จับเธอมาเป็นเจ้าสาว ภาค 2
ผูกองมือปราบต้องเผชิญหน้ากับเจ้าสาวแสนที่จะหวงตัว แต่สุดจะขี้หึงบรรลัยไวยวอด การเอาชนะเมียต้องไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนตระกูลพฤกษชาติ ดังนั้นเด่นดวงจึงต้องใช้ลูกล่อ ลูกชนทุกอย่างเพื่อให้ได้ ฟัน
Tags: หื่น มันส์ ฮา
ตอน: ครอบครัว พฤกษชาติ
คุณนายหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาเพ่งพิศจึงจำได้ว่าสารพัดดอกนี้มาจากไร่กานนท์ ท่านไม่ว่าอะไรแต่รู้ว่าเด่นดวงไปที่โน่นก่อนมาที่นี่ ท่านหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านโดยไม่ต้องพึ่งแว่นตา แต่ยื่นออกไปเพ่งสายตาห่างช่วงแขนพอดี
“กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ อย่าด่าเด่นที่น่าสงสารนักเลยครับ เพราะถึงด่ายังไง เด่นก็ยังเป็นเด่นดวงเด็กดีของคุณแม่วันยังค่ำ ตอนนี้เด่นร้อนเงินมาก ไม่กล้าขอเองต้องให้คุณแม่อ่านครับ แล้วเมื่ออ่านจบ ถือว่าคุณแม่อนุญาตนำจ่ายสองแสนบาท ที่สน.ประจำของเด่นเป็นที่เรียบร้อย ร้อยตำรวจเอก เด่นดวง พฤกษชาติ”
“ไอ้กระล่อนทอง หลอกให้ข้าอ่านซะนี่”
“หลอกที่ไหนครับ แม่อ่านเองนะครับ อังกาบอยู่ทั้งคน แม่ก็ไม่ใช้มันอ่าน”
“เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวได้ถีบทั้งเครื่องทรงมึงนี่ละ”
“ถ้าได้สองแสน คุณแม่ถีบมาเลยครับเด่นยินดีแอ่นอกรับสุดหัวใจ” เขาแอ่นอกหราท้าถีบเรียกค่าตัว
คุณนายเลยค้อนให้ลูกชาย ไม่อยากเสียเงินแสนกับค่าถีบ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเล่นไม่เลิก และท่านก็ช่างชอบเสียด้วย เพราะดูเหมือนลูกไม่มีทุกข์จึงเล่นได้อย่างนี้
เด่นดวงถามถึงพี่ชายสุดรักของเขา
“พี่นนท์เขาไปไหนครับ”เขาถามแล้วนึกได้รีบ ต่อท้าย “ลูกชายเขาไปไหนกันหมดละเห็นอังกาบอยู่คนเดียว”
ชายหนุ่มรีบอ้างไปถึงหลานสาวแต่คุณนายรู้ทันตั้งแต่เห็นช่อดอกไม้แล้ว
“นี่ไปหาไม่เจอล่ะ ถึงได้มาหาแม่ มึงนี่น้าไอ้เด่น” ครานี้คุณนายกระแทกเสียงด้วยความน้อยใจในตัวลูกคนเล็กครามครัน
“แม่รู้ตั้งแต่เห็นช่อดอกไม้สารพัดดอกนี่แล้ว”ท่านวางกระแทกช่อดอกไม้บนตัก เกือบพลาดไปโดนหน้าลูกชายอย่างจงใจ เด่นดวงรู้เชิงจึงผงะตั้งหลักทัน เขายังมีหน้ายิ้มระรื่นราวกับกำลังฟังตำชมที่เขาเท่านั้นที่คิดว่าแสนไพเราะหูเหลือประมาณว่า
“ไม่มีแม่ค้าที่ไหนเขาจัดได้ด้านหน้าเท่านี้ละ มีรึ กล้วยไม้ปนกุหลาบ แล้วยังช่อพวงครามนี่อีก คนละตระกูลดอกไม้เลย แล้วมันช่างเข้ากันได้เหลือเกินกับดอกพุทธรักษาสีแดง นี่นะอ้ายเด่น นี่ดอกไหนใกล้มือก็เด็ดดอกนั้นล่ะสิ”
คุณนายพูดเหมือนตาเห็น ส่วนเด่นดวง หาทางออกให้ตัวเองไปตามเรื่องว่า
“โธ่คุณแม่ ความรักที่เด่นมีให้คุณแม่ มีมากมาย หลากหลายความหมายนี่ครับ อย่างกล้วยไม้สีขาวนี่ เด่นรักคุณแม่อย่างบริสุทธิ์ใจไม่มีเงินเจือปนเลย ถ้าคุณแม่ไม่คิดเรื่องเงินที่เด่นเดือดร้อนบ่อยๆนะครับ แล้วกุหลาบนี่เป็นราชินีของดอกไม้ คุณแม่จึงเป็นหนึ่งในใจของเด่นเสมอ พุทธรักษา เปรียบเสมือนมีคุณแม่คุ้มครองเด่น ส่วนพวงครามสีม่วง คุณแม่เป็นสาวมานาน คุณแม่น่าจะหากิ๊กไว้ให้ผมเตะเล่นสักคนสองคน”
คุณนายฟาดเผียะใหญ่ที่แขนลูกชาย
“สรรค์หา สรรค์หานักนะมึง เล่นได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ไหนบอกมาทำไมต้องไปบ้านเจ้านนท์ก่อนมาหาแม่
“เป็นความบังเอิญอย่างไม่ได้แก้ตัวจริงๆครับแม่ บ้านพี่นนท์เป็นทางผ่านครับ”
“ผ่านเครื่องบินท่านพ่อเจ้าน่ะสิเจ้าเด่น อ้อมเวียงจันทร์มา ยังเข้าต้องเวียนเข้าบ้านข้าก่อนเลย นี่เจ้าจะถ่อแท่งดำดินไปโผล่บ้านไอ้นนท์เจ้าจะต้องวนเกือบรอบจังหวัดล่ะถ้านับจากเส้นทางที่เจ้าจะเข้าบ้านมัน พูดง่ายๆว่าเจ้าผ่านหัวแม่ไปเกือบร้อยกิโล”
“ความจำดีนะเนี่ย มิน่าเก็บดอกเบี้ยไม่ขาดตกสักบาท”เด่นดวง กล่าวชมมารดา พลางบีบขาให้มารดา ขยำแรงไปโดนเส้นตื้นท่านเลยหัวเราะก้าก ก้าก แล้วทุบตีลูกให้เลิก แต่เด่นดวงขยำแรงอีก ท่านเลยหัวเราะจนน้ำตาไหล ทั้งโกรธ ทั้งขำเพราะโดนเส้นพอดี
