สองฝั่งรัก
สาวโสดในเมืองใหญ่อย่างกานตีจะทำอย่างไร เมื่อวันหนึ่งชายหนุ่มในฝันที่เธอเคยเฝ้ามองอยู่ฝ่ายเดียวมานาน ได้แวะเวียนเข้ามารู้จัก และดูเหมือนจะรุกเข้าใกล้ตัวและหัวใจของเธอเข้ามาทุกที
โดยมีตัวช่วยเป็นน้องสาวจอมป่วนของเขา ที่เจอกับเพื่อนหนุ่มใกล้ตัวของเธอทีไร เป็นมีเรื่องกันทุกครั้ง
แถมมีอุปสรรคความรักที่เข้ามาหาไม่ได้ขาด ความรักของเขาและเธอจะเป็นเช่นไร...
โดยมีตัวช่วยเป็นน้องสาวจอมป่วนของเขา ที่เจอกับเพื่อนหนุ่มใกล้ตัวของเธอทีไร เป็นมีเรื่องกันทุกครั้ง
แถมมีอุปสรรคความรักที่เข้ามาหาไม่ได้ขาด ความรักของเขาและเธอจะเป็นเช่นไร...
Tags: รักโรแมนติก,แอบรัก,กานตี,ตรัสวิน,โรส,สาริศ
ตอน: บทนำ
มาแอบอ่านนิยายที่นี่ได้สักพักแล้ว แต่เพิ่งสมัครสมาชิก เลยลองเอานิยายที่หัดแต่งมาโพส ใครหลงเข้ามาในนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวคนหัดเขียนหน้าใหม่ด้วยนะคะ อ่านแล้วติชมกันได้ค่ะ ใครไม่อ่านก็สามารถทักทายกันไ้ด้นะคะ อยากมีเพื่อนคนชอบนิยายเหมือนๆ กัน
บทนำ
‘วันนี้จะเจอมั้ยน้า’
กานตีรำพึงเมื่อก้าวเร็วๆ ไปที่ลิฟท์ด้านซ้ายมือของตัวตึกที่เธอใช้เป็นประจำ ทันกับที่ลิฟท์ตัวที่เธอมุ่งมายังเปิดรอ เพราะมีคนที่มาถึงก่อนหน้าเธอกำลังก้าวเข้าไปพอดี และยังมีที่พอให้หญิงสาวแทรกเข้าไปได้ ครั้นได้ที่เหมาะแล้ว เธอก็รีบกวาดสายตาไปตามใบหน้าของผู้คนภายในห้องโดยสารแคบๆ แบบผ่านๆ
นั่นยังไง!
คนที่เธอมองหา เขาอยู่ตรงนั้น ด้านในสุดของลิฟท์นั่น เธอหาเขาได้ไม่ยากเลยท่ามกลางผู้คนหลายๆ คน เพราะเขาโดดเด่นเสมอ วันนี้เขาสวมเชิ๊ตสีขาวและเนกไทสีเทา ทับด้วยสูทสีดำมีลายริ้วจางๆ แตกต่างจากผู้ชายหลายคนในนี้ที่ส่วนใหญ่สวมเพียงเสื้อเชิ้ต มีเขาเพียงคนเดียวที่ใส่สูทผูกไทเต็มยศ นั่นเป็นเครื่องแบบประจำที่กานตีเห็นเขาสวมใส่อยู่เสมอ
วันนี้ก็หล่อเริ่ดตามเคย กานตีนึกพร้อมซ่อนรอยยิ้มอย่างมิดเม้น ไม่ให้ปรากฏออกมาให้ชาวบ้านสงสัยว่าเธอเป็นยายบ้า ที่มายืนยิ้มคนเดียว เมื่อลอบมองเป้าหมายของเธอเป็นระยะ โดยไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัว เธอทำเช่นนี้มานานแล้ว นับตั้งแต่กานตีเห็นเขาครั้งแรกในลิฟท์ตัวนี้ เมื่อหลายเดือนก่อนเป็นครั้งแรก
กานตีจำได้ว่าลมหายใจของเธอสะดุดไปเลย เมื่อมองเห็นผู้ชายคนนี้เป็นครั้งแรก แม้ว่าเขาจะไม่ได้หล่อมากไปกว่าดาราหรือนายแบบ ที่เธอเคยเห็นผ่านจอทีวี แต่อะไรหลายๆ อย่างในตัวผู้ชายคนนี้ช่างดูดี ไม่ว่าส่วนสูงที่คงไม่น้อยกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผิวขาวนวล และใบหน้าคมคาย แต่นั่นไม่ใช่ส่วนดีที่สุดในตัวเขาหรอก บุคลิกที่โดดเด่นและความมีสง่าของเขาต่างหากที่เตะตาของเธอที่สุด
