จอกบ่วาย...ร่ายรัก
จอกบ่วายหนุ่ม ร่ายรักในแบบของเขา ให้แมลงสาวไหมหลงติดเข้าไปในวังวนแห่งรักจนดิ้นไม่หลุด
Tags: "จอกบ่วาย" คือหยาดน้ำค้าง และก็คือ พืชฆาตกรรมชนิดหนึ่ง แต่จอกบ่วายต้นนี้เป็น 'ฆาตกรรมรัก'
ตอน: ตอนที่ 27 (อวสาน...)
ขอบคุณมากมายค่ะ ขอบคุณทุกlike ทุกเม้นท์ ทุกวิว มากๆค่ะ
----------------------------------------
คุณนายกับท่านผู้พันเดินตรงไปยังห้องเป้าหมายที่ตั้งแต่ขวัญไหมออกจากโรงพยาบาลท่านก็สั่งให้ค้างที่นี่จะกลับบ้านน้อยของเธอได้ก็ต่อเมื่องานตกแต่งเสร็จสิ้นสมบูรณ์
“เวียง ไปตามแจ่มให้เอากุญแจสำรองมาไขห้องคุณขวัญไหมหน่อยสิไป ฉันเรียกตั้งนานแล้วไม่ขานรับ ไม่รู้เป็นอะไรไปอีกรึเปล่า”
คุณนายแวะสั่งงานกับสาวใช้ที่เดินผ่าน จริงๆแล้วท่านยังเดินไปไม่ถึงหน้าห้องเลยด้วยซ้ำ สีหน้าตระหนกทำให้สาวใช้รีบวิ่งแจ้นไปทันที คุณนายหันมาส่งยิ้มให้สามี ท่านผู้พันประกิตส่ายหน้าระอาพฤติกรรมภรรยาแต่ก็ยิ้ม
สักเดี๋ยวป้าแจ่มก็พาร่างอุ้ยอ้ายวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นในมือถือพวงกุญแจ มีเวียงวิ่งตาม
“เอามานี่ ฉันจัดการต่อเอง มีอะไรทำคาไม้คามือก็ไปทำต่อ”
คุณนายพิมพ์ผกาออกคำสั่งแล้วยืนรอให้บ่าวไพร่ที่ดูจะสนอกสนใจเพราะคุณขวัญไหมก็เป็นขวัญใจของบริวารทุกคน แต่จำต้องกลับไปทำหน้าที่ตามคำสั่ง นั่นแหละคุณนายจึงลงมือไขกุญแจ และพอประตูถูกเปิดออก
“ว้าย! ตายแล้วตายแน่ๆ ฉันจะเป็นลม นี่มันอะไรกั๊น...”
คุณนายยกมือกุมหน้าอก ทำหน้าทำตาตกใจสุดฤทธิ์ คุณท่านเจ้าบ้านก็เช่นกัน
ขวัญไหมตกใจตื่นทันทีที่ได้ยินคุณนายกรีดร้องเสียงดัง แต่คนที่นอนข้างๆยังไม่รู้สึกตัว หญิงสาวลุกพรวดขึ้นนั่งมือกระชับผ้าห่มผืนบางไว้แน่น หน้าตาตื่น
ตาย เธอต้องตายแน่ๆ สีหน้าแววตาคุณนายจอมหวงบุตรชายจ้องราวกับเธอไปขมขืนกระทำชำเราพรากความบริสุทธิ์บุตรชายตัวแสบของท่าน โอย..โอ้ย..โอย.. หน้าขวัญไหมหดซีดเหลือสองนิ้วส่ายหน้าไปมามือดึงผ้าห่มมามากขึ้นๆเหมือนกับจะให้มันมาคลุมเธอให้หายตัวไป จนชายผ้าห่มอีกด้านร่นขึ้นจนเกือบจะเห็นอะไรๆที่ไม่ควรเห็นของบุตรชายท่านที่ยังคงนอนหลับได้หลับดี คุณนายปากอ้าตาค้าง ขวัญไหมมองตาม ตาเหลือกรีบรนรานสะบัดชายผ้าห่มให้คลุมไว้ตามเดิม ฝ่ามือบางเขย่าตัวคนขี้เซาสองสามทีไม่ตื่น เลยสอดใต้ผ้าห่มเข้าไปเอาเล็บจิกผิวอ่อนชายโครง จนชายหนุ่มสะดุ้งตื่นหันมาจะเอาเรื่องเธอ
“โอ๊ย...ทำบ้าอะไรของเธอหะไหม หยิกพี่ทำไม”
ดวงตาคมเข้มยังจะหันมาจ้องเธออย่างเอาเรื่อง แถมยังตะคอกเข้าให้อีก ก่อนจะหันไปพบสิ่งผิดปกติหน้าประตู
‘ไม่ต้องมีคำบรรยาย ใดๆ ให้มันลึกซึ้ง’ หรือเท่ากับ ‘ฟ้องด้วยภาพ’
คุณนายเริ่มบทบาทต่อไป
“งามหน้ากันไหมล่ะทีนี้น่ะหา”
คุณนายพิมพ์ผกาส่งสายตาเอาเรื่อง กดดัน แต่ดูเหมือนบุตรชายท่านเท่านั้นที่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
“ผมว่าคุณอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย เราสองคนรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปพบพ่อกับแม่ที่ห้องทำงาน”
พูดจบก็พาคุณภรรยาเดินออกไป คุณนายพิมพ์ผกายังไม่วายเหลียวหลังส่งสายตาข่มขู่
“เราจะว่าอย่างไรล่ะ เจ้ากร”
ท่านผู้พันประกิตผู้เป็นบิดาและประมุขของบ้านเปิดฉากทันที
“ผมจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเองครับ ผมจะแต่งงานกับขวัญไหม”
เพราะนี่มันก็เข้าทางเขาอยู่แล้วเหมือนกัน โดยมีพ่อเขามาชงเรื่องให้พอดี
“แต่...เอ่อ ไหมคิดว่า...”
ขวัญไหมทำท่าจะแย้ง
“เงียบไปเลยนะขวัญไหม! แค่นี้ยังทำฉันอับอายขายหน้าไม่พอรึไง”
อึ๋ย...ขวัญไหมก้มหน้างุด ตกใจกับเสียงตวาด นั่งตัวรีบแล้วรีบอีก เอาไงเอากันเถอะน้า....จะให้ทำยังไงก็ว่ามา...อย่าดุกันนักจะได้มั๊ย…
“ก็สรุปตามนั้น ฉันจะจัดงานแต่งให้เราสองคนภายในสองอาทิตย์”
คุณนายพิมพ์ผกาสรุป
“ทะ ทำไมต้องเร็วขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”
“แล้วเราจะรอให้ทอ..ทำไมล่ะ ป่านนี้คนงานรู้กันไปทั้งบ้าน ถ้ายิ่งช้าฉันคงต้องเดินเอาปี๊บคลุมหัวละมัง ปากคนน่ะมันยาวยิ่งกว่าปากกา ไม่รู้รึไง แล้วนี่เดี๋ยวพากันไปกินข้าวกินปลาอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวกันมาใหม่ด้วยล่ะ เราจะออกไปทำธุระกัน”
ชายหนุ่มโอบเอวบางพากันเดินออกจากห้องเย็น...แต่ไม่วายที่ชายหนุ่มจะหันมามองบุพการีทั้งสองของตนด้วยแววตาชนิดหนึ่ง เป็นแววตาที่... แม่ครับพ่อครับ ขอบคุณครับ พร้อมกับรอยยิ้มที่แตะแต้มที่มุมปาก
.............. .........................................................................
สำนักงานทะเบียน
“คุ..คุณป้าคะ คุณพ่อคะ คุณกรคะ มา…มาที่นี่ทำไมกันคะ”
“คุณพ่อกับคุณแม่มาเซ็นเป็นพยาน เราจะจดทะเบียนสมรสกัน”
หญิงสาวมองดูสายตาของบุคคลทั้งสามแล้ว
“เหรอคะ”
ชายหนุ่มมองว่าที่ภรรยาด้วยความเอ็นดู แตะเอวพาเดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่
“จดทะเบียนสมรสใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ”
.............. .........................................................................
“ฮิๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าเรื่องมันจะจบลงง่ายขนาดนี้”
คุณนายพิมพ์ผกาหัวเราะคิกคัก อารมณ์ดี
“คุณน่ะเจ้าเล่ห์ เจ้าลูกชายก็เหมือนคุณ หลานคุณที่ยังอยู่ในท้องขวัญไหมก็คงไม่ต่าง”
ขวัญไหมที่กำลังจะเดินผ่าน หยุดยืน
‘หลาน ท้อง...อะไร’
“เอาเถอะค่ะ ถึงอย่างไร จะเจ้าเล่ห์ หรือไม่เจ้าเล่ห์ เราก็ได้หลานมาอุ้มสมใจแล้ว ก็แล้วกัน หึๆๆ”
ขวัญไหมหน้าชา ทำไมเธอ...เฟอะฟะขนาดนี้ ลืมแม้กระทั่ง...
‘และเป็นเพราะ นี่เป็นเพราะเราท้องหรอกหรือ ลูกเขา หลานเขา ยาบำรุง งานแต่งงาน ทะเบียนสมรส สุดท้ายก็ ความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบเท่านั้นใช่มั๊ย ทุกอย่าง ทุกท่าทีที่เปลี่ยนไป เพราะสิ่งนี้...’
หญิงสาวก้มลงมองยังตำแหน่งที่คิดว่ามี ‘ลูกเธอ ทายาทพวกเขา’ ยกมือลูบหน้าท้องตัวเองไปมาเบาๆ เดินห่างออกมาอย่างล่องลอย หล่อนเป็น...ตัวตลก เป็นไอ้ตัวที่มีเขา สุดท้ายก็เป็น…ลาโง่
.............. .........................................................................
ขวัญไหมหยิบสมุดบัญชีเงินฝากขึ้นมาดู ตัวเลขที่มีอยู่ล่าสุด คงพอทำให้เธอกับลูกอยู่กันได้อย่างสบายไปสักพัก เธอไม่ใช่คนรวย เรื่องนี้ต้องคิดให้หนัก แต่เธออยากจะสั่งสอนคนรวยพวกนี้ให้รู้คุณค่าของความเป็นมนุษย์ของเธอบ้าง จากกันทั้งๆที่มันเจ็บปวดมาก เธอก็จำเป็นต้องไป ใช่เธอยอมแล้ว ยอมรับแล้วว่าในที่สุด เธอก็รัก...พ่อของลูก ‘รักมาก’
ขวัญไหมเก็บข้าวของเฉพาะที่จำเป็นใส่เป้ใบย่อม เดินออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ได้ฉลุย ปกรณ์กำลังอยู่ที่ทำงาน คุณท่านทั้งสองก็คงยังอยู่ในห้องนั่งเล่น ขวัญไหมเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งเธอที่สถานีรถไฟทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
‘ขาดเธอไปสักคนใครเขาคงอยู่กันได้ ก็เหมือนเธอ ที่อยู่ได้โดยไม่จำเป็นต้องมีใคร...’
