มิอาจลืม
เขา บุรุษที่เต็มไปด้วยความเพียบพร้อม และคุณสมบัติแบบพิเส้ดพิเศษ เธอ ความสามารถพิเศษอะไรก็ไม่มีสักอย่างที่จะดีพอเหมาะสมกับคนอย่างเขา
“ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือ ว่าผมชอบความพอดี” เขาโพล่งขึ้น ทำเอาคนที่กำลังหลงวนเวียนอยู่กับใบหน้าหล่อเหลานั่นชะงัก
“คะ” เจ้าของร่างท้วมอุทานขึ้น สมองเล็กๆยังคงมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก
“โธ่เว้ยไอ้น้องโง่ เค้ากำลังบอกรักแกอยู่ไงเล่า” เสียงบ่นดังขึ้นแม้จะไม่ดังมากแต่ก็ทำลายบรรยากาศโรแมนติกระหว่างคนสองคนได้
“เจ๊ มาได้ไงอ่ะ” สุริยาวดีผละสายตาออกจากผู้ชายแรงดึงดูดสูงตรงหน้าแล้วหันไปยังตัวต้นเสียง
“เวรกรรม นี่เราเปลี่ยนจากผู้ช่วยพระเอกมาเป็นตัวขัดจังหวะพระเอกแล้วหรือว่ะ”
“ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือ ว่าผมชอบความพอดี” เขาโพล่งขึ้น ทำเอาคนที่กำลังหลงวนเวียนอยู่กับใบหน้าหล่อเหลานั่นชะงัก
“คะ” เจ้าของร่างท้วมอุทานขึ้น สมองเล็กๆยังคงมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก
“โธ่เว้ยไอ้น้องโง่ เค้ากำลังบอกรักแกอยู่ไงเล่า” เสียงบ่นดังขึ้นแม้จะไม่ดังมากแต่ก็ทำลายบรรยากาศโรแมนติกระหว่างคนสองคนได้
“เจ๊ มาได้ไงอ่ะ” สุริยาวดีผละสายตาออกจากผู้ชายแรงดึงดูดสูงตรงหน้าแล้วหันไปยังตัวต้นเสียง
“เวรกรรม นี่เราเปลี่ยนจากผู้ช่วยพระเอกมาเป็นตัวขัดจังหวะพระเอกแล้วหรือว่ะ”
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ผมจะไม่ลืมคุณ
ตอนที่ 2
ร้าน ในนิยาย ไม่ใช่แค่ร้านขายขนม เครื่องดื่ม ธรรมดาๆเท่านั้น เพื่อเอาใจกลุ่มลูกค้าให้ได้มากที่สุด และเป็นการโปรโมทหนังสือเขียนโดยเจ้าของร้านไปด้วย ที่ร้านจึงจัดให้มีมุมอ่านหนังสือน่ารักๆ พร้อมกับบูทขายหนังสือนิยายเล็กๆด้วย หนังสือที่ขายก็รับมาจากสำนักพิมพ์ที่สุริยาวดีเป็นนักเขียนให้อยู่
เสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กในร้านดึงความสนใจจาก รจเลข ให้ออกจากการพินิจพิจารณาว่าแจกันที่ซื้อมาใหม่วางได้ตรงตำแหน่งหรือยัง
“มีอะไรกันจ้ะสาวๆ” หญิงสาวหันหน้าออกจากชั้นหนังสือกลับมาทางเคาน์เตอร์คิดเงิน แล้วก็ต้องเบนสายตาไปตามอาการพยักเพยิดของเหล่าลูกน้องให้มองไปทางลูกค้าคู่หนึ่งที่นั่งอยู่สุดมุมร้าน
“หน้าคุ้นๆ”
“พี่กล้วยรู้จักหรือคะ” เจ้าแพรวถามขึ้นทันทีอย่างมีความหวัง
“เปล๊า”
“อ้าว” สามสาวร้องประสานกันอย่างพร้อมเพรียง
“แต่เคยเจออยู่ แป็บนะจ๊ะขอตัวไปรับเมนูเดี๋ยว”
“เฮ้ย” เสียงอุทานต่อด้วยเสียงบ่นยืดยาวจากสาวๆในร้านทำให้หล่อนอมยิ้มขำ ขนาดเดินออกมาไกลแล้วก็ยังได้ยินเสียงวิพากวิจารณ์ต่างๆนานาอยู่ไม่ได้ขาด
