คำตอบคือ"รัก"
“เรื่องของความรักมันก็อย่างนี้ล่ะค่ะ วกวน สับสน ยากที่จะเข้าใจ แต่ตราบใดที่ใจของทั้งคู่ยังมีรักให้กันสุดท้ายปลายทางก็ต้องลงเอยที่ความสุขเสมอ เหลือเพียงแค่ว่าเขาสองคนจะเชื่อมั่นในรักกันสักแค่ไหน และเชื่อมั่นเท่าๆ กันรึเปล่า” พลระพีกระชับอ้อมกอดให้ภรรยาแนบชิดเข้ามาอีก

คงจริงอย่างที่พี่พีของเธอบอกและเธอเองก็รู้ดีว่า อานุภาพของความรักนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เหลือเพียงแค่ภาวนาให้คนทั้งคู่มีจิตใจที่มั่นคงต่อกัน เมื่อนั้นอุปสรรคใดที่ขวางกั้นก็คงคลี่คลายและจางไปอย่างรวดเร็ว

Tags: พร้อม แพรวา พลระพี พริบดาว

ตอน: บทที่ ๑๘ :รัก...ลวง(ลบ)


===========================================

จบบทที่ ๑๘ ค่ะ
ขอบคุณทุกๆ ความเห็น และทุกๆ การติดตามค่ะ


***คุยกันก่อน***
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันมากมาย เป็นยอดความคิดเห็นที่สูงกว่าบทอื่นๆ แม้จะเป็นเสียงตำหนินายพร้อมก็ตาม(แฮะๆ) จากที่ไม่เคยได้เห็นกันมาก่อนก็ทำให้ทราบว่ายังมีนักอ่านเงาบางท่านที่อ่านงานของกาแฟอยู่ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

และสำหรับผู้กองพร้อม(หรือบางท่านจะติดเรียกหมวดจากเรื่องเดิม)นั้น กาแฟตั้งใจเขียนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งยังมีความเป็นเด็กสูงมาก เป็นคนเอาแต่ใจและเชื่อว่าโลกทั้งโลกหมดรอบตัวเขา ซึ่งก็เป็นบุคลิกที่มีมาแต่ไหนแต่ไรตั้งแต่เรื่อง"ดวงดาวเคียงตะวัน" โดยที่หลายครั้งผู้อ่านยังงงว่าไอ้หมอนี่มันเพี้ยนใช่รึเปล่า ...ซึ่งก็จริงนั่นล่ะค่ะ และสถานการณ์ตอนนี้ จาก"พร้อม" เป็น"พัง" และอาจจะถึง"พินาศ"เสียก็ไม่รู้ เหอๆ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ตกเป็นภาระหนักของผู้เขียนอีกครั้งที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านยอมรับในตัวเขาที่จะกลับมาเคียงข้างแพรวาได้อย่างไร เป็นสิ่งท้าทายซึ่งอาจจะสำเร็จหรือไม่นั้นก็เป็นเรื่องที่กาแฟต้องพยายามต่อไปค่ะ ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับการแสดงความคิดเห็นของผู้อ่านเมื่ออ่านจบนะคะ

***ตอบจดหมาย***

คุณน้องแสตมป์
:นั่นสิคะ และยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

คุณwind
:ทั้งบ้า บอ บ๊อง บวม เลยค่ะ แต่แกน้อยใจหนีไปตั้งหลักแค่ครึ่งวันเองนะคะ แฮ่ๆ

คุณใบบัวน่ารัก
:ถูกเผงเลยค่า!!! "ไอ้บ้า" คำนี้ถูกแล้วค่ะ ฮ่าๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

คุณann
:เดี่ยวกาแฟจัดหนักตานี่ให้เองค่ะ ;)
แพรวาน่าสงสารจริงๆค่ะ ยอมรับโดยดุษฎี

คุณแพม
:ไปอ้อนคุณแม่แต่ครึ่งวันเองค่า
...ก็คนมันน้อยใจ ตั้งใจจะลงหลักปักฐานแต่สาวเจ้ายังไม่ไว้วางใจนี่นา งือ... T^T

คุณกาซะลองพลัดถิ่น
:ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นยาวๆนะคะ อ่านแล้วชื่นใจจัง :)
นายคนนี้มักจะมีอะไรให้คาดไม่ถึงอยู่เรื่อยๆ แล้วก็ต้องมาคอยกอบกู้ขึ้นมาใหม่ทุกครั้ง เป็นภาระให้คนเขียนเสียจริงๆ ...เดี๋ยวตีตายเลย นี่แนะ!