และคนอย่างปกรณ์เส้นสายเขาเยอะเธอต้องระวัง เธอไม่อยากถูกจับตัวไปเล่นจำอวดอีกแล้ว ขวัญไหมซื้อตั๋วรถไฟ ปลายทางที่จังหวัดพิจิตร อีกนาน กว่ารถไฟจะออก เธอซบหน้าลงบนหลังมือที่พนักพิงมือเธอสัมผัสถูกสร้อยคอ ขวัญไหมลูบคลำสร้อยคอ ถ้ายังมีมันอยู่เธอคงคิดถึงเขาจนวันตาย มันเป็นของเขาเธอรู้เคยพยายามหาทางถอดออกแต่ไม่เคยสำเร็จ ต้องหาทางแกะออก ส่งคืนเจ้าของ เจ้าตัวหิ้วสัมภาระมองหาร้านรวงแถวนั้น หล่อนเห็นแล้ว ร้านรับเข้ากรอบรูปพระเครื่อง ขวัญไหมเดินตรงไปขอให้เขาใช้เครื่องมือตัดให้ แล้วจัดการส่งคืนเขาทางไปรษณีย์จ่าหน้าถึงเขาที่อยู่ที่จัดส่งคือที่บริษัท ‘จบสิ้นกันเสียที’
.............. .........................................................................
ดีใจกันได้ไม่นานก็ต้องพานพบกับความเสียใจ สำหรับคฤหาสน์ วานิชอนันต์ ทุกคนในบ้านแตกตื่น หาสะใภ้ทางนิตินัยหมาดๆกันจ้าละหวั่น คุณนายพิมพ์ผกาลมจับ ท่านผู้พันผู้เป็นสามีคอยประคอง เสียงรถแล่นเข้ามาในบ้านเบรกดังเอี๊ยดพร้อมประตูรถปิดดังปัง บ่งบอกความรีบเร่ง
“เกิดอะไรขึ้นครับ คุณพ่อคุณแม่ ขวัญไหมหายไปไหนได้ยังไง”
ชายหนุ่มร้อนรนไปหมด
“แม่ ฮือ...แม่เอง...แม่ขอโทษ...”
แม่เขาร้องไห้ไปพูดไปเสียงเครือฟังแทบไม่ค่อยรู้เรื่อง
“คุณแม่ค่อยๆเล่าให้ผมฟัง นะครับ”
ทั้งๆที่ร้อนใจแต่ต้องข่มอารมณ์
“แม่กำลังคุยกับคุณพ่อเรื่องหลาน แม่ดีใจ”
“ดะ เดี๋ยวนะครับ อะไรนะครับคุณแม่”
“ใช่...ลูก ฮือ...ขวัญไหมกำลังท้อง กำลังจะมีหลานให้แม่…”
แล้วเรื่องทุกอย่างก็พร่างพรูออกมาให้ชายหนุ่มฟัง หน้าเขาซีดลงๆ เขาเพิ่งรู้ว่ามีลูก เวลาเดียวกับที่เสียทั้งเมียทั้งลูกไป โธ่....
“เวียง ฮือ...เวียงมันบอกว่า ขวัญไหมเดินสวนกันไปทางห้องนั่งเล่นที่แม่กำลังคุยอยู่กับคุณพ่อ คงได้ยินและคงโกรธ ฮือๆ ที่แม่ปิดบังเขา ฮือ...แม่กำลังดีใจ พูดอะไรออกไปไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่รู้ว่าเขาจะบังเอิญผ่านมาได้ยิน...ที่บ้านหลังเล็กของขวัญไหมก็ยังถูกปิดตาย รถราก็ไม่ได้เอาไปด้วย”
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ผมรู้ว่าคุณแม่ก็รักขวัญไหม และก็เสียใจเหมือนกัน ผมจะตามพวกเขากลับมาเอง นะครับ”
และเหมือนเขานึกอะไรได้ รีบผลุนผันตรงไปยังห้องทำงาน เปิดใช้งานโน้ตบุกที่ตั้งอยู่ พอเครื่องโลดโปรแกรมบางตัวเสร็จชายหนุ่มป้อนรหัส สักครู่ดวงตาเขาก็ส่งประกายดีใจ มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะถูกหยิบมาใช้งานทันที
“เชน ให้คนออกตามขวัญไหมภรรยาฉันตามรูปที่ฉันส่งให้ ที่... ด่วน สัญญาณระบุเป็นที่นั่น ไม่ต้องวางสาย คอยรายงานฉันตลอดเวลา”
ปกรณ์สั่งการกับคนสนิท
“อะไรนะครับ พะ...”
เชน คนสนิทถึงกับงงกับคำว่า ‘ภรรยา’
‘เจ้านาย มีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่’
“ไม่ต้องถาม จัดการตามที่ฉันสั่ง”
“ครับๆคุณกร สักครู่นะครับ”
ยี่สิบนาทีแห่งความทรมานใจผ่านไป
“เจ้านายครับ พบ เอ่อ”
“ว่าไง พูดให้มันเร็วๆหน่อยสิวะ มัวอ้ำอึ้งอยู่ได้”
“พบแต่ของครับ ที่ที่ทำการไปรษณีย์ย่อย อยู่ภายในบริเวณสถานีรถไฟนี่แหละครับ จ่าหน้าถึงเจ้านาย ที่อยู่บริษัท สภาพ ถูกตัด”
“.......”
‘สภาพ ถูกตัด ถูกตัดงั้นหรือ เธอ...ตัดฉันได้ลงคอเลยหรือขวัญไหม ไม่เคยมีเยื่อใยให้ฉันสักนิดเลยหรือ....’
ชายหนุ่มหมดเรี่ยวหมดแรง ดวงตาเลื่อนลอย หมดแล้ว ทุกสิ่ง น้ำตาลูกผู้ชายขังคลอหน่วยตา นี่เขาจะต้อง...เสียทั้งลูก...ทั้งเมีย...ในคราวเดียวอย่างนั้นหรือ...
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว สำหรับขวัญไหม อายุครรภ์ของเธอเข้าสู่เดือนที่สาม ขวัญไหมยังไม่ใส่คลุมรูปร่างไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายนัก คงเพราะท้องสาวและเป็นท้องแรก ขวัญไหมให้ลูกพี่ลูกน้องที่เธอมาขออาศัยอยู่ชั่วคราวหางานเบาๆให้เธอทำ คือรับจ้างเขียนแบบหรือที่เขาเรียกกันว่าดราฟท์แมน หญิงสาวจัดหาโน้ตบุกใหม่ไว้ใช้การทำงาน อีกงานที่กลายเป็นงานถนัดของเธอคือรับออกแบบตกแต่งภายใน ที่จบลงแค่การออกแบบพิมพ์งานลงบนกระดาษให้ลูกค้าเท่านั้นเพราะสภาพร่างการหล่อนอีกหน่อยคงไม่อำนวย ถึงแม้เงินที่มีอยู่ในบัญชีก็ยังมากอยู่ ถ้าเธอเอาแต่ใช้ก็ต้องมีวันหมด จึงคิดหาเติมไว้เผื่ออนาคตของลูกในวันข้างหน้า และคนที่หล่อนมาอาศัยอยู่ด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล พี่สาวที่เป็นลูกผู้น้องแต่อายุมากกว่าขวัญไหม ลูกสาวของน้าแก้ว ที่แยกจากแม่มามีครอบครัวมีลูกสองคนชายหนึ่งหญิงหนึ่งวัยกำลังซน แปดขวบกับหกขวบ ภายในบ้านร่มรื่น มีรั้วรอบขอบชิด ต่างจังหวัดก็อย่างนี้ ยังพอหาซื้อบ้านที่มีพื้นที่มากในราคาที่ไม่แพงนัก พี่เขยเธอดูเป็นคนใจดี ขวัญไหมอยู่ได้อย่างสบายใจ ตอนที่เพิ่งมาถึง พี่สาวเธอถึงกับตกใจที่พบเธอ เพราะจากครั้งที่ขวัญไหมมางานแต่งงานของพี่สาวคนนี้ เธอก็ไม่ได้ไปมาหาสู่อีกเลย แต่พี่สาวไม่ซักถามอะไรขวัญไหมมากยินดีที่จะให้น้องอาศัยอยู่ด้วย เคยชวนให้ไปอยู่ด้วยกันเมื่อครั้งที่พี่สาวยังไม่ออกเรือน แต่ขวัญไหมปฏิเสธและยืนกรานที่จะอยู่บ้านหลังน้อยของเธอแม้ต้องอยู่ตัวคนเดียว
“ไหมมาเร็ว มากินข้าวกัน กำลังร้อนๆเลย”
หล่อนเรียกน้องสาวที่กำลังพิมพ์อะไรยุกๆยิกๆสลับกับลากเมาส์ไปมาอยู่ที่โน้ตบุก บ่อยครั้งที่ขวัญไหมจะส่งงานที่ทำเสร็จผ่านทางอีเมล์ และเงินค่าตอบแทนก็จะถูกโอนเข้าบัญชีหลังงานเสร็จ
“ขอบคุณค่ะพี่แป้ง”
“เป็นไงวันนี้ แพ้มากไหม”
ขวัญไหมไม่ได้ปิดบังพี่สาวเรื่องที่เธอกำลังอุ้มท้อง
“สงสัยวันนี้ไหมกินมากไป ลูกเลยหนังตาหย่อนตาม หึๆๆ”
“บ้า...มาเร็ว วันนี้มีของชอบไหมทั้งนั้นเลย”
“พี่ชัยกลับรึเปล่าวันนี้”
พี่เขยเธอเป็นเภสัชกร แต่เอาดีทางด้านงานขาย ต้องออกเดินทางอยู่เป็นประจำ อาทิตย์หนึ่งจะได้อยู่บ้านประมาณสามสี่วันนอกนั้นออกต่างจังหวัด
“ไม่กลับ พรุ่งนี้แหละถึงจะกลับ นี่ล้างมือก่อนสิ บอกไม่จำ จนจะเป็นแม่คนอยู่แล้วนะ”
“โฮ...หนูผิดไปแล้ว”
“เดี๋ยวเหอะ ประสาท”
“ฮ่ะๆๆ พี่แป้งนี่ขี้บ่นเหมือนน้าแก้วเข้าไปทุกทีแล้วนะ รู้ตัวรึเปล่า”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
และสำหรับปกรณ์ เขาไม่ตามแล้ว....นับจากวันนั้น วันที่ขวัญไหมหอบลูกที่ยังอยู่ในท้องหนีไป เขาก็เก็บตัวเงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร เข้าบริษัทก็ทำงานไปเหมือนหุ่นยนต์ และย้ายกลับมาพักที่คอนโด แทนที่จะเป็นที่บ้าน ร่างกายเริ่มผ่ายผอมลง ทุกคนล้อมรอบตัวเป็นห่วงเขามาก แต่ไม่สามารถบังคับเขาได้ ทุกคนพยามยามตามหาดวงใจของเขาที่หลุดลอยออกจากร่างที่ทำให้เขาเหมือนจะไร้วิญญาณเข้าไปทุกขณะ ในที่สุดเขาก็ทรุด....ถูกหามส่งโรงพยาบาล ร่างการเริ่มได้รับการเยียวยา แต่คุณหมอส่ายหน้า เพราะเจ้าของร่างกายเหมือนไม่ต้องการรับอะไรอีกต่อไปแล้ว.... นายแพทย์อภินันท์ที่พอดีเป็นเพื่อนคนไข้ ลงความเห็นว่าชายหนุ่มเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง หรือที่เรียกกันภาษาชาวบ้านง่ายๆของอาการนี้ว่าโรคตรอมใจ
วันนี้ดวงตาของชายหนุ่มที่แห้งผากเริ่มเลื่อนลอยมากขึ้น ร่างกายที่ดูผ่ายผอมจนแม้กระทั่งหมดเรี่ยวหมดแรงที่จะยกแขนขาขึ้นได้เอง นายแพทย์เจ้าของไข้แจ้งว่าถ้าเป็นอย่างนี้คงจะอยู่ได้อีกไม่เกินอาทิตย์...
