เมื่อแม่ของฉัน แต่งงานกับพ่อของซุปตาร์
เรื่องรักเล็ก ๆ ระหว่างพี่น้อง
Tags: ไดอารี่
ตอน: บทที่ ๑
คุณเชื่อรึเปล่า เรื่องราวไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับชีวิตของฉัน
และนี่คือบันทึกลับของฉัน
"ถ้าแม่จะแต่งงาน หนูจะว่ายังไง" นี่เป็นคำถามของแม่ในเช้าวันหนึ่งซึ่งโทรทางไกลมาหาฉัน
"เหรอคะ ไม่รู้สิ หนูแล้วแต่แม่" ฉันบอกกับแม่
อันที่จริงแม่ของฉันยังสวยอยู่เลย สวยมาก ๆ ด้วยในสายตาของลูกอย่างฉัน แต่ยีนส์นี้ดูจะไม่ส่งมาถึงฉันสักเท่าไหร่เลยนะนี่ (แม่เห็นแก่ตัวสุด ๆ) มันคงจะดีอยู่เหมือนกันหากแม่จะมีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ
"เป็นอันว่าหนูโอ"
"ค่ะ หนูโอ ว่าแต่เขาเป็นใครคะแม่" ฉันให้สงสัย
ก็ที่ผ่านมาฉันยังไม่เคยเห็นแม่จะคบกับใครเลยนี่นา ทั้งที่มีคนมารุมจีบแม่มากมาย แม่ของฉันเป็นไกด์ แล้วนาน ๆ ครั้งเราสองคนแม่ลูกถึงจะได้เจอหน้ากันสักครั้ง แต่เราก็สไกป์กันเป็นประจำแหละ
"ไม่บอกหรอก แล้วหนูก็รู้เอง" แม่กั๊กไว้อย่างนั้น
"ค่ะ หวังว่าเขาจะรักแม่มาก ๆ นะคะ"
"จ๊ะที่รัก บาย" แม่จุ๊บบายฉัน
"บายค่ะแม่
**********
"มาเกาหลีด่วนเลยนะลูก มะรืนนี้แม่จะแต่งงาน" น่านแม่ของฉันไวไฟซะ
"หมายความว่า..."
"จ๊ะ เขาเป็นหนุ่มเกาหลี" แม่หัวเราะคิกคัก
"อินเทรนมั๊ยเล่า"
"ค่ะ มากกกกกก" ฉันคล้าย ๆ ประชด ก็แม่ดูรื่นเริงเกินเหตุ แล้วจนถึงวันนี้ฉันยังไม่รู้เรื่องเจ้าบ่าวของแม่ฉันสักนิดเดียว
"แพ๊คกระเป๋าเลยนะลูก เรื่องตั๋วเครื่องบินแม่ให้น้าอัญจัดการให้แล้ว จะมีคนไปรับหนูที่สนามบินอินชอน"
น้าอัญคือคนที่ฉันพักอยู่ด้วย เพื่อนรักของแม่ยังโสดสนิทเป็นแอร์ฯ ของสายการบินใหญ่แห่งหนึ่ง
**********
"น้าอัญน่าจะไปกับหนูด้วย" ฉันพูดขึ้นเมื่อน้าอัญมาส่งฉันที่สนามบิน
"ก็น้ามีบินนี่ เอาเถอะน่าไม่ต้องกลัวหรอก แล้วแม่เขาก็มารับ"
"น้าอัญรู้จักคนที่แม่จะแต่งงานด้วยรึเปล่า" ฉันถามน้าอัญ เพราะปกติแม่จะเล่าเรื่องทุกเรื่องให้น้าอัญฟัง
"ไม่เลยจ๊ะ" น้าอัญยักไหล่
"น่าแปลกนะคะ"
"อย่ากังวลไปเลย เขาต้องเป็นคนดีมากแน่ ๆ แม่เราถึงแต่งงานด้วย"
"หนูหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น"
ไงล่ะ แล้วฉันก็นั่งสลึมสะลืออยู่บนเครื่องบิน แม่บอกว่าจะมีคนมารับ ฉันจะรู้ได้ไงล่ะเนี้ยว่าคนที่มารับฉันเป็นใคร หน้าตาเป็นไง ที่สำคัญฉันจะพูดกับเขารู้เรื่องมั๊ย ฉันไม่เข้าใจเล้ย ทำไมแม่ถึงไม่เป็นคนมารับฉันเอง ภาษาอังกฤษฉันก็งู ๆ ปลา ๆ ภาษาเกาหลีก็พูดได้แค่ ฮันยอง ฮาเซโย ถึงฉันจะบ้าซีรีย์เกาหลีขนาดหนักก็เถอะ
**********
ในที่สุดฉันก็ถึงสนามบินอินชอนในตอนเช้าตรู่ หันซ้ายหันขวาจะไปทางไหนดี ที่ร้ายที่สุดคือ ฉันลืมโทรศัพท์ไว้ที่กรุงเทพ ที่อยู่ของแม่ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำร้ายกว่านั้นคือฉันจำเบอร์โทรศัพท์ของแม่ไม่ได้ ทำไงดีหว่า...
