วิวา์ห์วุ่น
เมื่อเขาและเธอต้องมาแต่งงานกัน ด้วยความไม่เต็มใจเพราะสถานการณ์บังคับ เรื่องยุ่งๆวุ่นวายจึงเกิดขึ้น
Tags: ไทภูมิ
ตอน: จุดเริ่มเรื่องวุ่นๆ
**พึ่งหัดเขียนคะ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ** ^_^
ณ คอนโดหรูกลางกรุง ตอนเช้าตรู่
"ตื่นได้แล้วคะ ที่รัก"
จีจี้ สาวสวยร่างสูงโปร่งสุดเซ็กซี่่ยืนยิ้มให้ ไทภูมิ แฟนหนุ่มไฮโซ ลูกชายเจ้าของห้างดัง
"ฮืม"ชายหนุ่มตอบแบบงัวเงีย มือก็คว้าดึงแฟนสาวลงมากอด
"จะรีบตื่นทำไมกันคะ ผมยังไม่อยากตื่นไปไหนเลย อยากนอนกอดคุณทั้งวันทั้งคืนเลย" ไทภูมิ ทำเสียงออดอ้อนแล้้วหอมแก้มเอาใจแฟนสาว
"แหมถ้างั้น คุณก็รีบมาขอ จีจี้ แต่งงานสิคะภูมิ คุณจะได้กอด จีจี้ทั้งวันทั้งคืนงัย"
หญิงสาวตอบ แบบออเซาะ
"ผมก็ว่าจะคุยเรื่องนี้กับคุณพ่อ คุณแม่อยู่ แต่ท่านทั้งสองก็ไม่ว่างเลยคุณก็รู้ๆอยู่ว่าธุรกิจทางบ้านผมต้องมาก่อนเรื่องอื่นเสมอ เห็นใจผมหน่อยนะ" ไทภูมิ ตอบแบบขอไปที
"จีจี้ เห็นคุณพูดแบบนี้หลายรอบแล้วนะคะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ จีจี้คงรอคุณไม่ไหวหรอกคะ" หญิงสาวหันหลังให้ ชายหนุ่มแบบงอนๆ
"โถๆๆๆ สุดที่รักของผม รอหน่อยนะ ตอนนี้ผมก็กำลังพยายาม ทำให้คุณพ่อ คุณแม่เห็นว่าเราคบกันและรักกันมากขนาดไหนยังงัยหละคะ ใจเย็นๆก่อนนะ"
ชายหนุ่มดึงแฟนสาวเข้ามากอด พยายามพูดปลอบให้แฟนสาวหายงอน
"แล้วงัยคะ จีจี้ไม่เห็นมีวี่แววอะไรเลย คุณพ่อ คุณแม่คุณโชคดีแค่ไหนแล้วคะ ที่จะไ้ด้สะใภ้ แสนสวยเป็นนางแบบ ดาราชื่อดังขนาดนี้" หญิงสาวตัดพ้อชายหนุ่ม
"ใช่คะ แต่คุณต้องรอก่อนนะผมจะพยายามเต็มที่ให้เราสองคนได้แต่งงานกัน นะคะ" ชายหนุ่มพูดจบพร้อมดึงมือแฟนสาวมาจูบ
"สัญญานะคะ คุณต้องแต่งงานกับจีจี้คนเดียว" หญิงสาวส่งสายตาเว้าวอนชายหนุ่ม
"สัญญาคะ ผมจะแต่งงานและรักจีจี้คนเดียว" ชายหนุ่มตอบหญิงสาว ด้วยความโล่งอก
"ถ้างั้นวันนี้ คุณต้องชดเชยให้จีจี้ ด้วยการพาจีจี้ไปไหนก็ได้ ที่จีจี้ อยากไป โอเคป่ะ"หญิงสาวออดอ้อน
"โอเคจ๊ะ ว่าแต่คุณอยากไปไหนละ"ชายหนุ่มถามแฟนสาวไปพร้อมกับหอมแฟนสาวไปด้วย หญิงสาวลุกหนี
"เดี๋ยวก็รู้คะ แต่ตอนนี้คุณต้องไป อาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจีจี้ ก็จะแต่งตัวรอคุณเหมือนกัน" หญิงสาวดึงชายหนุ่มให้ลุกขึ้น แล้วดันหลังให้ชายหนุ่มเดินไปอาบน้ำ
คล้อยหลัง ไทภูมิ เดินเข้าห้องน้ำ จีจี้ ก็หยิบมือถือของเธอขึ้นมาแล้วโทรหา ปาปารัสซี่
"อีกครึ่งชั่วโมง ฉันจะออกไป เตรียมตัวไว้หล่ะ"หญิงสาวยิ้มอย่างมีเลศนัย
"คราวนี้ จีจี้ จะทำให้คุณพ่อ คุณแม่ของคุณเห็นว่าเรารักกันขนาดไหน"หญิงสาวยิ้มอย่างมีชัย
ณ บ้านอภิไพศาล บ้านหลังใหญ่สีขาวตั้งตระหง่าน สวนหน้าบ้านดูสวยสะดุดตา
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพ่อคุณแม่" ระรินทร์สาวสวยน่ารักพึ่งเรียนจบกลับมาหมาดๆ เดินเข้ามาหอมแก้ม พ่อและแม่ของเธอซึ่งนั่งดื่มกาแฟอยู่โต๊ะอาหาร แล้วเธอก็ขยับเก้าอี้ข้างๆผู้เป็นแม่นั่งลง