พรรณพิลาส และกานนท์ ออกมาจากอีกเรือน เด่นดวงเหลือบแลมาเห็น เขารีบส่งยิ้มกว้างให้พี่ชายคนที่เขาสนิทอย่างมาก เพราะคุยกันได้ทุกเรื่องไม่มีปิดบัง ผู้กองหนุ่มไหว้ผู้เป็นพี่ชาย และไหว้พี่สะใภ้คนสวย ที่เด่นดวงนึกฝันว่า จะหาเมียให้ได้สวยแบบนางสาวไทยอย่างนี้บ้าง คนอะไรสวยไม่มีที่ติ สมชื่อพรรณพิลาสจริงๆ แล้ว ทักทายไปว่า
“กระทั่งบนเรือนแม่ ยังไม่เว้นเลยหรือครับพี่นนท์”
“ทะลึ่งแล้ว ทะลึ่งแล้ว พี่เพิ่งมาถึง ว่าจะนอนพักค้างคืน”
“แหมเข้าไปดูห้องกันเสียนานเชียว”
“พี่มันคนรักเมีย อยากอยู่ใกล้ๆ มีเวลาว่างก็ไม่อยากออกห่าง”
“พูดซะภาพพจน์ดูดีเลยนะพี่”
“แล้วทำไมมาช้าล่ะ” พี่ชายถาม คุณนายเลยแว้ดใส่ลูกชายคนเล็ก
“มันอ้อมจังหวัดไปหาพ่อมันก่อน พอรู้ว่าว่าพ่อมันมาอยู่นี่ถึงได้ระเห็จมาบ้านแม่มันถูก”
เด่นดวงยิ้มเรี่ยราด ไม่แถไถไปให้เข้าเนื้อ นอกจากหันกลับไปกอดคุณนายเอาใจ หอมสองแก้มแรงๆ คุณนายเอ็ดอึง ก่อนเอ่ยว่า
“เด่นรักแม่ แม่รู้มั้ยว่าเด่นอิจฉาเจ้ากันต์มันมากแค่ไหน มันได้ใกล้แม่ มันอาจจะขโมยรักของแม่ที่มีต่อเด่นไปหมด เขายิ่งว่ากันว่า แม่จะรักหลานมากกว่าลูก”
“ข้ารักน้อยเท่ากันหมดทุกคนนั่นละ เพราะไม่มีใครมาเลี้ยงข้าสักคน”
“อ้าวเหรอครับ “เด่นดวงทำเป็นเข้าใจ “ผมหลงอิจฉาเจ้ากันต์ตั้งนาน ที่แท้ มันก็โดนรักน้อยเหมือนกัน”
“แหม แหม ได้ทีละ กัดข้าไม่ปล่อยเชียวนะ ไอ้จะเวร”
“ว่าหมดเวรแล้วถึงมาเยี่ยมแม่นะเนี่ย ยังเจอเวรอีกจนได้” เด่นดวงทำบ่น
“เจ้ากันต์ก็อีกคน เรียนโรงเรียนเตรียมทหารเขาปล่อยทุกอาทิตย์ แต่มันมาหาย่าเดือนละครั้ง ให้มันได้อย่างนี้สิ เจ้าพวกพฤกษชาติ”
กานนท์ยิ้มพรายเมื่อนึกถึงลูกชายผู้มีเค้าหล่อ เจริญรอยตามบิดา และผู้เป็นอา เด็กหนุ่มเรียนร้อยเตรียมฯ เพื่อเป็นตำรวจในอนาคต แต่เป็นเด็กหนุ่มที่กระล่อนมาก เขาไม่ได้โกหก เพียงแต่มักจะอ้างกับคุณพ่อว่า กันต์ ‘บอกคุณพ่อไม่หมด กลัวคุณพ่อห่วง’ กันต์กับผู้เป็นพ่อจึงเจริญรอยตามกันมาอย่างที่คุณนายด่ารวบยอดให้ได้ยิน
เด่นดวงกระทบพี่ชายอย่างสนิทสนม เลยโดนพี่ชายย้อน
“ดูลูกให้ดูหำ เอ๊ยให้ดูพ่อ”
“เจ้ากันต์มันสายพันธ์แสบตัวพ่อเลย ทำรอยเดียวกับเอ็ง วันก่อนแต้แทบเป็นลม เพราะเห็นเจ้ากันต์ออกจากโรงแรมม่านรูด”
เด่นดวงแปลกใจ เพราะพรรณพิลาศไม่น่าไปในสถานที่เดียวกันกับลูกชายได้ ชายหนุ่มจึงถามด้วยความสงสัย
“อ้าวพี่แต้ไปเจอเจ้ากันต์มันได้ยังไงครับ”
“เปิดห้องใกล้กัน”กานนท์เป็นฝ่ายบอก
เด่นดวงหัวเราะในลำคอ เพราะพี่ชายคงแวะข้างทางก่อนกลับบ้าน จึงไปเจอลูกชายจอมซนเข้า คล้ายๆกับครั้งหนึ่งเมื่อเด่นดวงอยู่ในวัยคะนอง เขาก็เคยโดนพี่ชายจ๊ะเอ๋ในโรงแรมเดียวกัน อดชวดชมเชยสาวรุ่นน้าไปโดยปริยาย เพราะโดนกานนท์สวดยับ และเมื่อ ชายผู้พี่สอนน้องแล้ว ตัวเองพลอยชวดไม่ได้ใช้บริการเตียงของโรงแรม เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องชายได้เคารพเช่นเดียวกัน
“แล้วเจ้ากันต์มันตอบพี่แต้ว่ายังไงครับ” เด่นดวงยังติดใจถามพี่สะใภ้ถึงหลานชาย
“เขาบอกว่าอาจารย์ส่งมาฝึกสืบสวนหาเบาะแสค่ะ”
“แต้ก็เชื่อลูกเสียด้วย ว่ามันพูดเรื่องจริง”
“แต้ไม่คิดนี่คะว่ากับแม่ของเขา กันต์ยังกล้าโกหก”
“มันกล้าขุดซากปู่มันมาโกหกได้เชื่อเถอะแม่แต้” คุณนายสรรสร้างสรรพคุณหลานชาย “อายุไม่ทันไรมันหลอกยามเข้าม่านรูดได้ ทั้งที่บางที่จะจำกัดอายุ”
“คุณแม่ทราบรายละเอียดมากเลยครับ”
“เออร็สิ ตอนไปตามพ่อพวกเอ็ง ก็อ่านเจอ” ท่าตอบ แล้วทำท่าเหมือนจับพิรุธลูกชาย ท่านจึงเชิดหน้าลอยสูงเอ่ยว่า “อย่าได้คิดเชียวว่าข้าจะเข้าไปใช้บริการม่านรูด...ใครผ่านมานอนกันบ้างกี่คนไม่รู้ ลองเอาเครื่องมือทันสมัยไปเสาะหาคราบกามเถอะ มีหยาดด่างดวง ตั้งแต่พื้นห้องยันหมอนที่เอ็งหนุนนั่นละ”
“หมดกันคราวนี้ “เด่นดวงทำไร้อารมณ์
“เข้าม่านรูดคราวหน้า เด่นต้องหอบเอาที่นอนปิ๊กนิกไปกางบนเตียงเพื่อความสะอาดเป็นการส่วนตัว”
คุณนายขมุบขมิบปากเจริญพรลูกชาย ซึ่งเถียงคำไม่ตกฟากอย่างที่ท่านด่าจริงๆ