นั่นไง ฉันว่าฉันเห็นภาษาไทยแว๊บ ๆ ถึงมันจะเป็นตัวหนังสือที่ดูพิลึกหน่อยก็เถอะ แต่ก็พออ่านออก
"ผมมารับเด็กผู้หญิง ชื่อ candle"
เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ จะใช่ฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็มุ่งตรงไปยังผู้ชายคนที่ถือกระดาษนั่น
"My name is candle" ฉันชี้ตัวเอง
"candle" เขายิ้มแล้วสวมกอดฉันทันที
อะไรกันนี่ ฉันผู้หญิงไทยรักนวลสงวนตัวนะยะ แล้วนายตัวโย่งคนนี้เป็นใครถึงมากอดฉัน
"Help me" ฉันตะโกนสุดเสียงประมาณว่ามั่นใจในภาษาอังกฤษมาก
เขาเอามือกดหัวฉันไว้กับตัวทันที แล้วก็พูดอะไรไม่รู้โค้งเอา โค้งเอากับคนที่เริ่มหันมาดู (จะมีเกาหลีมุงหรือเปล่าก็ไม่รู้) ฉันปล้ำขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเขา
เขาโอบฉันก้าวยาว ๆ ออกจากสนามบิน รถคันใหญ่เบ้อเริ่มจอดรออยู่ ชายคนหนึ่งโค้งให้เขาก่อนจะเปิดประตูรถ เขาส่งฉันเข้าไปก่อนแล้วตามเข้ามา
"เขาจะเอาฉันไปขายหรือเปล่า" ฉันคิดในใจ ประมาณว่าอย่างฉันน่าจะขายได้ (เข้าข้างตัวเองซะ)
ฉันรู้สึกอุ่นขึ้นเมื่อนั่งอยู่ในรถ คนที่นั่งอยู่ข้างฉันยังไม่ยอมถอดหมวกกับแว่นกันแดดอันใหญ่ ฉันมองไม่เห็นตาเขาเลย แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาเป็นใครกัน ฉันจ้องมองเขาเอาล่ะฉันจะ...
