พร่างเสน่หา
ทุกอย่างเริ่มต้นในรุ่งสาววันหนึ่งกลางฤดูหนาวที่ซานเรโม เมื่อชายหนุ่มนักธุรกิจมือพนันระดับพระกาฬพบหญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาขี้ริ้วรูปร่างอ้วนท้วนล้มลงนอนสลบขวางหน้าม้าตัวโปรดที่เขาควบขี่มากลางลู่ด้วยสภาพเปียกปอนปางตาย เหรียญทองนำโชคที่ติดตัวมาจึงถูกโยนขึ้นกลางอากาศเป็นการเดิมพันตัดสินชะตาชีวิตผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นให้อยู่รอดต่อไป หลังจากวันนั้นอเล็กซิสถึงรู้ว่า ภาพลักษณ์ของหญิงสาวความจำ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
--- แวะคุยกันก่อน ---
สวัสดีค่ะ ขอแวะเอานิยายเรื่องใหม่มาฝาก
หลังจากเรื่องเก่าตอนนี้กำลังรีไรท์และเอาไปลงในเด็กดี
เรื่องนี้เป็นภาคที่มีความเกี่ยวโยงกับจองจำดวงใจ
ใครอยากเห็นพี่ใหญ่กับรสาเรื่องนี้มาเต็ม รับบทรองอีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับใครที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ
ปล.พระเอกเรื่องนี้กับบรรดาคนงานนี้แบบ - -" อาจมีเลือดพุ่ง
พระเอกเซ็กซี่มาก - -" ติดตามกันด้วยนะคะ
บทนำ
เสียงเกลียวคลื่นสาดกระทบผิวน้ำและชายฝั่งระคนกับเสียงเครื่องยนต์ปนเปกับเสียงกรีดร้อง เสียงการต่อสู้รวมทั้งเสียงลั่นกระสุนดังสะท้อนก้องอยู่ในหูตลอดเวลาทำให้หัวที่ปวดหนึบอยู่แล้วของฉันแทบระเบิด ทว่าเท้าเปลือยเปล่าของฉันกลับยังคงวิ่งต่อไปข้างหน้าท่ามกลางอากาศอันเหน็บหนาวมีสายลมเย็นพัดปะทะกายเป็นระลอกและกลุ่มหมอกหนาที่ไม่อาจรู้ได้เลยว่า ณ ขณะนี้เป็นเวลาเท่าใด
แม้นว่าร่างกายรวมทั้งเสื้อผ้าที่สวมใส่จะชุ่มโชกด้วยน้ำและเลือดที่ไหลซึมจากบาดแผลที่ไหล่จะหยดเป็นทาง แต่อาการชากลับทำให้ฉันไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดของบาดแผล แต่ในหัวใจของฉันนั้นกลับเจ็บทรมานเหมือนถูกใครเอามีดมากรีดให้เป็นริ้วรอยเหวอะหวะ กระนั้นฉันก็ยังไม่สามารถหยุดวิ่งไปตามเส้นทางที่ขมุกขมัวนั้นไม่ได้
ทุกจังหวะที่ก้าวย่างนอกจากสุรเสียงสับสนวุ่นวายแล้วในหัวสมองของฉันยังเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่ไม่รู้ว่าจะหาคำตอบให้มันได้อย่างไรและตอบไม่ได้อีกเช่นกันว่าผลจากในวันนี้จะก่อเรื่องใดในอนาคต สิ่งที่ฉันทำได้คือการวิ่งหนีไปจากกลุ่มคนที่ตามล่า มือของฉันยังคงจับสร้อยคล้องกุญแจทองดอกหนึ่งบนลำคอไว้แน่น