คุณviolette
:ปรากฎว่าเป็นคุณแม่นะคะที่เตือน
นายทศคือคนหนึ่งที่ฉากหน้านั้นสวยงามแต่ภายในนั้นดำมืด และเพราะความดำมืดเหล่านั้นอาจทำให้พี่พร้อมที่เป็นสีเทาๆดูขาวขึ้นก็ได้นะคะ :)

คุณanOO
:ต้องตามลุ้นกันต่อไปค่ะ :)

คุณheartlogur
:ก็นั่นน่ะสิคะ น่าตีจริงๆเชียว

คุณmandy
:ขออนุญาตตอบเป็นภาษาไทยนะคะ เพราะความรู้ภาษาอังกฤษเข้าหม้อไปหมดแล้ว
นายคนนี้อาจไม่ถูกต้องที่จะได้รับตำแหน่ง"พระเอก" แต่ความตั้งใจแรกของกาแฟที่วาง"ตัวเอก"คนนี้เป็นเจ้าของหัวใจของนางเอกในเรื่อง เพราะว่าเรื่องนี้ชื่อ"คำตอบคือรัก"ค่ะ
บ่อยครั้งที่เรามักสนเท่ห์กับการที่ใครสักคนมอบความรักให้คนอีกคนหนึ่ง ทั้งๆที่หากมองด้วยเหตุด้วยผลคนๆนั้นไม่สมควรจะได้มันไปสักนิด แต่เพราะว่ารักในความคิดของกาแฟนั้น "รัก"คือคำตอบสำหรับทุกอย่าง รักคือเหตุผลที่เราพร้อมจะให้อภัยในทุกสิ่งที่เขากระทำ และเพราะรัก...บางครั้งก็ผลักดันให้ใครบางคนทำเรื่องไม่สมควร แต่รักแบบไหนที่จะเป็นรักแท้ๆ และรักแบบไหนที่ความจริงแล้วเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อกลบเกลื่อนความดำมืดในใจตน หรือท้ายที่สุดเรารักแค่เพียงตัวเองเท่านั้น เป็นเรื่องที่เราต้องหาคำตอบกันต่อไปค่ะ

ขอบคุณที่แวะมาแสดงความคิดเห็นนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

คุณtutas
:ถอยทัพไปตั้งหลักแค่ครึ่งวันเองค่ะ แงๆ

คุณTopSpeed
:นั่นสิคะ น่าตีเสียให้เข็ด

คุณอริสา
:ใช่ค่ะ ดีใจจังที่มองบุคลิกเด็กชายในร่างยักษ์คนนี้ออก และอาจเพราะตั้งใจจะลงหลักปักฐานเป็นเรื่องเป็นราว แต่คนรักยังมีเรื่องปิดบังแกเลยน้อยใจแรงไปหน่อยเท่านั้นเอง แฮะๆ


***แจ้งข่าว***
เนื่องจากกาแฟได้มีโอกาสนำเรื่องสั้นที่เขียนขึ้นคือเรื่อง"ทางสองแพร่ง"เข้ารวมเล่มร่วมกับนักเขียนอีกสองท่านคือ คุณดังตฤณ และ คุณวิลาศินี ซึ่งเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นชื่อ"เรื่องสั้น ของคนไม่คิดสั้น" เป็นหนังสือส่งมอบกำลังใจโดยทำเป็นธรรมทาน เป็นหนังสือเล่มแรกและเป็นการใช้นามปากกาอย่างเป็นทางการครั้งแรกแรกของกาแฟเย็นในชื่อ"บุญญิสา" โดยมีการปรับแก้ในเนื้อหาเล็กน้อยเพื่อความเหมาะสม

ทั้งนี้ กาแฟเย็นจึงอยากส่งต่อให้กับผู้อ่านที่ต้องการได้รับเพื่อเป็นการขอบคุณที่เคียงข้างกันมาในเส้นทางสายตัวหนังสือนี้ หนังสือจะจัดพิมพ์แล้วเสร็จพร้อมแจกจ่ายในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ ค่ะ

ดังนั้น หากท่านใดมีความประสงค์จะรับหนังสือเล่มดังกล่าวไว้ กาแฟขอความกรุณาช่วยแจ้งให้ทราบเพียงแค่"รับ" ที่กระทู้ที่กาแฟลงนิยาย หรือแจ้งทางFB ทางใดทางหนึ่งเพื่อกันความสับสน และเมื่อหนังสืออยู่ในมือแล้วกาแฟเย็นจะแจ้งให้ทราบถึงการจัดส่งอีกทีค่ะ แวะไปดูภาพประกอบการตัดสินใจได้ที่FBนะคะ ขออนุญาตปิดรับความจำนงเวลาเที่ยงวันของวันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๕๕ ค่ะ