สองสามีภรรยา ยิ้มให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน
"ทำไมตื่นแต่เช้าจังลูก"สุเทพผู้เป็นพ่อถามลูกสาว"น่าจะพักผ่อนเยอะๆนะ เดินทางกลับจากลอนดอนก็เหนื่อยแล้ว"สุเทพพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงลูกสาว
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ รินไหวอยู่แล้ว....คือว่ารินทร์อยากจะขออนุญาติคุณพ่อ คุณแม่หน่อยค่ะ"ระรินทร์พูดพลางตักข้าวต้มกุ้งของโปรดของเธอทานไปด้วย
"จะต้องขออนุญาติอะไรเป็นเด็กๆไปได้นะ ลูกคนนี้นี่โตแล้้ว อายุก็ตั้งยี่สิบห้าแล้ว"ศจี แม่ของเธอพูดค้อนลูกสาว
"ดีแล้วหละคุณ....ว่างัยลูกเรื่องอะไร"สุเทพหันไปบอกศจี แล้วหันมาถามลูกสาวด้วยความอยากรู้
"คือ หนูอยากไปเที่ยวหาคุณตาสักอาทิตย์ค่ะ"
"นั่นงัยหล่ะ"สองสามีภรรยาพูดออกมาพร้อมกัน ระรินทร์มองหน้าพ่อและแม่สลับกันแบบอ้อนๆ
"พ่อกับแม่เดาไว้แล้วหล่ะจ๊ะว่าหนู ต้องขอไปเที่ยวหาคุณตาแน่นอน"ศจีพูดอย่างรู้ทันลูกสาว
"อยากไปก็ไปสิลูก คุณตาคงคิดถึงหนูมากเลยตั้งแต่หนูไปอยู๋อังกฤษแม่ก็ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมคุณตาเลย เพราะช่วงนีงานเยอะมากเลยลูก"ศจีบอกกับลูกสาว สุเทพ มองลูกสาวส่ายหัวอย่างเอ็นดู
"แล้วจะไปวันไหนหละลูก" สุเทพถามลูกสาว อย่างเอ็นดู
"วันนี้เลยค่ะรินทร์เตรียมของไว้แล้ว" ระรินทร์ ทำเสียงดีใจด้วยท่าทางดีใจสุดๆ
"วันนี้เลยเหรอ" ศจี และสุเทพพูดออกมาพร้อมกันอีก
"ค่ะ ก็วันนี้เลย...ก็หนูอดคิดถึงคุณตาไม่ไหวนี่ค่ะ แล้วอีกอย่างหนูก็ไม่รู้ว่าพอหนูช่วยงานคุณพ่อคุณแม่แล้วหนูจะมีเวลาไปหาคุณตาหรือเปล่า" ระรินทร์ บอกพ่อกับแม่ เสียงอ่อย
"อะจะไปวันไหนก็ไปเลยลูก เดี๋ยวพ่อให้คนขับรถไปส่ง"สุเทพ บอกลูกสา่ว
"ขอบคุณค่ะ หนูรักคุณพ่อ คุณแม่ที่สุดเลย"หญิงสาวเข้าไปกอดและหอมแก้มพ่อกับแม่ของเธอ สุเทพและศจีมองลูกสาวด้วยความรัก
ทางด้านไทภูมิ ได้พาจีจี้ทานข้าวที่ร้านอาหารหรูที่ จีจี้เป็นคนเลือกโดยที่เขาำไม่รู้ว่ามีปาปารัสซี่แอบตามถ่ายรูปตั้งแต่เดินออกมาจากคอนโดแล้ว
อภิชาติ พิทักษ์วงศ์สกุล พ่อของไทภูมิกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่ที่ห้องทำงาน โดยมี วารีเลขาอายุสามสิบเศษๆ รอเอกสารอยู่
"คุณวารี ลูกชายผมมารึยัง"อภิชาติถามสีหน้าราบเรียบแต่มือก็เซ็นเอกสารต่อ
"ยังเลยค่ะท่าน"วารีตอบเสียงอ่อยๆ
"แล้วได้โทรมาบอกมั๊ย ว่าจะเข้ามาตอนไหน" อภิชาติถามอย่างเอือมระอา
"โทรมาค่ะ คุณไทภูมิบอกว่าติดธุระ คงไม่ได้เข้ามาค่ะท่านวันนี้" วารีตอบแล้วหยิบเอกสารที่ อภิชาติยื่นให้ แล้วเดินออกไปจากห้อง
"ไอ่ลูกคนนี้นี่ วันนี้มันไปป้อสาวคนไหนอีก หาเรื่องให้ไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ได้เรื่องจริงๆ"อภิชาติบ่นถึงลูกชายตัวดี คุณหญิงแจ่มจิตแม่ของไทภูมิเข้ามาได้ยินพอดี