ฉันยังเอื้อมมือไปไม่ถึงเลย เขาก็จับมือฉันไว้ซะแล้ว มุมปากเขากระตุกยิ้ม น่ารักแฮะ แต่ว่าหมอนี่ไม่เห็นจะขาวเท่าไหร่เลย เอ...หรือว่าคนนี้จะเป็นพ่อเลี้ยงของฉัน ไม่หรอกน่า เขายังหนุ่มอยู่มาก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารับพูดอะไรอยู่พักหนึ่งแล้วส่งให้ฉัน
"mom" เขาเหมือนจะพูดอย่างนั้น
ฉันรีบรับมาทันทีใช่แม่จริง ๆ ด้วย
"ที่รักแม่จะคอยอยู่ที่บ้านนะ" แค่เนี้ยที่แม่พูดกับฉันแล้วก็วางสายไป
ฉันส่งโทรศัพท์ให้เขายิ้มแหย ๆ ให้ด้วยทีหนึ่ง เสมองออกไปข้างทาง มีแต่ภูเขา ภูเขา แล้วก็ภูเขา
เขายื่นอะไรบางอย่างมาให้ฉันดื่ม ฉันส่ายหน้าท่าเดียว คิดจะมอมฉันละสิ ไม่มีวันซะล่ะ ฉันไม่ดื่มอะไรจากคนแปลกหน้าหรอก
เขาหัวเราะแล้วก็ดื่มเสียเอง ฉันมารู้ทีหลังว่านั่นคือเหล้าโสม มันทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีก (หลับนะสิ) มาตื่นอีกทีก็เมื่อเขาเรียก หรือเขย่าก็ไม่รู้
"แม่" ฉันเปิดประตูรถโผเข้ากอดแม่ โล่งอกไปโข ในที่สุดฉันก็เจอแม่จนได้
คนที่แม่จะแต่งงานด้วยเข้าขั้นเศรษฐีแน่ ๆ บ้านเขาหย่ายมาก
"นี่หนูไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ" แม่ถามเมื่อพาฉันเข้าบ้าน
"ตื่นเต้นค่ะ หนูกลัวว่าเขาจะหลอกหนูไปขาย"
แม่หัวเราะ แม่ของฉันดูท่าจะอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหรือเป็นเพราะอากาศที่เย็นสบายก็ไม่รู้
"หนูไม่ดีใจรึไง ที่เจอเขา"
"ทำไมต้องดีใจล่ะ" แม่นี่ก็แปลก ฉันต้องดีใจเหรอเวลาเจอคนแปลกหน้า
"ก็เขา...หนูเป็น fc เขาไม่ใช่เหรอ"
"แฟนคลับ" ฉันว่าแม่น่าจะเพี้ยนไปแล้ว
"เขา บิดัม ชิมกอนวุค" แม่พูดชื่อตัวละครในซีรีย์ หันไปพูดกับเขาเป็นภาษาเกาหลี
นั่นล่ะเขาถึงถอดแว่น ถอดหมวกออก ผมเขาเกรียน ๆ เหมือนเพิ่งจะหลุดจากการเป็นทหารมา เขายิ้ม
เดี๋ยวก่อน...ยิ้มแบบนี้ หน้าตาประมาณนี้เขาคือ...
"KNG" ฉันอ้าปากหวอแล้วก็หุบ (คงเหมือนปลาทองแน่ ๆ) มองเขาแบบไม่เชื่อสายตา คนที่ไปรับฉันถึงสนามบิน คนที่นั่งรถมากับฉัน...
เขาตบแก้มฉันเบา ๆ เหมือนเรียกสติฉันกลับมา
"ยินดีต้อนรับ My sister" เขาจุ๊บหน้าผากฉัน
โอ๊ย...ฉันจะเป็นลม เขาพูดไทยได้ด้วยนิดนึง คราวนี้คุณรู้รึยังล่ะว่าพี่ชายของฉันเป็นใคร
"I love korea" ฉันตะโกนดังลั่นในใจ.
***เอามาชิมลางในวันแห่งความรักค่ะ หวังว่าจะโดนใจไม่มากก็น้อยนะคะ by candle.
และนี่คือบันทึกลับของฉัน
"ถ้าแม่จะแต่งงาน หนูจะว่ายังไง" นี่เป็นคำถามของแม่ในเช้าวันหนึ่งซึ่งโทรทางไกลมาหาฉัน
"เหรอคะ ไม่รู้สิ หนูแล้วแต่แม่" ฉันบอกกับแม่
อันที่จริงแม่ของฉันยังสวยอยู่เลย สวยมาก ๆ ด้วยในสายตาของลูกอย่างฉัน แต่ยีนส์นี้ดูจะไม่ส่งมาถึงฉันสักเท่าไหร่เลยนะนี่ (แม่เห็นแก่ตัวสุด ๆ) มันคงจะดีอยู่เหมือนกันหากแม่จะมีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ
"เป็นอันว่าหนูโอ"
"ค่ะ หนูโอ ว่าแต่เขาเป็นใครคะแม่" ฉันให้สงสัย
ก็ที่ผ่านมาฉันยังไม่เคยเห็นแม่จะคบกับใครเลยนี่นา ทั้งที่มีคนมารุมจีบแม่มากมาย แม่ของฉันเป็นไกด์ แล้วนาน ๆ ครั้งเราสองคนแม่ลูกถึงจะได้เจอหน้ากันสักครั้ง แต่เราก็สไกป์กันเป็นประจำแหละ
"ไม่บอกหรอก แล้วหนูก็รู้เอง" แม่กั๊กไว้อย่างนั้น
"ค่ะ หวังว่าเขาจะรักแม่มาก ๆ นะคะ"
"จ๊ะที่รัก บาย" แม่จุ๊บบายฉัน
"บายค่ะแม่
**********
"มาเกาหลีด่วนเลยนะลูก มะรืนนี้แม่จะแต่งงาน" น่านแม่ของฉันไวไฟซะ
"หมายความว่า..."
