วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: ตอนพิเศษ (เขียนไปแก้ไปเพื่อความสมบูรณ์)
หนึ่งชั่วโมงกับการรอคอย รถของนครจึงได้มาถึงบ้านเริมน้ำ ดารกาประคองนครลงจากเรือน คนขับรถเห็นอาการนายบาดเจ็บเช่นนั้นเขารีบเข้ามาประคองพร้อมถาม
“ใครทำท่านครับ ผมจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้”
“ไม่มีอะไร อั๊วเล่นปืน แต่มันใส่เท่านั้น”
“จริงหรือครับ” คนขับรถถาม พลางเหลือบตามองดารกาซึ่งร้องไห้จนตาบวมช้ำ เขาค้นหารอยพิรุธ แต่นายของเขาสำทับว่า
“อย่าได้เสือกเรื่องนี้เด็ดขาด อั๊วว่าปืนลั่นก็ลั่น ไปพาอั๊วไปโรงพยาบาล”
“ครับท่าน”
ดารกาเปิดประตูรถให้นคร ก่อนปิดเบาๆ นครยื่นหน้าออกมาหาอีกฝ่าย ออกปากรับคำ
“อย่าห่วงน้องแดง อย่าคิดอะไรสั้นๆนะ สัญญากับพี่ได้มั้ย”
“แดงจะรอค่ะ รอจนกว่าเรื่องนี้จะเงียบจริง”เธอตอบ พลางพนมมือไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อม “เมตตาน้องสาวคนนี้ด้วยนะคะพี่นคร”
“น้องแดง รักษาตัวด้วยนะ ถ้าหมวดกลับมา เอ่อเขาคงไม่ทำร้ายน้องแดงแน่ๆ เมื่อกี้นี้พี่เห็นแล้ว”
ดารกาเบือนหน้าซ่อนน้ำตาซึ่งไหลพรากลงมาอีกแล้ว
“น้องแดง”
“พี่จะไปโรงพยาบาลอะไรคะ”
“JK”
“แดงคงมีโอกาสไปเยี่ยมค่ะ ลาก่อนนะคะพี่นคร”
“อย่าบอกลาพี่ได้มั้ยน้องแดง”
ดารกา หมุนกายเดินหันหลังกลับเข้าบ้านอย่างไม่สนใจว่านครจะมองเธอว่าเป็นคนใจดำ หากเธอเจ็บพอแล้วต่อการกระทำซึ่งนำพาความเดือดร้อนมาให้จากชายหนุ่ม ซึ่งรักอย่างหูหนวกตาบอด รักอย่างต้องการครอบครอง รักเหมือนเช่นที่เธอเคยทำต่อเปรมมาแล้ว เธอรู้ดีว่าความรักเช่นนั้นทำให้เจ็บปวดได้เสมอ!!
ไอ้บ้าเอ๊ย...นครบริภาษตนเองอย่างเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องร้ายนี้ขึ้นมาได้ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่า ไม่โกรธเปรมสักนิดที่ทำร้ายเขา เพราะหลงจู๊หนุ่มได้คิดเมื่อฉุกใจ เปรมเบนกระบอกปืนหนีดารกาเมื่อเธอเอาตัวเข้าขวางกลางวิถีกระสุน เธอทำเพราะไม่อยากให้สามีเป็นฆาตกร ส่วนเปรม แม้โมโหสุดขีด แต่ความรักยังมีมาก เขาไม่อาจทำร้ายดารกา ทั้งที่เข้าใจผิดเต็มที่
หลงจู๊เคยคิดอยากให้เปรมเข้าใจผิด เพื่อให้ดารกาได้เลิกราหย่าร้างกัน หากว่าเมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นจริง นักเลงอย่างเขาไม่อาจยอมรับการกระทำอันต่ำทรามนั้นได้ลง เขาไม่อยากเห็นดารกาเสียใจขนาดนี้เลย ไม่เลยสักนิดเดียว!