“ดูดิ่ มัวแต่แย่งกันพี่กล้วยได้ไปเฉยเลย”
“เมนูค่ะ” ยื่นเมนูให้ทั้งคู่เสร็จก็ยืนคอย นนท์เหลือบมองหญิงสาวตรงหน้า เธอเป็นคนที่มีรูปร่างแบบมาตรฐานหญิงไทย คือ ไม่สูงมาก สวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำสกรีนชื่อร้าน ในนิยาย ส่วนใบหน้า อืม หล่อนไม่ได้เป็นคนสวยสะดุดตาแต่มองไปมองมาก็แปลกๆดี สวยแบบแปลกๆ อาจเป็นเพราะตาเรียวเหมือนเหยี่ยวคู่นั้น ที่ทำให้ใบหน้าเธอดูโฉบเฉี่ยวยิ่งขึ้น
“รับอะไรดีคะ” เธอถามขึ้นคงเห็นว่าทั้งผม ทั้งเจ้านายไม่ได้สนใจมองเมนู อีกคนมองวิวนอกหน้าต่าง อีกคนสนใจมองแต่ เอ่อ คนรับออเดอร์
“ผมขอนมร้อนฮะ ส่วนเจ้านายผมขอเป็นคาปูชิโน่ร้อนแล้วกัน” นนท์สั่งทันทีไม่จำเป็นต้องดูเมนูเพราะเขาไม่ดื่มเครื่องดื่มผสมคาเฟอีน ชา กาแฟ ไม่เอาทั้งนั้น ส่วนคุณลักษณ์ รายนั้นดื่มอยู่อย่างเดียวจึงไม่เป็นปัญหา
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่สายตาหล่อนที่มองมาหลังจากที่เขาสั่งนมร้อนนั้น มันดูล้อเลียนแบบว่า ยังดื่มนมเป็นเด็กอยู่อย่างไรชอบกล
“จำได้ไหมคะ เราเคยเจอกันมาก่อน” คำพูดหล่อนดึงความสนใจจากทั้งนนท์ที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดและผู้ชายที่สนใจแต่ข้างนอกร้านให้กลับมาได้
“ครับ” ลักษณ์ตอบสั้นๆ พร้อมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ยังคงสวมแว่นตากันแดดอันโตอยู่ตลอดเวลา
“น่าแปลกนะคะ เจอเมื่อวาน วันนี้ก็มาเจอกันที่ร้านอีก บังเอิญจัง” เสียงหล่อนเหมือนจะมั่นใจเต็มที่ว่าอีกฝ่ายไม่ได้บังเอิญมา นนท์แปลกใจ ผู้หญิงคนนี้หน้าตาคุ้นๆอยู่ แต่นึกไม่ออกว่าเจอที่ไหน แล้วที่สำคัญมีอยู่ด้วยหรือ ผู้หญิงที่ไม่หวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเจ้านาย หญิงสาวยังคงทำหน้าตาได้ปรกติสุดๆ
“ครับ พอดีอ่านเจอจากในหนังสือ” คนเจ้านายตอบกลับ
“อ้อ งั้นคงเป็นหนังสือแนะนำร้านขนมทั่วไทยของคุณการะเกด” คราวนี้แหละ นนท์เห็นเจ้านายหันไปมองหล่อนอย่างเต็มตา
“ครับ”
“อย่างคุณคงไม่ได้อ่านหนังสือนิตยสารวัยรุ่นผู้หญิงแน่ เพราะงั้นที่เหลือก็เล่มนี้นี่แหละค่ะที่ลงแนะนำร้านของเรา” เธออธิบายต่อเงียบๆ ประหนึ่งรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการทราบเหตุผล
“ชื่อรจเลขค่ะ เรียก กล้วย ก็ได้” หญิงสาวเอ่ยแนะนำตัว
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณกล้วย คุณพ่อคุณแม่คุณคงชอบอ่านเรื่องค่าของคน”
“คุณทราบ” หล่อนอุทานเสียงตกใจ ในขณะที่นนท์กำลังคิดว่าไอ้เรื่องค่าของคนนี่มันคืออะไรหว่า แล้วก็ที่เขาจำได้มันไม่ได้อยู่ในห้องสมุดที่บ้านเจ้านายอย่างแน่นอน!
