รอยรักเหมันต์
...เพราะสายลมหนาวหรือเพราะมนต์เสน่ห์แห่งทุ่งดอกไม้ จึงนำพาให้สองหัวใจมาพบกัน
เมื่อเขาคือนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อกับเธอเจ้าของสวนดอกไม้สาวผู้พราวเสน่ห์...
เพียงแรกพบสบตา เขาและเธอก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าใช่เลย
จอมทัพจะสามารถนำดอกไม้งามดอกนี้
เมื่อเขาคือนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อกับเธอเจ้าของสวนดอกไม้สาวผู้พราวเสน่ห์...
เพียงแรกพบสบตา เขาและเธอก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าใช่เลย
จอมทัพจะสามารถนำดอกไม้งามดอกนี้
Tags: ฤดูหนาว
ตอน: บทนำ
บทนำ...
รติกรค่อยๆ วางเอกสารรายงานลงบนโต๊ะของเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะขยับไปยืนอยู่ไม่ห่างจากตรงนั้นนักเพื่อคอยรับคำสั่งต่อไป ขณะจอมทัพก้มหน้าลงมองแฟ้มเอกสารเล่มนั้นสลับกับใบหน้าของเลขาฯ สาวอย่างไม่เข้าใจ
“นี่มันอะไรกัน คุณรติกร”
เสียงทุ้มดังขึ้น หลังเอื้อมมือเปิดเอกสารออกอ่าน ก่อนใบหน้าคมจะยิ่งเข้ม เมื่อสิ่งที่รายงานในนั้น สร้างอารมณ์ไม่พอใจของเขาขึ้นมาในทันที
“เอ่อ...บริษัทต่างประเทศที่รับดอกไม้ของพวกเราต่างส่งงานกลับมาทั้งหมดค่ะ หาว่าสินค้าของเราไม่ได้คุณภาพ”
“อะไรนะ ไม่ได้คุณภาพยังไง” เขายิ่งเสียงเข้ม พร้อมกับไล่สายตามองไปยังตัวอักษรบนรายงานอย่างละเอียดอีกครั้ง
“เป็นไปได้อย่างไร ก็สวนดอกไม้พวกนี้เคยผลิตสินค้าที่มีคุณภาพส่งให้เราอยู่เสมอไม่เคยมีปัญหาไม่ใช่หรือ”
“ค่ะ...แต่ทางมิสเตอร์ไมเคิลกลับส่งรายงานกลับมาว่า สินค้าจากเราไม่มีคุณภาพ ดอกไม้ที่ไปถึงที่นั่นกลับ
ไม่ได้มาตรฐานบางดอกเหี่ยวแห้ง จนเขาไม่พอใจส่งของกลับมาเกือบทั้งหมดค่ะ”
“แล้วคุณไปสืบมาหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ยังค่ะ...แต่ดิฉันคิดว่า มันน่าจะเกิดจากทางสวนดอกไม้ของไร่ปุยฟ้านะคะ”
“ไร่ปุยฟ้า...”
ชายหนุ่มนิ่งคิดตาม เขาคิดไปถึงไร่ดอกไม้ที่ทางบริษัทของเขาทำสัญญาผูกขาดในการจัดซื้อสินค้าจากที่นั่น และส่งออกไปยังประเทศสหรัฐฯ และอีกหลายๆ ประเทศทางยุโรป ที่ต้องการพันธุ์ไม้เมืองร้อน โดยเฉพาะกล้วยไม้ผสมที่มีชื่อของไทยว่าส่งกลิ่นหอมเป็นที่ถูกใจของลูกค้านัก
“แล้วมันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง คุณรู้ไหมว่ามันเสียหายมากขนาดไหน เกิดมิสเตอร์ไมเคิลไม่รับสินค้าของเราล่ะ มันจะเป็นยังไง” ชายหนุ่มขึ้นเสียงดังลั่นห้อง ผุดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ฉันขอโทษค่ะ คุณจอม ที่ไม่ได้ตรวจสอบสินค้าอย่างถี่ถ้วนก่อนส่ง เพราะชะล่าใจว่าคุณภาพสินค้ายังคงเดิม”
รติกรก้มหน้าลงมองต่ำ พร้อมกับเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ขณะอาการเกรี้ยวกราดของจอมทัพก็ค่อยๆ ลดทอนลง เพราะอย่างไรแล้ว ความผิดไม่ใช่อยู่ที่เลขาฯ ของเขา เพียงคนเดียว