สำหรับพรรณพิลาศต้องยอมรับว่าเธอนั้นต้องฝึกฝนให้เกิดความเชื่อลูกให้น้อยลงเสียบ้าง เพราะเธอมักโดนลูกชายเลี่ยงตอบคำถามไปได้อยู่บ่อยๆ ไม่เท่าทันเท่ากับกานนท์ผู้เป็นสามี ชายผู้พี่บอกเล่าให้น้องคนเล็กฟัง
“พี่เลยกักบริเวณเจ้ากันต์ไว้กับย่าอาทิตย์เต็ม”
เด่นดวงทำหน้าสงสารมารดา หรือสงสารหลาน เอาแน่กับชายหนุ่มไม่ได้ แต่คุณนายกานพลูพาดพิงไปยังหนุ่มน้อยของบ้าน
“อยู่กับเจ้ากันต์ เหมือนอยู่กับปลาไหล ขนาดแม่เลี้ยงผ่านมาสองตัว แล้วยังตามจับเจ้ากันต์ไม่ติด เจ้าคนนี้มันจับยาก นี่ก็บอกว่าจะไปซื้อเครื่องมือทำกิจกรรม กิจอะไรของมันก็ไม่รู้ หายหัวไปแต่เช้า ป่านนี้ยังไม่กลับ สงสัยเวียนเทียนไม่ครบยกล่ะไอ้แก่แดดคนนี้”
“มันคงไม่ได้ไปคว้าใครแล้วล่ะครับแม่”กานนท์เข้าข้างลูกชาย “ผมทั้งอบ ทั้งรมก่อนถึงมือแม่”
“ใช่ครับ และถ้าถึงมือแม่ ผมว่าเจ้ากันต์มันคงเฉาไปนานเลยครับ”
“ถ้านานจริง ป่านนี้มันต้องกลับบ้านมาแล้ว ไอ้เด็กคนนี้มันมีที่หลีก บางทีก็โน่น หาว่ายายป่วยต้องไปดูยาย ข้างยายก็ได้ความจากหลานสุดรักของเขาว่า ย่าไม่สบายต้องมาดูแล เลยไม่รู้จริงๆว่าบุพการีไอ้กันต์มันอยู่ที่จังหวัดไหน”
ขาดคำของคุณนายกานพลู ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มผมเกรียน ผิวดำแดง หน้าตาดีมาก แต่เวลานี้เจ้าตัวทำท่าให้ดูเท่ห์เกินจริง เดินขึ้นบันไดมาอย่างอาดๆ คุณนายกานพลูถอนใจเบาๆอย่างคลายห่วง ส่วนคนเป็นพ่อชักสีหน้าเก๊กพอกันกับลูกชาย แต่มารดายิ้มรับอ่อนหวาน เด่นดวงมองหลานชายอย่างจับผิด อังกาบทักน้องเสียงใส
“ไปไหนมากันต์ ทุกคนกำลังบ่นถึงกันอยู่เชียว”
“มิน่า จามมาตลอดทางจนคนบนรถโดยสารหาว่าผมเป้นวรรณดรค ทำท่ารังเกียจผมจัง”
“โดยสารสายซ๊วิคหรือไงเจ้ากันต์” คุณนายกานพลูดักหลานชาย เพราะเจ้าตัวเอารถเก๋งไปจากบ้าน กันต์ทำยิ้มเกลื่อนตอบคุณนายว่า
“อ้าวลืม แหม่นึกว่ามีคนรังเกียจกันต์”
“แล้วไปไหนมาละ”อังกาบถามย้ำ
“ผมยังไม่ได้ไปที่ชอบเลยพี่อัง คิดถึงแต่คำสั่งสอนของคุณย่าว่าให้รักดี อย่าเกเร อย่าเพิ่งไปหลอกลูกสาวคนอื่น เดี๋ยวกรรมสนองพี่สาว นี่กันต์คิดถึงพี่อังนะครับ กันต์เลยยั้งใจไว้ ยังไงพี่อังก็อย่าเพิ่งหาหนุ่มมาเฉามือเฉาเท้าแถวนี้เลยนะครับ สงสารทั้งคุณแม่ทั้งคุณย่า”
“ไอ้กระล่อนเบอร์สี่” คุณนายต่อว่าหลานชาย ซึ่งยิ้มเผล่โชว์ฟันขาวสะอาด “ไปอาบน้ำอาบท่าไป เดี๋ยวจะได้สั่งเด็กทำกับข้าวกับปลากัน กินมั้ยปลาร้า ได้มาจากอ่างทอง ปลาร้าที่นั่นสะอาด หอมดีด้วย แม่จะสับให้”
“ที่หอมแก้มก็ตรงปลาร้านี่ล่ะแม่ ลาภปากแท้ๆ ไปอยู่ไกลถึงอเมริกา ผมยังถวิลหาปลาร้าแม่อยู่มิรู้วาย”
“ลูกอีช่างแหล”
คุณนายกระแทกว่าคำใหญ่ แล้วจึงไปเบือนหน้า เดินเชิดด้วยรอยยิ้มกว้างไม่ให้ลูก หลานได้เห็น ก่อนเข้าไปทำอาหารตามใจผู้เป็นบริวารตามประสาความห่วงใยของคนเป็นผู้ปกครองทุกคน
..........................
ครอบครัวพร้อมหน้าในยามหัวค่ำ อังกาบทานข้าว นั่งใกล้แม่เลี้ยง ดูมีความสุขกันดี ซึ่งทั้งคู่ไม่เคยคิดว่าไม่ใช่แม่ลูกกันเลย เด็กหนุ่มตัวดีคอยตักกับข้าวเอาใจย่าจนบางครั้งกระทบมือผู้เป็นอา ซึ่งทำความดีแข่งกัน เด่นดวงตัดพ้อหลานชาย
“ให้อาทำหน้าที่ลูกที่ดีก่อนสิเจ้ากันต์ เอ็งอยู่ใกล้ๆมาเมื่อไหร่ก็ได้ ส่วนอากว่าจะงานเรียบร้อยต้องใช้เวลานาน”
“เรื่องความรักใครดีใครได้อยู่แล้วอาเด่น นะครับย่าเรื่องความรัก คุณย่าต้องประเคน เอ๊ญ ต้องยกมาให้กันต์มากมากนะครับ กันต์เป้นโรคชาดความอบอุ่น แต่ปลาร้าสับนี่อร่อยสุดๆเลยครับ ถ้ากันต์พกกลับไปโรงเรียนได้กันต์จะพกไปฝากเพื่อนให้มันได้มีวาสนากินของดีที่แสนอร่อยฝีมือคุณย่า”
“แล้วตอนอยู่บ้านยาย” คุณนายดักคอ
“ผมก็บอกว่า สเต็กของคุณยายร้าน ซาน ตาเฟ่ก็สู้ไม่ได้”
“นั่นล่ะนิสัยกระล่อนของมัน อดตายยาก ปากหวานซะขนาดนี้”
กันต์ยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจ
“ตกลงคุณย่ารักกันต์มากๆนะครับ ลำพังคุณพ่อรักกันต์แค่เดือนละเจ็ดพันเอง สู้คุณย่าไม่ได้”
“ลงกระเป๋าข้าทุกทีสิน่า” คุณนายบ่น แต่ก็เต็มใจให้หลานทุกทีที่แอบขอ กันต์จึงเป็นเด็กหัวโจกที่เพื่อนๆเรียกกันว่าป๋า ยกให้เป็นมาเฟียระดับต้นๆของแก๊ง