คนขับรถพานายไปส่งโรงพยาบาลตามคำสั่ง แต่เมื่อผ่านโรงพยาบาลทหาร นครเปลี่ยนใจเข้าโรงพยาบาลนี้แทน เพราะเขารู้สึกเพลียมาก รู้ตัวว่าเป็นเพราะเสียเลือด
“เข้าโรงพยาบาลนี้ละเหวง” นายเหวง รีบเลี้ยงรถเข้าไปทันที ยามมาดูคนเจ็บ (สมัยก่อนไม่มีบัตรแจก) ก่อนปล่อยเข้าไปได้
เตียงนอนถูกเข็นมารับคนไข้เข้าสู่ห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว เวลาต่อมา พยาบาลเข้ามาสอบถามอาการ จากนั้นคุณหมอในชุดเสื้อกราวนด์ได้เข้ามาดูแลอาการอีกทีหนึ่ง เธอตรวจดูบาดแผลค่อนข้างลึก ริมฝีปากสวย เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานๆ กับพยาบาลและคนไข้ว่า
“เกือบตัดเส้นเลือดใหญ่ทีเดียว โชคดีนะ”
“ครับผมมีโชคร้ายมากกว่าโชคดีครับคุณหมอ” นครเอ่ย ดวงตาลอยเหม่อมองเพดาน อาการทอดเหม่อ ทำให้คุณหมอคนสวย นำไฟฉายมาส่องม่านตา เพื่อดูอาการม่านตาหรี่หรือขยายเต็ม
“ต้องพักรักษาตัวหลายวันหน่อย เสียเลือดไปมาก ดีนะไม่ถูกอวัยวะสำคัญ”
“คุณหมอช่างมองโลกในแง่ดีเหลือเกิน ผมโดนยิงก็ว่าผมโชคดี ผมเสียเลือดมากก็ยังว่าดีอีก นี่ผมต้องโดนตัดขั้วหัวใจหรือครบผมถึงจะเป็นคนโชคร้ายที่สุด”
“การตอบรักของคนไข้อยู่ในเกณฑ์ดี” คุณหมอเปรยกับพยาบาล นครหงุดหงิดกับคุณหมอคนดี ซึ่งเห็นว่าดีไปทุกเรื่องทั้งที่เขากำลังใกล้หลับอยู่แล้ว เขาจะหลับได้อย่างไร เขายังไม่อยากหลับ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปรักษาตัวที่บ้าน
“ผมอยากกลับบ้าน”
“ได้กลับแน่ค่ะ เพราะเตียงเราก็ไม่ค่อยว่าง ห้องพิเศษก็เต็ม รับรองว่าคุณได้กลับบ้านแน่ๆค่ะ”
คุณหมอสาวสวยสั่งฉีดยาอะไรไม่รู้ นครได้ยินเสียงเบาและไกลมาก มากเสียจนไม่ได้ยินอะไรอีกเลย!!
***********
นครนอนโรงพยาบาลเพื่อรักษาบาดแผลอักเสบ และการเสียเลือดมาก หน้าห้องพักของเขามีคนอารักขาอยู่ถึงหกคน คอยระแวดระวังเกือบทุกมุม
คุณหมอเดินวอร์ดเป็นประจำ วันนี้มาห้องคนไข้ระดับเจ้าพ่อ ซึ่งร้องอยากกลับบ้าทันทีที่ฟื้น หมอคนสวยจึงได้สั่งให้ฉีดยาคลยายเครียดเข้าไปสงบอาการ และก่อนที่เขาจะหลับ นครจะพึมพำว่าจะฟ้องร้องหมอที่ทำให้เขาหลับอยู่เรื่อย
นายเหวงเปิดประตูห้องให้หมอและพยาบาลเข้าไปในห้องคนไข้ นครเหลียวหน้ามามองคุณหมอ แล้วเอ่ยทันที
“ผมจะกลับบ้านวันนี้นะหมอ”
“ยังกลับไม่ได้ค่ะยังมีไข้อยู่เลย”
“แต่ผมอยากกลับ”เขาดื้อดึง
“แต่หมอไม่อยากโดนฟ้องร้องว่าปล่อยคนไข้ให้กลับไปตายนี่คะ”
“คนอย่างผมไม่ตายง่ายๆหรอกหมอ”
“นั่นสิคะ แค่โดนกระสุนเฉี่ยวเส้นเลือดใหญ่ไปนิดเดียว คนยิงไม่มีฝีมือเลยนะคะ”
นครรำคาญกับคนเป็นหมอซึ่งเถียงไม่ตกฟาก ดังนั้นเขาจึงอดต่อว่าเสียไม่ได้