“ช่างเถอะเธอไม่ได้ผิด...ในเมื่อมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป”
“รติคิดว่า สิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้สินค้าจากไร่ปุยฟ้าขาดคุณภาพนั้นน่าจะเกิดจากสภาพอากาศที่แปรปรวน อีกอย่างที่นั่นก็เปลี่ยนผู้บริหารคนใหม่ ดูเหมือนว่าผู้บริหารคนนี้กำลังวางนโยบายเพิ่มราคาสินค้าด้วยค่ะ”
“อืม...เห็นทีผมจะต้องทำอะไรสักอย่างเสียแล้วล่ะ เห็นว่าสัญญาใกล้จะหมดแล้วใช่ไหม เหลืออีกกี่เดือนล่ะ”
“ประมาณเดือนกว่าๆ ค่ะ” รติกรรายงานเสียงรัวเร็ว ก่อนจะก้มหน้าลงดุจเดิม
“ถ้าอย่างนั้นผมจะหาที่ใหม่...คุณไปทำรายงานเรื่องนี้มาให้ผมที แล้วก็อย่าลืมส่งจดหมายขอโทษไปให้มิสเตอร์ไมเคิลด้วยล่ะ”
ประกายตาคู่คมจ้องมองนิ่งอยู่ที่แฟ้มเอกสารเล่มนั้น เช่นเดียวกับเลขาฯ สาวที่เมื่อได้รับการอนุญาต ก็รีบเดินออกไปจากห้องนั้นในทันที
****
หลายชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ตัดสินใจโทรไปขอโทษลูกค้าด้วยตนเอง จอมทัพจึงได้มีเวลามานั่งสงบสติอารมณ์ในห้องของตนเองอีกครั้ง
ไร่ปุยฟ้า...เกือบจะทำให้เขาเสียลูกค้าชั้นเยี่ยมไปเสียแล้ว ดีที่ทางนั้นไม่เอาความอะไร และยอมที่จะรับสินค้าของเขาต่อไป
แต่กระนั้นออร์เดอร์การสั่งซื้อสินค้า ก็ดูเหมือนว่าจะลดลงไปมาก
ในเวลานั้น ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะทันได้คิดอะไรต่อจากนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เข้ามาได้”
ทันทีที่คำอนุญาตจบลง ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกันนั้นรติกร เลขาฯ สาวก็เปิดประตูเข้ามา เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะวางแฟ้มเอกสารอีกชิ้นลงบนโต๊ะ
“นี่เป็นรายชื่อของไร่ดอกไม้เป้าหมายค่ะ แต่ละที่มีรายละเอียดอยู่ในแฟ้มนี้ทั้งหมดแล้วค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยรายงาน ก่อนจะขยับไปยืนอยู่ไม่ห่างนัก เพื่อรอคำสั่งต่อไป หากในเวลานั้น ชายหนุ่มกลับเอ่ยบอกให้เธอออกไปก่อน รติกรจึงได้ขยับออกไปตามคำสั่ง
หลังลับร่างบางที่เดินจากไปแล้ว ร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทจึงเลื่อนสายตามองไปยังแฟ้มเอกสารบนโต๊ะในทันที
มันคงจะถึงเวลาที่เขาจะเลือกที่ใหม่เสียที ในเมื่อทางนั้นเลือกที่จะส่งสินค้าที่ไม่ได้คุณภาพให้กับเขาก่อน
จอมทัพขยับเข้าไปนั่งประจำที่ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดแฟ้มเอกสารทีละหน้า...
ภายในเอกสารเหล่านั้น มีทั้งภาพและรายละเอียดของสถานที่หรือไร่ดอกไม้ที่มีชื่อต่างๆ ในประเทศไทย ชายหนุ่มเลื่อนสายตามองไล่ไปที่รายชื่อเหล่านั้นอย่างเชื่องช้าและครุ่นคิดตาม
มีบางแห่งที่เขาเคยเป็นคู่ค้า หากชายหนุ่มก็ต้องตัดออก ด้วยเหตุผลเพราะรู้คุณภาพของสินค้าที่เคยสั่งเป็นการดี และยังมีอีกหลายแห่งที่เป็นไร่แห่งใหม่
"ไร่ศีตกรรณ..."