หมายเหตุ:ไม่กล้าลงไว้ที่บอร์ดเพราะเขินค่ะ กาแฟเพียงแค่ได้รับความกรุณาจากพี่ๆ จึงได้มีหนังสือที่มีชื่อตนเองปรากฏอยู่ หาใช่เป็นนักเขียนที่สำนักพิมพ์ตีพิมพ์เรื่องของเราแต่อย่างใด จึงขอประกาศเงียบๆ ที่กระทู้ของตนเองก็แล้วกันนะคะ :)



กาแฟเย็น
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ม.ค. 2555, 17:04:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2556, 13:25:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 2202





<< บทที่ ๑๗ :รักที่สั่นคลอน(ลบ)   บทที่ ๑๙ :พิษรักผลาญใจ(ลบ) >>
violette 16 ม.ค. 2555, 18:02:48 น.
โอย นายทศนี่แถวบ้านเรียกหน้าตัสเมียมากๆเลยค่ะ
สงสารเมียนายทศจริงๆเล้ยยย
แต่พี่พร้อมนี่ไม่เลวนะคะต้องเรียกว่าไงดีละ มุทะลุไปหน่อยค่ะ คุณแม่พี่พร้อมน่ารักจริงๆเลยนะคะ :
ยังไงดีละ ตัวละครทศนี่สีสันเยอะนะคะ แต่จะให้จบดีๆคงยาก สงสารอิมและเมียนายทศจริงๆค่ะงานนี้
คนแบบนายทศนี่รักใครไม่เป็นหรอก รักแต่ตัวเองเท่นั้นล่ะ


anOO 16 ม.ค. 2555, 18:07:27 น.
และแล้วยัยอิมก็กลับไปเป็นอย่างเก่า พี่พร้อมพยายามหน่อย
ไอ้ที่ทำไว้ตอนที่แล้ว คงเรียกความเชื่อมั่นจากแพรได้ยาก เพราะงั้นสู้ๆๆๆ


ใบบัวน่ารัก 16 ม.ค. 2555, 21:37:27 น.
คิดไปมา หนูอิมเรียนมาสูงแต่ขาดความรัก
นายทศอีโก้ใช้อิม ใต่เต้า เรียนมาสูง ความสามารถก็มี
ไม่น่าเลย...
หม่าหม้า ก็แย๋พอกันไปแย่งของเค้ามาไม่เจียมตัวเลย


ann 16 ม.ค. 2555, 22:24:58 น.
ดูๆไปน่าสงสารอิมนะเนี่ย นายทศมันเลวอ่ะ ไรเตอร์หาคู่ให้เค้าซักคนสิคะ เรื่องนี้จะได้มีหลายคู่ชู้ชื่น อิอิ


heartlogue 16 ม.ค. 2555, 22:46:42 น.
"รับค่ะ"

เสียใจแทนแพรที่พร้อมไม่เคย 'พร้อม' กับการมีอีกคนอยู่ในใจจริงๆุ
ถ้าไม่มีแม่บอกต่อไปพร้อมจะสามารถดูแลแพรได้จริงเหรอ

เฮ้อ ... อินค่ะ สงสารแพรจัง


น้องแสตมป์ 16 ม.ค. 2555, 23:59:31 น.
" รับ "
พี่พร้อมนี่ไม่ไหวเลย พูดไม่คิดตลอดๆ จับเจี๋ยนซะเลยดีไหมหนูแพร


อริสา 17 ม.ค. 2555, 01:31:27 น.
"รับค่ะ"

พร้อมน่ารักนะ ตัวโตยังกะยักษ์แต่ขี้ใจน้อย เอาใจช่วยทุกๆคนค่ะ


กาซะลองพลัดถิ่น 17 ม.ค. 2555, 04:22:03 น.
นายพร้อม แต่จริง ๆ ไม่พร้อมสักเท่าไหร่ จะต้องหนักแน่นและแสดงออกให้แพรเชื่อมั่นในตัวนายให้มากกว่านี้ ถ้าแม่ไม่ชี้แนะ ก็คงจะไม่วิ่งแจ้นกลับมาขอโทษแพรใช่ม่ะ หรือคงอีกหลายวันหลายอาทิตย์แน่ ๆ เฮ้อ ด.ช พร้อมเอ๋ย


แพม 17 ม.ค. 2555, 21:34:22 น.
อยู่กับตัวเองนาน ๆ นะแพร คิดให้ดี ให้ไอ้พี่พร้อมมันหัวปั่นไปก่อน

อิ่มทิพย์ก็นะ ไม่จบหรอก ทุกข์อีกแน่


tutas 18 ม.ค. 2555, 10:23:49 น.
รอตอนต่อไปค่ะ ^__^


wane 18 ม.ค. 2555, 16:51:07 น.
รับค่ะ

พี่พร้อม ไม่เคยเป็นที่พึ่งให้แพรได้เร้ยยยย ...เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ ใครเค้าจะมานั่งรับคำขอโทษได้ตลอดเนี่ย เซ็งพี่พร้อมมากกกก


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account