เมื่อแม่ของฉัน แต่งงานกับพ่อของซุปตาร์
เรื่องรักเล็ก ๆ ระหว่างพี่น้อง
Tags: ไดอารี่
ตอน: บทที่ ๒
บทที่ ๒.
"บันทึกลับบทต่อไปกลับมาแล้วนะคะ หวังว่าคนที่ติดตามกันอยู่จะยังคงติดตามกันต่อไป
ต้องขอโทษด้วยที่มาช้ามาก ช่วงนี้เท้าติดปีกค่ะเดินทางไปโน้นมานี่บ่อยจนไม่มีเวลา ไม่ได้แก้ตัวนะคะแค่เป็นข้ออ้างเท่านั้นเอง
ขอกำลังใจเหมือนเดิมนะคะ by candle"
**********
ฝัน ใช่แล้วล่ะต้องใช่แน่ ๆ เรื่องทั้งหมดนั่นไม่มีอะไรจริงหรอกคงเป็นเพราะฉันดูซีรีย์ bad guy หลายรอบเกินไปนั่นแหละ หลับต่อดีกว่า
เอ...ว่าแต่ฉันไปทำอะไรมานี่ ทำไมถึงได้ง่วงนอนอย่างนี้ก็ไม่รู้
ใครทำอะไรหนวกหูชะมัด คนจะหลับจะนอน ฉันเอาผ้าห่มคลุมโปง
"ยอดาแซง ยอดาแซง" ได้ยินเหมือนใครเคาะประตูห้อง
"ยอดาแซง wakeup ตื่น ๆ"
ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ใครกันมาพูดจาประหลาด ๆ อยู่ใกล้ฉัน คนจะหลับจะนอนไม่รู้รึไง ฉันชักหงุดหงิดแล้วนะเนี่ย ฉันผุดลุกขึ้น ใครบางคนยืนอยู่ใกล้ ๆ เตียง
"เอ๋..."
ไม่จริงหรอก ไม่ใช่ แค่หน้าเหมือน เป็นไปไม่ได้!!!!!
ฉันเคยอ่านเจอ เขาบอกว่าในโลกนี้มีคนที่หน้าเหมือนกันสามคน และนี่ก็แค่หนึ่งในสาม
เขานั่งลงบนเตียง ฉันจ้องหน้าเขา ลองจับดูดีกว่าว่าตัวเป็น ๆ หรือเปล่า หรือว่าฉันยังฝันอยู่
"จึ๋ง ๆ" ฉันจิ้มแก้มเขาสองสามที คนจริง ๆ นี่หว่า
"ng เหรอ" ฉันพึมพำ
เขาพยักหน้า ฉุดฉันให้ลุกขึ้น ฉันเดินตามเขาลงมาชั้นล่างทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก แม่นั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง และฉันก็เดาได้ไม่ยากว่านั่นล่ะคือคนที่แม่ฉันจะแต่งงานด้วย
"ยินดีต้อนรับ ลูกสาว" คุณคิมพูด เล่นเอาฉันเหวอไปเลย พูดไทยได้ด้วยแม้สำเนียงจะออกแปร่ง ๆ สักหน่อยก็เหอะ
"สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้เขาสวย ๆ หนึ่งที พร้อมรอยยิ้มกว้างเป็นการฝากเนื้อฝากตัว
แต่เดี๋ยวก่อน...ข้าง ๆ คุณคิมยังมีอีกสองคนยืนอยู่ด้วย คนหนึ่งอายุใกล้เคียงกับคุณคิม ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มหล่อ (ใครอีกล่ะเนี่ย) ดูท่าว่าพวกเขาคงจะเป็นสมาชิกของบ้านหลังนี้ด้วยแน่ ๆ (ทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้มีแต่คนหน้าตาดี ๆ ก็ไม่รู้ รวมฉันกับแม่ด้วยนา ฮิ ฮิ)
คนสูงวัยกว่าคือคุณพ่อบ้านลี คุณคิมแนะนำอย่างนั้น
"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับคุณหนู candle"
"คุณหนู candle" ตายล่ะเขาเรียกฉันว่าคุณหนูด้วย พระเจ้าฉันข้ามน้ำข้ามทะเลมาไม่กี่ชั่วโมงกลายเป็นคุณหนูไปซะแล้ว เอ้อ...มันทำให้ฉันนึกถึงซีรีย์ เรื่อง lady castle (คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกล่ะสิ)