ชื่อนี้สะดุดใจของเขาจนต้องกวาดสายตาอ่านรายละเอียด
ไร่แห่งนี้เป็นไร่ดอกไม้ที่เกิดขึ้นใหม่ไม่กี่ปีมานี้ อยู่ในจังหวัดเชียงราย เคยส่งดอกไม้เข้าร่วมงานพระราชพิธีต่างๆ ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา สิ่งนี้กระมังที่ทำให้ชายหนุ่มสนใจเป็นพิเศษ ส่วนรายละเอียดเรื่องคุณภาพนั้นก็คงต้องไปดูกับตา
เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มจึงกดเครื่องโทรศัพท์อัตโนมัติออกไปยังโต๊ะเลขาฯ หน้าห้องในทันที
“คุณรติกร เข้ามาในห้องหน่อย ผมมีเรื่องจะให้คุณทำ”
มีเสียงตอบรับมาจากด้านนอก ก่อนเสียงนั้นจะเงียบไป พร้อมกับประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็เปิดออก
“ค่ะคุณจอม”
เสียงใสดังขึ้น เพื่อรอรับคำสั่ง ดูเหมือนเที่ยวนี้เธอจะทันเห็นรอยสดใสบนใบหน้าของเจ้านายหนุ่ม แม้ว่าจะแวบเดียวก็ตามที
“ไร่ศีตกรรณ ผมคิดว่าที่นี่จะเป็นคู่ค้าแห่งใหม่กับเรา คุณช่วยทำจดหมายติดต่อไปทีนะ"
"ค่ะ"
"อ้อ...เรื่องนี้ผมจะรับผิดชอบด้วยตัวเอง คุณไปจัดการเรื่องที่พักไว้ให้ผมด้วย”
“ได้ค่ะ คุณจอมต้องการจะไปวันไหนคะ”
“เร็วที่สุด อาทิตย์หน้ายิ่งดี เราจะต้องหาสินค้าชุดใหม่ส่งให้ลูกค้าได้ทันก่อนงานเทศกาลปีใหม่ในอีกสองอาทิตย์”
รติกรพยักหน้ารับทราบกับคำสั่งที่เจ้านายหนุ่มเอ่ยบอก ก่อนจะขอตัวออกไปทำงานตามที่รับสั่งในทันที
รติกรค่อยๆ วางเอกสารรายงานลงบนโต๊ะของเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะขยับไปยืนอยู่ไม่ห่างจากตรงนั้นนักเพื่อคอยรับคำสั่งต่อไป ขณะจอมทัพก้มหน้าลงมองแฟ้มเอกสารเล่มนั้นสลับกับใบหน้าของเลขาฯ สาวอย่างไม่เข้าใจ
“นี่มันอะไรกัน คุณรติกร”
เสียงทุ้มดังขึ้น หลังเอื้อมมือเปิดเอกสารออกอ่าน ก่อนใบหน้าคมจะยิ่งเข้ม เมื่อสิ่งที่รายงานในนั้น สร้างอารมณ์ไม่พอใจของเขาขึ้นมาในทันที
“เอ่อ...บริษัทต่างประเทศที่รับดอกไม้ของพวกเราต่างส่งงานกลับมาทั้งหมดค่ะ หาว่าสินค้าของเราไม่ได้คุณภาพ”
“อะไรนะ ไม่ได้คุณภาพยังไง” เขายิ่งเสียงเข้ม พร้อมกับไล่สายตามองไปยังตัวอักษรบนรายงานอย่างละเอียดอีกครั้ง
“เป็นไปได้อย่างไร ก็สวนดอกไม้พวกนี้เคยผลิตสินค้าที่มีคุณภาพส่งให้เราอยู่เสมอไม่เคยมีปัญหาไม่ใช่หรือ”
“ค่ะ...แต่ทางมิสเตอร์ไมเคิลกลับส่งรายงานกลับมาว่า สินค้าจากเราไม่มีคุณภาพ ดอกไม้ที่ไปถึงที่นั่นกลับ
ไม่ได้มาตรฐานบางดอกเหี่ยวแห้ง จนเขาไม่พอใจส่งของกลับมาเกือบทั้งหมดค่ะ”
“แล้วคุณไปสืบมาหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ยังค่ะ...แต่ดิฉันคิดว่า มันน่าจะเกิดจากทางสวนดอกไม้ของไร่ปุยฟ้านะคะ”
“ไร่ปุยฟ้า...”