วันนั้นเธอก็เห็นเขาในลิฟท์ตัวนี้นั่นแหละ และอีกหลายๆ ครั้งในเวลาเดิมๆ นั่นทำให้มนุษย์ที่เกลียดการตื่นเช้าเช่นกานตี ยินดีที่จะตื่นให้เช้าขึ้นอีกนิด เพื่อจะมาให้ทันเวลานี้ เพื่อแอบมองผู้ชายดูดีที่เธอแอบชื่นชมวันละนิด ชั่วเวลาเดินทางจากชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบซึ่งเธอทำงานอยู่ แม้ว่าจะเจอบ้างไม่เจอบ้าง แต่ส่วนใหญ่เธอสังเกตว่าเขาชอบมาทำงานเวลานี้
นี่เป็นความลับเล็กๆ ที่กานตีไม่เคยบอกเล่าให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนที่สนิทสนมในที่ทำงานแห่งนี้ เพราะคงเป็นเรื่องน่าอายถ้าจะมีใครรู้ว่า หญิงสาววัยทำงานที่อายุไม่ใช่น้อยเช่นเธอ แอบกรี๊ดหนุ่ม ไม่ผิดกับเด็กสาวๆ กรี๊ดดารานักร้อง ซึ่งจริงๆ มันก็แค่ความต้องตาในรูปลักษณ์ภายนอก
แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องผิดอะไรก็ตาม แต่เธอก็อายถ้าใครจะรู้ เลยขอแอบมองแอบชอบคนเดียว เพื่อเป็นความรื่นรมย์เล็กๆ ในแต่ละวัน ก่อนที่จะต้องขึ้นไปต่อสู้กับงานอันแสนวุ่นวายก็พอแล้ว ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่านี้ เพราะแค่เห็นเขาเธอก็รู้แล้วว่ามาตรฐานในชีวิตของเขาคงแตกต่างจากเธอมากมาย อย่างน้อยเขาก็คงจะทำงานที่มีตำแหน่งค่อนข้างสูงทีเดียว สังเกตจากการแต่งตัวและท่าทีอันสง่าผ่าเผยและความมั่นใจในตัวเอง ที่แผ่ออกมาให้รู้สึกได้
ส่วนเธอก็แค่ผู้หญิงบ้านๆ เป็นพนักงานกินเงินเดือนเล็กๆ คนหนึ่ง ที่ได้แต่แอบมองเขาอยู่ห่างๆ โดยพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ให้เขารู้ตัว และเธอก็ทำเนียนๆ เช่นนี้มาได้หลายเดือนแล้ว
กานตีปรายตาแอบมองชายหนุ่มเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะก้าวออกจากลิฟท์ เพื่อไปยังที่ทำงานของเธอในชั้นนี้ หญิงสาวมองลิฟท์ที่ปิดตัวลง และพา ‘มิสเตอร์เพอร์เฟค’ ตามที่เธอตั้งชื่อให้เขาในใจ เลื่อนขึ้นไปในชั้นที่สูงกว่าชั้นที่เธอทำงานอยู่ โดยที่เธอไม่รู้แม้แต่ชื่อของเขา ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไร บริษัทไหน ภายในตึกสูงแห่งนี้ ที่มีองค์กรนับร้อยแห่งเช่าเป็นสำนักงาน
ที่สำคัญกานตีไม่เคยได้ยินถ้อยคำใดๆ จากริมฝีปากสวยๆ ของชายหนุ่มที่เธอแอบชื่นชม แม้ว่าเธอจะเห็นเขามานานหลายเดือนแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยได้ยินเสียงของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว !!