ดวงตาอันอ่อนล้าของฉันมองฝ่ากลุ่มหมอกที่เริ่มจางลงจนมองเห็นหลังคาสีแดงเป็นทิวแถวอยู่ลิบๆ และก่อนที่จะรู้ตัวฉันก็ชนเข้ากับรั้วไม้สูงสีขาวที่ปักเรียงต่อกันเป็นแนวยาวสุดลูกหูลูกตาที่ไม่รู้ว่ามีจุดเริ่มต้นหรือสิ้นสุดอยู่ตรงไหน ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองเอาเรี่ยวแรงปีนข้ามรั้วสูงนั้นมาได้อย่างไร...รู้เพียงแต่ว่าฉันวิ่งตัดข้ามสนามหญ้าเขียวขจีที่แซมด้วยดอกหญ้าสีขาวผสมเหลือง
ไหล่บางที่รู้สึกคล้ายแบกภูเขาหนักอึ้งไว้บนบ่าตลอดเวลากดให้ขาทั้งสองข้างของฉันอ่อนล้าแทบไร้เรี่ยวแรง ทว่าความหวาดหวั่น ความเสียใจ ความสงสัยที่วนเวียนอยู่ในใจกลับพาฉันให้เตลิดต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ทิศทาง ก่อนที่เท้าซึ่งสัมผัสพื้นหญ้านุ่มจะเปลี่ยนเป็นพื้นดินปนทรายมีหินกรวดมาให้เหยียบย่ำ
ฉันลดความเร็วจากการวิ่งเหลือเพียงการเดินลากขาไปข้างหน้า เรี่ยวแรงในกายถดถอยลงพร้อมกับความพร่าเลือนก็บังเกิดขึ้นในดวงตาให้มองทุกสรรพสิ่งมัวยิ่งกว่าอยู่กลางดงหมอก ฉับพลันนั้นเองหูของฉันก็ได้ยินเสียงเพิ่มขึ้นมา
เสียงของฝีเท้าที่ย่ำไปตามพื้นดินปนทรายและเสียงร้องคำรามของม้าในระยะประชิดทำให้ฉันหันกลับมามองตามเสียงที่อยู่ข้างตัว เพื่อพบว่ามีใครคนหนึ่งควบขี่ม้าสีดำทะมึนวิ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็ว
ความกลัวพาให้แข้งขาของฉันหมดสิ้นสภาพ มันไร้เรี่ยวแรงจนทรุดฮวบส่งผลให้ฉันล้มลงไปนอนกองคลุกทรายอยู่บนพื้นแม้แต่จะหายใจยังติดขัดแล้วนับประสาอะไรกับการขยับเขยื้อนกายให้พ้นทางวิ่งของม้าตัวนั้น
ฉันได้แต่หลับตาเฝ้ารอให้ช่วงเวลาแห่งความตายย่างเข้ามากลับกลายเป็นว่าม้าตัวใหญ่กลับกระโดดข้ามตัวฉันไปอีกฝั่งอย่างง่ายดายราวกับแข่งกระโดดข้ามรั้ว
ใครคนหนึ่งบนอานม้าเหลียวกลับมามองฉัน น่าแปลกที่ดวงตาอันลางเลือนของฉันกลับแลเห็นใบหน้าเรียวกับนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาคมกริบของเขาผู้นั้นได้ถนัด
ในห้วงเวลาที่สติใกล้หลุดลอยไปแสนไกล เสี้ยววินาทีนั้นฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองคงหมดสิ้นอายุขัยบนโลกอันโหดเหี้ยมใบนี้แล้ว
...และชายบนหลังม้าผู้นั้นคงเป็นเทพบุตรที่มารับตัวฉันไปยังสรวงสวรรค์ที่ซึ่งฉันอาจพบพ่อนั่งรออยู่...