กานนท์เอ่ยกับน้องชายเมื่อวางช้อนลง และยกแก้วน้ำดื่มเรียบร้อยแล้ว
“พื้นที่ ที่เอ็งเข้าไปเป็นพื้นที่ของเจ้าพ่อ หรือเจ้าแม่อะไรนะเด่น”
“เจ้าแม่ รีสอร์ต บุกรุกพื้นที่ป่าสงวนไม่เลือกเลย มีเรื่องกับสำนักสงฆ์ เลยโดนรวบทั้งพระทั้งเจ้าแม่”
“ทำไมไม่ส่งเรื่องให้เป็นของป่าไม้ล่ะเด่น”คุณนายถามเป็นงานเป็นการ
“ตอนแรกก็มีเรื่องกับป่าไม้ครับแม่ แล้วมีสอดไส้ ลักลอบทำบ่อนในรีสอร์ต ก็ถึงตำรวจพื้นที่เขาจับบ่อน แต่บานปลายเมื่อสันติบาลไปเจาะลึกว่าเจ้าแม่เขาค้ายาเป็นอาชีพหลักเลยครับ ก่อนนำเงินมาฟอกในรีสอร์ต”
“หนักแผ่นดินจริงๆพวกเสียชาติเกิด” คุณนายกานพลูผู้ทราบเรื่องการเป็นข้าราชการน้ำดีมาตลอด ท่านจึงขัดใจกับข่าวของพวก องค์กรมนุษย์รักษาสิทธิ์คนเลว ที่ออกมาแห่ป้ายเรียกร้องความเป็นธรรมให้พวกค้ายาบ้า พวกดักฆ่าครู หรือพวกวางระเบิด ซึ่งโดนวิสามัญบ้างโดนตอบโต้จนถึงตายบ้าง
“สมัยก่อนเขารบเอาประเทศด้วยการยกทัพ แต่สมัยนี้มันเข้ามายึดประเทศเราด้วยยาบ้า ยังไม่สำนึกกันอีก ถ้าข้าเป็นตำรวจข้าจะยิงให้หมดทุกคนที่ข้าสืบรู้ว่ามันเป็นเดนแผ่นดิน”
“แล้วคุณแม่ของเด่น ก็ต้องมานั่งทำรายงานราวกับว่าแม่ยิงวีรบุรุษของประเทศเลยครับ”
“ข้าจะรายงานไปทำไมแบบนั้น ใครมาชี้หน้าด่า ข้าจะบอกเลยว่า ปากมากนัก กูจะยัดปากด้วยระเบิดอาร์พีจีนี่ล่ะ”
“ครับ ครับ ครับ” สองพี่น้อง และหลานชายรีบรับคำกับเลือดรักชาติที่พุ่งปรี๊ดขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วนของคุณนายกานพลู
กันต์รีบกล่าวเอาใจบุพการีชั้นสูงว่า
“คุณย่า อย่าเพิ่งคิดมากครับ ถ้ายาเสพติดปราบไม่หมดรุ่นพ่อ กันต์จะปราบให้หมดเองครับ อยู่เป็นกำลังใจให้กันต์นานๆนะครับคุณย่า”
“พูดเหมือนย่าจะลาไปแข่งร้องเพลง” คุณนายอุบอิบว่า ทำอารมณ์ให้ดีตามหลานชายวอนกล่าว
เด่นดวงรีบวิงวอนด้วยอีกคน แต่ล้อเล่นจนเป็นนิสัยกับมารดา
“อยู่เป็นแม่ไอ้เด่นคนนี้ไปนานๆเลยนะครับ แม่อย่ามาเป็นตำรวจเลย เดี๋ยวทั้งคนดี คนร้ายจะไม่กล้าแม้แต่ไปซื้อยาแก้ไข้กิน เพราะกลัวว่าคุณนายจะเข้าใจผิดว่าค้ายารวบยอดทุกคน”
คุณนายค้อนลูกคนเล็ก ก่อนว่า
“แล้วไงต่อล่ะ เรื่องจับเจ้าพ่อ เจ้าแม่ของเอ็ง”
“ตอนส่งเรื่องเข้านำจับ ผมไม่สงสารลูกสาวคนสวยของเขาเลยสักนิดครับ เพราะรู้ว่าเขามีผัวแล้ว แต่ถ้าไม่มีผัว ผมอาจกันมาเป็นพยานครับแม่”
คุณนายกานพลูเส้นกระตุก ต้องแยกเรื่องจริงเรื่องเล่นของลูกให้ถูกจังหวะ พรรณพิลาศหัวเราะคิก ขณะที่กานนท์หยักยิ้มมุมปาก กันต์ตั้งอกตั้งใจฟังผู้เป็นอาเล่า และคิดทะลึ่งทะเล้นตามนิสัยเชื้อไม่ทิ้งแถว
“ทะเล้น เล่นลามให้มากเข้านะเด่น แล้วเอ็งจะได้เมียเป็นมาเฟียสักวัน”
“มาเฟีย มาแบบเฟียเฟียแล้ว พอมาถึงเตียงเด่น เด่นจะเล่นให้งอม จนเป็นกลายเป็น กลับเพลียๆ เชื่อเด่นเถ้อะ”
เด่นดวงโอ้อวดความสามารถจนเป็นที่น่าหมั่นไส้ของมารดา เขาเห็นท่านมองเหมือนไม่เชื่อน้ำหน้า จึงได้เอ่ยอ้างออกไปอีกว่า
“ร้อยเอกเด่นดวง รับประกันคุณภาพ หรือบางทีเด่นปราบไม่ไหว เด่นจับส่งมาให้แม่อบรม รับรองว่า ต้องเฉาสนิท ดูอย่างนกแก้วนกขุนทองบ้านเราสิครับ มาจากร้านขายนก มันพูดแจ้วๆ มาอยู่บ้านเราไม่ข้ามคืนมันเฉาตายเลยครับ”
“ฮะ ฮึม”คุณนายชักดื่มน้ำติดคอ
“เพื่อนผมไม่สงสัยหรอกว่าทำไมเรือนไทยเรือนอื่นเขาเลี้ยงนกได้ แต่เรือนเราไม่มีนกสักตัว”
“เอ็งจะว่ามันเฉาตายเพราะปากแม่อีกสิ”
“ผมไม่กล้าลามคุณแม่หรอกครับ แต่คุณแม่ก็เข้าใจ”
“เอาล่ะอิ่มแล้วก็ไปกันเถอะ”คุณนายชวน เด่นดวงรู้ทัน ว่าท่านรีบอิ่มเพื่อว่าจะได้สวนกลับลูกคนโปรดอย่างเขา ได้ถนัดปาก เพราะให้ปากจัดเพียงใด คุณนายไม่เคยด่าว่าลูกเวลาทานอาหาร
ความจริงเด่นดวงคิดว่าคุณนายกานพลูโปรดทั้งสองคนทั้งพี่ชายและเขาผู้เป็นน้องนั่นล่ะ เพราะตั้งแต่เด็กจนโต โดนจิกกระหม่อมเรียกทั้งพี่ทั้งน้องไม่มีเปลี่ยน และท่านคงต้องเหนื่อยกับกันต์อีกคราว เพราะเด็กหนุ่ม ดูเหมือนจะรวบนิสัยพ่อและอามารวมกันทีเดียว
...........................
“กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ อย่าด่าเด่นที่น่าสงสารนักเลยครับ เพราะถึงด่ายังไง เด่นก็ยังเป็นเด่นดวงเด็กดีของคุณแม่วันยังค่ำ ตอนนี้เด่นร้อนเงินมาก ไม่กล้าขอเองต้องให้คุณแม่อ่านครับ แล้วเมื่ออ่านจบ ถือว่าคุณแม่อนุญาตนำจ่ายสองแสนบาท ที่สน.ประจำของเด่นเป็นที่เรียบร้อย ร้อยตำรวจเอก เด่นดวง พฤกษชาติ”
“ไอ้กระล่อนทอง หลอกให้ข้าอ่านซะนี่”
“หลอกที่ไหนครับ แม่อ่านเองนะครับ อังกาบอยู่ทั้งคน แม่ก็ไม่ใช้มันอ่าน”
“เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวได้ถีบทั้งเครื่องทรงมึงนี่ละ”
“ถ้าได้สองแสน คุณแม่ถีบมาเลยครับเด่นยินดีแอ่นอกรับสุดหัวใจ” เขาแอ่นอกหราท้าถีบเรียกค่าตัว
คุณนายเลยค้อนให้ลูกชาย ไม่อยากเสียเงินแสนกับค่าถีบ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเล่นไม่เลิก และท่านก็ช่างชอบเสียด้วย เพราะดูเหมือนลูกไม่มีทุกข์จึงเล่นได้อย่างนี้
เด่นดวงถามถึงพี่ชายสุดรักของเขา
“พี่นนท์เขาไปไหนครับ”เขาถามแล้วนึกได้รีบ ต่อท้าย “ลูกชายเขาไปไหนกันหมดละเห็นอังกาบอยู่คนเดียว”
ชายหนุ่มรีบอ้างไปถึงหลานสาวแต่คุณนายรู้ทันตั้งแต่เห็นช่อดอกไม้แล้ว
“นี่ไปหาไม่เจอล่ะ ถึงได้มาหาแม่ มึงนี่น้าไอ้เด่น” ครานี้คุณนายกระแทกเสียงด้วยความน้อยใจในตัวลูกคนเล็กครามครัน
“แม่รู้ตั้งแต่เห็นช่อดอกไม้สารพัดดอกนี่แล้ว”ท่านวางกระแทกช่อดอกไม้บนตัก เกือบพลาดไปโดนหน้าลูกชายอย่างจงใจ เด่นดวงรู้เชิงจึงผงะตั้งหลักทัน เขายังมีหน้ายิ้มระรื่นราวกับกำลังฟังตำชมที่เขาเท่านั้นที่คิดว่าแสนไพเราะหูเหลือประมาณว่า
“ไม่มีแม่ค้าที่ไหนเขาจัดได้ด้านหน้าเท่านี้ละ มีรึ กล้วยไม้ปนกุหลาบ แล้วยังช่อพวงครามนี่อีก คนละตระกูลดอกไม้เลย แล้วมันช่างเข้ากันได้เหลือเกินกับดอกพุทธรักษาสีแดง นี่นะอ้ายเด่น นี่ดอกไหนใกล้มือก็เด็ดดอกนั้นล่ะสิ”
คุณนายพูดเหมือนตาเห็น ส่วนเด่นดวง หาทางออกให้ตัวเองไปตามเรื่องว่า
“โธ่คุณแม่ ความรักที่เด่นมีให้คุณแม่ มีมากมาย หลากหลายความหมายนี่ครับ อย่างกล้วยไม้สีขาวนี่ เด่นรักคุณแม่อย่างบริสุทธิ์ใจไม่มีเงินเจือปนเลย ถ้าคุณแม่ไม่คิดเรื่องเงินที่เด่นเดือดร้อนบ่อยๆนะครับ แล้วกุหลาบนี่เป็นราชินีของดอกไม้ คุณแม่จึงเป็นหนึ่งในใจของเด่นเสมอ พุทธรักษา เปรียบเสมือนมีคุณแม่คุ้มครองเด่น ส่วนพวงครามสีม่วง คุณแม่เป็นสาวมานาน คุณแม่น่าจะหากิ๊กไว้ให้ผมเตะเล่นสักคนสองคน”
คุณนายฟาดเผียะใหญ่ที่แขนลูกชาย
“สรรค์หา สรรค์หานักนะมึง เล่นได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ไหนบอกมาทำไมต้องไปบ้านเจ้านนท์ก่อนมาหาแม่
“เป็นความบังเอิญอย่างไม่ได้แก้ตัวจริงๆครับแม่ บ้านพี่นนท์เป็นทางผ่านครับ”
“ผ่านเครื่องบินท่านพ่อเจ้าน่ะสิเจ้าเด่น อ้อมเวียงจันทร์มา ยังเข้าต้องเวียนเข้าบ้านข้าก่อนเลย นี่เจ้าจะถ่อแท่งดำดินไปโผล่บ้านไอ้นนท์เจ้าจะต้องวนเกือบรอบจังหวัดล่ะถ้านับจากเส้นทางที่เจ้าจะเข้าบ้านมัน พูดง่ายๆว่าเจ้าผ่านหัวแม่ไปเกือบร้อยกิโล”
“ความจำดีนะเนี่ย มิน่าเก็บดอกเบี้ยไม่ขาดตกสักบาท”เด่นดวง กล่าวชมมารดา พลางบีบขาให้มารดา ขยำแรงไปโดนเส้นตื้นท่านเลยหัวเราะก้าก ก้าก แล้วทุบตีลูกให้เลิก แต่เด่นดวงขยำแรงอีก ท่านเลยหัวเราะจนน้ำตาไหล ทั้งโกรธ ทั้งขำเพราะโดนเส้นพอดี
พรรณพิลาส และกานนท์ ออกมาจากอีกเรือน เด่นดวงเหลือบแลมาเห็น เขารีบส่งยิ้มกว้างให้พี่ชายคนที่เขาสนิทอย่างมาก เพราะคุยกันได้ทุกเรื่องไม่มีปิดบัง ผู้กองหนุ่มไหว้ผู้เป็นพี่ชาย และไหว้พี่สะใภ้คนสวย ที่เด่นดวงนึกฝันว่า จะหาเมียให้ได้สวยแบบนางสาวไทยอย่างนี้บ้าง คนอะไรสวยไม่มีที่ติ สมชื่อพรรณพิลาสจริงๆ แล้ว ทักทายไปว่า
“กระทั่งบนเรือนแม่ ยังไม่เว้นเลยหรือครับพี่นนท์”
“ทะลึ่งแล้ว ทะลึ่งแล้ว พี่เพิ่งมาถึง ว่าจะนอนพักค้างคืน”
“แหมเข้าไปดูห้องกันเสียนานเชียว”
“พี่มันคนรักเมีย อยากอยู่ใกล้ๆ มีเวลาว่างก็ไม่อยากออกห่าง”
“พูดซะภาพพจน์ดูดีเลยนะพี่”
“แล้วทำไมมาช้าล่ะ” พี่ชายถาม คุณนายเลยแว้ดใส่ลูกชายคนเล็ก
“มันอ้อมจังหวัดไปหาพ่อมันก่อน พอรู้ว่าว่าพ่อมันมาอยู่นี่ถึงได้ระเห็จมาบ้านแม่มันถูก”