“ผมไม่เคยเห็นคุณหมอที่ไหนช่างพูดช่างว่าแบบคุณเลย คุณหมอ...”เขาอ่านป้ายชื่อที่เสื้อกราวนด์เป็นครั้งแรก “คุณหมอหนึ่งหรัด”
“หมอเห็นคุณทำท่าเหมือนอกหักเลยชวนคุยน่ะค่ะ เผื่อจะสำนึกได้ว่ายังมีเพื่อนอยู่บนโลกนี้อีกมาก คุณจะได้ไม่ต้องวิ่งไปชนกระสุนใครง่ายๆมากกว่าจะแจ้งว่าปืนลั่น”
นครเจ็บปลาบกับสายตาของคนเป็นหมอซึ่งเจาะทะลุทะลวงไปถึงในใจของเขา
“คุณหมออย่าทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลยว่า ผมไม่ได้ทำปืนลั่นใส่ตัวเอง”
“พอดีเห็นบาดแผลเลยคำนวณระยอที่โดนยิงน่าจะห่างประมาณสองเมตร คุณคงไม่ขว้างปืนใส่ข้างฝาให้มันกระเด็นเปรี้ยงเหนี่ยวไกเข้าใส่หรอกกระมัง”
“ไม่รู้นะว่าคุณหมอเป็นนักคำนวณเสียด้วย”
หมอหนึ่งหรัด ยิ้มในสีหน้า หันไปบอกพยาบาลว่า
“เป็นปกติดีนะ”
นครร้อนตัวขึ้นมาทันทีกับคำของหมอหนึ่งหรัด จึงโวยวายว่า
“คุณหมอมาทดสอบผมว่าผมบ้าหรือไง”
“จิตแพทย์เขาฝากงานมาให้หมอทำน่ะค่ะ” กล่าวพลางคุณหมอหัวเราะเสียงใส
นครทำเคร่งเครียดอย่างวางท่า ก่อนยอมรับความจริงว่า รู้สึกหายเหงากว่าเข้ามาอยู่ในวันแรกเยอะเลย เขามองตามหลังคุณหมอหนึ่งหรัดออกไป และยอมรับ หมอซึ่งดูเหมือนเพิ่งจบใหม่คนนี้รักษาทั้งแผลกาย แผลใจได้เก่งไม่น้อยทีเดียว
วันนี้เปรมแต่งกายสุภาพเดินมากับดารกา ซึ่งคล้องแขนสามีโดยแน่น ยิ่งเห็นลูกน้องนครวางท่าถมึงทึงตั้งแต่คอยระแวดระวังอยู่หน้าตึกโรงพยาบาล เรื่อยมาตามทาง ดารกายิ่งใจสั่น มีความห่วงใยสามียิ่งนัก ต่างจากเปรม ซึ่งเขาไม่หวั่นไหวต่อบุคคลรอบข้างแม้แต่น้อย เขากำลังมีงานใหญ่รออยู่ คนพวกนี้ไม่ใช่อุปสรรคของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ทำร้ายเจ้านายของคนเหล่านี้ก็ตามที
สองหนุ่มสาวสวนทางกับ หมอคนสวย ซึ่งอีกฝ่ายรีบยกมือไหว้เปรม
“พี่เปรม คุณแดง หวัดดีค่ะ”
“คุณมะนาว อ้าวเป็นคุณหมอแล้วหรือครับ คุณมะพร้าวละครับ” เปรมถามหาคู่แฝดคนละเพศแต่ติดกันเหนียวแน่นมาก หมอหนึ่งหรัดยิ้มสวย
“คนนั้นไปใช้ทุนที่ลพบุรีค่ะ มะนาวเลยเหงาไปหน่อย ไม่อยากตามไปหาค่ะ”
“เห็นทีคุณมะพร้าวจะมีคนรักได้แล้ว ไม่ต้องเข้าใจว่าคุณมะนาวเป็นแฟน”
หมอหนึ่งหรัดหัวเราะเสียงใสกับความจริง ซึ่งทั้งเธอและน้องชายทำให้คนรอบข้างเข้าใจผิดว่าเป็นคู่รักกัน เพราะความเป็นฝาแฝดที่สนิทกันมากไปไหนไปด้วยกัน ทำให้คนอื่นเข้าไม่ติดทีเดียว
“มาฝากท้องหรือคะคุณแดง แหมเสียดายมะนาวเป็นหมอศัลยกรรม แต่มะพร้าวเป็นหมอสูตินารี”
“อุ๊ย...แดงยังไม่มีค่ะคุณมะนาว”
“อีกไม่นานหรอกครับ”เปรมยืนยันเสียงหนัก หมอหนึ่งหรัดอมยิ้ม ก่อนถามด้วยความสนิทสนมกับเปรม
