พิศวาสรัก จอมใจอสูร (ตีพิมพ์แล้วในชื่อ เพลิงรักมนต์สวาท)
พิศวาสรักจอมใจอสูร

เพียงดาว บุตรสาวคนโตของตระกูลดัง ผู้มีความสวยบวกความมั่นใจและนิสัยเย่อหยิ่ง ได้รับรู้ว่าน้องสาวของเธอ เพียงฟ้าที่แสนจะอ่อนโยนและอ่อนแอถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายวัยคราวลุงซึ่งเป็นเศรษฐีบ้านนอกไม่ใช่เพราะเงินตราแต่เป็นสัญญาใจของคนเป็นพ่อ เธอรู้สึกสงสารน้องสาวเพราะรู้ดีว่า เพียงฟ้ามีคนรักอยู่แล้วอีกทั้งรังเกียจที่เลือดไฮโซของพวกเธอจะต้องไปปะปนกับเลือดเศรษฐีบ้านนอก แต่ด้วยความที่รักน้องและก่อนตายมารดาได้ฝากฝังน้องสาวเอาไว้กับเธอให้ช่วยดูแล

ทำให้เพียงดาวตัดสินใจไปเป็นสะใภ้บ้านไร่แทนน้องสาว และส่งเพียงฟ้าไปอยู่เมืองนอกสลับตัวกันระหว่างเดินทางซึ่งเมื่อคุณศรุตผู้พ่อรู้ความจริงเข้าก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้วต้องปล่อยให้เป็นไปตามนั้นแต่ลงโทษบุตรสาวคนโตด้วยการตัดออกจากกองมรดกและบอกว่าหากเธออยู่ที่บ้านไร่ไม่ได้ก็ไม่ต้องคิดเผยอหน้าชูคอกลับมาที่คฤหาสน์อัศวเทพอีก

เพียงดาวจำต้องยอมรับในโชคชะตา ทันทีที่เธอไปถึงบ้านไร่ก็พบว่าผู้ชายแก่คราวพี่ชายพ่อคนนั้นได้ตายไปแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจ แถมก่อนตายได้เขียนมรดกยกเธอให้เป็นภรรยาของน้องชายคนเดียวของเขาแทนนั่นคืออัศนัยเจ้าของไร่องุ่นวัยสามสิบเศษและเป็นเจ้าของทุ่งทานตะวันที่ใหญ่ที่สุดในลพบุรีด้วย นอกจากนี้เขายังมีโรงงานแปรรูปผลผลิตจากไร่ ซึ่งโดยรวมแล้วเขาไม่ได้บ้านนอกอย่างที่เธอคิด เขาทั้งหล่อ และรวยกว่าตระกูลของเธอมาก และเขาก็มองเธอเป็นแค่เพียงยัยตุ๊กตายางไฮโซเสื่อมคุณภาพที่ได้รับมรดกมาเท่านั้น

ความเย่อหยิ่งของเธอทำให้อัศนัยแอบหมั่นไสร้เขาแกล้งเธอต่างๆนาๆ แถมยังไม่ยอมบอกด้วยว่าเขารู้ความจริงแต่แรกแล้วว่าเธอคือเพียงดาว ไม่ใช่เพียงฟ้า อัศนัยให้เธอเลือกว่าจะทำงานบนเตียงหรือทำงานในไร่แต่เพียงดาวเลือกทำงานในไร่เขาจึงใช้เธอเยี่ยงทาส แต่ก็ทำให้สาวสวยไฮโซผู้เย่อหยิ่งรู้ว่าน้ำใจของคนจนๆนั้นมีมากกว่าพวกไฮโซที่เธอเคยรู้จักเพราะคนงานในไร่หลายคนทำดีต่อเธอมากโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน

เพียงดาวอยากจะแก้แค้นอัศนัยที่คอยกลั่นแกล้งเธอ หญิงสาวจึงหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการกลั่นแกล้งแฟนสาวสุดแสนเรียบร้อยของอัศนัยแทนเธอชื่อเพลงพิณ มักจะมาหาอัศนัยที่ไร่อยู่บ่อยๆ และอัศนัยก็แสดงออกว่ารักเธอเอามากๆ จนครั้งหนึ่งเพียงดาวเกือบทำให้เพลงพิณพลาดท่าเสียทีนักเลงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งอัศนัยโกรธมากเขาจึงลงโทษเธออย่างรุนแรงพรากความสาวของเธอไปอย่างไม่ไยดี ทำให้เธอได้รู้บ้างว่านรกมันเป็นอย่างไรแต่แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดก็ค่อยๆมลายหายไปเมื่ออัศนัยได้ค้นพบว่าหญิงสาวไม่ได้เลวร้ายแบบที่เขาคิดและที่สำคัญเขาตกหลุมรักเธอไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