สวัสดีค่ะ ขอแวะเอานิยายเรื่องใหม่มาฝาก
หลังจากเรื่องเก่าตอนนี้กำลังรีไรท์และเอาไปลงในเด็กดี
เรื่องนี้เป็นภาคที่มีความเกี่ยวโยงกับจองจำดวงใจ
ใครอยากเห็นพี่ใหญ่กับรสาเรื่องนี้มาเต็ม รับบทรองอีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับใครที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ
ปล.พระเอกเรื่องนี้กับบรรดาคนงานนี้แบบ - -" อาจมีเลือดพุ่ง
พระเอกเซ็กซี่มาก - -" ติดตามกันด้วยนะคะ
บทนำ
เสียงเกลียวคลื่นสาดกระทบผิวน้ำและชายฝั่งระคนกับเสียงเครื่องยนต์ปนเปกับเสียงกรีดร้อง เสียงการต่อสู้รวมทั้งเสียงลั่นกระสุนดังสะท้อนก้องอยู่ในหูตลอดเวลาทำให้หัวที่ปวดหนึบอยู่แล้วของฉันแทบระเบิด ทว่าเท้าเปลือยเปล่าของฉันกลับยังคงวิ่งต่อไปข้างหน้าท่ามกลางอากาศอันเหน็บหนาวมีสายลมเย็นพัดปะทะกายเป็นระลอกและกลุ่มหมอกหนาที่ไม่อาจรู้ได้เลยว่า ณ ขณะนี้เป็นเวลาเท่าใด
แม้นว่าร่างกายรวมทั้งเสื้อผ้าที่สวมใส่จะชุ่มโชกด้วยน้ำและเลือดที่ไหลซึมจากบาดแผลที่ไหล่จะหยดเป็นทาง แต่อาการชากลับทำให้ฉันไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดของบาดแผล แต่ในหัวใจของฉันนั้นกลับเจ็บทรมานเหมือนถูกใครเอามีดมากรีดให้เป็นริ้วรอยเหวอะหวะ กระนั้นฉันก็ยังไม่สามารถหยุดวิ่งไปตามเส้นทางที่ขมุกขมัวนั้นไม่ได้
ทุกจังหวะที่ก้าวย่างนอกจากสุรเสียงสับสนวุ่นวายแล้วในหัวสมองของฉันยังเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่ไม่รู้ว่าจะหาคำตอบให้มันได้อย่างไรและตอบไม่ได้อีกเช่นกันว่าผลจากในวันนี้จะก่อเรื่องใดในอนาคต สิ่งที่ฉันทำได้คือการวิ่งหนีไปจากกลุ่มคนที่ตามล่า มือของฉันยังคงจับสร้อยคล้องกุญแจทองดอกหนึ่งบนลำคอไว้แน่น
ดวงตาอันอ่อนล้าของฉันมองฝ่ากลุ่มหมอกที่เริ่มจางลงจนมองเห็นหลังคาสีแดงเป็นทิวแถวอยู่ลิบๆ และก่อนที่จะรู้ตัวฉันก็ชนเข้ากับรั้วไม้สูงสีขาวที่ปักเรียงต่อกันเป็นแนวยาวสุดลูกหูลูกตาที่ไม่รู้ว่ามีจุดเริ่มต้นหรือสิ้นสุดอยู่ตรงไหน ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองเอาเรี่ยวแรงปีนข้ามรั้วสูงนั้นมาได้อย่างไร...รู้เพียงแต่ว่าฉันวิ่งตัดข้ามสนามหญ้าเขียวขจีที่แซมด้วยดอกหญ้าสีขาวผสมเหลือง
ไหล่บางที่รู้สึกคล้ายแบกภูเขาหนักอึ้งไว้บนบ่าตลอดเวลากดให้ขาทั้งสองข้างของฉันอ่อนล้าแทบไร้เรี่ยวแรง ทว่าความหวาดหวั่น ความเสียใจ ความสงสัยที่วนเวียนอยู่ในใจกลับพาฉันให้เตลิดต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ทิศทาง ก่อนที่เท้าซึ่งสัมผัสพื้นหญ้านุ่มจะเปลี่ยนเป็นพื้นดินปนทรายมีหินกรวดมาให้เหยียบย่ำ