“มาเยี่ยมใครหรือคะ”
“คุณนคร คนรู้จักกันครับคุณมะนาว”
“อ้อคนไข้ของมะนาวเองค่ะ บ่ายสามโมงมะนาวจะเข้าไปดูอาการ เชิญพี่เปรมเยี่ยมเถอะค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“เอ่อเดี๋ยวค่ะพี่เปรม” หนึ่งหรัดนึกอะไรได้บางอย่างจึงเรียกรั้งเปรมเอาไว้ เปรมหยุดชะงัก หันไปรอคำถาม
“ฝีมือพี่เปรมหรือเปล่าคะกระสุนนัดนั้น”
“ทำไมคุณมะนาวถามอย่างนั้นละครับ”
“มะนาวสังหรณ์ขึ้นมาหน่อยๆ นึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นคนไข้ที่ไหนมาก่อน เห็นคุณแดงแล้วจำได้ว่าวันแต่งงาน คนไข้ของมะนาวทำท่าจะเป็นเจ้าบ่าวเสียเองน่ะค่ะ อดเอามาโยงกันไม่ได้ตามประสาหมอนักสืบ” ธอกล่าวทีเล่นทีจริง
เปรมไม่ตอบ แต่ยิ้มเล็กน้อย ดารกาหน้าเซียว หมอหนึ่งหรัดหัวเราะนิดๆ แล้วขอตัวจากไป ดารกาเงยขึ้นมองสามีอย่างหวั่นใจ เพราะเรื่องนครโดนยิง ดารกาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นฝีมือของเปรม ส่วนเปรมบีบมือภรรยาปลอบใจว่า
“คุณมะนาวเธออำคนเก่ง เธอเป็นคนร่าเริง อย่าไปหลงกลเธอล่ะ คุณมะพร้าวโดนเป็นประจำ มาบ่นให้พี่ฟังตอนอยู่ในสังกัดท่านจอมพล”
ดารกาถอนใจอย่างโล่งอกขึ้นมาได้ เพราะถึงแม้หมอหนึ่งหรัดจะรู้ความจริง แต่ไม่เป็นภัยสำหรับเปรม เท่านี้เธอพอใจมากแล้ว!!!
“ใครทำท่านครับ ผมจะไปจัดการมันเดี๋ยวนี้”
“ไม่มีอะไร อั๊วเล่นปืน แต่มันใส่เท่านั้น”
“จริงหรือครับ” คนขับรถถาม พลางเหลือบตามองดารกาซึ่งร้องไห้จนตาบวมช้ำ เขาค้นหารอยพิรุธ แต่นายของเขาสำทับว่า
“อย่าได้เสือกเรื่องนี้เด็ดขาด อั๊วว่าปืนลั่นก็ลั่น ไปพาอั๊วไปโรงพยาบาล”
“ครับท่าน”
ดารกาเปิดประตูรถให้นคร ก่อนปิดเบาๆ นครยื่นหน้าออกมาหาอีกฝ่าย ออกปากรับคำ
“อย่าห่วงน้องแดง อย่าคิดอะไรสั้นๆนะ สัญญากับพี่ได้มั้ย”
“แดงจะรอค่ะ รอจนกว่าเรื่องนี้จะเงียบจริง”เธอตอบ พลางพนมมือไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อม “เมตตาน้องสาวคนนี้ด้วยนะคะพี่นคร”
“น้องแดง รักษาตัวด้วยนะ ถ้าหมวดกลับมา เอ่อเขาคงไม่ทำร้ายน้องแดงแน่ๆ เมื่อกี้นี้พี่เห็นแล้ว”
ดารกาเบือนหน้าซ่อนน้ำตาซึ่งไหลพรากลงมาอีกแล้ว
“น้องแดง”
“พี่จะไปโรงพยาบาลอะไรคะ”
“JK”
“แดงคงมีโอกาสไปเยี่ยมค่ะ ลาก่อนนะคะพี่นคร”
“อย่าบอกลาพี่ได้มั้ยน้องแดง”
ดารกา หมุนกายเดินหันหลังกลับเข้าบ้านอย่างไม่สนใจว่านครจะมองเธอว่าเป็นคนใจดำ หากเธอเจ็บพอแล้วต่อการกระทำซึ่งนำพาความเดือดร้อนมาให้จากชายหนุ่ม ซึ่งรักอย่างหูหนวกตาบอด รักอย่างต้องการครอบครอง รักเหมือนเช่นที่เธอเคยทำต่อเปรมมาแล้ว เธอรู้ดีว่าความรักเช่นนั้นทำให้เจ็บปวดได้เสมอ!!