แต่กว่าคนทั้งคู่จะปรับความเข้าใจกันได้ก็เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆ กันเพราะเพียงดาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่เธอทำให้หัวใจชายหนุ่มหลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นอรรณพเจ้าของห้างทองชื่อดัง หรือพีระนักวิชาการเกษตรแย่งกันแจกขนมจีบเธอจ้าละหวั่น แต่ก็ไม่มีใครเอาชนะใจเธอได้เพราะอัศนัยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของเธอ บีบให้ชายหนุ่มทั้งหลายสละสิทธิ์ไปที่ละคนจนเหลือเขาคนเดียวที่จะนั่งอยู่ภายในหัวใจของเธอ

++++++++++++++++++++++++++

Tags: ไร่ทานตะวัน

ตอน: ตอนที่ 14

ตอนที่14
ชายหนุ่มมาดดี ดีกรีนักเรียนนอก นั่งรอเพียงดาวด้วยอาการกระวนกระวาย การแต่งงานของเธอมันจะต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างแน่นอน แม้เขาไม่ได้รู้จักกับอัศนัยเป็นการส่วนตัวแต่เขาก็รู้ดีว่าอัศนัยคบหาดูใจอยู่กับเพลงพิณอดีตผู้หญิงของเขาที่ไม่มีใครเคยรู้ จู่ๆอัศนัยก็ประกาศวิวาห์สายฟ้าแลบแบบที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนมันจะต้องมีอะไรซ่อนอยู่
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ดาวพี่อยากรู้จริงๆ”เขาพรึมพรำขณะนั่งรอ


“คอยดาวนานไหมคะพี่ป๋อ” เสียงใสเดินลงมาและพยายามฝืนยิ้มให้


“สำหรับพี่แค่นาทีเดียวที่ไม่เห็นหน้าน้องดาวมันก็เหมือนนานเป็นปีแล้วครับ”คนพูดเมื่อพูดออกไปแล้วก็คิดว่ามันช่างลิเกเหลือเกิน

“มีใครอยู่บ้างขอกาแฟขมๆมาดับความเลี่ยนหน่อยสิ” เสียงบอกอารมณ์ไม่เป็นปรกติก่อนจะพาร่างสูงเดินไวๆตามหลังเพียงดาวลงมา ที่สำคัญวันนี้เขาลงมาในชุดเสื้อคลุมนอนตัวยาว เหมือนตั้งใจจะสื่ออะไรให้แขกไม่ได้รับเชิญทราบ


“อ้าว…..ที่รักคุณมีแขกอยู่เหรอครับ ถึงว่าหนีลงมาไม่ยอมปลุกผม ดูสิทำให้ผมต้องเสียมารยาทลงมาทั้งที่ใส่ชุดนอนอยู่แบบนี้”

หญิงสาวหน้าแดงเหมือนสีลูกเชอร์รีย์ อยากจะจัดการกับคนปากเสียเมื่อตะกี้เขายังไม่ได้ใส่ชุดนอนสักนิดนี่คงจะไปยิบมาใส่เพื่อให้ปกป้องเข้าใจผิดในตัวเธอ อาการแบบนี้มันหมาหวงก้างชัดๆคงอยากจะแกล้งมากกว่า


ปกป้องหน้าเสียเมื่อเห็นอัศนัยทำทีเหมือนกับว่าเขากับหญิงสาวนั้นนอนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็พยายามไม่แสดงอารมณ์ออกมา

“ผมคงไม่ได้มารบกวนแต่เช้านะครับ”เขาออกตัว

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว“ไม่เชิงหรอกครับ อย่าคิดมาก เชิญตามสบายถ้าไม่เกรงใจ” เขานั่งลงที่โซฟาอย่างถือสิทธิ์เจ้าของบ้าน

ปกป้องกลืนน้ำลายฝืดๆลงคอ

เพียงดาวนึกอยากจะขับไล่เขาไปให้พ้นๆ “ไม่รู้จักคำว่ามารยาทบ้างรึไงคุณ”หญิงสาวกระซิบเบาๆคิดว่าเขาจะลุกออกไป แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คนสวยคิด


“มีอะไรจะคุยกับดาวเขาก็เชิญเลยนะครับ” เขาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านข่าวหน้าตาเฉยก่อนจะสั่งแม่บ้านให้ไปทำขนมปังปิ้งมาให้