“ครับ ผมเคยเห็นผ่านตาในร้านหนังสือ” ตอนนั้นเขายังเป็นเรียนอยู่มัธยม ไปร้านหนังสือหาหนังสือเตรียมเอ็นท์ก็บังเอิญเห็นว่านิยายเล่มนี้ชื่อสะดุดตาดีเลยเปิดดูเล่นไปครึ่งเล่มได้
“ผมลักษณ์ครับ” ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นเจ้านายยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตาโตจนเกินเหตุใส่
“แต่ไม่ใช่นายลักษมณ์นะครับ ผมลักษณะ นามสกุลก็ไม่ใช่ นฤนาถไมตรีด้วย” รีบอธิบายต่อทันที สายตาก็กวาดหาอะไรบางอย่างไปด้วย!
“ค่ะ ขนาดแค่อ่านผ่านๆตานะคะ” หล่อนรับเสียงขันๆ
“เหมือนคุณมองหาอะไรอยู่” พูดยิ้มๆเหมือนรู้ว่าอีกคนกำลังหาอะไร
“….”
“ชั้นมีน้องสาวอีกสองคนค่ะ ชื่อสุริยาวดี กับ สกาวเดือน” พูดจบ หนุ่มยิ้มยากก็หัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอรู้ทันเขา!
“ชื่อเล่นว่า วดี กับ กระต่าย รึเปล่าครับ” ลักษณ์ ถามกลับยิ้มๆ
“ค่ะ คุณคงเห็นผ่านตาอีกแล้ว พ่อแม่ชั้นชอบอ่านนิยายทั้งคู่เลยตั้งชื่อลูกสาวตามชื่อตัวเอกของเรื่องทั้งหมด” คู่สนทนาพยักหน้ารับ
“นั่นเจ๊คุยกะใครอ่ะ” สุริยาวดีที่เพิ่งออกมาจากช่วยทำขนมหลังร้านถามขึ้น สาวๆๆที่กำลังแอบดูแอบฟังแบบเกาะชิดติดสนามจำใจสละเวลามาตอบคำถามอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ไม่รู้ค่ะ” นิดตอบก่อน ชื่อนิดแต่ตัวไม่ได้นิดตามไปด้วย
“รู้แต่ว่าหล่อมากกกกกกกก” ตามด้วยอ้อม สาวไซส์มินิ
“เหรออออออออ” วดีแกล้งลากเสียงยาวตามตาก็หันมองยังเป้าหมายด้วย ไม่รู้ว่าอุปทานรึเปล่าแต่เธอคิดว่าหนุ่มหล่อของสามสาวกำลังมองมาทางเธอ
“วดีมานี่ดิ๊” เสียงเรียกจากพี่สาวฉุดคนเป็นน้องออกจากภวังค์ ให้ตายคนไรว่ะหล่อชะมัด หล่อนพึมพำพร้อมออกเดิน
“อิจฉา” แพรว นิด อ้อม ร้องขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“นี่คุณลักษณ์ แล้วก็นี่สุริยาวดีค่ะ น้องสาวกล้วยเอง” แนะนำเสร็จก็ถอยออกมายืนข้างนนท์ ลักษณ์ถอดแว่นกันแดดอันโตออกส่งให้ผู้ช่วยหนุ่ม พร้อมกับก้าวเข้ามาชิดกับหญิงสาวผู้มาใหม่อีกหน่อยแล้วยื่นมือส่งให้ รจเลขคิดว่าหล่อนไม่ได้อุปทานแน่ๆว่าได้ยินกรี๊ดเบาๆจากไกลๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมจะไม่ลืมคุณแน่นอน” น้องสาวทำหน้างง แต่พี่สาวฉีกยิ้มกว้าง ขันคนหล่อใช้มุกเสี่ยว
“ก็ชื่อคุณมาจากนิยายเรื่อง อย่าลืมฉัน ไม่ใช่หรือครับ อย่าลืมฉัน เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ลืมคุณ” อธิบายให้คนหน้างงได้ฟัง คราวนี้จากหน้างงเลยกลายเป็นหน้าแดงแทน ปรกติที่ไม่มองตาคู่สนทนาอยู่แล้วคราวนี้สุริยาวดีไม่กล้าแม้แต่จะมองบริเวณปาก!