ไอ้บ้าเอ๊ย...นครบริภาษตนเองอย่างเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องร้ายนี้ขึ้นมาได้ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่า ไม่โกรธเปรมสักนิดที่ทำร้ายเขา เพราะหลงจู๊หนุ่มได้คิดเมื่อฉุกใจ เปรมเบนกระบอกปืนหนีดารกาเมื่อเธอเอาตัวเข้าขวางกลางวิถีกระสุน เธอทำเพราะไม่อยากให้สามีเป็นฆาตกร ส่วนเปรม แม้โมโหสุดขีด แต่ความรักยังมีมาก เขาไม่อาจทำร้ายดารกา ทั้งที่เข้าใจผิดเต็มที่
หลงจู๊เคยคิดอยากให้เปรมเข้าใจผิด เพื่อให้ดารกาได้เลิกราหย่าร้างกัน หากว่าเมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นจริง นักเลงอย่างเขาไม่อาจยอมรับการกระทำอันต่ำทรามนั้นได้ลง เขาไม่อยากเห็นดารกาเสียใจขนาดนี้เลย ไม่เลยสักนิดเดียว!
คนขับรถพานายไปส่งโรงพยาบาลตามคำสั่ง แต่เมื่อผ่านโรงพยาบาลทหาร นครเปลี่ยนใจเข้าโรงพยาบาลนี้แทน เพราะเขารู้สึกเพลียมาก รู้ตัวว่าเป็นเพราะเสียเลือด
“เข้าโรงพยาบาลนี้ละเหวง” นายเหวง รีบเลี้ยงรถเข้าไปทันที ยามมาดูคนเจ็บ (สมัยก่อนไม่มีบัตรแจก) ก่อนปล่อยเข้าไปได้
เตียงนอนถูกเข็นมารับคนไข้เข้าสู่ห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว เวลาต่อมา พยาบาลเข้ามาสอบถามอาการ จากนั้นคุณหมอในชุดเสื้อกราวนด์ได้เข้ามาดูแลอาการอีกทีหนึ่ง เธอตรวจดูบาดแผลค่อนข้างลึก ริมฝีปากสวย เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานๆ กับพยาบาลและคนไข้ว่า
“เกือบตัดเส้นเลือดใหญ่ทีเดียว โชคดีนะ”
“ครับผมมีโชคร้ายมากกว่าโชคดีครับคุณหมอ” นครเอ่ย ดวงตาลอยเหม่อมองเพดาน อาการทอดเหม่อ ทำให้คุณหมอคนสวย นำไฟฉายมาส่องม่านตา เพื่อดูอาการม่านตาหรี่หรือขยายเต็ม
“ต้องพักรักษาตัวหลายวันหน่อย เสียเลือดไปมาก ดีนะไม่ถูกอวัยวะสำคัญ”
“คุณหมอช่างมองโลกในแง่ดีเหลือเกิน ผมโดนยิงก็ว่าผมโชคดี ผมเสียเลือดมากก็ยังว่าดีอีก นี่ผมต้องโดนตัดขั้วหัวใจหรือครบผมถึงจะเป็นคนโชคร้ายที่สุด”
“การตอบรักของคนไข้อยู่ในเกณฑ์ดี” คุณหมอเปรยกับพยาบาล นครหงุดหงิดกับคุณหมอคนดี ซึ่งเห็นว่าดีไปทุกเรื่องทั้งที่เขากำลังใกล้หลับอยู่แล้ว เขาจะหลับได้อย่างไร เขายังไม่อยากหลับ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปรักษาตัวที่บ้าน
“ผมอยากกลับบ้าน”
“ได้กลับแน่ค่ะ เพราะเตียงเราก็ไม่ค่อยว่าง ห้องพิเศษก็เต็ม รับรองว่าคุณได้กลับบ้านแน่ๆค่ะ”
คุณหมอสาวสวยสั่งฉีดยาอะไรไม่รู้ นครได้ยินเสียงเบาและไกลมาก มากเสียจนไม่ได้ยินอะไรอีกเลย!!