คุณนายพิมพ์ผกาเป็นลมล้มทั้งยืน ผู้พันประกิตเองถึงกับเข่าอ่อนแทบไม่มีแรงจะประคองคู่ชีวิต อินทนิลและมุกชมพูที่เห็นเหตุการณ์รีบเข้ามาช่วยกันประคอง คุณนายพอฟื้นมาจากการปฐมพยาบาลก็ร้องไห้โฮ..อย่างไม่รู้จะทำอะไรอีกแล้ว หากต้องเสียดวงตาดวงใจไปท่านอยู่ไม่ด๊าย....
แหล่งเบาะแสสองแหล่งที่มีคือ มะลิบาน กลุ่ม เพื่อนสนิท ก็ไม่สามารถให้ข้อมูลอะไรได้ เพราะไม่ได้รับการติดต่อจากขวัญไหมเลย
“พวกหนูไม่ทราบจริงๆค่ะ ไหมไม่ยอมติดต่อกลับ ตั้งแต่เขาหายไปพวกหนูก็พยายามโทรตาม แต่ไม่มีใครติดต่อเขาได้เลย”
มุกชมพูตอบคุณนายพิมพ์ผกาแทนเพื่อนๆ ในที่สุดพวกเธอก็ได้รับรู้ความสัมพันธ์ของเพื่อนสาวกับเจ้านายหนุ่มของเพื่อน ถ้าไม่เกิดเรื่องเกิดราวพวกเธอมีสิทธิ์จะได้รับรู้อะไรไหม ก็คงจะไม่ และคงตั้งเป็นข้อสงสัยกันอีกต่อไป ขวัญไหมนะขวัญไหม มีความสุขก็นึกแบ่งปันเพื่อนฝูงแต่ยามมีความทุกข์กลับไม่เคยคิดจะแชร์ใคร
เจ้าตัวจะได้มีโอกาสรู้หรือไม่ว่ากำลังจะสูญเสียคนที่ตัวเองอาจจะรักสุดหัวใจไปอย่างไม่มีวันกลับ....
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
‘วันนี้ทำไมท้องฟ้ามืดหม่นแปลกๆ ใจคอไม่ดีเลย’
ขวัญไหมหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาใคร คนหนึ่ง
“...มุก...นี่ไหมเองนะ”
(ไหม! ไหม ฟังมุกนะ คุณกรกำลังจะตาย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล......)
ขวัญไหมหาทางนั่งเครื่องกลับตรงมาหาเจ้าหัวใจทันที น้ำตาหลั่งรินตลอดทางไม่สนใจใคร
‘รอไหมก่อนนะ...รอไหมก่อน...ฮือๆ...อย่าเป็นอะไรนะ อย่า...นะ...ฮือ....คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย....ฮือ.....อย่าพรากเขาไป....ฮือ.....อย่าเอาชีวิตเขาไป.....ขอได้โปรด....’
พอเครื่องลงจอดขวัญไหมรีบจับแท็กซี่ตรงไปยังโรงพยาบาลทันที ติดต่อเคาท์เตอร์พยาบาลเสียงร้อนรน น้ำตาไหลไม่หยุด และพอรับทราบว่าเป็นห้องไหนก็รีบพรวดพราดไปทันที
ที่หน้าห้องเงียบกริบ ขวัญไหมกลัว.....กลัวเหลือเกิน ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ตามองตรงไปยังเตียง ทุกคนหันขวับมายังเธอ คุณนายพิมพ์ผการีบเดินเข้ามาหาเธอจับจูงให้ไปที่เตียง ประคองมือไม้ไร้เรี่ยวแรงของบุตรชายมารับมือบาง
“คุณกร......คุณกร....ไหมกับลูก...กลับมาแล้ว...ฮือๆ...คุณกรขา...”
ทุกคนทยอยกันเดินออกจากห้องให้เวลาสองหนุ่มสาวให้...มากที่สุด
“ไหมกับลูกกลับมาหาแล้ว...ลืมตามามองดูหน่อยสิคะ ที่รักขา.....”
สองมือบางประคองมือหนาแนบหน้า ถ่ายทอดความอบอุ่น
เสียงหวานที่เคยคุ้น...ถูกทยอยส่งเข้าไปยังประสาทแห่งการรับรู้....แม้ดวงตาจะปิดเหมือนคนนอนหลับ แต่ที่แก้มดูเหมือนเริ่มจะมีเลือดฝาดมาหล่อเลี้ยง....
“น้ำ....”
เสียงแหบเครือแผ่วเบารอดออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป
เสียงสวรรค์! ขวัญไหมตื่นเต้นดีใจที่สุด กุรีกุจอค่อยๆใช้หลอดดูดปล่อยน้ำผ่านริมฝีปากหยักได้รูปของชายหนุ่มเพราะกลัวเขาจะสำลัก
“ไหม..........”
“ขา....”
“....ขวัญไหม...ใช่…”
ชายหนุ่มพยายามออกเสียงถามแหบพร่า...แผ่วเบา ยังไม่ลืมตา
“ค่ะ คุณกร...ฮือ...ไหมกับลูกเองค่ะ...ฮือ...”
“ไหม...ของ....พี่...”
“ค่ะ ใช่แล้วค่ะ ไหมของพี่กร ลืมตามามองดูให้ดีสิคะ...ฮือ...ไหมดีใจ...ฮือ...ที่พี่กรกลับมา... กลับมาเป็นสุดที่รักของไหมกับลูกแล้ว.....”
“อย่า...หนี...พี่...ไป...อีก....”
ชายหนุ่มค่อยๆลืมตามองอย่างเพลียๆ เสียงยังคงแหบพร่าแผ่วเบา พยายามฝืนพูด
“ไม่ค่ะ...ไม่อีกแล้ว...พี่กรขา...ฮือ...พี่กร ไหมขอโทษ...ไหมทำให้พี่เป็นแบบนี้...ไหมขอโทษ...ฮือ”
“อย่า...ร้อง...”
ปกรณ์พยายามจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้หญิงสาว ขวัญไหมประคองมือหนาลูบไล้ไปทั่วดวงหน้างามที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
“ค่ะ ไม่ร้องค่ะ ฮึก...ไหมไม่ดื้อแล้ว ไหมทำตามที่พี่กรสั่งทุกอย่างเลยค่ะ...ฮึก”
“ขวัญไหม...รัก...พี่...บ้าง...มั้ย...”
เสียงที่ถาม...เริ่มจะเหนื่อย
“รักสิคะ ไหมรักพี่กร รักมากที่สุด พี่กรคือเจ้าหัวใจของไหมนะคะ สุดที่รักของไหม”
“จูบ....”
เสียงแหบแห้งที่พยายามเค้นออกมา...เอ่ยขอ...
ขวัญไหมจูบเขาอย่างเต็มใจโดยไม่ต้องให้เขาร้องขอเป็นครั้งที่สองและชายหนุ่มก็พยายามจูบตอบเธอเช่นกัน หญิงสาวกอดชายหนุ่มแนบแน่น อย่างต้องการถ่ายทอดกำลังใจความรักและความอบอุ่นทั้งหมดที่มีให้แก่สุดยอดดวงใจของเธอ ชายหนุ่มอยากโอบกอดตอบแต่ไร้เรี่ยวแรง พยายามขยับแขนและมือ จนขวัญไหมรู้สึกได้ จึงจับมือหนาทั้งสองข้างให้โอบตนไว้เอง น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ สงสารสามีสุดที่รักแทบขาดใจ เกือบไปแล้ว....เธอเกือบจะต้องสูญเสียเขาตลอดไปแล้ว........
โรคนี้ต้องรักษาด้วยใจจริงๆ ไม่มียาขนานใดจะรักษาได้
“ไหมจ๋า...”
“จ๋า...พี่กร”
“หนี...พี่ไปทำไม...”
“ก็...ไหม ตอนนั้นไหมโกรธ ไหมเหมือนถูกหลอกซ้ำซาก...เหมือนไหมลาโง่...ไหม...”
“แล้วถ้า...ถูกหลอกอีก แต่...หลอกเพราะ...รัก...ไหมจะโกรธแล้วหอบลูกหนีพี่ไปอีกรึเปล่าจ๊ะ”
“พี่กร! จะบอกไหมว่า เอ่อ...ที่หลอก เพราะ...รักไหมหรือคะ”
ขวัญไหมกระพริบตาถี่ๆไล่น้ำตาเพื่อจ้องมองคนที่เข้าไปฝังอยู่ในใจไหมมาเนิ่นนาน คนที่เพิ่งจะบอกคำที่เธอแสน ปรารถนาจะได้ยิน
“รักสิครับ พี่รักขวัญไหม รักจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว ว่าไงครับ ที่พี่ถาม”
“แค่พี่กรรักไหม หลอกอีกกี่ทีไหมก็ไม่หนีไปไหน แต่...”
เอ...แล้วเขาจะถาม กับ คาดคั้นเอาคำตอบไปทำไม
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด......................................................
อยู่ดีๆเครื่องวัดสัญญาณชีพก็เกิดรวน คนยังอยู่ดีแต่สัญญาณชีพขาดหาย... ซะงั้น เอ๊ะ มันยังไงกัน
“โทษทีว่ะเพื่อน แบตหมดพอดี แต่กันให้พยาบาลล็อคหน้าห้องไว้ให้อย่างแน่นหนาแล้วนะ”
เสียงนายแพทย์อภินันท์โฟนเข้ามายังห้องผู้ป่วยวีไอพี...
อีกแล้วเหรอ...พี่ก๊ร...หลอกตั้งแต่ต้นยันไหมท้องก็ยังหลอกกันได้อีก.....
“ตุ้บ! ตุ้บๆๆ ผัวะๆๆ”
“โอ๊ย!! โอ๊ยๆ ไหม จะฆ่ากันให้ตายจริงๆเลยรึไง พี่เจ็บไปหมดแล้วนะ”
“ไหมไม่เชื่อ!ๆ นี่ๆๆ ทำให้ไหมเสียใจ ทำให้ไหมเสียน้ำตา รักก็บอกกันดีๆสิ ทำไมต้องทำแบบนี้ ฮือๆ...”
