มิอาจลืม
เขา บุรุษที่เต็มไปด้วยความเพียบพร้อม และคุณสมบัติแบบพิเส้ดพิเศษ เธอ ความสามารถพิเศษอะไรก็ไม่มีสักอย่างที่จะดีพอเหมาะสมกับคนอย่างเขา

“ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือ ว่าผมชอบความพอดี” เขาโพล่งขึ้น ทำเอาคนที่กำลังหลงวนเวียนอยู่กับใบหน้าหล่อเหลานั่นชะงัก

“คะ” เจ้าของร่างท้วมอุทานขึ้น สมองเล็กๆยังคงมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก

“โธ่เว้ยไอ้น้องโง่ เค้ากำลังบอกรักแกอยู่ไงเล่า” เสียงบ่นดังขึ้นแม้จะไม่ดังมากแต่ก็ทำลายบรรยากาศโรแมนติกระหว่างคนสองคนได้

“เจ๊ มาได้ไงอ่ะ” สุริยาวดีผละสายตาออกจากผู้ชายแรงดึงดูดสูงตรงหน้าแล้วหันไปยังตัวต้นเสียง

“เวรกรรม นี่เราเปลี่ยนจากผู้ช่วยพระเอกมาเป็นตัวขัดจังหวะพระเอกแล้วหรือว่ะ”

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: บทนำ

บทนำ


“ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะดังมาก จนไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนกล้าทำอย่างนี้ในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอคนนั้นเป็นสุภาพสตรี!

“เฮ้ย ไอ้ดีหยุดดดดด” คนที่มีส่วนสูงน้อยกว่าเอ่ยเตือน ตาเรียวเล็ก กวาดมองไปรอบๆอย่างมีประสิทธิภาพก่อนสรุปได้ว่าหล่อนและน้องสาวกำลังเป็นที่สนใจของคนรอบข้างเกินกว่าปรกติ!

“ก็มันขำอ่ะ เจ๊ผิดนะ” โยนความผิดเสร็จคนอายุน้อยกว่าแต่ตัวสูงกว่าก็หัวเราะต่อ ยิ่งหัวเราะศีรษะได้รูปก็ยิ่งแหงนเงยไปข้างหลังตามอารมณ์

“เฮ้ย จะหัวเราะก็หัวเราะไป แต่หยุดเอนหัวไปข้างหลังได้ปล่าววะ มันหวาดเสียว” คนเป็นพี่เตือน น้องสาวหล่อนเป็นประเภทหัวเราะเสียงดังและถ้าขำมากๆศีรษะทุยได้รูปนั่นจะเอนไปด้านหลังโดยอัตโนมัติ

“โอ้ยยยย!”

“แกไม่เชื่อชั้น”

“สงสัยคอเคล็ดอ่ะเจ๊” สุริยาวดี หรือ วดี บ่นพลางนวดเบาๆไปตามลำคอ

“พี่ก็บอกแล้ว” คนเป็นพี่พูดน้ำเสียงระอา ใครได้ยินหล่อนกับน้องสาวเรียกขานกันก็ว่าแปลก คนน้องเรียก “เจ๊” แต่คนพี่กลับเรียกแทนตัวว่า “พี่” แต่คนภายในครอบครัวต่างทราบดีถึงต้นสายปลายเหตุ พี่น้องคู่นี้สนิทกันเพราะห่างกันไม่กี่ปี สนิทสนมกันเหมือนเพื่อนมากกว่า แต่เดิมสุริยาวดีไม่เคยเรียกพี่สาวว่า “พี่” ถนัดแต่เรียกชื่อเลย เหตุก็เพราะแต่ก่อนน้องสาวกล้ากว่า ตัวใหญ่กว่า จึงมักเป็นฝ่ายเสียสละให้คนโตกว่าเสมอ ทว่าเมื่อโตขึ้นจึงรู้ว่าคำเรียกขานนั้นไม่เหมาะสม ครั้นจะให้เรียก “พี่” ก็เคอะเขิน จึงเรียกตามลูกพี่ลูกน้องว่า “เจ๊” แทนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ส่วนคนพี่ เพราะเคยชินที่จะเรียกแทนตัวเองว่า “พี่” และไม่คิดจะเปลี่ยน จึงเรียกแบบนั้นมาตลอด