“พี่ป๋อมาหาดาวแต่เช้าเลยมีอะไรหรือเปล่าคะ แต่อันที่จริงวันนี้ดาวก็ตั้งใจจะโทรไปหาพี่ป๋ออยู่พอดีค่ะ”น้ำเสียงหวานเป็นพิเศษเพื่อยั่วคนข้างๆซึ่งได้ผลเขาเหลือบตาขึ้นมามอง
“คือว่าเอ่อ……พี่อยากจะมาชวนดาวออกไปข้างนอกด้วยกัน”

อัศนัยลดหนังสือพิมพ์ลง“โธ่…..ที่แท้นึกว่าเรื่องอะไรแค่นี้เองไม่ต้องอ้ำๆอึ้งๆก็ได้ครับ…”

ปกป้องยิ้มออกคิดว่าจะได้ฟังข่าวดี
“ขอได้….แต่ผมไม่อนุญาต”

อัศนัยส่งยิ้มกว้างจนเห็นไรฟัน แต่ปกป้องรู้สึกว่าเขากำลังแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะทำทีเป็นอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ แต่ที่จริงเงี่ยหูฟังอยู่ตลอดว่าทั้งคู่จะคุยอะไรกัน


“นี่คุณอั๊ดใครเขาขออนุญาตจากคุณไม่ทราบ”ตาคู่สวยหันไปจ้องเขาแน่นิ่ง


“ก็ลองสิ ถ้าขืนคุณออกไปกับมันรับรองผมจะหอมแก้มคุณโชว์เดี๋ยวนี้”เขากระซิบตอบเธอเบาๆนัยน์ตาระริก

“ถ้าผมขอมากไปก็ต้องขอโทษด้วยครับ แต่คุณคงจะอนุญาตถ้าผมจะขอคุยกับน้องดาวเป็นการส่วนตัว”

“เชิญ”เสียงเขาแสดงออกว่าไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นและเรียกสาวใช้ให้ไปลวกไข่มาให้สองฟอง

“เป็นบ้าอะไรแต่เช้า หรือว่าวิญญาณหมาบ้าเข้าสิง ถึงกัดไม่เลือก” เพียงดาวบ่นตามหลังก่อนจะหันมาสนใจแขกของเธอ

“จะมากไปแล้วนะ ขนาดรู้ว่าผู้หญิงเขากำลังจะแต่งงานก็ยังไม่วายมาตอแย”เจ้าของบ้านผ่อนลมหายใจและกำหมัดแน่น



หลังจากดื่มกาเฟแก่จัดกับไข่ลวกที่สั่งให้แม่บ้านทำไปอย่างนั้น แต่ต้องรับผิดชอบคำพูดของตัวเองด้วยการกิน พอเสร็จแล้วเขาก็รีบแต่งตัวเข้าไปทำงานในไร่อย่างหัวเสียแต่ก่อนไปก็ยังไม่วายลอบชำเรืองมองว่านายป๋อนั่นกลับไปหรือยัง

เมื่อทั้งสองมีโอกาสได้อยู่กันตามลำพัง ปกป้องก็ตัดสินใจที่จะถามในสิ่งที่ตนกำลังสงสัย

“ดาวบอกพี่มาตรงๆได้ไหมครับว่าทำไมถึงต้องตัดสินใจแต่งงานกับคุณอัศนัยกระทันหันแบบนี้ด้วย”

“ดาวก็ไม่ทราบว่าจะอธิบายให้พี่ป๋อเข้าใจยังไงดี เอาเป็นว่าดาวมีความจำเป็นก็แล้วกันค่ะ”

“หมายความว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรัก”มันทำให้เขายิ้มออก

“คือดาว…”

“นายอัศนัยมีแฟนอยู่แล้วคนที่นี่ใครๆเขาก็รู้กันทั่ว”ชายหนุ่มยิ้มพราย

“คุณเพลงพิณ”

“ใช่ครับ แสดงว่าดาวก็รู้เรื่องนี้”

“ไม่เพียงแต่รู้ แต่ดาวเคยเจอเธอแล้ว และคุณอั๊ดก็เป็นคนแนะนำให้ดาวรู้จักกับเธอเอง”

“เป็นไปได้ยังไงที่คุณเพลงพิณเธอจะยอม”ปกป้องมั่นใจว่าผู้หญิงอย่างเพลงพิณไม่น่าจะยอมง่ายๆอัศนัยเปรียบเหมือนบ่อเงินบ่อทองที่จะฉุดเพลงพิณขึ้นมา