***********
นครนอนโรงพยาบาลเพื่อรักษาบาดแผลอักเสบ และการเสียเลือดมาก หน้าห้องพักของเขามีคนอารักขาอยู่ถึงหกคน คอยระแวดระวังเกือบทุกมุม
คุณหมอเดินวอร์ดเป็นประจำ วันนี้มาห้องคนไข้ระดับเจ้าพ่อ ซึ่งร้องอยากกลับบ้าทันทีที่ฟื้น หมอคนสวยจึงได้สั่งให้ฉีดยาคลยายเครียดเข้าไปสงบอาการ และก่อนที่เขาจะหลับ นครจะพึมพำว่าจะฟ้องร้องหมอที่ทำให้เขาหลับอยู่เรื่อย
นายเหวงเปิดประตูห้องให้หมอและพยาบาลเข้าไปในห้องคนไข้ นครเหลียวหน้ามามองคุณหมอ แล้วเอ่ยทันที
“ผมจะกลับบ้านวันนี้นะหมอ”
“ยังกลับไม่ได้ค่ะยังมีไข้อยู่เลย”
“แต่ผมอยากกลับ”เขาดื้อดึง
“แต่หมอไม่อยากโดนฟ้องร้องว่าปล่อยคนไข้ให้กลับไปตายนี่คะ”
“คนอย่างผมไม่ตายง่ายๆหรอกหมอ”
“นั่นสิคะ แค่โดนกระสุนเฉี่ยวเส้นเลือดใหญ่ไปนิดเดียว คนยิงไม่มีฝีมือเลยนะคะ”
นครรำคาญกับคนเป็นหมอซึ่งเถียงไม่ตกฟาก ดังนั้นเขาจึงอดต่อว่าเสียไม่ได้
“ผมไม่เคยเห็นคุณหมอที่ไหนช่างพูดช่างว่าแบบคุณเลย คุณหมอ...”เขาอ่านป้ายชื่อที่เสื้อกราวนด์เป็นครั้งแรก “คุณหมอหนึ่งหรัด”
“หมอเห็นคุณทำท่าเหมือนอกหักเลยชวนคุยน่ะค่ะ เผื่อจะสำนึกได้ว่ายังมีเพื่อนอยู่บนโลกนี้อีกมาก คุณจะได้ไม่ต้องวิ่งไปชนกระสุนใครง่ายๆมากกว่าจะแจ้งว่าปืนลั่น”
นครเจ็บปลาบกับสายตาของคนเป็นหมอซึ่งเจาะทะลุทะลวงไปถึงในใจของเขา
“คุณหมออย่าทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลยว่า ผมไม่ได้ทำปืนลั่นใส่ตัวเอง”
“พอดีเห็นบาดแผลเลยคำนวณระยอที่โดนยิงน่าจะห่างประมาณสองเมตร คุณคงไม่ขว้างปืนใส่ข้างฝาให้มันกระเด็นเปรี้ยงเหนี่ยวไกเข้าใส่หรอกกระมัง”
“ไม่รู้นะว่าคุณหมอเป็นนักคำนวณเสียด้วย”
หมอหนึ่งหรัด ยิ้มในสีหน้า หันไปบอกพยาบาลว่า
“เป็นปกติดีนะ”
นครร้อนตัวขึ้นมาทันทีกับคำของหมอหนึ่งหรัด จึงโวยวายว่า
“คุณหมอมาทดสอบผมว่าผมบ้าหรือไง”
“จิตแพทย์เขาฝากงานมาให้หมอทำน่ะค่ะ” กล่าวพลางคุณหมอหัวเราะเสียงใส
นครทำเคร่งเครียดอย่างวางท่า ก่อนยอมรับความจริงว่า รู้สึกหายเหงากว่าเข้ามาอยู่ในวันแรกเยอะเลย เขามองตามหลังคุณหมอหนึ่งหรัดออกไป และยอมรับ หมอซึ่งดูเหมือนเพิ่งจบใหม่คนนี้รักษาทั้งแผลกาย แผลใจได้เก่งไม่น้อยทีเดียว
วันนี้เปรมแต่งกายสุภาพเดินมากับดารกา ซึ่งคล้องแขนสามีโดยแน่น ยิ่งเห็นลูกน้องนครวางท่าถมึงทึงตั้งแต่คอยระแวดระวังอยู่หน้าตึกโรงพยาบาล เรื่อยมาตามทาง ดารกายิ่งใจสั่น มีความห่วงใยสามียิ่งนัก ต่างจากเปรม ซึ่งเขาไม่หวั่นไหวต่อบุคคลรอบข้างแม้แต่น้อย เขากำลังมีงานใหญ่รออยู่ คนพวกนี้ไม่ใช่อุปสรรคของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ทำร้ายเจ้านายของคนเหล่านี้ก็ตามที
สองหนุ่มสาวสวนทางกับ หมอคนสวย ซึ่งอีกฝ่ายรีบยกมือไหว้เปรม
“พี่เปรม คุณแดง หวัดดีค่ะ”