คุณพ่อบ้านโค้งให้ฉันด้วย ทำเอาฉันงง ไม่รู้จะยกมือไหว้ หรือโค้งให้ดี
"สวัสดีค่ะ" ฉันทำมันทั้งสองอย่างนั่นแหละ ไหว้ด้วยโค้งด้วย เรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ (มันคงดูตลกรึไงก็ไม่รู้)
"แต่ว่าอย่าเรียกคุณหนูเลยนะคะ มันเขิน"
คุณลีไม่พูดอะไรต่อ เพียงแต่ยิ้มแล้วก็โค้งให้ฉันอีก ไม่รู้ว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดหรือยังไงกันแน่
ส่วนหนุ่มหล่ออีกคนที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ คุณลี คือลีวูจิน ลูกชายคนเดียวของคุณลี
แล้วฉันก็ได้รู้ว่าทำไมคนในบ้านนี้ถึงได้พูดภาษาไทยได้บ้าง นั่นเป็นเพราะ คุณลีมีภรรยาเป็นสาวไทย แว่ว ๆ มาว่าสวยซะด้วย (แต่สวยสู้แม่ฉันไม่ได้หรอก อันนี้คุณคิมยืนยันด้วยนะเออ) แต่ภรรยาคุณลีได้เสียชีวิตไปแล้ว ด้วยเรื่องอะไรฉันก็ไม่รู้หรอก ทิ้งไว้แต่ลูกชายสุดหล่อให้ดูต่างหน้า และก็อยู่บ้านเดียว่กันนี่แหละ เขาอายุน้อยกว่า ng สามสี่ปี ประมาณนั้น ทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นเยอะเลย เพราะสองพ่อลูกพูดไทยได้คล่องแคล่ว นี่แหละหนออานุภาพแห่งความรัก
ดูเหมือนลีวูจินจะเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อน และก็ผู้จัดการส่วนตัวของ ng ความหล่อของสองคนนี้สูสีนะฉันว่า ฉันสงสัยอยู่เหมือนกันนะเนี่ยว่าทำไมลีวูจินถึงไม่เป็นนักแสดงด้วยอีกคน ในเมื่อเขาคลุกคลีอยู่กับคนพวกนี้อยู่แล้วด้วย ไว้สนิทกันกว่านี้ฉันจะลองถามดูล่ะกัน ตอนนี้ขอทำตัวเป็นน้องสาวที่น่ารักไว้ก่อน
กลายเป็นว่าฉันมีพี่ชายถึงสองคนภายในเวลาอันรวดเร็ว แต่สำคัญตรงที่หล่อน่ารักทั้งสองคนนี่สิ (อิจฉามั๊ยเล่า)
**********
ทั้งที่ฉันยังงง ๆ ไม่รู้เหนือรู้ใต้ (อีกล่ะยัยคนนี้ งงตลอด) วันแต่งงานของแม่ก็มาถึง ไม่อยากจะคุยฉากนี้ฉันแย่งซีนแม่ไปเลยล่ะ
จริง ๆ แล้วฉันต้องใส่ชุดประจำชาติของเขา (ชุดฮันบก) แต่ฉันปฏิเสธไป เพราะว่าฉันเตรียมชุดของฉันไปเรียบร้อยแล้ว และฉันมั่นใจกับเรื่องนี้มาก (เป็นอภินันทนาการจากน้าอัญ ด้วยการขอร้อง อ้อนวอน แกมบังคับกลาย ๆ) แล้วชุดไทยสีงาช้างก็มาอยู่บนเรือนร่างที่สวยงามขอฉัน (ขอชมตัวเองหน่อยล่ะกัน)
พอฉันปรากฏตัวเท่านั้นแหละ แม่ยิ้มแก้มปริคงจะภูมิใจน่าดู
"wow สวยมากเหมือนตุ๊กตาเลย" ลีวูจินชมขึ้นเป็นคนแรก
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้ม
"ลูกสาวลุงสวยมาก"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันหอมแก้มคุณคิม
"อะไรกัน พี่ก็ชมเธอไม่เห็นขอบคุณแบบนั้นบ้าง" ลีวูจินโวยพลางหลิ่วตาเพียงไม่กี่วิหลังจากนั้น
"โอ๊ย..."