“มองอะไรครับ”

“เปล่า”

“มีอะไรน่าสนใจหรือครับ” คนสนิทถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าสายตาคมของเจ้านายยังคงมองตรงไปที่บริเวณนั้นไม่เปลี่ยน

“เปล่า” คำปฎิเสธดังขึ้นอีกครั้งจากคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า เขาและเจ้านายมาธุระพบปะลูกค้าที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมือง ระหว่างลงบันไดเลื่อนเพื่อกลับไปยังชั้นที่รถจอด ก็บังเอิญได้ยินเสียงหัวเราะ และตั้งแต่นั้นสายตาคมกริบก็ไม่ละไปจากผู้หญิงสูงมากคน สูงน้อยคนอีกเลย



“เจ็บมากเปล่าเนี่ย” เขาได้ยินหญิงสาวอีกคนถามผู้หญิงที่หัวเราะเสียงดังเมื่อครู่ ฟังจากน้ำเสียงคงสนิทสนมคุ้นเคยกันพอดู ดูจากรูปร่างภายนอกแล้ว คงไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด น่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันเสียมากกว่า เขาลอบมองเสี้ยวหน้าของเจ้านายหนุ่มอีกครั้ง และเป็นไปอย่างที่คาดสายตาคู่นั้นยังคงไม่ละไปจากจุดเดิม เหมือนเพื่อสาวของคนที่มือกุมอยู่บริเวณคอจะเริ่มรู้สึก เพราะหล่อนมองมาทางเขาและเจ้านายครู่หนึ่ง แล้วหันกลับไป

“กลับบ้านเหอะ หรือจะไปหาหมอ” รจเลขเอ่ยถามน้องสาว นัยน์ตาเรียวยังคงมองไปทางชายสองคนที่เดินผ่านไปเมื่อครู่เป็นระยะๆ

“ไม่อาวอ่ะ ขี้เกียจ เดี๋ยวก็หายอ่ะเจ๊ มองไรเนี่ย” น้องสาวเริ่มจับสังเกตุได้ว่าพี่ตัวเองตามองไปทางอื่น แม้ว่าปากจะพูดกับตัว

“ปล๊าวววว”

“เสียงแบบนี้แสดงว่ามี”

“เฮ้ย ไม่มีไร ไปเหอะ” รจเลขเอ่ยยิ้มๆพร้อมทั้งออกแรงดันคนที่สูงกว่าให้ก้าวไปข้างหน้า เรื่องอะไรจะบอกว่าเมื่อกี้มีคนหล่อแอบมองคนคอเคล็ดตั้งนานสองนาน!



เจนิอุสา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ธ.ค. 2554, 22:22:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ธ.ค. 2554, 07:41:26 น.

จำนวนการเข้าชม : 1268





   ตอนที่ 1 ผู้ชายคนนี้พิเส้ดพิเศษ >>
เจนิอุสา 3 ธ.ค. 2554, 22:26:37 น.
นางเอกไม่สวย ไม่เด่น ไม่เด้ง แต่พระเอกเป็นอะไรที่ตรงกันข้าม ฝากผลงานเรื่องแรกบนเว็บเลิฟด้วยค่ะ


เดิมเดิม 3 ธ.ค. 2554, 23:01:30 น.
เป็นกำลังใจให้ค่ะ นางเอกคนไหนพี่หรือน้อง น่าจะเป็นคนพี่นะยังไงคนตัวสูงก็เด่นอยู่แล้ว


violette 6 ธ.ค. 2554, 11:18:41 น.
เปิดเรื่องมาก็ฮาแตกไปกับนางเอกเลยค่ะ ฮาจริง


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account