ชายหนุ่มนิ่งคิดตาม เขาคิดไปถึงไร่ดอกไม้ที่ทางบริษัทของเขาทำสัญญาผูกขาดในการจัดซื้อสินค้าจากที่นั่น และส่งออกไปยังประเทศสหรัฐฯ และอีกหลายๆ ประเทศทางยุโรป ที่ต้องการพันธุ์ไม้เมืองร้อน โดยเฉพาะกล้วยไม้ผสมที่มีชื่อของไทยว่าส่งกลิ่นหอมเป็นที่ถูกใจของลูกค้านัก
“แล้วมันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง คุณรู้ไหมว่ามันเสียหายมากขนาดไหน เกิดมิสเตอร์ไมเคิลไม่รับสินค้าของเราล่ะ มันจะเป็นยังไง” ชายหนุ่มขึ้นเสียงดังลั่นห้อง ผุดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ฉันขอโทษค่ะ คุณจอม ที่ไม่ได้ตรวจสอบสินค้าอย่างถี่ถ้วนก่อนส่ง เพราะชะล่าใจว่าคุณภาพสินค้ายังคงเดิม”
รติกรก้มหน้าลงมองต่ำ พร้อมกับเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ขณะอาการเกรี้ยวกราดของจอมทัพก็ค่อยๆ ลดทอนลง เพราะอย่างไรแล้ว ความผิดไม่ใช่อยู่ที่เลขาฯ ของเขา เพียงคนเดียว
“ช่างเถอะเธอไม่ได้ผิด...ในเมื่อมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป”
“รติคิดว่า สิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้สินค้าจากไร่ปุยฟ้าขาดคุณภาพนั้นน่าจะเกิดจากสภาพอากาศที่แปรปรวน อีกอย่างที่นั่นก็เปลี่ยนผู้บริหารคนใหม่ ดูเหมือนว่าผู้บริหารคนนี้กำลังวางนโยบายเพิ่มราคาสินค้าด้วยค่ะ”
“อืม...เห็นทีผมจะต้องทำอะไรสักอย่างเสียแล้วล่ะ เห็นว่าสัญญาใกล้จะหมดแล้วใช่ไหม เหลืออีกกี่เดือนล่ะ”
“ประมาณเดือนกว่าๆ ค่ะ” รติกรรายงานเสียงรัวเร็ว ก่อนจะก้มหน้าลงดุจเดิม
“ถ้าอย่างนั้นผมจะหาที่ใหม่...คุณไปทำรายงานเรื่องนี้มาให้ผมที แล้วก็อย่าลืมส่งจดหมายขอโทษไปให้มิสเตอร์ไมเคิลด้วยล่ะ”
ประกายตาคู่คมจ้องมองนิ่งอยู่ที่แฟ้มเอกสารเล่มนั้น เช่นเดียวกับเลขาฯ สาวที่เมื่อได้รับการอนุญาต ก็รีบเดินออกไปจากห้องนั้นในทันที
****
หลายชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ตัดสินใจโทรไปขอโทษลูกค้าด้วยตนเอง จอมทัพจึงได้มีเวลามานั่งสงบสติอารมณ์ในห้องของตนเองอีกครั้ง
ไร่ปุยฟ้า...เกือบจะทำให้เขาเสียลูกค้าชั้นเยี่ยมไปเสียแล้ว ดีที่ทางนั้นไม่เอาความอะไร และยอมที่จะรับสินค้าของเขาต่อไป
แต่กระนั้นออร์เดอร์การสั่งซื้อสินค้า ก็ดูเหมือนว่าจะลดลงไปมาก
ในเวลานั้น ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะทันได้คิดอะไรต่อจากนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เข้ามาได้”
ทันทีที่คำอนุญาตจบลง ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกันนั้นรติกร เลขาฯ สาวก็เปิดประตูเข้ามา เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา ก่อนจะวางแฟ้มเอกสารอีกชิ้นลงบนโต๊ะ
“นี่เป็นรายชื่อของไร่ดอกไม้เป้าหมายค่ะ แต่ละที่มีรายละเอียดอยู่ในแฟ้มนี้ทั้งหมดแล้วค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยรายงาน ก่อนจะขยับไปยืนอยู่ไม่ห่างนัก เพื่อรอคำสั่งต่อไป หากในเวลานั้น ชายหนุ่มกลับเอ่ยบอกให้เธอออกไปก่อน รติกรจึงได้ขยับออกไปตามคำสั่ง
หลังลับร่างบางที่เดินจากไปแล้ว ร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทจึงเลื่อนสายตามองไปยังแฟ้มเอกสารบนโต๊ะในทันที
มันคงจะถึงเวลาที่เขาจะเลือกที่ใหม่เสียที ในเมื่อทางนั้นเลือกที่จะส่งสินค้าที่ไม่ได้คุณภาพให้กับเขาก่อน
จอมทัพขยับเข้าไปนั่งประจำที่ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดแฟ้มเอกสารทีละหน้า...