ขวัญไหมน้ำตาไหลพรากลงมาอีกทั้งเจ็บใจทั้งแค้นใจ ทำกันได้ ทำให้เธอทรมานใจ เสียอกเสียใจแทบจะตายตามให้ได้ ปกรณ์คว้าคนตัวเล็กแต่หมัดหนักมานอนกอดไว้แน่นด้วยกันบนเตียงขนาดใหญ่ของคนไข้วีไอพี กันการประทุษร้ายที่รัวมาเป็นชุด
ปกรณ์ก้มจูบหน้าผากนวลเกลี้ยงเกลาก่อนตอบเสียงนุ่ม
“ก็ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ แล้วพี่จะรู้มั้ยเล่าว่าขวัญไหมก็รักพี่น่ะ คำก็เกลียด สองคำก็ไม่ใช่สามี ขนาดรู้ว่าท้องยังหอบลูกหนี ทำให้พี่ช้ำใจ ข้าวปลากินไม่ได้”
“เพราะต้องทำตัวให้ผอมใช่มั้ยล่ะ”
ขวัญไหมแหงนเงยขึ้นซักถาม
“ก็ใช่น่ะซิ เอ๊ย ไม่ใช่”
“อย่ามาปฏิเสธเลย พี่กรน่ะเจ้าเล่ห์หาตัวจับยาก หวังว่าคุณพ่อคุณแม่พี่คงไม่เป็นไปด้วยหรอกนะ”
“.....”
“พี่ก๊ร....”
“อันนี้พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าท่านรู้ และเห็นด้วยรึเปล่า”
ปกรณ์ตอบตามความรู้สึก ยังติดใจสงสัยนิดๆ โดยเฉพาะมารดาเขาที่ดูจะฟูมฟายมากมายกับกลุ่มมะลิบาน แต่ถ้านั่นคือของจริงเขาก็บาปแหละ แต่ถึงจะ จริงหรือไม่ เขาก็เตรียมขอขมาท่านทั้งสองชุดใหญ่แล้วละ
“แต่คุณแม่ก็รักไหมมากนะ ร่ำๆจะจับเมียพี่ไปเป็นลูกสาวบุญธรรมซะให้ได้ ดีที่พี่ชิงพาไปจดทะเบียนสมรสตัดหน้าซะก่อน ไหมไม่รู้เลยเชียวหรือว่าทุกคนรัก ยิ่งพี่ก็ยิ่งรั๊ก...รัก”
“ไม่รุ ก็เห็นมีทั้งคุณมิน คุณเนม แล้วก่อนหน้าก็น้องนักศึกษานั่นอีก”
“พี่ก็เคลียร์ให้เห็นแล้วไง ยังจะไปอีก”
“พี่เคลียร์ยังไง ขนาดวันที่ไหมขึ้นคอนเสิร์ตยังพาคุณเนมไปเย้ย...ไหมเจ็บนะ เจ็บที่ใจ”
ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ขวัญไหมยอมเปิดเผยความรู้สึก
“อะไรกัน หาเรื่องแล้วไง วันนั้นน่ะ พี่อุตส่าห์ตั้งใจ ทั้งไปเชียร์และต้องการเคลียร์ อุตส่าห์พาเนมกับบดินทร์ว่าที่เจ้าบ่าวตัวจริงไปแสดงตัว”
“อะไรนะ คุณเนมกับ ว่าที่เจ้าบ่าวไหน ไหมไม่เห็นจะเห็น เห็นแต่พี่กรกับคุณเนม”
“อ้าว...แล้วกัน เขาจะแต่งกันอาทิตย์หน้านี้แล้ว การ์ดยังอยู่ในห้องนอนพี่ กลับไปดูกันเลยดีมั้ย”
“ดูการ์ดน่ะเหรอ”
“จะดูไปทำไมการ์ดน่ะ ดูลูกดูเต้ามันดีกว่ากันเยอะเลย...”
“พี่กร! ทะลึ่ง! หื่นประจำ.”
“อะไร ใครหื่น พี่ยังไม่ทันได้คิดอะไรเลยนะ ไปหัดคิดอะไรหื่นๆแบบนี้นำหน้าพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่ต้องมาทำเสียงซื่อ อย่านึกว่าไหมรู้ไม่ทัน เพราะไหมก็เรียนรู้มาจากพี่นั่นแหละ ทั้งหมดเลย”
“หึๆๆ ถึงจะหื่นถึงจะหลอก จะยังไง พี่ก็ไม่เคย ไม่รักไหมนะครับ พี่รักขวัญไหม แต่งงานกับพี่นะครับคนดี”
“ไม่!...ปฏิเสธ ค่ะ”
--จบแล้วคร้า....--
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
คุณanOO :คุณแม่คิดจะทำอะไรนะ หวังว่าพี่กรคงไม่ตื่นแต่เช้าให้คุณแม่จับไม่ได้หรอกนะ > ขอบคุณมากๆค่ะ และเรื่องก็จบลงด้วยประการชะนี้แล... ^^
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ขอให้มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆๆๆๆ
คุณปอแก้ว :กิ๊ววววว....คุณแม่เอาใจไปเลยค่ะ น่ารักจริงๆ > ขอบคุณมากๆค่ะ
ส่วนพี่กรก็...ขอชื่นใจให้หายคิดถึงตล๊อดดดดดดด~~
หนูไหมเสียเปรียบอีกแล้วววววววววว
ปล. สวัสดีปีใหม่นะคะ :) == สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดปีเลยค่ะ คิดเงินให้ได้เงิน คิดทองให้ได้ทอง คิดถึงคู่ครองก็ขอให้ได้ครองคู่นะคะ :D
คุณทองหลาง :สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่สาวคนสวย...ขอให้มีความสุขในทุกเช้า ทุกวัน ทุกเวลา ตลอดไปนะคะ > สวัสดีปีใหม่ค่ะ น้องสาวที่น่ารัก แหม...ไม่อยากใช้คำว่าน้องสาวกับปรมาจารย์เลยเรา ขอให้มีความสุขสมหวังตลอดไปเช่นกันค่ะ
คุณann :อ้าว พึ่งรุ้ว่าลืมเม้นตอนที่แล้ว แต่อยากบอกว่าตามอ่านทุกตอนเน้อ ถึงแม้ว่าจะลืมเม้นก็ตาม อิอิ โชคดีปี
ใหม่นะจ๊ะ > ขอบคุณมากๆ ขอบคุณมากมาย ขอให้คุณannโชคดีถูก ลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง
ปล. ถ้าถูกจริงอย่าลืมแบ่งให้คนแต่งบ้างนะจ๊ะ ^^
คุณLiez :ชอบคุณแม่แล้วอ่ะ > โชคดีจังที่มีคนชอบคุณแม่จนถึงตอนอวสานได้ ^^ ขอบคุณมากนะคะ
คุณแพม :มีอยู่ที่เดียวแหละ ไปต่อแขนต่อขาให้ลูก ตอนนี้น่าจะครบแล้วมั้ง > ครบแล้วค่ะ แต่พยายามเข้าไปตกแต่งรอยหยักของสมองต่อ ^^ ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้โชคดีตลอดปีใหม่นะคะ
คุณnunoi :สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะค่ะ จะได้มีนิยายสนุกมาให้อ่านตลอดไป อิอิ > สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขและมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ขอบคุณมากนะคะ ได้กำลังใจจากคุณnunoi มาจนถึงตอนอวสานเลย ซึ้งใจมากๆเลยค่ะ
คุณroseolar :พีกรอะ นิดเดียวทั้งปี จัดทีหลายยก อิอิ > ขอบคุณมากมาก สำหรับกำลังใจที่มีให้อย่างสม่ำเสมอ
หนูไหมกลายเป็นลูกสาวคุณนายไปซะละ ^ ^ > ปล. รออ่านเรื่องของคุณ roseolarอยู่เหมือนกันนะคะ ^^
คุณเพียงพลอย :ตอนทำล่ะไม่คิด ทีตอนนี้ไม่ยอมให้ใครมาหมิ่นศรีภรรยา คุณพระเอกนี่น้า > จบแล้วค่า...หึๆ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้โชคดีและมีความสุขมากๆนะคะคุณเพียงพลอย
ขอให้อ่านกันอย่างมีความสุขนะคะ
----------------------------------------
คุณนายกับท่านผู้พันเดินตรงไปยังห้องเป้าหมายที่ตั้งแต่ขวัญไหมออกจากโรงพยาบาลท่านก็สั่งให้ค้างที่นี่จะกลับบ้านน้อยของเธอได้ก็ต่อเมื่องานตกแต่งเสร็จสิ้นสมบูรณ์
“เวียง ไปตามแจ่มให้เอากุญแจสำรองมาไขห้องคุณขวัญไหมหน่อยสิไป ฉันเรียกตั้งนานแล้วไม่ขานรับ ไม่รู้เป็นอะไรไปอีกรึเปล่า”
คุณนายแวะสั่งงานกับสาวใช้ที่เดินผ่าน จริงๆแล้วท่านยังเดินไปไม่ถึงหน้าห้องเลยด้วยซ้ำ สีหน้าตระหนกทำให้สาวใช้รีบวิ่งแจ้นไปทันที คุณนายหันมาส่งยิ้มให้สามี ท่านผู้พันประกิตส่ายหน้าระอาพฤติกรรมภรรยาแต่ก็ยิ้ม
สักเดี๋ยวป้าแจ่มก็พาร่างอุ้ยอ้ายวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นในมือถือพวงกุญแจ มีเวียงวิ่งตาม
“เอามานี่ ฉันจัดการต่อเอง มีอะไรทำคาไม้คามือก็ไปทำต่อ”
คุณนายพิมพ์ผกาออกคำสั่งแล้วยืนรอให้บ่าวไพร่ที่ดูจะสนอกสนใจเพราะคุณขวัญไหมก็เป็นขวัญใจของบริวารทุกคน แต่จำต้องกลับไปทำหน้าที่ตามคำสั่ง นั่นแหละคุณนายจึงลงมือไขกุญแจ และพอประตูถูกเปิดออก
“ว้าย! ตายแล้วตายแน่ๆ ฉันจะเป็นลม นี่มันอะไรกั๊น...”