“ก็เพื่อผลประโยชน์ยังไงล่ะคะ” ในที่สุดก็หลุดปากออกไป

เขายิ้มออก อย่างน้อยคนตรงหน้าก็ไม่ได้จะกำลังแต่งงานเพระความรัก ทำให้เขามีความหวังและกำลังใจขึ้นมาบ้าง

“นั่นยังไงพี่ว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ ดาวบอกพี่มาเถอะ”

หญิงสาวอ้ำอึ้งไม่อยากแพร่งพรายปัญหาส่วนตัว มันคงหน้าอดสูหากเขารู้ว่าเธอแต่งงานเพราะอะไร “ทำไมล่ะครับ บางทีพี่อาจช่วยดาวได้ ดาวก็รู้นี่ครับว่าพี่คิดยังไงกับดาว” สายตาฉายแววความรู้สึกพิเศษออกมาอย่างเด่นชัด หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะลุกเร็วขนาดนี้ทั้งที่รู้ว่าเธอกำลังจะมีเจ้าของ นี่เป็นสาเหตุที่ตอนกลับเมืองไทยเธอไม่ยอมบอกที่อยู่กับใครเพราะคิดว่าเขาจะต้องกลับไปหาเธอที่นั่น แต่ก็หนีไม่พ้นบังเอิญเจอกันจังๆจนหลบไม่ทันเมื่อวานนี้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อัศนัยเชยคางมนขึ้น แล้วจูบปิดปากกระจับเต็มตึงชมพูระเรื่อ ก่อนจะรั้งเอวบางเข้ามาหาตัวอย่างแนบชิดสนิทสนม

จากนั้นฝังจมูกโด่งลงไปที่ซอกคอขาวจนทำให้หญิงสาวขนลุกชัน แต่ทว่าในเวลานี้ความรู้สึกวาบหวามหรือพิศวาสในตัวหญิงสาวที่เคยมีมันเปลี่ยนไปหลังจากที่เขากลับมาจากในเมืองเมื่อคืน

“อย่าค่ะคุณอั๊ด เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

คงไม่มีใครเห็นถ้าเขาไม่ตั้งใจให้เห็น “จะมีใครกันอีกล่ะครับ ผมสั่งให้คนงานทั้งหมดไปช่วยกันแต่งกิ่งองุ่นอยู่ที่ท้ายไร่หมดแล้ว นอกจากพวกแมวๆที่แอบมองเราอยู่แถวนี้”เพราะเขาเห็นว่าเธอกำลังเดินมา

ทำให้สองเท้าของเพียงดาวต้องชะงักและกัดฟันแน่น นึกอยากชกปากแมวๆของใครบางคนบ้างเหมือนกัน

“ขอโทษนะคะที่ฉันมาขัดจังหวะ ไม่คิดว่าจะมีใครมาแสดงบทรักกันกลางวันแสกๆในไร่แบบนี้”

ตาคมเจ้าเล่ห์จอมวางแผนแกล้งผละออกจากแฟนสาว

เพลิงพิณแสร้งม้วนอาย“คุณดาวเห็นจนได้พิณอายนะคะคุณอั๊ด”เธอตีต้นแขนเขาเบาๆ


แต่ครั้งนี้เขาเชื่อว่ากิริยาท่าทางที่แสดงความเขินอายออกมามันเป็นเพียงมารยาเท่านั้น ที่จริงแล้วความกระดากอายมันคงไม่เคยมีอยู่ในสายเลือดของเธอ

“ไม่เป็นไรผมหมดอารมณ์พอดี มีอะไรก็ว่ามาสิ” เพลงพิณชะงักกับคำพูดของเขา

“คือฉันมีเรื่องจะมาขออนุญาตคุณ”

“มันคงด่วนมากสินะถึงรอให้ผมกลับถึงบ้านก่อนไม่ได้ หวังว่าคงไม่ได้มาขอไปออกเดทกับนายป๋ออะไรนั่นหรอกนะ”

หญิงสาวที่เขาเพิ่งจะมอบจุมพิตหวานเมื่อครู่ถึงกับหน้าชา ชักสีหน้าแสดงอารมณ์ไม่คาดคิดว่าอัศนัยจะแสดงความหึงหวงเพียงดาวต่อหน้าเธอ ไหนเขาเคยบอกว่าไม่สนใจผู้หญิงคนนี้แต่ดูที่เขาทำสิมันเกิดอะไรขึ้นทั้งที่เมื่อวานเขายังดูเป็นห่วงเป็นใยเธอ