"ฉันบอกคุณแล้ว ว่าเราต้องหาเมียให้ตาภูมิ ลูกเราจะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับเขาซะที ตาภูมิจะได้เลิกทำตัวเหลวใหลแบบนี้อีก"คุณหญิงแจ่มจิตบอกสามีตัวเอง
"แล้วคุณจะให้ผมทำยังงัย จะไปหาผู้หญิงดีๆที่ไหนให้มันหล่ะ คุณดูผู้หญิงที่มันคบแต่ละคนสิ ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น ยิ่งคนล่าสุดที่เป็นข่าวนี่ยิ่งแรงแถมยังมีข่าวฉาวบ่อยๆ เจ้าลูกคนนี้นี่ จะคบใครไม่เคยสนใจเลยว่าพ่อแม่จะรับได้มั๊ย"
"แล้วใครบอกหละค่ะว่ึาฉันจะให้ตาภูมิแต่งงานกับแม่ดารา ลิ้นจี่เน่านั่น" (หมายถึงจีจี้)คุณหญิงแจ่มจิตท้วงสามี
"แล้วคุณจะไปหาผู้หญิงดีๆ ที่ไหนมาให้มัน ผู้หญิงสมัยนี้มีแต่เห็นแก่เงิน เห็นแก่สมบัติที่เรามีแค่นั้นแหละ"อภิชาติพูดอย่างเหนื่อยใจ คุณหญิงแจ่มจิต เออออคิดคล้อยตามสามี แต่แล้วคุณหญิงแจ่มจิตก็เหมือนคิดอะไรออกจึงเอ่ยกับสามี
"คุณค่ะ ยังมีค่ะเรายังมีผู้หญิงดีๆที่เหมาะจะมาเป็นลูกสะใภ้เราแล้ว" คุณหญิงแจ่มจิตยิ้มออกมาตาเป็นประกาย
"แล้วผู้หญิงดีๆที่ไหนจะยอมมาแต่งงานกับไอ่ลูกชายตัวดีของเราหละคุณหญิง"
"ก็หนูรินทร์ ลูกคุณสุเทพ กับ คุณศจีงัยคะคุณ เห็นว่าพึ่งจบจากลอนดอนมาหมาดๆ แถมยังไม่มีแฟนอีก"
"เออใช่ ผมก็ลืมนึกถึงหนูรินทร์ไปได้ยังงัย" อภิชาติโพล่งออกมาอย่างดีใจ "ว่าแต่ทางโน้นเค้าจะยอมรึคุณโดยเฉพาะหนูรินทร์พอเจอหน้ากับเจ้าภูมิเห็นทะเลาะกันทุกที" อภิชาตินึกขึ้นมาก็ถอนหายใจ
"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณ ฉันคิดอะไรออกแลวคุณปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้ก็แล้วกัน รับรองว่าฉันจะต้องเอาหนู ระรินทร์มาเป็นสะใภ้เราให้ได้อย่างแน่นอน" คุณหญิง ศจีพูดอย่างมุ่งมั่น อภิชาติก็เออออตามภรรยา
ณ บ้านสวนที่สระบุรี บ้านไม้สวยยกใต้ถุนสูง มีต้นไม้ล้อมรอบดูร่มรื่นตา
ปิ๊น...ปิ๊น...ปิ๊นๆๆๆๆ!!!เสียงคนบีบแตรรถเสียงดังหน้าบ้าน ตาชุมปัน ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านแสนร่มรื่นหลังนี้
"ใครมันบังอาจ มาบีบแตรรถเสียงดังอยู่หน้าบ้านข้าว่ะ" ตาชุมปัน บ่นพลางลุกขึ้นนั่งหลังจากที่ตกใจตื่นขึ้นมาเเพราะได้ยินเสียงแตรรถที่บีบเสีียงดังรบกวนเวลาหยุดพักผ่อนจากการทำไร่ของแก
"ไอ้ลอก ไอ้แลกเองสองคนลงไปดูให้ข้าหน่อยซิ อยากรู้จริงว่าใครมันช่างกล้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของข้า" ตาชุมปันบอกเด็กหนุ่มสองคนที่แกเก็บเอามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก
"จ๊ะตา"เจ้าลอก เจ้าแลกรับคำพร้อมกัน แล้วก็วิ่งลงบันไดไปพร้อมกัน พอมาเจ้าลอกก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยกกระเป๋าออกจากหลังรถเก๋งคันสีดำคุ้นๆคันหนึ่ง เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นลอกกะแลก ก็หันมายิ้มให้พลางยกกระเป๋าวางลง