“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หล่อนตอบแต่ไม่ได้ยื่นมือมาให้ ลักษณ์เก็บมือกลับเข้าข้างลำตัวเสร็จก็เฉย มองอีกฝ่ายเฉยๆอย่างนั้น
รจเลขมองทั้งสองไปมาแล้วก็ขำ ขำจริงๆนะ เพราะมันดูตลกมากที่คุยกันแต่ไม่มองหน้ากัน ฝ่ายหญิงก้มหน้างุดด้วยความสูงที่ช่วยไว้หล่อนเชื่อว่าน้องสาวคงได้เห็นกระดุมเม็ดที่สองของอีกฝ่าย ถ้าเป็นหล่อนน่ะหรือคงได้เห็นแค่เข็มขัด ส่วนฝ่ายชาย ถ้าเธอมองไม่ผิด นานแล้วที่เธอเห็นเขาเอาแต่จ้องริมฝีปากน้องเธอ ไม่แปลกหรอกเพราะเธอเองก็ชมน้องอยู่บ่อยๆว่า “ปาก” น่ารัก น่า…
“คอหายเคล็ดแล้วหรือครับ”
“หืม” เงยหน้าขึ้นมาทันทีด้วยความสงสัย
“รู้ได้ไงคะ” ชายหนุ่มไม่ตอบทำแต่เพียงยิ้มให้น้อยๆเท่านั้น แต่แค่นั้นก็ทำเอาสุริยาวดีทำตัวไม่ถูก
เพราะไม่อยากให้ออร่าสีชมพูแผ่ขยายไปมากกว่านี้ รจเลข จึงกระแอมกระไอขึ้นขัดจังหวะ
“ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน” เหมือนรู้ ลักษณ์จึงออกตัวก่อน
“ค่ะ วันหลังเชิญที่ร้านอีกนะคะ” คนพี่เป็นคนตอบ สองหนุ่มพยักหน้ารับ กล้วยหันไปยิ้มให้เจ้านายก่อนแล้วก็เผื่อแผ่ส่งยิ้มไปให้คนติดตามด้วย
เขาคิดว่าเขาหน้าแดง นนท์คิดในใจ รอยยิ้มนั่น ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วเขาก็คิดว่าเธอคงรู้ เดาได้จากนัยน์ตาเหยี่ยวนั่นมองมาอย่างล้อเลียน
“เจ๊” วดีเรียกพี่สาวพี่กำลังเก็บโต๊ะของสองลูกค้าที่เพิ่งจากไป
“อะไรย่ะ”
“หล่อสุดๆ หล่อจริงๆ เลยนะ เป็คดีเลยอ่ะ” ว่าพลางทำหน้าเพ้อฝัน วี้ดว้ายกระตู้ฮู้
“เอออออ”
“แต่เค้าคงไม่สนดีหรอก”
“รู้ได้ไง”
“ก็เค้าดูหล่อเกิน ฉลาดเกิน มาดดีเกินไป” พูดถึงตรงนี้เสียงอ่อนเศร้าอย่างได้อารมณ์
“ไม่เคยได้ยินเหรอ พวกที่มีแต่เกินไปมักหาอะไรที่มันน้อยไปมารวมกัน เพื่อที่จะทำให้มันเป็นอะไรที่กลางๆพอดีๆ”
。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。
ร้าน ในนิยาย ไม่ใช่แค่ร้านขายขนม เครื่องดื่ม ธรรมดาๆเท่านั้น เพื่อเอาใจกลุ่มลูกค้าให้ได้มากที่สุด และเป็นการโปรโมทหนังสือเขียนโดยเจ้าของร้านไปด้วย ที่ร้านจึงจัดให้มีมุมอ่านหนังสือน่ารักๆ พร้อมกับบูทขายหนังสือนิยายเล็กๆด้วย หนังสือที่ขายก็รับมาจากสำนักพิมพ์ที่สุริยาวดีเป็นนักเขียนให้อยู่
เสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กในร้านดึงความสนใจจาก รจเลข ให้ออกจากการพินิจพิจารณาว่าแจกันที่ซื้อมาใหม่วางได้ตรงตำแหน่งหรือยัง
“มีอะไรกันจ้ะสาวๆ” หญิงสาวหันหน้าออกจากชั้นหนังสือกลับมาทางเคาน์เตอร์คิดเงิน แล้วก็ต้องเบนสายตาไปตามอาการพยักเพยิดของเหล่าลูกน้องให้มองไปทางลูกค้าคู่หนึ่งที่นั่งอยู่สุดมุมร้าน
“หน้าคุ้นๆ”
“พี่กล้วยรู้จักหรือคะ” เจ้าแพรวถามขึ้นทันทีอย่างมีความหวัง
“เปล๊า”
“อ้าว” สามสาวร้องประสานกันอย่างพร้อมเพรียง
“แต่เคยเจออยู่ แป็บนะจ๊ะขอตัวไปรับเมนูเดี๋ยว”
“เฮ้ย” เสียงอุทานต่อด้วยเสียงบ่นยืดยาวจากสาวๆในร้านทำให้หล่อนอมยิ้มขำ ขนาดเดินออกมาไกลแล้วก็ยังได้ยินเสียงวิพากวิจารณ์ต่างๆนานาอยู่ไม่ได้ขาด
“ดูดิ่ มัวแต่แย่งกันพี่กล้วยได้ไปเฉยเลย”
“เมนูค่ะ” ยื่นเมนูให้ทั้งคู่เสร็จก็ยืนคอย นนท์เหลือบมองหญิงสาวตรงหน้า เธอเป็นคนที่มีรูปร่างแบบมาตรฐานหญิงไทย คือ ไม่สูงมาก สวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำสกรีนชื่อร้าน ในนิยาย ส่วนใบหน้า อืม หล่อนไม่ได้เป็นคนสวยสะดุดตาแต่มองไปมองมาก็แปลกๆดี สวยแบบแปลกๆ อาจเป็นเพราะตาเรียวเหมือนเหยี่ยวคู่นั้น ที่ทำให้ใบหน้าเธอดูโฉบเฉี่ยวยิ่งขึ้น
“รับอะไรดีคะ” เธอถามขึ้นคงเห็นว่าทั้งผม ทั้งเจ้านายไม่ได้สนใจมองเมนู อีกคนมองวิวนอกหน้าต่าง อีกคนสนใจมองแต่ เอ่อ คนรับออเดอร์
“ผมขอนมร้อนฮะ ส่วนเจ้านายผมขอเป็นคาปูชิโน่ร้อนแล้วกัน” นนท์สั่งทันทีไม่จำเป็นต้องดูเมนูเพราะเขาไม่ดื่มเครื่องดื่มผสมคาเฟอีน ชา กาแฟ ไม่เอาทั้งนั้น ส่วนคุณลักษณ์ รายนั้นดื่มอยู่อย่างเดียวจึงไม่เป็นปัญหา
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่สายตาหล่อนที่มองมาหลังจากที่เขาสั่งนมร้อนนั้น มันดูล้อเลียนแบบว่า ยังดื่มนมเป็นเด็กอยู่อย่างไรชอบกล
“จำได้ไหมคะ เราเคยเจอกันมาก่อน” คำพูดหล่อนดึงความสนใจจากทั้งนนท์ที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดและผู้ชายที่สนใจแต่ข้างนอกร้านให้กลับมาได้