“ถ้าเป็นเรื่องนั้นฉันคงไม่มาขออนุญาตคุณให้เสียเวลาเพราะฉันตัดสินใจเองได้ แต่เรื่องที่ต้องขออนุญาตก็คือคุณพ่อกับน้องสาวของฉันกำลังเดินทางมาถึงและฉันคงต้องให้พวกเขาพักอยู่ที่นี่”เพียงดาวไม่ได้บอกว่าสองคนนั้นเดินทางมาตั้งแต่เมื่อวานแต่เกิดหลงทางไม่รู้ว่าสระบุรีอยู่ใกล้แค่นี้หลงทางกันได้อย่างไรที่นี่ก็ไม่ได้ไกลปืนเที่ยงเสียหน่อย

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา คุณสั่งแม่บ้านให้เขาจัดห้องได้เลย พ่อตาก็เหมือนพ่อผม” เขามองมาที่เธอด้วยสายตาแวววาวชวนอึดอัด

“คุณอั๊ด!” เพลงพิณไม่อยากจะเชื่อหูและสายตาแต่ทว่ามันคือความจริงแววตาเขาเปลี่ยนไปเหมือนไม่ เหมือนคนที่เธอเคยกุมหัวใจได้อย่างอยู่หมัด

“ก็แค่เล่นตามบทลูกเขยที่ดีอย่าคิดมากสิครับที่รัก” เขานึกขึ้นได้เมื่อเห็นน่าเสียของเพลงพิณจึงพูดปลอบ

“ว่าแต่ไอ้แดรกคูลาหน้าจืดนั่นมันออกจากบ้านผมไปหรือยัง”คนอารมณ์ค้างตั้งแต่เช้าหันมาเล่นงานเพียงดาวต่อ

“คุณว่าใครถ้าเป็นพี่ป๋อล่ะก็เขาหล่อกว่าคุณตั้งเยอะ สมัยนี้ใครๆเขาก็นิยมหน้าเกาหลี ตี๋ๆขาวๆกันทั้งนั้น ไอ้ประเภทหุ่นสูง หน้าคม ผมดำ กล้ามเป็นมัดๆ ผู้หญิงบางคนอาจจะชอบ”เธอปรายตามองไปที่เพลงพิณ “แต่ไม่ใช่สเปคฉัน”

“ก็ไอ้ที่ไม่ใช่สเปคนี่แหละที่คุณกำลังจะได้เป็นเจ้าของ”เขายิ้มพราย

“น่าเกลียด”ร่างระหงกระแทกเสียงใส่และเดินกลับไปรอพ่อกับน้องสาวที่คฤหาสน์ โดยมีอัศนัยเดินตามไปติดๆทิ้งให้เพลงพิณยืนงงอยู่คนเดียว

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณอั๊ดเมื่อวานเขาก็ยังดีๆ เมื่อตะกี้ก็ยังจูบเรา ไม่เข้าใจ” ร่างบางยืนครุ่นคิดเมื่อเงยหน้าขึ้นมองอีกทีอัศนัยก็เดินไปจากแล้ว เห็นเพียงหลังไวๆที่ตามเพียงดาวไปอย่างกระชั้นชิด

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไม่นานนักหลังจากที่คุณศรุตและบุตรสาวคนเล็กโทรหาเพียงดาว ทั้งคู่ก็พากันมาถึงไร่นรบดีในสภาพอิดโรยโดยเฉพาะเพียงฟ้าที่ดูแปลกๆไป

เมื่อกลับเข้ามาถึงคฤหาสน์หญิงสาวก็เห็นว่าทั้งพ่อทั้งน้องนั่งรอเธออยู่ที่ห้องรับแขกด้วยใบหน้าซีด อัศนัยเจ้าของบ้านรีบทำความเคารพว่าที่พ่อตาและทักทายว่าที่น้องศรีภรรยาด้วยท่าทีนอบน้อมเป็นมิตร

“คุณพ่อ ยัยฟ้า ไปหลงที่ไหนกันมาคะเนี่ยทำไมดูอิดโรยเหมือนคนอดหลับอดนอน”

แม้จะยังไม่หายโกรธเรื่องที่ถูกหลอกให้เดินทางมีที่นี่ แต่เพียงได้เห็นหน้าญาติสองคนสุดท้ายในโลกก็ทำให้เธออดที่จะดีใจจนต้องเข้าไปสวมกอดไม่ได้