"ใครว่ะไอ่แลกสวยอย่างกะนางฟ้า"เจ้าลอกถามเจ้าแลกพลางมองผู้หญิงคนนั้นตาค้าง
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ข้าว่าหน้าคุ้นๆอยู่นะ"เจ้าแลกตอบเจ้าลอกพลางทำท่าครุ่นคิด
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ ลอกแลก"ระรินทร์ถามเจ้าลอก เจ้าแลก "นี่พี่สวยหรือว่าพี่หน้าแปลกถึงขั้นทำให้แกสองคนจำพี่ไม่ได้เลยเหรอ"ระรินทร์ถามลอกแลกแล้วยิ้มอย่างขำๆ
"เฮ้ย! นี่พี่รินทร์จริงหรือเนี๊ยะ"ลอกพูดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ
"เออ ก็พี่รินทร์อะดิ....พี่รินทร์สวยขึ้นเยอะเลยพี่ สวยเหมือนดาราเลย"เจ้าแลกเสริมเล่นเอา ระรินทร์เขิน
"พูดเกินไป เล่นเอาซะพี่เขินเลยนะเนี๊ยะ"ระรินทร์พูดอย่างเขินๆ
"มาพี่ เดี๋ยวพวกผมช่วยหิ้วกระเป๋าให้"เจ้าลอกพูดพร้อมเดินเข้าไปถือกระเป๋าช่วยรินทร์ เจ้าแลกก็กำลังจะเข้าไปช่วยอีกคน
"แลกไม่ต้องช่วยพี่หรอก พี่ว่าแลกไปช่วยพยุงลุงสันดีกว่า"ระรินทร์พูดพลางชี้มือไปตรงต้นมะม่วงที่อยู่ไม่ห่างจากบ้านมากนัก ซึ่งลุงสันคนขับรถนั่งหมดแรงอยู่ตรงแคร่ใต้ต้นมะม่วงนั่นเอง เจ้าแลกจึงเดินเข้าไปหาลุงสัน "อ้าวลุง เป็นไรเนี๊ยะ"เจ้าแลกถามลุงสัน
"ข้าก็เวียนหัวหนะสิ อ้วกจนหมดแรง"ลุงสันพูดเหนื่อยๆพลางหยิบยาดมมาสูดอย่างป่านจะขาดใจ
"แก่แล้วก็งี้แหละลุง"เจ้าแลกบอกลุงสันอย่างกวนๆ
"เอ๊ะ!ไอ่นี่นิ กวนตีนข้าอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่าข้าเวียนหัวนะ ข้าจะลุกขึ้นเตะเองให้หายปากดีเลย"ลุงสันพูดทีเล่นทีจริง
"โห ลุกก็แทบไม่ไหวอย่างปากดีอีกนะลุงหนะ...มาเดี๋ยวฉันช่่วยพยุงขึ้นไปนอนบนบ้าน"เจ้าแลกพูดพลางช่วยพยุงลุงสันลุกขึ้นแล้วทั้งสี่คนก็พากันขึ้นไปบนบ้าน
"ตาๆๆ" เจ้าลอกเรียก ตาชุมปันเสียงดัง
"เองจะแหกปากทำไมว่ะ ข้าำไม่ได้หูตึงโว้ย" ตาชุมปันตะคอกกลับ
"อ้าวแล้วนั่นกระเป๋าใครหล่ะ แล้วใครที่มันบังอาจมาบีบแตรรถเสียงดังไม่เกรงใจข้าวะ" ตาชุมปันถามเจ้าลอก
"ก็ฉันกำลังจะบอกตานี่งัยจ๊ะ กระเป๋านี่เป็นของคนที่บีบแตรเสียงดัง แล้วเค้าก็จะมาอยู่กับเราอีกหลายวันเลยหละตา"เจ้าลอกบอกตาชุมปันแบบกวนๆ
"ใครวะ ใครมันจะมาอยู่กับข้า ข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ตาชุมปันทำหน้าสงสัย
"แถ่น.. แทน.. แท๊น!!ก็คนนี้งัยจ๊ะตา" ลอกแลกพูดพร้อมกันอย่างตื่นเต้น พร้อมทั้งขยับให้ระรินทร์เดินเข้ามา
"ก็หลานสาวคนสวยของตางัยจ๊ะ"ระรินทร์บอกตาชุมปัน
"เฮ้ย!นังหนูของตา"ตาชุมปันอุทานออกมาอย่างดีใจ สองตาหลานโผเข้ากอดกันอย่างดีอกดีใจ
"หนูคิดถึงตาจังเลย"ระรินทร์พูดพลางน้ำตาไหล
"ตาก็คิดถึงนางหนูเหมือนกัน...เอ้าอย่าร้องให้สิลูก...มาๆๆมานั่งคุยกันหน่อยสิ ตามีเรื่องจะคุยกับหนูเยอะแยะเลย ขี้แยไปได้ไอหลานคนนี้นี่"ตาชุมปันปลอบหลานสาวอย่างเอ็นดู
สีหน้าตาชุมปันดูมีความสุขมากเมื่อรู้ว่าคนที่จะมาอยู่ด้วยคือหลานสาวสุดที่รัก