“คุณมะนาว อ้าวเป็นคุณหมอแล้วหรือครับ คุณมะพร้าวละครับ” เปรมถามหาคู่แฝดคนละเพศแต่ติดกันเหนียวแน่นมาก หมอหนึ่งหรัดยิ้มสวย
“คนนั้นไปใช้ทุนที่ลพบุรีค่ะ มะนาวเลยเหงาไปหน่อย ไม่อยากตามไปหาค่ะ”
“เห็นทีคุณมะพร้าวจะมีคนรักได้แล้ว ไม่ต้องเข้าใจว่าคุณมะนาวเป็นแฟน”
หมอหนึ่งหรัดหัวเราะเสียงใสกับความจริง ซึ่งทั้งเธอและน้องชายทำให้คนรอบข้างเข้าใจผิดว่าเป็นคู่รักกัน เพราะความเป็นฝาแฝดที่สนิทกันมากไปไหนไปด้วยกัน ทำให้คนอื่นเข้าไม่ติดทีเดียว
“มาฝากท้องหรือคะคุณแดง แหมเสียดายมะนาวเป็นหมอศัลยกรรม แต่มะพร้าวเป็นหมอสูตินารี”
“อุ๊ย...แดงยังไม่มีค่ะคุณมะนาว”
“อีกไม่นานหรอกครับ”เปรมยืนยันเสียงหนัก หมอหนึ่งหรัดอมยิ้ม ก่อนถามด้วยความสนิทสนมกับเปรม
“มาเยี่ยมใครหรือคะ”
“คุณนคร คนรู้จักกันครับคุณมะนาว”
“อ้อคนไข้ของมะนาวเองค่ะ บ่ายสามโมงมะนาวจะเข้าไปดูอาการ เชิญพี่เปรมเยี่ยมเถอะค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“เอ่อเดี๋ยวค่ะพี่เปรม” หนึ่งหรัดนึกอะไรได้บางอย่างจึงเรียกรั้งเปรมเอาไว้ เปรมหยุดชะงัก หันไปรอคำถาม
“ฝีมือพี่เปรมหรือเปล่าคะกระสุนนัดนั้น”
“ทำไมคุณมะนาวถามอย่างนั้นละครับ”
“มะนาวสังหรณ์ขึ้นมาหน่อยๆ นึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นคนไข้ที่ไหนมาก่อน เห็นคุณแดงแล้วจำได้ว่าวันแต่งงาน คนไข้ของมะนาวทำท่าจะเป็นเจ้าบ่าวเสียเองน่ะค่ะ อดเอามาโยงกันไม่ได้ตามประสาหมอนักสืบ” ธอกล่าวทีเล่นทีจริง
เปรมไม่ตอบ แต่ยิ้มเล็กน้อย ดารกาหน้าเซียว หมอหนึ่งหรัดหัวเราะนิดๆ แล้วขอตัวจากไป ดารกาเงยขึ้นมองสามีอย่างหวั่นใจ เพราะเรื่องนครโดนยิง ดารกาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นฝีมือของเปรม ส่วนเปรมบีบมือภรรยาปลอบใจว่า
“คุณมะนาวเธออำคนเก่ง เธอเป็นคนร่าเริง อย่าไปหลงกลเธอล่ะ คุณมะพร้าวโดนเป็นประจำ มาบ่นให้พี่ฟังตอนอยู่ในสังกัดท่านจอมพล”
ดารกาถอนใจอย่างโล่งอกขึ้นมาได้ เพราะถึงแม้หมอหนึ่งหรัดจะรู้ความจริง แต่ไม่เป็นภัยสำหรับเปรม เท่านี้เธอพอใจมากแล้ว!!!
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 มี.ค. 2555, 16:40:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 มี.ค. 2555, 16:40:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 6519
| << รักคือรัก |
คิมหันตุ์ 22 มี.ค. 2555, 17:15:41 น.
อืม...........คุณนคร ฟ้าส่งคุณหมอแสนเก่งมาให้แล้ว รีบๆ มารับด่วน
อืม...........คุณนคร ฟ้าส่งคุณหมอแสนเก่งมาให้แล้ว รีบๆ มารับด่วน
นางแก้ว 22 มี.ค. 2555, 17:25:32 น.
555ไม่ใช่หรอกค่ะ เขียนให้มีคุณหมอมารักษาน่ะค่ะ เป้นคุณหมอที่น่ารักน่าลุ้น
555ไม่ใช่หรอกค่ะ เขียนให้มีคุณหมอมารักษาน่ะค่ะ เป้นคุณหมอที่น่ารักน่าลุ้น
violette 22 มี.ค. 2555, 19:34:31 น.
