ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 23.3 พระพรหมท่านก็มีวิถีทางของท่าน
23.3
“รวดเร็วล้ำหน้าไปแล้วไอ้น้องรัก” พอศุภโชคเล่าเรื่องตั้งแต่เท้าเหยียบตลาดบ้านใหม่จนกระทั่งถึงเหตุการณ์ไปเคาะประตูห้องบอกให้หิรัญญาปิดไฟเข้านอน จิรวัติก็ยิ้มกริ่มที่ลูกศิษย์หัวเร็วกว่าที่คาดไว้..
“ผมก็ไม่คิดว่าจะกล้าทำอย่างนั้น มาคิด ๆ ดู แล้วก็งง ๆ กับตัวเองเหมือนกัน”
“แล้วนึกเสียดายความโสดไหมละ..ถ้าแต่งแล้ว ชีวิตโสดสบาย ๆ มันจบเลยนะ”
“ไม่เสียครับ..แต่งเร็ว ๆ ก็ดี พี่เค้าอายุมากแล้ว จะได้รีบมีลูก..”
“จะได้เป็นพ่อคนแล้ว..”
“ผมรู้สึกรักพ่อขึ้นมาอีกไม่น้อยเลยพี่..เข้าใจเลยว่า อารมณ์อยากร่วมรัก เพราะรัก เพราะจะได้ครอบครองคนที่เรารักและรักเราจริง ๆ มันยิ่งใหญ่เพียงใด...มันไม่ได้มีเรื่องของวันนี้ แต่มันมีเรื่องของอนาคตรวมอยู่ด้วย..ผมรู้สึกว่าผมโตขึ้นมาอีกนิด.. ”
“พอจะมีเมียเป็นนักเขียน ก็เริ่มคิดคำพูดสวย ๆ เป็น”
“อันที่จริงพี่ก็น่าจะเขียนนิยายได้ตั้งนานแล้วนะ..เพราะผมได้ยินประโยคเด็ด ๆจากปากพี่เป็นประจำ”
“อนาคตก็ไม่แน่”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าผมมีแฟนเป็นนักเขียนที่ผมชอบผลงานของเขามาก เหมือนฝันเลยพี่”
“ตกลงรักเขาที่ความสามารถหรือว่าอะไร”
“ทุกอย่างที่เป็นเค้า ผมชอบ ผมมีความสุข...เขามีในส่วนที่ผมขาด..”
“ลูกกำพร้าหิวนม..”
“นมจากเต้า เรามีฟาร์ม..”
ขณะที่คุยกับศุภโชคอยู่นั้น น้องสาวคนเล็กก็โผล่หน้าจากในเรือนมามอง...และจิรวัติก็เห็นว่าสำหรับต้นเรือมันสมควรแก่เวลา เขาจึงต้องขอตัววางสาย..และเมื่อวางสาย เขาก็หันไปหาน้องสาวที่เดินมายืนเกาะพนักระเบียงแล้วมองผ่านความมืดไปนอกบ้าน..
“คุยอะไรกันเป็นชั่วโมง ๆ เลย” ด้วยพรุ่งนี้จะมีงานทำบุญเลี้ยงเพลพระ เขาจึงต้องแวะรับหนูนาซึ่งเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ กลับบ้านมาด้วย และหลังจากที่ส่งหนูนาเข้าบ้าน เขาก็ออกรถย้อนกลับไปที่บ้านของแพรวพรรณ
กว่าจะกลับมาก็เกือบเย็น ซึ่งพอมาถึงบ้าน แน่นอนว่า ญาติพี่น้องก็ตั้งวงรอเขาแล้ว..แต่ว่าเขาก็จิบพอเป็นพิธีพลางนั่งคุยกับหมู่ญาติ จนกระทั่งแม่มาไล่ให้แยกย้ายกันไป เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นมาเตรียมของทำบุญกันแต่เช้าตรู่..ส่วนเขาเองหลังอาบน้ำเสร็จก็เดินขึ้นมาบนเรือน กำลังจะกางมุ้งนอนกลางเรือนเหมือนที่เคยนอนกับน้องชายคนรองตั้งแต่จำความได้ โทรศัพท์จากศุภโชคทำให้เขาต้องออกมานั่งคุยที่ระเบียงหลังเรือน จนกระทั่งหนูนาเดินออกจากห้องนอนของตัวเองมาร้องทัก..