“พ่อคิดถึงลูกเหลือเกินยัยดาว”คุณศรุตลูบศีรษะทุย

“หนูก็คิดถึงคุณพ่อกับยัยฟ้าค่ะ แต่ช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะว่าจากกรุงเทพฯมาสระบุรีแค่นี้เองทำไมถึงได้หลงไปไหนต่อไหนกันข้ามวันข้ามคืน ว่ายังไงล่ะยัยฟ้า”เพียงดาวจับแขนน้องสาวเขย่าแต่ต้องรีบปล่อยออกทันที
“มือเย็นอย่างกับน้ำแข็ง ไม่สบายหรือเปล่ายัยฟ้า”

“เดินทางมาเหนื่อยๆไปพักก่อนดีไหมครับ” อัศนัยเสนอด้วยความเป็นห่วง

แต่อีกฝ่ายกับยืนนิ่งสายตาคู่สวยเรียวเล็กนั้นจ้องหน้าเพลงพิณราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ และจู่ๆเธอก็โผเข้าไปกอดอัศนัยเอาไว้แน่น และทำเหมือนกับว่ารู้จักคุ้นเคยกับเขาป็นอย่างดี

“คิดถึงพี่ชายจังเลยค่ะไม่ได้เจอกันเสียตั้งนาน” อัศนัยรู้สึกขนลุกเกลียวอย่างประหลาดเขาตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรหรือว่าเป็นเพราะความเย็นจากร่างกายของเธอ

“เราเคยเจอกันมาก่อนหรือครับคุณฟ้า”สีหน้ามึนงงเช่นเดียวกับสองพ่อลูกที่หันไปสบตากัน

เพียงฟ้าไม่ตอบแต่ะผละออกจากเขาและหันไปยิ้มเย็นชวนหวาดเสียวให้เพลงพิณแทน “ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะเพลงพิณ ดีใจที่ได้กลับมาเจอเธออีกครั้ง”

“ไม่จริง อรเธอตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”เพลงพิณถอยกรูดตัวสั่นเทา เพราะเธอไม่ได้เห็นว่าคนตรงหน้าคือเพียงฟ้า แต่เธอเห็นอรนภาในสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบเลือด

“เป็นอะไรไปพิณ”อัศนัยเขย่าร่างบางเรียกสติด

“ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้ทำ อั๊ดคะช่วยพิณด้วยค่ะ” หญิงสาวปัดป่าย เนื้อตัวสั่นก่อนที่จะลนลานวิ่งออกไปจากคฤหาสน์

“ครั้งที่สองแล้วนะที่เป็นแบบนี้ คุณเกี่ยวอะไรกับการตายของอรนภาหรือเปล่า” เขาตั้งคำถามในใจ เพียงดาวนึกแปลกใจที่อัศนัยไม่ยอมตามคนรักไป

“ยัยฟ้าๆ”คุณศรุตรับร่างบางของบุตรสาวไว้ได้ทันท่วงที เพียงดาวรีบประคองน้องสาวไปนั่งที่โซฟา ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เพียงฟ้าเปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้นมาและพบว่านาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ฝาผนังแสดงเวลาสามทุ่มเศษๆ ดวงตาคู่เรียวกวาดมองห้องสวยที่ไม่คุ้นตา

“ที่นี่ที่ไหน ปวดหัวจัง”มือบางกุมศีรษะแน่น
เสียงประตูเปิดออกราวกับจะได้ยินคำถามของเธอ “ยัยฟ้าตื่นแล้วเหรอ”เพียงดาวก้าวเข้ามาพร้อมผ้าเย็นในมือ
“พี่ดาวๆ จริงๆด้วย ฟ้าถูกผีหลอกค่ะ ช่วยด้วยๆ” คนเป็นน้องสาวสวมกอดพี่สาวเอาไว้แน่น
“เกิดอะไรขึ้นยัยฟ้า ใจเย็นๆ”มือเรียวลูบหลังน้องสาวเป็นการปลอบประโลม

เพียงฟ้าเริ่มเล่าเหตุการณ์ให้พี่สาวฟังเธอกับพ่อขับรถเข้ามาถึงจังหวัดสระบุรีเมื่อวานนี้จู่ๆก็มีคนแก่เดินตัดหน้ารถจนหักหลบไม่ทัน เธอกับพ่อจึงรีบพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลที่ไหนสักแห่งซึ่งลุงคนที่ถูกชนนั้นเป็นคนบอกให้พาไป แต่เรื่องที่ทำให้ต้องขนลุกก็คือเมื่อมาถึงหน้าโรงพยาบาลแล้วลุงคนนั้นกลับหายตัวไปอย่างประหลาดจากเบาะข้างหลังคนขับทั้งที่เธอกับพ่อไม่ได้จอดรถที่ไหนเลย