ภายในเอกสารเหล่านั้น มีทั้งภาพและรายละเอียดของสถานที่หรือไร่ดอกไม้ที่มีชื่อต่างๆ ในประเทศไทย ชายหนุ่มเลื่อนสายตามองไล่ไปที่รายชื่อเหล่านั้นอย่างเชื่องช้าและครุ่นคิดตาม
มีบางแห่งที่เขาเคยเป็นคู่ค้า หากชายหนุ่มก็ต้องตัดออก ด้วยเหตุผลเพราะรู้คุณภาพของสินค้าที่เคยสั่งเป็นการดี และยังมีอีกหลายแห่งที่เป็นไร่แห่งใหม่
"ไร่ศีตกรรณ..."
ชื่อนี้สะดุดใจของเขาจนต้องกวาดสายตาอ่านรายละเอียด
ไร่แห่งนี้เป็นไร่ดอกไม้ที่เกิดขึ้นใหม่ไม่กี่ปีมานี้ อยู่ในจังหวัดเชียงราย เคยส่งดอกไม้เข้าร่วมงานพระราชพิธีต่างๆ ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา สิ่งนี้กระมังที่ทำให้ชายหนุ่มสนใจเป็นพิเศษ ส่วนรายละเอียดเรื่องคุณภาพนั้นก็คงต้องไปดูกับตา
เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มจึงกดเครื่องโทรศัพท์อัตโนมัติออกไปยังโต๊ะเลขาฯ หน้าห้องในทันที
“คุณรติกร เข้ามาในห้องหน่อย ผมมีเรื่องจะให้คุณทำ”
มีเสียงตอบรับมาจากด้านนอก ก่อนเสียงนั้นจะเงียบไป พร้อมกับประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็เปิดออก
“ค่ะคุณจอม”
เสียงใสดังขึ้น เพื่อรอรับคำสั่ง ดูเหมือนเที่ยวนี้เธอจะทันเห็นรอยสดใสบนใบหน้าของเจ้านายหนุ่ม แม้ว่าจะแวบเดียวก็ตามที
“ไร่ศีตกรรณ ผมคิดว่าที่นี่จะเป็นคู่ค้าแห่งใหม่กับเรา คุณช่วยทำจดหมายติดต่อไปทีนะ"
"ค่ะ"
"อ้อ...เรื่องนี้ผมจะรับผิดชอบด้วยตัวเอง คุณไปจัดการเรื่องที่พักไว้ให้ผมด้วย”
“ได้ค่ะ คุณจอมต้องการจะไปวันไหนคะ”
“เร็วที่สุด อาทิตย์หน้ายิ่งดี เราจะต้องหาสินค้าชุดใหม่ส่งให้ลูกค้าได้ทันก่อนงานเทศกาลปีใหม่ในอีกสองอาทิตย์”
รติกรพยักหน้ารับทราบกับคำสั่งที่เจ้านายหนุ่มเอ่ยบอก ก่อนจะขอตัวออกไปทำงานตามที่รับสั่งในทันที
พายุ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ม.ค. 2555, 20:24:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ม.ค. 2555, 20:24:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 2150
| ตอนที่ ๑ แฟนเก่า >> |
nako 25 ม.ค. 2555, 07:51:39 น.
รอล้นตอนต่อไป
รอล้นตอนต่อไป
เทียนจันทร์ 26 ม.ค. 2555, 15:36:01 น.
รอตอนต่อไปค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
rukjun 31 ม.ค. 2555, 17:55:38 น.
เปิดเรื่องได้น่าสนใจดีคะ
เปิดเรื่องได้น่าสนใจดีคะ