“พี่โชคขอพี่ญาแต่งงานแล้ว” ระหว่างทางเขาก็เล่าเรื่องแพรวพรรณกับหิรัญญาที่ไปหาข้อมูลในสัตหีบให้หนูนาได้รับรู้ และพอรู้ หนูนาก็อ้อนเอาค่าครู จนเขาต้องพาแวะห้างบิ๊กซีเพื่อเลือกซื้อโทรศัพท์ให้ตามที่ได้ท้าทายกันไว้
“โห รวดเร็วมากเลยนะ”
“ต่อไปก็เป็นพี่..แต่ดูแล้วไม่ง่ายเลยว่ะ..บ้านเรากับบ้านเค้ามันคนละเรื่องเลยนะ..” บ้านหลังนี้เป็นของตากับยายซึ่งแม่เป็นลูกสาวคนเล็ก หลังแต่งงานกับพ่อ แม่ก็อยู่ในบ้านหลังนี้จนมีลูกสามคนอันได้แก่เขา ต้นกล้า จิรวัติ น้องชาย ต้นกล้วย เดชาพงศ์ และหนูนา เมขลา แต่ว่าบ้านไม้ใต้ถุนสูงสองชั้นก็เก่ามาก ประกอบกับไม่อยากให้ตากับยายเดินขึ้นบันได แม่จึงให้ช่างมา ‘ดีด’ บ้าน ต่อเสาต่อเติมบ้านชั้นเดียวอีกหลังให้อยู่ติดกันทำห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนอนให้ตายายและตัวเอง ทาสีบ้านใหม่ทั้งบ้านเก่าและบ้านใหม่ จนมันจะดูดีในละแวกนี้ แต่ถ้าเทียบกับบ้านตึกสองชั้นทรงโรมันของแพรวพรรณแล้ว..มันก็ยังดูธรรมดามาก
และที่สำคัญ..วันนี้คุณนายแม่ของแพรวพรรณพูดออกตัวว่ากำลังจะไปงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายของเพื่อนซึ่งเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกด้วยสีหน้าแช่มชื่นเป็นอย่างมาก...ใจของเขานั้นฝ่อไปไม่น้อย ดีแต่ว่าแพรวพรรณบอกกับเขา หลังจากที่เขาเพียรขอคืนความสัมพันธ์ว่า
‘พี่ต้นกล้าไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ อย่างไรแพรวก็ไม่ให้ความร่วมมือกับแม่แน่นอน’ มันจึงทำให้เขาหายใจได้ทั่วท้องขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังอดนึกถึงอนาคตไม่ได้ หากเกิดพ่อแม่ของแพรวพรรณไม่ขัดขวาง เขาเองจะมีปัญญาเอาสินสอดที่ไหนไปกองอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น..
“ท้อเลยละซิ”
“นึกไม่ออกว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไง”
“พระพรหมท่านก็มีวิถีทางของท่าน..”
“พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ”
“แต่มันก็เป็นไปแล้ว..เห็นไหมว่าเจ๋งแค่ไหน”
“แล้วไอ้ศาสตร์นี้เราไปได้มาอย่างไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน..รู้แต่ว่าแค่จับมือก็รู้อนาคตของคนคนนั้นบ้าง แค่นั้นแหละ มันจะผุดขึ้นมาในหัวให้ปากมันพูดแค่เฉพาะเรื่องที่เด่น ๆ ในอนาคตเท่านั้น..ไม่ได้รู้แจ้งเห็นจริงไปหมดทุกอย่างหรอก..แต่ว่าก็ต้องมีสมาธิกำกับ ถ้าฟุ้งซ่านวุ่นวาย เรื่อยเปื่อย ไม่รักษาศีลก็ดูไม่ได้..”
“ก็เลยเป็นคนดีไปโดยปริยาย..”
“มันก็พอช่วยคนได้นะ..รู้อะไรล่วงหน้าไว้ก็ดีเหมือนกัน..ดวงไม่ดี มีเคราะห์ ก็จะได้ระวังตัว หนักก็จะได้เป็นเบา..เขาอยู่ดีมีสุข เราก็ดีใจด้วย”
“แต่ถ้าพี่ไม่รู้ พี่ก็คงไม่ฮึดสู้เหมือนกันแหละ”
“ตกลงรักพี่แพรวเพราะคำทำนายหรือว่ารักเอง”
จิรวัติกรอกลูกตาคมภายใต้คิ้วหนาหัวคิ้วเกือบชนกัน ครุ่นคิดก่อนจะตอบว่า “แล้วเราคิดว่าคนอย่างพี่นี่ จะเชื่อคำทำนายไหมละ”..