คุณนายยกมือกุมหน้าอก ทำหน้าทำตาตกใจสุดฤทธิ์ คุณท่านเจ้าบ้านก็เช่นกัน
ขวัญไหมตกใจตื่นทันทีที่ได้ยินคุณนายกรีดร้องเสียงดัง แต่คนที่นอนข้างๆยังไม่รู้สึกตัว หญิงสาวลุกพรวดขึ้นนั่งมือกระชับผ้าห่มผืนบางไว้แน่น หน้าตาตื่น
ตาย เธอต้องตายแน่ๆ สีหน้าแววตาคุณนายจอมหวงบุตรชายจ้องราวกับเธอไปขมขืนกระทำชำเราพรากความบริสุทธิ์บุตรชายตัวแสบของท่าน โอย..โอ้ย..โอย.. หน้าขวัญไหมหดซีดเหลือสองนิ้วส่ายหน้าไปมามือดึงผ้าห่มมามากขึ้นๆเหมือนกับจะให้มันมาคลุมเธอให้หายตัวไป จนชายผ้าห่มอีกด้านร่นขึ้นจนเกือบจะเห็นอะไรๆที่ไม่ควรเห็นของบุตรชายท่านที่ยังคงนอนหลับได้หลับดี คุณนายปากอ้าตาค้าง ขวัญไหมมองตาม ตาเหลือกรีบรนรานสะบัดชายผ้าห่มให้คลุมไว้ตามเดิม ฝ่ามือบางเขย่าตัวคนขี้เซาสองสามทีไม่ตื่น เลยสอดใต้ผ้าห่มเข้าไปเอาเล็บจิกผิวอ่อนชายโครง จนชายหนุ่มสะดุ้งตื่นหันมาจะเอาเรื่องเธอ
“โอ๊ย...ทำบ้าอะไรของเธอหะไหม หยิกพี่ทำไม”
ดวงตาคมเข้มยังจะหันมาจ้องเธออย่างเอาเรื่อง แถมยังตะคอกเข้าให้อีก ก่อนจะหันไปพบสิ่งผิดปกติหน้าประตู
‘ไม่ต้องมีคำบรรยาย ใดๆ ให้มันลึกซึ้ง’ หรือเท่ากับ ‘ฟ้องด้วยภาพ’
คุณนายเริ่มบทบาทต่อไป
“งามหน้ากันไหมล่ะทีนี้น่ะหา”
คุณนายพิมพ์ผกาส่งสายตาเอาเรื่อง กดดัน แต่ดูเหมือนบุตรชายท่านเท่านั้นที่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
“ผมว่าคุณอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย เราสองคนรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปพบพ่อกับแม่ที่ห้องทำงาน”
พูดจบก็พาคุณภรรยาเดินออกไป คุณนายพิมพ์ผกายังไม่วายเหลียวหลังส่งสายตาข่มขู่
“เราจะว่าอย่างไรล่ะ เจ้ากร”
ท่านผู้พันประกิตผู้เป็นบิดาและประมุขของบ้านเปิดฉากทันที
“ผมจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเองครับ ผมจะแต่งงานกับขวัญไหม”
เพราะนี่มันก็เข้าทางเขาอยู่แล้วเหมือนกัน โดยมีพ่อเขามาชงเรื่องให้พอดี
“แต่...เอ่อ ไหมคิดว่า...”
ขวัญไหมทำท่าจะแย้ง
“เงียบไปเลยนะขวัญไหม! แค่นี้ยังทำฉันอับอายขายหน้าไม่พอรึไง”
อึ๋ย...ขวัญไหมก้มหน้างุด ตกใจกับเสียงตวาด นั่งตัวรีบแล้วรีบอีก เอาไงเอากันเถอะน้า....จะให้ทำยังไงก็ว่ามา...อย่าดุกันนักจะได้มั๊ย…
“ก็สรุปตามนั้น ฉันจะจัดงานแต่งให้เราสองคนภายในสองอาทิตย์”
คุณนายพิมพ์ผกาสรุป
“ทะ ทำไมต้องเร็วขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”
“แล้วเราจะรอให้ทอ..ทำไมล่ะ ป่านนี้คนงานรู้กันไปทั้งบ้าน ถ้ายิ่งช้าฉันคงต้องเดินเอาปี๊บคลุมหัวละมัง ปากคนน่ะมันยาวยิ่งกว่าปากกา ไม่รู้รึไง แล้วนี่เดี๋ยวพากันไปกินข้าวกินปลาอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวกันมาใหม่ด้วยล่ะ เราจะออกไปทำธุระกัน”
ชายหนุ่มโอบเอวบางพากันเดินออกจากห้องเย็น...แต่ไม่วายที่ชายหนุ่มจะหันมามองบุพการีทั้งสองของตนด้วยแววตาชนิดหนึ่ง เป็นแววตาที่... แม่ครับพ่อครับ ขอบคุณครับ พร้อมกับรอยยิ้มที่แตะแต้มที่มุมปาก
.............. .........................................................................
สำนักงานทะเบียน
“คุ..คุณป้าคะ คุณพ่อคะ คุณกรคะ มา…มาที่นี่ทำไมกันคะ”
“คุณพ่อกับคุณแม่มาเซ็นเป็นพยาน เราจะจดทะเบียนสมรสกัน”
หญิงสาวมองดูสายตาของบุคคลทั้งสามแล้ว
“เหรอคะ”
ชายหนุ่มมองว่าที่ภรรยาด้วยความเอ็นดู แตะเอวพาเดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่
“จดทะเบียนสมรสใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ”
.............. .........................................................................
“ฮิๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าเรื่องมันจะจบลงง่ายขนาดนี้”
คุณนายพิมพ์ผกาหัวเราะคิกคัก อารมณ์ดี
“คุณน่ะเจ้าเล่ห์ เจ้าลูกชายก็เหมือนคุณ หลานคุณที่ยังอยู่ในท้องขวัญไหมก็คงไม่ต่าง”
ขวัญไหมที่กำลังจะเดินผ่าน หยุดยืน
‘หลาน ท้อง...อะไร’
“เอาเถอะค่ะ ถึงอย่างไร จะเจ้าเล่ห์ หรือไม่เจ้าเล่ห์ เราก็ได้หลานมาอุ้มสมใจแล้ว ก็แล้วกัน หึๆๆ”
ขวัญไหมหน้าชา ทำไมเธอ...เฟอะฟะขนาดนี้ ลืมแม้กระทั่ง...
‘และเป็นเพราะ นี่เป็นเพราะเราท้องหรอกหรือ ลูกเขา หลานเขา ยาบำรุง งานแต่งงาน ทะเบียนสมรส สุดท้ายก็ ความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบเท่านั้นใช่มั๊ย ทุกอย่าง ทุกท่าทีที่เปลี่ยนไป เพราะสิ่งนี้...’
หญิงสาวก้มลงมองยังตำแหน่งที่คิดว่ามี ‘ลูกเธอ ทายาทพวกเขา’ ยกมือลูบหน้าท้องตัวเองไปมาเบาๆ เดินห่างออกมาอย่างล่องลอย หล่อนเป็น...ตัวตลก เป็นไอ้ตัวที่มีเขา สุดท้ายก็เป็น…ลาโง่
.............. .........................................................................
ขวัญไหมหยิบสมุดบัญชีเงินฝากขึ้นมาดู ตัวเลขที่มีอยู่ล่าสุด คงพอทำให้เธอกับลูกอยู่กันได้อย่างสบายไปสักพัก เธอไม่ใช่คนรวย เรื่องนี้ต้องคิดให้หนัก แต่เธออยากจะสั่งสอนคนรวยพวกนี้ให้รู้คุณค่าของความเป็นมนุษย์ของเธอบ้าง จากกันทั้งๆที่มันเจ็บปวดมาก เธอก็จำเป็นต้องไป ใช่เธอยอมแล้ว ยอมรับแล้วว่าในที่สุด เธอก็รัก...พ่อของลูก ‘รักมาก’
ขวัญไหมเก็บข้าวของเฉพาะที่จำเป็นใส่เป้ใบย่อม เดินออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ได้ฉลุย ปกรณ์กำลังอยู่ที่ทำงาน คุณท่านทั้งสองก็คงยังอยู่ในห้องนั่งเล่น ขวัญไหมเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งเธอที่สถานีรถไฟทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
‘ขาดเธอไปสักคนใครเขาคงอยู่กันได้ ก็เหมือนเธอ ที่อยู่ได้โดยไม่จำเป็นต้องมีใคร...’
และคนอย่างปกรณ์เส้นสายเขาเยอะเธอต้องระวัง เธอไม่อยากถูกจับตัวไปเล่นจำอวดอีกแล้ว ขวัญไหมซื้อตั๋วรถไฟ ปลายทางที่จังหวัดพิจิตร อีกนาน กว่ารถไฟจะออก เธอซบหน้าลงบนหลังมือที่พนักพิงมือเธอสัมผัสถูกสร้อยคอ ขวัญไหมลูบคลำสร้อยคอ ถ้ายังมีมันอยู่เธอคงคิดถึงเขาจนวันตาย มันเป็นของเขาเธอรู้เคยพยายามหาทางถอดออกแต่ไม่เคยสำเร็จ ต้องหาทางแกะออก ส่งคืนเจ้าของ เจ้าตัวหิ้วสัมภาระมองหาร้านรวงแถวนั้น หล่อนเห็นแล้ว ร้านรับเข้ากรอบรูปพระเครื่อง ขวัญไหมเดินตรงไปขอให้เขาใช้เครื่องมือตัดให้ แล้วจัดการส่งคืนเขาทางไปรษณีย์จ่าหน้าถึงเขาที่อยู่ที่จัดส่งคือที่บริษัท ‘จบสิ้นกันเสียที’
.............. .........................................................................
ดีใจกันได้ไม่นานก็ต้องพานพบกับความเสียใจ สำหรับคฤหาสน์ วานิชอนันต์ ทุกคนในบ้านแตกตื่น หาสะใภ้ทางนิตินัยหมาดๆกันจ้าละหวั่น คุณนายพิมพ์ผกาลมจับ ท่านผู้พันผู้เป็นสามีคอยประคอง เสียงรถแล่นเข้ามาในบ้านเบรกดังเอี๊ยดพร้อมประตูรถปิดดังปัง บ่งบอกความรีบเร่ง
“เกิดอะไรขึ้นครับ คุณพ่อคุณแม่ ขวัญไหมหายไปไหนได้ยังไง”
ชายหนุ่มร้อนรนไปหมด
“แม่ ฮือ...แม่เอง...แม่ขอโทษ...”
แม่เขาร้องไห้ไปพูดไปเสียงเครือฟังแทบไม่ค่อยรู้เรื่อง
“คุณแม่ค่อยๆเล่าให้ผมฟัง นะครับ”
ทั้งๆที่ร้อนใจแต่ต้องข่มอารมณ์
“แม่กำลังคุยกับคุณพ่อเรื่องหลาน แม่ดีใจ”
“ดะ เดี๋ยวนะครับ อะไรนะครับคุณแม่”
“ใช่...ลูก ฮือ...ขวัญไหมกำลังท้อง กำลังจะมีหลานให้แม่…”
แล้วเรื่องทุกอย่างก็พร่างพรูออกมาให้ชายหนุ่มฟัง หน้าเขาซีดลงๆ เขาเพิ่งรู้ว่ามีลูก เวลาเดียวกับที่เสียทั้งเมียทั้งลูกไป โธ่....
“เวียง ฮือ...เวียงมันบอกว่า ขวัญไหมเดินสวนกันไปทางห้องนั่งเล่นที่แม่กำลังคุยอยู่กับคุณพ่อ คงได้ยินและคงโกรธ ฮือๆ ที่แม่ปิดบังเขา ฮือ...แม่กำลังดีใจ พูดอะไรออกไปไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่รู้ว่าเขาจะบังเอิญผ่านมาได้ยิน...ที่บ้านหลังเล็กของขวัญไหมก็ยังถูกปิดตาย รถราก็ไม่ได้เอาไปด้วย”
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ผมรู้ว่าคุณแม่ก็รักขวัญไหม และก็เสียใจเหมือนกัน ผมจะตามพวกเขากลับมาเอง นะครับ”
และเหมือนเขานึกอะไรได้ รีบผลุนผันตรงไปยังห้องทำงาน เปิดใช้งานโน้ตบุกที่ตั้งอยู่ พอเครื่องโลดโปรแกรมบางตัวเสร็จชายหนุ่มป้อนรหัส สักครู่ดวงตาเขาก็ส่งประกายดีใจ มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะถูกหยิบมาใช้งานทันที
“เชน ให้คนออกตามขวัญไหมภรรยาฉันตามรูปที่ฉันส่งให้ ที่... ด่วน สัญญาณระบุเป็นที่นั่น ไม่ต้องวางสาย คอยรายงานฉันตลอดเวลา”
ปกรณ์สั่งการกับคนสนิท
“อะไรนะครับ พะ...”