เด่นดวงยิ้มเรี่ยราด ไม่แถไถไปให้เข้าเนื้อ นอกจากหันกลับไปกอดคุณนายเอาใจ หอมสองแก้มแรงๆ คุณนายเอ็ดอึง ก่อนเอ่ยว่า
“เด่นรักแม่ แม่รู้มั้ยว่าเด่นอิจฉาเจ้ากันต์มันมากแค่ไหน มันได้ใกล้แม่ มันอาจจะขโมยรักของแม่ที่มีต่อเด่นไปหมด เขายิ่งว่ากันว่า แม่จะรักหลานมากกว่าลูก”
“ข้ารักน้อยเท่ากันหมดทุกคนนั่นละ เพราะไม่มีใครมาเลี้ยงข้าสักคน”
“อ้าวเหรอครับ “เด่นดวงทำเป็นเข้าใจ “ผมหลงอิจฉาเจ้ากันต์ตั้งนาน ที่แท้ มันก็โดนรักน้อยเหมือนกัน”
“แหม แหม ได้ทีละ กัดข้าไม่ปล่อยเชียวนะ ไอ้จะเวร”
“ว่าหมดเวรแล้วถึงมาเยี่ยมแม่นะเนี่ย ยังเจอเวรอีกจนได้” เด่นดวงทำบ่น
“เจ้ากันต์ก็อีกคน เรียนโรงเรียนเตรียมทหารเขาปล่อยทุกอาทิตย์ แต่มันมาหาย่าเดือนละครั้ง ให้มันได้อย่างนี้สิ เจ้าพวกพฤกษชาติ”
กานนท์ยิ้มพรายเมื่อนึกถึงลูกชายผู้มีเค้าหล่อ เจริญรอยตามบิดา และผู้เป็นอา เด็กหนุ่มเรียนร้อยเตรียมฯ เพื่อเป็นตำรวจในอนาคต แต่เป็นเด็กหนุ่มที่กระล่อนมาก เขาไม่ได้โกหก เพียงแต่มักจะอ้างกับคุณพ่อว่า กันต์ ‘บอกคุณพ่อไม่หมด กลัวคุณพ่อห่วง’ กันต์กับผู้เป็นพ่อจึงเจริญรอยตามกันมาอย่างที่คุณนายด่ารวบยอดให้ได้ยิน
เด่นดวงกระทบพี่ชายอย่างสนิทสนม เลยโดนพี่ชายย้อน
“ดูลูกให้ดูหำ เอ๊ยให้ดูพ่อ”
“เจ้ากันต์มันสายพันธ์แสบตัวพ่อเลย ทำรอยเดียวกับเอ็ง วันก่อนแต้แทบเป็นลม เพราะเห็นเจ้ากันต์ออกจากโรงแรมม่านรูด”
เด่นดวงแปลกใจ เพราะพรรณพิลาศไม่น่าไปในสถานที่เดียวกันกับลูกชายได้ ชายหนุ่มจึงถามด้วยความสงสัย
“อ้าวพี่แต้ไปเจอเจ้ากันต์มันได้ยังไงครับ”
“เปิดห้องใกล้กัน”กานนท์เป็นฝ่ายบอก
เด่นดวงหัวเราะในลำคอ เพราะพี่ชายคงแวะข้างทางก่อนกลับบ้าน จึงไปเจอลูกชายจอมซนเข้า คล้ายๆกับครั้งหนึ่งเมื่อเด่นดวงอยู่ในวัยคะนอง เขาก็เคยโดนพี่ชายจ๊ะเอ๋ในโรงแรมเดียวกัน อดชวดชมเชยสาวรุ่นน้าไปโดยปริยาย เพราะโดนกานนท์สวดยับ และเมื่อ ชายผู้พี่สอนน้องแล้ว ตัวเองพลอยชวดไม่ได้ใช้บริการเตียงของโรงแรม เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องชายได้เคารพเช่นเดียวกัน
“แล้วเจ้ากันต์มันตอบพี่แต้ว่ายังไงครับ” เด่นดวงยังติดใจถามพี่สะใภ้ถึงหลานชาย
“เขาบอกว่าอาจารย์ส่งมาฝึกสืบสวนหาเบาะแสค่ะ”
“แต้ก็เชื่อลูกเสียด้วย ว่ามันพูดเรื่องจริง”
“แต้ไม่คิดนี่คะว่ากับแม่ของเขา กันต์ยังกล้าโกหก”
“มันกล้าขุดซากปู่มันมาโกหกได้เชื่อเถอะแม่แต้” คุณนายสรรสร้างสรรพคุณหลานชาย “อายุไม่ทันไรมันหลอกยามเข้าม่านรูดได้ ทั้งที่บางที่จะจำกัดอายุ”
“คุณแม่ทราบรายละเอียดมากเลยครับ”
“เออร็สิ ตอนไปตามพ่อพวกเอ็ง ก็อ่านเจอ” ท่าตอบ แล้วทำท่าเหมือนจับพิรุธลูกชาย ท่านจึงเชิดหน้าลอยสูงเอ่ยว่า “อย่าได้คิดเชียวว่าข้าจะเข้าไปใช้บริการม่านรูด...ใครผ่านมานอนกันบ้างกี่คนไม่รู้ ลองเอาเครื่องมือทันสมัยไปเสาะหาคราบกามเถอะ มีหยาดด่างดวง ตั้งแต่พื้นห้องยันหมอนที่เอ็งหนุนนั่นละ”
“หมดกันคราวนี้ “เด่นดวงทำไร้อารมณ์
“เข้าม่านรูดคราวหน้า เด่นต้องหอบเอาที่นอนปิ๊กนิกไปกางบนเตียงเพื่อความสะอาดเป็นการส่วนตัว”
คุณนายขมุบขมิบปากเจริญพรลูกชาย ซึ่งเถียงคำไม่ตกฟากอย่างที่ท่านด่าจริงๆ
สำหรับพรรณพิลาศต้องยอมรับว่าเธอนั้นต้องฝึกฝนให้เกิดความเชื่อลูกให้น้อยลงเสียบ้าง เพราะเธอมักโดนลูกชายเลี่ยงตอบคำถามไปได้อยู่บ่อยๆ ไม่เท่าทันเท่ากับกานนท์ผู้เป็นสามี ชายผู้พี่บอกเล่าให้น้องคนเล็กฟัง
“พี่เลยกักบริเวณเจ้ากันต์ไว้กับย่าอาทิตย์เต็ม”
เด่นดวงทำหน้าสงสารมารดา หรือสงสารหลาน เอาแน่กับชายหนุ่มไม่ได้ แต่คุณนายกานพลูพาดพิงไปยังหนุ่มน้อยของบ้าน
“อยู่กับเจ้ากันต์ เหมือนอยู่กับปลาไหล ขนาดแม่เลี้ยงผ่านมาสองตัว แล้วยังตามจับเจ้ากันต์ไม่ติด เจ้าคนนี้มันจับยาก นี่ก็บอกว่าจะไปซื้อเครื่องมือทำกิจกรรม กิจอะไรของมันก็ไม่รู้ หายหัวไปแต่เช้า ป่านนี้ยังไม่กลับ สงสัยเวียนเทียนไม่ครบยกล่ะไอ้แก่แดดคนนี้”
“มันคงไม่ได้ไปคว้าใครแล้วล่ะครับแม่”กานนท์เข้าข้างลูกชาย “ผมทั้งอบ ทั้งรมก่อนถึงมือแม่”
“ใช่ครับ และถ้าถึงมือแม่ ผมว่าเจ้ากันต์มันคงเฉาไปนานเลยครับ”