เมขลาสั่นหน้า..
“ใช่แล้ว พี่ไม่ได้เชื่อคำทำนายทั้งหมด..แต่ที่พี่ประหลาดใจก็คือ เส้นทางของเค้ากับพี่ไม่น่าจะวนมาหากันได้..17 ปีเลยนะหนูนาที่พี่ไปจากที่นี่ แล้วพี่ก็ต้องกลับมาสู้กับความรักที่นี่..”
เมขลายิ้ม ๆ ก่อนจะเอ่ยเป็นกลอนบาทแรกว่า...“บุพเพสันนิวาส อุ้มสม ให้รักอภิรมย์ ร่วมห้อง”...
และพอน้องสาวด้นกลอนมาท้าทายพี่ชายคนโตก็หาได้ยอมน้อยหน้า.. “เคียงคู่แนบชิด สนิทครอง เราสองสุขสันต์ เหลือคณา..”
“รวดเร็วล้ำหน้าไปแล้วไอ้น้องรัก” พอศุภโชคเล่าเรื่องตั้งแต่เท้าเหยียบตลาดบ้านใหม่จนกระทั่งถึงเหตุการณ์ไปเคาะประตูห้องบอกให้หิรัญญาปิดไฟเข้านอน จิรวัติก็ยิ้มกริ่มที่ลูกศิษย์หัวเร็วกว่าที่คาดไว้..
“ผมก็ไม่คิดว่าจะกล้าทำอย่างนั้น มาคิด ๆ ดู แล้วก็งง ๆ กับตัวเองเหมือนกัน”
“แล้วนึกเสียดายความโสดไหมละ..ถ้าแต่งแล้ว ชีวิตโสดสบาย ๆ มันจบเลยนะ”
“ไม่เสียครับ..แต่งเร็ว ๆ ก็ดี พี่เค้าอายุมากแล้ว จะได้รีบมีลูก..”
“จะได้เป็นพ่อคนแล้ว..”
“ผมรู้สึกรักพ่อขึ้นมาอีกไม่น้อยเลยพี่..เข้าใจเลยว่า อารมณ์อยากร่วมรัก เพราะรัก เพราะจะได้ครอบครองคนที่เรารักและรักเราจริง ๆ มันยิ่งใหญ่เพียงใด...มันไม่ได้มีเรื่องของวันนี้ แต่มันมีเรื่องของอนาคตรวมอยู่ด้วย..ผมรู้สึกว่าผมโตขึ้นมาอีกนิด.. ”
“พอจะมีเมียเป็นนักเขียน ก็เริ่มคิดคำพูดสวย ๆ เป็น”
“อันที่จริงพี่ก็น่าจะเขียนนิยายได้ตั้งนานแล้วนะ..เพราะผมได้ยินประโยคเด็ด ๆจากปากพี่เป็นประจำ”
“อนาคตก็ไม่แน่”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าผมมีแฟนเป็นนักเขียนที่ผมชอบผลงานของเขามาก เหมือนฝันเลยพี่”
“ตกลงรักเขาที่ความสามารถหรือว่าอะไร”
“ทุกอย่างที่เป็นเค้า ผมชอบ ผมมีความสุข...เขามีในส่วนที่ผมขาด..”
“ลูกกำพร้าหิวนม..”
“นมจากเต้า เรามีฟาร์ม..”
ขณะที่คุยกับศุภโชคอยู่นั้น น้องสาวคนเล็กก็โผล่หน้าจากในเรือนมามอง...และจิรวัติก็เห็นว่าสำหรับต้นเรือมันสมควรแก่เวลา เขาจึงต้องขอตัววางสาย..และเมื่อวางสาย เขาก็หันไปหาน้องสาวที่เดินมายืนเกาะพนักระเบียงแล้วมองผ่านความมืดไปนอกบ้าน..