ngตบหัวเขาไปทีหนึ่ง แต่ไม่เห็นชมฉันบ้างเลย
คนมองฉันกันไปทั้งงานเลย ngแนะนำฉันกับแขกของงาน คนนั้นบ้างคนนี้บ้างซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นญาติ ๆ กัน ส่วนฉันก็แค่ไหว้สวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ (ถือเป็นการประชาสัมพันธ์ไทยแลนด์ไปด้วย)
ไม่มีใครที่เห็นฉันแล้วจะไม่ขอถ่ายรูปด้วย ถ้าเกิดฉันคิดเงินจากคนที่มาขอถ่ายรูปด้วยนี่นะ รับรองว่าได้เป็นล้านวอนแหง ๆ (ไม่ได้โม้) ที่สำคัญพี่ชายสุดเท่ห์ประกบฉันไม่ยอมห่างเลย เพราะว่าฉันทำท่าจะล้มตั้งหลายครั้ง ด้วยไม่ชินในเครื่องทรงและรองเท้าส้นสูง แต่ช่างเถอะจะเพราะอะไรก็ตามแต่ ngก็ดูแลฉันดีทีเดียวล่ะ (ปลื้มซะ) ถึงเขาจะไม่ปริปากชมฉันแต่เขาดูปลื้มจะตายไปเวลาแนะนำฉันกับคนอื่น ๆ
"บันทึกลับบทต่อไปกลับมาแล้วนะคะ หวังว่าคนที่ติดตามกันอยู่จะยังคงติดตามกันต่อไป
ต้องขอโทษด้วยที่มาช้ามาก ช่วงนี้เท้าติดปีกค่ะเดินทางไปโน้นมานี่บ่อยจนไม่มีเวลา ไม่ได้แก้ตัวนะคะแค่เป็นข้ออ้างเท่านั้นเอง
ขอกำลังใจเหมือนเดิมนะคะ by candle"
**********
ฝัน ใช่แล้วล่ะต้องใช่แน่ ๆ เรื่องทั้งหมดนั่นไม่มีอะไรจริงหรอกคงเป็นเพราะฉันดูซีรีย์ bad guy หลายรอบเกินไปนั่นแหละ หลับต่อดีกว่า
เอ...ว่าแต่ฉันไปทำอะไรมานี่ ทำไมถึงได้ง่วงนอนอย่างนี้ก็ไม่รู้
ใครทำอะไรหนวกหูชะมัด คนจะหลับจะนอน ฉันเอาผ้าห่มคลุมโปง
"ยอดาแซง ยอดาแซง" ได้ยินเหมือนใครเคาะประตูห้อง
"ยอดาแซง wakeup ตื่น ๆ"
ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ใครกันมาพูดจาประหลาด ๆ อยู่ใกล้ฉัน คนจะหลับจะนอนไม่รู้รึไง ฉันชักหงุดหงิดแล้วนะเนี่ย ฉันผุดลุกขึ้น ใครบางคนยืนอยู่ใกล้ ๆ เตียง
"เอ๋..."
ไม่จริงหรอก ไม่ใช่ แค่หน้าเหมือน เป็นไปไม่ได้!!!!!