เชน คนสนิทถึงกับงงกับคำว่า ‘ภรรยา’
‘เจ้านาย มีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่’
“ไม่ต้องถาม จัดการตามที่ฉันสั่ง”
“ครับๆคุณกร สักครู่นะครับ”
ยี่สิบนาทีแห่งความทรมานใจผ่านไป
“เจ้านายครับ พบ เอ่อ”
“ว่าไง พูดให้มันเร็วๆหน่อยสิวะ มัวอ้ำอึ้งอยู่ได้”
“พบแต่ของครับ ที่ที่ทำการไปรษณีย์ย่อย อยู่ภายในบริเวณสถานีรถไฟนี่แหละครับ จ่าหน้าถึงเจ้านาย ที่อยู่บริษัท สภาพ ถูกตัด”
“.......”
‘สภาพ ถูกตัด ถูกตัดงั้นหรือ เธอ...ตัดฉันได้ลงคอเลยหรือขวัญไหม ไม่เคยมีเยื่อใยให้ฉันสักนิดเลยหรือ....’
ชายหนุ่มหมดเรี่ยวหมดแรง ดวงตาเลื่อนลอย หมดแล้ว ทุกสิ่ง น้ำตาลูกผู้ชายขังคลอหน่วยตา นี่เขาจะต้อง...เสียทั้งลูก...ทั้งเมีย...ในคราวเดียวอย่างนั้นหรือ...
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว สำหรับขวัญไหม อายุครรภ์ของเธอเข้าสู่เดือนที่สาม ขวัญไหมยังไม่ใส่คลุมรูปร่างไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายนัก คงเพราะท้องสาวและเป็นท้องแรก ขวัญไหมให้ลูกพี่ลูกน้องที่เธอมาขออาศัยอยู่ชั่วคราวหางานเบาๆให้เธอทำ คือรับจ้างเขียนแบบหรือที่เขาเรียกกันว่าดราฟท์แมน หญิงสาวจัดหาโน้ตบุกใหม่ไว้ใช้การทำงาน อีกงานที่กลายเป็นงานถนัดของเธอคือรับออกแบบตกแต่งภายใน ที่จบลงแค่การออกแบบพิมพ์งานลงบนกระดาษให้ลูกค้าเท่านั้นเพราะสภาพร่างการหล่อนอีกหน่อยคงไม่อำนวย ถึงแม้เงินที่มีอยู่ในบัญชีก็ยังมากอยู่ ถ้าเธอเอาแต่ใช้ก็ต้องมีวันหมด จึงคิดหาเติมไว้เผื่ออนาคตของลูกในวันข้างหน้า และคนที่หล่อนมาอาศัยอยู่ด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล พี่สาวที่เป็นลูกผู้น้องแต่อายุมากกว่าขวัญไหม ลูกสาวของน้าแก้ว ที่แยกจากแม่มามีครอบครัวมีลูกสองคนชายหนึ่งหญิงหนึ่งวัยกำลังซน แปดขวบกับหกขวบ ภายในบ้านร่มรื่น มีรั้วรอบขอบชิด ต่างจังหวัดก็อย่างนี้ ยังพอหาซื้อบ้านที่มีพื้นที่มากในราคาที่ไม่แพงนัก พี่เขยเธอดูเป็นคนใจดี ขวัญไหมอยู่ได้อย่างสบายใจ ตอนที่เพิ่งมาถึง พี่สาวเธอถึงกับตกใจที่พบเธอ เพราะจากครั้งที่ขวัญไหมมางานแต่งงานของพี่สาวคนนี้ เธอก็ไม่ได้ไปมาหาสู่อีกเลย แต่พี่สาวไม่ซักถามอะไรขวัญไหมมากยินดีที่จะให้น้องอาศัยอยู่ด้วย เคยชวนให้ไปอยู่ด้วยกันเมื่อครั้งที่พี่สาวยังไม่ออกเรือน แต่ขวัญไหมปฏิเสธและยืนกรานที่จะอยู่บ้านหลังน้อยของเธอแม้ต้องอยู่ตัวคนเดียว
“ไหมมาเร็ว มากินข้าวกัน กำลังร้อนๆเลย”
หล่อนเรียกน้องสาวที่กำลังพิมพ์อะไรยุกๆยิกๆสลับกับลากเมาส์ไปมาอยู่ที่โน้ตบุก บ่อยครั้งที่ขวัญไหมจะส่งงานที่ทำเสร็จผ่านทางอีเมล์ และเงินค่าตอบแทนก็จะถูกโอนเข้าบัญชีหลังงานเสร็จ
“ขอบคุณค่ะพี่แป้ง”
“เป็นไงวันนี้ แพ้มากไหม”
ขวัญไหมไม่ได้ปิดบังพี่สาวเรื่องที่เธอกำลังอุ้มท้อง
“สงสัยวันนี้ไหมกินมากไป ลูกเลยหนังตาหย่อนตาม หึๆๆ”
“บ้า...มาเร็ว วันนี้มีของชอบไหมทั้งนั้นเลย”
“พี่ชัยกลับรึเปล่าวันนี้”
พี่เขยเธอเป็นเภสัชกร แต่เอาดีทางด้านงานขาย ต้องออกเดินทางอยู่เป็นประจำ อาทิตย์หนึ่งจะได้อยู่บ้านประมาณสามสี่วันนอกนั้นออกต่างจังหวัด
“ไม่กลับ พรุ่งนี้แหละถึงจะกลับ นี่ล้างมือก่อนสิ บอกไม่จำ จนจะเป็นแม่คนอยู่แล้วนะ”
“โฮ...หนูผิดไปแล้ว”
“เดี๋ยวเหอะ ประสาท”
“ฮ่ะๆๆ พี่แป้งนี่ขี้บ่นเหมือนน้าแก้วเข้าไปทุกทีแล้วนะ รู้ตัวรึเปล่า”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
และสำหรับปกรณ์ เขาไม่ตามแล้ว....นับจากวันนั้น วันที่ขวัญไหมหอบลูกที่ยังอยู่ในท้องหนีไป เขาก็เก็บตัวเงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร เข้าบริษัทก็ทำงานไปเหมือนหุ่นยนต์ และย้ายกลับมาพักที่คอนโด แทนที่จะเป็นที่บ้าน ร่างกายเริ่มผ่ายผอมลง ทุกคนล้อมรอบตัวเป็นห่วงเขามาก แต่ไม่สามารถบังคับเขาได้ ทุกคนพยามยามตามหาดวงใจของเขาที่หลุดลอยออกจากร่างที่ทำให้เขาเหมือนจะไร้วิญญาณเข้าไปทุกขณะ ในที่สุดเขาก็ทรุด....ถูกหามส่งโรงพยาบาล ร่างการเริ่มได้รับการเยียวยา แต่คุณหมอส่ายหน้า เพราะเจ้าของร่างกายเหมือนไม่ต้องการรับอะไรอีกต่อไปแล้ว.... นายแพทย์อภินันท์ที่พอดีเป็นเพื่อนคนไข้ ลงความเห็นว่าชายหนุ่มเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง หรือที่เรียกกันภาษาชาวบ้านง่ายๆของอาการนี้ว่าโรคตรอมใจ
วันนี้ดวงตาของชายหนุ่มที่แห้งผากเริ่มเลื่อนลอยมากขึ้น ร่างกายที่ดูผ่ายผอมจนแม้กระทั่งหมดเรี่ยวหมดแรงที่จะยกแขนขาขึ้นได้เอง นายแพทย์เจ้าของไข้แจ้งว่าถ้าเป็นอย่างนี้คงจะอยู่ได้อีกไม่เกินอาทิตย์...
คุณนายพิมพ์ผกาเป็นลมล้มทั้งยืน ผู้พันประกิตเองถึงกับเข่าอ่อนแทบไม่มีแรงจะประคองคู่ชีวิต อินทนิลและมุกชมพูที่เห็นเหตุการณ์รีบเข้ามาช่วยกันประคอง คุณนายพอฟื้นมาจากการปฐมพยาบาลก็ร้องไห้โฮ..อย่างไม่รู้จะทำอะไรอีกแล้ว หากต้องเสียดวงตาดวงใจไปท่านอยู่ไม่ด๊าย....
แหล่งเบาะแสสองแหล่งที่มีคือ มะลิบาน กลุ่ม เพื่อนสนิท ก็ไม่สามารถให้ข้อมูลอะไรได้ เพราะไม่ได้รับการติดต่อจากขวัญไหมเลย
“พวกหนูไม่ทราบจริงๆค่ะ ไหมไม่ยอมติดต่อกลับ ตั้งแต่เขาหายไปพวกหนูก็พยายามโทรตาม แต่ไม่มีใครติดต่อเขาได้เลย”
มุกชมพูตอบคุณนายพิมพ์ผกาแทนเพื่อนๆ ในที่สุดพวกเธอก็ได้รับรู้ความสัมพันธ์ของเพื่อนสาวกับเจ้านายหนุ่มของเพื่อน ถ้าไม่เกิดเรื่องเกิดราวพวกเธอมีสิทธิ์จะได้รับรู้อะไรไหม ก็คงจะไม่ และคงตั้งเป็นข้อสงสัยกันอีกต่อไป ขวัญไหมนะขวัญไหม มีความสุขก็นึกแบ่งปันเพื่อนฝูงแต่ยามมีความทุกข์กลับไม่เคยคิดจะแชร์ใคร
เจ้าตัวจะได้มีโอกาสรู้หรือไม่ว่ากำลังจะสูญเสียคนที่ตัวเองอาจจะรักสุดหัวใจไปอย่างไม่มีวันกลับ....
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
‘วันนี้ทำไมท้องฟ้ามืดหม่นแปลกๆ ใจคอไม่ดีเลย’
ขวัญไหมหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาใคร คนหนึ่ง
“...มุก...นี่ไหมเองนะ”
(ไหม! ไหม ฟังมุกนะ คุณกรกำลังจะตาย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล......)
ขวัญไหมหาทางนั่งเครื่องกลับตรงมาหาเจ้าหัวใจทันที น้ำตาหลั่งรินตลอดทางไม่สนใจใคร
‘รอไหมก่อนนะ...รอไหมก่อน...ฮือๆ...อย่าเป็นอะไรนะ อย่า...นะ...ฮือ....คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย....ฮือ.....อย่าพรากเขาไป....ฮือ.....อย่าเอาชีวิตเขาไป.....ขอได้โปรด....’
พอเครื่องลงจอดขวัญไหมรีบจับแท็กซี่ตรงไปยังโรงพยาบาลทันที ติดต่อเคาท์เตอร์พยาบาลเสียงร้อนรน น้ำตาไหลไม่หยุด และพอรับทราบว่าเป็นห้องไหนก็รีบพรวดพราดไปทันที
ที่หน้าห้องเงียบกริบ ขวัญไหมกลัว.....กลัวเหลือเกิน ค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ตามองตรงไปยังเตียง ทุกคนหันขวับมายังเธอ คุณนายพิมพ์ผการีบเดินเข้ามาหาเธอจับจูงให้ไปที่เตียง ประคองมือไม้ไร้เรี่ยวแรงของบุตรชายมารับมือบาง
“คุณกร......คุณกร....ไหมกับลูก...กลับมาแล้ว...ฮือๆ...คุณกรขา...”