“คุยอะไรกันเป็นชั่วโมง ๆ เลย” ด้วยพรุ่งนี้จะมีงานทำบุญเลี้ยงเพลพระ เขาจึงต้องแวะรับหนูนาซึ่งเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ กลับบ้านมาด้วย และหลังจากที่ส่งหนูนาเข้าบ้าน เขาก็ออกรถย้อนกลับไปที่บ้านของแพรวพรรณ
กว่าจะกลับมาก็เกือบเย็น ซึ่งพอมาถึงบ้าน แน่นอนว่า ญาติพี่น้องก็ตั้งวงรอเขาแล้ว..แต่ว่าเขาก็จิบพอเป็นพิธีพลางนั่งคุยกับหมู่ญาติ จนกระทั่งแม่มาไล่ให้แยกย้ายกันไป เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นมาเตรียมของทำบุญกันแต่เช้าตรู่..ส่วนเขาเองหลังอาบน้ำเสร็จก็เดินขึ้นมาบนเรือน กำลังจะกางมุ้งนอนกลางเรือนเหมือนที่เคยนอนกับน้องชายคนรองตั้งแต่จำความได้ โทรศัพท์จากศุภโชคทำให้เขาต้องออกมานั่งคุยที่ระเบียงหลังเรือน จนกระทั่งหนูนาเดินออกจากห้องนอนของตัวเองมาร้องทัก..
“พี่โชคขอพี่ญาแต่งงานแล้ว” ระหว่างทางเขาก็เล่าเรื่องแพรวพรรณกับหิรัญญาที่ไปหาข้อมูลในสัตหีบให้หนูนาได้รับรู้ และพอรู้ หนูนาก็อ้อนเอาค่าครู จนเขาต้องพาแวะห้างบิ๊กซีเพื่อเลือกซื้อโทรศัพท์ให้ตามที่ได้ท้าทายกันไว้
“โห รวดเร็วมากเลยนะ”
“ต่อไปก็เป็นพี่..แต่ดูแล้วไม่ง่ายเลยว่ะ..บ้านเรากับบ้านเค้ามันคนละเรื่องเลยนะ..” บ้านหลังนี้เป็นของตากับยายซึ่งแม่เป็นลูกสาวคนเล็ก หลังแต่งงานกับพ่อ แม่ก็อยู่ในบ้านหลังนี้จนมีลูกสามคนอันได้แก่เขา ต้นกล้า จิรวัติ น้องชาย ต้นกล้วย เดชาพงศ์ และหนูนา เมขลา แต่ว่าบ้านไม้ใต้ถุนสูงสองชั้นก็เก่ามาก ประกอบกับไม่อยากให้ตากับยายเดินขึ้นบันได แม่จึงให้ช่างมา ‘ดีด’ บ้าน ต่อเสาต่อเติมบ้านชั้นเดียวอีกหลังให้อยู่ติดกันทำห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนอนให้ตายายและตัวเอง ทาสีบ้านใหม่ทั้งบ้านเก่าและบ้านใหม่ จนมันจะดูดีในละแวกนี้ แต่ถ้าเทียบกับบ้านตึกสองชั้นทรงโรมันของแพรวพรรณแล้ว..มันก็ยังดูธรรมดามาก
และที่สำคัญ..วันนี้คุณนายแม่ของแพรวพรรณพูดออกตัวว่ากำลังจะไปงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายของเพื่อนซึ่งเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกด้วยสีหน้าแช่มชื่นเป็นอย่างมาก...ใจของเขานั้นฝ่อไปไม่น้อย ดีแต่ว่าแพรวพรรณบอกกับเขา หลังจากที่เขาเพียรขอคืนความสัมพันธ์ว่า
‘พี่ต้นกล้าไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ อย่างไรแพรวก็ไม่ให้ความร่วมมือกับแม่แน่นอน’ มันจึงทำให้เขาหายใจได้ทั่วท้องขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังอดนึกถึงอนาคตไม่ได้ หากเกิดพ่อแม่ของแพรวพรรณไม่ขัดขวาง เขาเองจะมีปัญญาเอาสินสอดที่ไหนไปกองอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น..
“ท้อเลยละซิ”
“นึกไม่ออกว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไง”
“พระพรหมท่านก็มีวิถีทางของท่าน..”
“พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ”
“แต่มันก็เป็นไปแล้ว..เห็นไหมว่าเจ๋งแค่ไหน”
“แล้วไอ้ศาสตร์นี้เราไปได้มาอย่างไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน..รู้แต่ว่าแค่จับมือก็รู้อนาคตของคนคนนั้นบ้าง แค่นั้นแหละ มันจะผุดขึ้นมาในหัวให้ปากมันพูดแค่เฉพาะเรื่องที่เด่น ๆ ในอนาคตเท่านั้น..ไม่ได้รู้แจ้งเห็นจริงไปหมดทุกอย่างหรอก..แต่ว่าก็ต้องมีสมาธิกำกับ ถ้าฟุ้งซ่านวุ่นวาย เรื่อยเปื่อย ไม่รักษาศีลก็ดูไม่ได้..”
“ก็เลยเป็นคนดีไปโดยปริยาย..”
“มันก็พอช่วยคนได้นะ..รู้อะไรล่วงหน้าไว้ก็ดีเหมือนกัน..ดวงไม่ดี มีเคราะห์ ก็จะได้ระวังตัว หนักก็จะได้เป็นเบา..เขาอยู่ดีมีสุข เราก็ดีใจด้วย”
“แต่ถ้าพี่ไม่รู้ พี่ก็คงไม่ฮึดสู้เหมือนกันแหละ”
“ตกลงรักพี่แพรวเพราะคำทำนายหรือว่ารักเอง”
จิรวัติกรอกลูกตาคมภายใต้คิ้วหนาหัวคิ้วเกือบชนกัน ครุ่นคิดก่อนจะตอบว่า “แล้วเราคิดว่าคนอย่างพี่นี่ จะเชื่อคำทำนายไหมละ”..
เมขลาสั่นหน้า..
“ใช่แล้ว พี่ไม่ได้เชื่อคำทำนายทั้งหมด..แต่ที่พี่ประหลาดใจก็คือ เส้นทางของเค้ากับพี่ไม่น่าจะวนมาหากันได้..17 ปีเลยนะหนูนาที่พี่ไปจากที่นี่ แล้วพี่ก็ต้องกลับมาสู้กับความรักที่นี่..”
เมขลายิ้ม ๆ ก่อนจะเอ่ยเป็นกลอนบาทแรกว่า...“บุพเพสันนิวาส อุ้มสม ให้รักอภิรมย์ ร่วมห้อง”...
และพอน้องสาวด้นกลอนมาท้าทายพี่ชายคนโตก็หาได้ยอมน้อยหน้า.. “เคียงคู่แนบชิด สนิทครอง เราสองสุขสันต์ เหลือคณา..”
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ธ.ค. 2554, 07:48:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ธ.ค. 2554, 07:48:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 3337
| << 23.2 “พี่ว่ามันเร็วไป พี่ตั้งตัวไม่ทัน..” | 24.1 "โอ้ยยยยยยย เจ็บ ๆ..." >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 14 ธ.ค. 2554, 07:52:18 น.
มีคนแอบจิ้นเรื่องพี่เอกรินทร์กับหนึ่ง../// เอิ่ม..ผมว่า เขาเหมาะกับ ศุภนิมิตร มากกว่านะ../// พี่เอกรินทร์ พี่ต้นกล้วย น้องหนูนา จะได้ไปต่อในเรื่อง "สวนศิลป์หรรษา" ครับ พี่เอกรินทร์ จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนางเอกขาวีนคุณหนูเอาแต่ใจ..จีน่า จินตนา จึงวิวัฒนไพศาล..// ยังไม่ได้เขียนเลยได้แต่คิด..// ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจนะครับ..จุ๊บ ๆ
มีคนแอบจิ้นเรื่องพี่เอกรินทร์กับหนึ่ง../// เอิ่ม..ผมว่า เขาเหมาะกับ ศุภนิมิตร มากกว่านะ../// พี่เอกรินทร์ พี่ต้นกล้วย น้องหนูนา จะได้ไปต่อในเรื่อง "สวนศิลป์หรรษา" ครับ พี่เอกรินทร์ จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนางเอกขาวีนคุณหนูเอาแต่ใจ..จีน่า จินตนา จึงวิวัฒนไพศาล..// ยังไม่ได้เขียนเลยได้แต่คิด..// ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจนะครับ..จุ๊บ ๆ
morisa 14 ธ.ค. 2554, 08:11:29 น.