“น่ากลัวจังยัยฟ้า เธอกับพ่อถูกผีหลอกกันกลางวันแสกๆเลยเหรอ” หญิงสาวลูบอกถึงว่าน้องสาวถึงได้มีอาการประหลาดเมื่อตอนมาถึง จู่ๆก็เข้าไปกอดนายอัศนัยทั้งที่พบกันเป็นครั้งแรกที่แท้เป็นเพราะถูกผีหลอกจนจับไข้มานี่เอง

“นี่ยังเบาะๆค่ะพี่ดาว”

“มีหนักกว่านี้อีกเหรอ” เพียงดาวทรุดกายนั่งลงฟังอย่างตั้งใจ เพราะดูแล้วว่าเรื่องนี้คงอีกยาว

“ใช่ค่ะ พอจบเรื่องลุงคนนั้นคุณพ่อก็รีบขับรถกลับมาตามเส้นทางเดิม แต่ปรากฏว่าคุณพ่อจำทางไม่ได้เราเจอผู้ชายแก่ๆคนหนึ่งท่าทางใจดีก็เลยแวะถามทางแกเพราะคิดว่าเป็นคนพื้นที่คงจะช่วยได้บ้างแต่”

“อย่าบอกนะว่าถูกผีหลอกอีก”
“สันนิษฐานว่าใช่ค่ะ ผีหลอกให้เราหลงทาง”

“เวรกรรม! ทำไมล่ะ”
“ก็แกบอกทางเราให้เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา และเลี้ยวทั้งขวาทั้งซ้ายจนคุณพ่องงไปหมดแต่ปรากฏว่าไปโผล่อีกทีที่ป่าช้า”

“ซวยจริงๆ นี่เธอกับพ่อกำลังดวงตกหรือไงยัยฟ้า ”

คนเล่าเหลียวซ้ายแลขวาเหมือนกำลังกลัวอะไร“ไม่รู้สิคะ แต่พี่ดาวรู้ไหมว่าตอนที่เรารีบขับรถออกจากป่าช้าจู่ๆ ก็มีผู้หญิงมาดักหน้ารถเราเอาไว้”

“ไม่ต้องให้พี่เดาก็รู้ว่าผีหรือคน” เพียงดาวขนลุกซู่ไปทั้งตัว และเหมือนอากาศรอบๆตัวดูจะเป็นใจมันหนาวขึ้นอย่างไรชอบกลทั้งๆที่ไม่ได้เปิดหน้าต่างทิ้งเอาไว้

“ต่อจากนั้นดาวกับพ่อก็จำได้แค่เพียงว่าเราพยายามจะขับรถหนี แต่ผู้หญิงคนนั้นก็มานั่งที่เบาะหลังรถเราได้อย่างไรก็ไม่รู้แถมบอกว่ารอมาตั้งนานจะขอติดรถมาที่ไร่นรบดีด้วย พอตื่นมาอีกทีดาวกับคุณพ่อก็มาอยู่ที่หน้าไร่แล้วก็โทรหาพี่ดาว”

“อย่าบอกพี่นะว่าเธอพาผีมาที่ไร่นี้ด้วย แย่แล้ว”เพียงดาวรู้สึกห่วงน้องสาวขึ้นมาจับใจคิดจะกลับไปเอาสร้อยพระที่ห้องมาให้น้องสาวแขวนคอ “ว่าแต่ผีผู้หญิงนั่นหน้าตาเป็นยังไงล่ะ เอาอย่างนี้นะฟ้ารอพี่เดี๋ยวพี่จะไปเอาสร้อยพระมาให้”

ร่างระหงหมุนกลับเดินออกจากห้องทันที

“พี่ดาว!”เพียงฟ้าอ้าปากค้างอยากจะเรียกคนเป็นพี่ไว้แต่ไม่ทัน “ก็หน้าตาเหมือนกับที่เดินตามหลังพี่ไปยังไงล่ะ” จากนั้นเธอก็ไม่ต้องพึ่งสร้อยพระหรือยานอนหลับอีกต่อไปเพราะเพียงฟ้าสลบไปแทบจะทันที ที่ผีผู้หญิงตนนั้นหันมาส่งยิ้มขอบคุณเธอ

เพียงดาวรีบสาวเท้าไปยังห้องนอนของเธอแต่มันก็ต้องผ่านห้องใครบางคนที่ประตูห้องถูกเปิดแง้มเอาไว้ เธอเห็นเขาเก็บสิ่งของหลายอย่างใส่ลงไปในกล่องกระดาษสีน้ำตาล สีหน้าและแววตาบางครั้งแสดงความเจ็บช้ำ แต่บางครั้งกลับฉายแววประหลาดที่เธอยากจะอ่านออก

“คนอย่างนายอัศนัยเจ็บแล้วจำ ทำไมถึงโง่มาได้ตั้งนานเสี้ยนตำอย่างนั้นเหรอ” เขากำมือแน่นก่อนจะหันไปคว้ากรอบรูปถ่ายระหว่างเขากับเพลงพิณที่วางอยู่หัวเตียงก่อนจะโยนลงไปในกล่องกระดาษ
“เป็นอะไรของเขาหรือว่าจะทะเลาะกับแฟน สงสัยใช่แน่ๆ”คนแอบดูคาดเดาไปต่างๆนาๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++















อัปสรา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2554, 23:03:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2554, 23:04:55 น.