ณ คอนโดหรูกลางกรุง ตอนเช้าตรู่
"ตื่นได้แล้วคะ ที่รัก"
จีจี้ สาวสวยร่างสูงโปร่งสุดเซ็กซี่่ยืนยิ้มให้ ไทภูมิ แฟนหนุ่มไฮโซ ลูกชายเจ้าของห้างดัง
"ฮืม"ชายหนุ่มตอบแบบงัวเงีย มือก็คว้าดึงแฟนสาวลงมากอด
"จะรีบตื่นทำไมกันคะ ผมยังไม่อยากตื่นไปไหนเลย อยากนอนกอดคุณทั้งวันทั้งคืนเลย" ไทภูมิ ทำเสียงออดอ้อนแล้้วหอมแก้มเอาใจแฟนสาว
"แหมถ้างั้น คุณก็รีบมาขอ จีจี้ แต่งงานสิคะภูมิ คุณจะได้กอด จีจี้ทั้งวันทั้งคืนงัย"
หญิงสาวตอบ แบบออเซาะ
"ผมก็ว่าจะคุยเรื่องนี้กับคุณพ่อ คุณแม่อยู่ แต่ท่านทั้งสองก็ไม่ว่างเลยคุณก็รู้ๆอยู่ว่าธุรกิจทางบ้านผมต้องมาก่อนเรื่องอื่นเสมอ เห็นใจผมหน่อยนะ" ไทภูมิ ตอบแบบขอไปที
"จีจี้ เห็นคุณพูดแบบนี้หลายรอบแล้วนะคะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ จีจี้คงรอคุณไม่ไหวหรอกคะ" หญิงสาวหันหลังให้ ชายหนุ่มแบบงอนๆ
"โถๆๆๆ สุดที่รักของผม รอหน่อยนะ ตอนนี้ผมก็กำลังพยายาม ทำให้คุณพ่อ คุณแม่เห็นว่าเราคบกันและรักกันมากขนาดไหนยังงัยหละคะ ใจเย็นๆก่อนนะ"
ชายหนุ่มดึงแฟนสาวเข้ามากอด พยายามพูดปลอบให้แฟนสาวหายงอน
"แล้วงัยคะ จีจี้ไม่เห็นมีวี่แววอะไรเลย คุณพ่อ คุณแม่คุณโชคดีแค่ไหนแล้วคะ ที่จะไ้ด้สะใภ้ แสนสวยเป็นนางแบบ ดาราชื่อดังขนาดนี้" หญิงสาวตัดพ้อชายหนุ่ม
"ใช่คะ แต่คุณต้องรอก่อนนะผมจะพยายามเต็มที่ให้เราสองคนได้แต่งงานกัน นะคะ" ชายหนุ่มพูดจบพร้อมดึงมือแฟนสาวมาจูบ
"สัญญานะคะ คุณต้องแต่งงานกับจีจี้คนเดียว" หญิงสาวส่งสายตาเว้าวอนชายหนุ่ม
"สัญญาคะ ผมจะแต่งงานและรักจีจี้คนเดียว" ชายหนุ่มตอบหญิงสาว ด้วยความโล่งอก
"ถ้างั้นวันนี้ คุณต้องชดเชยให้จีจี้ ด้วยการพาจีจี้ไปไหนก็ได้ ที่จีจี้ อยากไป โอเคป่ะ"หญิงสาวออดอ้อน
"โอเคจ๊ะ ว่าแต่คุณอยากไปไหนละ"ชายหนุ่มถามแฟนสาวไปพร้อมกับหอมแฟนสาวไปด้วย หญิงสาวลุกหนี
"เดี๋ยวก็รู้คะ แต่ตอนนี้คุณต้องไป อาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจีจี้ ก็จะแต่งตัวรอคุณเหมือนกัน" หญิงสาวดึงชายหนุ่มให้ลุกขึ้น แล้วดันหลังให้ชายหนุ่มเดินไปอาบน้ำ
คล้อยหลัง ไทภูมิ เดินเข้าห้องน้ำ จีจี้ ก็หยิบมือถือของเธอขึ้นมาแล้วโทรหา ปาปารัสซี่
"อีกครึ่งชั่วโมง ฉันจะออกไป เตรียมตัวไว้หล่ะ"หญิงสาวยิ้มอย่างมีเลศนัย
"คราวนี้ จีจี้ จะทำให้คุณพ่อ คุณแม่ของคุณเห็นว่าเรารักกันขนาดไหน"หญิงสาวยิ้มอย่างมีชัย
ณ บ้านอภิไพศาล บ้านหลังใหญ่สีขาวตั้งตระหง่าน สวนหน้าบ้านดูสวยสะดุดตา
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพ่อคุณแม่" ระรินทร์สาวสวยน่ารักพึ่งเรียนจบกลับมาหมาดๆ เดินเข้ามาหอมแก้ม พ่อและแม่ของเธอซึ่งนั่งดื่มกาแฟอยู่โต๊ะอาหาร แล้วเธอก็ขยับเก้าอี้ข้างๆผู้เป็นแม่นั่งลง
สองสามีภรรยา ยิ้มให้ลูกสาวอย่างอ่อนโยน
"ทำไมตื่นแต่เช้าจังลูก"สุเทพผู้เป็นพ่อถามลูกสาว"น่าจะพักผ่อนเยอะๆนะ เดินทางกลับจากลอนดอนก็เหนื่อยแล้ว"สุเทพพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงลูกสาว
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ รินไหวอยู่แล้ว....คือว่ารินทร์อยากจะขออนุญาติคุณพ่อ คุณแม่หน่อยค่ะ"ระรินทร์พูดพลางตักข้าวต้มกุ้งของโปรดของเธอทานไปด้วย
"จะต้องขออนุญาติอะไรเป็นเด็กๆไปได้นะ ลูกคนนี้นี่โตแล้้ว อายุก็ตั้งยี่สิบห้าแล้ว"ศจี แม่ของเธอพูดค้อนลูกสาว
"ดีแล้วหละคุณ....ว่างัยลูกเรื่องอะไร"สุเทพหันไปบอกศจี แล้วหันมาถามลูกสาวด้วยความอยากรู้
"คือ หนูอยากไปเที่ยวหาคุณตาสักอาทิตย์ค่ะ"
"นั่นงัยหล่ะ"สองสามีภรรยาพูดออกมาพร้อมกัน ระรินทร์มองหน้าพ่อและแม่สลับกันแบบอ้อนๆ
"พ่อกับแม่เดาไว้แล้วหล่ะจ๊ะว่าหนู ต้องขอไปเที่ยวหาคุณตาแน่นอน"ศจีพูดอย่างรู้ทันลูกสาว
"อยากไปก็ไปสิลูก คุณตาคงคิดถึงหนูมากเลยตั้งแต่หนูไปอยู๋อังกฤษแม่ก็ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมคุณตาเลย เพราะช่วงนีงานเยอะมากเลยลูก"ศจีบอกกับลูกสาว สุเทพ มองลูกสาวส่ายหัวอย่างเอ็นดู
"แล้วจะไปวันไหนหละลูก" สุเทพถามลูกสาว อย่างเอ็นดู
"วันนี้เลยค่ะรินทร์เตรียมของไว้แล้ว" ระรินทร์ ทำเสียงดีใจด้วยท่าทางดีใจสุดๆ
"วันนี้เลยเหรอ" ศจี และสุเทพพูดออกมาพร้อมกันอีก
"ค่ะ ก็วันนี้เลย...ก็หนูอดคิดถึงคุณตาไม่ไหวนี่ค่ะ แล้วอีกอย่างหนูก็ไม่รู้ว่าพอหนูช่วยงานคุณพ่อคุณแม่แล้วหนูจะมีเวลาไปหาคุณตาหรือเปล่า" ระรินทร์ บอกพ่อกับแม่ เสียงอ่อย
"อะจะไปวันไหนก็ไปเลยลูก เดี๋ยวพ่อให้คนขับรถไปส่ง"สุเทพ บอกลูกสา่ว
"ขอบคุณค่ะ หนูรักคุณพ่อ คุณแม่ที่สุดเลย"หญิงสาวเข้าไปกอดและหอมแก้มพ่อกับแม่ของเธอ สุเทพและศจีมองลูกสาวด้วยความรัก
ทางด้านไทภูมิ ได้พาจีจี้ทานข้าวที่ร้านอาหารหรูที่ จีจี้เป็นคนเลือกโดยที่เขาำไม่รู้ว่ามีปาปารัสซี่แอบตามถ่ายรูปตั้งแต่เดินออกมาจากคอนโดแล้ว
อภิชาติ พิทักษ์วงศ์สกุล พ่อของไทภูมิกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่ที่ห้องทำงาน โดยมี วารีเลขาอายุสามสิบเศษๆ รอเอกสารอยู่
"คุณวารี ลูกชายผมมารึยัง"อภิชาติถามสีหน้าราบเรียบแต่มือก็เซ็นเอกสารต่อ
"ยังเลยค่ะท่าน"วารีตอบเสียงอ่อยๆ
"แล้วได้โทรมาบอกมั๊ย ว่าจะเข้ามาตอนไหน" อภิชาติถามอย่างเอือมระอา
"โทรมาค่ะ คุณไทภูมิบอกว่าติดธุระ คงไม่ได้เข้ามาค่ะท่านวันนี้" วารีตอบแล้วหยิบเอกสารที่ อภิชาติยื่นให้ แล้วเดินออกไปจากห้อง
"ไอ่ลูกคนนี้นี่ วันนี้มันไปป้อสาวคนไหนอีก หาเรื่องให้ไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ได้เรื่องจริงๆ"อภิชาติบ่นถึงลูกชายตัวดี คุณหญิงแจ่มจิตแม่ของไทภูมิเข้ามาได้ยินพอดี
"ฉันบอกคุณแล้ว ว่าเราต้องหาเมียให้ตาภูมิ ลูกเราจะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับเขาซะที ตาภูมิจะได้เลิกทำตัวเหลวใหลแบบนี้อีก"คุณหญิงแจ่มจิตบอกสามีตัวเอง