“ถ้านานจริง ป่านนี้มันต้องกลับบ้านมาแล้ว ไอ้เด็กคนนี้มันมีที่หลีก บางทีก็โน่น หาว่ายายป่วยต้องไปดูยาย ข้างยายก็ได้ความจากหลานสุดรักของเขาว่า ย่าไม่สบายต้องมาดูแล เลยไม่รู้จริงๆว่าบุพการีไอ้กันต์มันอยู่ที่จังหวัดไหน”
ขาดคำของคุณนายกานพลู ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มผมเกรียน ผิวดำแดง หน้าตาดีมาก แต่เวลานี้เจ้าตัวทำท่าให้ดูเท่ห์เกินจริง เดินขึ้นบันไดมาอย่างอาดๆ คุณนายกานพลูถอนใจเบาๆอย่างคลายห่วง ส่วนคนเป็นพ่อชักสีหน้าเก๊กพอกันกับลูกชาย แต่มารดายิ้มรับอ่อนหวาน เด่นดวงมองหลานชายอย่างจับผิด อังกาบทักน้องเสียงใส
“ไปไหนมากันต์ ทุกคนกำลังบ่นถึงกันอยู่เชียว”
“มิน่า จามมาตลอดทางจนคนบนรถโดยสารหาว่าผมเป้นวรรณดรค ทำท่ารังเกียจผมจัง”
“โดยสารสายซ๊วิคหรือไงเจ้ากันต์” คุณนายกานพลูดักหลานชาย เพราะเจ้าตัวเอารถเก๋งไปจากบ้าน กันต์ทำยิ้มเกลื่อนตอบคุณนายว่า
“อ้าวลืม แหม่นึกว่ามีคนรังเกียจกันต์”
“แล้วไปไหนมาละ”อังกาบถามย้ำ
“ผมยังไม่ได้ไปที่ชอบเลยพี่อัง คิดถึงแต่คำสั่งสอนของคุณย่าว่าให้รักดี อย่าเกเร อย่าเพิ่งไปหลอกลูกสาวคนอื่น เดี๋ยวกรรมสนองพี่สาว นี่กันต์คิดถึงพี่อังนะครับ กันต์เลยยั้งใจไว้ ยังไงพี่อังก็อย่าเพิ่งหาหนุ่มมาเฉามือเฉาเท้าแถวนี้เลยนะครับ สงสารทั้งคุณแม่ทั้งคุณย่า”
“ไอ้กระล่อนเบอร์สี่” คุณนายต่อว่าหลานชาย ซึ่งยิ้มเผล่โชว์ฟันขาวสะอาด “ไปอาบน้ำอาบท่าไป เดี๋ยวจะได้สั่งเด็กทำกับข้าวกับปลากัน กินมั้ยปลาร้า ได้มาจากอ่างทอง ปลาร้าที่นั่นสะอาด หอมดีด้วย แม่จะสับให้”
“ที่หอมแก้มก็ตรงปลาร้านี่ล่ะแม่ ลาภปากแท้ๆ ไปอยู่ไกลถึงอเมริกา ผมยังถวิลหาปลาร้าแม่อยู่มิรู้วาย”
“ลูกอีช่างแหล”
คุณนายกระแทกว่าคำใหญ่ แล้วจึงไปเบือนหน้า เดินเชิดด้วยรอยยิ้มกว้างไม่ให้ลูก หลานได้เห็น ก่อนเข้าไปทำอาหารตามใจผู้เป็นบริวารตามประสาความห่วงใยของคนเป็นผู้ปกครองทุกคน
..........................
ครอบครัวพร้อมหน้าในยามหัวค่ำ อังกาบทานข้าว นั่งใกล้แม่เลี้ยง ดูมีความสุขกันดี ซึ่งทั้งคู่ไม่เคยคิดว่าไม่ใช่แม่ลูกกันเลย เด็กหนุ่มตัวดีคอยตักกับข้าวเอาใจย่าจนบางครั้งกระทบมือผู้เป็นอา ซึ่งทำความดีแข่งกัน เด่นดวงตัดพ้อหลานชาย
“ให้อาทำหน้าที่ลูกที่ดีก่อนสิเจ้ากันต์ เอ็งอยู่ใกล้ๆมาเมื่อไหร่ก็ได้ ส่วนอากว่าจะงานเรียบร้อยต้องใช้เวลานาน”
“เรื่องความรักใครดีใครได้อยู่แล้วอาเด่น นะครับย่าเรื่องความรัก คุณย่าต้องประเคน เอ๊ญ ต้องยกมาให้กันต์มากมากนะครับ กันต์เป้นโรคชาดความอบอุ่น แต่ปลาร้าสับนี่อร่อยสุดๆเลยครับ ถ้ากันต์พกกลับไปโรงเรียนได้กันต์จะพกไปฝากเพื่อนให้มันได้มีวาสนากินของดีที่แสนอร่อยฝีมือคุณย่า”
“แล้วตอนอยู่บ้านยาย” คุณนายดักคอ
“ผมก็บอกว่า สเต็กของคุณยายร้าน ซาน ตาเฟ่ก็สู้ไม่ได้”
“นั่นล่ะนิสัยกระล่อนของมัน อดตายยาก ปากหวานซะขนาดนี้”
กันต์ยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจ
“ตกลงคุณย่ารักกันต์มากๆนะครับ ลำพังคุณพ่อรักกันต์แค่เดือนละเจ็ดพันเอง สู้คุณย่าไม่ได้”
“ลงกระเป๋าข้าทุกทีสิน่า” คุณนายบ่น แต่ก็เต็มใจให้หลานทุกทีที่แอบขอ กันต์จึงเป็นเด็กหัวโจกที่เพื่อนๆเรียกกันว่าป๋า ยกให้เป็นมาเฟียระดับต้นๆของแก๊ง
กานนท์เอ่ยกับน้องชายเมื่อวางช้อนลง และยกแก้วน้ำดื่มเรียบร้อยแล้ว
“พื้นที่ ที่เอ็งเข้าไปเป็นพื้นที่ของเจ้าพ่อ หรือเจ้าแม่อะไรนะเด่น”
“เจ้าแม่ รีสอร์ต บุกรุกพื้นที่ป่าสงวนไม่เลือกเลย มีเรื่องกับสำนักสงฆ์ เลยโดนรวบทั้งพระทั้งเจ้าแม่”
“ทำไมไม่ส่งเรื่องให้เป็นของป่าไม้ล่ะเด่น”คุณนายถามเป็นงานเป็นการ
“ตอนแรกก็มีเรื่องกับป่าไม้ครับแม่ แล้วมีสอดไส้ ลักลอบทำบ่อนในรีสอร์ต ก็ถึงตำรวจพื้นที่เขาจับบ่อน แต่บานปลายเมื่อสันติบาลไปเจาะลึกว่าเจ้าแม่เขาค้ายาเป็นอาชีพหลักเลยครับ ก่อนนำเงินมาฟอกในรีสอร์ต”
“หนักแผ่นดินจริงๆพวกเสียชาติเกิด” คุณนายกานพลูผู้ทราบเรื่องการเป็นข้าราชการน้ำดีมาตลอด ท่านจึงขัดใจกับข่าวของพวก องค์กรมนุษย์รักษาสิทธิ์คนเลว ที่ออกมาแห่ป้ายเรียกร้องความเป็นธรรมให้พวกค้ายาบ้า พวกดักฆ่าครู หรือพวกวางระเบิด ซึ่งโดนวิสามัญบ้างโดนตอบโต้จนถึงตายบ้าง