“ครับ” ลักษณ์ตอบสั้นๆ พร้อมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ยังคงสวมแว่นตากันแดดอันโตอยู่ตลอดเวลา
“น่าแปลกนะคะ เจอเมื่อวาน วันนี้ก็มาเจอกันที่ร้านอีก บังเอิญจัง” เสียงหล่อนเหมือนจะมั่นใจเต็มที่ว่าอีกฝ่ายไม่ได้บังเอิญมา นนท์แปลกใจ ผู้หญิงคนนี้หน้าตาคุ้นๆอยู่ แต่นึกไม่ออกว่าเจอที่ไหน แล้วที่สำคัญมีอยู่ด้วยหรือ ผู้หญิงที่ไม่หวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเจ้านาย หญิงสาวยังคงทำหน้าตาได้ปรกติสุดๆ
“ครับ พอดีอ่านเจอจากในหนังสือ” คนเจ้านายตอบกลับ
“อ้อ งั้นคงเป็นหนังสือแนะนำร้านขนมทั่วไทยของคุณการะเกด” คราวนี้แหละ นนท์เห็นเจ้านายหันไปมองหล่อนอย่างเต็มตา
“ครับ”
“อย่างคุณคงไม่ได้อ่านหนังสือนิตยสารวัยรุ่นผู้หญิงแน่ เพราะงั้นที่เหลือก็เล่มนี้นี่แหละค่ะที่ลงแนะนำร้านของเรา” เธออธิบายต่อเงียบๆ ประหนึ่งรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการทราบเหตุผล
“ชื่อรจเลขค่ะ เรียก กล้วย ก็ได้” หญิงสาวเอ่ยแนะนำตัว
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณกล้วย คุณพ่อคุณแม่คุณคงชอบอ่านเรื่องค่าของคน”
“คุณทราบ” หล่อนอุทานเสียงตกใจ ในขณะที่นนท์กำลังคิดว่าไอ้เรื่องค่าของคนนี่มันคืออะไรหว่า แล้วก็ที่เขาจำได้มันไม่ได้อยู่ในห้องสมุดที่บ้านเจ้านายอย่างแน่นอน!
“ครับ ผมเคยเห็นผ่านตาในร้านหนังสือ” ตอนนั้นเขายังเป็นเรียนอยู่มัธยม ไปร้านหนังสือหาหนังสือเตรียมเอ็นท์ก็บังเอิญเห็นว่านิยายเล่มนี้ชื่อสะดุดตาดีเลยเปิดดูเล่นไปครึ่งเล่มได้
“ผมลักษณ์ครับ” ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นเจ้านายยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตาโตจนเกินเหตุใส่
“แต่ไม่ใช่นายลักษมณ์นะครับ ผมลักษณะ นามสกุลก็ไม่ใช่ นฤนาถไมตรีด้วย” รีบอธิบายต่อทันที สายตาก็กวาดหาอะไรบางอย่างไปด้วย!
“ค่ะ ขนาดแค่อ่านผ่านๆตานะคะ” หล่อนรับเสียงขันๆ
“เหมือนคุณมองหาอะไรอยู่” พูดยิ้มๆเหมือนรู้ว่าอีกคนกำลังหาอะไร
“….”
“ชั้นมีน้องสาวอีกสองคนค่ะ ชื่อสุริยาวดี กับ สกาวเดือน” พูดจบ หนุ่มยิ้มยากก็หัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอรู้ทันเขา!