"แล้วคุณจะให้ผมทำยังงัย จะไปหาผู้หญิงดีๆที่ไหนให้มันหล่ะ คุณดูผู้หญิงที่มันคบแต่ละคนสิ ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น ยิ่งคนล่าสุดที่เป็นข่าวนี่ยิ่งแรงแถมยังมีข่าวฉาวบ่อยๆ เจ้าลูกคนนี้นี่ จะคบใครไม่เคยสนใจเลยว่าพ่อแม่จะรับได้มั๊ย"
"แล้วใครบอกหละค่ะว่ึาฉันจะให้ตาภูมิแต่งงานกับแม่ดารา ลิ้นจี่เน่านั่น" (หมายถึงจีจี้)คุณหญิงแจ่มจิตท้วงสามี
"แล้วคุณจะไปหาผู้หญิงดีๆ ที่ไหนมาให้มัน ผู้หญิงสมัยนี้มีแต่เห็นแก่เงิน เห็นแก่สมบัติที่เรามีแค่นั้นแหละ"อภิชาติพูดอย่างเหนื่อยใจ คุณหญิงแจ่มจิต เออออคิดคล้อยตามสามี แต่แล้วคุณหญิงแจ่มจิตก็เหมือนคิดอะไรออกจึงเอ่ยกับสามี
"คุณค่ะ ยังมีค่ะเรายังมีผู้หญิงดีๆที่เหมาะจะมาเป็นลูกสะใภ้เราแล้ว" คุณหญิงแจ่มจิตยิ้มออกมาตาเป็นประกาย
"แล้วผู้หญิงดีๆที่ไหนจะยอมมาแต่งงานกับไอ่ลูกชายตัวดีของเราหละคุณหญิง"
"ก็หนูรินทร์ ลูกคุณสุเทพ กับ คุณศจีงัยคะคุณ เห็นว่าพึ่งจบจากลอนดอนมาหมาดๆ แถมยังไม่มีแฟนอีก"
"เออใช่ ผมก็ลืมนึกถึงหนูรินทร์ไปได้ยังงัย" อภิชาติโพล่งออกมาอย่างดีใจ "ว่าแต่ทางโน้นเค้าจะยอมรึคุณโดยเฉพาะหนูรินทร์พอเจอหน้ากับเจ้าภูมิเห็นทะเลาะกันทุกที" อภิชาตินึกขึ้นมาก็ถอนหายใจ
"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณ ฉันคิดอะไรออกแลวคุณปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้ก็แล้วกัน รับรองว่าฉันจะต้องเอาหนู ระรินทร์มาเป็นสะใภ้เราให้ได้อย่างแน่นอน" คุณหญิง ศจีพูดอย่างมุ่งมั่น อภิชาติก็เออออตามภรรยา
ณ บ้านสวนที่สระบุรี บ้านไม้สวยยกใต้ถุนสูง มีต้นไม้ล้อมรอบดูร่มรื่นตา
ปิ๊น...ปิ๊น...ปิ๊นๆๆๆๆ!!!เสียงคนบีบแตรรถเสียงดังหน้าบ้าน ตาชุมปัน ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านแสนร่มรื่นหลังนี้
"ใครมันบังอาจ มาบีบแตรรถเสียงดังอยู่หน้าบ้านข้าว่ะ" ตาชุมปัน บ่นพลางลุกขึ้นนั่งหลังจากที่ตกใจตื่นขึ้นมาเเพราะได้ยินเสียงแตรรถที่บีบเสีียงดังรบกวนเวลาหยุดพักผ่อนจากการทำไร่ของแก
"ไอ้ลอก ไอ้แลกเองสองคนลงไปดูให้ข้าหน่อยซิ อยากรู้จริงว่าใครมันช่างกล้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของข้า" ตาชุมปันบอกเด็กหนุ่มสองคนที่แกเก็บเอามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก
"จ๊ะตา"เจ้าลอก เจ้าแลกรับคำพร้อมกัน แล้วก็วิ่งลงบันไดไปพร้อมกัน พอมาเจ้าลอกก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยกกระเป๋าออกจากหลังรถเก๋งคันสีดำคุ้นๆคันหนึ่ง เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นลอกกะแลก ก็หันมายิ้มให้พลางยกกระเป๋าวางลง
"ใครว่ะไอ่แลกสวยอย่างกะนางฟ้า"เจ้าลอกถามเจ้าแลกพลางมองผู้หญิงคนนั้นตาค้าง
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ข้าว่าหน้าคุ้นๆอยู่นะ"เจ้าแลกตอบเจ้าลอกพลางทำท่าครุ่นคิด