“สมัยก่อนเขารบเอาประเทศด้วยการยกทัพ แต่สมัยนี้มันเข้ามายึดประเทศเราด้วยยาบ้า ยังไม่สำนึกกันอีก ถ้าข้าเป็นตำรวจข้าจะยิงให้หมดทุกคนที่ข้าสืบรู้ว่ามันเป็นเดนแผ่นดิน”
“แล้วคุณแม่ของเด่น ก็ต้องมานั่งทำรายงานราวกับว่าแม่ยิงวีรบุรุษของประเทศเลยครับ”
“ข้าจะรายงานไปทำไมแบบนั้น ใครมาชี้หน้าด่า ข้าจะบอกเลยว่า ปากมากนัก กูจะยัดปากด้วยระเบิดอาร์พีจีนี่ล่ะ”
“ครับ ครับ ครับ” สองพี่น้อง และหลานชายรีบรับคำกับเลือดรักชาติที่พุ่งปรี๊ดขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วนของคุณนายกานพลู
กันต์รีบกล่าวเอาใจบุพการีชั้นสูงว่า
“คุณย่า อย่าเพิ่งคิดมากครับ ถ้ายาเสพติดปราบไม่หมดรุ่นพ่อ กันต์จะปราบให้หมดเองครับ อยู่เป็นกำลังใจให้กันต์นานๆนะครับคุณย่า”
“พูดเหมือนย่าจะลาไปแข่งร้องเพลง” คุณนายอุบอิบว่า ทำอารมณ์ให้ดีตามหลานชายวอนกล่าว
เด่นดวงรีบวิงวอนด้วยอีกคน แต่ล้อเล่นจนเป็นนิสัยกับมารดา
“อยู่เป็นแม่ไอ้เด่นคนนี้ไปนานๆเลยนะครับ แม่อย่ามาเป็นตำรวจเลย เดี๋ยวทั้งคนดี คนร้ายจะไม่กล้าแม้แต่ไปซื้อยาแก้ไข้กิน เพราะกลัวว่าคุณนายจะเข้าใจผิดว่าค้ายารวบยอดทุกคน”
คุณนายค้อนลูกคนเล็ก ก่อนว่า
“แล้วไงต่อล่ะ เรื่องจับเจ้าพ่อ เจ้าแม่ของเอ็ง”
“ตอนส่งเรื่องเข้านำจับ ผมไม่สงสารลูกสาวคนสวยของเขาเลยสักนิดครับ เพราะรู้ว่าเขามีผัวแล้ว แต่ถ้าไม่มีผัว ผมอาจกันมาเป็นพยานครับแม่”
คุณนายกานพลูเส้นกระตุก ต้องแยกเรื่องจริงเรื่องเล่นของลูกให้ถูกจังหวะ พรรณพิลาศหัวเราะคิก ขณะที่กานนท์หยักยิ้มมุมปาก กันต์ตั้งอกตั้งใจฟังผู้เป็นอาเล่า และคิดทะลึ่งทะเล้นตามนิสัยเชื้อไม่ทิ้งแถว
“ทะเล้น เล่นลามให้มากเข้านะเด่น แล้วเอ็งจะได้เมียเป็นมาเฟียสักวัน”
“มาเฟีย มาแบบเฟียเฟียแล้ว พอมาถึงเตียงเด่น เด่นจะเล่นให้งอม จนเป็นกลายเป็น กลับเพลียๆ เชื่อเด่นเถ้อะ”
เด่นดวงโอ้อวดความสามารถจนเป็นที่น่าหมั่นไส้ของมารดา เขาเห็นท่านมองเหมือนไม่เชื่อน้ำหน้า จึงได้เอ่ยอ้างออกไปอีกว่า
“ร้อยเอกเด่นดวง รับประกันคุณภาพ หรือบางทีเด่นปราบไม่ไหว เด่นจับส่งมาให้แม่อบรม รับรองว่า ต้องเฉาสนิท ดูอย่างนกแก้วนกขุนทองบ้านเราสิครับ มาจากร้านขายนก มันพูดแจ้วๆ มาอยู่บ้านเราไม่ข้ามคืนมันเฉาตายเลยครับ”
“ฮะ ฮึม”คุณนายชักดื่มน้ำติดคอ
“เพื่อนผมไม่สงสัยหรอกว่าทำไมเรือนไทยเรือนอื่นเขาเลี้ยงนกได้ แต่เรือนเราไม่มีนกสักตัว”
“เอ็งจะว่ามันเฉาตายเพราะปากแม่อีกสิ”
“ผมไม่กล้าลามคุณแม่หรอกครับ แต่คุณแม่ก็เข้าใจ”
“เอาล่ะอิ่มแล้วก็ไปกันเถอะ”คุณนายชวน เด่นดวงรู้ทัน ว่าท่านรีบอิ่มเพื่อว่าจะได้สวนกลับลูกคนโปรดอย่างเขา ได้ถนัดปาก เพราะให้ปากจัดเพียงใด คุณนายไม่เคยด่าว่าลูกเวลาทานอาหาร
ความจริงเด่นดวงคิดว่าคุณนายกานพลูโปรดทั้งสองคนทั้งพี่ชายและเขาผู้เป็นน้องนั่นล่ะ เพราะตั้งแต่เด็กจนโต โดนจิกกระหม่อมเรียกทั้งพี่ทั้งน้องไม่มีเปลี่ยน และท่านคงต้องเหนื่อยกับกันต์อีกคราว เพราะเด็กหนุ่ม ดูเหมือนจะรวบนิสัยพ่อและอามารวมกันทีเดียว
...........................
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 มี.ค. 2555, 09:02:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 มี.ค. 2555, 09:02:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 2095
| << ตามหา | เหนือสุดยอดในสยาม >> |
konhin 28 มี.ค. 2555, 09:37:13 น.
ตลกดีค่ะ
ตลกดีค่ะ
นางแก้ว 28 มี.ค. 2555, 12:31:46 น.
ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ
Zephyr 28 มี.ค. 2555, 15:17:50 น.
อย่างรั่วอ่ะ พี่เด่น กะล่อนมากๆ อ่านแล้วอมยิ้มได้เลยค่ะ มีหลุดขำด้วย
ฮ่าๆๆๆ ขอไปขำก่อนค่ะ พี่เด่นไม่กลัวขี้กลากขึ้นหัวเลยนะ
อย่างรั่วอ่ะ พี่เด่น กะล่อนมากๆ อ่านแล้วอมยิ้มได้เลยค่ะ มีหลุดขำด้วย
ฮ่าๆๆๆ ขอไปขำก่อนค่ะ พี่เด่นไม่กลัวขี้กลากขึ้นหัวเลยนะ
นางแก้ว 28 มี.ค. 2555, 17:53:55 น.
นิยายเรื่องนี้ห่างคำว่า ดราม่า ประมาณยี่สิบห้าล้านปีแสงค่ะ
นิยายเรื่องนี้ห่างคำว่า ดราม่า ประมาณยี่สิบห้าล้านปีแสงค่ะ
Jakkagee 10 เม.ย. 2555, 23:52:09 น.
ชอบคุณนายแม่มากๆ ^^
ชอบคุณนายแม่มากๆ ^^