ฉันเคยอ่านเจอ เขาบอกว่าในโลกนี้มีคนที่หน้าเหมือนกันสามคน และนี่ก็แค่หนึ่งในสาม
เขานั่งลงบนเตียง ฉันจ้องหน้าเขา ลองจับดูดีกว่าว่าตัวเป็น ๆ หรือเปล่า หรือว่าฉันยังฝันอยู่
"จึ๋ง ๆ" ฉันจิ้มแก้มเขาสองสามที คนจริง ๆ นี่หว่า
"ng เหรอ" ฉันพึมพำ
เขาพยักหน้า ฉุดฉันให้ลุกขึ้น ฉันเดินตามเขาลงมาชั้นล่างทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก แม่นั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง และฉันก็เดาได้ไม่ยากว่านั่นล่ะคือคนที่แม่ฉันจะแต่งงานด้วย
"ยินดีต้อนรับ ลูกสาว" คุณคิมพูด เล่นเอาฉันเหวอไปเลย พูดไทยได้ด้วยแม้สำเนียงจะออกแปร่ง ๆ สักหน่อยก็เหอะ
"สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้เขาสวย ๆ หนึ่งที พร้อมรอยยิ้มกว้างเป็นการฝากเนื้อฝากตัว
แต่เดี๋ยวก่อน...ข้าง ๆ คุณคิมยังมีอีกสองคนยืนอยู่ด้วย คนหนึ่งอายุใกล้เคียงกับคุณคิม ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มหล่อ (ใครอีกล่ะเนี่ย) ดูท่าว่าพวกเขาคงจะเป็นสมาชิกของบ้านหลังนี้ด้วยแน่ ๆ (ทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้มีแต่คนหน้าตาดี ๆ ก็ไม่รู้ รวมฉันกับแม่ด้วยนา ฮิ ฮิ)
คนสูงวัยกว่าคือคุณพ่อบ้านลี คุณคิมแนะนำอย่างนั้น
"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับคุณหนู candle"
"คุณหนู candle" ตายล่ะเขาเรียกฉันว่าคุณหนูด้วย พระเจ้าฉันข้ามน้ำข้ามทะเลมาไม่กี่ชั่วโมงกลายเป็นคุณหนูไปซะแล้ว เอ้อ...มันทำให้ฉันนึกถึงซีรีย์ เรื่อง lady castle (คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกล่ะสิ)
คุณพ่อบ้านโค้งให้ฉันด้วย ทำเอาฉันงง ไม่รู้จะยกมือไหว้ หรือโค้งให้ดี
"สวัสดีค่ะ" ฉันทำมันทั้งสองอย่างนั่นแหละ ไหว้ด้วยโค้งด้วย เรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ (มันคงดูตลกรึไงก็ไม่รู้)
"แต่ว่าอย่าเรียกคุณหนูเลยนะคะ มันเขิน"
คุณลีไม่พูดอะไรต่อ เพียงแต่ยิ้มแล้วก็โค้งให้ฉันอีก ไม่รู้ว่าไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดหรือยังไงกันแน่
ส่วนหนุ่มหล่ออีกคนที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ คุณลี คือลีวูจิน ลูกชายคนเดียวของคุณลี
แล้วฉันก็ได้รู้ว่าทำไมคนในบ้านนี้ถึงได้พูดภาษาไทยได้บ้าง นั่นเป็นเพราะ คุณลีมีภรรยาเป็นสาวไทย แว่ว ๆ มาว่าสวยซะด้วย (แต่สวยสู้แม่ฉันไม่ได้หรอก อันนี้คุณคิมยืนยันด้วยนะเออ) แต่ภรรยาคุณลีได้เสียชีวิตไปแล้ว ด้วยเรื่องอะไรฉันก็ไม่รู้หรอก ทิ้งไว้แต่ลูกชายสุดหล่อให้ดูต่างหน้า และก็อยู่บ้านเดียว่กันนี่แหละ เขาอายุน้อยกว่า ng สามสี่ปี ประมาณนั้น ทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นเยอะเลย เพราะสองพ่อลูกพูดไทยได้คล่องแคล่ว นี่แหละหนออานุภาพแห่งความรัก
ดูเหมือนลีวูจินจะเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อน และก็ผู้จัดการส่วนตัวของ ng ความหล่อของสองคนนี้สูสีนะฉันว่า ฉันสงสัยอยู่เหมือนกันนะเนี่ยว่าทำไมลีวูจินถึงไม่เป็นนักแสดงด้วยอีกคน ในเมื่อเขาคลุกคลีอยู่กับคนพวกนี้อยู่แล้วด้วย ไว้สนิทกันกว่านี้ฉันจะลองถามดูล่ะกัน ตอนนี้ขอทำตัวเป็นน้องสาวที่น่ารักไว้ก่อน
กลายเป็นว่าฉันมีพี่ชายถึงสองคนภายในเวลาอันรวดเร็ว แต่สำคัญตรงที่หล่อน่ารักทั้งสองคนนี่สิ (อิจฉามั๊ยเล่า)
**********
ทั้งที่ฉันยังงง ๆ ไม่รู้เหนือรู้ใต้ (อีกล่ะยัยคนนี้ งงตลอด) วันแต่งงานของแม่ก็มาถึง ไม่อยากจะคุยฉากนี้ฉันแย่งซีนแม่ไปเลยล่ะ
จริง ๆ แล้วฉันต้องใส่ชุดประจำชาติของเขา (ชุดฮันบก) แต่ฉันปฏิเสธไป เพราะว่าฉันเตรียมชุดของฉันไปเรียบร้อยแล้ว และฉันมั่นใจกับเรื่องนี้มาก (เป็นอภินันทนาการจากน้าอัญ ด้วยการขอร้อง อ้อนวอน แกมบังคับกลาย ๆ) แล้วชุดไทยสีงาช้างก็มาอยู่บนเรือนร่างที่สวยงามขอฉัน (ขอชมตัวเองหน่อยล่ะกัน)
พอฉันปรากฏตัวเท่านั้นแหละ แม่ยิ้มแก้มปริคงจะภูมิใจน่าดู
"wow สวยมากเหมือนตุ๊กตาเลย" ลีวูจินชมขึ้นเป็นคนแรก
"ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้ม
"ลูกสาวลุงสวยมาก"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันหอมแก้มคุณคิม
"อะไรกัน พี่ก็ชมเธอไม่เห็นขอบคุณแบบนั้นบ้าง" ลีวูจินโวยพลางหลิ่วตาเพียงไม่กี่วิหลังจากนั้น
"โอ๊ย..."