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ ลอกแลก"ระรินทร์ถามเจ้าลอก เจ้าแลก "นี่พี่สวยหรือว่าพี่หน้าแปลกถึงขั้นทำให้แกสองคนจำพี่ไม่ได้เลยเหรอ"ระรินทร์ถามลอกแลกแล้วยิ้มอย่างขำๆ
"เฮ้ย! นี่พี่รินทร์จริงหรือเนี๊ยะ"ลอกพูดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ
"เออ ก็พี่รินทร์อะดิ....พี่รินทร์สวยขึ้นเยอะเลยพี่ สวยเหมือนดาราเลย"เจ้าแลกเสริมเล่นเอา ระรินทร์เขิน
"พูดเกินไป เล่นเอาซะพี่เขินเลยนะเนี๊ยะ"ระรินทร์พูดอย่างเขินๆ
"มาพี่ เดี๋ยวพวกผมช่วยหิ้วกระเป๋าให้"เจ้าลอกพูดพร้อมเดินเข้าไปถือกระเป๋าช่วยรินทร์ เจ้าแลกก็กำลังจะเข้าไปช่วยอีกคน
"แลกไม่ต้องช่วยพี่หรอก พี่ว่าแลกไปช่วยพยุงลุงสันดีกว่า"ระรินทร์พูดพลางชี้มือไปตรงต้นมะม่วงที่อยู่ไม่ห่างจากบ้านมากนัก ซึ่งลุงสันคนขับรถนั่งหมดแรงอยู่ตรงแคร่ใต้ต้นมะม่วงนั่นเอง เจ้าแลกจึงเดินเข้าไปหาลุงสัน "อ้าวลุง เป็นไรเนี๊ยะ"เจ้าแลกถามลุงสัน
"ข้าก็เวียนหัวหนะสิ อ้วกจนหมดแรง"ลุงสันพูดเหนื่อยๆพลางหยิบยาดมมาสูดอย่างป่านจะขาดใจ
"แก่แล้วก็งี้แหละลุง"เจ้าแลกบอกลุงสันอย่างกวนๆ
"เอ๊ะ!ไอ่นี่นิ กวนตีนข้าอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่าข้าเวียนหัวนะ ข้าจะลุกขึ้นเตะเองให้หายปากดีเลย"ลุงสันพูดทีเล่นทีจริง
"โห ลุกก็แทบไม่ไหวอย่างปากดีอีกนะลุงหนะ...มาเดี๋ยวฉันช่่วยพยุงขึ้นไปนอนบนบ้าน"เจ้าแลกพูดพลางช่วยพยุงลุงสันลุกขึ้นแล้วทั้งสี่คนก็พากันขึ้นไปบนบ้าน
"ตาๆๆ" เจ้าลอกเรียก ตาชุมปันเสียงดัง
"เองจะแหกปากทำไมว่ะ ข้าำไม่ได้หูตึงโว้ย" ตาชุมปันตะคอกกลับ
"อ้าวแล้วนั่นกระเป๋าใครหล่ะ แล้วใครที่มันบังอาจมาบีบแตรรถเสียงดังไม่เกรงใจข้าวะ" ตาชุมปันถามเจ้าลอก
"ก็ฉันกำลังจะบอกตานี่งัยจ๊ะ กระเป๋านี่เป็นของคนที่บีบแตรเสียงดัง แล้วเค้าก็จะมาอยู่กับเราอีกหลายวันเลยหละตา"เจ้าลอกบอกตาชุมปันแบบกวนๆ
"ใครวะ ใครมันจะมาอยู่กับข้า ข้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ตาชุมปันทำหน้าสงสัย
"แถ่น.. แทน.. แท๊น!!ก็คนนี้งัยจ๊ะตา" ลอกแลกพูดพร้อมกันอย่างตื่นเต้น พร้อมทั้งขยับให้ระรินทร์เดินเข้ามา
"ก็หลานสาวคนสวยของตางัยจ๊ะ"ระรินทร์บอกตาชุมปัน
"เฮ้ย!นังหนูของตา"ตาชุมปันอุทานออกมาอย่างดีใจ สองตาหลานโผเข้ากอดกันอย่างดีอกดีใจ
"หนูคิดถึงตาจังเลย"ระรินทร์พูดพลางน้ำตาไหล
"ตาก็คิดถึงนางหนูเหมือนกัน...เอ้าอย่าร้องให้สิลูก...มาๆๆมานั่งคุยกันหน่อยสิ ตามีเรื่องจะคุยกับหนูเยอะแยะเลย ขี้แยไปได้ไอหลานคนนี้นี่"ตาชุมปันปลอบหลานสาวอย่างเอ็นดู
สีหน้าตาชุมปันดูมีความสุขมากเมื่อรู้ว่าคนที่จะมาอยู่ด้วยคือหลานสาวสุดที่รัก
boeingjung เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ธ.ค. 2554, 18:40:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ม.ค. 2555, 10:39:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1579
| หลุมพลางเรื่องวุ่นๆ >> |