"จ๊ะ เขาเป็นหนุ่มเกาหลี" แม่หัวเราะคิกคัก
"อินเทรนมั๊ยเล่า"
"ค่ะ มากกกกกก" ฉันคล้าย ๆ ประชด ก็แม่ดูรื่นเริงเกินเหตุ แล้วจนถึงวันนี้ฉันยังไม่รู้เรื่องเจ้าบ่าวของแม่ฉันสักนิดเดียว
"แพ๊คกระเป๋าเลยนะลูก เรื่องตั๋วเครื่องบินแม่ให้น้าอัญจัดการให้แล้ว จะมีคนไปรับหนูที่สนามบินอินชอน"
น้าอัญคือคนที่ฉันพักอยู่ด้วย เพื่อนรักของแม่ยังโสดสนิทเป็นแอร์ฯ ของสายการบินใหญ่แห่งหนึ่ง
**********
"น้าอัญน่าจะไปกับหนูด้วย" ฉันพูดขึ้นเมื่อน้าอัญมาส่งฉันที่สนามบิน
"ก็น้ามีบินนี่ เอาเถอะน่าไม่ต้องกลัวหรอก แล้วแม่เขาก็มารับ"
"น้าอัญรู้จักคนที่แม่จะแต่งงานด้วยรึเปล่า" ฉันถามน้าอัญ เพราะปกติแม่จะเล่าเรื่องทุกเรื่องให้น้าอัญฟัง
"ไม่เลยจ๊ะ" น้าอัญยักไหล่
"น่าแปลกนะคะ"
"อย่ากังวลไปเลย เขาต้องเป็นคนดีมากแน่ ๆ แม่เราถึงแต่งงานด้วย"
"หนูหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น"
ไงล่ะ แล้วฉันก็นั่งสลึมสะลืออยู่บนเครื่องบิน แม่บอกว่าจะมีคนมารับ ฉันจะรู้ได้ไงล่ะเนี้ยว่าคนที่มารับฉันเป็นใคร หน้าตาเป็นไง ที่สำคัญฉันจะพูดกับเขารู้เรื่องมั๊ย ฉันไม่เข้าใจเล้ย ทำไมแม่ถึงไม่เป็นคนมารับฉันเอง ภาษาอังกฤษฉันก็งู ๆ ปลา ๆ ภาษาเกาหลีก็พูดได้แค่ ฮันยอง ฮาเซโย ถึงฉันจะบ้าซีรีย์เกาหลีขนาดหนักก็เถอะ
**********
ในที่สุดฉันก็ถึงสนามบินอินชอนในตอนเช้าตรู่ หันซ้ายหันขวาจะไปทางไหนดี ที่ร้ายที่สุดคือ ฉันลืมโทรศัพท์ไว้ที่กรุงเทพ ที่อยู่ของแม่ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำร้ายกว่านั้นคือฉันจำเบอร์โทรศัพท์ของแม่ไม่ได้ ทำไงดีหว่า...