ทุกคนทยอยกันเดินออกจากห้องให้เวลาสองหนุ่มสาวให้...มากที่สุด
“ไหมกับลูกกลับมาหาแล้ว...ลืมตามามองดูหน่อยสิคะ ที่รักขา.....”
สองมือบางประคองมือหนาแนบหน้า ถ่ายทอดความอบอุ่น
เสียงหวานที่เคยคุ้น...ถูกทยอยส่งเข้าไปยังประสาทแห่งการรับรู้....แม้ดวงตาจะปิดเหมือนคนนอนหลับ แต่ที่แก้มดูเหมือนเริ่มจะมีเลือดฝาดมาหล่อเลี้ยง....
“น้ำ....”
เสียงแหบเครือแผ่วเบารอดออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป
เสียงสวรรค์! ขวัญไหมตื่นเต้นดีใจที่สุด กุรีกุจอค่อยๆใช้หลอดดูดปล่อยน้ำผ่านริมฝีปากหยักได้รูปของชายหนุ่มเพราะกลัวเขาจะสำลัก
“ไหม..........”
“ขา....”
“....ขวัญไหม...ใช่…”
ชายหนุ่มพยายามออกเสียงถามแหบพร่า...แผ่วเบา ยังไม่ลืมตา
“ค่ะ คุณกร...ฮือ...ไหมกับลูกเองค่ะ...ฮือ...”
“ไหม...ของ....พี่...”
“ค่ะ ใช่แล้วค่ะ ไหมของพี่กร ลืมตามามองดูให้ดีสิคะ...ฮือ...ไหมดีใจ...ฮือ...ที่พี่กรกลับมา... กลับมาเป็นสุดที่รักของไหมกับลูกแล้ว.....”
“อย่า...หนี...พี่...ไป...อีก....”
ชายหนุ่มค่อยๆลืมตามองอย่างเพลียๆ เสียงยังคงแหบพร่าแผ่วเบา พยายามฝืนพูด
“ไม่ค่ะ...ไม่อีกแล้ว...พี่กรขา...ฮือ...พี่กร ไหมขอโทษ...ไหมทำให้พี่เป็นแบบนี้...ไหมขอโทษ...ฮือ”
“อย่า...ร้อง...”
ปกรณ์พยายามจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้หญิงสาว ขวัญไหมประคองมือหนาลูบไล้ไปทั่วดวงหน้างามที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
“ค่ะ ไม่ร้องค่ะ ฮึก...ไหมไม่ดื้อแล้ว ไหมทำตามที่พี่กรสั่งทุกอย่างเลยค่ะ...ฮึก”
“ขวัญไหม...รัก...พี่...บ้าง...มั้ย...”
เสียงที่ถาม...เริ่มจะเหนื่อย
“รักสิคะ ไหมรักพี่กร รักมากที่สุด พี่กรคือเจ้าหัวใจของไหมนะคะ สุดที่รักของไหม”
“จูบ....”
เสียงแหบแห้งที่พยายามเค้นออกมา...เอ่ยขอ...
ขวัญไหมจูบเขาอย่างเต็มใจโดยไม่ต้องให้เขาร้องขอเป็นครั้งที่สองและชายหนุ่มก็พยายามจูบตอบเธอเช่นกัน หญิงสาวกอดชายหนุ่มแนบแน่น อย่างต้องการถ่ายทอดกำลังใจความรักและความอบอุ่นทั้งหมดที่มีให้แก่สุดยอดดวงใจของเธอ ชายหนุ่มอยากโอบกอดตอบแต่ไร้เรี่ยวแรง พยายามขยับแขนและมือ จนขวัญไหมรู้สึกได้ จึงจับมือหนาทั้งสองข้างให้โอบตนไว้เอง น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ สงสารสามีสุดที่รักแทบขาดใจ เกือบไปแล้ว....เธอเกือบจะต้องสูญเสียเขาตลอดไปแล้ว........
โรคนี้ต้องรักษาด้วยใจจริงๆ ไม่มียาขนานใดจะรักษาได้
“ไหมจ๋า...”
“จ๋า...พี่กร”
“หนี...พี่ไปทำไม...”
“ก็...ไหม ตอนนั้นไหมโกรธ ไหมเหมือนถูกหลอกซ้ำซาก...เหมือนไหมลาโง่...ไหม...”
“แล้วถ้า...ถูกหลอกอีก แต่...หลอกเพราะ...รัก...ไหมจะโกรธแล้วหอบลูกหนีพี่ไปอีกรึเปล่าจ๊ะ”
“พี่กร! จะบอกไหมว่า เอ่อ...ที่หลอก เพราะ...รักไหมหรือคะ”
ขวัญไหมกระพริบตาถี่ๆไล่น้ำตาเพื่อจ้องมองคนที่เข้าไปฝังอยู่ในใจไหมมาเนิ่นนาน คนที่เพิ่งจะบอกคำที่เธอแสน ปรารถนาจะได้ยิน
“รักสิครับ พี่รักขวัญไหม รักจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว ว่าไงครับ ที่พี่ถาม”
“แค่พี่กรรักไหม หลอกอีกกี่ทีไหมก็ไม่หนีไปไหน แต่...”
เอ...แล้วเขาจะถาม กับ คาดคั้นเอาคำตอบไปทำไม
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด......................................................
อยู่ดีๆเครื่องวัดสัญญาณชีพก็เกิดรวน คนยังอยู่ดีแต่สัญญาณชีพขาดหาย... ซะงั้น เอ๊ะ มันยังไงกัน
“โทษทีว่ะเพื่อน แบตหมดพอดี แต่กันให้พยาบาลล็อคหน้าห้องไว้ให้อย่างแน่นหนาแล้วนะ”
เสียงนายแพทย์อภินันท์โฟนเข้ามายังห้องผู้ป่วยวีไอพี...
อีกแล้วเหรอ...พี่ก๊ร...หลอกตั้งแต่ต้นยันไหมท้องก็ยังหลอกกันได้อีก.....
“ตุ้บ! ตุ้บๆๆ ผัวะๆๆ”
“โอ๊ย!! โอ๊ยๆ ไหม จะฆ่ากันให้ตายจริงๆเลยรึไง พี่เจ็บไปหมดแล้วนะ”
“ไหมไม่เชื่อ!ๆ นี่ๆๆ ทำให้ไหมเสียใจ ทำให้ไหมเสียน้ำตา รักก็บอกกันดีๆสิ ทำไมต้องทำแบบนี้ ฮือๆ...”
ขวัญไหมน้ำตาไหลพรากลงมาอีกทั้งเจ็บใจทั้งแค้นใจ ทำกันได้ ทำให้เธอทรมานใจ เสียอกเสียใจแทบจะตายตามให้ได้ ปกรณ์คว้าคนตัวเล็กแต่หมัดหนักมานอนกอดไว้แน่นด้วยกันบนเตียงขนาดใหญ่ของคนไข้วีไอพี กันการประทุษร้ายที่รัวมาเป็นชุด
ปกรณ์ก้มจูบหน้าผากนวลเกลี้ยงเกลาก่อนตอบเสียงนุ่ม
“ก็ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ แล้วพี่จะรู้มั้ยเล่าว่าขวัญไหมก็รักพี่น่ะ คำก็เกลียด สองคำก็ไม่ใช่สามี ขนาดรู้ว่าท้องยังหอบลูกหนี ทำให้พี่ช้ำใจ ข้าวปลากินไม่ได้”
“เพราะต้องทำตัวให้ผอมใช่มั้ยล่ะ”
ขวัญไหมแหงนเงยขึ้นซักถาม
“ก็ใช่น่ะซิ เอ๊ย ไม่ใช่”
“อย่ามาปฏิเสธเลย พี่กรน่ะเจ้าเล่ห์หาตัวจับยาก หวังว่าคุณพ่อคุณแม่พี่คงไม่เป็นไปด้วยหรอกนะ”
“.....”
“พี่ก๊ร....”
“อันนี้พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าท่านรู้ และเห็นด้วยรึเปล่า”
ปกรณ์ตอบตามความรู้สึก ยังติดใจสงสัยนิดๆ โดยเฉพาะมารดาเขาที่ดูจะฟูมฟายมากมายกับกลุ่มมะลิบาน แต่ถ้านั่นคือของจริงเขาก็บาปแหละ แต่ถึงจะ จริงหรือไม่ เขาก็เตรียมขอขมาท่านทั้งสองชุดใหญ่แล้วละ
“แต่คุณแม่ก็รักไหมมากนะ ร่ำๆจะจับเมียพี่ไปเป็นลูกสาวบุญธรรมซะให้ได้ ดีที่พี่ชิงพาไปจดทะเบียนสมรสตัดหน้าซะก่อน ไหมไม่รู้เลยเชียวหรือว่าทุกคนรัก ยิ่งพี่ก็ยิ่งรั๊ก...รัก”
“ไม่รุ ก็เห็นมีทั้งคุณมิน คุณเนม แล้วก่อนหน้าก็น้องนักศึกษานั่นอีก”
“พี่ก็เคลียร์ให้เห็นแล้วไง ยังจะไปอีก”
“พี่เคลียร์ยังไง ขนาดวันที่ไหมขึ้นคอนเสิร์ตยังพาคุณเนมไปเย้ย...ไหมเจ็บนะ เจ็บที่ใจ”
ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ขวัญไหมยอมเปิดเผยความรู้สึก
“อะไรกัน หาเรื่องแล้วไง วันนั้นน่ะ พี่อุตส่าห์ตั้งใจ ทั้งไปเชียร์และต้องการเคลียร์ อุตส่าห์พาเนมกับบดินทร์ว่าที่เจ้าบ่าวตัวจริงไปแสดงตัว”
“อะไรนะ คุณเนมกับ ว่าที่เจ้าบ่าวไหน ไหมไม่เห็นจะเห็น เห็นแต่พี่กรกับคุณเนม”
“อ้าว...แล้วกัน เขาจะแต่งกันอาทิตย์หน้านี้แล้ว การ์ดยังอยู่ในห้องนอนพี่ กลับไปดูกันเลยดีมั้ย”
“ดูการ์ดน่ะเหรอ”
“จะดูไปทำไมการ์ดน่ะ ดูลูกดูเต้ามันดีกว่ากันเยอะเลย...”
“พี่กร! ทะลึ่ง! หื่นประจำ.”