บทนำ
‘วันนี้จะเจอมั้ยน้า’
กานตีรำพึงเมื่อก้าวเร็วๆ ไปที่ลิฟท์ด้านซ้ายมือของตัวตึกที่เธอใช้เป็นประจำ ทันกับที่ลิฟท์ตัวที่เธอมุ่งมายังเปิดรอ เพราะมีคนที่มาถึงก่อนหน้าเธอกำลังก้าวเข้าไปพอดี และยังมีที่พอให้หญิงสาวแทรกเข้าไปได้ ครั้นได้ที่เหมาะแล้ว เธอก็รีบกวาดสายตาไปตามใบหน้าของผู้คนภายในห้องโดยสารแคบๆ แบบผ่านๆ
นั่นยังไง!
คนที่เธอมองหา เขาอยู่ตรงนั้น ด้านในสุดของลิฟท์นั่น เธอหาเขาได้ไม่ยากเลยท่ามกลางผู้คนหลายๆ คน เพราะเขาโดดเด่นเสมอ วันนี้เขาสวมเชิ๊ตสีขาวและเนกไทสีเทา ทับด้วยสูทสีดำมีลายริ้วจางๆ แตกต่างจากผู้ชายหลายคนในนี้ที่ส่วนใหญ่สวมเพียงเสื้อเชิ้ต มีเขาเพียงคนเดียวที่ใส่สูทผูกไทเต็มยศ นั่นเป็นเครื่องแบบประจำที่กานตีเห็นเขาสวมใส่อยู่เสมอ
วันนี้ก็หล่อเริ่ดตามเคย กานตีนึกพร้อมซ่อนรอยยิ้มอย่างมิดเม้น ไม่ให้ปรากฏออกมาให้ชาวบ้านสงสัยว่าเธอเป็นยายบ้า ที่มายืนยิ้มคนเดียว เมื่อลอบมองเป้าหมายของเธอเป็นระยะ โดยไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัว เธอทำเช่นนี้มานานแล้ว นับตั้งแต่กานตีเห็นเขาครั้งแรกในลิฟท์ตัวนี้ เมื่อหลายเดือนก่อนเป็นครั้งแรก
กานตีจำได้ว่าลมหายใจของเธอสะดุดไปเลย เมื่อมองเห็นผู้ชายคนนี้เป็นครั้งแรก แม้ว่าเขาจะไม่ได้หล่อมากไปกว่าดาราหรือนายแบบ ที่เธอเคยเห็นผ่านจอทีวี แต่อะไรหลายๆ อย่างในตัวผู้ชายคนนี้ช่างดูดี ไม่ว่าส่วนสูงที่คงไม่น้อยกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผิวขาวนวล และใบหน้าคมคาย แต่นั่นไม่ใช่ส่วนดีที่สุดในตัวเขาหรอก บุคลิกที่โดดเด่นและความมีสง่าของเขาต่างหากที่เตะตาของเธอที่สุด
วันนั้นเธอก็เห็นเขาในลิฟท์ตัวนี้นั่นแหละ และอีกหลายๆ ครั้งในเวลาเดิมๆ นั่นทำให้มนุษย์ที่เกลียดการตื่นเช้าเช่นกานตี ยินดีที่จะตื่นให้เช้าขึ้นอีกนิด เพื่อจะมาให้ทันเวลานี้ เพื่อแอบมองผู้ชายดูดีที่เธอแอบชื่นชมวันละนิด ชั่วเวลาเดินทางจากชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบซึ่งเธอทำงานอยู่ แม้ว่าจะเจอบ้างไม่เจอบ้าง แต่ส่วนใหญ่เธอสังเกตว่าเขาชอบมาทำงานเวลานี้
นี่เป็นความลับเล็กๆ ที่กานตีไม่เคยบอกเล่าให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนที่สนิทสนมในที่ทำงานแห่งนี้ เพราะคงเป็นเรื่องน่าอายถ้าจะมีใครรู้ว่า หญิงสาววัยทำงานที่อายุไม่ใช่น้อยเช่นเธอ แอบกรี๊ดหนุ่ม ไม่ผิดกับเด็กสาวๆ กรี๊ดดารานักร้อง ซึ่งจริงๆ มันก็แค่ความต้องตาในรูปลักษณ์ภายนอก
แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องผิดอะไรก็ตาม แต่เธอก็อายถ้าใครจะรู้ เลยขอแอบมองแอบชอบคนเดียว เพื่อเป็นความรื่นรมย์เล็กๆ ในแต่ละวัน ก่อนที่จะต้องขึ้นไปต่อสู้กับงานอันแสนวุ่นวายก็พอแล้ว ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่านี้ เพราะแค่เห็นเขาเธอก็รู้แล้วว่ามาตรฐานในชีวิตของเขาคงแตกต่างจากเธอมากมาย อย่างน้อยเขาก็คงจะทำงานที่มีตำแหน่งค่อนข้างสูงทีเดียว สังเกตจากการแต่งตัวและท่าทีอันสง่าผ่าเผยและความมั่นใจในตัวเอง ที่แผ่ออกมาให้รู้สึกได้
ส่วนเธอก็แค่ผู้หญิงบ้านๆ เป็นพนักงานกินเงินเดือนเล็กๆ คนหนึ่ง ที่ได้แต่แอบมองเขาอยู่ห่างๆ โดยพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ให้เขารู้ตัว และเธอก็ทำเนียนๆ เช่นนี้มาได้หลายเดือนแล้ว
กานตีปรายตาแอบมองชายหนุ่มเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะก้าวออกจากลิฟท์ เพื่อไปยังที่ทำงานของเธอในชั้นนี้ หญิงสาวมองลิฟท์ที่ปิดตัวลง และพา ‘มิสเตอร์เพอร์เฟค’ ตามที่เธอตั้งชื่อให้เขาในใจ เลื่อนขึ้นไปในชั้นที่สูงกว่าชั้นที่เธอทำงานอยู่ โดยที่เธอไม่รู้แม้แต่ชื่อของเขา ไม่รู้ว่าเขาทำงานอะไร บริษัทไหน ภายในตึกสูงแห่งนี้ ที่มีองค์กรนับร้อยแห่งเช่าเป็นสำนักงาน
ที่สำคัญกานตีไม่เคยได้ยินถ้อยคำใดๆ จากริมฝีปากสวยๆ ของชายหนุ่มที่เธอแอบชื่นชม แม้ว่าเธอจะเห็นเขามานานหลายเดือนแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยได้ยินเสียงของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว !!
กานตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 มี.ค. 2555, 12:19:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มี.ค. 2555, 12:19:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 2893
| บทที่ 1 ตัดใจ >> |
หมูอ้วน 26 มี.ค. 2555, 14:58:05 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
pattisa 26 มี.ค. 2555, 16:29:01 น.
น่าจะน่ารักนะ :D เป็นคนชอบอ่านนิยายหลายคู่อยู่เเล้ว
น่าจะน่ารักนะ :D เป็นคนชอบอ่านนิยายหลายคู่อยู่เเล้ว
ปอแก้ว 26 มี.ค. 2555, 16:42:01 น.
ชอบนิยายแอบรักค่ะ แม้บางทีจะเศร้าๆบ้างเพราะไม่ยอมเปิดปากพูดความในใจกันซักที แต่ก็ชอบอ่าน...555
เป็นกำลังใจให้จ้าาา
ชอบนิยายแอบรักค่ะ แม้บางทีจะเศร้าๆบ้างเพราะไม่ยอมเปิดปากพูดความในใจกันซักที แต่ก็ชอบอ่าน...555
เป็นกำลังใจให้จ้าาา