“ชื่อเล่นว่า วดี กับ กระต่าย รึเปล่าครับ” ลักษณ์ ถามกลับยิ้มๆ
“ค่ะ คุณคงเห็นผ่านตาอีกแล้ว พ่อแม่ชั้นชอบอ่านนิยายทั้งคู่เลยตั้งชื่อลูกสาวตามชื่อตัวเอกของเรื่องทั้งหมด” คู่สนทนาพยักหน้ารับ
“นั่นเจ๊คุยกะใครอ่ะ” สุริยาวดีที่เพิ่งออกมาจากช่วยทำขนมหลังร้านถามขึ้น สาวๆๆที่กำลังแอบดูแอบฟังแบบเกาะชิดติดสนามจำใจสละเวลามาตอบคำถามอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ไม่รู้ค่ะ” นิดตอบก่อน ชื่อนิดแต่ตัวไม่ได้นิดตามไปด้วย
“รู้แต่ว่าหล่อมากกกกกกกก” ตามด้วยอ้อม สาวไซส์มินิ
“เหรออออออออ” วดีแกล้งลากเสียงยาวตามตาก็หันมองยังเป้าหมายด้วย ไม่รู้ว่าอุปทานรึเปล่าแต่เธอคิดว่าหนุ่มหล่อของสามสาวกำลังมองมาทางเธอ
“วดีมานี่ดิ๊” เสียงเรียกจากพี่สาวฉุดคนเป็นน้องออกจากภวังค์ ให้ตายคนไรว่ะหล่อชะมัด หล่อนพึมพำพร้อมออกเดิน
“อิจฉา” แพรว นิด อ้อม ร้องขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“นี่คุณลักษณ์ แล้วก็นี่สุริยาวดีค่ะ น้องสาวกล้วยเอง” แนะนำเสร็จก็ถอยออกมายืนข้างนนท์ ลักษณ์ถอดแว่นกันแดดอันโตออกส่งให้ผู้ช่วยหนุ่ม พร้อมกับก้าวเข้ามาชิดกับหญิงสาวผู้มาใหม่อีกหน่อยแล้วยื่นมือส่งให้ รจเลขคิดว่าหล่อนไม่ได้อุปทานแน่ๆว่าได้ยินกรี๊ดเบาๆจากไกลๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมจะไม่ลืมคุณแน่นอน” น้องสาวทำหน้างง แต่พี่สาวฉีกยิ้มกว้าง ขันคนหล่อใช้มุกเสี่ยว
“ก็ชื่อคุณมาจากนิยายเรื่อง อย่าลืมฉัน ไม่ใช่หรือครับ อย่าลืมฉัน เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ลืมคุณ” อธิบายให้คนหน้างงได้ฟัง คราวนี้จากหน้างงเลยกลายเป็นหน้าแดงแทน ปรกติที่ไม่มองตาคู่สนทนาอยู่แล้วคราวนี้สุริยาวดีไม่กล้าแม้แต่จะมองบริเวณปาก!
“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หล่อนตอบแต่ไม่ได้ยื่นมือมาให้ ลักษณ์เก็บมือกลับเข้าข้างลำตัวเสร็จก็เฉย มองอีกฝ่ายเฉยๆอย่างนั้น
รจเลขมองทั้งสองไปมาแล้วก็ขำ ขำจริงๆนะ เพราะมันดูตลกมากที่คุยกันแต่ไม่มองหน้ากัน ฝ่ายหญิงก้มหน้างุดด้วยความสูงที่ช่วยไว้หล่อนเชื่อว่าน้องสาวคงได้เห็นกระดุมเม็ดที่สองของอีกฝ่าย ถ้าเป็นหล่อนน่ะหรือคงได้เห็นแค่เข็มขัด ส่วนฝ่ายชาย ถ้าเธอมองไม่ผิด นานแล้วที่เธอเห็นเขาเอาแต่จ้องริมฝีปากน้องเธอ ไม่แปลกหรอกเพราะเธอเองก็ชมน้องอยู่บ่อยๆว่า “ปาก” น่ารัก น่า…
“คอหายเคล็ดแล้วหรือครับ”
“หืม” เงยหน้าขึ้นมาทันทีด้วยความสงสัย
“รู้ได้ไงคะ” ชายหนุ่มไม่ตอบทำแต่เพียงยิ้มให้น้อยๆเท่านั้น แต่แค่นั้นก็ทำเอาสุริยาวดีทำตัวไม่ถูก