“อะไร ใครหื่น พี่ยังไม่ทันได้คิดอะไรเลยนะ ไปหัดคิดอะไรหื่นๆแบบนี้นำหน้าพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่ต้องมาทำเสียงซื่อ อย่านึกว่าไหมรู้ไม่ทัน เพราะไหมก็เรียนรู้มาจากพี่นั่นแหละ ทั้งหมดเลย”
“หึๆๆ ถึงจะหื่นถึงจะหลอก จะยังไง พี่ก็ไม่เคย ไม่รักไหมนะครับ พี่รักขวัญไหม แต่งงานกับพี่นะครับคนดี”
“ไม่!...ปฏิเสธ ค่ะ”
--จบแล้วคร้า....--
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
คุณanOO :คุณแม่คิดจะทำอะไรนะ หวังว่าพี่กรคงไม่ตื่นแต่เช้าให้คุณแม่จับไม่ได้หรอกนะ > ขอบคุณมากๆค่ะ และเรื่องก็จบลงด้วยประการชะนี้แล... ^^
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ขอให้มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆๆๆๆ
คุณปอแก้ว :กิ๊ววววว....คุณแม่เอาใจไปเลยค่ะ น่ารักจริงๆ > ขอบคุณมากๆค่ะ
ส่วนพี่กรก็...ขอชื่นใจให้หายคิดถึงตล๊อดดดดดดด~~
หนูไหมเสียเปรียบอีกแล้วววววววววว
ปล. สวัสดีปีใหม่นะคะ :) == สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดปีเลยค่ะ คิดเงินให้ได้เงิน คิดทองให้ได้ทอง คิดถึงคู่ครองก็ขอให้ได้ครองคู่นะคะ :D
คุณทองหลาง :สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่สาวคนสวย...ขอให้มีความสุขในทุกเช้า ทุกวัน ทุกเวลา ตลอดไปนะคะ > สวัสดีปีใหม่ค่ะ น้องสาวที่น่ารัก แหม...ไม่อยากใช้คำว่าน้องสาวกับปรมาจารย์เลยเรา ขอให้มีความสุขสมหวังตลอดไปเช่นกันค่ะ
คุณann :อ้าว พึ่งรุ้ว่าลืมเม้นตอนที่แล้ว แต่อยากบอกว่าตามอ่านทุกตอนเน้อ ถึงแม้ว่าจะลืมเม้นก็ตาม อิอิ โชคดีปี
ใหม่นะจ๊ะ > ขอบคุณมากๆ ขอบคุณมากมาย ขอให้คุณannโชคดีถูก ลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง
ปล. ถ้าถูกจริงอย่าลืมแบ่งให้คนแต่งบ้างนะจ๊ะ ^^
คุณLiez :ชอบคุณแม่แล้วอ่ะ > โชคดีจังที่มีคนชอบคุณแม่จนถึงตอนอวสานได้ ^^ ขอบคุณมากนะคะ
คุณแพม :มีอยู่ที่เดียวแหละ ไปต่อแขนต่อขาให้ลูก ตอนนี้น่าจะครบแล้วมั้ง > ครบแล้วค่ะ แต่พยายามเข้าไปตกแต่งรอยหยักของสมองต่อ ^^ ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้โชคดีตลอดปีใหม่นะคะ
คุณnunoi :สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะค่ะ จะได้มีนิยายสนุกมาให้อ่านตลอดไป อิอิ > สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขและมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ขอบคุณมากนะคะ ได้กำลังใจจากคุณnunoi มาจนถึงตอนอวสานเลย ซึ้งใจมากๆเลยค่ะ
คุณroseolar :พีกรอะ นิดเดียวทั้งปี จัดทีหลายยก อิอิ > ขอบคุณมากมาก สำหรับกำลังใจที่มีให้อย่างสม่ำเสมอ
หนูไหมกลายเป็นลูกสาวคุณนายไปซะละ ^ ^ > ปล. รออ่านเรื่องของคุณ roseolarอยู่เหมือนกันนะคะ ^^
คุณเพียงพลอย :ตอนทำล่ะไม่คิด ทีตอนนี้ไม่ยอมให้ใครมาหมิ่นศรีภรรยา คุณพระเอกนี่น้า > จบแล้วค่า...หึๆ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้โชคดีและมีความสุขมากๆนะคะคุณเพียงพลอย
ขอให้อ่านกันอย่างมีความสุขนะคะ
Amata เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ม.ค. 2555, 15:25:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 มี.ค. 2555, 11:38:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 21429
| ตอนที่ 28 (พิเศษ 1) >> |
anOO 6 ม.ค. 2555, 15:59:14 น.
555 ตอนแรกก็แอบคิดอยู่ว่าพี่กรจะตายง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ
ลืมไปว่าพระเอกเรื่องนี้เจ้าเล่ห์มาก
ปล.ทำไมคุณพ่อเรียกพี่กรว่าเจ้ารบล่ะค่ะ
555 ตอนแรกก็แอบคิดอยู่ว่าพี่กรจะตายง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ
ลืมไปว่าพระเอกเรื่องนี้เจ้าเล่ห์มาก
ปล.ทำไมคุณพ่อเรียกพี่กรว่าเจ้ารบล่ะค่ะ
Gingfara 6 ม.ค. 2555, 16:15:43 น.
จบจนได้แฮะ ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ยังสนุกอยู่เลย แหะๆๆๆๆ
แต่เอ...ตอนนี้ดูรวบรัดๆยังไงๆนะคะ
จบจนได้แฮะ ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ยังสนุกอยู่เลย แหะๆๆๆๆ
แต่เอ...ตอนนี้ดูรวบรัดๆยังไงๆนะคะ
ปอแก้ว 6 ม.ค. 2555, 16:18:34 น.
แหม...พี่กรล่ะก็ เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน หนูไหมตามไม่ทันซักกะที
พี่กรถ้าไม่มีคุณแม่เป็นแบคให้นี่คงไม่จบแฮปปี้อย่างนี้นะคะ ช้าเกิ๊นนนน 555
รอเรื่องใหม่ค่ะ อิๆ
แหม...พี่กรล่ะก็ เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน หนูไหมตามไม่ทันซักกะที
พี่กรถ้าไม่มีคุณแม่เป็นแบคให้นี่คงไม่จบแฮปปี้อย่างนี้นะคะ ช้าเกิ๊นนนน 555
รอเรื่องใหม่ค่ะ อิๆ
Niceday 6 ม.ค. 2555, 16:29:51 น.
จบซะแล้ว รอเรื่องใหม่นะคะ
จบซะแล้ว รอเรื่องใหม่นะคะ
nunoi 6 ม.ค. 2555, 16:36:38 น.
ว้า จบซะแล้วแต่แหมพี่กรนี่ เจ้าเล่ห์ตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆ เชียว
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ และจะตั้งตารอเรื่องใหม่นะคะ
ว้า จบซะแล้วแต่แหมพี่กรนี่ เจ้าเล่ห์ตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆ เชียว
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ และจะตั้งตารอเรื่องใหม่นะคะ
roseolar 6 ม.ค. 2555, 17:42:45 น.
ความรู้สึกตอนแรกที่เปิดมาเห็นคำว่า new คือดีใจ
พอเห็นคำว่า ตอนจบ เริ่มช็อค
สุดท้ายพอได้อ่านเริ่มไม่อยากให้จบ พยายามอ่านช้าๆ ช้าถึงช้าที่สุด แต่แล้วมันก็จบ เฮ้อ!
เศร้าแล้วนะคะ มาเยียวยาหัวใจคนอ่านด้วยตอนพิเศษซะดีดี แอบอยากเห็นว่า..แม่ผัวกับลูกสะใภ้ตอนรวมหัวกันแกล้งพ่อลูกชายตัวแสบ..มันจะเป็นยังไง จะสนุกสักแค่ไหน
ว่าแต่ว่า..เรื่องต่อไป..ลูกขวัญไหมจะมีโอกาสได้แสดงนำรึเปล่าคะ ^ ^
รอติดตามผลงานเสมอนะคะ
ความรู้สึกตอนแรกที่เปิดมาเห็นคำว่า new คือดีใจ
พอเห็นคำว่า ตอนจบ เริ่มช็อค
สุดท้ายพอได้อ่านเริ่มไม่อยากให้จบ พยายามอ่านช้าๆ ช้าถึงช้าที่สุด แต่แล้วมันก็จบ เฮ้อ!
เศร้าแล้วนะคะ มาเยียวยาหัวใจคนอ่านด้วยตอนพิเศษซะดีดี แอบอยากเห็นว่า..แม่ผัวกับลูกสะใภ้ตอนรวมหัวกันแกล้งพ่อลูกชายตัวแสบ..มันจะเป็นยังไง จะสนุกสักแค่ไหน
ว่าแต่ว่า..เรื่องต่อไป..ลูกขวัญไหมจะมีโอกาสได้แสดงนำรึเปล่าคะ ^ ^
รอติดตามผลงานเสมอนะคะ
ทองหลาง 6 ม.ค. 2555, 19:49:49 น.
ให้โอกาสรีไรท์ตรวจสอบตรวจทานกี่วันดีจ๊ะ เดี๋ยวจะร่อนเมล สนพ.ไปให้จ้ะ หุหุ...
ให้โอกาสรีไรท์ตรวจสอบตรวจทานกี่วันดีจ๊ะ เดี๋ยวจะร่อนเมล สนพ.ไปให้จ้ะ หุหุ...
Canopus 6 ม.ค. 2555, 19:50:55 น.
ชอบจัง
ชอบจัง
ann 6 ม.ค. 2555, 22:04:03 น.
จบซะแล้วตามอ่านตั้งนาน จะรอซื้อเผื่อได้พิมพ์นะจ๊ะ
จบซะแล้วตามอ่านตั้งนาน จะรอซื้อเผื่อได้พิมพ์นะจ๊ะ
อริสา 7 ม.ค. 2555, 09:07:32 น.
จบน่ารักดีค่ะ ไม่ยึดเยื้อดี พี่กรเจ้าเล่ห์จนนาทีสุดท้าย
จบน่ารักดีค่ะ ไม่ยึดเยื้อดี พี่กรเจ้าเล่ห์จนนาทีสุดท้าย
sunshinemoonlight 7 ม.ค. 2555, 14:55:59 น.
เป็นนิยายที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ อีกเรื่องนะคะ ^_^
เป็นนิยายที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ อีกเรื่องนะคะ ^_^
เพิ่งเจอ 8 ม.ค. 2555, 11:10:19 น.
ขอบคุณนะคะ ที่นำมาแบ่งปันพึ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่นำมาแบ่งปันพึ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเลยค่ะ
แพม 9 ม.ค. 2555, 00:02:57 น.
ตอนแรกนึกว่าจะจบดราม่า แต่พอตอนขวัญไหมไปถึงแล้วเริ่มฟูมหายก็ทะแม่งๆละ
ตอนแรกนึกว่าจะจบดราม่า แต่พอตอนขวัญไหมไปถึงแล้วเริ่มฟูมหายก็ทะแม่งๆละ
teesaparn 9 ม.ค. 2555, 11:47:32 น.
มาส่งกำลังใจ๋หื้อ อ่านไปก่อนึกภาพไป วิ้วๆๆ
มาส่งกำลังใจ๋หื้อ อ่านไปก่อนึกภาพไป วิ้วๆๆ
เพียงพลอย 9 ม.ค. 2555, 22:28:07 น.
เจ้าเล่ห์จนตอนสุดท้ายเลยจริงๆ นะคุณเจ้านาย
เก็บตอนพิเศษไว้อ่านพรุ่งนี้ ^^
เจ้าเล่ห์จนตอนสุดท้ายเลยจริงๆ นะคุณเจ้านาย
เก็บตอนพิเศษไว้อ่านพรุ่งนี้ ^^