นั่นไง ฉันว่าฉันเห็นภาษาไทยแว๊บ ๆ ถึงมันจะเป็นตัวหนังสือที่ดูพิลึกหน่อยก็เถอะ แต่ก็พออ่านออก
"ผมมารับเด็กผู้หญิง ชื่อ candle"
เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ จะใช่ฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็มุ่งตรงไปยังผู้ชายคนที่ถือกระดาษนั่น
"My name is candle" ฉันชี้ตัวเอง
"candle" เขายิ้มแล้วสวมกอดฉันทันที
อะไรกันนี่ ฉันผู้หญิงไทยรักนวลสงวนตัวนะยะ แล้วนายตัวโย่งคนนี้เป็นใครถึงมากอดฉัน
"Help me" ฉันตะโกนสุดเสียงประมาณว่ามั่นใจในภาษาอังกฤษมาก
เขาเอามือกดหัวฉันไว้กับตัวทันที แล้วก็พูดอะไรไม่รู้โค้งเอา โค้งเอากับคนที่เริ่มหันมาดู (จะมีเกาหลีมุงหรือเปล่าก็ไม่รู้) ฉันปล้ำขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเขา
เขาโอบฉันก้าวยาว ๆ ออกจากสนามบิน รถคันใหญ่เบ้อเริ่มจอดรออยู่ ชายคนหนึ่งโค้งให้เขาก่อนจะเปิดประตูรถ เขาส่งฉันเข้าไปก่อนแล้วตามเข้ามา
"เขาจะเอาฉันไปขายหรือเปล่า" ฉันคิดในใจ ประมาณว่าอย่างฉันน่าจะขายได้ (เข้าข้างตัวเองซะ)
ฉันรู้สึกอุ่นขึ้นเมื่อนั่งอยู่ในรถ คนที่นั่งอยู่ข้างฉันยังไม่ยอมถอดหมวกกับแว่นกันแดดอันใหญ่ ฉันมองไม่เห็นตาเขาเลย แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาเป็นใครกัน ฉันจ้องมองเขาเอาล่ะฉันจะ...
ฉันยังเอื้อมมือไปไม่ถึงเลย เขาก็จับมือฉันไว้ซะแล้ว มุมปากเขากระตุกยิ้ม น่ารักแฮะ แต่ว่าหมอนี่ไม่เห็นจะขาวเท่าไหร่เลย เอ...หรือว่าคนนี้จะเป็นพ่อเลี้ยงของฉัน ไม่หรอกน่า เขายังหนุ่มอยู่มาก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารับพูดอะไรอยู่พักหนึ่งแล้วส่งให้ฉัน
"mom" เขาเหมือนจะพูดอย่างนั้น
ฉันรีบรับมาทันทีใช่แม่จริง ๆ ด้วย
"ที่รักแม่จะคอยอยู่ที่บ้านนะ" แค่เนี้ยที่แม่พูดกับฉันแล้วก็วางสายไป
ฉันส่งโทรศัพท์ให้เขายิ้มแหย ๆ ให้ด้วยทีหนึ่ง เสมองออกไปข้างทาง มีแต่ภูเขา ภูเขา แล้วก็ภูเขา
เขายื่นอะไรบางอย่างมาให้ฉันดื่ม ฉันส่ายหน้าท่าเดียว คิดจะมอมฉันละสิ ไม่มีวันซะล่ะ ฉันไม่ดื่มอะไรจากคนแปลกหน้าหรอก
เขาหัวเราะแล้วก็ดื่มเสียเอง ฉันมารู้ทีหลังว่านั่นคือเหล้าโสม มันทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีก (หลับนะสิ) มาตื่นอีกทีก็เมื่อเขาเรียก หรือเขย่าก็ไม่รู้
"แม่" ฉันเปิดประตูรถโผเข้ากอดแม่ โล่งอกไปโข ในที่สุดฉันก็เจอแม่จนได้
คนที่แม่จะแต่งงานด้วยเข้าขั้นเศรษฐีแน่ ๆ บ้านเขาหย่ายมาก
"นี่หนูไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ" แม่ถามเมื่อพาฉันเข้าบ้าน
"ตื่นเต้นค่ะ หนูกลัวว่าเขาจะหลอกหนูไปขาย"
แม่หัวเราะ แม่ของฉันดูท่าจะอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหรือเป็นเพราะอากาศที่เย็นสบายก็ไม่รู้
"หนูไม่ดีใจรึไง ที่เจอเขา"
"ทำไมต้องดีใจล่ะ" แม่นี่ก็แปลก ฉันต้องดีใจเหรอเวลาเจอคนแปลกหน้า
"ก็เขา...หนูเป็น fc เขาไม่ใช่เหรอ"
"แฟนคลับ" ฉันว่าแม่น่าจะเพี้ยนไปแล้ว
"เขา บิดัม ชิมกอนวุค" แม่พูดชื่อตัวละครในซีรีย์ หันไปพูดกับเขาเป็นภาษาเกาหลี
นั่นล่ะเขาถึงถอดแว่น ถอดหมวกออก ผมเขาเกรียน ๆ เหมือนเพิ่งจะหลุดจากการเป็นทหารมา เขายิ้ม
เดี๋ยวก่อน...ยิ้มแบบนี้ หน้าตาประมาณนี้เขาคือ...
