วยคำพูดประมาณนี้แต่สรุปคือการขอแต่งงานในทุกๆวันต่อๆมา จนกระทั่งวันที่เขาขอมาทานข้าวที่บ้าน วันนั้นเขาพูดประโยคขอแต่งงานอีกครั้งแต่ไม่ใช่กับฉัน แต่เป็นแม่ที่นั่งฟังคำสาธยายต่างๆนานาอยู่นานนับชั่วโมง ก่อนที่แม่จะพูดในตอนท้ายว่า แม่ไม่ขัดข้องแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับฉัน ก็อย่างว่าเรื่องแต่งงานมันเรื่องเล็กซะที่ไหน คนตัดสินใจยังไงก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้ว และฉันก็อดทนต่อลูกตื้อของเขาได้ไม่นาน เมื่อวันนั้นวันที่ฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลและหมอคนที่ตรวจคือเขา หลังจากตรวจเสร็จเขายื่นแฟ้มให้ฉัน บอกว่าเป็นรายงานผลการตรวจ ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะมันก็เป็นปกติทุกครั้งที่มาตรวจคือหมอจะยื่นเอการการตรวจให้พร้อมกับคำอธิบายภาษาหมอที่ยาวเหยียด แต่ครั้งนี้เขายื่นแฟ้มวางลงตรงหน้าแล้วบอกว่าอาการก็หัวใจปกติดี พอฉันเปิดแฟ้มขึ้น ภาพที่เห็นตรงหน้ากลับไม่ใช่รายงานผลการตรวจที่ทำให้ฉันสนใจ แต่เป็นแหวนวงเล็กที่สวมอยู่บนดอกกาสะลองประมาณสิบดอกเห็นจะได้ ไม่ต้องมีคำบรรยายหรืออธิบายใดๆ ฉันรู้ว่านี่คือการขอแต่งงาน ถึงแม้ว่าบรรยากาศในห้องตรวจจะไม่ค่อนจะโรแมนติกซักเท่าไรแต่มันก็ทำให้หัวใจของฉัน...ยิ้มได้
แล้วก็เป็นวันนี้ ชุดไทยสีหวานวางเรียบร้อยบนเตียงนอน ตอนนี้เวลาเกือบตี 5 ช่างแต่งหน้าสาวหุ่นบิ๊กบรรจงระบายเครื่องสำอางราคาแพงลงบนใบหน้า ซึ่งจากปกติแล้วเวลานี้ฉันคงกำลังหลับอย่างสบายอยู่บนเตียงนุ่ม แต่ก็น่าแปลกที่ฉันกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองตื่นผิดเวลาเลย
เกือบสองชั่วโมงกับการแต่งหน้าแต่งตัว พี่เอื้องกับคุณแม่แล้วก็พี่จอยที่พ่วงมาด้วยน้องฟ้ากับน้องฝัน เคาะประตูเข้ามาในเวลา เกือบ 8 โมงเช้า พี่เอื้องเห็นจะดูตื่นเต้นกว่าแม่ซะอีก เพราะตลอดเวลาที่อยู่ในห้องแทบจะพูดจ้อตลอดเวลา จากที่ปกติแล้วคนที่พูดจ้อจะต้องเป็นพี่จอยมากกว่า
“น้าฝันสวยจังค่ะ”
“ใช่จ่ะวันนี้ลูกสาวแม่สวยที่สุด แม่ขอให้วันนี้เป็นวันเริ่มต้นสิ่งดีๆของลูกนะฝัน”
“ขอบคุณค่ะแม่ ฝันรักแม่นะคะ”
ร่างบางในชุดไทยประยุกต์โผเข้ากอดผู้เป็นมารดาด้วยน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มในหัวใจ
“ร้องไห้ทำไมกันลูกเดี๋ยวเลอะหมด ไม่สวยนะหมอธันเขาจะได้ตกใจเจ้าสาวกันพอดีว่าทำไมเจ้าสาวตาเป็นหมีแพนด้า”
“แม่น่ะ ก็ฝันดีใจนิ่คะ”
“เอาล่ะแม่ว่าเราลงไปข้างล่างกันได้แล้ว เกือบจะได้เวลาอยู่แล้ว”
“จริงด้วยค่ะ ไปกันค่ะ หมอธันคงตะลึงแน่ๆเลยวันนี้”
บ้านตึกสองชั้นขนาดกลางมรดกจากพ่อถูกเนรมิตให้กลายเป็นบรรยากาศแห่งความรัก ความหวานในแบบไทย งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายด้วยฝีมือของพี่เชนอีกตามเคย ทุกอย่างล้วนแต่เป็นโทนขาวเขียวตามความชอบส่วนตัวของเจ้าสาว แขกที่เชิญก็แต่เพียงญาติสนิทและเพื่อนๆที่คุ้นเคยของฉันและก็เพื่อนๆของหมอธัน พิธีหมั้นแบบไทยๆเริ่มต้นขึ้น เมื่อเวลา 09.09 น. เจ้าบ่าวในวันนี้ดูสดชื่นกว่าปกติทั้งที่เมื่อคืนมีเครสผ่าดัดด่วน จากการหมั้นก็เป็นพิธีรดน้ำสังข์ และเลี้ยงฉลองในตอนเย็นที่ร้านของพี่เชน บรรยากาศอบอุ่นและเรียบง่ายตามความเห็นร่วมกันระหว่างฉันกับหมอธัน
ความรักความอบอุ่นจากการที่ได้เป็นคนที่ถูกรักของใครสักคนมันช่างเป็นความรู้สึกที่บรรยายได้ยากจริงๆ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าความรักของฉันจะเดินทางมาจนถึงวันนี้ได้ ฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่มีชีวิตจนกระทั่งมาถึงวันนี้ ต้องขอบคุณ คุณครีมที่มอบหัวใจดวงนี้ให้กับฉัน มอบความรักของผู้ชายคนนี้ให้กับฉัน ขอบคุณที่ช่วยต่อลมหายใจให้กับฉัน ถ้าไม่มีคุณ ฉัน....ก็คงไม่มีวันนี้
นางสาวปลาดาว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ย. 2554, 15:28:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.พ. 2558, 11:06:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 2152
| << ตอนที่ 18 |
anOO 21 พ.ย. 2554, 17:41:40 น.
จบแบบแฮปปี้ดีจังเลย ติดตามกันต่อไปจ้า
จบแบบแฮปปี้ดีจังเลย ติดตามกันต่อไปจ้า
นางสาวปลาดาว 21 พ.ย. 2554, 21:10:57 น.
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
sunshinemoonlight 21 พ.ย. 2554, 22:22:29 น.
ชอบเนื้อเรื่องนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ชอบเนื้อเรื่องนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไม้เอก 22 พ.ย. 2554, 22:55:38 น.
ว้าวววว...Happy ending :)
ว้าวววว...Happy ending :)
นางสาวปลาดาว 23 พ.ย. 2554, 00:21:39 น.
ขอบคุณจริงๆค่ะที่ติดตามกันมาตลอด ^^
ขอบคุณจริงๆค่ะที่ติดตามกันมาตลอด ^^
silverraindrop 2 ธ.ค. 2554, 09:33:28 น.
ขอบคุณที่ลงให้อ่านจนจบค่ะ อ่านรวดเดียวเลย ชอบพล๊อตเรื่องมากค่ะ
ขอบคุณที่ลงให้อ่านจนจบค่ะ อ่านรวดเดียวเลย ชอบพล๊อตเรื่องมากค่ะ