เพราะไม่อยากให้ออร่าสีชมพูแผ่ขยายไปมากกว่านี้ รจเลข จึงกระแอมกระไอขึ้นขัดจังหวะ
“ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน” เหมือนรู้ ลักษณ์จึงออกตัวก่อน
“ค่ะ วันหลังเชิญที่ร้านอีกนะคะ” คนพี่เป็นคนตอบ สองหนุ่มพยักหน้ารับ กล้วยหันไปยิ้มให้เจ้านายก่อนแล้วก็เผื่อแผ่ส่งยิ้มไปให้คนติดตามด้วย
เขาคิดว่าเขาหน้าแดง นนท์คิดในใจ รอยยิ้มนั่น ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วเขาก็คิดว่าเธอคงรู้ เดาได้จากนัยน์ตาเหยี่ยวนั่นมองมาอย่างล้อเลียน
“เจ๊” วดีเรียกพี่สาวพี่กำลังเก็บโต๊ะของสองลูกค้าที่เพิ่งจากไป
“อะไรย่ะ”
“หล่อสุดๆ หล่อจริงๆ เลยนะ เป็คดีเลยอ่ะ” ว่าพลางทำหน้าเพ้อฝัน วี้ดว้ายกระตู้ฮู้
“เอออออ”
“แต่เค้าคงไม่สนดีหรอก”
“รู้ได้ไง”
“ก็เค้าดูหล่อเกิน ฉลาดเกิน มาดดีเกินไป” พูดถึงตรงนี้เสียงอ่อนเศร้าอย่างได้อารมณ์
“ไม่เคยได้ยินเหรอ พวกที่มีแต่เกินไปมักหาอะไรที่มันน้อยไปมารวมกัน เพื่อที่จะทำให้มันเป็นอะไรที่กลางๆพอดีๆ”
。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。。
เจนิอุสา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ธ.ค. 2554, 07:01:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ธ.ค. 2554, 07:01:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1331
| << ตอนที่ 1 ผู้ชายคนนี้พิเส้ดพิเศษ |
roseolar 6 ธ.ค. 2554, 07:23:17 น.
รับน้อยๆปานกลางๆอย่างคนอ่านไปรวมบ้างมั้ยคะคุณลักษณะ อิอิ
พี่สาวนางเอกนี่ท่าทางจะคู่กับคุณนนท์ ส่วนนางเอกก็ต้องคู่กับคุณลักษณะอยู่แล้ว
เนื้อเรื่องน่ารัก อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจอย่างบอกไม่ถูก อิอิ แอบอ่านก่อนเข้าเรียนเช้านี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^ ^
รับน้อยๆปานกลางๆอย่างคนอ่านไปรวมบ้างมั้ยคะคุณลักษณะ อิอิ
พี่สาวนางเอกนี่ท่าทางจะคู่กับคุณนนท์ ส่วนนางเอกก็ต้องคู่กับคุณลักษณะอยู่แล้ว
เนื้อเรื่องน่ารัก อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจอย่างบอกไม่ถูก อิอิ แอบอ่านก่อนเข้าเรียนเช้านี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^ ^
violette 6 ธ.ค. 2554, 11:33:40 น.
กรี๊ดดดดดดดดด แค่เจอกันก็น่ารักสุดๆเลยค่ะ
ชอบๆๆๆค่ะพี่สาวนี่แอบทันคนมากจริงๆด้วย นายนนท์กลายเป็นลุกไล่แหงมๆ อิอิ
กรี๊ดดดดดดดดด แค่เจอกันก็น่ารักสุดๆเลยค่ะ
ชอบๆๆๆค่ะพี่สาวนี่แอบทันคนมากจริงๆด้วย นายนนท์กลายเป็นลุกไล่แหงมๆ อิอิ