จำนวนการเข้าชม : 4194





<< ตอนที่ 13   
แพม 16 ธ.ค. 2554, 23:28:02 น.
นิยายสยองขวัญ? เหอ ๆ แล้วอัศนัยนี่ทำเหมือนจะฉลาดขึ้นมาแล้ว จริงรึ


คิมหันตุ์ 16 ธ.ค. 2554, 23:36:23 น.
โอ๊ยแอบหลอน แต่ดีใจที่นาย อั๊ด ตาสว่างแล้ว


อัปสรา 16 ธ.ค. 2554, 23:41:05 น.
เหอๆ สยองปนสยิว


Pampam 17 ธ.ค. 2554, 00:53:51 น.
นายอั๊ตเริ่มเห็นสาเหตุแล้ว


XaWarZd 17 ธ.ค. 2554, 03:07:53 น.
ฉลาดแล้วเหรอนายอั๊ด


อริสา 17 ธ.ค. 2554, 04:35:59 น.
มีผีด้วยอ่ะ แต่ดูอารมณ์ไม่ค่อยต่อเนื่องกันพิกล


อัปสรา 17 ธ.ค. 2554, 10:21:04 น.
ต้องขออภัยค่ะนิยามีการรีไรต์ใหม่เกือบทั้งหมด แต่ยังไม่ได้มาลงแก้ไขในบทก่อนๆให้เลยมันอาจจะทำให้อ่านงงและไม่ต่อเนื่องแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลยค่ะ


pseudolife 17 ธ.ค. 2554, 10:36:25 น.
อ้ายยยย ทำไมอยู่ๆ มีผี คิดว่ายัยเพลงพิณหลอนไปคนเดียวเสียอีก


lovemuay 17 ธ.ค. 2554, 11:34:25 น.
นายอั๊ยเริ่มฉลาดซะแระ อิอิ


anOO 17 ธ.ค. 2554, 14:19:38 น.
อ้าว...แล้วนายอั๊ตรู้ได้ไงล่ะ เรื่องเสี้ยนตำ


อัปสรา 17 ธ.ค. 2554, 18:09:32 น.
คือมันอยู่ตอนที่รีไรต์ใหม่ค่ะ ต้องขออภัยเนื่องจากยังไม่ได้มาอัพแก้ไขให้ค่ะ


อัปสรา 17 ธ.ค. 2554, 18:24:57 น.
นิยายเรื่องนี้คงต้องหยุดอัพชั่วคราวรอฉบับเต็มที่แก้ไขแล้วดีกว่านะคะมิฉะนั้นอาจจะอ่านแล้วไม่ต่อเนื่องกันค่ะ


kaero 19 ธ.ค. 2554, 11:24:58 น.
ได้ๆๆ ก้อรักไปแล้วนิ บอกให้รอก้อรอ


นกอุมาพร 20 ธ.ค. 2554, 18:37:18 น.
นิยายรักปนหลอน


เจ้าหญิงสุเอะ 5 ม.ค. 2555, 20:16:50 น.
อย่าให้รอนานนะคะ


เด็กหญิงม่อน 16 ม.ค. 2555, 16:31:53 น.
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ


kissintouch 25 เม.ย. 2555, 12:55:59 น.
ยังรออ่านอยู่นะค่ะ ชอบมากค่ะ


เลดี้มาเฟีย 18 พ.ย. 2555, 00:17:52 น.
ขอโทดทีคะพึ่งเข้ามาเวปนี้ไม่ทราบเรื่องนี้จบยังคะ หรือตีพิมแล้วจะได้ไปหามาอ่านชื่อว่าเอ่ย ขอบคุณคะ


อัปสรา 18 พ.ย. 2555, 16:27:45 น.
เรื่องนี้รีไรต์และ สนพ ธราธรได้นำไปตีพิมพ์แล้วนะคะ ชื่อเรื่อง เพลิงรักมนต์สวาท ค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account