อ่าว อุตส่าห์ลุ้นให้นครกับคุณหมอมะนาวซักหน่อยคะ อิอิ
อ่าว อุตส่าห์ลุ้นให้นครกับคุณหมอมะนาวซักหน่อยคะ อิอิ
nutcha 22 มี.ค. 2555, 20:43:01 น.
เราก็คิดว่าฟ้าส่งคุณหมอมะนาวมารักษาใจให้นครซะอีก
เราก็คิดว่าฟ้าส่งคุณหมอมะนาวมารักษาใจให้นครซะอีก
konhin 22 มี.ค. 2555, 21:07:13 น.
ฟ้าไม่ได้ส่งมา แต่นางแก้วส่งมาต่างหาก
ฟ้าไม่ได้ส่งมา แต่นางแก้วส่งมาต่างหาก
angelarki 22 มี.ค. 2555, 22:18:02 น.
กระซิกๆ ฟืดๆๆ พี่นครน่าจะมีคู่นะคะป้ากุ หนูแดง (ตัวแดงๆ) อ้อนวอนป้ากุน้ำตาพาลจะไหลพรากๆๆอาบสองแก้ม (จะได้ว่างใจว่าจะเลิกยุ่งกับตูแน่นอนสักที) ฮ่าฮ่า
กระซิกๆ ฟืดๆๆ พี่นครน่าจะมีคู่นะคะป้ากุ หนูแดง (ตัวแดงๆ) อ้อนวอนป้ากุน้ำตาพาลจะไหลพรากๆๆอาบสองแก้ม (จะได้ว่างใจว่าจะเลิกยุ่งกับตูแน่นอนสักที) ฮ่าฮ่า
tookta 23 มี.ค. 2555, 08:23:59 น.
ไชโย คุณนครจะมีคนดูแลหัวใจแล้ว 555 ขอบคุณไรเตอร์นะคะ ที่มอบความสุขให้นักอ่านทุกคนค่ะ
ไชโย คุณนครจะมีคนดูแลหัวใจแล้ว 555 ขอบคุณไรเตอร์นะคะ ที่มอบความสุขให้นักอ่านทุกคนค่ะ
นางแก้ว 23 มี.ค. 2555, 09:37:17 น.
รักยม ค่ะรักยมยังอยู่
รักยม ค่ะรักยมยังอยู่
อริสา 23 มี.ค. 2555, 09:38:19 น.
คุณหมอน่ารักจัง ใครหนอจะได้เป็นคู่ แล้วนครจะมีคู่กะใครเขาไหมเนี่ย
คุณหมอน่ารักจัง ใครหนอจะได้เป็นคู่ แล้วนครจะมีคู่กะใครเขาไหมเนี่ย
sirynth 23 มี.ค. 2555, 16:17:45 น.
manow narak ka, does Nakorn have a chance?
manow narak ka, does Nakorn have a chance?
angelarki 23 มี.ค. 2555, 22:18:42 น.
ฮ่าฮ่า ได้รักยมไปพี่นครคงได้ช้ำในตาย ขอมะนาวเปรี้ยวๆแทนยัยรักยมสีกระบานได้ไหม (นครต่อรอง >.<)
ฮ่าฮ่า ได้รักยมไปพี่นครคงได้ช้ำในตาย ขอมะนาวเปรี้ยวๆแทนยัยรักยมสีกระบานได้ไหม (นครต่อรอง >.<)
Zephyr 24 มี.ค. 2555, 00:47:49 น.
มะพร้าวมะนาวโตแล้ววววววววววว เอ น่าจะสลับสาขาเฉพาะทางกันนะ ฮ่าๆๆๆ
เจ็บปานนั้นยังมิวาย ปากหาเรื่องนะนายนคร ชริ
จะได้คู่กันมั้ยนะ มะนาวกะตานคร แต่อย่าเอามะพร้าวคู่กะยายไหมนะคะ กลัวอ่ะ
มะพร้าวมะนาวโตแล้ววววววววววว เอ น่าจะสลับสาขาเฉพาะทางกันนะ ฮ่าๆๆๆ
เจ็บปานนั้นยังมิวาย ปากหาเรื่องนะนายนคร ชริ
จะได้คู่กันมั้ยนะ มะนาวกะตานคร แต่อย่าเอามะพร้าวคู่กะยายไหมนะคะ กลัวอ่ะ