ฉันลดความเร็วจากการวิ่งเหลือเพียงการเดินลากขาไปข้างหน้า เรี่ยวแรงในกายถดถอยลงพร้อมกับความพร่าเลือนก็บังเกิดขึ้นในดวงตาให้มองทุกสรรพสิ่งมัวยิ่งกว่าอยู่กลางดงหมอก ฉับพลันนั้นเองหูของฉันก็ได้ยินเสียงเพิ่มขึ้นมา
เสียงของฝีเท้าที่ย่ำไปตามพื้นดินปนทรายและเสียงร้องคำรามของม้าในระยะประชิดทำให้ฉันหันกลับมามองตามเสียงที่อยู่ข้างตัว เพื่อพบว่ามีใครคนหนึ่งควบขี่ม้าสีดำทะมึนวิ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็ว
ความกลัวพาให้แข้งขาของฉันหมดสิ้นสภาพ มันไร้เรี่ยวแรงจนทรุดฮวบส่งผลให้ฉันล้มลงไปนอนกองคลุกทรายอยู่บนพื้นแม้แต่จะหายใจยังติดขัดแล้วนับประสาอะไรกับการขยับเขยื้อนกายให้พ้นทางวิ่งของม้าตัวนั้น
ฉันได้แต่หลับตาเฝ้ารอให้ช่วงเวลาแห่งความตายย่างเข้ามากลับกลายเป็นว่าม้าตัวใหญ่กลับกระโดดข้ามตัวฉันไปอีกฝั่งอย่างง่ายดายราวกับแข่งกระโดดข้ามรั้ว
ใครคนหนึ่งบนอานม้าเหลียวกลับมามองฉัน น่าแปลกที่ดวงตาอันลางเลือนของฉันกลับแลเห็นใบหน้าเรียวกับนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาคมกริบของเขาผู้นั้นได้ถนัด
ในห้วงเวลาที่สติใกล้หลุดลอยไปแสนไกล เสี้ยววินาทีนั้นฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองคงหมดสิ้นอายุขัยบนโลกอันโหดเหี้ยมใบนี้แล้ว
...และชายบนหลังม้าผู้นั้นคงเป็นเทพบุตรที่มารับตัวฉันไปยังสรวงสวรรค์ที่ซึ่งฉันอาจพบพ่อนั่งรออยู่...
ปาณณิศา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ม.ค. 2555, 00:47:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ม.ค. 2555, 00:47:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1615
| บทที่ ๑ >> |
violette 28 ม.ค. 2555, 01:14:09 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากอ่านต่อมากกกกค่า
ชอบพระเอกร้อนแรง ฮ่าๆๆๆ (ไม่ได้บ้บทเลิฟซีนนะคะ แค่ชอบบุคลิกร้อนแรงเฉยๆ)
พี่ใหญ่กับรสานี่เป็นตัวชูรสตล้อดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากอ่านต่อมากกกกค่า
ชอบพระเอกร้อนแรง ฮ่าๆๆๆ (ไม่ได้บ้บทเลิฟซีนนะคะ แค่ชอบบุคลิกร้อนแรงเฉยๆ)
พี่ใหญ่กับรสานี่เป็นตัวชูรสตล้อดดด
อริสา 28 ม.ค. 2555, 10:36:38 น.
มากริ๊ดด้วยคนค่ะ
มากริ๊ดด้วยคนค่ะ
คิมหันตุ์ 28 ม.ค. 2555, 12:59:56 น.
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
anOO 28 ม.ค. 2555, 14:30:25 น.
ตามมาลุ้นด้วย อยากรู้ว่ารสาตัดสินใจมาอยู่กับพี่ใหญ่รึป่าว
ตามมาลุ้นด้วย อยากรู้ว่ารสาตัดสินใจมาอยู่กับพี่ใหญ่รึป่าว
ling 30 ม.ค. 2555, 11:05:10 น.
แค่ตอนแรกก็ต้องกดlikeให้เลย
แค่ตอนแรกก็ต้องกดlikeให้เลย
วนัน 22 เม.ย. 2555, 16:38:45 น.
น่าสนใจคะ
น่าสนใจคะ