"KNG" ฉันอ้าปากหวอแล้วก็หุบ (คงเหมือนปลาทองแน่ ๆ) มองเขาแบบไม่เชื่อสายตา คนที่ไปรับฉันถึงสนามบิน คนที่นั่งรถมากับฉัน...
เขาตบแก้มฉันเบา ๆ เหมือนเรียกสติฉันกลับมา
"ยินดีต้อนรับ My sister" เขาจุ๊บหน้าผากฉัน
โอ๊ย...ฉันจะเป็นลม เขาพูดไทยได้ด้วยนิดนึง คราวนี้คุณรู้รึยังล่ะว่าพี่ชายของฉันเป็นใคร
"I love korea" ฉันตะโกนดังลั่นในใจ.
***เอามาชิมลางในวันแห่งความรักค่ะ หวังว่าจะโดนใจไม่มากก็น้อยนะคะ by candle.
เทียนจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.พ. 2555, 13:44:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.พ. 2555, 13:44:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1700
| บทที่ ๒ >> |
ดาวคันชั่ง 14 ก.พ. 2555, 19:40:22 น.
มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงรึเปล่าคะ ^^
มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงรึเปล่าคะ ^^
เทียนจันทร์ 14 ก.พ. 2555, 20:09:16 น.
นิดหน่อยค่ะ ความลับ จุ๊ ๆ
นิดหน่อยค่ะ ความลับ จุ๊ ๆ
ปรางขวัญ 14 ก.พ. 2555, 21:07:45 น.
ว๊าวววว
ว๊าวววว
Auuuu 14 ก.พ. 2555, 21:22:48 น.
มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริง ว้าวววววววววววววววววววววววว
มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริง ว้าวววววววววววววววววววววววว
ปอแก้ว 15 ก.พ. 2555, 09:40:15 น.
อ่านแล้วกรี๊ดเลยค่ะ KNG อ๊ายยยย...ชอบเหมือนกันเลยค่าาาาาา
อ่านแล้วกรี๊ดเลยค่ะ KNG อ๊ายยยย...ชอบเหมือนกันเลยค่าาาาาา
เทียนจันทร์ 15 ก.พ. 2555, 14:29:47 น.
กรี๊ดเหมือนกันค่ะ บันทึกลับบทต่อไปจะตามมา อาจจะช้าไปนิด
เพราะกำลังหันพูดภาษาเกาหลีอยู่ ไม่งั้นจะคุยกับพี่ชายสุดเทห์ได้ไง
จริงมั๊ยคะ 555
กรี๊ดเหมือนกันค่ะ บันทึกลับบทต่อไปจะตามมา อาจจะช้าไปนิด
เพราะกำลังหันพูดภาษาเกาหลีอยู่ ไม่งั้นจะคุยกับพี่ชายสุดเทห์ได้ไง
จริงมั๊ยคะ 555
นัฐชา 27 ก.พ. 2555, 06:18:52 น.
มาเป็นกำลังใจให้นะคะเทียน อิอิ
มาเป็นกำลังใจให้นะคะเทียน อิอิ
mondaymarch 30 พ.ค. 2555, 19:48:17 น.
ขอเตือน..อ่านแล้วต้องอมยิ้มตามหนูcandle..หุๆๆ เธอน่ารักมาก
ขอเตือน..อ่านแล้วต้องอมยิ้มตามหนูcandle..หุๆๆ เธอน่ารักมาก