ngตบหัวเขาไปทีหนึ่ง แต่ไม่เห็นชมฉันบ้างเลย
คนมองฉันกันไปทั้งงานเลย ngแนะนำฉันกับแขกของงาน คนนั้นบ้างคนนี้บ้างซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นญาติ ๆ กัน ส่วนฉันก็แค่ไหว้สวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ (ถือเป็นการประชาสัมพันธ์ไทยแลนด์ไปด้วย)
ไม่มีใครที่เห็นฉันแล้วจะไม่ขอถ่ายรูปด้วย ถ้าเกิดฉันคิดเงินจากคนที่มาขอถ่ายรูปด้วยนี่นะ รับรองว่าได้เป็นล้านวอนแหง ๆ (ไม่ได้โม้) ที่สำคัญพี่ชายสุดเท่ห์ประกบฉันไม่ยอมห่างเลย เพราะว่าฉันทำท่าจะล้มตั้งหลายครั้ง ด้วยไม่ชินในเครื่องทรงและรองเท้าส้นสูง แต่ช่างเถอะจะเพราะอะไรก็ตามแต่ ngก็ดูแลฉันดีทีเดียวล่ะ (ปลื้มซะ) ถึงเขาจะไม่ปริปากชมฉันแต่เขาดูปลื้มจะตายไปเวลาแนะนำฉันกับคนอื่น ๆ
เทียนจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 เม.ย. 2555, 16:49:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 เม.ย. 2555, 20:43:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 1497
| << บทที่ ๑ | น้องสาวชาวเกาหลี >> |
ปอแก้ว 22 เม.ย. 2555, 17:11:32 น.
เอ...ตอนแรกใช่ wake up หรือเปล่าคะ?
แต่ตอนนี้อยากตื่นมาโดยมี ng ปลุกอ่ะค่ะ กริ๊ดๆ
ว่าแล้วก็วิ่งไปหยิบพีดามมาดูอีกรอบ แอร๊ยยยย~~
เอ...ตอนแรกใช่ wake up หรือเปล่าคะ?
แต่ตอนนี้อยากตื่นมาโดยมี ng ปลุกอ่ะค่ะ กริ๊ดๆ
ว่าแล้วก็วิ่งไปหยิบพีดามมาดูอีกรอบ แอร๊ยยยย~~
เทียนจันทร์ 22 เม.ย. 2555, 20:15:30 น.
กรี๊ดได้ตามสบายค่ะ เพราะพี่ชายคนนี้น่ารักมาก
กรี๊ดได้ตามสบายค่ะ เพราะพี่ชายคนนี้น่ารักมาก
นัฐชา 24 เม.ย. 2555, 07:40:26 น.
น่ารักอ่ะ
น่ารักอ่ะ
ปลายสี 25 เม.ย. 2555, 00:19:06 น.
อ่านแล้วรู้สึกตัวเองเป็นนางเอก 5555 คิดถึงเกาหลีจังเลยค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกตัวเองเป็นนางเอก 5555 คิดถึงเกาหลีจังเลยค่ะ
เทียนจันทร์ 25 เม.ย. 2555, 17:32:22 น.
แน่นอนอยู่แล้ว คุณคือนางเอก love love ค่ะ
แน่นอนอยู่แล้ว คุณคือนางเอก love love ค่ะ