ตอนนี้มีคำพูดดีๆให้ซึ้งกับความคิดของต้นเรือที่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็คงจะจริงที่ผู้การจิรวัติแซว "พอจะมีเมียเป็นนักเขียน เลยคิดคำพูดสวยๆเป็น"
แต่ยังแอบฮาตามประสาหนุ่มๆนะแหม "ลูกกำพร้าหิวนม" "นมจากเต้า เรามีฟาร์ม"
ตอนนี้มีคำพูดดีๆให้ซึ้งกับความคิดของต้นเรือที่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็คงจะจริงที่ผู้การจิรวัติแซว "พอจะมีเมียเป็นนักเขียน เลยคิดคำพูดสวยๆเป็น"
แต่ยังแอบฮาตามประสาหนุ่มๆนะแหม "ลูกกำพร้าหิวนม" "นมจากเต้า เรามีฟาร์ม"
ณัฐวีร์ 14 ธ.ค. 2554, 08:13:29 น.
ตื่นมาเจอพี่ต้นกล้าแต่เช้าเลย
ตื่นมาเจอพี่ต้นกล้าแต่เช้าเลย
แว่นใส 14 ธ.ค. 2554, 08:37:18 น.
ครอบครัวน่ารักจริงเลย
ครอบครัวน่ารักจริงเลย
FukFang 14 ธ.ค. 2554, 09:23:14 น.
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วซิคะ^^
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วซิคะ^^
jeejar816 14 ธ.ค. 2554, 09:36:23 น.
งั้นเอาตอนหน้ามาเลย ช่วงนี้ขาดน้ำตาล
งั้นเอาตอนหน้ามาเลย ช่วงนี้ขาดน้ำตาล
nutcha 14 ธ.ค. 2554, 10:15:36 น.
ครอบครัวสุขสันต์จริง ๆ
ครอบครัวสุขสันต์จริง ๆ
เด็กหญิงม่อน 14 ธ.ค. 2554, 10:25:51 น.
นมจากเต้า เรามีฟาร์ม ชอบๆๆ
นมจากเต้า เรามีฟาร์ม ชอบๆๆ
XaWarZd 14 ธ.ค. 2554, 11:17:24 น.
มาน้อย แต่มาบ่อยก็โอเคนะ
มาน้อย แต่มาบ่อยก็โอเคนะ
คิมหันตุ์ 14 ธ.ค. 2554, 11:50:07 น.
รอลุ้นพี่ต้นกล้าต่อไป อิอิ
รอลุ้นพี่ต้นกล้าต่อไป อิอิ
spring 14 ธ.ค. 2554, 12:52:30 น.
ลูกกำพร้าหิวนม..นมจากเต้า เรามีฟาร์ม >///< 55+
แล้วหนทางพี่ต้นกล้ากับแพรวจะเป็นยังงัยน้า??
ลูกกำพร้าหิวนม..นมจากเต้า เรามีฟาร์ม >///< 55+
แล้วหนทางพี่ต้นกล้ากับแพรวจะเป็นยังงัยน้า??
anOO 14 ธ.ค. 2554, 12:55:46 น.
พี่ต้นกล้าสู้ๆๆๆๆ อย่ายอมน้อยหน้าต้นเรือเด็ดขาด
พี่ต้นกล้าสู้ๆๆๆๆ อย่ายอมน้อยหน้าต้นเรือเด็ดขาด
แวนด้าน้อย 14 ธ.ค. 2554, 14:44:23 น.
คุณเฟื่องชอบเอามายั่วมากมาย
คุณเฟื่องชอบเอามายั่วมากมาย
Zephyr 14 ธ.ค. 2554, 16:47:57 น.
ต้นเรือถึงฝั่งแล้วนะ พี่ต้นกล้ายังลอยคออยู่กลางทะเลอยู่เลย
ต้นเรือถึงฝั่งแล้วนะ พี่ต้นกล้ายังลอยคออยู่กลางทะเลอยู่เลย
minafiba 14 ธ.ค. 2554, 21:07:17 น.
^_^
^_^
OPUS 30 มี.ค. 2555, 11:59:54 น.
แต่ละเรื่องแต่ละตอนแต่ละประโยคเด็ด ๆ คิดได้ไงค่ะ
แต่ละเรื่องแต่ละตอนแต่ละประโยคเด็ด ๆ คิดได้ไงค่ะ